RPG • 200 • SKAM • Speeltopic 1 • 16+ - Speeltopics

S K A M Niemand ontkomt eraan; de puberteit. Eén ding is zeker, de puberteit is geen makkelijke tijd. Niet alleen worden er steeds meer dingen van je verwacht en krijg je een drukker leven, ook vrienden en liefde gaan een grotere rol spelen dan ooit tevoren. Je gaat het belangrijker vinden wat anderen van je denken, en iedereen wilt er stiekem toch wel graag bijhoren. Ook is het een tijd van experimenteren. De een ondervind dat hij of zij fel blauw wel een heel leuke haarkleur vinden, terwijl de ander gaat twijfelen of hij of zij misschien op hetzelfde geslacht valt. Dit gebeurt zo ook op Hartvig Nissen School, gelegen in Noorwegen, een school vol tieners welke elk zo hun eigen drama met zich mee dragen. Deze RPG is gebaseerd op de Noorse TV-serie Skam. De mogelijkheid is er om zowel personages uit de serie als zelf bedachte personages te spelen. • Klassen - Klas 2 • Isak, Lucas, Maren, Hannah. - Klas 3 • Even, Morgan, Bry, Céline, Melena. • Rollen • Guys * Even Bech Næsheim • 19 • SweetCreature • * Isak Valtersen • 17 • Paddiecakes • * Lucas van Heesselt • 17 • Ludeon • • Girls * Morgan Mikaela Engström • 18 • Granian • * Bry Heimersson • 19 • M0NA • * Cecilie 'Céline' Astrid Norendal • 19 • Choctaw • * Maren Solveig Håkon • 17 • Psithurism • * Hannah Newton Caldwell • 17 • HannahBaker • * Melena Edita Dagrun • 19 • HannahBaker • • Lijstje • Naam • Leeftijd • Uiterlijk [graag de naam van de faceclaim erbij zetten] • Innerlijk • Relaties [denk hierbij aan hoe de geschiedenis tussen jouw personage en een andere uit de serie zijn.] • Extra • Regels • Wij houden ons aan de huisregels van Quizlet. • Een post bestaat uit minimaal 200 woorden. • Deze RPG is 16+. • Deze RPG zou spoilers over de serie Skam. • Perfecte personages bestaan niet. • Je bestuurt de personages van een ander niet, tenzij je daar toestemming voor hebt. • Ik, SweetCreature, zal de meeste topics openen, maar indien er niet kan verder gegaan met de RPG mag iemand anders dit voor mij doen. • Het liefst de rollen af binnen 48 uur, om te voorkomen dat de RPG al snel dood loopt door gebrek aan personages. Maar als je laat weten dat je wat meer tijd nodig hebt is dat natuurlijk geen probleem. • Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven. • Houd a.u.b. voor iedereen leuk om aan deze RPG mee te doen. - Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken. - Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie. - Deze RPG bevat spoilers van de serie. @SKAM, NRK TV,SweetCreature.

[ bericht aangepast op 4 mei 2017 - 22:43 ]

---

How far is far

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Isak & Lucas •

Terwijl ik in mijn tas aan het graven was hoorde ik Lucas een zucht slaken. De jongen was dan misschien nog niet zolang bij mij, maar hij kon mij al precies volgen in wat ik deed. Ik keek op van mijn tas toen hij antwoord gaf op mijn vraag, en zag tot mijn verbazing dat hij naar de andere kant van mij verhuisd was. Ik liet mijn tas even voor wat het was, en pakte de sigaret die ik tussen mijn tanden had geklemd tijdens het zoeken weer tussen mijn vingers. Ik knikte op zijn antwoord. "Ja, mooi is het hier wel, maar ook ontiegelijk koud." lachte ik, en keek vervolgens op naar de blonde jongen met de uitnodigingen in zijn hand. Inmiddels had ik Lucas al gevraagd of hij ook mee ging, wat ik stiekem wel gehoopt had. Toen hij bevestigde dat hij mee ging grijnsde ik ook breed, en hield mijn hand omhoog om hem om een high-five te vragen. "Cool." grijnsde ik, en vestigde mijn blik vervolgens weer op de andere jongen. "Nou, je hoort het. Hij gaat ook mee." glimlachte ik. De jongen zei dat hij ons dan vanavond wel zou zien, en wilde weglopen. Toen ik hem vroeg om zijn naam bleef hij stil staan, en draaide zich weer om met een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht. Ik knikte toen hij mij zijn naam vertelde. "Tot vanavond, Isak." glimlachte ik, en keek hem na toen hij wegliep. Nadat Isak uit mijn zicht verdwenen was focuste ik mijn blik weer op Lucas, die volgens mij zijn best had gedaan om ons gesprek te volgen, maar er niet veel wijzer van geworden was. "Je hebt niets belangrijks gemist hoor." zei ik. "Behalve dan dat hij erbij vertelde dat het niet zomaar een feest is, maar een verkleed feest." zei ik, en leunde weer wat naar achter. "Nee, grapje. Wees maar niet bang, je mag gewoon deze kleding aan houden." lachte ik en gaf hem een schouderklopje. "Geloof me," zei ik terwijl ik me weer voorover boog en mijn nu bijna al opgebrande sigaret toch nog tussen mijn tanden stak, om vervolgens verder te gaan met de speurtocht in mijn tas. "Je gaat er geen spijt van krijgen dat je ja hebt gezegd." mompelde ik haast onverstaanbaar. "Noorse feestjes zijn de beste feestjes die er zijn." grijnsde ik met één mondhoek om te voorkomen dat het stompje sigaret uit mijn mond zou vallen. "Yes," bracht ik vervolgens uit, en hield datgene waar ik naar aan het zoeken was omhoog, terwijl ik het laatste stukje van mijn sigaret op de grond tufte. Ik ontweek de blik van Lucas, aangezien ik wist hoe hij zou reageren, en wisselde nu de sigaret om voor de net in mijn tas gevonden joint, en stak hem aan. De pauze mocht dan misschien wel bijna aan zijn eind komen, er was vast nog wel tijd om redelijk wat rust in mijn hoofd te krijgen voor de lessen weer begonnen. Veel mensen snapten niet waarom ik dit gewoon onder schooltijd deed, maar daar trek ik me vrij weinig van aan. Het was bovendien mijn keuze, en als het mij helpt om de laatste paar uurtjes school zonder moeite uit te zitten, ga ik me er ook geen zorgen over maken wat anderen er nou precies van vinden. Ik wist eigenlijk al wat het antwoord van Lucas ging zijn, maar ik vond het toch onbeleefd om het niet te vragen. Ik verwijderde de joint tussen mijn lippen, en hield hem uit naar Lucas. "Wil jij ook?" vroeg ik vervolgens voorzichtig aan de jongen naast me.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 22:30 ]

---

How far is far

Cecilie 'Céline' Astrid Norendal 19 • Year 3 • Schoolyard • Morgan, Bry&Isak • Outfit Ik sla mijn boeken dicht en begin mijn tas in te pakken. Bijna de hele pauze had ik nog in het Franse lokaal gezeten om extra uitleg te krijgen van de docent. Waarom heb ik dat vak ook gekozen? De taal is prachtig, maar ik snap er niks van. In de kleine tijd die ik nog heb besluit ik om eerst mijn boeken te verwisselen en als er dan nog tijd over is mijn vriendinnen op te zoeken. Ik loop het lokaal uit en wring mij een weg door de drukke gang naar mijn kluisje. Na mijn boeken omgewisseld te hebben sla ik mijn kluis dicht en vraag me af waar ik gezelschap kan vinden. Ik neem de pure gok om buiten op zoek te gaan naar mensen en eenmaal buiten kan ik opgelucht ademhalen als ik al vrij snel twee blondines herken, Morgan&Bry. Ook staat er een jongen bij die ik maar al te goed herken, Isak. De jongen waardoor Evan en ik uit elkaar zijn gegaan. Niet dat ik een hekel heb aan Isak, maar Even was een leuke vriend. Ik loop richting het groepje toe en begroet ze. 'Hey girls,' glimlach ik. Ik ga naast Isak staan, die tegen de muur aanleunt. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij uitnodigen vast heeft. 'Ga je een feestje geven?' vraag ik enthousiast. Ik was wel in de stemming voor een feestje.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

---

"Zullen we niet gaan? Alsjeblieft?" vroeg Bry mij met een pruilipje. Ik wilde haar het liefst zeggen dat we ook op de bank een film konden kijken met een bak Ben&Jerry's. Maar we konden toch niet gewoonweg niet gaan? Iedereen zou gaan en persoonlijk vond ik het helemaal niks als mensen het nog wekenlang over iets hadden waar ik niet bij was. "Het is maar een feestje, een druk feestje, je hoeft niet met hem te gaan praten," probeerde ik Bry gerust te stellen, maar of het zou werken betwijfelde ik. Vanuit mijn ooghoek spot ik Isak, die mijn kant op komt lopen. Ikzelf had het probleem met wiet niet. Ik zou het zelf nooit doen, daar niet van, is me allemaal net iets te trippy, maar andere mochtten een eind weg blowen van mij. En daarbij, wie was ik om daar iets van te zeggen? En als ik dan niet de persoon was die er iets van mocht zeggen, dan zou ik ook niet de persoon zijn die weg bleef vanwege. 'Hey,' zei Isak met een glimlach zodra hij bij ons stond. 'Komen jullie vanavond ook? Vilde geeft een feest bij mij.' Ik lach even naar Isak, daarna kijk ik Bry met een vragende blik aan. "Wij emh..." Veel kans om te antwoorden kreeg ik niet, Celine kwam aanlopen. Mijn blik verplaatste zich van Bry naar Celine. 'Hey girls,' glimlachte ze, waarna ze zich naar Isak draaide. "Ga je een feestje geven?" Mijn blik dwaalt terug naar Isak. "Tuurlijk kom ik," besluit ik uiteindelijk maar te zeggen. "Wat moet ik anders met mijn vrije vrijdag avond?" Om precies te zijn kon ik er ook nog voor kiezen om een serie te bingewatchen, had ik keuze uit acht verschillende boeken die ik nog moest lezen en moest ik nog een essay schrijven, maar dat was nu even niet belangrijk.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 16:56 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

17 • Kantine • Tweede jaars • talking Richard had vannacht niet geslapen. Zijn humeur was dan ook niet top en dat had hij al vroeg afgereageerd op een eerstejaars. Dat was niet zijn bedoeling geweest, maar de jongen had ervoor gezorgd dat Richard zijn hete koffie over zichzelf had heen gegooid. Niet dat de eerstejaars er iets aan kon doen dat Richard de gangen doorliep met een mok in zijn handen, niet oplettend, maar hij was desalniettemin boos geworden. Hij had zichzelf er nog net van kunnen weerhouden om zijn vuisten te gebruiken. Snel daarna was hij een ander shirt aan gaan doen en was hij naar buiten gegaan. De jongen haalde even een hand door zijn donkergekleurde haar. Hoewel de zon scheen, zat hij nu juist op een muurtje buiten waar de schaduw op viel. Met een sigaret in zijn hand zat hij hier eigenlijk best relaxed. Toch zat hij een beetje afgelegen van anderen. Dat was dan ook de bedoeling. Regelmatig zonderde hij zich af, al werd hem soms verteld door leraren of dergelijke dat hij dit niet moest doen, gezien hij dat wel zo prettig vond. Hij wilde gewoon soms liever alleen zijn dan met mensen om zich heen. Het was een beetje tegenstrijdig. Aan de ene kant hield hij namelijk om tussen de mensen te zitten, aan de andere kant had hij dus sterk dat hij zich soms van hen afsloot. Toen hij zijn sigaret had weggegooit, besloot hij terug te gaan naar binnen. Als hij langs een groepje bekende loopt bijft hij even staan als hij hoort dat er ergens een feestje word gegeven. Zodra hij zijn blik op Celine heeft gevestigd gaat hij achter haar staan, slaat zijn armen om haar middel heen en plant een kus op haar wang. "Hey guys, ik hoor iets over een feestje" zeg ik met een scheve grijns. "ben ik ook uitgenodigd?"

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 20:49 ]

---

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ op het schoolplein ~ met Even en Isak

Nog voor de andere jongen hen benaderd had, kreeg Lucas nog een opmerking van Even over zijn antwoord. Het was behoorlijk koud hier in Noorwegen en daar was hij het ook wel mee eens. Waar hij het thuis rond deze periode nog wel overleefd zou hebben zonder jas buiten, deed hij dat hier echt niet. Hij had al zijn winterjas aan en soms had hij het nog koud. Hij hoopte maar dat het niet nog kouder zou gaan worden, want dan zou hij misschien toch een dikkere jas moeten gaan kopen.
'Koud is het inderdaad,' bevestigde hij ook uiteindelijk. Gemiddeld was het hier dan ook zo ongeveer vijf graden kouder dan in Nederland.
Nadat de andere jongen eenmaal zijn vraag gesteld had en Lucas had bevestigd ook naar het feest te gaan, werd hij enthousiast aangestoten door Even.
'Cool!' reageerde hij nog en Lucas grijnsde ietwat opgelaten terug. Hij was nog steeds wel redelijk zenuwachtig voor het feest en even later wist Even het voor enkele seconden nog wat erger voor hem te maken.
Maar eerst stelde de andere jongen zich nog voor als Isak en toen Lucas nog eens even goed naar hem keek, herkende hij hem wel. Ze zaten in hetzelfde jaar en hij had hem nog wel eens in de lessen gezien. Ondanks dat hij bij Even thuis terecht was gekomen voor zijn uitwisseling, was Even twee jaar ouder dan hem en zaten ze dus ook niet in hetzelfde jaar. Vooral in het begin had hij dit lastig gevonden, omdat hij tijdens de lessen alsnog geen aanknopingspunt had gehad. Gelukkig was er Bailey geweest die hem vrij gauw daar opgevangen had. Toch zat hij tijdens de pauzes vooral bij Even en eventueel ook bij vrienden van hem. De sigaretten rook die dan meestal van Even vandaan kwam, ontweek hij maar elke keer.
'Je hebt niets belangrijks gemist hoor,' zei Even tegen hem toen Isak weggelopen was. Blijkbaar had hij gezien dat Lucas niet evenveel van alles had begrepen. 'Behalve dan dat hij erbij vertelde dat het niet zomaar een feest is, maar een verkleed feest,' vervolgde hij en even schoot Lucas in paniek, want om zich ook nog eens uitbundig te gaan verkleden vond hij eigenlijk net iets te. Tot hij zich bedacht dat hij meende niets in die trant gehoord te hebben en Even kwam ook al gauw met de verlossende woorden: 'Nee, grapje. Wees maar niet bang, je mag gewoon deze kleding aan houden.' Verongelijkt keek hij naar Even die hem ondertussen een schouderklopje gaf. Om vervolgens nog een verzekering te krijgen dat volgens hem Noorse feestjes, de beste feestjes waren die je had.
'Nou ik zal het dan zien vanavond. Ik hoop dat je woorden kloppen, anders doe ik je nog wat,' grijnsde hij terug, al verdween deze grijns gauw toen hij zag wat Even uiteindelijk uit zijn tas gevist had.
'Is dat nou echt nodig,' zuchtte hij nog, maar eigenlijk wist hij het antwoord al. Volgens Even was dit de enige manier om een beetje rust in zijn hoofd te verkrijgen. Niet dat Lucas het daarmee eens was, maar ondertussen had hij geleerd dat hij er weinig tegenin kon brengen en het beter maar kon accepteren.
De joint werd ontstoken en tot zijn lichtelijke ergernis vroeg Even hem nog of hij ook wilde.
'Wat denk je?' vroeg hij sarcastisch, want Even wist dondersgoed dat hij een afkeer voor dat spul had. Hij had zelfs zijn beste vriend Stefan belooft dat hij klappen van hem zou krijgen, zou hij ooit aan de drugs gaan.

---

Stenenlikker

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Lucas •

Lucas bevestigde dat het hier inderdaad wel wat aan de koude kant was, en ik lachte even. Ik had gehoord dat Nederland nou ook niet bepaald warm genoemd kon worden, maar schijnbaar was het verschil in temperatuur genoeg om het te kunnen merken. Ik zag hoe Lucas naar Isak keek, en zag herkenning in zijn blik. Dat kon ook best kloppen aangezien Isak net had verteld dat hij in het tweede jaar zat, en Lucas daar ook in zat. "Wacht, ken je hem?" vroeg ik aan Lucas toen Isak uit het zicht verdwenen was. Ik was van natuur al nieuwsgierig, maar als het op Isak aankwam was het zowaar nog een tikkeltje erger. Sinds ik de jongen voor het eerst had zien lopen kon ik mijn blik al niet meer van hem af houden zodra ik hem zag. En nu wilde ik natuurlijk zoveel mogelijk over hem te weten komen. Ik vond Lucas zijn reactie op mijn flauwe geintje zeer vermakelijk, en lachte dan ook toen Lucas door had dat het een grap was. Ik trok mijn wenkbrauwen op toen hij me vertelde dat ik beter de waarheid kon spreken, voordat hij me wat aan zou doen. "Is dat nou een dreigement?" vroeg ik gespeeld verbaasd. "Jij bent geen partij voor mij, Dutch boy." lachte ik, nog steeds gespeeld, sarcastisch. "Maar ik lieg niet. Geloof me, het zijn goeie feestjes." zei ik, en gaf hem een knipoog alvorens ik de vondst uit mijn tas aangestoken had. Ik glimlachte naar Lucas en knikte terwijl ik de rook die ik zojuist had ingeademd uitblies. Vervolgens haalde ik mijn schouders nonchalant op. "Ik vond het nogal onbeleefd om het niet aan te bieden." legde ik uit, en ging weer wat meer achterover zitten. Het effect van het spul was dat het inderdaad vele malen rustiger werd in mijn hoofd, maar die drukte werd op die manier geuit doormiddel van mijn lichaam. Ik werd altijd ontzettend hyper, van welk drank of drugs gebruik dan ook. Zulke dingen gingen nou eenmaal niet zo goed samen met mijn bipolariteit, en vooral eenmaal ik een manie had kreeg ik de neiging om nogal vreemde en ook vooral gevaarlijke dingen te doen. Gelukkig was dat nu niet het geval. Ik voelde dan ook na een paar minuten al vrij snel dat het spul zijn werk begon te doen, en focuste me vervolgens weer op Lucas. "Ik moet zeggen; ik vind je echt een aardige gozer." glimlachte ik naar hem en ging opstaan. Ik trok Lucas aan zijn arm omhoog. "Kom, we gaan Bry zoeken en vragen of zij vanavond ook naar het feestje gaat." lachte ik. Ik was op dit moment echt de klootzak aan het uithangen door Bry expres te confronteren met het geen waar ze een grote afkeer voor had. Ik mocht Bry ondanks alles best wel, en respecteerde haar ook. Maar ik kon er gewoon niets aandoen dat ik haar reactie op mij uiterst vermakelijk vond, en daarbij moest ik nu echt snel mijn benen gaan strekken voordat Lucas al mijn energie op zich geworpen zou krijgen, eenmaal het spul écht goed in zou werken.

[ bericht aangepast op 27 dec 2016 - 23:14 ]

---

How far is far

De blonde jongen glimlachte zijn tanden bloot, als inleiding op zijn vraag. Isaks bruine ogen keken mij hoopvol aan en dus kon ik mij niet anders dan bij Morgan aansluiten.       "Ik kom ook, Isak, leuk! Moet ik zo nog wel eventjes een cadeautje regelen." Mijn stem klonk haast jubelend, ik trok mijn wenkbrauwen kort omhoog en lachte vrolijk de kleine jongen toe.       Céline en Richard werden ook uitgenodigd en stonden in een wolk van liefde, zo met hun armen om elkaar heen. Ik glimlachte naar hen en dacht aan Galen, de jongen die voor twee jaar mij zijn meisje had genoemd. Galen was een rustige jongen, lief en kon goed praten, maar nooit over zijn gevoelens, of over wat hem dwars zat, over ons. Mijn strijd tussen het dorpse, lieve en het wilde en stoere imago van de stad, vond hij onbelangrijk. Terwijl het voor mij veel twijfels en zorgen betekende.       We praatten wat over het feest, over drank - of Isak voor sambuca zou zorgen, want dan zou ik wel eens te veel kunnen gaan drinken - en over het essay dat volgende week af moest zijn. Totdat Even aan kwam zetten.       Zijn houding was al arrogant, hij liep heel stoer, zijn schouders groot, op ons af. Zijn zijde vergezeld met een knappe aparte jongen met lange haren. Zijn stappen klonken luid en met elke herhaling groeide het gevoel in mijn binnenste: misselijkheid. Toen hij naast mij stond kon ik niets anders doen dan hoesten, de geur van wiet nog om hem heen.       "Je stinkt."

[ bericht aangepast op 28 dec 2016 - 16:48 ]

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

Cecilie 'Céline' Astrid Norendal 19 • Year 3 • Schoolyard • Morgan, Bry, Isak, Richard, Even&Lucas • Outfit Ik keek nieuwsgierig naar de uitnodiging. Nog voordat ik kon vragen of mijn vriendinnen gingen, klonk Morgan's haar stem al. "Tuurlijk kom ik, Wat moet ik anders met mijn vrije vrijdag avond?" Een lach verscheen op mijn gezicht en ik stak mijn duim op. 'Party animal,' noemde ik Morgan al lachend. Ook Bry besloot om naar het feestje te gaan. Dit beloofde een leuke avond te worden. Plots vanuit het niets voelde ik armen om me heen geslagen worden, waardoor ik een klein gilletje slaakte. Vervolgens voelde ik zachte lippen, die mij een kus gaven, op mijn wang. "Hey guys, ik hoor iets over een feestje. Ben ik ook uitgenodigd?" Ik liet mijn hoofd achteruit vallen waardoor deze op de schouder van Richard terecht kwam. 'Geen feestje zonder jouw Babe,' zei ik tegen Richard waarna ik hem een kus terug gaf op zijn wang, maar ik gaf hem nog wel een stoot tegen zijn schouder, waar hij waarschijnlijk toch niks van voelde. 'Die was nog voor net, omdat je me liet schrikken.' Ik kon het niet zeggen zonder te lachen. Ik klemde me dicht tegen Richard aan wanneer ik Even aanzag komen lopen. Hij bleef stil staan naast Bry en kucht even. Aan de gezichtsuitdrukking van mijn vriendin wist ik al hoe laat het was en trok ik een bezorgd gezicht naar Even. Zo vroeg op de dag... Ik schudde ongeloofwaardig mijn hoofd. 'Hé Rich, zullen we vanavond nog wat gaan indrinken voor het feest?' Ook keek ik Morgan vragend aan of ze zin had. Van Bry wist ik toch dat ze het niet zo had met al het alcohol, maar ze was altijd welkom.]

[ bericht aangepast op 27 dec 2016 - 0:14 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ op het schoolplein ~ met Even, Bry en nog een paar anderen

Terwijl Isak wegliep, zag Lucas dat Even hem nakeek en het duurde ook niet lang voor hij de vraag kreeg of hij hem kende.
'Nahja, kennen is een groot woord. Ik herken hem van de lessen, maar ik heb hem geloof ik nog nooit gesproken.' Even leek teleurgesteld hierop en Lucas haalde zijn schouder op.
Tot zijn lichte frustratie vond Even het hartstikke vermakelijk dat hij vol in zijn grap getrapt was. Lucas' dreigement rondom dat hij beter maar gelijk kon hebben, leek hij alleen nog maar grappiger te vinden.
'Is dat nou een dreigement?' vroeg hij met verbazing in zijn stem. 'Jij bent geen partij voor mij, Dutch boy.'
'Soort van,' grijnsde Lucas. 'En dat weet ik nog niet zo zeker hoor!' Hij probeerde zich groot te houden, maar had eigenlijk geen idee wie er zou winnen als het daadwerkelijk op een stoeipartij zou aankomen. Even was wel een stukje langer dan hem, maar of hij ook daadwerkelijk sterker zou zijn? Lucas kon heus wel zijn mannetje staan als dat nodig was.
Wel verzekerde Even hem dat hij echt niet loog en dat het feestje goed zou worden. 'We zullen zien,' glimlachte Lucas slechts.
Eenmaal Even zijn joint had opgestoken, legde hij nog uit waarom hij Lucas ook had aangeboden. Eigenlijk vond hij het een betrekkelijk slap excuus.
'Hmm, beleefdheid of niet, je had het antwoord toch al geweten. Het was echt niet nodig geweest.' Hij keek wat voor zich uit, het schoolplein bestuderend, terwijl Even juist achterover zakte om te genieten van de joint.
'Ik moet zeggen; ik vind je echt een aardige gozer,' kwam er opeens van zijn kant, waarna hij op stond. Lucas, nog diep in gedachten over eigenlijk niets bijzonders, maar gewoon ver weg, had dit niet meteen door. Het duurde even voor hij doorhad dat Even wat tegen hem gezegd had en daarna was opgestaan. Hij had het opstaan trouwens eerder opgemerkt dan de woorden. Zijn ogen waren blijkbaar actiever dan zijn woorden.
'Huh, oh...' begon hij, ondertussen diep nadenkend over wat er nou gezegd was en wat hij het beste kon antwoorden. 'Ja, dank je, ik vind jou ook echt wel aardig hoor, ondanks je drugsgebruik.' Hij kon het niet laten om er wat over te zeggen. Ondanks dat hij met zichzelf besloten had om zich er verder niet mee te bemoeien, moest hij af en toch nog wat erover opmerken.
Voor hij het wist, stak Even een hand naar hem uit, die hij maar aannam. Even wilde andere mensen gaan opzoeken en hen vragen of ze ook naar het feest gingen. Gedwee volgde Lucas hem naar binnen. Eenmaal binnen troffen ze op een gegeven moment een groep jongeren. Sommigen had Lucas al ontmoet, zoals Morgen die hem hielp met het leren van Noors, of die jongen Isak die hen net buiten nog getroffen had. Maar anderen kende hij slechts van gezicht of had hij zelfs nog nooit gezien.
Één van de meisjes leek niet zo blij te zijn met Evens aankomst en er volgde al gauw een opmerking over de geur die rondom hem hing. Toen besefte Lucas dat de kans aanwezig was dat hij er ook naar rook, omdat hij wel bij Even had gezeten. Hij hoopte maar dat de geur zo flauw zou zijn, dat niemand het opmerkte, want een onware reputatie van jointroker kon hij echt niet gebruiken.
'Je stinkt,' had het meisje gezegd en eerlijk gezegd was Lucas het daar wel mee eens. Het stonk inderdaad, al was hij langzaamaan al wel aan de geur gewend geraakt.
'Ik moet zeggen dat je daarin gelijk hebt,' beaamde hij, de Noorse woorden op zijn tong wegend. Hij hoopte dat hij het goed gezegd had, maar toen hij wat vreemd aangekeken werd, besloot hij om gauw nog de Engelse vertaling erachteraan te gooien. Het was wel duidelijk dat hij er nog hard aan zou moeten werken.

[ bericht aangepast op 27 dec 2016 - 23:55 ]

---

Stenenlikker

Op het voorstel van Céline ging ik niet in; ik wilde nog een aflevering Grey's Anatomy kijken en een grote bak chocolademelk drinken, voordat ik mij moest gaan opdoffen, een fles drank in zou moeten pakken - mijn inpakkunsten waren niet zo gevorderd, dus daar moest ik inderdaad de tijd voor nemen - en naar Isak geraken.       Hun gesprek verdween op de achtergrond door enkel Evens aanwezigheid. En vooral de geur die nog steeds in de lucht hing.       Ik verwachte eigenlijk een snelle gehaaide opmerking van Even, gepaard met een luide lach en een doordringende blik. Maar het was de jongen naast hem die het eerst zijn mond open trok. Met grillig gesproken Noors - vooral zijn intonatie was gek - vertelde hij ons dat hij het met mij eens was. Mijn aandacht was getrokken.       'Ik moet zeggen dat je daarin gelijk hebt,' sprak de jongen nog gauw in het Engels, ter verduidelijking. Ik kon niet anders dan om hem lachen en met een nieuwsgierige blik vroeg ik hem om zijn naam.       Zijn roomwitte huid werd verborgen door het lange ietwat warrige haar, dat speels voor zijn ogen bewoog. De bruine kijkers glimlachten mij toe, voordat zijn lippen zich mee vormden. Mijn wangen kleurden roze en trokken strak door een brede grijns.

[ bericht aangepast op 28 dec 2016 - 16:47 ]

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

---

19 • Jaar drie • Kantine • Lucas & Bry •

Ik merkte aan mezelf dat ik écht teleurgesteld was dat Lucas mij niet meer over Isak kon vertellen, maar legde me er snel daarna maar bij neer dat ik als ik iets te weten wilde komen over hem ik er zelf werk van moest maken. Ik trok mijn wenkbrauwen op na zijn weerwoord. "Soort van? Wat ben je van plan, me stiekem belagen als ik slaap?" lachte ik lichtelijk spottend. Ik was langer dan Lucas, maar begon er eigenlijk zelf ook aan te twijfelen of ik echt wel sterker dan hem was, en van hem zou winnen als het er op aan zou komen. Daarom hield ik op de laatste opmerking maar wijselijk mijn grote mond, en glimlachte maar even. Ik rolde speels met mijn ogen, en zuchtte. "Oké, oké, ik geef toe dat ik je antwoord al had kunnen weten." zei ik. "Het spijt me. Zijn we nu weer vriendjes?" vroeg ik met een stomme grijns op mijn gezicht. Volgens mij was Lucas even later diep in gedachten gezonken aangezien hij pas laat antwoordde op mijn opmerking. Ik glimlachte. "Aw, dankjewel." zei ik en sleepte hem vervolgens mee op de zoektocht naar Bry. De joint had dus inmiddels al redelijk ingewerkt, en ik voelde schijnbaar niet de drang om op zijn opmerking over het drugsgebruik in te gaan. Lucas achter mij aan slepend liep ik de school binnen, en het duurde niet al te lang voordat ik mijn doelwit in zicht had. Ze was met een hele groep anderen, wat het voor mij zowaar nog amusanter maakte. Ik liep met een brede grijns naar de groep toe, en leunde op Bry haar schouder toen ik stil stond. "Dankje." zei ik en wiebelde daarbij met mijn wenkbrauwen, iets waar ik mezelf veel te vaak op betrapte. Ik rook vervolgens pesterig aan haar haar. "Jij ruikt ook erg lekker." grijnsde ik, en keek vervolgens even naar de groep mensen om ons heen. Ik zag er uiteraard een aantal bekende gezichten tussen zitten. Morgan, die vaak samen met Bry te vinden was. Mijn ex, Céline, die me enigszins bezorgd aanstaarde, en ik knikte even naar haar als begroeting. De jongen die aan haar vastgeklampt was kende ik niet zo goed, maar ik kon me er niet druk om maken. Tot mijn genoegen zag ik dat Isak zich ook bij het groepje gevoegd had, wat mijn grijns nog breder maakte. Ik keek lichtelijk beledigd naar Lucas, en stootte hem met mijn ellenboog aan. "Overloper." mompelde ik, en focuste mijn blik vervolgens weer even op Bry. "Ik heb jou ook gemist hoor." zei ik zwoel, en sloeg nu mijn arm om haar heen, haar gekuch negerend. Nu focuste ik mijn blik op Isak, en bekeek hem grondig. Hij leunde wat afwezig tegen de muur, terwijl hij zijn lunch aan het eten was. "Eet smakelijk," grijnsde ik dan ook naar hem alvorens ik wat meer op Bry leunde, wachtend op een snauw.

[ bericht aangepast op 2 jan 2017 - 21:23 ]

---

How far is far

17 • Jaar twee • Kantine • Even, Lucas, Bry, Morgan, Richard en Cecilie 'Ga je een feestje geven?' vraagt Cecilie, ik knik en op dat moment bevestigt zowel Bry als Morgan dat ze komen, hoewel ik wel enige twijfeling bij het tweetal zie.       'Kom je ook?' vraag ik aan Cecilie precies op het moment dat Richard zich bij de groep aansluit. 'Ja natuurlijk, iedereen is uitgenodigd. Vilde's woorden.' Ik haal mijn schouders op en richt mij dan weer op mijn boterham met kaas terwijl ik af en toe een blik op Bry en Morgan werp. Er is een kloof tussen onze vriendschap gevallen, maar ik weet niet zo goed wat ik er mee moet dan. Ik ben nou niet geweldig in een diepzinnig gesprek voeren. Het duurt zo'n vijf minuten voordat ik erachter kom dat er nog twee jongens bij zijn komen staan en ik al de hele tijd op hetzelfde stuk brood sta te kauwen. Ik kijk op en tot mijn verbazing kijk ik tegen Lucas en Even op die ik zojuist uitgenodigd heb voor het feest bij mij. Even neemt een walm wiet met zich mee en ik verlang naar het moment dat ik weer een joint op kan steken - wat hopelijk vanavond zal zijn.       'Je stinkt,' maakt Bry duidelijk en ik kan het niet helpen om te lachen. Subtiel.       'Dankje,' zegt de blonde jongen en hij ruikt zowaar aan haar. 'Jij ruikt ook erg lekker.' Ik knipper verbaasd met mijn ogen en kijk hem aan. Oké dan. Als hij mij ziet verbreed zijn grijns en ik richt mijn blik snel weer op mijn boterham terwijl het gesprek tussen Lucas en de blonde jongen verder gaat. De blonde jongen - was zijn naam nou Evan? E... iets met een E - flirt iets te duidelijk met Bry, maar als hij stil valt voel ik zijn ogen op mij branden.       'Eet smakelijk,' hoor ik dan en hij kan het tegen niemand anders dan tegen mij hebben, gezien ik de enige ben met eten in mijn handen. Ik kijk op.       'Ehm... bedankt... E...,' ik probeer het feit dat ik zijn naam niet weet te verbergen in een kuch en zet mijn pet recht. Snel neem ik nog een hap en kijk ik een andere kant op terwijl ik hoop dat het gesprek snel weer verder gaat buiten mij om. "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

Nee. Nee Richard, je bent niet uitgenodigd en je hoeft ook zeker niet te komen, dacht ik, terwijl ik een diepe zucht sloeg, kijkend naar een van mijn beste vriendinnen, die wel even mocht stoppen met klef doen. Okay, ik had hele egoïstische motieven om zoiets te denken, maar daar kon ik zelf nou ook niet veel aan doen. Ik keek weg van het koppel. Alsof het voor mij niet al awkward genoeg was begon Bry nog even tegen Even, nadat hij was komen aanlopen. Ik zei niks over de opmerking die ze geplaatst had. 'Hé Rich, zullen we vanavond nog wat gaan indrinken voor het feest?" vroeg Celiné aan Richard, waarna ze mij vragend aankeek. Een excuus, wat was een goed excuus. Ik knikte maar enthousiast naar Celiné. Zo erg kon het niet zijn. Ik glimlach even naar Lucas als ik hem iets in Noors hoor zeggen. Of nou ja, ik denk dat het noors was, maar toen hij de Engelse vertaling erbij zei wist ik dat ik hem goed verstaan had. Die Nederlanders hadden maar een raar accent vond ik. Verder had ik naar mijn mening niet aan het gesprek toe te voegen, vooral omdat ik geen zin had om mij met Bry en Even te bemoeien. "Ik ga een broodje halen denk ik, moet iemand anders nog wat hebben?" vroeg ik terwijl ik me klaar maakte om weg te lopen van dit zooitje mensen dat grotendeels bestond uit mijn vrienden,

---

We've lived in the shadows for far too long.

17 • Kantine • Tweede jaars • talking Het geschrokken gilletje van Céline liet de jongeman lachen en zodra ze wist dat hij het was liet ze haar hoofd achterover op zijn schouder rusten. Na een paar seconden gaf ze antwoord op m'n eerdergestelde vraag of hij was uitgenodigd voor het feest wat bij iemand zou plaatsvinden. 'Geen feestje zonder jouw Babe,' Gevolgd door een kus op zijn wang en een lichte stoot tegen zijn schouder. Opnieuw deden haar acties hem deugd wat resulteerde in een grijns. Vragend keek Richard haar aan en alsof ze zijn gedachtes kon lezen zei ze lachend 'Die was nog voor net, omdat je me liet schrikken.' Mijn aandacht werd getrokken door en die bij de groep kwamen staan waarop werd gereageerd door Bry. De jongen zei iets in het Noors wat niemand echt goed ko verstaan maar gelukkig gaf hij al sel een Engelse versie ervan. Zelf besloot hij zich even stil te houden en sloeg een arm om Céline's middel zodra ze tegen hem begon te praten. 'Hé Rich, zullen we vanavond nog wat gaan indrinken voor het feest?" De grijns die zichtbaar was werd breder waardoor zijn tanden kort zicbaar waren en knikte instemmend. "Dat klopt als een goed plan" antwoorde ik en liet mijn blik even rusten op Morgan waar Céline blijkbaar ook een antwoord van verwachtte. Gelukkig vond ze het ook een goed idee want ze knikte. Hij was oprecht blij dat zij erbij was vanavond want anders moest hij de hele avond doorbrengen met Céline. Niet dat dat een enorme ramp was maar hun relatie verliep al een tijdje stoef waardoor ze wat afstandiger waren, al zou je dat zo niet denken. Blijkbaar had Morgan net zo weinig zin in dit groepsgesprek als wat hij had dus alsnel klonken voor hem de magische woorden om zich te verwijderen van de groep. "Ik ga een broodje halen denk ik, moet iemand anders nog wat hebben?" "Een brodje klinkt goed" zei hij, nam de uitnodiging aan om een broodje te halen en maakte zich los uit de greep van Céline om mee te kunnen lopen met Morgan waar hij even naar glimlachte.

[ bericht aangepast op 29 dec 2016 - 14:50 ]

---

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ op het schoolplein ~ met Even, Bry en nog een paar anderen

Even ging door met hem plagen over zijn eerdere opmerkingen over het feest. Lucas speelde alleen het spelletje net zo hard mee en eigenlijk had hij er wel plezier in.
'Wie weet,' zei hij met een grote grijns op zijn gezicht. 'Ik moet nog even op mijn plannen broeden, maar eigenlijk is dat wel een goed idee.' Alleen was hij eigenlijk niets van plan, zelfs als het feestje zou tegenvallen. Het enige resultaat wat daaruit zou kunnen voortkomen, was dat hij niet meer naar de feestjes hier zou toegaan. Even zou zeer waarschijnlijk wel heel blijven.
Even gaf toe dat hij wel had kunnen weten dat Lucas echt geen trek van de joint had gehoeven en dat stelde Lucas tevreden. Gauw lachten ze weer samen om Evens vraag of ze weer vriendjes waren.
'Natuurlijk wel,' grijnsde hij terug, ondertussen niet weten dat het straks andersom zou gaan zijn en dat hij Even moest vragen of ze weer vriendjes waren. Of iets in die trant, Lucas was meestal van de iets andere verwoordingen betreft dat soort kwesties.
Eenmaal binnen, begon Even meteen met het lastigvallen van het meisje dat had gezegd dat hij stonk. In ieder geval, Lucas kreeg het idee dat hij haar zat lastig te vallen. Zijn opmerking naar haar was in ieder geval wat apart. Aan haar gaan ruiken en zeggen dat ze ook lekker rook. Lucas haalde maar zijn schouders op en keek ernaar.
Wel richtte het meisje ook haar aandacht op hem, na zijn opmerking. Ze lachtte om zijn verschrikkelijke Noors, maar vroeg vervolgens wel naar zijn naam. Eventjes glimlachte hij licht hierom.
'Ik heet Lucas.' ietwat terughoudend sprak hij, want hij was er nooit zo'n fan van om zich voor te moeten stellen binnen een groep, ook al kende hij de helft van deze groep al. 'Als je je afvraagt waarom mijn Noors niet klinkt, ik ben hier op uitwisseling.' Na het moment van ongemakkelijkheid probeerde hij weer een glimlach terug op zijn gezicht te krijgen, al hielp Even hem daar onbewust mee.
Deze noemde hem "Overloper" en stootte hem aan met zijn elleboog. Lucas stootte terug en keek Even grijnzend aan.
'Het is wel waar,' zei hij, de grijns stond nog steeds op zijn gezicht. 'Maar nog steeds wel vrienden toch?' Kort lachte hij om de herhaling van de situatie.

[ bericht aangepast op 1 jan 2017 - 20:23 ]

---

Stenenlikker