RPG • 200 • SKAM • Speeltopic 1 • 16+ - Speeltopics

S K A M Niemand ontkomt eraan; de puberteit. Eén ding is zeker, de puberteit is geen makkelijke tijd. Niet alleen worden er steeds meer dingen van je verwacht en krijg je een drukker leven, ook vrienden en liefde gaan een grotere rol spelen dan ooit tevoren. Je gaat het belangrijker vinden wat anderen van je denken, en iedereen wilt er stiekem toch wel graag bijhoren. Ook is het een tijd van experimenteren. De een ondervind dat hij of zij fel blauw wel een heel leuke haarkleur vinden, terwijl de ander gaat twijfelen of hij of zij misschien op hetzelfde geslacht valt. Dit gebeurt zo ook op Hartvig Nissen School, gelegen in Noorwegen, een school vol tieners welke elk zo hun eigen drama met zich mee dragen. Deze RPG is gebaseerd op de Noorse TV-serie Skam. De mogelijkheid is er om zowel personages uit de serie als zelf bedachte personages te spelen. • Klassen - Klas 2 • Isak, Lucas, Maren, Hannah. - Klas 3 • Even, Morgan, Bry, Céline, Melena. • Rollen • Guys * Even Bech Næsheim • 19 • SweetCreature • * Isak Valtersen • 17 • Paddiecakes • * Lucas van Heesselt • 17 • Ludeon • • Girls * Morgan Mikaela Engström • 18 • Granian • * Bry Heimersson • 19 • M0NA • * Cecilie 'Céline' Astrid Norendal • 19 • Choctaw • * Maren Solveig Håkon • 17 • Psithurism • * Hannah Newton Caldwell • 17 • HannahBaker • * Melena Edita Dagrun • 19 • HannahBaker • • Lijstje • Naam • Leeftijd • Uiterlijk [graag de naam van de faceclaim erbij zetten] • Innerlijk • Relaties [denk hierbij aan hoe de geschiedenis tussen jouw personage en een andere uit de serie zijn.] • Extra • Regels • Wij houden ons aan de huisregels van Quizlet. • Een post bestaat uit minimaal 200 woorden. • Deze RPG is 16+. • Deze RPG zou spoilers over de serie Skam. • Perfecte personages bestaan niet. • Je bestuurt de personages van een ander niet, tenzij je daar toestemming voor hebt. • Ik, SweetCreature, zal de meeste topics openen, maar indien er niet kan verder gegaan met de RPG mag iemand anders dit voor mij doen. • Het liefst de rollen af binnen 48 uur, om te voorkomen dat de RPG al snel dood loopt door gebrek aan personages. Maar als je laat weten dat je wat meer tijd nodig hebt is dat natuurlijk geen probleem. • Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven. • Houd a.u.b. voor iedereen leuk om aan deze RPG mee te doen. - Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken. - Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie. - Deze RPG bevat spoilers van de serie. @SKAM, NRK TV,SweetCreature.

[ bericht aangepast op 4 mei 2017 - 22:43 ]

---

How far is far

Dasha Allison Martinez
''I'm not Crazy,
me reality is different
then yours.''

"Rustig, Dash. Adem diep in en weer uit. Ik wil niet dat jet loodje legt nog voordat we hebben kunnen shoppen." Ik lachte, ''is dat het enige waar jij aan kunt denken?'' En om duidelijk te maken dat het als grap was bedoelt, stak ik mijn tong uit. "Als ik jou was zou ik toch voor zwart gaan. Denk dat dat je leuker staat bij je haar en je hoeft niet zo voorzichtig te zijn dat het snel vies wordt. Niet dat je helemaal niet meer hoeft uit te kijken, btw." Zei mijn vriendin. Bij die keuze dacht ik even na, ''zwart is wel stijlvol...'' Nadenkend liep ik rondjes om Cecilie heen, ''maar is dat niet... Iets... Tja... Te...'' Opnieuw begon ik door te ratelen, ''ik denk dat ik een schouder loze wil met een vest erover, maar dan zie je niks van het schouderloze... Ugg..'' Een jurk kopen voor een feestje is zo moeilijk...'' Ik rolde met mijn ogen en liet me vallen op het buiten bankje. ''Weet jij al wat je wil... Nou... Misschien moeten we onze jurken matchen! Je weet wel, wat koppels doen alleen zijn wij geen koppel!''

Outfit Talking with Céline

---

Life is tough, my darling, but so are you - Stephanie Bennet Hendry

Cecilie 'Céline' Astrid Norendal 19 • Year 3 • Schoolyard • Talking to Dasha • Outfit ''is dat het enige waar jij aan kunt denken?'' vroeg Dasha lachend, waarna ze haar tong nog even uitstak. Ik knikte lachend ja als antwoord. Na mijn kleine mode advies begon Dasha om me heen te lopen, wat mij lichtelijk nerveus maakte.'zwart is wel stijlvol...'' ik volgde met mijn ogen het meisje dat nog steeds rondjes liep, ''maar is dat niet... Iets... Tja... Te...'' Lachend rol ik even met mijn ogen waarna ik zuchtte. Dasha was weer van alles aan het ratelen over haar keuze van haar jurkje. ''ik denk dat ik een schouder loze wil met een vest erover, maar dan zie je niks van het schouderloze... Ugg..'' Een jurk kopen voor een feestje is zo moeilijk...'' Wanneer de drukke dame weer tot rust is gekomen door op een bankje te gaan zitten neem ik plaats naast haar. ''Weet jij al wat je wil... Nou... Misschien moeten we onze jurken matchen! Je weet wel, wat koppels doen alleen zijn wij geen koppel!'' Ik knik instemmend en pak mijn mobiel erbij. "Ik had al wat gezocht. Ik wil er vanavond een knal feest van maken. Ik ga helemaal los!" aan mijn stem was te horen dat ik vrij enthousiast was over het feest. "Ik had dus al twee jurkjes op het oog, maar ik twijfel nog. Nu ik jou advies heb gegeven wil ik advies," Met mobiel liet ik het eerste jurkje en het tweede jurkje zien. "Of jij moet met een geweldige combinatie komen waardoor we matchen." voegde ik er snel nog aan toe. Het idee beviel me wel en dat kon je zien aan mijn gezicht.

---

Do I look like Mother Teresa?

'Ik vermaak me hier zeker wel.' Ik knikte instemmend op zijn woorden.       'Het land is mooi en ondanks dat het schoolsysteem hier wat anders is dan thuis, bevalt het me wel.' Lucas aandacht vloog even ergens anders heen, zo zag ik zijn ogen turen. Ik bedacht me dat het land voor andere mensen als haast magisch voor moest komen: duizend kleuren groen, kou en water. De schoonheden die ze zelfs in haar eigen dorp - en zelfs in de stad - kon vinden, zou in een ander land dat iets speciaals zijn. Ik kwam tot de conclusie dat ik meer naar de natuur moest kijken en het minder als normaal moest gaan beschouwen.       'Maar zover ik weet ben ik de enige uitwisselingsstudent hier, ik was dan ook de enige van mijn school die op uitwisseling is gegaan dit jaar. Ik heb in ieder geval geen verhalen gehoord over anderen hier,' vertelde Lucas verder. Ik glimlachte.       Eigenlijk wilde ik verder vragen, naar wat er precies zo anders was en eigenlijk ook hoe zijn land er dan uit zag, maar het was tijd om mijn volgende klaslokaal op te zoeken.       'Ik spreek je later, Lucas, ik moet nu gaan!' Ik zette mijn woorden aan met een zwaai en hing mijn tas om mijn schouder. Op zoek naar iemand uit mijn klas, die wist waar ik les had.

[ bericht aangepast op 8 jan 2017 - 17:31 ]

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

17 • Jaar twee • Buiten • Even 'Voorstel?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en begin gewoon maar te lopen. 'Eerste keer spijbelen?' vraagt hij plagerig. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd.       'Natuurlijk niet,' lach ik. 'We lopen gewoon een stukje, misschien kunnen we verderop in het park gaan zitten,' zeg ik en ik haal mijn schouders op. Vervolgens stel ik hem voor om hem te trakteren.       'Klinkt als een goed plan,' zegt hij. Ik kijk toe hoe hij de joint aan steekt. 'Daar houd ik je aan.' Hij neemt een hijs en geeft de joint door naar mij. Ik pak deze aan en neem zelf ook een trekje. Terwijl wij van het schoolplein aflopen zie ik hem terug kijken. 'Je hebt geen idee hoe blij ik ben dat ik niet meer dat klaslokaal in hoef.'       'Herkenbaar,' zeg ik en ik wrijf in mijn ogen. Ik onderdruk met moeite een gaap en geef hem de joint terug. Mijn handen verberg ik in mijn zakken en terwijl we verder lopen, staar ik naar de grond onder mijn voeten. Het is al een tijdje dat ik gerookt heb, maar ik moet zeggen dat het fijn is om er voor eens weer voor te zorgen dat de stormende hoop aan gedachten rustig wordt. Niet alleen het hele voorval tussen mijn ouders houdt mij wakker, maar ook het feit dat ik er mij er steeds bewuster van wordt dat ik meisjes minder interessant vindt dan ik ze zou moeten vinden. Ik zucht diep en schop een steentje weg die voor mij op de grond ligt, half bewust van het feit dat Even nog steeds naast mij loopt.       'Waarom heb je eigenlijk ja gezegd tegen een tweedejaars feest?' vraag ik uiteindelijk. 'Ik zou denken dat je liever naar "coole" feestjes zou gaan of is er iemand voor wie je komt?' vraag ik en ik trek een wenkbrauw op. Er zullen vast veel meiden in het tweede jaar zitten die interessant gevonden worden door oudere jongens, maar dat heb ik nooit echt gesnapt. Dat soort dingen zijn meer Vilde's ding. Ik hou mij nooit zo bezig met die hele verdeling van het klassensysteem. "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ Kantine ~ met Bry

Bry luisterde naar wat hij vertelde, maar leek ook wat nerveus te zijn. Toen hij, nadat hij uitgesproken was, op zijn horloge keek, zag hij ook dat de pauze alweer bijna afgelopen was. Vandaar waarschijnlijk de nervositeit. Hij was bekend met het feit dat sommige mensen altijd erg graag op tijd wilden zijn. Zelf nam hij het wat ruimer en kwam dan ook altijd net op tijd aanzetten. Of te laat als hij de tijd vergeten was, iets dat vrij vaak wilde voorkomen. Zijn gedachten waren meestal dan zo ver weg van de realiteit, dat hij geen idee van tijd meer had.
'Ik spreek je later, Lucas, ik moet nu gaan!' sprak ze nog, waarna ze aanstalten maakte om weg te lopen.
'Tot later en leuk om kennis gemaakt te hebben,' zei hij haar en keek toe hoe ze weg liep. Vanbinnen vervloekte hij ondertussen zijn eigen woorden. Leuk om kennis gemaakt te hebben. Zoveel kennis van haar had hij nou niet bepaald gekregen. In hun korte gesprek hadden ze het vooral over hem gehad. Het enige wat hij van haar te weten was gekomen, was haar naam. Maar ze kwam aardig op hem over en hij hoopte haar vanavond op het feest weer te zien.
Voor hij naar zijn les wilde gaan, wilde hij Even nog gedag zeggen, maar tot zijn verbazing zag hij de jongen nergens. Die was m gewoon gepeerd zonder iets tegen hem te zeggen. Eventjes was Lucas verontwaardigd, om vervolgens te bedenken dat Even niet echt die verplichting aan hem had. Het was netjes om te doen, maar wie weet had Even haast, terwijl Lucas zelf in gesprek met Bry was geweest. Hij zou vast wel vanmiddag op weg naar huis horen, waarom hij opeens weg was geweest.
Uiteindelijk wandelde hij rustig naar het juiste lokaal, al moest hij even in zijn geheugen graven naar waar dat nu precies was. De school kende hij nog niet al te goed, maar hij wist er ondertussen redelijk zijn weg te vinden. Hij was niet afhankelijk van een ander en zijn rooster had hij in zijn agenda staan, maar het grootste deel wist hij ook al uit zijn hoofd. Hij zag niemand in de buurt met wie hij les had. Maar eenmaal bij het lokaal zou hij vast wel iemand tegenkomen en anders niet. In zijn eentje kon hij het op zich ook wel redden. Hij zou alleen eventueel iemand voor een vertaling moeten vragen als hij iets niet verstond.

[ bericht aangepast op 9 jan 2017 - 21:21 ]

---

Stenenlikker

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Isak •

Ik lachte om zijn reactie. "Gelukkig, ik heb liever niet op mijn geweten dat ik een tweedejaars heb aangespoord tot slecht gedrag." Ik knikte op zijn voorstel, en volgde hem. Intussen had ik de joint aangestoken, en waren we het schoolplein afgelopen. Ik keek naar hem na zijn volgende opmerking, en zag hoe hij in zijn ogen wreef en voor enkelen seconden in gedachten leek te zijn. "Slecht geslapen?" vroeg ik, en nam weer een trek van de joint die hij me zojuist had teruggegeven. Ik keek op na zijn vraag, en keek hem even niet begrijpend aan. Ik haalde vervolgens mijn schouders op. "Een feest is een feest, en eerlijk gezegd laat mij dat tweedejaars derdejaars gedoe mij koud. Als ik iemand mag -mag ik iemand, kan mij het schelen of diegene nou een tweedejaars is of zelfs een eerstejaars." zei ik. Ik snapte dan ook oprecht niets van dat hele gedoe, en waarom het voor Vilde nou zo'n big deal was om zoveel mogelijk derdejaars uit te nodigen op haar feestje. Ik lachte even om zijn volgende uitspraak. "Nah, er staan momenteel geen "coole" feestjes op de planning, vandaar." zei ik nonchalant en lachte daarna. Ik voelde me een beetje betrapt na de opmerking of ik voor een speciaal iemand naar het feest ging. Ik keek even weg van hem, en beet zacht op mijn onderlip. Ik kon best eerlijk toegeven dat dat inderdaad de hele intentie was, maar dan wilde hij natuurlijk weten om wie het ging. Het leek me een beetje awkward om hem dan vervolgens te vertellen dat ik voor hem naar het feestje ging. "Hm nee, niet echt." probeerde ik dan maar zo ondoorzichtig mogelijk te antwoorden. "Maak je maar geen zorgen, ik ben dus volledig beschikbaar." lachte ik. Natuurlijk kon ik het weer niet gewoon bij een simpele "nee" houden, en moest ik er weer een opmerking achteraan gooien, en maakte het zo alleen maar moeilijker voor mezelf. Als het gesprek al niet awkward was -was het dat nu waarschijnlijk wel, en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Het was voor een moment stil, en ik keek aandachtig hoe mijn voeten zich verplaatsten, tot we bij het park aankwamen. We zochten een bankje op en gingen daarop zitten. Tussen ons gesprek door was ik de joint eigenlijk een beetje vergeten. Er was niet al te veel meer van over, maar bood het laatste weer aan Isak aan. Het voelde in zekere zin apart om nu naast de jongen te zitten waarvan ik al een zeker tijd de aandacht van probeer te trekken. Het was dan ook zeker moeilijk om hem niet constant aan te staren en gewoon "cool" te blijven. In dat tweede had ik dus al over duidelijk gefaald, en in dat eerste leek ik ook al te falen aangezien ik hem momenteel aan het aanstaren was. In plaats van dat ik nou gelijk mijn blik ergens anders op vestigde, moest ik het nog net een tikkeltje erger voor mezelf maken door hem nog langer aan te staren. Het lukte me om daarna mijn blik van hem af te wenden, en herpakte mezelf weer na een kleine kuch.

[ bericht aangepast op 10 jan 2017 - 14:12 ]

---

How far is far

Het laatste les uur is afgelopen. Terwijl de een zijn reismaatje op zoekt snelt de ander naar huis om zich nog snel voor te bereiden voor het feest van vanavond wat al over een aantal uur plaatst zal vinden. Nadat iedereen zich klaar heeft gemaakt kunnen ze door naar het feest.

---

How far is far

17 • Jaar twee • Home • Alone 'Slecht geslapen?' vraagt hij. De vraag brengt mij een beetje van mijn stuk en ik schud mijn hoofd snel, in de hoop dat hij niet echt een antwoord verwacht. Hij geeft aan dat er geen "coole" feestjes op dit moment zijn en maakt duidelijk dat hij voor niemand in het speciaal gaat. 'Maak je maar geen zorgen, ik ben dus volledig beschikbaar.' Ik kijk hem aan en dan pas realiseer ik mij wat hij waarschijnlijk denkt dat ik vroeg.       'Oh, nee... dat... ik bedoel niet...' Mijn wangen kleuren rood en ik wil mijzelf vervloeken. Nu denkt hij natuurlijk dat ik wil weten of hij voor mij komt. Ik haal een hand door mijn haar en kijk van hem vandaan. Om mijzelf een houding te geven, neem ik de joint aan en draai ik mij van hem weg waardoor ik niet in de gaten heb dat hij net iets te lang naar mij kijkt. Enkele minuten later lopen we terug naar school en vervolg ik mijn eigen lessen. Zodra de lessen voorbij zijn ga ik naar huis toe, nog steeds een beetje in een roes van de drugs. Vilde heeft mij opdracht gegeven om samen met Eskild drank te gaan halen, gezien Eskild al achttien is. Samen met hem ga ik boodschappen doen en rond zes uur staat de hele koelkast vol met drank. Ik ruim een beetje op, voor zover ik daar zin in heb en eet snel een bak yoghurt als avondeten. Uiteindelijk betrap ik mijzelf erop dat ik op het aanrecht zit te wachten en om de minuut mijn telefoon check. Ook Ben zal er vanavond zijn en ergens kijk ik ernaar uit om hem weer te zien. Ik heb hem namelijk al een paar dagen niet gesproken, omdat we beide te druk waren met ons eigen rooster. Echter als mijn gedachten naar of Even of Ben afdwalen probeer ik met heel veel moeite mijn gedachten terug te sturen naar iets onschuldigs. Uiteindelijk geef ik het op en open ik een spelletje op mijn mobiel om daar de tijd mee te verdoen. "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Lucas •

Zijn reactie op mijn stomme opmerking pakte precies uit zoals ik al voorspelt had. Hij begon te stotteren en probeerde uit te leggen dat hij dat er niet mee bedoelde, en ik zag hoe zijn wangen van kleur verschoten. "Nee, weet ik, het was maar een grapje." mompelde ik wat ongemakkelijk, en lachte even, in de hoop de ongemakkelijkheid in mijn stem te verbloemen. Nadat hij de joint had aangepakt draaide hij zich van mij weg, waardoor hij gelukkig mijn staarsessie had gemist. Hopelijk dacht hij nu niet dat ik compleet wanhopig ben. Niet al te veel later liepen we weer terug richting school, en verdween Isak naar zijn lessen. Ik daarentegen was niet van plan om überhaupt nog een klaslokaal in te stappen vandaag, en besloot mezelf maar op het schoolplein te vermaken met mijn mobiel, wachtend tot Lucas klaar was met zijn lessen. Na enkele uren van verveling, en na een paar standjes hebben gehad van enkele verdwaalde leraren, zag ik eindelijk Lucas het schoolplein op lopen. Ik raapte mijn tas van de grond, en liep naar hem toe. Ik sloeg mijn arm om zijn schouder, en keek hem vol verwachting aan. "Hey, casanova." lachte ik en wiebelde pesterig met mijn wenkbrauwen. "Dus, hoe zit het tussen jou en Bry?" vroeg ik, en nam hem mee richting de bushalte. Ik verwijderde mijn arm van zijn schouder. "Hoe was je schooldag?" vroeg ik vervolgens, en keek ondertussen om me heen of ik Ben ergens kon spotten, wie meestal dezelfde bus nam als ons. "Al een beetje zin in je eerst echte Noorse feestje?" vroeg ik, en verzonk even in mijn eigen gedachten. Ik persoonlijk had sowieso zin het feest, aangezien ik een afspraak had met Isak. Het was niet zozeer de beloofde joint waar ik naar uit keek, maar gewoon het samen zijn met de jongen waar ik al een tijd een crush op had. Ik had hem voor vandaag nog nooit gesproken, maar mijn ogen heb ik nooit van hem af kunnen houden. En nu hij wist dat ik bestond werd het zowaar nog moeilijker. Ik schudde mijn hoofd even lichtelijk, en focuste me weer op de jongen naast me, wachtend tot hij zou antwoorden.

[ bericht aangepast op 12 jan 2017 - 20:48 ]

---

How far is far

---

---

Sometimes, te only way to stay sane is to go a little crazy.

Of Ben zijn dag interessant was geweest? Zeker niet, helemaal niks interessants was er gebeurd die dag. Dit was iets wat vele jongeren waarschijnlijk elke dag tegen hun ouders vertelden 'Nee mam er is niks bijzonders gebeurd vandaag.' Ben kon het veel van zijn klasgenootjes al horen zeggen. Hij kon het zelfs voor zich zien hoe ze thuis binnen kwamen, hun rugzak onderaan de trap neergooiden en daar meteen werden bestookt met de vraag. Ben voelde bijna de irritatie van de ouders die zouden aan moeten zien hoe hun zoon of dochter met hun ogen rolde om die eeuwige zelfde vraag. Ben kon niet begrijpen hoe jongeren van zijn leeftijd nou altijd meenden dat er geen enkel spannend ding op hun dag was gebeurd, Ben zelf wist altijd wel iets te verzinnen. Hij wist van de kleinste meest minuscule dingen interessante gebeurtenissen te maken en op die manier kon hij gesprekken vreselijk lang gaande houden. Hoewel vandaag was het op één of andere manier anders, niks helemaal niks was er gebeurd. Gelukkig had Ben nog een klein beetje hoop, de bus. Vrijwel nooit reed Ben alleen naar huis, bijna altijd had hij wel iemand om mee te praten en dus hoopte hij ook vandaag iemand te treffen. Voordat Ben naar de bushalte toe kon lopen moest hij echter eerst nog even snel langs zijn kluisje, Ben stopte nooit boeken in zijn kluisje. Eigenlijk vond hij dat alleen maar irritant, want in zo'n geval zou je tien keer op een dag heen en weer moeten lopen om steeds maar weer die boeken uit je kluisje te halen. Te veel moeite, in die tijd kon Ben dingen doen die hij tien keer leuker vond, nee zijn boeken bleven dus gezellig in zijn schooltas zitten. Het enige wat Ben ooit in zijn kluisje stopte was zijn buskaart. Ben wist van zich zelf dat hij soms een tikkeltje naïef kon zijn, hij geloofde mensen te snel op hun woord. Hij was een eerlijk persoon en verwachtte van andere mensen dat ook zij dat tegen over hem zouden zijn. Echter was er één ding waar Ben paranoïde over was en bij hem was het in tegenstelling niet zijn telefoon het was zijn buskaart. Ben zou het overleven zonder telefoon, als hij zijn telefoon kwijt was dan kon hij makkelijk die van iemand anders lenen, maar een buskaart kon je niet lenen. Was hij zijn buskaart kwijt dan kwam hij niet thuis, tenminste in Ben zijn gedachten. In werkelijkheid zouden er nog wel tien oplossingen zijn om naar huis te komen, maar ja dat waren nou juist weer dingen waar Ben niet over nadacht. Terwijl hij wel allemaal angstvallige situaties bedacht die zouden kunnen gebeuren wanneer hij zijn mobiel kwijt was. Daarbij kon hij wel altijd een oplossing vinden. Nadat Ben zijn oh zo belangrijke buskaart inderdaad uit zijn kluisje had gehaald, trok Ben zijn jas aan en liep hij dan eindelijk de school uit. Toen Ben de buitendeur van de school open duwde zocht hij even het schoolplein af, tot dat hij mensen zag. Even en Lucas, op een redelijk snel tempo haalde Ben het tweetal in. In zijn beweging sloeg hij Ben Even kort vriendschappelijk op zijn rug. Hierna draaide hij zich volledig naar de twee toe en glimlachte hij zoals altijd vrolijk naar ze. 'Goedemiddag.' Sprak Ben hopend dat hij niet een of ander belangrijk gesprek verstoorde. 'Hoe was jullie dag?' Vragen zoals deze of hoe het met iemand ging waren voor Ben niet vragen die je stelde uit beleefdheid. Over het algemeen was Ben ook echt geïnteresseerd in verhalen van andere mensen, hij was geïnteresseerd in vele dingen, misschien in net iets te veel dingen. Ben zijn brede interesse kon er namelijk wel eens voor zorgen dat hij heel snel zijn concentratie kwijt raakte en juist zijn interesse wel verloor bij iets omdat iets anders weer net ietsje interessanter leek. Echter was Ben over het algemeen wel echt geïnteresseerd in de verhalen van andere mensen in hun dagen. Zelfs een goede roddel kon zelfs Ben wel waarderen.

[ bericht aangepast op 10 jan 2017 - 20:33 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ Schoolplein ~ met Even en Ben

Na het einde van zijn laatste les, zocht Lucas al zijn spullen bij elkaar om zich vervolgens naar het schoolplein te begeven. Hij was blij om Even daar te zien staan, welke ook nog eens vrolijk op hem af kwam lopen. Hij sloeg een arm om hem heen en Lucas keek al wat verbaasd op.
'Hey, casanova. Dus, hoe zit het tussen jou en Bry?" Even wiebelde met zijn wenkbrauwen en Lucas keek hem nu nog verbaasder aan?
'Huh, wat bedoel je? We hebben slechts wat gepraat.' Hij had geen idee waar Even het overhad, waarom hij hem cassanova noemde. Er was helemaal niets tussen hem en Bry gebeurd en hij zou ook niet weten waarom Even dat uberhaupt zou denken. Hij had zelf nou niet interesse in Bry ofzo. Hij kende haar pas maar net.
Hierna ging Even nog verder over hoe zijn dag was geweest en of hij al zin had in het feest.
'Bwah, de rest van de dag was betrekkelijk saai. Alleen geschiedenis was wel interessant, gezien nu juist jullie eigen geschiedenis wordt behandelt en ik weet daar juist weer niets van, omdat dat nou eenmaal niet bij mij op school gegeven wordt. Alleen soms een paar grove lijnen.' Naast de bètavakken die Lucas op zich wel interessant vond, was geschiedenis ook echt één van zin favoriete vakken. Hij wist niet precies waarom, maar van jongs af aan had hij er al een interesse in gehad. Zijn ouders hadden hem dan ook nog wel eens naar musea megenomen en hij had altijd genoten van die uitstapjes.
'Maar ik heb op zich wel zin in dat feest, ja. Zoals ik al zei, ik ben zeer benieuwd. Misschien kunnen jullie toch nog een feestganger van mij maken.' Hij grinnikte even om zichzelf. Vooral omdat hij wist dat dat laatste zeer waarschijnlijk niet het geval zou zijn. Over het algemeen haatte hij drukke feestjes. Maar hij wilde het nu een kans geven en hoopte dat het ergens anders beter zou zijn. Misschien zou hij nog meerdere keren komen als het echt leuk zou blijken te zijn, maar eenmaal terug in Nederland zou hij er niet meer te vinden zijn. Wellicht zou Stefan hem nog eens een keer meeslepen, gezien hij wel van feestjes hield. Eens in de tijd deed hij een poging om Lucas op een feest te krijgen.
Plots hoorde hij iemand gauw komen aanlopen en hij draaide zich al om om te kijken wie het was. Ben, hun busmaatje, kwam aangelopen en begroette hen vrolijk. Al gauw kreeg hij dezelfde vraag van de jongen als dat hij eerder van Even gekregen had.
'Weinig bijzonders, al heb ik in de pauze nog wel een paar nieuwe mensen leren kennen,' vertelde hij Ben, ondertussen proberend om voor even niet al te veel in de herhaling te vallen. Al was alles eigenlijk al wel nieuw voor hem.

---

Stenenlikker

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Lucas & Ben •

Lucas leek mijn opmerking over Bry niet echt te begrijpen. Ik lachte even en schudde mijn hoofd. "Laat maar, maakt ook niet uit. Het was maar een geintje." zei ik en knipoogde naar hem. Natuurlijk hoefde er niet perse iets tussen hun gebeurd zijn, ik vond het gewoon leuk om Lucas een beetje te plagen, hoe kinderachtig ook. "Ik ben blij dat je tenminste bij één vak je ogen hebt open kunnen houden." lachte ik. Ik zelf had een grote rot hekel aan geschiedenis, juist omdat het over ons land ging. Maar ik kon me wel inbeelden dat het voor Lucas waarschijnlijk tien keer interessanter zou zijn. "Hmm, wie weet." lachte ik. Lucas had al gezegd dat hij niet zo van de feestjes is, maar ik hoopte dat -dat ging veranderen aangezien ik het stiekem best wel leuk zou vinden als Lucas met me mee zou gaan naar feestjes zolang hij hier verbleef. Even later hoorde ik iemand aankomen, en voelde enkele seconden later een hand op mijn rug, afkomstig van Ben. Hij begroette ons vrolijk, en vroeg hoe onze dag was. Ik luisterde naar wat Lucas vertelde, en knikte instemmend. "Ja, hetzelfde hier." zei ik. "Al moet ik niet zeuren want ik ben er de helft van de lessen niet eens geweest." zei ik en haalde mijn schouders op. Ik had een aantal vakken samen met Ben, aangezien hij ook in het derde jaar zat. en had waarschijnlijk wel gemerkt dat ik daar niet aanwezig was. "Hoe was jouw dag?" vroeg ik aan hem. "Maar, het saaie schoolleven even terzijde. Ga jij vanavond ook?" vroeg ik vervolgens aan Ben, en stond stil eenmaal we de bushalte bereikten.

[ bericht aangepast op 22 jan 2017 - 22:54 ]

---

How far is far

Mijn schooldag was slaapverwekkend geweest, de lessen te saai voor woorden en de facebookfilmpjes had ik eigenlijk allemaal al gezien. Mijn schrift stond vol met tekeningentjes, krabbeltjes en meerdere malen een spel galgje. Ze was niet de enige die zich niet liet vermaken door de docenten – hoe hard ze ook om hun grapjes lachten.       Thuis kon ik niet anders dan eerst op de bank te ploffen, mijn jas en tas gedumpt naast de deur. Ik moest mij maximaal uitrekken om de afstandsbediening te pakken, maar alles beter dan opstaan. Het was eerst tijd om gecontreerd een serie te kijken, misschien zelfs twee afleveringen.       ”Nu al thuis?” vroeg Max mij. Zijn lengte en stoppelbaardje herinnerden me er telkens weer aan dat de jongeman mijn twee jaar oudere broer was, dat hij daar trots op was en het liefst aan iedereen, zo overdreven mogelijk, vertelde. Max slenterde naar de keuken       ”Wil je wat te drinken meenemen?” vroeg ik hem snel.       ”Nee, duh,” kreeg ik direct terug.       ”Please? Dan doe ik de vaatwasser vanavond.”       Max stak zijn hoofd om de hoek: “Klinkt interessant,” hij dacht even na, “goed dan.” Hij verdween weer de keuken in en kwam even later aanzetten met een pak melk.       ”Maak je een grapje?” Ik trok mijn wenkbrauw op.       ”Iets te drinken, zei je,” verdedigde Max zich met onschuldige ogen.       ”Fine, ik vind melk toch wel lekker.”       Max lachte hard en sprong vervolgens de trap op met een glas cola en een zak snoep.       Ik keek mijn serie af, sprintte bij het intro filmpje van de volgende naar de keuken om iets lekkers te pakken en zat op tijd weer in bank.       Mijn ouders kwamen thuis, moeder begon aan het eten en Joanie en Rudolph sprongen wild de kamer door. Nog even hyper doen om dan na het eten haast direct in slaap vallen. Ik glimlachte en deed na de aftiteling gezellig mee. Met Joanie danste ik haar nieuwste ballet pasjes en keek met Rudolph naar zijn tekeningen en knutselwerkjes.       Na het eten, verliet ik de begane grond, zette mijn make-up iets aan en fatsoeneerde mijn haar. Ik schoot in een zwarte broek en een blouseje in dezelfde kleur. Met een paar mooie schoenen was mijn outfit ready to go. Ik pakte snel mijn tasje in, drukte een kus op de hoofden van mijn jongere broer en zus en zwaaide naar mijn ouders.       ”Tot morgen!” Zij wensten mij daarop veel plezier en vroegen mij voorzichtig te doen. Ik glimlachte en glipte snel het huis uit. Op weg naar de slijterij belde ik Morgan, of zij nog steeds ging indrinken.

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

Cecilie 'Céline' Astrid Norendal 19 • Year 3 • At her home • Drinking some alcohol • Outfit Ik draaide een rondje voor de spiegel, terwijl ik nog altijd de spiegel inkeek. Ik knikte instemmend, terwijl ik met mijn handen over mijn jurkje gleed. Het shoppen met Dasha was een succes geweest in middag. Ondanks het voorshoppen wat ik had gedaan was mijn keuze toch op een ander jurkje gevallen waar mijn zwarte pumps perfect bij paste. Ik kon wel eeuwig voor de spiegel blijven staan, maar ik moest de voorbereidingen treffen voor de gasten die zo dadelijk kwamen. Zoals gewoonlijk waren mijn ouders weg, waardoor ik groots had uitgepakt. Uit de wijnkelder van mijn vader had ik drie flessen gepakt en uit de normale kelder had ik nog een stuk of vier flessen sterke drank gehaald. Ik had zin om helemaal los te gaan en even alle zorgen te vergeten. Ik keek even op de klok en zuchtte toen ik merkte dat ik hier nog steeds alleen was. Ik keek naar de fles whisky, waarna ik mijn schouder ophaalde. Ik schonk een glas in en nam een slok, waar ik echt even van genoot. Honey, I miss you... Xxxx Ik drukte verstuurde het berichtje naar Richard waarna ik nog een slok nam uit mijn glas. Ik dimde de lichten wat meer en zette alvast wat muziek, terwijl ik wachtte op mijn gezelschap.

[ bericht aangepast op 12 jan 2017 - 23:28 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

---

---

Sometimes, te only way to stay sane is to go a little crazy.

De eerste die op Ben zijn vorige vraag antwoordde was Lucas die vertelde dat er weinig bijzonders was geweest, maar dat hij wel wat nieuwe mensen had ontmoet vandaag. Lucas sprak de woorden in het Engels uit, waarna Ben zich het weer realiseerde dat Lucas inderdaad nog niet hele gesprekken in het Noors zou kunnen voeren. Het was iets wat Ben wel eens vergat en het feit dat Ben niet gewoon Noors kon spreken maakte dat Ben zo nu en dan liever weer met Even in de bus zat. Lucas was heel aardig enzo echt waar, maar elke keer switchen naar de Engelse taal voelde gewoon wel wat onnatuurlijk voor Ben vooral als er dan inderdaad anderen bij waren. Dan voelde het zo lullig om niet in zijn moedertaal tegen hen te praten. 'Hmm nieuwe mensen ontmoet, zaten er ook leuke chicks bij.' Sprak Ben waarna hij naar Lucas knipoogde. Ben zelf had de afgelopen tien maanden wat meisjes betrefde niet bepaald stil gezeten. Het was zo'n tien maanden geleden uitgegaan met Bry, nadat ze twee een relatie hadden gehad van zo'n twee jaar. Een beetje met elk meisje in bed springen was iets wat Ben eerder niet had gedaan, hij had al op een redelijk 'jonge' leeftijd een relatie met Bry en zei was dan tot tien maanden geleden ook de enige geweest waar Ben ooit mee was geweest. Het was niet als of hij meteen met elk meisje in bed 'moest' springen, maar uit de relatie met Bry zijn voelde ergens toch wel als een bevrijding. Het was allemaal niet slecht geweest, de twee hadden voornamelijk in het begin een geweldige relatie gehad alleen later. Het ebde allemaal maar wat weg, waardoor Ben steeds minder tijd in hun relatie stak en dingen op een gegeven moment gewoon knapte. Toen ze uit elkaar waren kwam Ben gewoon terecht in de bedden van vele andere meisjes, maar zoals het nu stond was het oké voor Ben en voor zover hij wist waren hij en Bry nu oké met elkaar. Bry bleef zijn eerste en tot nu toe enige liefde dus ze zouden altijd iets van een connectie houden hoe cheesy dat ook mocht klinken. Nadat Lucas had gesproken opende ook Even zijn mond, die zei dat hij ook niet veel had beleefd hoewel hij wel de helft van de lessen had gemist. Iets wat Ben al was opgevallen, maar toch keek hij Even quasi verbaasd aan. 'Even hoe kun je dat nou doen?!' Sprak Ben sarcastisch uit. Hierna ging Even alweer verder, eerst vroeg de jongeman hoe Ben zijn dag was. Hierop antwoorde Ben niet echt, hij haalde gewoon zijn schouders op, hij zou nog iets gezegd hebben als Even niet al weer door praatte. Hij stelde een tweede vraag, of Ben vanavond ook kwam? Hierover moest Ben even nadenken, want hij kon er zo 1, 2, 3 niet opkomen waarop Even hiermee doelde. Dus deed Ben maar een wilde gok. 'Isak's pre-party dingetje?' Vroeg Ben de jongeman. Inmiddels waren ze aangekomen bij de bushalte, Ben zette zijn rug tegen de glazen wand van de bushalte terwijl hij nog nadacht of hij naar Isak toe ging. Kon hij eigenlijk wel nee zeggen? 'Ik denk het wel.' Zei Ben, waarna hij kort zijn schouders ophaalde. 'Can't leave him hanging.' Sprak Ben, waarna een kleine glimlach op Ben zijn lippen verscheen. Isak was één van Ben zijn beste vrienden dus ergens voelde hij zich wel een beetje verplicht om in ieder geval even zijn hoofd te laten zien. Daarnaast kon Ben altijd sowieso maar lastig nee zeggen tegen een feestje of zelfs een pre-party, Ben was niet van plan om alle 'fun' te missen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.