Wat zouden jullie doen? - Story problemen

Hoi guys! Er kwam net een enorm goed idee in mijn hoofd voor een verhaal. Het was wel eerder in mijn hoofd gekomen, maar ik heb er verder niks mee gedaan. En nu het weer in mijn hoofd komt, ga ik er toch iets mee doen.       Ik was net bezig met mijn zusje flink te ondervragen met 'wat zou je doen als..' vragen en toen kwam het fantastische idee in mijn hoofd deze vragen ook te stellen aan users. Ook gewoon doordat ik het altijd interessant vind en nieuwsgierig ben met wat jullie zouden doen als (insert een gegeven scenario) gebeurde.       Het helpt me veel bij mijn verhaal voor inspiratie. Ik laat jullie het natuurlijk niet voor niets doen! De leukste antwoorden die een user geeft verdient een plekje in mijn nieuwe (fantasy)story. Ik moet er wel bijzeggen dat de personage niet helemaal op de user gebaseerd zal worden, doordat ik diegene natuurlijk niet helemaal ken en wat fantasie aan de lezende user zelf wil houden. De acties en sommige karaktereigenschappen zullen er wel in voorkomen!       Dus dingen die jíj zelf echt zou doen in de gegeven situatie/vraag, niet een bedacht iets (alhoewel ik dat wel op prijs zou stellen, dat moet je er echter wel duidelijk bijzetten dat het bedacht is). Geef zo uitgebreid mogelijk antwoord. De eerste vraag/scenario. Het begin om het een beetje open te houden en niet teveel te leiden: Je loopt in het donker over straat. Niemand is er te bekennen, alleen het geruis van de zachte wind is te horen. Je gaat naar huis, naar een vriendin, ergens anders naartoe (dat maakt verder niet zoveel uit). Waar ben je mee bezig op dat moment? Je stopt ermee als je iemand opmerkt, die vlak voor je is gestopt. Zeg je iets eerst? Loop je door? Het is een jonge man (voor de vrouw; een man naar jouw smaak waar jij zèker wel een gebakje mee wil eten. (Als je niet op mannen valt; hoe ziet die man er dan uit?) en hij vraagt aan je of je (insert jouw naam) heet. Hij stelt zichzelf niet eerst voor. Hij vraagt er meteen naar. Wat zeg je/doe je? De tweede vraag/scenario. De man heeft je verder niet gestoord, met alleen een geniepige doch charmante glimlach en de vraag of je zo heet, loop je door. Als je voor de zekerheid naar achteren kijkt is hij op slag verdwenen, alsof hij er nooit eerder heeft gestaan. Met dat je doorloopt, merk je toch een paar ogen in je rug branden, het gezelschap van íemand en het akelige gevoel dat er iets staat te gebeuren. Je weet alleen niet wát. Wat doe je? Bel je iemand? Luister je muziek? Neem je een andere weg?       De wind ligt eindelijk stil en het enige wat de weg verlicht zijn een paar doffe lantaarnpalen langs de weg. Een paar struiken langs de weg ritselen. Het kan de wind niet zijn, want het waait niet. Ga je kijken? Een paar gloedrode ogen schijnen vanuit de bosjes en kijken recht naar jou. Schrik je? Wat denk je op dat moment? Wat doe je?       (Voor de mensen die gaan kijken: Hetgeen schiet de bosjes uit, je weet niet wát het is doordat het zo snel en donker is. Voor deze users merken ze de volgende dag ook een gemene snee op, op je onderarm. Degenen die níet gaan kijken, hebben dus géén snee.) Na een tijdje ben je veilig thuisgekomen. Wat ga je nog doen? Zijn je gedachten nog bij die man? Ga je lezen? Schrijven? Meteen slapen? De derde vraag/scenario.       De volgende dag word je wakker. (Voor de mensen die in de struiken hebben gekeken; wanneer merk je de snee op je arm op? Is het geïnfecteerd? Wat ga je eraan doen? Doet het pijn?) Er bevind zich een (flat)gebouw (Wat is je relatie met die mensen in dat gebouw? Ken je ze goed?) aan de overkant van de straat. Je kijkt het raam uit, voor een reden die je dan zelf verzint. Abrupt vangen je ogen een gedaante op aan de overkant van waar jij je nu bevindt. (Diegene staat bovenop het platte dak van het redelijk hoog gebouw.)       Het is een andere man, van ongeveer midden 20 tot 30 jaar, een redelijk gespierde man. Hij heeft donkerbruin, bijna zwart, middellang haar dat meewaait in de wind. Zijn lange, zwarte jas (het is een beetje een steampunk style) waait tevens mee in de wind. Hij wijkt zijn blik niet van jou af, het is bijna hypnotiserend. Wat zijn je gevoelens? Zijn aura geeft een mysterieuze sfeer af. Door de hypnotiserende werking heb je niet doorgehad dat hij een groot bord met 'HELP' erop staat, totdat hij een stap naar voren zet. Wat doe je? Ga je weg? Doe je alsof je niks ziet? Schrijf je zelf iets op voor hem? Dus willen jullie me allemaal helpen? Ik zou het erg waarderen. (bloos) Alvast heel bedankt voor de hulp!

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 18:51 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik bibber. Het is kwart voor elf 's avonds, midden in de winter. Ma had me nog zo gewaarschuwd, maar ik lachte en liep al weg. Mijn vrienden Inge is morgen jarig, maar ik had nog geen cadeautje. Als ze daar achter zou komen... Dan zou onze vriendschap echt beëindigd worden. Dat is overdreven, denk je nu.
Nope. Ze is echt heel erg "gesteld" op onze vriendschap. Ik denk omdat ik haar enige vriendin ben. Ik klink nu erg gemeen, maar het klopt wel. Ik heb haar niet nodig: de hele klas houdt van mij. Ik ken Inge al sinds de kleuterschool, en daarom weet ik (als enige) dat haar vader een Mediamarkt leid. Ze belooft me een nieuwe iPhone als ik haar vriendin blijf. Ik vind het een prima deal, maar dan moet ik natuurlijk wel met haar bevriend blijven.
Ik hijs mijn rugzak, met daarin een flesje shampoo van de Aldi, wat verder mijn rug op.
'Hé.' Een man, ongeveer negentien, kijkt in mijn ogen. Hij stopt en zet zijn Volkswagenbusje langs de weg.
Ik frons mijn wenkbrauwen. Wie is hij?
'Hoe heet je?' Hij stapt uit.
Ik zwijg, doe alsof ik hem niet gezien heb en loop verder. Nou ja, sprint verder.
Maar hij lijkt wel een topsporter en haalt me in. 'Hoe heet je?'
Hij probeert me aan te kijken, maar ik kijk naar beneden en schuifel met mijn voet over de grond. 'Ga weg.'
Hij lacht zacht. 'Zeg hoe je heet.'
Ik kijk nu eigenlijk pas naar zijn uiterlijk. Ik had zijn leeftijd ingeschat op zijn lengte, maar ik lijk gelijk te hebben. Als ik het niet zo eng had gevonden zou hij vast knap geweest zijn.
'Zeg hoe je heet!', schreeuwt hij. Ik schrik me dood van zijn uitval. Ik draai me om en ren weg. Zo hard als ik kan. Naar rechts, de straat in. Nog drie straten en dan ben ik thuis.
De man zet vijf stappen en is al bij me. Woest grijpt hij mijn schouders. Ik trap hem tegen zijn scheen. Hij geeft geen enkel teken van pijn.
. 'Is het zo moeilijk?' Opeens lacht hij weer vriendelijk en ik voel zijn greep verslappen.
'Ik heet Carly', mompel ik.
'Hoe nog meer?'
Verbaasd kijk ik hem aan.
'Achternaam.'
'O. Carly Jennifer Vaessen. Doeg.'
Ik schiet een zijpaadje in. Ik hoor hoe hij achter me aan komt, maar ik heb een voorsprong.
Ik duik in een struik in de voortuin van mensen.
'Godverdomme', hoor ik hem vloeken. 'Waar is ze nou? Wat moet ik nou zeggen tegen Inge!?'
Ik kan mezelf wel voor m'n hoofd slaan! Het is Kamiel, de broer van Inge!
'Wat moet ik nu met dat godverdomme afscheidscadeautje!'
O ja. Voor de vakantie had die freak Inge voor iedereen een afscheidscadeautje gekocht, maar ik was het (expres) vergeten. Zo'n domme button met "HAPPY" er op.
Ik hoor hoe Kamiel de button neer smijt en weg rent. Oeps.

---

Don't let anyone tell you what to do.

MIJN TOPIC. Dit is vet, ik wil het invullen maar ik ga zo naar oma voor kerstkoffie haha. Fijne kerst (:

---

' Nyctophilia '

Dit is niet mijn achternaam, uiteraard, maar wel mijn voornaam. Een tweede naam heb ik niet. (Wow Anne-Mirthe Grey klinkt zo droog.)

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 13:39 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Het zijn echt leuke stukjes en daar kan ik zeker wel wat mee! Maar ik merk wel dat de meeste mensen 'Hoe heet jij?' neerzet, terwijl het eigenlijk 'Heet jij (insert name)?' hoort te zijn :x _Iratus heeft het goed neergezet.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 14:04 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik zou stil om me heen kijken en mensen sneller zien als zij mij. Ik zou die jongen gewoon negeren en als hij me aanspreekt vragen waarom hij dat wil weten.

---

I try to escape, but I'm not be able to fly. Always lies, That is why my mind is locked forever.

MT.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Schouders ontspannen, herhaal ik mama's stem in mijn hoofd. Schouders ontspannen, en dan heb je het niet meer koud. Ik slik en ik duw mijn handen dieper in mijn zakken, onbewust knel ik de striemen van mijn rugtas steviger tegen mij aan. Schouders ontspannen, hoor ik zijn stem zeggen. Het zou ook gewoon helpen als jij mij een arm aanbied, Shawn. Ik hoor zijn lach galmen in mijn oorschelpen. Het is muisstil op de straten. Even gluur ik om mij heen, veiligheid boven alles. Ontspan die schouders nou maar, anders moet ik je straks nog masseren.
      Alsof jij daar wat tegenop hebt. Weer zijn lach. Ik smelt. Toch bied hij zijn arm aan, en ik zie de mijne eromheen krullen. Een klein vuurtje warmt mijn hart, laat mij dan toch mijn schouders wat zakken. Ik hoor mijn moeders stem al zeggen dat ik er goed aan zal doen, niet meer klappertanden, ontspannen en de kou niet binnenlaten.
      Wat doe je toch zo laat op straat? Ik schokschouder enkel. Er zelf het antwoord bijna niet op wetend, maar hij weet het, want hij was de hele dag bij me. Kilometers, honderden kilometers als het er al geen duizenden zijn, staan tussen ons in. En toch zie ik hem. Hoe dun de lijn tussen haat en liefde ook was, het verschil tussen realiteit en dromen was flinterdun.
      "Heet jij Johanna Petronella Femmechien Meijboom?" Een paar deftige herenschoenen staan voor mij stil. Even denk ik het me te verbeelden, maar niets is minder waar. Het is hem niet, maar iemand anders. Zijn hoofd verscholen onder zijn capuchon, handen net als mij diep ik zijn zakken gestoken en een linnentas over zijn schouder. Hij klemt het net als mij stevig tegen zijn lichaam.
      "Ik heb liever Femke,"
      Luister ik of luister ik niet? De keuze was al gemaakt toen je - je naam zei, darling.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 17:40 ]

---

' Nyctophilia '

# Scenario 2.

De man heeft je verder niet gestoord, met alleen een geniepige doch charmante glimlach en de vraag of je zo heet, loop je door. Als je voor de zekerheid naar achteren kijkt is hij op slag verdwenen, alsof hij er nooit eerder heeft gestaan. Met dat je doorloopt, merk je toch een paar ogen in je rug branden, het gezelschap van íemand en het akelige gevoel dat er iets staat te gebeuren. Je weet alleen niet wát. Wat doe je? Bel je iemand? Luister je muziek? Neem je een andere weg?
      De wind ligt eindelijk stil en het enige wat de weg verlicht zijn een paar doffe lantaarnpalen langs de weg. Een paar struiken langs de weg ritselen. Het kan de wind niet zijn, want het waait niet. Ga je kijken? Een paar gloedrode ogen schijnen vanuit de bosjes en kijken recht naar jou. Schrik je? Wat denk je op dat moment? Wat doe je?
(Voor de mensen die gaan kijken: Hetgeen schiet de bosjes uit, je weet niet wát het is doordat het zo snel en donker is. Voor deze users merken ze de volgende dag ook een gemene snee op, op je onderarm. Degenen die níet gaan kijken, hebben dus géén snee.) Na een tijdje ben je veilig thuisgekomen. Wat ga je nog doen? Zijn je gedachten nog bij die man? Ga je lezen? Schrijven? Meteen slapen?

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 18:49 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Voor degenen die erg enthousiast zijn hierover of zich vervelen; ik heb nog een scenario 3 klaar, die wil ik ook nog wel opsturen voor je/jullie?

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Virtues schreef:
Oh dit klinkt gaaf! Ik ga hier morgen nog eens naar kijken ^^

---

"It doesn't matter who you are or what you look like, so long as somebody loves you."

Ik wilde het eerst heel mooi opschrijven maar goed ^^ Dat schrijf ik morgen dan even goed uit en hier vast een opzetje

Ik zou eerst allemaal filosofische gedachten hebben. Like, hoe lang zal ik mijn leeftijd nog normaal vinden, wat is normaal eigenlijk überhaupt en meer van dat soort dingen waar de meeste mensen zich niet zo druk om maken. Waarschijnlijk zou ik wel blijven staan - even dan - en helemaal dichtklappen zoals ik bij iedereen doe. Als hij mijn naam dan ook nog zou weten zou ik vrij paniekerig worden en vragen hoe hij dat kan weten. Ergens zit ik misschien ook van "YES EEN AVONTUUR!", maar dat echt maar heel klein al zal ik misschien wat bluffen.
Ik zou dan ook wel onrustig worden maar doen alsof er niks is en dan toch een hele tijd blijven kijken of er echt niks is en mezelf steeds meer een slachtoffer uit een horror film gaan voelen (die ik misschien eerder die avond nog wel gezien had)
Ik zou gaan kijken en me helemaal de pletter schrikken denk ik, gillen dan weer niet want dat doe ik niet heel snel. Ik zou het proberen te volgen maar het kwijtraken en dan bedenken hoe erg ik me wel niet heb laten afleiden en besluit maar verder te gaan.

Ik wil scenario drie wel, maar dan moet ik eerst dat even iets mooier uitschrijven want dat lijkt me leuk ^^

---

obsessive rage

^ Heheh, ik vind wel dat je het grappig hebt opgeschreven! ^^ Ik heb scenario 2 en 3 onder de spoiler gezet! Dan kun je weer vooruit, heheh. ^^

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Het onbehagen bekruipt me, het is te stil buiten, alsof de wereld even gestopt is. Ik zie geen hand voor ogen, het licht van de straatlantaarns lijkt verjaagd te zijn door de nacht, alleen de wind lijkt zijn plek te hebben gevonden. Het is koud en donker. Ik had binnen moeten blijven.
Het is nog ver lopen naar mijn broer, ik kijk op mijn mobiel om te zien hoelang ik er al over heb gedaan. Ik wil hem niet ongerust maken en begin harder te lopen. Plots word mijn pas verstoord. Een man van middelbare leeftijd kijkt me aan. Ik verontschuldig me vlot voordat ik langs hem heen stap, zijn glinsterende ogen lijken me te achtervolgen. Het zijn mooie ogen, maar wel die van een vreemdeling.
'Ben jij Nicole Maria Ackerman?' zijn stem klinkt helder en duidelijk en lijkt niet te passen tussen het duister van de straat.
'Hoezo,' zeg ik uit schrik en draai me om. De de man gniffelt zachtjes en glimlacht daarna. Mijn reactie leek al een bevestiging te zijn op zijn vraag. Ik klem mijn handen stevig om mijn mobiel heen en kijk naar het oplichtende scherm. Ik hoop dat me broer mij belt. Als ik weer omhoog kijkt is de man verdwenen, maar zijn aanwezigheid is nog steeds erg duidelijk. Haastig loop ik verder, maar ik voel dat een paar ogen mij volgen. Ik voel mijn voeten ongemakkelijk in mijn laarzen verschuiven. Had ik ze maar beter gestrikt.

Zo nu heb ik geen inspi meer.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 21:17 ]

---

“It's so important to know you should be happy and proud of who you are.”

Echt een leuk idee! Hopelijk heb je hier iets aan!

De eerste vraag/scenario.
Het begin om het een beetje open te houden en niet teveel te leiden:
Je loopt in het donker over straat. Niemand is er te bekennen, alleen het geruis van de zachte wind is te horen. Je gaat naar huis, naar een vriendin, ergens anders naartoe (dat maakt verder niet zoveel uit). Waar ben je mee bezig op dat moment?
Je stopt ermee als je iemand opmerkt, die vlak voor je is gestopt. Zeg je iets eerst? Loop je door? Het is een jonge man (voor de vrouw; een man naar jouw smaak waar jij zèker wel een gebakje mee wil eten. (Als je niet op mannen valt; hoe ziet die man er dan uit?) en hij vraagt aan je of je (insert jouw naam) heet. Hij stelt zichzelf niet eerst voor. Hij vraagt er meteen naar. Wat zeg je/doe je?

Als ik savonds overstraat (Of eigenlijk altijd) zou lopen zou ik meestal muziek aan het luisteren zijn en hem waarschijnlijk niet eens horen. Wanneer ik langs hem zou lopen zou ik hem een goede avond wensen en vriendelijk glimlachen. Als ik in de gaten heb dat hij iets vraagt zou ik mijn oordoppen uit doen en beleeft nog eens naar zijn vraag luisteren. Als hij aan mij zou vragen of ik Emmie zou heten zou ik hem vooral vreemd aankijken maar eerlijk antwoord geven en vragen waarom hij dit wilt weten. Misschien is het een kennis van mijn vriend of van een vriendin of zo. Ik zou er op dit moment nog niet te veel achter zoeken omdat dit me heel vaak gebeurde toen ik net samen was met mijn vriend.

De tweede vraag/scenario.
De man heeft je verder niet gestoord, met alleen een geniepige doch charmante glimlach en de vraag of je zo heet, loop je door. Als je voor de zekerheid naar achteren kijkt is hij op slag verdwenen, alsof hij er nooit eerder heeft gestaan. Met dat je doorloopt, merk je toch een paar ogen in je rug branden, het gezelschap van íemand en het akelige gevoel dat er iets staat te gebeuren. Je weet alleen niet wát. Wat doe je? Bel je iemand? Luister je muziek? Neem je een andere weg?
De wind ligt eindelijk stil en het enige wat de weg verlicht zijn een paar doffe lantaarnpalen langs de weg. Een paar struiken langs de weg ritselen. Het kan de wind niet zijn, want het waait niet. Ga je kijken? Een paar gloedrode ogen schijnen vanuit de bosjes en kijken recht naar jou. Schrik je? Wat denk je op dat moment? Wat doe je?
(Voor de mensen die gaan kijken: Hetgeen schiet de bosjes uit, je weet niet wát het is doordat het zo snel en donker is. Voor deze users merken ze de volgende dag ook een gemene snee op, op je onderarm. Degenen die níet gaan kijken, hebben dus géén snee.) Na een tijdje ben je veilig thuisgekomen. Wat ga je nog doen? Zijn je gedachten nog bij die man? Ga je lezen? Schrijven? Meteen slapen?

Na deze ontmoeting zou ik weer verder lopen en muziek gaan luisteren. Ik zou waarschijnlijk wel wat sneller gaan lopen of als er toevallig net een bus langs komt die de juiste richting op gaat, instappen. Ook zou ik mijn beste vriendin appen over wat er gebeurd is. Ik zou de rode ogen en het geritsel waarschijnlijk niet eens opmerken omdat ik muziek aan het luisteren ben en aan het appen ben. Als ik thuis zou komen zou ik mijn vriend hier wel nog naar vragen, of hij hem misschien kent of gewoon te vertellen, ik zou in bed wel nog wat youtube filmpjes kijken of lezen om die man uit mijn gedachtes te krijgen.

De derde vraag/scenario.
De volgende dag word je wakker. (Voor de mensen die in de struiken hebben gekeken; wanneer merk je de snee op je arm op? Is het geïnfecteerd? Wat ga je eraan doen? Doet het pijn?) Er bevind zich een (flat)gebouw (Wat is je relatie met die mensen in dat gebouw? Ken je ze goed?) aan de overkant van de straat. Je kijkt het raam uit, voor een reden die je dan zelf verzint. Abrupt vangen je ogen een gedaante op aan de overkant van waar jij je nu bevindt. (Diegene staat bovenop het platte dak van het redelijk hoog gebouw.)
Het is een andere man, van ongeveer midden 20 tot 30 jaar, een redelijk gespierde man. Hij heeft donkerbruin, bijna zwart, middellang haar dat meewaait in de wind. Zijn lange, zwarte jas (het is een beetje een steampunk style) waait tevens mee in de wind. Hij wijkt zijn blik niet van jou af, het is bijna hypnotiserend. Wat zijn je gevoelens?
Zijn aura geeft een mysterieuze sfeer af. Door de hypnotiserende werking heb je niet doorgehad dat hij een groot bord met 'HELP' erop staat, totdat hij een stap naar voren zet. Wat doe je? Ga je weg? Doe je alsof je niks ziet? Schrijf je zelf iets op voor hem?

Wanneer ik de volgende dag wakker word zou ik waarschijnlijk eerst een sigaret op het balkon gaan roken. De meeste bewoners van het flatgebouw tegenover dat van mij ken ik wel van gezicht en sommige ook van naam. Als ik ze op straat zeg ik vriendelijk goede dag en luister beleeft naar hun verhalen als ze weer iets te vertellen hebben. Hoe saai het ook is. Wel probeer ik altijd zo snel mogelijk weg te komen. Als ik de jongeman zou zien zou ik in eerste instantie een beetje schrikken en me afvragen hoe hij op het dak gekomen is. Wanneer ik het bord zou zien zou ik schrikken en proberen te vragen wat er is via gebarentaal of zo. Als ik hem zou kunnen helpen zou ik dat waarschijnlijk doen(Stel hij zit opgesloten op het dak of zo) Als hij van het dak af zou springen zou ik zo hard gillen en schreeuwen dat de hele buurt wakker word, 112 bellen en snel naar onder gaan om naar hem toe te gaan om te kijken hoe en wat.

Hopelijk heb je hier iets aan en heb ik het een beetje goed ingevuld of zo. Ik heb het allemaal een beetje onsamenhangend en vreemd geschreven omdat dit waarschijnlijk is hoe ik zou reageren.

---

Show me how to lie, you're getting better all the time

Iemand die het wilt proberen?

---

Don't walk. Run, you sheep, run.