• ★ MELROSE HIGH ★




    STORY
    Melrose High is een middelbare school zoals geen ander. Onder de leerlingen spelen er veel zaken die bij het puberleven horen. De één streeft naar populariteit, de ander naar de beste cijfers. Er lopen werkelijk alle soorten leerlingen rond, van de cheerleaders tot de gevreesde drugdealers. De dienst wordt uitgemaakt door de succesvolle atleten van de school, zij bepalen de norm. Bezwijk jij onder de druk van medestudenten of weet jij je eigen weg te gaan op deze hectische school?


    MELROSE HIGH
    Stad: Melrose (fictief) | Omschrijving komt nog
    Staat: California
    Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
    Schoolkleuren: geel en groen
    Sportteams:
    Football: The Wolves. De jongens moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
    Cheerleaders: The Vipers. De meisjes moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
    Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, honkbal en basketbal
    Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, schaakclub


    ROLLEN
    Naam • Grade • User • Status • Pagina
    Naam:
    Leeftijd:
    Grade:
    Status:
    Innerlijk: Graag meer dan alleen steekwoorden
    Uiterlijk: Probeer om geen dertigjarigen te gebruiken voor het uiterlijk van een zestienjarige
    Geschiedenis:
    Relaties: Geen toekomstige liefdesrelaties afspreken, vriendje en vriendinnetje mag wel zolang je maar geen ORPG gaat spelen
    Extra: Hobby's, clubs/sportteams, likes, dislikes etc.

    Mannen VOL
    — Isaiah Da Costa • Junior • Yugen • Wallflower • Diego Barrueco • 1.08
    — Caleb Montana • Senior • Horvath • Drugsdealer • Daniel Bederov • 1.05
    — Gus Charles Kingsley • Senior • Ziegler • Quarterback • Tim Borrmann • 1.07
    — Cristiano Ignazio Barone • Senior • Desierto • Badboy • Zayn Malik • 1.02
    — James Archibald MacTavish • Junior • PeterMaximoff • Weirdo • 1.11
    — Dallas Corey Eathons • Senior • Jughead • The athletic guy • Joe Collier • 1.11
    — Owen Cameron Green • Grade • Griffel • Geek • 1.11
    — Luke Isaac Hughes • Senior • Wemel • Rebel • 1.10
    — Osckar Chambers • Senior • Perrfect • Vreemde vogel • Olly Alexander • 1.10
    — Vincenzo Santino Alesi • Senior • Zelda • Jock • Stephen James • 1.10
    — Michael Gabriel Sherman • Senior • Griffel • Status • 1.11
    — Jeremiah Bodhi Geauxinue • Senior • Greenlight22 • Pitcher • Lucky Blue Smith • 1.10
    Vrouwen VOL
    — Kamryn Montgomery • Junior • Ziegler • The new girl • 1.11
    — Cassie Da Costa • Junior • Desierto • Cheerleader captain • 1.09
    — Stacey Sara Hale • Junior • Sunrises • Cheerleader • Baskin Champion • 1.10
    — Juniper Lia Ahearne • Senior • Marlow • Rebel • Faceclaim • 1.11
    — Roxy Sayen Pierce • Senior • Dougal • Bitch • Kimmy Schram • 1.06
    — Ayden Reynolds • Senior • McCrory • Gangbitch • 1.07
    — Aliz Nicola Harrington • Senior • Brinvi • Status • Taylor Hill • 1.10
    — Jacinta Isabelle Fray • Senior • Faolan • Dancer • 1.07
    — Libby McKenna • Senior • Ameliorate • Hippie • 1.11
    — Charlie Kate Green • Senior • Wemel • Punker • 1.11
    — Sofia Maria Edwards • Senior • Zelda • Rapper • 1.11


    REGELS
    — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet
    — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden
    — Maximaal drie personages per persoon met verschillende geslachten en statussen
    — Geen perfecte personages
    — Nieuwe topics worden gemaakt door mij, tenzij anders aangegeven
    — Bespreek relaties en overige zaken in de praattopics
    — Heb je een vragen? Stel ze gerust
    — Have fun!

    Let op! Op dit moment geldt er de 4 post regel. Dat wil zeggen dat je minstens 4 posten wacht nadat jezelf gepost hebt, alvorens je weer een post mag plaatsen. Dit om te voorkomen dat de RPG bij de start al meteen in een sneltreinvaart schiet.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'



    Sofia Maria Edwards



    ‘Wie zegt dat we daar heen moeten?’ Sprak Jem en ik rolde mijn ogen en er rolde een zacht lachje over mijn lippen. Hij mocht zelf nog maar een keer te vroeg naar school gaan en een uur in dat benauwde lokaal besteden maar ik zou me voor nu wel even koest houden.
    ‘Nou nee, bedankt,’ antwoordde Kamryn vervolgens fel op mijn aanbod en slaakte een diepe zucht waardoor ik even mijn ogen had dichtgeknepen en mijn hoofd had geschud. ‘Graag gedaan,’ voegde ik er nog sarcastisch aan toe en volgde het gesprek van Jem en Kamryn maar half.
          Volledig was ik mijn gedachten weggezakt terwijl ik zo af en toe een hijsje nam tot mijn oog viel op een wel heel bekend iemand, Caleb. Ik glimlachte zodra ik zijn gedaante naar binnen zag verdwijnen en liet een hand door mijn haar gaan.
    ‘Oh, en ik honkbal,’ hoorde ik Jem zeggen en ik keek even iet wat verward op tot het tot me doordrong en knikte. ‘En het is niet zo maar een honkballer, hij is een van de beste van het team,’ zei ik lachend en knipoogte naar Jem. ‘Toch Jem?’
          Kamryn liet zich zeker niet kennen en richtte zich op mij met een grijns waardoor ik zonder nog zelfs een woord uit haar mond te horen komen al agressief van werd.
    ‘En, Sofia,’ sprak ze, ‘wie is hier eigenlijk de leukste jongen?’ Ik fronste en keek even om me heen terwijl ik mijn sigaret aftikte. ‘Wat is dat nou voor vraag? Als je maar niet rond gaat ronselen hier, iedereen weet namelijk al dat je mijn nichtje bent.’
    Ik haalde mijn schouders op, ‘maar als je het echt wilt weten,’ ik dacht even na en liet mijn blik over Jeremy dwalen voordat ik Kamryn weer recht in haar ogen aankeek.
    ‘Jamie,’ sprak ik lachend uit en schudde mijn hoofd, ‘toch Jeremy? Hij past wel bij Kamryn, jullie hebben immers beide rood haar.’
          Ik gooide de sigaret voor mij op de grond en trapte hem uit, ‘of Dallas, maar hij is al van mij,’ ik stak mijn tong overdreven uit om vervolgens een slokje van mijn water te nemen.
    Dallas was een knappe jongen maar van mij was misschien wat overdreven, ik hoefde hem echt niet aan mijn zij maar zijn lichaam mocht er best wezen. Die sportieve types waren altijd een goddelijk aanzicht maar ik hield meer van de bad boys. Vraag me niet waarom want ik vond het zelf ook nooit echt een bepaald verstandige keuze. Om Kamryn advies te geven over met wie ze wel en niet moest omgaan was dan ook niet echt mijn taak, daarbij had ze zelf een aardig grote mond en was ik er van overtuigd dat ze zichzelf wel kon beschermen; ze leek misschien wel lief maar het was werkelijk een schaap in wolfskleren.
    ‘Als je een lijstje wilt van de knapste wijven hier op school moet je niet bij zijn maar bij deze macho hier,’ voegde ik er aan toe en gaf Jeremy een klopje op zijn schouder met een vertrouwd glimlachje.






    Everything is illuminated by the light of our past.

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Jacinta Isabelle Fray

    ”If you show me you don't give a fuck, I'll show you that I'm better at it.”

    • Senior • Dancer • Eighteen • Lockers, with Dallas • Outfit

    Enkele tellen nadat ik uitgesproken had dat we eerst achter de locatie van het feest moesten komen, vooraleer er echt definitief gesproken konden over dat ik zou gaan of niet, trok Dallas een jongen aan zijn kraag naar zich toe. “Hé, Reggie, dat feest vanavond,” zegt Dallas tegen de jongen, die een paar seconde nodig heeft om zich te realiseren dat hij tussen de leerlingen uit geplukt is alvorens hij Dallas eveneens begroet door middel van een vriendschappelijk stomp tegen diens borstkas aan te geven. “Negen uur bij Will thuis, Das,” brengt Reggie vervolgens direct uit, waarop Dallas geen kans krijgt verder nog iets uit te brengen, en richt zijn kijkers even op mij. Subtiel trek ik een van mijn wenkbrauwen op als Reggie dan een lichte grijns op zijn lippen laat spelen die ik totaal niet weet te plaatsen. Vragend blik ik dan ook vluchtig eens Dallas zijn kans in, maar deze lijkt net zo verbaasd als mij te zijn en niet goed te weten waar het nu precies vandaan komt. “En neem haar mee.” Na een laatste knipoog verdwijnt de jongen vervolgens de gang weer in en kijk ik de jongen nog even verward na, alvorens mijn poelen terug naar Dallas op gaan.
          Ik was niet gauw bemoeilijkt met het interpreteren van bepaalde gezichtsuitdrukkingen, of subtiele hints die tactvol overgegeven poogde te worden, maar die van Reggie wilde ergens maar niet vallen. ”Well, daar hebben we ons antwoord.” klinkt de stem van Dallas. Een glimlach verschijnt op zijn lippen, waarop ze haast als vanzelf lijken te weerspiegelen op de mijne. “Dat duurde ook niet lang,” lach ik zacht en schud lichtjes met mijn donkere lokken als ik nog éénmaal in de richting blik waar de jongen zonet in verdwenen is. “En om terug te komen op je vraag, tuurlijk ga ik ook.” Ergens verbaasde me dat totaal niet. Zolang als ik Dallas al kon had hij nog nooit een feestje overgeslagen, althans niet dat ik me kon herinneren daar ik hem nog altijd getroffen had op een feest; of op zijn minst gespot. Het was in ieder geval één gemeenschappelijk ding wat we beide nooit verleerd waren en wat ik - als het aan mezelf zou liggen - ook nooit zou verleren.
          Feestjes waren voor mij nog net geen must, daar had ik nog altijd wel andere prioriteiten boven staan, maar ze waren een welkome uitlaatklep om even volledig los te gaan en terug tot mezelf te komen. Daarbij was ik niet van de dansvloer weg te slaan, gezien de dansgenen rijkelijk door mijn aderen heen leken te vloeien en het me meer ontspanning bood dan wat dan ook; vermoedelijk is het ergens ook mijn redding geweest, van een diepe put waar ik anders ingevallen zou zijn zonder ladder om er terug uit te komen. ”Natuurlijk ga je ook, wat is een feest zonder Dallas,” grijns ik licht en bijt vervolgens bedenkelijk zacht op mijn onderlip. “Weet je ook al met wie je gaat?” vraag ik hem dan, vervuld met oprechte nieuwsgierigheid. Voor mezelf bleef dat echter nog een onbeantwoorde vraag. Wilde ik met Ayden gaan dan moest ik eerst maar zien uit te vogelen waar die meid was, of met wie ze uithing - al gokte ik dat dat niet zo moeilijk te raden was - en verder had ik er nog niet over nagedacht daar de choreo mijn aandacht te lang had opgeëist.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Cassandra "Cassie" Morgan Da Costa
    17 • Junior • Cheercap • On her way

    De ochtend was weer begonnen met mijn vaste routine. Opstaan, even hardlopen met mijn hond Kiano naast me, douchen, klaarmaken, ontbijt maken en natuurlijk eten. Daarna ben ik eindelijk klaar voor de dag. Het is een hele klus in de ochtend, maar het maakt me wakker en ik ben er nu erg aan gewend. Ik kijk op wanneer mijn telefoon oplicht en zie dat ik een berichtje van Isaiah heb, waardoor ik even glimlach. Snel typ ik dan ook een berichtje terug terwijl ik ondertussen nog wat kleine dingen in mijn tas stop.
    To: Hermanoooooo <3
    Is goed, ik ga ook zo. Zie je later wel op school! x

    Ondertussen typ ik ook nog een berichtje naar Jem.
    To: Jem <3
    Goodmorning (: <3 x

    Ik lach even en stop dan tot slot mijn oplader en oordopjes in mijn tas, waarna ik hem sluit. Erg zwaar was die niet, gezien mijn boeken vrijwel altijd op school lagen. Ik kijk even naar mijn outfit en twijfelend naar de witte cap in mijn handen, die ik uiteindelijk weg leg. Een dun zwart vest doe ik ook in mijn tas, just in case, waarna ik mijn zonnebril opzet en dan eindelijk de deur uit ga. Als het goed is zou ik nog op tijd zijn. Op tijd om alles op mijn dooie gemakje te doen bedoel ik, mocht het verkeer niet tegen zitten ofcourse. Ik stap in mijn witte Range Rover -ik was altijd al een fan van grote auto's- en rij met de radio hard aan naar school. Zachtjes zing ik mee met de tekst en parkeer mijn auto op een van de plekken dichtbij de ingang. Onderweg begroet ik glimlachend wat andere cheerleaders en andere mensen die ik ken, waarna ik bij mijn kluisje uitkom. Ik bekijk mijn rooster en zucht even. Natuurkunde. Leuk. Not..

    [ bericht aangepast op 10 maart 2017 - 21:53 ]


    El Diablo.



    Vincenzo Santino Alesi


    ‘Wat denk jij dan, kneus? Ik moet het zo vaak zonder jou stellen als je de beslissing neemt om halverwege een feestje een meisje mee te nemen naar huis, of nog erger –– dat je –– je drank niet binnen kan houden en de halve avond boven de wc hangt.’ Zijn lach denderde in mijn oren en het was duidelijk dat alle werkende stoffen bij hem binnen waren gekomen.
    Ik wuifde zijn opmerking weg met mijn hand, ‘ik wil het er niet eens over hebben,’ mompelde ik en opende mijn kluisje. Zo af en toe volgde ik zijn kijkers die door de gang dwaalde en ik zag genoeg herkenbare gezichten, zo ook Jacinta waar ik al een tijdje mee praatte.
    Het enigste probleem was, was dat Jacinta niet zo heel makkelijk was– het was dan ook niet gek dat ze dacht dat ik alleen op seks uit was maar soms had ik het gevoel dat als ik met een volle bos rozen voor haar deur stond ze nog steeds niet tevreden was.
          ‘En jij gaat zeker braaf naar de les?’ Omdat ik weggezonken in mijn gedachten hem eerst niet leek te verstaan bracht ik een onhoorbare ‘hm’ uit en haakte ik mijn kijkers in die van hem. Al snel drongen zijn woorden tot me door en zuchtte ik diep, ‘of jij moet wat beters weten,’ kaatste ik terug en leunde tegen mijn kluisje aan.
    ‘Het spijt me trouwens van dat toeteren vanmorgen, ik was je moeder even vergeten, man. Hoe is ’t met haar?’ Ik fronste toen hij zomaar van onderwerp veranderde maar moest even lachen, ‘wel goed, denk ik…’ Antwoordde ik twijfelend en greep een handjevol met boeken die ik op de grond legde zodat ik nog meer spullen kon pakken.
    ‘Ik zal binnenkort weer eens mee binnen lopen, heb haar al te lang niet gezien. Maakt ze nog steeds die lekkere paella? God, daar zou ik nu wel drie pannen van op kunnen.’
    Ik draaide mijn blik langzaam richting hem en knikte toen met een brede grijns, ‘als het kon at ik dat elke dag, vierentwintig zeven,’ antwoordde ik en lachte en propte een paar pakjes sigaretten in mijn zak plus een koekje waarvan ik even de datum checkte– hij lag er namelijk al een tijdje.
    ‘Maar je komt er denk ik niet meer in,’ vervolgde ik mijn antwoord en bukte om mijn boeken op te pakken. ‘Ze was echt vreselijk pissig vanochtend, je moet mijn moeder niet wekken om zeven uur ’s ochtends Caleb.’ Ik frommelde aan het koekje en overhandigde de helft aan Caleb.
          'Wij gaan wel naar dat feest toch vanavond?' Ik knikte hem toekeurend toe, 'ik heb Will al verteld dat we komen en dat we gewapend zullen zijn, als je snapt wat ik bedoel,' ik knikte even hevig naar mijn geslachtsdeel en lachte.
          Voordat ik zou vragen of hij de alcohol mee wilde nemen hield ik mezelf tegen, dat zou hij toch wel doen, die gozer deed niks anders. 'Ik moet je eerlijk zeggen, ik ben al lang niet meer zo enthousiast geweest voor een feestje.'


    [ bericht aangepast op 10 maart 2017 - 22:44 ]


    Everything is illuminated by the light of our past.





    MICHAEL 'MICAH' GABRIEL SHERMAN

    Bully/punker/jock , With Charlie, On his way to school

    🐭




    Charlie keek me even aan met een pruillipje toen ik haar vertelde dat mijn weekend niet zo bijzonder was al leek ze iets verbaasder te kijken toen ik wat verder sprak. ‘Is Mouse nou stiekem een stuudje in het weekend?’ mijn gezicht vertrok even bij haar plagende woorden. "Mochten ze willen, nee ik offerde mezelf voor een keer op zodat mijn zus niet zo lang in deze hell komt te zitten als ik." zei ik lachend. "Maar jij maakt het zoveel beter tho." ik zond haar een knipoogje de blondine grinnikte even en rolde vervolgens met haar ogen ‘Tuurlijk Micah, tuurlijk. Als ik jou zie is mijn hele leven weer compleet,’ grapte ze en ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen, "Wat zouden we toch zonder elkaar moeten hé? " grijnsde ik al had ik überhaupt geen idee wat ik zonder haar zou doen, mijn eigen graf graven hoogstwaarschijnlijk. Ze leek even dankbaar te zijn waarna ik haar schirtje lekker omlaag had getrokken wat haar liet lachen. ‘Enjoying your view?’ waardoor ik grijnsde en het laatste beetje van mijn peuk uitrookte "Always Charles." ik drukte een kusje op haar kruin ‘Dit zeg je alleen maar omdat ik je beste vriendin ben,’ quasi beledigd keek ik haar aan al kon ik wel lachen toen ze me porde. ‘Daarbij, jij bent lief en Vince is een dick, dus ja.’grinnikte ze en sloeg haar armen om mijn nek heen waardoor ik mijn armen automatisch om haar middel heen sloeg. "Hmm ben ik echt zo'n lieverdje? Maar nee Charles kijk in mijn ogen, ik zweer het je pure waarheid." zei ik gemeend tegen haar en grijnsde even. "MAar wat gaan we doen, de hele dag lekker tegen elkaar aangeplakt zitten, because I don't mind that. Al heb ik geen zin in strafstudie, want jij en ik gaan ons dit weekend goed gaan amuseren okay?" lachte ik waarna ik haar langzaam losmaakte.







    OWEN CAMERON GREEN

    The Nerd / Geek, In the cantine , with Libby

    👓




    Hoewel iedereen me voor gek zou gaan verklaren dat ik echt blij was dat we bio hadden wist Libby er nog mee te kunnen lachen, dit mede door mijn enthousiasme voor het menselijk lichaam en alles dat ermee in verband stond. Eens ik dan ook over Peeves, mijn kleine egeltje leek ze even enthousiast te zijn als ik net , echter liet Libby me eerst uitpraten vooraleer ze haar gedachten uitsprak ik was dan ook blij dat het onderwerp niet over Aliz ging en luisterde erg geïntereseerd naar haar. "Ehm, moeizaam." Begon ze met een lachje over haar muziek. "Ik ben gecrasht in een writersblock, al heb ik de melodielijn al ongeveer af. Nog even en je kan me begraven onder een vuilnisbelt van mijn gefaalde songteksten." Zuchtte ze en ik keek haar begrijpend aan en legde even mijn hand op haar schouder ." Hey je komt er wel Libby, desnoods eens even je gedachten op iets anders richten, je laten inspireren enzo." zei ik met een glimlachje, ik was geen creatief talent en wist ook niet echt hoe het allemaal werkte, maar ik wilde haar maar al te graag helpen, want het meisje had talent.
    "Maar anyway, het is helemaal top dat je ouders Aliz leuk vinden, maar het zou ook leuk zijn als jij met een glimlach over je relatie zou kunnen vertellen, you know." mijn glimlach vertrok een beetje waardoor ik wat onzeker op mijn lip beet en even naar mijn schoenen staarde die plots erg interessant leken. Al verliet een zacht zuchtje toch mijn lippen waarna ik weer naar Libby keek. " Ik weet het, het is gewoon... Zo verdomt ingewikkeld." zei ik zachtjes tegen haar al wist ze vast precies wat ik bedoelde. " Ik moet gewoon uitvogelen wie ik echt ben weetje, en ik... ik weet niet wat ik tegen Ayden en Charlie moet zeggen." zei ik zachtjes ik haalde kort een hand door mijn bruine lokken al kon ik weer glimlachen toen ze het over Peeves had.
    "En trouwens, over Peeves gesproken, gaat het goed met hem? Op die laatste foto die ik zag was hij nog zo klein." vroeg ze me waardoor ik meteen weer glimlachte. " Alles gaat erg goed met hem, hij is alweer wat gegroeid , moet je zien." ik haalde even mijn mobiel boven en toonde haar het foto'tje dat ik gisteren had gemaakt van de kleine stekelbol. "Je moet echt eens langskomen om hem te ontmoeten," zei ik met een grijnsje.

     


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Aliz Nicola Harrington
    PARKING LOT || WITH LUKE || SENIOR

    i thank god everyday for the existence of french fries

    ’Memorabel zou het zeker zijn, maar ik denk dat er toch wel wat anders wordt bedoeld met to crush... Dat je niet iemand letterlijk crusht.’ De grijns op zijn gezicht was onmiskenbaar een speelse. Aliz stak haar tong naar hem uit.
          ’Ik heb een vriendje, smartass. Ik crush op hem.’ Leugen. Enige tijd geleden was ze met Owen uitgegaan, maar ze had al snel het idee gehad dat hij niet helemaal geïnteresseerd was. Dat was wel obvious geweest, gezien hij meer naar de ober had gekeken dan naar haar. Not that she could blame him for that, it was on hell of a cute server. Puntje kwam bij paaltje en Aliz kwam er achter dat de schattige jongen met wie ze op date was geïnteresseerd was in hetzelfde geslacht. Hij had het wat nerveus en twijfelend toegegeven, alsof hij er niet zeker van was, waarop zij, zonder er goed over na te denken, aanbod om zijn vriendinnetje te spelen totdat hij er uit was. Owen was een schat van een jongen, dus erg vond ze het niet om te doen. Bovendien gaf het haar ook de kans om haar eigen gedachten eens op een rijtje te zetten. ‘Zoals ik zei, het is gewoon een hobby van mij om mensen in de vroege ochtend een hartaanval te bezorgen, vooral vervelende jongens wiens naam begint met de L.’ Aliz wierp hem een onschuldige glimlach toe, maar de pretlichtjes in haar ogen gaven wel wat anders aan.
          ‘Hm, ik heb nog geen koffie op en heb eigenlijk wel wat nodig – dus graag. Wil je slechte, slappe koffie uit de automaat in de kantine – of zullen we naar de koffieroom verderop, we hebben nog even tijd. En geen idee eigenlijk, maar gezien je auto nu toch hier staat, zou ik hem vooral laten staan. En als er iemand komt klagen moet je het even zeggen.’
          Ze wilde antwoorden, maar werd afgeleid door Caleb en Vince, die niet bepaald zachtjes de parkeerplaats opkwamen. Haar mobiel had in tussen tijd niet meer gebliebt, wat verraadde dat zowel Caleb als Vince niet geantwoord had op haar vraag. Aliz wierp een bezorgde blik richting de auto, waar ze voor enkele seconden Caleb’s ogen ontmoette, maar hij keek al snel weg van haar. Een frons verscheen op haar gezicht en iets wat onzeker beet ze op haar onderlip, terwijl ze hem nog een sms stuurde.

    To: Caleb.
    Cal? Heb ik iets verkeerd gedaan? Als dat zo is, je weet dat je me dat gewoon kunt vertellen?

    To: Vince
    Thanks for nothing.

    To: Owen
    Hey! Ben je al op school?

          Pas toen ze op keek, herinnerde ze zich pas weer dat ze met Luke aan het praten was. Ze gaf die ochtend vast geen goede indruk. Eerst rijdt ze hem bijna aan, daarna vergeet ze hem te antwoorden. ‘Sorry,’ zuchtte ze, ‘ik weet niet wat ik heb vandaag. In elk geval, naar de koffieroom klinkt goed. En, bedankt voor het aanbod, maar deze damsel kan haar eigen gevechten vechten.’

          Een kleine vijf minuten later stonden ze bij de counter van de koffieroom. ‘Laat me raden, zwarte koffie voor jou,’ grinnikte ze. Ze wachtte af of dat correct was, en daarna bestelde ze zelf. ‘Hazelnootlatte, alsjeblieft. Oh! En met minimarshmallows als dat kan.’
          ’Zwarte koffie ofwatlukeookwilt en een hazelnootlatte met minimarshmallows. Voor hier of om mee te nemen?’
          Aliz blikte naar Luke. ‘Zeg jij het maar.’




    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    De schoolbel gaat, wat betekent dat de leerlingen richting hun lokaal moeten gaan. De juniors hebben nu Engels of scheikunde. De seniors hebben wiskunde of gym. Dus graag je personage naar een lokaal toe schrijven!
    Je mag dus zelf kiezen waar je je personage heen laat gaan, maar zorg ervoor dat niet iedereen in hetzelfde lokaal zit want dat speelt erg lastig.
    Note: De gymoutfits zien er ongeveer zo uit maar dan staat de naam van de school erop. Alles wat rood is op de foto, is groen bij de outfits. En wat wit is, is geel. De leerlingen mogen kiezen of ze een lange of korte broek draag en of ze een t-shirt of trui dragen.

    [ bericht aangepast op 11 maart 2017 - 10:44 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Augustus 'Gus' Charlie Kingsley
    Senior ★ 17 ★ Quarterback ★ Lockers ★ With Roxy


    Gus voelde zich ietwat down toen hij een kort berichtje terugkreeg van Chris. Hun vriendschap had al veel geleden en dat was grotendeels te wijten aan het gedrag van Gus, maar dat was nooit zijn bedoeling geweest. Hij merkte aan alles dat Chris meer afstand van hem nam en hij wist niet hoe hij daarmee om moest gaan. Wellicht was het beter zo, maar hij gaf om Chris - het was immers jaren zijn beste vriend geweest. Hij wist nu zelfs niet meer of hij Chris nog wel zo mocht noemen -zijn beste vriend-. Gus besloot dan maar om niet te reageren op het berichtje van Chris, wat misschien niet handigste keuze was geweest.
          Hij opende zijn kluisje en gooide er zijn tas in, aangezien hij die niet nodig had bij gym. Zijn gymkleding hing in zijn kluisje in de jongenskleedkamer. Hij gooide zijn kluisje ietwat gefrustreerd dicht en draaide zich om om weg te lopen, waarbij hij bijna tegen Roxy aan botste. 'Morgen,' is het enige wat ze stug uitbracht. Meteen daarna keek ze op haar telefoon, alsof ze helemaal niet wilde praten met Gus. Dat deerde hem niet, aangezien Roxy en hij niet bepaald vrienden waren te noemen.
          'Morgen,' antwoordde hij daarom rustig. Toen ze weer opkeek van haar telefoon, probeerde hij het gesprek aan te knopen. 'Dus waarmee mag jij deze dag beginnen? Wiskunde?' vroeg hij. Op de een of andere manier voelde hij zich altijd ongemakkelijk rond Roxy. Ze had een bepaalde macht over hem waardoor ze hem altijd op zijn tenen wist te trappen. Toch wilde hij altijd aardig tegen haar doen, want een Roxy die je haat, leek hem nog verschrikkelijker. 'Hoe was je vakantie eigenlijk?' voegde hij daar nog aan toe, in de hoop iets vrolijks los te maken bij Roxy.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    KAMRYN FLORÈNCE FALLON MONTGOMERY
    Junior ★ 16 ★New girl ★ Sofia & Jem ★ Classroom



    'Over het algemeen ga ik hier naar de lessen toe, maar soms gaat dit op een of andere manier fout en dan terroriseer ik de school ofzoiets.' vertelde Jem rustig. Kamryn luisterde aandacht, want dat was wat ze altijd deed. Als ze iets vroeg, wilde ze dat oprecht weten - anders zou ze het ook niet vragen. 'Oh en ik honkbal,' voegde hij daaraan toe.
          Kamryn wilde iets zeggen, maar Sofia was haar al voor. ‘En het is niet zo maar een honkballer, hij is een van de beste van het team, toch Jem?' Kamryn lachte en keek naar Jem. Ze had honkbal nooit echt begrepen, het werd immers ook niet gespeeld op haar oude school.
          ‘Wat is dat nou voor vraag? Als je maar niet rond gaat ronselen hier, iedereen weet namelijk al dat je mijn nichtje bent.’ antwoordde Sofia bot op de vraag van Kamryn. Het roodharige meisje wilde meteen antwoorden, maar eigenlijk wist ze niet goed wat ze moest zeggen. Kamryn luisterde dan ook niet echt toen Sofia begon te vertellen, omdat ze zich acuut beledigd voelde. Ze was een flirt, maar ze was absoluut niet iemand die haar lot liet bepalen door een of andere jongen. Midden in het verhaal van Sofia ging de schoolbel. Dat was voor Kamryn een goede reden om op te staan.
          'Hoe interessant je verhaal ook was, ik moet naar de les,' zei Kamryn giftig. Ze zei het tweetal gedag en liep richting de voordeur van de school. Onderweg haalde ze haar rooster uit haar tas om te checken waar ze heen moest. Het kon haar dan ook weinig schelen dat ze eruit zag als een verloren hond. Ze wandelde op haar gemak naar het lokaal waar ze Engels zou hebben. Het lokaal was nog vrij leeg, dus ze kon rustig een plekje zoeken.
          Eenmaal gesetteld op haar stoel zuchtte ze diep. Ze wilde graag goed beginnen met Sofia, maar ze leken van alle kanten te botsen met elkaar. Kamryn pakte alvast haar boeken erbij en wachtte totdat er meer mensen het lokaal binnenkwamen.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    LIBBY MCKENNA

          De hand die Owen op mijn schouder plaats, doet me goed. Ik voel me altijd een beetje down als iets niet gaat zoals ik wil dat het gaat, dus mijn muziek beïnvloed regelmatig mijn stemming.
          "Hey je komt er wel Libby, desnoods eens even je gedachten op iets anders richten, je laten inspireren enzo." Ik glimlach om zijn woorden.
          "Thanks." Antwoord ik. "Ik zal het proberen." Of ik verder dan proberen raak weet ik niet, want het lukt me meestal niet goed om maar voor een kwartier met iets anders bezig te zijn dan muziek. Als iemand zou zeggen dat ik lichtelijk verslaafd ben, is dat een understatement.
          Zodra ik weer terug kom op Owen's nieuwe 'relatie', merk ik aan hem dat hij zich niet erg comfortabel voelt. "Ik weet het, het is gewoon... Zo verdomt ingewikkeld." De emotie in zijn stem zegt al genoeg. Ik knik zachtjes, gezien ik maar al te goed begrijp hoe ingewikkeld dit soort dingen kunnen zijn. Ik pulk aan een draadje was is losgeraakt van mijn shirt, terwijl ik hem laat uitpraten "Ik moet gewoon uitvogelen wie ik echt ben weetje, en ik... ik weet niet wat ik tegen Ayden en Charlie moet zeggen." Nu ben ik degene die mijn hand op zijn schouder legt.
    "Op wie je wel valt definieert je niet. Je bent zoveel meer dan dat." Ik weet dat dit ontzettend makkelijk is om te zeggen en misschien ook wel een beetje hypocriet, gezien mijn eigen hopeloze situatie. Zodra ik aan Ayden denk, lijken geen van mijn woorden enige waarheid te bevatten. Soms zijn dingen veel helderder als het niet om jouw zelf gaat. Daarom zou ik willen dat Owen kon zien dat hij helemaal niet onzeker hoeft te zijn. "Ik snap dat het bullshit lijkt." Vervolg ik om niet al te 'alles-komt-helemaal-goed-en-we-gaan-allemaal-lachend-over-regenbogen-rennen-achtig' te lijken. "Geloof me, ik snap het heel goed." Zeg ik nog zacht.
          Nu ben ik zelf ook blij dat het gesprek over Peeves gaat, niemand kan tegen teveel diepe gesprekken in een minuut. "Alles gaat erg goed met hem, hij is alweer wat gegroeid , moet je zien." Zodra Owen de foto laat zien, pak ik de telefoon uit zijn handen om het beestje beter te kunnen bekijken. "Hij is zo schattig." Meteen verschijnt er een enorme glimlach op mijn gezicht, valt mijn mond half open en komt er een "Aahhhh." Geluidje uit mijn mond. "Je moet echt eens langskomen om hem te ontmoeten," Zegt Owen, waar ik hevig op knik. "Ja, graag." Zeg ik enthousiast.
          Net nadat ik ben uitgesproken gaat de bel, school gaat weer beginnen, helaas. Ik geef Owen zijn telefoon terug, na nog een laatste blik op de foto geworpen te hebben, en haal mijn rooster tussen mijn agenda vandaan. Gezien dat het schooljaar nog niet lang bezig is, heb ik mijn vakken nog niet goed in mijn hoofd zitten. Gym, zie ik staan. Mijn gymtas heb ik net in mijn kluisje geplaatst, dus die zal ik nog even moeten halen, bedenk ik me als ik opsta.
          Terwijl ik met mijn armen op de stoel voor me leun, kijk ik Owen weer aan. "En wat heb jij het eerste uur?" Vraag ik. Mijn tas werp ik al om mijn schouder heen, terwijl ik me mentaal alvast begin voor te bereiden op gym.

    Senior • Seventeen • Schoolband • Hippie • In the cantine • With Owen


    She was always looking for more..

    ROXY SAYEN PIERCE
    "I like to make people who hate me, hate me even more."


    18 • SENIOR • BITCH • LOCKERS • GUS

    Gus begroet mij ook en ik stop mijn telefoon weg. Ik hoop dat Caleb het snel leest, want ik heb straks wiskunde en ik kan niet zeggen dat ik er heel veel zin in heb. Sowieso wil ik niets te maken hebben met die x'jes en y'tjes. Ik vind het onzin dat ik dat moet leren terwijl ik er na mijn graduation aan het eind van dit schooljaar niets meer mee zal gaan doen.
          'Dus, waarmee mag jij beginnen? Wiskunde?'
          Kort rol ik met mijn ogen. 'Ja, wiskunde,' zucht ik verveeld. Ik heb er nu al geen zin in, als ik alleen al denk aan die getallen word ik al misselijk. 'Jij gym, zeker?' vraag ik hem dan. Ik pak mijn telefoon weer, ik heb nog geen reactie van Caleb en ik zie steeds meer op tegen deze dag. Het is mijn laatste jaar hier op high school en ik moet zeggen dat ik niet kan wachten om hier weg te zijn.
          'Hoe was je vakantie eigenlijk?' vraagt hij uiteindelijk en ik haal mijn schouders op.
          'Was prima,' brom ik en ik open het gesprek met Caleb. 'Beter dan weer terug op school zijn.' Ik zet me af van de kluisjes en ik steek mijn hand nog even op naar Gus.

    To Caleb
    Red me van een wiskundehel, alsjeblieft.

    Ik hoor de bel gaan, maar kom nog niet in actie, ik wil het zo lang mogelijk uitstellen. Mijn lichtpaars geverfde krullen hangen los rond mijn gezicht en de zwarte lippenstift op mijn lippen geven me een stoere look. Ik heb ook weinig verhullende kleding aan, slechts een kort broekje, een crop top en daarover een los spijkerjasje. Het is zomer en ik vind het helemaal niet erg om te laten zien wat ik heb. Ik neem graag van de gelegenheid gebruik om me zomers te kleden en met dit weer kan dat prima.

    [ bericht aangepast op 11 maart 2017 - 12:31 ]


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Charlotte 'Charlie' Kate Green
    “Cutting class for the thrill of it – getting drunk on the past we were livin' in.”



    Wat zouden we toch zonder elkaar moeten hé?’ zei hij met een grijns en ik schudde lachend mijn hoofd.
          ‘Ik zou het niet weten, ik denk dat ik een verloren hoopje Charlie zou zijn.’ Ik slaakte een diepe zucht. Micah rookte zijn sigaret op en ik deed hetzelfde. Er verscheen een grijns om zijn lippen, nadat ik een opmerking had gemaakt over zijn actie – a.k.a. dat hij het kennelijk nodig had gevonden de hals van mijn t-shirt tot ónder mijn borsten te plaatsen. Misschien probeerde Micah wel een nieuwe trend te starten.
          ‘Always Charles.’ Hij drukte een kus op mijn kruin en ik lachte opnieuw. Zijn armen wikkelde hij op mijn middel heen. ‘Hmm ben ik echt zo'n lieverdje? Maar nee Charles kijk in mijn ogen, ik zweer het je pure waarheid,’ zei hij. Ik keek naar hem op en ondanks de eeuwige, iet wat arrogante grijns die altijd aanwezig leek te zijn op zijn knappe koppie, wist ik dat hij het echt meende.
          ‘Hmm tegen mij–’ ik prikte met mijn wijsvinger tegen zijn borst ‘–ben je anders behoorlijk lief hoor, Mouse.’ Ik knipoogde naar hem. ‘Als ik niet beter wist zou ik bijna denken dat we een stelletje zijn, wat een klefgedoe,’ merkte ik vervolgens op. Ik grijnsde.
          ‘Maar wat gaan we doen, de hele dag lekker tegen elkaar aangeplakt zitten, because I don't mind that. Al heb ik geen zin in strafstudie, want jij en ik gaan ons dit weekend goed amuseren okay?’ Hij liet me los en ik plaatste mijn arm op zijn schouder zodat ik tegen hem aan kon leunen. Ik dacht even over zijn vraag na en keek kort op mijn telefoon om mijn rooster te zien.
          ‘Hm we kunnen blijven staan kleffen als een nep stelletje – hoewel we beiden weten dat we natuurlijk al lang getrouwd zijn en ons derde kind verwachten–’ ik pauzeerde even om Micah aan te kijken en schoot toen in de lach ‘–of we gaan eens even braaf doen. We hebben nu wiskunde. Als de les stom is kunnen we altijd nog een slap excuus gebruiken om aan de les te ontsnappen.’



    17 • Senior • Punker • Goalgetter @ Soccer team • School • Micah


    Lucas 'Luke' Isaac Hughes
    “I seek to cure what's deep inside, frightened of this thing that I've become.”



    Ik heb een vriendje, smartass. Ik crush op hem.’ Noem me paranoia, maar volgens mij stond ze hier glashard tegen mij te liegen. Meestal – laten we uit gaan van negen van de tien keer – praatte je over je vriendje alsof hij een persoonlijk geschenk van God hemzelf was. De manier waarop Aliz over Owen sprak klonk echter niet bepaald alsof ze een heel gepassioneerde, vlammende relatie hadden. Maar misschien waren zij dan die ene keer van de tien.
    Ik kreeg verder geen antwoord meer want ze had haar antwoord alweer verplaatst naar haar telefoon. Ze leek nogal bezorgd, maar ik besloot haar voor nu niet lastig te vallen met moeilijke vragen. Mijn telefoon ging ook af en gezien Aliz toch te druk bezig was met haar drama, besloot ik eens te kijken wat voor drama er bij mij binnen was gekomen: Juniper.

    JUNI
    >> How was your ride to school?
    << Pissed a driver off :') and Aliz almost hit me with her car. Yours?
    >> Aliz eh? She should have hit you
    << Thanks... Why "Aliz eh"
    >> Nothing. — Juni
    >> Want to meet my new boyfriend?

    << Lol? You? A boyfriend?
    >> Yes. It's Jamie and he's that weirdo. Very nice. Don't scare him away.
    << I'll try but can't promise anything. Since when were you into that loser
    >> Lucas really? Don't call everyone who isn't a drugsdealer a loser.
    << Excuse me? He is a weirdo and a loser
    >> Weirdos are cool
    << Not his kind of weirdo
    << Since when do you like losers like him
    >> He's... Funny?
    >> Okay just kidding, he's not my boyfriend

    << Go fuck yourself
    >> I will, if that stops you from doing it.
    << Excuse me? Haha
    >> Bye Lucas
    << What's your problem, Juniper
    >> Don't act like you don't know
    << Know what?
    >> Really Lucas? Gonna play it this way? I am done with you
    << What is your problem seriously?
    >> FUCK. OFF.
    << Okay lol calm the fuck down what is your problem
    >> At this moment, you.
    << Does the thought of me fucking you shock you that much? As if that would ever happen
    >> You disgust me
    << Okay lol still don't get why hahahhahaa
    >> You think this is all a joke don't you?
    << I think you're being vague and dramatic so it's kinda funny yeah xd
    >> K bye, loser

    Verward keek ik naar mijn telefoon scherm toen haar profielfoto voor mij verdween en mijn berichten niet meer bij haar aankwamen. Had ze me nu serieus geblokkeerd? Gefrustreerd haalde ik een hand door mijn haren en keek ik het plein rond, of ik toevallig nog een glimp van het meisje kon opvangen – maar ze was in geen velden of wegen te bekennen. Gelukkig voor haar, want ze was voorlopig nog niet jarig.
          ‘Sorry.’ Afwezig verplaatste ik mijn blik terug naar Aliz. Oh ja. ‘Ik weet niet wat ik heb vandaag. In elk geval, naar de koffieroom klinkt goed. En, bedankt voor het aanbod, maar deze damsel kan haar eigen gevechten vechten.’ Ik knikte langzaam en een vaag geluidje verliet mijn mond – maar eigenlijk drongen haar woorden amper tot me door.

    Een paar minuten en zeker twintig berichtjes aan Juniper, later, stonden we bij de koffieroom en waren we aan de beurt om te bestellen. Geen één van mijn berichtjes werd beantwoord of kwam überhaupt bij haar aan. Waarom ze zo dramatisch deed was mij een raadsel.
          ‘Laat me raden, zwarte koffie voor jou.’ Aliz' stem haalde me uit mijn gedachten. Ik keek haar schuldbewust aan en knikte, ik was wel echt verschrikkelijk gezelschap op dit moment. ‘Hazelnootlatte, alsjeblieft. Oh! En met minimarshmallows als dat kan.’ De vrouw achter de balie vroeg of we de koffie wilde meenemen. Ik dacht even na en besloot Juniper voor nu even te laten. Symbolisch stopte ik mijn telefoon weg en richtte ik mijn volledige aandacht weer op Aliz en de cassière.
          ‘Meenemen alstublieft,’ zei ik en met twee bekers dampende koffie liepen we de koffieroom weer uit. Ik blikte op mijn horloge en zag dat de tijd nu wel begon te dringen. ‘Nu is de keuze aan jou of je braaf in de les wilt verschijnen of een keertje een les wilt missen. Ik weet namelijk een mooi plekje waar we kunnen gaan zitten maar onze eerste les begint zo... dus... wat wil jij?’



    18 • Senior • Bad News/Troublemaker • Parkinglot > Coffeeroom• Aliz


    I just caught the wave in your eyes

    Jeremiah 'Jem' Bodhi Geauxinue

    Sometimes, to stay sane you have to go a little crazy

    18 Jaar | Baseball | Na(voor)blijven| Met Kamryn en Sofia



    Toen Jem Kamryn vertelde dat hij op honkbal zat was het niet Kamryn die hier nog iets over zei het was Sofia die reageerde op Jem zijn woorden. ‘En het is niet zo maar een honkballer, hij is een van de beste van het team,’ Was wat de jongedame zei, waardoor er een glimlach op Jem zijn lippen verscheen. 'Dat wil ik ook weer niet zeggen, maar ja misshcien wel.' Zei Jem lachend, het honkbalteam van de school was oké in de competities, maar zeker niet geweldig. Het was dan ook niet raar dat het honkbalteam lang niet zoveel aandacht kreeg als het football team van de school, waar iedereen altijd naar leek te kijken. Echter was footbal niks voor Jem en was hij blij dat hij bij het honkbalteam zat, zelf al waren ze niet geweldig. De reden daarvoor was misschien ook wel dat in tegenstelling tot het football team werd iedereen toegelaten in het honkbalteam dus er zaten ook zeker mensen bij die niet geweldig waren.
    Daarna had Kamryn aan Sofia gevraagd wat de leukste jongen van de school was, iets wat Sofia niet bepaald goed op leek te vatten, maar Jem liet de twee dames maar even. Tot Sofia hem weer iets vroeg nadat ze Kamryn had verteld dat Jamie wel bij haar zou passen. 'Toch Jeremy? Hij past wel bij Kamryn, jullie hebben immers beide rood haar.’ Kort keek Jem Sofia aan, waarna hij zijn hoofd schudde. Jem was niet de persoon om zijn vrienden een mes in de rug te steken en Jamie was één van Jem zijn vrienden dus iets slechts over hem zeggen kon hij niet. 'Jamie is inderdaad erg aardig.' Zei Jem, waarna hij naar Sofia glimlachte. Na Jamie noemde Sofia ook nog Dalles, maar op zijn naam ging Jem niet echt in, Dalles was voor Jem een bekend verhaal en sinds Kamryn er ook niet echt op door leek te vragen liet hij Dalles maar even in het midden.
    ‘Als je een lijstje wilt van de knapste wijven hier op school moet je niet bij zijn maar bij deze macho hier,’ eindigde Sofia haar verhaal nog, waarna Jem kort zijn hoofd schudde. 'Oh kom op we weten allemaal wel wie er dan boven aan komt te staan.' sprak Jem, waarna hij van het bankje afsprong en zijn sigaret op de grond gooide. Voordat Jem nog iets kon zeggen klonk de bel over het plein, iets waar Kamryn maar al te blij mee leek te zijn, direct stond ze op en verliet ze het tweetal. Kort haalde Jem zijn schouders op, waarna hij weer naar Sofia keek. 'Ik zal ook maar eens gaan, zie je later.' zei Jem, waarna hij nog even door Sofia haar haar woelde, maar hierna zijn weg maakte naar de kleedkamers bij het sportveld.
    Terwijl Jem naar de kleedkamers toe liep keek hij opnieuw naar zijn mobiel, waar deze keer wel een berichtje binnen was gekomen. Het was een berichtje van Cassie.

    From: Princess:
    Goodmorning (: <3 x


    To: Princess
    Goodmorning Beautifull xx


    Nadat Jem zijn berichtje had verstuurd stopte hij zijn telefoon terug in de zak van zijn broek en duwde hij de deur naar de jongenskleedkamer open, waar hij zijn tas al snel op een van de bankjes gooide.


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Caleb Montana

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • With Roxy @ Lockers

          ‘Als het kon, at ik dat elke dag — vierentwintig zeven. Maar, je komt er denk ik niet meer in. Ze was echt vreselijk pissig vanochetnd, je moet mijn wekker niet wekken om zeven uur ’s ochtends, Caleb.’ Fronsend kijkt Caleb naar het halve koekje, maar haalt uiteindelijk zijn schouders op en neemt het van Vince over aangezien hij op het moment alles zou eten. ‘Wij gaan wel naar dat feest toch, vanavond? Ik heb Will al verteld dat we komen en dat we gewapend zullen zijn, als je snapt wat ik bedoel.’
    Caleb kijkt toe hoe Vince naar zijn kruis knikt, waarna hij een barstende giechel uit weet te stoten. Snel klapt Caleb zijn vrije hand over zijn mond en grinnikt dan zachtjes. ‘Godverdomme, stomme wiet met stomme giechelaanvallen. Maar, natuurlijk gaan we. Misschien vraag ik je moeder wel mee, tegen mij kan ze toch geen nee zeggen.’ Caleb grijnst breed en klapt zijn hand even tegen Vince’s schouder aan, waarna hij het koekje in één keer in zijn mond propt.
          ‘Ik moet je eerlijk zeggen, ik ben al lang niet meer zo enthousiast geweest voor een feestje.’
          ‘Ik hoop dat er lekkere wijven zijn. . .’ mijmert Caleb, terwijl hij een hand over z’n stoppelbaard haalt. De bel weet hem uit zijn peizende gedachten op te laten schrikken. ‘Over lekkere wijven gesproken, ik moet naar Roxy. Zie je bij de lunch? Ik zal je trakteren op pizza. Niet uit de kantine, we laten Domino’s wel langs komen.’ Caleb klapt zijn hand tegen Vince’s achterhoofd aan, glimlacht breed en beent dan met grote passen de andere richting uit. Hij had eigenlijk gym, maar hij dacht er niet aan om daarheen te gaan.

    Gedurende het lopen, weet Caleb zijn telefoon tevoorschijn te halen — fronsend bij het berichtje dat hij van Aliz had gekregen. Alhoewel hij aan Vince had beloofd om het vandaag niet over haar te hebben, had hij niet beloofd om haar niet terug te SMS’en — vliegensvlug glijden zijn vingers over het touchscreen en binnen enkele seconden belandt zijn telefoon weer in zijn broekzak.
         
    Focus je op je vriend. Ik kom zo niet verder.

          Normaal gesproken zou Caleb zo’n berichten niet verzenden, maar hij had al duizend liefdesverklaringen op zijn naam staan als hij dronken of high was — daar was zo’n berichtje niets bij.
          Grijnzend weet hij Roxy in het oog te krijgen, vlakbij een aantal kluisjes. Nadat ik een aantal juniors heb ontweken, verschijn ik achter haar en krul mijn armen om haar middel — waardoor ik haar dicht tegen me aan trek.
          ‘Hey babe,’ murmert Caleb zachtjes in haar oor, zachtjes grinnikend. ‘Klaar voor de sinussen? Of heb je zin om wat anders te leren?’

    [ bericht aangepast op 11 maart 2017 - 15:01 ]




    Vincenzo Santino Alesi

    at the gym locker rooms • with gus



    Ik moest lachen om te zien hoe Caleb zijn gegiechel– hopeloos – probeerde te verbergen en schudde mijn hoofd lachen. ‘Godverdomme, stomme wiet met stomme giechelaanvallen.’
    Ik knikte begrijpelijk en ruilde ondertussen vluchtig mijn boeken voor mijn gymspullen in. ‘Maar, natuurlijk gaan we. Misschien vraag ik je moeder wel mee. Tegen mij kan ze toch geen nee zeggen.’
    Ik keek hem even aan en rolde mijn ogen voor ik de klap op mijn schouder opving vervolgens forceerde ik een kotsneiging en bukte om mijn tas op te pakken.
          ‘Ik hoop dat er lekkere wijven zijn. . .’ Mijmerde Caleb vervolgens en ik knikte, ‘vast wel, maak je daar maar geen zorgen om.’
    De bel schrok ons beide wakker en haast automatisch greep ik naar mijn mobiel om te zien hoe laat het was. ‘Over lekkere wijven gesproken, ik moet naar Roxy. Zie je bij de lunch? Ik zal je trakteren op pizza. Niet uit de kantine, we laten Domino’s wel langs komen.’ Voordat ik kon reageren had zijn hand mijn achterhoofd geraakt en beende hij met een brede glimlach tussen de juniors door en weg in de mensenmassa.
          Met mijn hand ging ik wat panisch door mijn haar heen om het te fixen en sloot vervolgens mijn kluisje hard. De plotselinge koppijn hielp niet erg met mijn motivatie dus probeerde ik het te verminderen door met mijn vingers over mijn slapen te wrijven. Tegelijkertijd antwoordde ik op het berichtje van Aliz die ik tot nu toe had genegeerd;

    To: Aliz
    Hij heeft een kater en een slecht humeur, niet mijn schuld sorry


    Na vijf goede minuten had ik het toch op een lopen gezet en was ondertussen tegen Gus opgelopen die op dit moment als geroepen kwam, ‘jij hebt ook gym toch?’ Vroeg ik nog voor de zekerheid voor ik hem had mee gesleurd naar de kleedkamers waar de drukte van de gangen niet meer te horen was.
          Ik zuchtte opgelucht en leunde tegen de muur aan voordat ik me van mijn shirt ontdaan deed en de rode trui aantrok waarop met grote letters ons logo stond getekend.
    ‘Hoe is het met jou?’ Vroeg ik vervolgens aan Gus en gooide mijn schoenen een voor een uit. Ik staarde de jongen een tijdje aan voordat ik over het feest begon, ‘jij komt toch ook vanavond?’
    Gus en ik zaten al een tijdje met elkaar in het team en soms was het moeilijk te zeggen of het nou echt klikte maar we kwamen in ieder geval met elkaar door een deur. Of we het met elkaar eens waren was nou echter het probleem, dat lukte ons nooit.
    Zijn antwoord afwachtend beet ik op mijn nagels en hield ik de deur in de gaten voor wie er nog meer de kleedkamer binnen zou lopen.

    [ bericht aangepast op 11 maart 2017 - 19:52 ]


    Everything is illuminated by the light of our past.