Ik moet wat kwijt en heb even wat steun nodig - Lifestyle

Normaal hou ik hier niet van, maar ik voel me even niet helemaal 100% en ik zoek eigenlijk wat steun. Ik zal het proberen kort te houden.
Ik heb jarenlang een eetstoornis gehad. Toen de therapie daarvan niet liep, ben ik gewoon weggelopen, want ik kon het zelf wel. Dat werd me afgeraden, maar het lukte me toch. Dat is alweer een paar jaar geleden. Nu merk ik echter steeds meer dat het nog niet helemaal weg is. Het lijkt wel alsof de hele wereld om mij heen bezig is met afvallen. Ik vind mezelf ook de zwaar en deed/doe vrolijk mee, maar jeetje, ik merk dat ik veel meer naar dat extremere toeneig en daar ook weer behoefte aan heb. Alsof ik niet 'gezond' kan afvallen. Maar ik vind dat eigenlijk best raar en zorgelijk, want het gaat toch goed?
Het klinkt stom, maar het is bijna alsof ik daar weer naar verlang. Want dan val ik zo snel af. Dan gaat het zo snel. Dan word ik eindelijk eens mooi, enzovoorts, enzovoorts. Ik weet dat het onzin is, maar UGH, ik wil deze hele discussie niet in mijn hoofd voeren. Ik wil niet twijfelen. Ik wil BLIJ zijn en geen terugval krijgen maar het voelt wel zo alsof ik op een randje sta of zo? Alsof ik een keuze moet maken? Ik wil me fijn voelen en ook gewoon lekker in apps en met klasgenoten kunnen praten over fitter en gezonder worden, zonder meteen extreem te willen doen en maaltijden te willen skippen. Hoe vind ik die balans? Wat moet ik doen? Ik ben in de war, guys. Help ):

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Tilikum schreef:
Dat gunnen ze me ook, maar ze begrijpen de eetstoornis maar heel slecht. Het heeft me jaren gekost om ze ervan te overtuigen dat ik hulp nodig had en me daarin te steunen. Meerdere gesprekken met ons drietjes en een therapeut erbij leidde altijd tot ruzie. Ze steunen me, maar geloven niet dat een eetstoornis echt is. Ze zullen dan ook heel erg teleurgesteld zijn omdat ik weer terugval in iets wat niet echt is. Dat is zonde, want het gaat nu zó goed! En vanwege dat onbegrip vind ik het ook lastig om het te melden. Ja, ik krijg heus wel een knuffel en nee, ze worden echt niet boos, maar er is ook geen begrip. Ik ben nu 22 en ga straks vier maanden naar het buitenland. Het is tijd om volwassen te worden, zeggen ze dan. En een eetprobleem is kinderlijk gedrag.

Jeetje dat is echt heel erg moeilijk.
Zoals iemand al zei, misschien iemand anders in je omgeving om het erover te hebben? Daarnaast kun je als je 22 bent wel zelf hulp regelen, dus anders doe je het zonder het er vooraf over te hebben?
Daarnaast als jij weet dat het nu zo goed gaat en bang bent om terug te vallen, is het toch juist alleen maar goed en dapper en slim om hulp te zoeken en preventief te handelen? Dan doe je ook waar jijzelf behoefte aan hebt, dan weet jij wat goed voor jou is en laat je (vind ik) juist zien dat je erg volwassen bent.

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

Frey_ schreef:
(...)

En een familielid? Iemand die je kunt bellen bijvoorbeeld?
Of course mag je mij altijd bellen, maar ik kan me voorstellen dat je liever iemand hebt die je beter kent.

Geen contact met familie. Jaja, ik ben lekker geïsoleerd, ik weet het. En wat Perrfect zegt, ja ik kan prima zelf hulp zoeken. Dat klopt. Maar zolang ik thuis woon hebben zij daar nog altijd een heleboel over te zeggen. Dus dan wil ik het weer uitstellen. Hulp zoeken is relatief makkelijk, maar ook toegeven dat je echt een probleem hebt en dat is het serieuzer is dan ik zélf wil toegeven. Snappie?

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ik snap je probleem. Ik kan ook heel veel motiverende, inspirerende of bemoedigende woorden produceren, maar uiteindelijk is dat een proces waar je zelf doorheen moet. Het enige dat ik je kan aanbieden is een plekje bij mij als je iets kwijt wilt, en de wens dat je toch weer op de juiste weg terecht komt. Je bent sterk Laura, ik weet dat je de juiste keuze kunt maken. Je bent gegroeid sinds de vorige keer, je bent een warrior met battle scars en ik weet echt, echt zeker dat je hier doorheen komt <3

Oh Laura, ik was gelijk even je topic opzoeken en ik vind het naar dat je je zo voelt. Ik moet zeggen dat ik nooit een eetstoornis diagnose heb gehad, maar ik vind me wel in wat je zegt. Als je wilt praten mag je me natuurlijk nog altijd appen en ik sta open voor je, just so you know.(: <3

---

You were born original, don't die as a copy.

Hey, nog eventjes een reactie vanuit de fit met Quizlet app van mij:

ik ken je probleem (: Je bent niet alleen. Als je wil kan ik proberen te helpen? Ik ben ook door een soortgelijk iets gegaan (iets minder erg), maar als je hulp nodig hebt, mijn pb en whatsapp staan altijd voor je open (als je mijn nummer opgeslagen hebt dan)

xxx
Maxime

[ bericht aangepast op 16 jan 2017 - 22:29 ]

---

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Dankjewel Jolijn en Maxime ♥

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Aah wat vervelend, Laura! Ik heb hier zelf geen enkele ervaring mee en het enige wat ik kan doen, is de dingen die al gezegd zijn quoten, maar dat voegt verder niets toe. Dus dan maar zo:

Ik vind het in elk geval heel goed van je dat je het probleem bij jezelf signaleert, dat is al iets wat lang niet iedereen kan. Je komt er wel. <3

---

Every villain is a hero in his own mind.