L U C A S V A N H E E S S E L T
17 jaar ~ 2de jaar ~ op het schoolplein ~ met Even, Bry en nog een paar anderen
Terwijl Isak wegliep, zag Lucas dat Even hem nakeek en het duurde ook niet lang voor hij de vraag kreeg of hij hem kende.
'Nahja, kennen is een groot woord. Ik herken hem van de lessen, maar ik heb hem geloof ik nog nooit gesproken.' Even leek teleurgesteld hierop en Lucas haalde zijn schouder op.
Tot zijn lichte frustratie vond Even het hartstikke vermakelijk dat hij vol in zijn grap getrapt was. Lucas' dreigement rondom dat hij beter maar gelijk kon hebben, leek hij alleen nog maar grappiger te vinden.
'Is dat nou een dreigement?' vroeg hij met verbazing in zijn stem. 'Jij bent geen partij voor mij, Dutch boy.'
'Soort van,' grijnsde Lucas. 'En dat weet ik nog niet zo zeker hoor!' Hij probeerde zich groot te houden, maar had eigenlijk geen idee wie er zou winnen als het daadwerkelijk op een stoeipartij zou aankomen. Even was wel een stukje langer dan hem, maar of hij ook daadwerkelijk sterker zou zijn? Lucas kon heus wel zijn mannetje staan als dat nodig was.
Wel verzekerde Even hem dat hij echt niet loog en dat het feestje goed zou worden. 'We zullen zien,' glimlachte Lucas slechts.
Eenmaal Even zijn joint had opgestoken, legde hij nog uit waarom hij Lucas ook had aangeboden. Eigenlijk vond hij het een betrekkelijk slap excuus.
'Hmm, beleefdheid of niet, je had het antwoord toch al geweten. Het was echt niet nodig geweest.' Hij keek wat voor zich uit, het schoolplein bestuderend, terwijl Even juist achterover zakte om te genieten van de joint.
'Ik moet zeggen; ik vind je echt een aardige gozer,' kwam er opeens van zijn kant, waarna hij op stond. Lucas, nog diep in gedachten over eigenlijk niets bijzonders, maar gewoon ver weg, had dit niet meteen door. Het duurde even voor hij doorhad dat Even wat tegen hem gezegd had en daarna was opgestaan. Hij had het opstaan trouwens eerder opgemerkt dan de woorden. Zijn ogen waren blijkbaar actiever dan zijn woorden.
'Huh, oh...' begon hij, ondertussen diep nadenkend over wat er nou gezegd was en wat hij het beste kon antwoorden. 'Ja, dank je, ik vind jou ook echt wel aardig hoor, ondanks je drugsgebruik.' Hij kon het niet laten om er wat over te zeggen. Ondanks dat hij met zichzelf besloten had om zich er verder niet mee te bemoeien, moest hij af en toch nog wat erover opmerken.
Voor hij het wist, stak Even een hand naar hem uit, die hij maar aannam. Even wilde andere mensen gaan opzoeken en hen vragen of ze ook naar het feest gingen. Gedwee volgde Lucas hem naar binnen. Eenmaal binnen troffen ze op een gegeven moment een groep jongeren. Sommigen had Lucas al ontmoet, zoals Morgen die hem hielp met het leren van Noors, of die jongen Isak die hen net buiten nog getroffen had. Maar anderen kende hij slechts van gezicht of had hij zelfs nog nooit gezien.
Één van de meisjes leek niet zo blij te zijn met Evens aankomst en er volgde al gauw een opmerking over de geur die rondom hem hing. Toen besefte Lucas dat de kans aanwezig was dat hij er ook naar rook, omdat hij wel bij Even had gezeten. Hij hoopte maar dat de geur zo flauw zou zijn, dat niemand het opmerkte, want een onware reputatie van jointroker kon hij echt niet gebruiken.
'Je stinkt,' had het meisje gezegd en eerlijk gezegd was Lucas het daar wel mee eens. Het stonk inderdaad, al was hij langzaamaan al wel aan de geur gewend geraakt.
'Ik moet zeggen dat je daarin gelijk hebt,' beaamde hij, de Noorse woorden op zijn tong wegend. Hij hoopte dat hij het goed gezegd had, maar toen hij wat vreemd aangekeken werd, besloot hij om gauw nog de Engelse vertaling erachteraan te gooien. Het was wel duidelijk dat hij er nog hard aan zou moeten werken.
[ bericht aangepast op 27 dec 2016 - 23:55 ]
