Asra Lovett
20 • Blind • Aerokinesis • Leander, Ava, Talon, & Arne • Kitchen
‘Tsja, des te eerder kan ik ook bij de koelkast,’ antwoordde hij haar uiteindelijk, waardoor ze zachtjes fronste. Misschien deed hij het helemaal niet uit vriendelijkheid, simpelweg om zijn doel sneller te bereiken – in plaats van te moeten wachten tot het blinde meisje alles heeft opgeruimd.
’Ik wilde kijken of er nog wat te eten was en daarna even gaan trainen. En jij?’
Zachtjes haalde Asra haar schouders op bij de vraag wat ze ging doen met haar vrije tijd nu. Ze had werkelijk geen idee. Wat ze wel wist, was dat ze het niet alleen wilde doen. Voor ze kon reageren, hoorde ze echter een zachte ‘Pardon’ en merkte dat een tweede en derde persoon – waarvan één vermoedelijk Talon – zich nu in de keuken bevond.
’Natuurlijk mag je erbij, bedankt voor vragen,’ kaatste Leander dan plots terug, waaruit ze afleidde dat wat Talon ook deed, Leander er enigszins door op de tenen getrapt was. Zelf hield ze zich stilletjes op de achtergrond. Naar wat ze met haar de zachte windverschuivingen kon onderscheiden, had ze merendeel van de kommen opgeraapt – dus plaatste ze zich op het aanrecht met het bakje druiven op haar benen.
’Jou ken ik nog niet!’ De enthousiaste – en ietwat luidere – stem van Arne liet haar voor een moment iedere van haar spieren opspannen, waarbij ze gelijk voelde dat er nu nog een vierde persoon, Arne zelf, zich bij ze in de keuken had gevoegd – en zich nu afvroeg wie de zogenaamde ‘nieuwe’ derde was. Ietwat gedoken at Asra verder van de druiven, als ze probeerde te verbergen dat ze de plotse drukte enigszins overweldigend vond.
’Ben je nieuw? Hoi! Ik zal ons voorstellen. Ik ben Arne, en dat is Leander, en Asra, en Talon?’ Wanneer hij haar naam noemde, probeerde ze een vriendelijke glimlach op te zetten – naar wie er ook bij ze in de keuken stond. ‘Je bent hier nog niet lang, ofwel? Ik zag je in de gang lopen, was je reis een beetje oké? Ohja ik kwam ontbijt halen. Zal ik je straks rondleiden? Of ik kan helpen uitpakken, of misschien kunnen we wat anders gaan doen? Ik kan ook mijn mond houden hoor, maar nieuwe mensen zijn zo interessant! Wil je ook wat? Fruit, muesli, tosti’s?’
Ondanks ze zich duidelijk onwennig voelde bij de drukte en het idee dat er een nieuweling was – van wie ze geen idee had wie het was of zelfs of het een jongen of meisje was – moest ze zachtjes gniffelen om Arne’s enthousiasme. Ze mocht de jongen graag, al simpelweg om het feit dat er volgens haar geen vezel kwade in zijn lichaam zat.
’Ehm hai, welkom?’ zei ze uiteindelijk twijfelend richting de nieuweling, ondanks ze haar gelaat naar voren gericht hield. ‘En ik heb geen idee, Leander. . ‘ Ietwat gespannen vouwt ze een van haar handen om de rand van het aanrecht, als ze zich probeert te focussen in het bepalen waar iedereen zich bevindt en heengaat – of er nog meer onverwachte verrassingen komen. ‘Ik ga zo denk ik even wat wandelen, ofzo,’ probeerde ze er met een zekere nonchalance achter te laten volgen.
[ bericht aangepast op 20 maart 2017 - 18:47 ]
A girl who wonders.
