RPG • 200 • SKAM • Speeltopic 1 • 16+ - Speeltopics

S K A M Niemand ontkomt eraan; de puberteit. Eén ding is zeker, de puberteit is geen makkelijke tijd. Niet alleen worden er steeds meer dingen van je verwacht en krijg je een drukker leven, ook vrienden en liefde gaan een grotere rol spelen dan ooit tevoren. Je gaat het belangrijker vinden wat anderen van je denken, en iedereen wilt er stiekem toch wel graag bijhoren. Ook is het een tijd van experimenteren. De een ondervind dat hij of zij fel blauw wel een heel leuke haarkleur vinden, terwijl de ander gaat twijfelen of hij of zij misschien op hetzelfde geslacht valt. Dit gebeurt zo ook op Hartvig Nissen School, gelegen in Noorwegen, een school vol tieners welke elk zo hun eigen drama met zich mee dragen. Deze RPG is gebaseerd op de Noorse TV-serie Skam. De mogelijkheid is er om zowel personages uit de serie als zelf bedachte personages te spelen. • Klassen - Klas 2 • Isak, Lucas, Maren, Hannah. - Klas 3 • Even, Morgan, Bry, Céline, Melena. • Rollen • Guys * Even Bech Næsheim • 19 • SweetCreature • * Isak Valtersen • 17 • Paddiecakes • * Lucas van Heesselt • 17 • Ludeon • • Girls * Morgan Mikaela Engström • 18 • Granian • * Bry Heimersson • 19 • M0NA • * Cecilie 'Céline' Astrid Norendal • 19 • Choctaw • * Maren Solveig Håkon • 17 • Psithurism • * Hannah Newton Caldwell • 17 • HannahBaker • * Melena Edita Dagrun • 19 • HannahBaker • • Lijstje • Naam • Leeftijd • Uiterlijk [graag de naam van de faceclaim erbij zetten] • Innerlijk • Relaties [denk hierbij aan hoe de geschiedenis tussen jouw personage en een andere uit de serie zijn.] • Extra • Regels • Wij houden ons aan de huisregels van Quizlet. • Een post bestaat uit minimaal 200 woorden. • Deze RPG is 16+. • Deze RPG zou spoilers over de serie Skam. • Perfecte personages bestaan niet. • Je bestuurt de personages van een ander niet, tenzij je daar toestemming voor hebt. • Ik, SweetCreature, zal de meeste topics openen, maar indien er niet kan verder gegaan met de RPG mag iemand anders dit voor mij doen. • Het liefst de rollen af binnen 48 uur, om te voorkomen dat de RPG al snel dood loopt door gebrek aan personages. Maar als je laat weten dat je wat meer tijd nodig hebt is dat natuurlijk geen probleem. • Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven. • Houd a.u.b. voor iedereen leuk om aan deze RPG mee te doen. - Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken. - Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie. - Deze RPG bevat spoilers van de serie. @SKAM, NRK TV,SweetCreature.

[ bericht aangepast op 4 mei 2017 - 22:43 ]

---

How far is far

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ Bij Even thuis ~ met Even

'Ik vertel het je heus wel, drama queen,' vertelde Even hem als reactie op hem. Of Even nou doorhad dat hij overdreef of niet wist hij niet. Op zich was drama queen in beide gevallen van toepassing. Behalve dat Lucas van nature echt geen drama queen was. In normale situaties hield hij niet van overdrijven.
'Nou, ik zie het wel wanneer je me het vertelt, maar ik wacht in spanning af.' Een opmerking over het "drama queen" liet hij achterwege. Zin in een discussie daarover had hij niet en Even wist vast ook wel dat hij liep te overdrijven.
'Hm, het is niet al te vroeg meer, dus ik denk dat ons gelijk klaar maken maar het beste is,' luidde Even's antwoord op zijn vraag wat hun plannen waren voor tot ze naar Isak's feest gingen.
'Okay, je zegt het maar. Jij bent de expert hierin. Ik volg wel.' Dus liepen ze naar Even's huis om henzelf daar nog even klaar te maken. Eenmaal binnen zette hij de muziek hard aan. Ondertussen was hij in het graven in zijn kast naar geschikte kleding.
'En, van plan vanavond alles uit de kast te trekken?' vroeg Even hem nog een wenkbrauw wiebel en Lucas haalde zijn schouders op.
'Mwah, misschien wel een blouse aandoen in plaats van deze trui, maar daar houdt ik het denk ik wel bij. Waarom zou ik me uitsloven?' Van uiterlijk vertoon trok hij zich niet zoveel aan en deed er zelf dan ook niet aan mee.
Lucas deed dan ook wat hij had gezegd en toen hij even in de spiegel keek, vond hij zichzelf er toch wel wat toonbaarder uitzien voor zoiets als een feest.
'Ben je er klaar voor?' vroeg Even hem toen ze weer verzamelden in zijn woonkamer en hij humde van ja.
'Laten we gaan, zei hij nog en stond op van de bank om Even te volgen naar de tuin. Terwijl Even zijn fiets pakte, liet Lucas nog even zijn blik glijden over de tuin die hem ondertussen al behoorlijk bekend voorkwam. Zijn gedachten dwaalden af naar zijn eigen huis dat stond in een Gronings dorp. Hun grote tuin met de trampoline waar hij liefde en leed had ondergaan. Als kind genietend van het op een neer springen, het gevoel krijgend bijna te vliegen. Maar ook de nare val die hij eens had gemaakt, die hem een gebroken pols had opgelverd. Hij had te enthousiast op en neer gesprongen met zijn zusje en was er vanaf gedonderd.
'Kom je nog?' vroeg Even, klaar staand om te vertrekken. Verzonken in zijn gedachten had Lucas niet gemerkt dat Even ondertussen al zijn fiets had gepakt. Vanalles ging langs hem heen als hij zijn gedachten de vrije loop liet gaan en hij zichzelf zo afzonderde van de wereld.
'Ja, sorry, ik kom eraan!' riep hij hem toe en draafde op hem af, om vervolgens achterop de fiets te springen.
Het was gelukkig een korte rit naar Isak's huis. Lucas was er nooit zo heel erg dol op om bij iemand achterop te zitten, al was Even gleukkig vrij voorzichtig in zijn bewegingen. Zijn beste vriend Stefan maakte er soms een sport van om Lucas doodangsten uit te laten staan, als hij eens bij hem achterop kwam te zitten.
Hij was dan ook blij toen ze voor Isak's huis stoppen en nog voor Even tot stilstand was gekomen, sprong hij eraf. Rustig bleef hij bij de ingang van de voortuin wachten tot Even klaar was met het wegzetten van zijn fiets. Even belde aan en vol spanning wachtte hij tot er iemand kwam open doen. Lucas had nauwelijks een idee van wie er allemaal kwamen en hoeveel onbekende mensen hij onder ogen zou moeten gaan komen.

[ bericht aangepast op 25 maart 2017 - 23:17 ]

---

Stenenlikker

17 • Jaar twee • Home • Ben, Even & Lucas 'Fashionably late, ze leren het van de beste,' zegt hij en ik lach kort. Ik weet dat "fashionably late" een ding is, maar om eerlijk te zijn had ik toch liever gehad dat mensen een beetje opt tijd kwamen. 'Een biertje is goed genoeg.' Ik overhandig hem het biertje en kijk toe hoe Ben zijn schouders ophaalt. Het lijkt hem allemaal niet zoveel te schelen en ik hoop dat er snel meer mensen binnen komen. Het is niet dat ik Ben niet leuk vind, dat is nou juist het probleem. Ik haal een hand door mijn blonde haar en speel met de dop van het biertje. 'Ik weet dat Even en Lucas komen,' zegt hij. 'Die ken je toch?'       'Ehm ja,' zeg ik, 'ik heb ze allebei uitgenodigd. Een klasgenoot van mij wilde dat er meer derde jaars kwamen of zo...,' zeg ik en ik haal mijn schouders op. Ik moet moeite doen om een opgeluchte zucht tegen te houden als de bel gaat. Ben spoort me aan om de deur open te doen en ik loop snel de gang in. Als ik de deur open staan Lucas en Even voor mijn neus. 'Ehm... hey kom binnen,' zeg ik en ik laat de twee langs mij heen lopen. Vervolgens loop ik ook mee de keuken in. 'Willen jullie ook wat te drinken?' Ik zet een krat met bier op de tafel in het midden en zet de muziek dan wat zachter zodat we elkaar een beetje kunnen verstaan. Ik pak mijn volgende biertje alweer en leun tegen het aanrecht aan terwijl ik onhandig met de bieropener speel. Uiteindelijk schiet de dop naar de andere kant van de kamer. Soepel Isak. 'Dus... hoe gaat het?' "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

Bry, Celine en ik waren onderhand alledrie bij Celine thuis, wat super gezellig was, maar ik wilde eigenlijk ook wel graag richting het feestje. Richard liet op zich wachten, wat jammer was omdat ik hem er graag bij had gehad. Misschien had ik vanmiddag iets verkeerd gezegd vanmiddag. Ik zuchtte zacht voor ik met de rand van mijn high waisted shorts begon te spelen. "Dus dan gaan we maar denk ik?" mompelde ik. "Of denken jullie dat Richard nog op komt dagen snel?" Ik dacht eerlijk gezegd van niet en het feest zou volgens mij snel beginnen. Ik was normaal ook wel iets te laat, maar ik wilde nou ook weer niet het halve feest missen en binnenkomen terwijl de helft al dronken was. Daarom sloeg ik mijn ene arm om Celine en mijn andere om Bry en trok ik de meisjes weer richting de gang. "Ik denk namelijk van niet, dus laten gaan," lachte ik.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Cecilie 'Céline' Astrid Norendal 19 • Year 3 • At Isak home • Party hardl • Outfit Samen met de meiden was het super gezellig in het huis en we hadden eigenlijk ons een eigen feestje, maar ik wist dat het sowieso niet zo spectaculair zou worden als bij Isak. Ik dronk net het laatste beetje alcohol op uit mijn glas, toen Morgan sprak. "Dus dan gaan we maar denk ik?" mompelde ze. "Of denken jullie dat Richard nog op komt dagen snel?" Door deze woorden beet ik even op mijn lip, terwijl ik mijn mobiel controleerde. Richard had nog steeds niks laten horen van zichzelf, maar de alcohol in mijn lichaam zei dat ik hem moest laten voor wat het was. Ik schrok op uit mijn gedachtes, toen ik een arm om me heen voelde komen. "Ik denk namelijk van niet, dus laten gaan," lachte Morgan, waarna ze Bry en mij meetrok richting de gang. Nog snel wist ik een jack te pakken van de kapstok toen we van mijn huis vertrokken. Na een aardige wandeling waren we dan eindelijk aangekomen bij het huis van Isak. Het zag er nog zeer rustig uit, weinig tot vrij wel geen fietsen voor de deur en buiten stond ook niemand voor het huis. Eenmaal bij de deur klopte ik aan en het was nu maar wachten tot we binnen waren.

[ bericht aangepast op 23 april 2017 - 14:50 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

---

19 • Jaar drie • The party • Lucas, Isak & Ben •

Ik had gelachen toen Lucas me vertelde dat hij in spanning zou afwachten tot ik het hem zou vertellen. Dat geloofde ik graag. Inmiddels waren we bij mij thuis aangekomen, en hadden we ons al omgekleed en klaar gemaakt voor het feest. Inmiddels was ik ook al de tuin in gelopen om mijn fiets te pakken, en had al een aantal keer geprobeerd een dromerige Lucas achterop te krijgen. Na de zoveelste keer dat ik zijn naam riep kwam hij eindelijk naar me toe. Na een aantal minuten gefietst te hebben kwamen we aan bij Isak zijn huis. Lucas was al van de fiets gesprongen voordat ik überhaupt geremd had. Ik parkeerde eenmaal ik ook afgestapt was mijn fiets tegen een boom, en belde ik aan. Niet snel daarna stond Isak in de deuropening, en begroette ons. "Hey," glimlachte ik, en liep samen met Lucas naar binnen. Sinds wij ook niet erg vroeg waren had ik verwacht dat er op zijn minst wel een aantal anderen zouden zijn, maar ik zag enkel Ben. "Hey, Ben." begroette ik de jongen terwijl ik wat tegen het aanrecht aan leunde. "Uh, ja, een biertje gaat er wel in." antwoordde ik op Isak zijn vraag terwijl ik keek hoe hij een krat bier op tafel zette. Ik keek toe hoe hij enigszins onhandig zijn biertje probeerde te open, wat resulteerde in dat de dop nu in de andere kant van de kamer lag. Ik moest moeite doen een grinnik te onderdrukken. Een biertje openen was wellicht niet zijn sterkste punt. Ik pakte nu zelf een biertje uit de krat, en opende het flesje met de onderkant van mijn aansteker, welke nog in de zak van mijn jasje zat van vanmiddag. "Goed. Een feestje was wel weer eens nodig." antwoordde ik op zijn vraag. "Zo kan Lucas ook nog meekrijgen hoe feestjes er hier aan toe gaan, voor hij weer naar zijn eigen land gaat." zei ik en knipoogde plagerig naar Lucas. Niet dat de feestjes hier zo speciaal waren, maar wel vermakelijk. "Met jou?" vroeg ik op zijn vraag hoe het met ons ging. "Iedereen is weer eens te laat?" vroeg ik. Het was geen verassing, meestal kwamen er maar een handje vol mensen daadwerkelijk op tijd, en daar behoorde ikzelf niet eens toe.

[ bericht aangepast op 2 april 2017 - 23:33 ]

---

How far is far

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ Bij Isak thuis ~ met Even, Isak en anderen

Lucas wachtte samen met Even af tot de deur opengedaan werd, wat al vrij gauw was. Isak was degene die open deed, de jongen die hen voor dit feest had uitgenodigd. Lucas kende hem al wel vaag omdat ze bij elkaar in het jaar zaten.
'Ehm, hey kom binnen,' begroette hij hen en Even gooide er al gauw een hey uit.
'Hoi,' zei Lucas nog, terwijl ze achter hem aan naar binnen liepen. Hij gooide zijn jas bij het langslopen gauw op de kapstok en volgde de rest. Binnen troffen ze enkel nog Ben aan en ergens voelde Lucas zich opgelucht. Hij kon in ieder geval aan de situatie wennen in de aanwezigheid van mensen van wie hij de meeste al kende.
'Willen jullie ook wat te drinken?' vroeg Isak hen en Lucas, die zich nog wat opgelaten voelde, wachtte af hoe Even erop zou reageren. Hij begroette eerst Ben om dan vervolgens op te merken dat hij wel een biertje lustte. Lucas liep nog wat verder en begroette Ben ook nog, om dan na te moeten gaan denken over wat hij wilde drinken. Thuis in Nederland mocht hij volgens de wet niet drinken en afgezien van heel af en toe, dronk hij ook niet. Voordat hij op uitwisseling ging, had hij zijn ouders beloofd geen gekke dingen te doen. Niet dat de kans groot was dat hij dat zou doen. Hij vroeg zich dan ook af of zij het wel goed zouden vinden dat hij hier zou drinken. Ze hadden er niets over gezegd, maar hij vond drinken op een feestje, terwijl hij dat officieel niet mocht, toch ergens onder gekke dingen doen, vallen.
'Ehm, doe maar een cola ofzo,' stamelde hij uiteindelijk, zich wat opgelaten voelend over zijn keuze. Ze zouden hem hier vast een enorme braverik vinden als hij zou uitleggen waarom hij geen bier wilde.
'Dus, hoe gaat het?' vraagt Isak uiteindelijk dan, waarschijnlijk meer om de stilte die was gevallen te verbreken dan dat hij daadwerkelijk interesse had. Dat gokte Lucas dan toch, al had hij eigenlijk geen idee of zijn idee juist was. Isak kende hij dan ook nauwelijks.
Even antwoordde en introduceerde daarmee ook Lucas als het ware met een opmerking over dat hij de feestjes hier nu ook zou leren kennen.
'Ik ben er op zich wel benieuwd naar,' zei hij maar, niet helemaal wetend wat hij er op kon reageren. Even had hem daarvoor dan ook nog een plagerige knipoog toegeworpen. Normaal wist Lucas wel redelijk wat hij ermee moest, maar deze onbekende omgeving bracht hem lichtelijk in de war. Maakte hem weer terug behoorlijk verlegen.

---

Stenenlikker

17 • Jaar twee • Home • Even & Lucas 'Goed. Een feestje was wel weer eens nodig,' antwoord Even. Op dat moment verontschuldigt Ben zich en zegt hij dat hij naar de wc gaat en hij is verdwenen. 'Zo kan Lucas ook nog meekrijgen hoe feestjes er hier aan toe gaan, voor hij weer naar zijn eigen land gaat,' vervolgt hij en ik moet zachtjes lachen. Het is nou niet dat deze feestjes zo geweldig zijn. Gelukkig blijkt dit wel het moment te zijn dat iedereen binnen komt en ik heb de deur maar open gelaten omdat iedereen langzaam binnen begint te druppelen. Niet iedereen ken ik, maar goed. Vilde regelt in principe wie er allemaal komt vanavond. Zolang mijn huis maar niet gemolesteerd wordt. 'Met jou?' vraagt Even dan, ik richt mijn blik weer op de jongen en haal mijn schouders op. 'Iedereen is weer eens te laat?'       'Ik ben er op zich wel benieuwd naar,' zegt Lucas.       'Ja... het zal vast gezellig worden, dit is niet hoe een normaal feestje eruit ziet... of nou ja, ergens wel, want tja, zoals gewoonlijk is iedereen minstens een uur later.' Ik haal mijn schouders op. 'Is dat ook zo in Nederland?' vraag ik Lucas dan. 'En uhm.. ja met mij gaat het prima eigenlijk.' Ik hef mijn biertje. 'Ik heb ondertussen al een uur lang gefeest... in mijn eentje, dus jullie hebben nogal wat gemist.' Ik haal mijn schouders op en merk dat mijn hoofd wat licht aanvoelt. Ik lach ongemakkelijk en neem dan nog een slok van mijn bier. Dit is zeker niet waar het feestje voor bedoeld is: jezelf voor schut zetten tegenover de ouderejaars, maar goed. We hebben het hier over mij. Isak Valtersen en heel veel anders kan ik niet.' "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mt ^^

[ bericht aangepast op 8 april 2017 - 21:00 ]

---

"Why didn't you say this to me when I was alive?" [Hannah Baker - 13 Reasons Why]

Mt

[ bericht aangepast op 19 april 2017 - 21:04 ]

---

https://irusu-00.tumblr.com/

M A R E N • 17 Jaar • Klas 2 • Blind • Het was te riskant om naar het feestje van Isak te gaan om een paar redenen die volgens mij niks met elkaar te maken hadden. A. Isak zit in jaar twee, hetzelfde jaar als mij, maar ik ken hem niet zo goed, B.Ik heb een interessant boek dat ik moet lezen voor school, C. Ik ben blind. Ik zou niks kunnen zien en volgens mijn oma zou dat sowieso ook voor ongelukken kunnen zorgen. Ik liet mij vingers over de braille letters glijden waarna ik de woorden zachtjes opnoemde, "My bounty is as boundless as the sea, My love as deep; the more I give to thee, The more I have, for both are infinite.'' De woorden dreunden in mijn gedachten en er ontstond een licht gevoel in mijn hart, Shakespeare schreef Romeo en Juliet met zijn hart. ''Ach, begint die jongen weer,'' mijn oma, die de voogdij over me had, klaagde weer eens over Even. Hij woonde een paar appartementen verderop. Ik hoorde het geluid van een opengaande deur en voetstappen op de houten vloer. Na de woorden van mijn oma spitste ik mijn oren ook, ''Laat die jongen toch, hij moet ook een leven hebben.'' ik legde mijn vingers op mijn blindenstok en riep de naam van mijn hond, ''Lasko!'' blijkbaar lag hij al die tijd onder mijn benen, want ik hoorde een hond opstaan en kwispelen. ''We gaan voor oma even een jongen van zijn sociale leven beroven,'' de hond bleef met zijn staart tegen de tafel slaan, een teken van kwispelen, en ik hoorde het gelach van mijn oma. ''Lasko, pak even je touw voor Maren.'' de hond luisterde meteen en al snel kon ik een stukje wandelen naar Isak. ''Lasko, breng me naar het appartement van Isak.'' de hond luisterde meteen en al snel stond ik voor de woonplek, eigenlijk hoopte ik dat, want ik kon het niet echt zien, van de jongen. Ik klopte op zijn deur, ''Is er iemand thuis?''

[ bericht aangepast op 19 april 2017 - 21:36 ]

---

https://irusu-00.tumblr.com/

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Isak & Lucas •

Nadat de deur voor ons geopend was, en we de rest begroet hadden, -Met de rest bedoelde ik Ben en Isak- werd Lucas en mij al snel wat te drinken aangeboden. Terwijl ik Isak zijn voorbeeld volgde door een biertje te pakken, vroeg Lucas om wat cola. Dit was geen verassing. Lucas was totaal niet gewend aan feestjes, en al helemaal niet aan alcohol. Hij zat straks dus lekker als enige nuchtere met een stel dronken en of stoned kleuters. Arme Lucas. Tussen ons gesprek, nou ja gesprek was een groot woord, door verdween Ben naar de wc ofzo, en nu waren enkel Lucas en ik over met onze gastheer. Isak antwoordde niet echt op mijn vraag over hoe het met hem ging, en ging gelijk over op het feit dat dit Lucas zijn eerste feestje hier was, of misschien wel in het algemeen zijn eerste feestje. Ik knikte op Isak zijn opmerking over dat feestjes er in principe altijd zo uitzien hier; vrijwel iedereen was te laat. Ik weet niet of het aan het feit lag dat veel in gingen drinken, of ze gewoon de tijd waren vergeten. Toen Isak aan Lucas vroeg of het er in Nederland ook zo aan toe ging keek ik Lucas ook nieuwsgierig aan. Hierna ging Isak in op mijn vraag over hoe het met hem ging. Ik moest lachen om zijn reactie. 'Ah, en dat had ik nou juist niet willen missen. Jammer weer.' lachte ik. Daarna haalde ik mijn schouders op. 'Maar ja, wij zijn degenen die te laat zijn.' Net toen ik mijn mond weer open wilde doen om wat te zeggen werd er op de deur geklopt en werd er door een meisjesstem gevraagd of er iemand thuis was. Ik keek naar Isak, en trok mijn wenkbrauwen even op. 'Kijk, zo laat is de rest nou gelukkig ook weer niet.' lachte ik. Ik had eigenlijk geen idee of het wel de rest van onze vrienden waren, maar daar zouden we gok ik snel genoeg achter komen.

[ bericht aangepast op 9 mei 2017 - 17:01 ]

---

How far is far

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ Bij Isak thuis ~ met Even, Isak en anderen

Het was duidelijk dat Isak teleurgesteld was over het feit dat de meeste mensen er nog niet waren. 'Is dat ook zo in Nederland?' vroeg hij Lucas toen. Hij haalde wat ongemakkelijk zijn schouders op.
'Euhm, Stefan heeft me eens meegesleept naar een feest, maar dat was niet bij iemand thuis, maar in een café ofzo. Geen idee wat voro zoiets normaal is. Wij kwamen wel ongeveer een uur na begin binnen, maar ook toen moesten nog een hoop mensen komen.' Hij had daadwerkelijk geen idee wat normaal was, maar vermoedde dat op een normaal schoolfeest het er wat losser aan toe ging qua tijden dan bij een feest bij iemand thuis.
Isak ging weer verder op het feit dat mensen laat kwamen. 'Ik heb ondertussen al een uur lang gefeest... in mijn eentje, dus jullie hebben nogal wat gemist.' Terwijl Even hierop een reactie gaf, hield Lucas zijn mond en glimlachte lichtjes om het sarcasme dat werd uitgewisseld tussen de twee jongens. Hij had er zelf eigenlijk niet zoveel aan toe te voegen en sarcasme was iets dat niet echt ibj hem hoorde. Hij gebruikte het maar zelden en als hij het deed, was het meestal naar Stefan of Anne, zijn zus, gericht. Uitdagende opmerkingen maken naar mensen die hij minder goed kende, was niet echt aan hem besteed.
Hun gesprek werd onderbroken door een klop op de deur.
'Kijk, zo laat is de rest nou gelukkig ook weer niet,' merkte Even lachend op en Lucas stak nieuwsgierig zijn hoofd om de hoek om te kijken wie het was, al schatte hij de kans klein om de persoon te kunnen herkennen. De deur had Isak opengelaten, dus kon hij vrij goed de persoon voor de deur zien. Goed genoeg om haar te kunnen beschrijven.
'Er staat een meisje voor de deur, blond,' zei hij tegen Isak. 'Ik herken haar niet.' Hij liet het maar aan Isak over om haar binnen te laten en welkom te heten.

---

Stenenlikker

17 • Jaar twee • Home • Even, Maren & Lucas 'Euhm, Stefan heeft me eens meegesleept naar een feest, maar dat was niet bij iemand thuis, maar in een café ofzo. Geen idee wat voor zoiets normaal is. Wij kwamen wel ongeveer een uur na begin binnen, maar ook toen moesten nog een hoop mensen komen.' Ik knik langzaam. Nou, hier is het nog niet zo'n geweldig groot feest. Ik kijk een beetje ongemakkelijk rond. Op dat moment gaat de deurbel.       'Kijk, zo laat is de rest nou gelukkig ook weer niet,' zegt Even. Lucas kijkt om de hoek om te kijken wie er is, maar deel deelt mee dat hij het onbekende, blonde meisje dat aan de deur staat niet kent.       'Ik ben zo terug,' zeg ik en ik loop de gang in om het meisje binnen te laten. 'Oh. Hey Maren, uhm welkom,' zeg ik. Ik laat haar voorbij me lopen. 'Ik zal je jas wel even aannemen.' Ik pak haar jas en hang deze over de kapstok waarna ik met haar mee naar binnen loop. 'Wil je wat te drinken? We hebben van alles.' Ik weet dat ze blind is, maar daar houdt het wel zo'n beetje bij op, dus wat ik verder met haar moet doen weet ik niet zo goed. 'Uhm. Even en Lucas zijn al hier. Ik weet niet of je Lucas al kent, maar ja... dit is hem... Lucas, dit is... Maren en ze is... b- tweede jaars,' verbeter ik mezelf als ik besef dat het wel heel raar voorstel als "blind". Ik haal een hand door mijn haar en kijk Even wat ongemakkelijk aan. Ik leun tegen het aanrecht aan en neem nog een biertje om mezelf mee bezig te houden voordat ik nog meer raar dingen eruit blurt. Ondertussen voel ik dat de alcohol al flink in begint te hakken. Ik sluit mijn ogen kort. Ben ik nu al dronken voordat het feest überhaupt begonnen is? "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.