[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic - Speeltopics

Mijn ogen gleden naar Micah en vervolgens naar zijn benen, die hij uitstrekte. Degene die voor hem zat keek even verstoord om. Ik grinnikte zachtjes en schudde mijn hoofd. Zelf was ik ook behoorlijk lang en ondervond zo nu en dan ook wel eens problemen met de tafels hier op school. Met je knieën de onderkant van de tafel raken terwijl er nog natte kauwgom aanzat? Dat was dus echt ronduit ranzig. Ik wist dus precies waar Micah op dit moment mee aan het strugglen was.
      ‘Groot gelijk, wie hem als eerste raakt krijgt een fles wodka,’ antwoordde Micah grijnzend op mijn voorstel. Ik grijnsde even breed terug.
      ‘Deal, de vorige keer kreeg ik ook al een fles Jack van je,’ zei ik met een knipoog. De deur naar het lokaal ging open en Mr. Gilbert kwam het klaslokaal binnen schuifelen. Hij was echt de meest verstokte, stoffige leraar ooit en dus totaal niet boeiend om naar te luisteren. Hij praatte ontzettend monotoon en zodra hij ging praten over dingen zoals de sinus ging je vanzelf ssszz-insussen.
      ‘Oh wauw, die dingen breken tering snel zeg,’ merkte Micah naast mij op. Verbaasd keek ik opzij en zag zijn rekenmachine op zijn tafel liggen – althans, wat ooit een rekenmachine was geweest.
      ‘Zeker als je 'm onderop legt in je tas, terwijl je-je tas behandelt als een zak aardappelen.’ Ik schoot in de lach maar trok mijn gezicht al snel weer in de plooi toen Mr. Gilbert verstoord over de rand van zijn bril, onze richting op tuurde. Die man was echt zo bijziend als maar zijn kon en had mij mijn hele sophomore jaar een 'hij' genoemd – ondanks mijn lange haren. Tja, dat kreeg je nu eenmaal in het hipster tijdperk. Hij begon dingen op het bord te schrijven en ik blikte even in mijn boek om te kijken wat nu eigenlijk gingen doen. Meetkunde, yikes. Mijn gezicht vertrok. Meetkunde was voor mij echt zo'n gevalletje: ‘Jantje heeft een mand met zeven peren en vijf appels. Hij geeft aan zijn vader en moeder van elke fruitsoort één. Bereken de diameter van Jupiter.’ Ik keek Micah's kant op. ‘Voor wodka?’

‘Je maakt mij nieuwsgierig naar je mooie plekje, so let's do that,’ was haar antwoord. ‘Het is toch maar gym. Desnoods schrijf ik een briefje dat ik last heb van mijn "maandelijkse problemen", voordeel van een mannelijke leraar.’ Ze knippoogde naar me en ik trok kort een vies gezicht. ‘Helaas kan ik dat niet voor jou doen, ik vrees dat hij daar niet in zal trappen. Anyhow,’ ze haakte haar arm door die van mij. ‘Lead the way, kind sir.’
      ‘Nooit gedacht dat de Aliz Harrington deed aan spijbelen, ik ben nu al een slechte invloed op je,’ zei ik plagend en gaf haar een por in haar zij.

Ik had Aliz meegenomen naar een soort plantsoen in de buurt van school, aan het water. Ik ging er regelmatig heen wanneer ik weer eens spijbelde en vond het wel de moeite waard om te laten zien aan Aliz. Persoonlijk vond ik het een mooi plekje en het was er bovendien rustig – iets wat tegenwoordig zeldzaam was in een drukke stad als San Francisco.
      ‘Zeg, Lucky Luke, heb jij toevallig een extra helm? Zoals je zonet wel heb gemerkt zijn mijn driving skills niet bepaald skills te noemen.’ Even keek ik Aliz niet begrijpend aan, gezien het een vrij random vraag was om te stellen. Langzaam begon echter het kwartje te vallen want: 1.) Aliz kon duidelijk niet rijden 2.) vandaar dat ze altijd op school verscheen met Caleb 3.) dat was vandaag niet het geval geweest. Ik hield mijn hoofd een tikkeltje scheef.
      ‘Zoek je soms een nieuwe chauffeur madame?’ vroeg ik onschuldig. Ik gooide mijn lege koffiebeker weg.
      ‘Ga je naar het feestje vanavond, trouwens?’ Ik haalde mijn schouders op.
      ‘Denk het wel, desnoods om te partycrashen en gelukkig voor jou heb ik een extra helm en ben ik zelfs bereid om je een lift naar het feest aan te bieden, mits....’ Ik dacht even na over een goede voorwaarde. ‘Mits je een dans voor mij bewaart en ik je thuis mag brengen.’

Cheryl schrijf jij ze dan even naar de parkeerplaats zodat het voor Mirte en Matty ook weer klopt ^^?

‘Misschien, je hebt zelf ondervonden dat ik een gevaar ben op de weg. Misschieeeeeeen, als je me niet brengt, rijd ik je volgende keer wel echt aan. Compleet per ongeluk natuurlijk.’ Ze schonk me een onschuldige glimlach. ‘En, helaaspindakaas, Dallas brengt me al. First come, first serve.’ Ik had verwacht dat ze Owen zou noemen als chauffeur, Dallas had ik niet verwacht. Op zich had ik kunnen verwachten dat ze Dallas ook als optie had, Aliz had genoeg aanbidders die haar graag een lift zouden willen geven – zelfs eentje naar Timboektoe.
      ‘Als je mij morgen een lift naar school geeft, dan dans ik met je.’ Ze glimlachte en ik deed alsof ik daar even overna moest denken. ‘Ehm, als Owen het goed vindt natuurlijk.’ Fronsend keek ik haar aan. Realiseerde ze zich serieus nu pas dat Owen er ook nog was. Die twee moesten wel een heel intieme relatie hebben, dat ze hem zo makkelijk over het hoofd zag.
      ‘Hm, als Owen het niet erg vindt dat zijn vriendinnetje–’ ik liet een korte stilte vallen om Aliz aan te kijken ‘–voortaan bij mij achterop de motor zal zitten... dan breng ik je graag naar school. Ik hoop dat je niet bang bent voor roekeloos rijgedrag? Hoewel... aan jouw rijstijl te zien.’ Er verscheen een speelse grijns op mijn gezicht en ik knipoogde naar haar. Intussen stonden we weer op de parkeerplaats van Melrose. Aliz keek naar de ingang van de school, waar Caleb en Roxy stonden. Ik keek heen en weer tussen Aliz en Caleb.
      ‘Dus, eh,’ begon ze, terwijl ze haar blik los scheurde van Caleb en Roxy. ‘Wil je nog snel naar de les lopen, of iets anders? Alles is prima voor mij.’ Ze leek het nogal moeilijk te vinden om Caleb en Roxy samen te zien. Op dit moment deden ze niet veel bijzonders, maar iedereen wist dat die twee als twee konijnen losgingen wanneer ze samen waren.
      ‘We kunnen een sprintje trekken naar de sportvelden, dan hebben we in ieder geval onze warming-up gehad. Of we gaan gewoon ergens zitten, volgens mij heb je niet heel veel motivatie voor gym, of wel soms?’ Ik kijk weer even naar Caleb. ‘Het is zeker geen toeval dat je zo spontaan beroep doet op mij om je chaffeur te worden?’

‘Achter school I promise, tenmiste als je me er aan herrinert,’ lachte Micah. Zijn gezicht vertrok echter bij het zien van Mr. Gilbert en zijn wrat. Hoewel je gerust kon zeggen dat het Mr. Wrat was en zijn Gilbert. Die wrat op zijn voorhoofd was groot genoeg om te zeggen dat het een persoon op zich was.
      ‘Reken maar dat ik je daar aan houd, Mouse.’
      ‘Dit ding is niet eens een zak aardappelen waard, met aardappelen kun je tenmiste nog iets,’ merkte Micah op over zijn rekenmachine, na mijn opmerking – die hij overigens veel te grappig had gevonden. Op zich was het fijn om te weten dat tenminste iemand op deze school mijn geweldige humor kon waarderen. De leraar draaide zijn rug naar de klas toe. Ik en Micah wisselde een blik en hij grijnsde naar mij. Uiteraard moest hij er ook een vette knipoog aan toevoegen. ‘Ready, set go.’ Allebei begonnen we propjes te spugen. Als een stelletje kleuters. Wel een heel cool stelletje kleuters. Micah was helaas sneller dan ik en en raakte Mr. Gilbert vol in zijn nek. ‘Gotcha.’ Ik trok een vies gezicht toen ik zag hoe het natte propje papier vanuit Mr. Gilberts nek, langzaam naar beneden over zijn rug gleed. Hij leek niets te merken en ging stug verder met zijn limieten – oh wacht nee, we deden meetkunde. Geen limieten. Ik keek even in mijn rietje, en zag dat er een propje papier in was blijven steken. Ik zette 'm aan mijn mond en blies/spuugde in het rietje om het propje eruit te krijgen.
      ‘Kunnen jullie vertellen w–’ en verder kwam Mr. Gilbert niet. Door mijn actie zat er nu een propje, nat papier aan zijn wrat vast – precies in het midden. Verbouwereerd staarde ik hem aan – en hij mij. Kort keek ik op zij naar Micah. ‘Kut?’ zei ik geruisloos tegen hem en keek weer terug naar onze wiskundedocent. Deze leek alles behalve blij en zijn rood aangelopen hoofd bevestigde dat vermoeden. Zuchtend besloot ik dat ik maar beter alvast mijn tas in kon gaan pakken.