RPG | 100 • Quileute • Rollentopic - Rollentopics

Achter Mika's glimlach schuilt erg veel verdriet. Doch opgegroeid als zoon van een alleenstaande moeder en als jongere broer van zijn 3-jaar oudere halfzus, is zijn jeugd een erg gelukkige. Hij deed het niet al te best op school en had erg veel moeite met sommige dingen, maar werd al snel de waarde van hard werk geleerd en ondanks zijn moeder dubbele shiften diende te werken om het gezin te laten overleven, deed ze haar uiterste best om haar kinderen alles te geven wat ze nodig hadden - inclusief haar liefde. Het begin van zijn ongeluk, bevindt zich echter in de dag dat hij voor het eerst transformeerde en daar niet goed toe opgevangen werd. Hij wist niet van zijn afkomst en zijn vader nooit gekend hebbende, stond niet in contact met enige roedel.
      Het gevolg hiervan is ernstige woede geweest. Hij voelde zich een freak, monster en wist niet hoe deze nieuwe evolutie te plaatsen - samen met het feit dat zijn emoties voor korte tijd versterkt waren. Een dag van erge frustratie, is het dan ook erg misgegaan. Het nieuws van een ongecontroleerde wolf verspreidde zich snel en Mika kwam met de verkeerde shapeshifters in contact, daar zij van de overtuiging waren dat ze een superieur soort waren. Makkelijk beïnvloedbaar voelde hij zich meteen thuis tussen de gelijksoortigen en gehoorzaamde ze zonder daar veel bij na te denken, mede door zijn jonge leeftijd. Het resultaat was een fataal ongeluk. De jongsten van de roedel waren aan het dollen bij een park en werden lastig gevallen door een andere groep jongeren, inclusief enkele kinderen die hun oudere broers en zussen volgden. De situatie escaleerde tot een ruzie - en later een gevecht, waarbij vele van de jongeren om het leven kwamen, inclusief enkele roedelleden. Mika herinnert zich niks van de gehele situatie behalve geweerschoten, geschreeuw en gegrom - en is ervan overtuigd dat hij het leven van een 12-jarige jongen heeft ontnomen. Dit schuldgevoel draagt hij nog steeds.
      Lange tijd heeft hij het geen plaats kunnen geven. Hij heeft de roedel per instant verlaten en liet ook zijn gezin achter, nadat hij door een schuld geïnduceerde woedeaanval zijn zus ernstig bezeerde.
      Uiteindelijk kwam hij op 18-jarige leeftijd bij de Lahote-pack terecht als hij bleef rondtrekken en werd daar ook lid van, en tegen die tijd was hij een ander iemand. Velen ontmoet, makkelijk contacten leggend en toen al de goedlachse jongeman. Ziende hoe beheerst de pack is, hoe zij hun 'gave' niet misbruiken of als godsgeschenk zien, voelde hij zich al snel thuis bij ze - en waardeert hun acceptatie van zijn verleden nog steeds.
      Zijn moeder is uiteindelijk mee verhuisd en heeft ervoor gezorgd dat hij kon beginnen op La Push High, doch hij zijn zus niet meer gezien heeft sinds het voorval.