[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic - Speeltopics

8 maart 2017 - 20:29 Syaoran is offline

★ MELROSE HIGH ★

STORY

Melrose High is een middelbare school zoals geen ander. Onder de leerlingen spelen er veel zaken die bij het puberleven horen. De één streeft naar populariteit, de ander naar de beste cijfers. Er lopen werkelijk alle soorten leerlingen rond, van de cheerleaders tot de gevreesde drugdealers. De dienst wordt uitgemaakt door de succesvolle atleten van de school, zij bepalen de norm. Bezwijk jij onder de druk van medestudenten of weet jij je eigen weg te gaan op deze hectische school?

MELROSE HIGH

Stad: Melrose (fictief) | Omschrijving komt nog
Staat: California
Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
Schoolkleuren: geel en groen
Sportteams:
— Football: The Wolves. De jongens moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
— Cheerleaders: The Vipers. De meisjes moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
— Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, honkbal en basketbal
Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, schaakclub

ROLLEN
Naam • Grade • User • Status • Pagina

Mannen VOL
— Isaiah Da Costa • Junior • Yugen • Wallflower • Diego Barrueco • 1.08
— Caleb Montana • Senior • Horvath • Drugsdealer • Daniel Bederov • 1.05
— Gus Charles Kingsley • Senior • Ziegler • Quarterback • Tim Borrmann • 1.07
— Cristiano Ignazio Barone • Senior • Desierto • Badboy • Zayn Malik • 1.02
— James Archibald MacTavish • Junior • PeterMaximoff • Weirdo • 1.11
— Dallas Corey Eathons • Senior • Jughead • The athletic guy • Joe Collier • 1.11
— Owen Cameron Green • Grade • Griffel • Geek • 1.11
— Luke Isaac Hughes • Senior • Wemel • Rebel • 1.10
— Osckar Chambers • Senior • Perrfect • Vreemde vogel • Olly Alexander • 1.10
— Vincenzo Santino Alesi • Senior • Zelda • Jock • Stephen James • 1.10
— Michael Gabriel Sherman • Senior • Griffel • Status • 1.11
— Jeremiah Bodhi Geauxinue • Senior • Greenlight22 • Pitcher • Lucky Blue Smith • 1.10
Vrouwen VOL
— Kamryn Montgomery • Junior • Ziegler • The new girl • 1.11
— Cassie Da Costa • Junior • Desierto • Cheerleader captain • 1.09
— Stacey Sara Hale • Junior • Sunrises • Cheerleader • Baskin Champion • 1.10
— Juniper Lia Ahearne • Senior • Marlow • Rebel • Faceclaim • 1.11
— Roxy Sayen Pierce • Senior • Dougal • Bitch • Kimmy Schram • 1.06
— Ayden Reynolds • Senior • McCrory • Gangbitch • 1.07
— Aliz Nicola Harrington • Senior • Brinvi • Status • Taylor Hill • 1.10
— Jacinta Isabelle Fray • Senior • Faolan • Dancer • 1.07
— Libby McKenna • Senior • Ameliorate • Hippie • 1.11
— Charlie Kate Green • Senior • Wemel • Punker • 1.11
— Sofia Maria Edwards • Senior • Zelda • Rapper • 1.11

REGELS

— In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet
— Je schrijft een post van minimaal 300 woorden
— Maximaal drie personages per persoon met verschillende geslachten en statussen
— Geen perfecte personages
— Nieuwe topics worden gemaakt door mij, tenzij anders aangegeven
— Bespreek relaties en overige zaken in de praattopics
— Heb je een vragen? Stel ze gerust
— Have fun!

Let op! Op dit moment geldt er de 4 post regel. Dat wil zeggen dat je minstens 4 posten wacht nadat jezelf gepost hebt, alvorens je weer een post mag plaatsen. Dit om te voorkomen dat de RPG bij de start al meteen in een sneltreinvaart schiet.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 maart 2017 - 11:35 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Sofia Maria Edwards

‘Oh wauw, ik voel me vereerd,’ had Jeremy lachend geantwoord terwijl ik mijn papieren bij elkaar pakte en ze in mijn rugtas stopte. Op de gang had ik mijn beste vriend en mijn nichtje uiteindelijk voorgesteld die elkaars hand schudde en ik gaf Kamryn een kort afkeurende blik.
‘Ik ben Jem,’ had Jeremy geantwoord toen Kamryn zijn naam vroeg. ‘Aka Sofia haar wederhelft,’ voegde hij er aan toe en ik kon het niet laten om even kort te lachen. ‘Isn’t it sweetheart?’ Ik schudde mijn hoofd, ‘daar weet ik niks van,’ plaagde ik hem en porde hem kort in zijn zij.
‘En wees niet verbaasd, ik heb deze roden van mijn vader,’ zei Kamryn waarvan ik wel snapte waarom ze dat uitlegde, we waren nog net niet het tegenovergestelde van elkaar.
‘Van je vader gekregen, als in hij schoor zich zelf kaal en heeft ze aan jouw cadeau gegeven?’ Vroeg Jem lachend en ik rolde met mijn ogen terwijl ik een kort glimlachje probeerde te onderdrukken. Vervolgens knipoogde hij kort en ik was blij dat hij mijn hint snapte om het haar niet al te moeilijk te maken, of omdat hij het zelf al inzag. De meid was nog geen weekend bij ons ingetrokken en we hadden nu al onze onenigheden, ik hoopte gewoon dat ze snel haar plek zou vinden en zou stoppen met bij mij rond te hangen.
Al vond ik dat moeilijk om toe te geven maar ze was soms best tof.
‘Yes please,’ antwoordde Jem en ik grabbelde in mijn zakken naar mijn sigaretten voordat ik naar Kamryn keek waarvan ik een antwoord verwachtte. ‘Het duurt maar heel even,’ stelde ik haar gerust terwijl ik met het pakje speelde.
Na een verontwaardigde blik die mij werd toegeworpen had ze uiteindelijk toegestemd waarbij ik haar een verontwaardigde blik terugwierp en uiteindelijk het plein op liep en van de warme zon op mijn huid genoot. ‘God, ik hou van dit weer,’ mompelde ik terwijl ik mijn sigaret opstak en vervolgens die van Jeremy of hij het nou wilde of niet.
‘Het is eigenlijk zonde dat we deze mooie dag moeten verpesten door een hele dag in die benauwde lokalen weg te rotten,’ voegde ik er aan toe en nam plaats in een kleermakerszit op een bankje waarbij ik over het plein heen kon kijken.
Mijn blik haakte ik even in die van Kamryn, ‘wil jij anders ook een hijsje proberen?’ Vroeg ik haar en schoof wat dichter naar haar toe. Ik was misschien soms een beetje hard tegen haar maar je moest dat arme kind toch wat bijbrengen.

Everything is illuminated by the light of our past.

10 maart 2017 - 12:32 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Caleb Montana

Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • With Vincenzo, in Calebs car @ the parking lot

‘Prima. Dit kan echt niet langer hoor, Caleb. Je gaat maar wat andere wijven neuken dit weekend, want je bent hopeloos naar de klote. Je mag dit alleen met mij roken als je het de hele dag niet meer over haar hebt. En als jij de volgende keer wat nieuwe wiet voor mij mee neemt, want dit was het laatste wat ik had.’
Huffend weet Caleb de joint aan te nemen van Vincenzo, waarna hij hem geroutineerd aan weet te steken met één van de wegwerpaanstekers die tussen de twee stoelen in liggen. Wanneer hij de eerste, grote hijs neemt — kijkt hij nogmaals achterom naar Aliz. Wanneer haar kijkers vol onzekerheid en zorgen op zijn gezicht blijven hangen, voelt hij zijn mond vertrekken en draait hij snel om — opnieuw een hijs nemend van de joint.
‘Weet je wat het is, toen het met Charlie uitging heb ik geen minuut om haar gerouwd — ik ging uit, die avond nog, en ik scoorde, ik heb geen minuut aan haar gedacht. Je moet gewoon denken aan al die vrijheid die je nu hebt, je zit nergens meer aan vast, je hoeft niemand te knuffelen tot je arm er dood bij neer valt, want vrouwen houden daar écht geen rekening mee. Ik kan het weten.’
Caleb knikt enkele malen, terwijl hij diepe en snelle trekken van de joint af weet te nemen. Dit, in combinatie met de vodka die hij al achter zijn kiezen had zitten — zorgde ervoor dat hij al snel de bekende roes in zijn gedachten kreeg. Glimlachend steekt hij de joint opzij uit richting Vince, waarna hij een laatste slok uit zijn flesje neemt en vervolgens de autosleutel uit het contact trekt, waardoor de auto meteen stil valt.
‘Vince, zonder jouw tegeltjeswijsheid zou ik nergens komen. En je weet dat ik voldoende wiet voor je heb, je rookt te snel,’ grijnst Caleb. Grinnikend sluit hij zijn kijkers even, zo zijn hij de dag wel door kunnen komen.
‘Misschien moet ik Roxy eens op gaan zoeken, die heeft zo wel haar manieren om mijn gedachten te verzetten. Dan kan A— ik bedoel, dan kan zij naar dat vriendje van d’r. Wie heeft er nu een relatie nodig als je ook gewoon alles kan neuken wat los en vast zit?’
Caleb weet met moeite zijn telefoon uit zijn broekzak te peuteren en verstuurt vliegensvlug een berichtje naar Roxy, zij stond altijd voor hem klaar.

Rox. Zin in de les? Of wat anders? Ik kom je zo halen.

Grijnzend kijkt Caleb richting Vincenzo. ‘Geregeld. Deze dag is misschien niet zo slecht als hij leek. Op die kneuzen van een juniors na, dan.’ Caleb maakt een fluitend geluid tegen twee juniors die langs komen gelopen, welke direct een vuurrood hoofd krijgen. ‘Gast, die linkse lijkt wel op dat wijf wat je vorige week hebt gedaan,’ grinnikt Caleb. ‘Waar zát je met je gedachten?!’

•

10 maart 2017 - 13:15 Naird is offline

Naird 10646

Charlotte 'Charlie' Kate Green
“Cutting class for the thrill of it – getting drunk on the past we were livin' in.”

Micah leek niet te kunnen bevatten dat Owens vriendin Aliz was. Dat hij überhaupt een vriendin had. Eigenlijk zou ik er wat van moeten zeggen, waren het niet dat ik eigenlijk even verrast was toen het nieuws mij ter oren kwam, gezien Owens geaardheid niet helemaal... vrouwen geörienteerd was, zover ik wist.
‘Saai,’ antwoordde Micah op mijn vraag en ik keek hem aan met een pruillip. Ah gossie toch. ‘Ik heb Louise wat moeten helpen met een schoolproject en gisteren heb ik gewoon wat gesport, dus nee niet zo spectaculair,’ vertelde hij. Ik kon het niet laten om hem verbaasd aan te kijken, gezien Micah nou niet noodzakelijk de meest enthousiaste leerling was die je kon tegenkomen.
‘Is Mouse nou stiekem een stuudje in het weekend?’ zei ik plagend en knipoogde naar hem, waarna ik een trek van mijn sigaret nam. We verplaatsten onze aandacht naar Vince en Caleb, die verderop stonden.
‘Ah Charles, kijk gewoon naar mij, dan is je dag automatisch weer goed,’ zei hij met een grijns en hij knipoogde nogal flirterig naar mij. Ik grinnikte en rolde met mijn ogen.
‘Tuurlijk Micah, tuurlijk. Als ik jou zie is mijn hele leven weer compleet,’ zei ik grappend en deels ook wel gemeend. Ik deed altijd vrij luchtig over onze vriendschap, maar Micah was één van de belangrijkste, misschien wel dé belangrijkste persoon in mijn leven. Ik wilde hem dan ook absoluut niet kwijt.
‘Daarbij moet je blij zijn dat je van hem verlost bent, je kan zoveel beter krijgen, en ja dat kwam uit de mond van deze fuckboy,’ zei hij. Ik keek naar hem op en glimlachte dankbaar. Zijn ogen gleden over mijn lichaam heen en even schuifelde ik met mijn voeten, straks nam hij zijn woorden nog terug en dat zou vrij awkward zijn. Vragend en iet wat verbaasd keek ik toe hoe hij de zoom van mijn topje pakte en 'm wat naar beneden trok. Ik keek even naar beneden en zag dat mijn inkijk nu tien keer zo erg was, serieus Micah? Ik schoot in de lach en Micah trok me dichter tegen zich aan.
‘Enjoying your view?’
‘Hij is een idioot weet je, mocht ik je vriendje geweest zijn, dan liet ik je nooit uit mijn vingers glippen.’ Zijn woorden brachten me even van mijn stuk en ik keek hem verwonderd aan.
‘Dit zeg je alleen maar omdat ik je beste vriendin ben,’ bracht ik uiteindelijk uit en schudde mijn hoofd. Ik porde hem in zijn zij. ‘Daarbij, jij bent lief en Vince is een dick, dus ja.’ Ik grinnikte en sloeg een arm om zijn nek heen.

17 • Senior • Punker • Goalgetter @ Soccer team • School • Micah

I just caught the wave in your eyes

10 maart 2017 - 14:06 Syaoran is offline

Syaoran 12962

———————————————————————————
•••
———————————————————————————

——————————————————————————

———————————————————————————
•••
———————————————————————————

Jacinta Isabelle Fray

”If you show me you ~~don't give~~ a fuck, I'll show you that I'm better at it.”

• Senior • Dancer • Eighteen • Lockers, with Dallas • Outfit •

Dat het bed van Ayden onbeslapen was gebleven toen ik haar kamer binnen gluurde, verbaasde me dat ergens niet helemaal. Ik wist tenslotte een beetje waar ze uithing, dus ik kon dan ook niks anders doen dan mijn schouders losjes een keer ophalen en het besluit maken de brunette later eens uit te horen; wat vrijwel een standaard procedure leek eens een van ons niet sliep waar het normaal gesproken hoorde te slapen. Mijn moeder had er niet naar gevraagd; ze had meer dan genoeg vertrouwen in ons beide om te weten dat het goed zat en ze zich geen zorgen hoefde te maken - mits we niet tenminste één teken van leven hadden gegeven.
”Tot later!” had ik door de keuken heen geroepen, nadat ik in alle haast onder de douche gedoken was en mezelf klaar had gemaakt om naar school te gaan. Mijn moeder had zich al in alle vroegte gestort op haar huishoudelijke karweitjes en mijn vader was een uur geleden al vertrokken naar het werk; meer dan een fijne dag kreeg ik dan ook niet toegewenst, daar ik de deur al zo goed als achter me dicht getrokken had en het trapje af rende om de auto naar school te nemen.

Met één oordopje in mijn oor, luisterende naar een mix die ik wilde gebruiken voor een nieuwe choreo, liep ik een kleine twintig minuten later door de gangen van de school heen - op weg naar mijn kluisje zodat ik mijn tas kon aanvullen met de boeken die ik nog nodig had. Hoewel in mijn hoofd een heuse dansact gaande leek lukte het me niet om mijn aandacht er volledig op te houden, waarbij mijn poelen kort een keer door de gang heen gleden; zoekend naar een bekend gezicht die ik kon bestieren met een aanval uit pure verveling.
Mijn slachtoffer bevond zich uiteindelijk bij de kluisjes, waardoor er een tevreden grijns over mijn lippen heen gleed en waar ze bleef hangen toen de jongen mijn aanwezigheid voor geen seconde door leek te hebben. Hoe kon het ook anders? De muziek die uit zijn oordoppen dreunde kon ik zelfs horen zodra ik langs hem stond en dat terwijl ik in één oor ook muziek had klinken. Zachtjes schudde ik mijn donkere lokken heen en weer, en stopte mijn oordopje met de ene weg terwijl ik de anders geheel onverwachts op zijn schouder besloot te leggen. Voor kort blikte Dallas ongeïnteresseerd over zijn schouder heen - waar gelukkig verandering in kwam zodra hij me opmerkte.
”Oh, hé.”
Grinnikend kromp ik een beetje in een ten teken dat hij ver boven zijn eigen geluid uit kwam en kantelde mijn hoofd vervolgens een beetje als mijn poelen over de enige jongen heen gleden waar ik eens ontzettend veel van gehouden had; een gevoel wat ik ergens nog altijd leek te koesteren, maar waar ik geen acht meer op durfde te slaan daar het mijn rebellie was geweest die de prijs met een breuk had moeten betalen. De gedachten alleen bleef me onbewust nog altijd een beetje een vreselijk gegeven. “Hey jij,” glimlachte ik de jongen dan ook toe zodra zijn muziek verdwenen was en ik op een normale toon tegen hem kon praten.
”How is mon petit ami?”
Vederlicht raken zijn vingers kort mijn kin aan, wat een vertrouwd gevoel bij me weet op te wekken, waarna Dallas zich voor kort weer op zijn kluisje richt. “Goed hoor,” breng ik uit en strook met mijn vingers een keer licht door de slappe krullen in mijn haren. “En met jou?” Opnieuw glijden mijn poelen over hem heen, ditmaal een stuk oplettender dan eerder, waarbij ik ergens het vreemde gevoel krijg dat er iets niet helemaal lijkt te kloppen. “Gaat alles goed?”

[ bericht aangepast op 10 maart 2017 - 14:12 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 maart 2017 - 14:17 Ziegler is offline

Ziegler 20534

KAMRYN FLORÈNCE FALLON MONTGOMERY
Junior ★ 16 ★New girl ★ Sofia & Jem

Hoewel Kamryn uiterst kon genieten van een goed boek, had ze zich kapot verveeld tijdens het nablijfuur. Ze was dan ook blij toen Sofia en haar vriend Jem haar betrokken bij haar gesprekken. Kamryn deed immers hard haar best om niet op te tenen van Sofia te trappen en naar haar mening lukte dat aardig goed, terwijl Sofia daar waarschijnlijk anders over dacht.
‘Van je vader gekregen, als in hij schoor zich zelf kaal en heeft ze aan jouw cadeau gegeven?’ vroeg de blonde jongen lachend. Het duurde ongeveer twee tellen voordat Kamryn snapte wat hij bedoelde, waardoor ze ietwat laat lachte om zijn grapje. Ook de knipoog die hij haar gunde, kwam pas laat bij haar binnen.
'Zoiets ja,' antwoordde Kamryn terwijl ze lachend haar ogen rolde. Daarna opperde Sofia om te gaan roken, wat ervoor zorgde dat Kamryn diep zuchtte. Ze was bijna volledig aangewezen op Sofia en dat betekende dat ze als een hondje achter haar aan moest lopen, omdat ze anders gegarandeerd zou verdwalen. Daarom kon ze er niet veel tegenin brengen. Kamryn hield wijselijk haar mond dicht en wandelde achter het tweetal aan. Onderweg naar buiten bekeek Kamryn de school. Haar oude school was kleiner en ouderwetser, maar ook een stuk rustiger. Kamryn had niet verwacht dat ze afscheid moest nemen van haar oude vrienden. Ze was immers niet heel goed in vrienden maken, omdat veel mensen haar vaak erg intens vonden.
Eenmaal buiten aangekomen plofte Sofia neer op een bankje. ‘wil jij anders ook een hijsje proberen?’ vroeg Sofia toen. Kamryn keek haar zowel geschrokken als beledigd. 'Nou nee, bedankt,' antwoordde ze fel en ze zuchtte diep. Sofia wist ook goed hoe ze Kamryn op haar tenen moest trappen. Maar ze besloot om haarzelf niet te laten kennen en gewoon te veranderen van onderwerp. 'Dus, Jem,' begon ze glimlachend terwijl ze naar de jongen keek. 'wat doe jij hier zoal op school?'
'En, Sofia,' ging de roodharige jongedame verder en ze kon het niet laten om te grijnzen. 'Wie is hier eigenlijk de leukste jongen?'

Big girls cry when their hearts are breaking

10 maart 2017 - 15:12 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Vincenzo Santino Alesi

Terwijl ik door bleef praten had ik al gauw het idee dat Caleb met zijn gedachten al ergens anders was, hij had nog even omgedraaid en over de stoel richting Aliz gekeken. Iets waardoor ik hem even fronsend aan had gekeken en een afwijzende knik gegeven.
Hij begint aan de joint te zuigen waarbij ik me even afvroeg of hij hem echt samen wou oproken, toch hield ik wijselijk mijn mond en staarde ik even stil voor me uit tot ik de joint overhandigd kreeg.
Caleb keek me dit keer glimlachend aan waardoor ik even moest lachen en toekeek hoe hij de sleutel uit het contact trok waarbij de muziek op de achtergrond verdween en we nu in complete stilte naast elkaar zaten en ik een trek nam van de joint.
‘Vince, zonder jou tegeltjeswijsheid zou ik nergens komen. En je weet dat ik voldoende wiet voor je heb, je rookt te snel,’ grijnsde Caleb en ik gunde hem een zwak glimlachje terwijl Caleb een binnenpretje kreeg en genietend zijn ogen sloot.
‘Ik weet zeker dat als ik die teksten op tegeltjes zou zetten dat ik een groot publiek zou krijgen,’ lachte ik zachtjes terwijl ik nog een diepe trek nam en geconcentreerd de rook weer uitblies.
‘Misschien moet ik Roxy eens op gaan zoeken, die heeft zo wel haar manieren om mijn gedachten te verzetten. Dan kan A–– ik bedoel, dan kan zij naar dat vriendje van d’r.’ Ik maakte een goedkeurend geluidje en lachte, ‘wie heeft er nu een relatie nodig als je ook gewoon alles kan neuken wat los en vast zit?’
Ik gooide mijn hand enthousiast omhoog om hem een high five te geven, ‘ik zei het je toch,’ zei ik met een trotse achtertoon en nam nog een trek van de joint en gooide hem op de grond toen hij zo goed als op was.
Vervolgens zak ik wat onderuit en staar met hem mee op zijn telefoon waarop hij Roxy aan het sms’en was en grijnsde breed. ‘Zin in de les?’ Herhaalde ik zijn woorden en schudde mijn hoofd, ‘viespeuk.’
‘Geregeld. Deze dag is misschien niet zo slecht als hij leek. Op die kneuzen van een juniors na, dan.’ Hij floot gelijk na zijn woorden en ik wreef even over mijn voorhoofd, wat moest ik toch met die jongen aan?
‘Gast, die linkse lijkt wel op dat wijf wat je vorige week hebt gedaan,’ grinnikte Caleb en ik gaf hem gelijk een duw. ‘Waar zát je met je gedachten?!’ Ik schudde mijn hoofd, ‘technisch gezien kan dat niet,’ sprak ik en stapte uit de auto en gooide de deur dicht. ‘Ik doe alleen maar aan rijpe, volwassen vrouwen,’ meldde ik en liep naar hem toe en gooide mijn arm even over zijn schouder met een lach op mijn gezicht.
‘Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen.’
Even scande ik zijn gezicht met een voldane glimlach, ‘ga je het wel redden vandaag zonder mij?’ Vroeg ik plagerig en tuitte mijn lippen voor ik hem weer losliet en de deuren naar de kluisjes voor hem openhield.
Ik wreef vervolgens vermoeid door mijn ogen en stopte bij mijn kluisje die niet ver van de ingang verwijderd was.

Everything is illuminated by the light of our past.

10 maart 2017 - 15:59 Armadillo is offline

Armadillo 9080

DALLAS COREY EATHONS

Senior • The athletic guy • 19 • Lockers • Jacinta

Een lichte grijns weet kort op Dallas zijn gezicht te staan wanneer hij beseft dat hij haar vrij luid begroette en zij hier in zijn ogen iet wat ongemakkelijk op grinnikt. De rebelse meid die er plots mee schijnt te zitten wanneer we de aandacht trekken, Dallas moet toegeven dat hij dit niet vaak heeft mogen meemaken. Al moet hij wel zeggen dat hij deze Jacinta meer kan waarderen dan degene die niet alleen hem, maar ook andere mensen uit haar omgeving, meesleepte in haar gedrag. Een van de grote redenen dat het tussen hen is misgelopen.
’Goed hoor, en met jou?’
Dallas draait zich een kwartslag, nadat hij zijn rugtas over zijn rug heeft gegooid, om met zijn schouder tegen de kluisjes aan te leunen en tegelijkertijd zijn ogen op Jacinta te kunnen richten. Hij zwijgt enkele seconden om met zijn donker bruine poelen haar handeling te volgen wanneer ze haar vingers door haar halen weet te halen. Voor een moment weet hij een herinnering terug te halen waarin haar krullen tussen de vingers van zijn rechterhand gleden, iets wat vele malen is gebeurd. Echter was het deze keer niet in een van hun slaapkamers, in de auto of in de keuken waar zij onder andere hun intieme momenten hebben gedeeld.
Op de een of andere manier heeft dit aanzicht de herinnering boven weten te brengen waarbij Dallas haar voor het eerst voorstelde aan zijn ouders en hij na een iet wat ongemakkelijk moment, zijn hand opgelucht en geruststellend even door haar haren had gehaald om het daarna op haar onderrug te laten rusten.
’Gaat alles goed?’ Weet Jacinta dan nogmaals te vragen, iets wat hem uit zijn gedachte weet te halen en Dallas overtuigend knikt. ‘Ja, prima.’ Zijn stem bevat een spoor van afwezigheid, maar hij probeert het zo goed als te verbergen met een kort lachje die hij uit weet te stoten.
’Ben je van plan om vanavond naar dat feest te gaan waar schijnbaar een heleboel mensen vanaf weten?’ Dallas verandert van onderwerp en laat de glimlach op zijn gezicht staan om vervolgens zijn hand door zijn haren te halen. Hij weet dondersgoed dat Jacinta beter zou weten dan dat, gezien zij op de een of andere manier achter alles wist te komen. Maar voor alsnog had hij er geen behoefte aan om iemand met zijn verhalen op te zadelen en probeert zijn vrolijke gemoedstoestand weer terug te halen.
’Al heb ik geen idee bij wie het zich plaatsvind, maar een breek de week is nooit verkeerd.’ Dallas weet zijn schouders op te halen en haakt zijn poelen dan afwachtend in de hare. Hoewel Dallas doordeweeks tamelijk veel traint, verliest hij de feestjes niet uit het oog en weet hij zich altijd wel te vermaken.

[ bericht aangepast op 10 maart 2017 - 16:01 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

10 maart 2017 - 16:52 LordJohn is offline

LordJohn 10837

ROXY SAYEN PIERCE

"I like to make people who hate me, hate me even more."

18 • SENIOR • BITCH • LOCKERS • GUS

Ik loop een rondje maar zie nog geen bekenden die in ook maar en beetje interessant vind om mijn ochtend mee te beginnen. Dan besluit ik maar weer terug de gangen in te lopen. Het is dat ik vanmorgen een keer, voor de verandering, op tijd opgestaan was en daarom op tijd de schoolbus kon halen, maar anders was ik waarschijnlijk weer een halfuur te laat geweest. Niet dat dat me wat uitmaakt, maar voor de docenten zou het een aangename verrassing zijn.
Als ik eenmaal in de gang uitkom, zie ik Gus bij zijn kluisje staan. Omdat ik geen zin heb om nog een tijdje alleen te wachten, loop ik op hem af en leun ik tegen de kluisjes vlak bij dat van hem aan.
'Morgen,' begroet ik hem wat kort en ik sla mijn armen over elkaar heen. Ik heb mijn tas in mijn kluisje gedumpt en heb slechts een pen meegenomen, dus ik moet zo nog wel wat papier van iemand lenen. Of ik schrijf op de tafel, dat is ook nog een leuk idee. Hebben de leerlingen die na mij aan dat tafeltje zitten er ook nog wat aan. Mijn telefoon gaat af en ik zie dat ik een berichtje van Caleb heb. Een brede grijns staat rond mijn lippen en ik begin meteen wat terug te typen.

To Caleb
Cal. Ik zin in de les? Laat me niet lachen. I'm all yours.

Ik stop mijn telefoon weg en een brede grijns ontstaat rond mijn lippen. Ik zal — bijna — altijd ja zeggen seks, zeker met Caleb. Ik bedoel, hij helpt me aan drugs en ik geef hem er zo nu en dan wat voor terug. Ik betaal hem er wel voor, maar ik vind het niet erg om zo nu en dan mijn eigen frustraties ook kwijt te kunnen.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

10 maart 2017 - 18:06 Syaoran is offline

Syaoran 12962

———————————————————————————
•••
———————————————————————————

——————————————————————————

———————————————————————————
•••
———————————————————————————

Jacinta Isabelle Fray

”If you show me you ~~don't give~~ a fuck, I'll show you that I'm better at it.”

• Senior • Dancer • Eighteen • Lockers, with Dallas • Outfit •

”Ja, prima.”
De overtuiging in zijn houding, waarmee Dallas zijn woorden trachtte over te brengen, miste echter lichtelijk in zijn stem. Die leek verweven te zijn met een vlaag van afwezigheid en miste dan ook een tikkeltje hun doel. Een frons nestelde zich daarom dan ook voor even tussen mijn wenkbrauwen in, terwijl mijn poelen het niet kunnen laten de jongen langs me nog eens goed op te nemen. Het was iets waar ik vermoedelijk nooit genoegen van zou kunnen krijgen daar ik Dallas zijn manier van doen - zijn handelingen en zijn overkomen - altijd graag met mijn gretige kijkers had gevolgd wanneer ik dit ongestoord had kunnen doen. Dat was dan tevens ergens ook een van de redenen dat ik de jongen veel beter kende dan haast wie dan ook, afgezien van de maanden die we samen hadden doorgebracht en waar we vele uren met elkaar gespendeerd hadden.
Ik besloot er echter verder niet op in te gaan. Ik wilde Dallas geen opgedrongen gevoel geven, of me bemoeien met iets wat vermoedelijk geeneens mijn zaken meer zijn; een feit die mijn binnenste nog altijd wist te steken, maar waar ik nu niks meer aan leek te kunnen doen. Mijn moeilijke jaren hadden effect gehad op vele mensen om me heen, maar dat degene die me het dichtste bij stonden de hardste klappen hadden gevangen was nog iets wat me altijd achtervolgen bleef; de spijt, het schuldgevoel en de gevolgen. Vele daarvan had ik weer goed weten te krijgen, maar er was één ding dat dusdanig beschadigd was geraakt dat het niet meer te herstellen viel. Misschien mocht het niet altijd meer zo blijken, maar de breuk tussen hem en mij was er een die mijn hart nog altijd kon laten huilen als ze wilde. Mijn gezicht betrok dan ook bij de gedachten aan wat ik eens had, maar nu verloren was, en liet mijn donkere poelen voor heel even van Dallas afglijden.
”Ben je van plan om vanavond naar dat feest te gaan waar schijnbaar een heleboel mensen vanaf weten?” Tactvol weet Dallas de aandacht van hem te verleggen naar een geheel ander onderwerp. Het werkte, voor nu althans. Lichtjes krullen mijn mondhoeken zich opnieuw weer op en blik ik terug naar hem omhoog. Ik had zeer zeker iets gehoord over een feest dat vanavond gegeven zou worden en of ik dan ook zou gaan daar was geen enkele twijfel over mogelijk. “Al heb ik geen idee bij wie het zich plaatsvindt, maar een breek de week is nooit verkeerd.”
”Precies wat je zegt,” breng ik haast direct uit als reactie en vang met mijn vingers de punten van een van mijn donkere krullen, die ze vervolgens speels tussen mijn toppen door laten glijden alvorens ik met mijn rug tegen de kluisjes aan ga staan. “Daarom ben ik dan ook zeker van de partij, al moeten we er nog wel even achter zien te komen waar het is,” grinnik ik zacht. Het idee van een feestje stond me vrijwel altijd aan en hoewel ik de donkere rebelsheid van mijn karakter deels achter me had weten te laten, was het verhitte feestbeest nooit verloren geraakt en genoot zij nog altijd met volle teugen van een dansje onder het genot van een drankje. “Jij gaat toch ook?” Schuins blik ik naar Dallas op en schenk hem een zoete glimlach als ik me nog goed weet te heugen dat naar feestjes gaan nooit een probleem is geweest.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 maart 2017 - 18:55 Venustic is offline

Venustic 2690

Jeremiah 'Jem' Bodhi Geauxinue

Sometimes, to stay sane you have to go a little crazy

18 Jaar | Baseball | Na(voor)blijven| Met Kamryn en Sofia

Quasi verbaasd keek Jem Sofia aan. ‘Daar weet ik niks van,’ had de jongedame tegen hem gezegd toen Jem had opgemerkt dat haar wederhelft was. 'Hoe durf je dit te zeggen Sofia Maria Edwards, het is duidelijk dat we voor elkaar gemaakt zijn.' sprak Jem, waarna het zijn beurt was om Sofia plagend in haar zij te porren. Hierna draaide hij zich weer naar Kamryn die even nodig had om Jem zijn voorgaande grapje te begrijpen en hem dus eerst even aan leek te staren voordat er uiteindelijk toch een lach over haar lippen heen rolde. 'Zoiets ja,' antwoordde de jongedame, vriendelijk glimlachte Jem nog een keer naar Kamryn waarna ook Jem met de twee dames mee liep naar buiten toe.
Buiten nam Jem plaats op het bankje, hij zette zijn billen op de rugleuning van het bankje en wachtte tot Sofia zijn sigaret aanstak. Iets wat Jem natuurlijk ook zelf wel had kunnen doen, maar Sofia was al zo druk bezig dat hij haar niet meer tegen wou houden. ‘God, ik hou van dit weer,’ zei Sofia, waarna ze Jem zijn sigaret aangaf. ‘Het is eigenlijk zonde dat we deze mooie dag moeten verpesten door een hele dag in die benauwde lokalen weg te rotten,’ Een glimlach verscheen op Jem zijn lippen bij het horen van deze woorden. 'Wie zegt dat we daar heen moeten?' sprak Jem, hoewel hij ergens wel wist dat hij zijn plan om lessen te skippen nog niet direct door zou zetten. Nadat hij zich vanochtend zo stierlijk verveeld had in het nablijf lokaal zag hij het niet zitten om daar morgen weer heen te gaan.
Kort keek Jem op zijn mobiel om te kijken of hij nog berichtjes had gekregen, maar er was niet veel bijzonders binnen gekomen dus richtte de jongeman zich alweer op de twee nichtjes. 'Dus, Jem,' begon Kamryn. 'Wat doe jij hier zoal op school?' Deze vraag had Jem niet gevraagd, het was een simpele vraag, maar het leek voor Jem toch vrij duidelijk te zijn wat hij op school deed. Hetzelfde als ongeveer elke leerling, hij ging er heen omdat het moest en misschien ergens ook wel voor een betere kans op een goede carrière later, maar die reden was voor Jem maar achtergrond geluid. 'Over het algemeen ga ik hier naar de lessen toe, maar soms gaat dit op een of andere manier fout en dan terroriseer ik de school ofzoiets.' antwoordde Jem haar vraag uiteindelijk. 'Oh en ik honkbal.' voegde de jongeman er op het laatste moment nog aan toe alsof dit een belangrijk detail over zijn leven was.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

10 maart 2017 - 19:43 Vanth is offline

Vanth 23147

Cristiano Ignazio Barone
19 • Senior • Desierto • Badboy • @supermarket with ~~girl~~friend

Even voel ik haar op mijn borst kloppen en ik kijk op naar haar, een klein glimlachje krult mijn lippen omhoog. ‘Ik wil wel wat te knabbelen hebben hoor. Ham kaas croissant it is..’ zei ze en ik knik. waarna ik naar de verschillende broodjes loop. Mijn blik gaat even over de verschillende broodjes, voor ik twee pretzels pak. I love pretzels, pretzels are life. Ik haal mijn wenkbrauw wat omhoog als ik haar lippen op mijn voorhoofd voel en kijk weer omhoog. ‘SPIDAAAMANNNN KISS ATTACK.’ tetterde ze in een plagend toontje in mijn oren en ik vernauw mijn ogen wat terwijl ik haar nakijk. Dan schud ik mijn hoofd lachend. ‘Wie het eerste bij de kassa is, Wifey.’ hoor ik haar nog zeggen en ik grijns wat. 'Oh it's on husbando!' roep ik haar na en zet dan de 'achtervolging' in. Op het laatste moment til ik haar over mijn schouders en begin rustig de dingen op de band te leggen. 'Goedemorgen.' grijns ik ondertussen naar de oudere dame achter de kassa, die ons met een kleine glimlach aankijkt.
Na een paar minuten staan we weer buiten en ik geef haar de croissantjes, zelf neem ik een van de pretzels. Nog steeds heb ik haar nog niet losgelaten, waardoor ze nog altijd over mijn schouder hangt. 'There ya go gorgeous.' glimlach ik en vervolg de weg naar school. De pretzel is al snel op en ik probeer een sigaret op te steken. Omdat het vuurtje niet blijft moet ik echter toch even stilstaan, maar na tien minuten komen we dan eindelijk aan op het plein. 'We zijn weer op jouw terrein, miss president.' plaag ik. 'Maar ik hoef me geen zorgen te maken over iets toch? Dus gedragen... Nah.' grijns ik speels en sla op haar bum, voor ik haar weer op de grond neerzet. 'Of wel en heb ik nu een probleem?' zeg ik uitdagend en haal mijn wenkbrauw op.

El Diablo.

10 maart 2017 - 19:45 Armadillo is offline

Armadillo 9080

DALLAS COREY EATHONS

Senior • The athletic guy • 19 • Lockers • Jacinta

Dallas weet wat met zijn kluissleutel te spelen door het om te draaien tussen zijn vingers en kijkt zo af en toe over Jacinta’s gezicht de gang in niet zo zeer met een bepaalde reden. Echter, heeft hij wel opgemerkt dat haar gezicht enigszins betrok, iets wat zijn aandacht weet te trekken. Zijn vingers houden de sleutel nu stil tussen zijn vingers en hij weet zijn ogen iet wat te sluiten wanneer hij haar aankijkt, niet wetend wat er speelt.
Hoewel zij nu al meer dan een jaar uit elkaar zijn, heeft Dallas haar altijd op een bepaalde manier in de gaten weten te houden, puur om er zeker van te zijn dat ze geen dingen zou doen die echt – maar dan ook écht – niet door de beugel konden. Verder heeft hij zich vrijwel afzijdig gehouden van haar leven en zich zoveel mogelijk op dat van hemzelf gericht, gezien hij een aantal dingen had om op te lossen. Zo had hij, in de zekere waas die hem bereikte wanneer hij in haar buurt was, er meer dan eens mee ingestemd om te spijbelen en de dag met zijn tweeën door te brengen. Iets wat voor hem consequenties had die hij veel liever zou hebben voorkomen, zoals het geval dat hij daardoor zijn toegang tot de atletiekbaan, voor enkele weken, had geriskeerd.
Jacinta is hier echter nooit van op de hoogte geweest, al heeft ze wel degelijk vernomen dat er iets gaande was met Dallas, maar hij heeft dit nooit expliciet aan haar duidelijk gemaakt. Daarbij is dit niet het enige gegeven wat hem weer op het normale spoor heeft weten te brengen, iets wat hij nooit of te nimmer zou vermelden in het bijzijn van Jacinta of überhaupt aan iemand zou vertellen.
Aliz was namelijk wel op de hoogte van hetgeen wat hij had geriskeerd en heeft hem daarom duidelijk weten te maken dat, hoewel de keus nog steeds volledig bij hem zou liggen, hij er over na moest gaan denken of dit het allemaal waard was. Iets wat Dallas maar al te goed deed beseffen dat niet alleen Jacinta, maar ook hij aan het veranderen was. Dit heeft hem weer in het hier en nu gezet, een stap die bij Jacinta nog lang niet gemaakt zou worden en ervoor zorgde dat zijn gevoelens voor haar niet meer hetzelfde waren. Hoewel het voor hem opvallend genoeg wat moeite vergde om haar los te laten, was de beslissing om hun relatie te beëindigen snel gemaakt. Zij was op zoek naar zichzelf en vond dit tijdelijk in uitdagende dingen, terwijl Dallas zichzelf zo goed als had gevonden en deze sprong niet wilde nemen.
’Precies wat je zegt,’ Zo te zien heeft het veranderen van het onderwerp niet alleen een positief effect op hemzelf, maar ook op haar, gezien ze hem met een glimlach heeft weten aan te kijken. ‘Daarom ben ik dan ook zeker van de partij, al moeten we er nog wel even achter zien te komen waar het is.’ Grinnikt ze dan zacht, waarop Dallas zijn ogen iet wat toeknijpt en door de menigte tuurt. Al snel weet hij een bekende jock bij zijn kraag te pakken.
‘Hé, Reggie, dat feest vanavond,’ Begint Dallas, terwijl hij rechtop weet te gaan staan nadat hij zijn greep heeft losgelaten en hem een knik heeft geschonken als begroeting. ‘Hé,’ de jongeman glimlacht terug, terwijl hij Dallas een vriendschappelijke stomp tegen zijn borstkas geeft. ‘9 uur bij Will thuis, Das.’ Zegt hij nog voordat Dallas dan ook maar iets uit zijn mond heeft kunnen laten komen. 'Zijn ouders zijn niet thuis en het beloofd een grandioos feest te worden.' voegt hij er nog aan toe. Reggie kijkt Dallas even aan, voordat zijn ogen van hem naar Jacinta glijden en hij een lichte grijns op weet te zetten. ‘En neem haar maar mee.’ Reggie’s ogen weten zich weer terug op Dallas te richten, voor korte duur, gezien hij na een laatste knipoog naar Jacinta alweer verdwenen is.
Dallas trekt zijn wenkbrauwen kort op wanneer de lichte verbazing van zijn gezicht af te lezen is, gezien hij deze opmerking niet bij Reggie had verwacht op dit moment. Al had hij beter kunnen weten, gezien het wel over de enige echte Reggie gaat. Echter weet hij zich al snel weer op Jacinta te richten. ‘Well, daar hebben we ons antwoord.’ Spreekt hij dan en schenkt haar een glimlach, waarna hij kort knikt bij het herinneren van haar voorafgaande vraag. ‘En om terug te komen op je vraag, tuurlijk ga ik ook.’

[ bericht aangepast op 10 maart 2017 - 19:51 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

10 maart 2017 - 20:26 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Caleb Montana

Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • With Vincenzo, in Calebs car @ the parking lot

Caleb weet lachend zijn hand tegen die van Vince te slaan in een high five, zijn beste vriend zou het altijd en overal voor elkaar weten te krijgen om hem op te vrolijken. Caleb zou het moeten onthouden om Vince weer eens wat gratis wiet door te spelen, dat had hij wel verdiend na al zijn zeurende monologen aan te horen over Aliz.
‘Zin in de les? Viespeuk.’
Grijnzend schudt Caleb zijn hoofd, Vince zou eens moeten weten wat Roxy en hij naar elkaar stuurden tijdens de late uurtjes — daar waren deze woorden nog niets bij. Nadat hij een stel juniors na had gefloten, stapt hij lachend uit de auto.
‘Technisch gezien kan dat niet. Ik doe alleen maar rijpe, volwassen vrouwen. Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen. Ga je het wel redden vandaag zonder mij?’
Caleb geeft Vince een klein knikje van zijn hoofd en stapt dan de school binnen, terwijl hij niet meer om kijkt richting Aliz — Vince had gelijk, hij zou over haar heen moeten komen, dat was beter voor zijn eigen gezondheid.
‘Wat denk jij dan, kneus? Ik moet het zo vaak zonder jou stellen als je de beslissing neemt om halverwege een feestje een meisje mee te nemen naar huis, of nog erger — dat je— je drank niet binnen kan houden en de halve avond boven de wc hangt.’ Caleb lacht hardop, de vodka en wiet stegen steeds meer naar zijn hoofd en hij voelde zich de koning van de wereld.
Terwijl Vince wat boeken uit zijn kluisje haalt, leunt Caleb naast hem tegen een ander kluisje aan en laat hij zijn kijkers door de gang dwalen. Vanmorgen was hij zijn boekentas vergeten, maar volgens mij had hij nog verschillende boeken in zijn kluisje liggen. Niet dat— dat uitmaakte, hij zou zo meteen toch Roxy op gaan zoeken en daar had hij geen boeken voor nodig. Caleb mocht dan niet boekenslim zijn, van de praktijk had hij genoeg kennis.
‘En jij gaat zeker braaf naar de les?’ Caleb grijnst even, maar kijkt dan serieus. ‘Het spijt me trouwens van dat toeteren vanmorgen, ik was je moeder even vergeten, man. Hoe is ’t met haar?’ Vince’s moeder was een prachtmens, dat kon Caleb zelfs niet ontkennen. Hij had nog wel tijd voordat hij Roxy zou gaan ontvoeren. ‘Ik zal binnenkort weer eens mee binnen lopen, heb haar al te lang niet gezien. Maakt ze nog steeds die lekkere paella? God, daar zou ik nu wel drie pannen van op kunnen.’

•

10 maart 2017 - 20:33 Ameliorate is offline

Ameliorate 6255

LIBBY MCKENNA

Nadat ik mijn tas weer op de grond heb neergezet, kijk ik Owen weer aan. "Eerlijk? Ik ben wel benieuwd wat we gaan doen in bio vandaag." Is zijn antwoord. Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gelaat, zodra ik het oprechte enthousiasme hoor in zijn stem. In de biologie les zal ik dan ook voornamelijk genieten van Owen's positieve energie, maar daarnaast zal ik waarschijnlijk moeite hebben met het vinden van mijn weggelopen aandacht. Biologie is niet mijn grootste probleem vak, maar het is ook zeker niet mijn favoriet, zeker niet als het lichtelijk met scheikunde overlapt.
"En het gaat wel, wat vermoeid gezien Peeves me s'nachts wakker houd, maar ik heb een aangenaam weekend gehad." Zodra het wordt 'Peeves' in mijn oren klinkt, worden mijn ogen groot en zie ik het kleine beestje gelijk weer voor me. Sinds Owen me voor het eerst over zijn reddingsactie heeft ingelicht, ben ik ervan overtuigd dat ik mijn ware liefde heb gevonden en ik ben dan ook een grote fan van Peeves.
"Aliz is komen eten, mijn ouders vinden haar leuk dus dat is goed." Vervolgt hij. Ik weet een geforceerd lachje op mijn lippen te brengen, gezien dat ik niet echt weet hoe ik op de gehele Owen-en-Aliz situatie moet reageren. Owen is dé persoon waarmee ik praat over problemen met mijn/onze geaardheid. Het idee dat hij Aliz enkel meebrengt om zijn ouders te plezieren, geeft me een zeer treurig gevoel, omdat ik het idee heb dat hij er uiteindelijk enkel ongelukkiger van wordt. Als ik nu naar zijn gezicht staar, zie ik dan ook geen van de dingen die een relatie in een persoon naar boven hoort te brengen. Ik wil niet dat een van mijn vrienden ongelukkig is.
"Hoe gaat het met je liedje?" Zijn nieuwe vraag lijkt een complete afleidingsmanoeuvre, maar ik besluit er maar even op in te gaan.
"Ehm, moeizaam." Lach ik. "Ik ben gecrasht in een writersblock, al heb ik de melodielijn al ongeveer af. Nog even en je kan me begraven onder een vuilnisbelt van mijn gefaalde songteksten." Zucht ik, terwijl ik in mijn hoofd - zoals altijd - een goede tekst probeer te verzinnen.
"Maar anyway, het is helemaal top dat je ouders Aliz leuk vinden, maar het zou ook leuk zijn als jij met een glimlach over je relatie zou kunnen vertellen, you know." Ik kan het niet laten om het onderwerp toch naar boven te brengen, al spreek ik mijn woorden op een zachte toon uit, gezien het gevoelige onderwerp.
"En trouwens, over Peeves gesproken, gaat het goed met hem?" Je weet maar nooit hoe baby's als Peeves reageren als hun moeder er niet is. "Op die laatste foto die ik zag was hij nog zo klein." Ik hoef er zeker geen geheim van te maken dat ik Owen's nieuwe babyegel het schattigste wezentje op aarde vind.

Senior • Seventeen • Schoolband • Hippie • In the cantine • With Owen

She was always looking for more..

10 maart 2017 - 21:12 Vangelis is offline

Vangelis 14023

“I really don't like these people. Do I like people?”

Isaiah propte weer een hele lepel ontbijtgranen in zijn mond terwijl hij nauwlettend de verpakking las. Zijn ogen gleden over de ingrediëntenlijst alsof het niets was en hij haalde zijn handen door zijn haar. Weer een hele dag van gezeik en leerstof die hij toch niet ging begrijpen. Hij slikte nog eens en besloot dat hij zijn kleren ging aantrekken. Uit de kast haalde hij een joggingbroek en een sweater die net iets te groot was. Isaiah liet de kom zo staan op de ontbijttafel, trok zijn schoenen aan en vertrok zonder een woord te zeggen. Hij ging met de fiets gaan want zo lui was hij nu ook niet — al liet hij voortaan auto's links liggen. Isaiah zette zijn playlist op shuffle en begon te trappen. Vlug stuurde hij nog een berichtje naar Cas.

To: Hermanaaaaaa <3
Ben al vertrokken, dont mind me

Hij duwde met zijn duim op het verzendknopje en propte zijn gsm in zijn vestje. Toen hij bij het stoplicht aankwam, aarzelde hij even. Verdomme, Isaiah, man up. Hij trapte verder en zag de beruchte schoolpoort steeds dichterbij komen. Melrose High. Hij parkeerde vluchtig zijn fiets ergens en liep op een redelijk snel tempo naar binnen. Op zijdelingse blikken was hij al voorbereid — zo denderend nieuw waren ze nu eenmaal toch niet. Isaiah liep de gang in en bewoog zich voort naar zijn kluisje. In tegenstelling tot enkele andere schoolgangers had Isaiah het kluisje helemaal niet zo Instagram-pittoresk aangekleed. Hij moest een redelijke moeite doen om zich het schoolrooster te herinneren en hij kon wel zweren dat biologie het eerste uur was.
Weer liet hij een hand door zijn haar glijden en hij sloot het kluisje weer. Ik kan maar beter ergens gaan zitten, heb ik nog wat te doen. Hij liep door de gang, verzonken in zijn eigen gedachten en merkte niet dat hij tegen iemand liep. 'Sorry,' mompelde hij, zonder zich een beeld te kunnen vormen van de persoon.

Heaven is a place that we all have

Index RPG Actieve Topics Zoek