• S K A M




    Niemand ontkomt eraan; de puberteit. Eén ding is zeker, de puberteit is geen makkelijke tijd. Niet alleen worden er steeds meer dingen van je verwacht en krijg je een drukker leven, ook vrienden en liefde gaan een grotere rol spelen dan ooit tevoren.
    Je gaat het belangrijker vinden wat anderen van je denken, en iedereen wilt er stiekem toch wel graag bijhoren.
    Ook is het een tijd van experimenteren. De een ondervind dat hij of zij fel blauw wel een heel leuke haarkleur vinden, terwijl de ander gaat twijfelen of hij of zij misschien op hetzelfde geslacht valt.
    Dit gebeurt zo ook op Hartvig Nissen School, gelegen in Noorwegen, een school vol tieners welke elk zo hun eigen drama met zich mee dragen.

    Deze RPG is gebaseerd op de Noorse TV-serie Skam. De mogelijkheid is er om zowel personages uit de serie als zelf bedachte personages te spelen.



    • Klassen
    - Klas 2 • Isak, Lucas, Maren, Hannah.
    - Klas 3 • Even, Morgan, Bry, Céline, Melena.

    • Rollen

    • Guys
    * Even Bech Næsheim • 19 • SweetCreature •
    * Isak Valtersen • 17 • Paddiecakes •
    * Lucas van Heesselt • 17 • Ludeon •


    • Girls
    * Morgan Mikaela Engström • 18 • Granian •
    * Bry Heimersson • 19 •
    M0NA •
    * Cecilie 'Céline' Astrid Norendal • 19 • Choctaw •
    * Maren Solveig Håkon • 17 • Psithurism •
    * Hannah Newton Caldwell • 17 • HannahBaker •
    * Melena Edita Dagrun • 19 • HannahBaker •




    • Lijstje
    • Naam
    • Leeftijd
    • Uiterlijk [graag de naam van de faceclaim erbij zetten]
    • Innerlijk
    • Relaties [denk hierbij aan hoe de geschiedenis tussen jouw personage en een andere uit de serie zijn.]
    • Extra


    • Regels
    • Wij houden ons aan de huisregels van Quizlet.
    • Een post bestaat uit minimaal 200 woorden.
    • Deze RPG is 16+.
    • Deze RPG zou spoilers over de serie Skam.
    • Perfecte personages bestaan niet.
    • Je bestuurt de personages van een ander niet, tenzij je daar toestemming voor hebt.
    • Ik, SweetCreature, zal de meeste topics openen, maar indien er niet kan verder gegaan met de RPG mag iemand anders dit voor mij doen.
    • Het liefst de rollen af binnen 48 uur, om te voorkomen dat de RPG al snel dood loopt door gebrek aan personages. Maar als je laat weten dat je wat meer tijd nodig hebt is dat natuurlijk geen probleem.
    • Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven.
    • Houd a.u.b. voor iedereen leuk om aan deze RPG mee te doen.




    - Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken.
    - Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie.
    - Deze RPG bevat spoilers van de serie.


    @SKAM, NRK TV,SweetCreature.

    [ bericht aangepast op 4 mei 2017 - 22:43 ]


    How far is far

    Cecilie 'Céline' Astrid Norendal


    19 • Year 3 • Schoolyard • Morgan, Bry, Isak, Richard, Even&Lucas • Outfit



    Met al mijn doen en laten had ik een grote glimlach op het gezicht van Richard getoverd. Op mijn vraag of we vanavond zouden gaan indrinken knikte hij instemmend. "Dat klopt als een goed plan" Mijn blik gaat net zoals die van Richard naar Morgan, die ook enthousiast knikt. 'Deal, dat is geregeld!' zei ik vrolijk. Mijn gedachtes gingen nu al uit naar het feestje van vanavond. Ik had er zo veel zin in. "Ik ga een broodje halen denk ik, moet iemand anders nog wat hebben?" Richard liet mij los en besluit ook om een broodje te halen met Morgan. Ik zou wel mee willen zijn gegaan, maar kon moeilijk Bry bij die junk laten. 'No thanks, ik hoef niks.' Morgan en Richard hadden de groep verlaten en ik voegde me snel naast Bry en kreeg ik nog net de naam van de andere jongen mee, die naast Even stond, Lucas. 'Lucas, dus. Aangenaam Céline.' begroette ik hem enthousiast terwijl ik hem een korte omhelzing gaf. 'Ik ben niet zo van het handen schudden.' legde ik de jongen uit met een knipoog. Nu pas drong het tot de door dat ik het gesprek tussen Bry en de jongen had onderbroken, waardoor ik even op mijn lip beet en een stapje achteruit deed. Waarom was ik ook altijd zo aanwezig? Ongemakkelijk schuifelde ik naar Even toe om Bry haar gaan te laten gaan bij Lucas. Ik had mijn doel voor vanavond al vastgesteld. 'Waar was je in de pauze? Ik had gehoopt dat je me nog had kunnen helpen met Frans.' vroeg ik toen maar aan Even. 'Je hebt toch niet de hele pauze...' ik maakte mijn zin niet af, maar keek hem ernstig aan. ik vroeg het wel op fluister toon om niet de aandacht van Bry en Lucas te trekken, maar Isak was ik helemaal vergeten.


    Do I look like Mother Teresa?

    MT


    Life is tough, my darling, but so are you - Stephanie Bennet Hendry

    Dasha Allison Martinez
    ''I'm not Crazy,
    me reality is different
    then yours.''


    Ik deed in de toiletten mijn haar opnieuw in twee mooie lange vlechten. Ze gleden langs mijn gezicht naar beneden. Mijn haar voelde glad aan, maar bleef koud. Gudrid was zo aardig geweest nieuwe elastiekjes te kopen, omdat de oude geknapt waren. Uit mijn tas pakte ik de lippenstift die Ragna me gegeven had. Een donkerrode gloed die goed bij je gezicht past, had Ragna gezegd. Haar lippen lieten daarom ook direct hun nieuwe kleurtje zien. Wanneer ik de deur hoor opengaan doe ik de lippenstift terug en loop naar buiten, waar is Céline zie staan. Ik huppel op haar af en trek haar mee. ''Jij komt mee,'' zeg ik op een vrolijke toon tegen mijn vriendin. Na ongeveer 10 stappen draai ik me op en laat mijn donkerrode lippen zien. ''Ragna heeft lippenstift voor me gekocht, zo aardig van haar, maar ik heb een mening nodig van iemand met mooie -outfit -ervaring.'' Ik lachte bij het laatste woord om mijn eigen grap, de meeste mensen zouden nu ''faal'' zeggen, maar zulke mensen waren er gelukkig niet op dit moment, behalve ik en Céline die wat stonden te kletsen. ''En?''


    Outfit
    Talking with Céline

    [ bericht aangepast op 2 jan 2017 - 15:02 ]


    Life is tough, my darling, but so are you - Stephanie Bennet Hendry

    Mt


    'Nothing Matters.'

    Bry Heimersson

    – 18 jaar – klas 3 – in de kantine – met Even, Lucas –


    Evens overdreven verschijning irriteerde mij al genoeg, maar hij moest het natuurlijk pushen. Zijn neus in mijn haar, zijn arm om mij heen waren genoeg om mij te laten rillen.
          Ik was niet bang voor zijn postuur of lengte, als hij me iets zou doen, zou ik hem gewoon in het kruis stampen, maar het was zijn slijmerige manier van doen, zijn overdreven gebaren en uitspattingen en ja, vooral ook zijn drugsgebruik. Ik kon er met mijn hoofd niet bij, begreep gewoon niet hoe iemand zich zo kon wikkelen in sluiers van drugs. Alsof hij de wereld om ons heen niet mooi of goed genoeg vond. Nee, nog erger: alsof het hem niet interesseerde.
          Ik hoestte luid, in de hoop dat Even zich los zou maken. Hij leek geïnteresseerd in Isak, deed zijn charmante mond open en kon niet plakkerigere woorden uitbrengen.
          "Even, ga ergens anders kwijlen," mompelde ik nors. Ik had telkens door mijn mond moeten ademen omdat de jongeman zo naar wiet rook, daarbij hing hij haast over mij heen."
          Ik richtte mij naar de jongen, Lucas.
          "Hoe vind je het hier? Zijn er eigenlijk nog meer uitwisselingsstudenten?"

    [ bericht aangepast op 2 jan 2017 - 21:10 ]


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    E V E N      B E C H      N Æ S H E I M

    19 • Jaar drie • Kantine • Lucas, Bry, Isak en Céline •
    Lucas bevestigde de opmerking over dat ik stonk nog een keer, en ik rolde met mijn ogen. Ja, alsof ik die nog niet vaker had gehoord. Wiet ruik je nou eenmaal, maar ikzelf was er inmiddels wel een beetje aan gewend waardoor het voor de andere natuurlijk erger te ruiken was dan voor mij. Op zijn vraag deed ik net alsof ik een tijdje moest nadenken, om hem vervolgens serieus aan te kijken. "Nou, dat weet ik nog niet zo zeker." mompelde ik zogenaamd beledigd, om vervolgens mijn lach niet meer te kunnen onderdrukken.
    Ik omhelsde hem misschien iets té overdreven. "Tuurlijk wel." lachte ik, om me vervolgens op niemand minder dan mijn maatje Bry te focussen.
    Als reactie op mijn overdreven omhelzing hoestte Bry luid en vertelde me vervolgens dat ik ergens anders moest gaan kwijlen. Mijn interesse in Isak was haar dus duidelijk niet ontgaan. Maar daarentegen was háár gekwijl over Lucas mij ook niet ontgaan. Ik liet haar uiteindelijk maar los, tot de conclusie gekomen dat ik haar nu wel genoeg getreiterd had en dat ze toch geen aandacht meer voor mij zou hebben met Lucas in de buurt.
    "Best. Ik laat jullie wel even alleen." zuchtte ik en knipoogde naar het stel voor ik mijn blik weer op Isak richtte, wie nog steeds aan lunchen was.
    Ik liep naar hem toe om vervolgens naast hem te gaan staan, en mijn hand naar hem uit te steken. Ik had zijn gestamel in zijn bedankje maar al te goed herkend, aangezien ik daar eerder vandaag ook tegen aan liep; hij wist mijn naam niet. "Even," zei ik met een glimlach.
    Mijn kans op een gesprek met Isak werd ruw verstoord door Céline, welke naar mij toe kwam schuifelen. Ik legde nu weer even mijn focus bij haar, sinds ze een gesprek met me aangegaan was. Ik haalde mijn schouders wat ongeïnteresseerd op. Ik had na onze relatie breuk nog goed contact met haar gehouden, en we waren zelfs vrienden te noemen. Ik gaf haar daarnaast ook nog steeds bij les in Frans. Niet dat ik zo'n groot talent ben in Frans, het was een tijdje geleden gewoon een excuus geweest om bij haar in de buurt te kunnen komen. Maar op dit moment stond de kant welke dit gesprek op zou gaan echt niet aan.
    "Sorry, ik kan Lucas toch slecht alleen laten." zei ik, en keek even naar Lucas, wie nog steeds druk bezig was met Bry.
    Ik dikte het een beetje aan, om het een beter excuus te laten lijken. Lucas zou echt niet in zeven sloten tegelijk lopen. Hij kon al een aardig staaltje Noors, en daarbij zou hij alleen maar in de pauze alleen zijn.
    Ik beet bij het volgende verwijt wat op mijn onderlip en fronste. "Ja, Céline. Ja, ik heb de hele pauze zitten blowen. Problemen mee?" zuchtte ik, en merkte dat ik geïrriteerd raakte. "Sorry, maar ik heb hier nu écht even geen zin in." zuchtte ik, en liep met mijn armen over elkaar naar de andere kant van Isak. Al blowde ik de hele godganselijke dag, dan was het nog haar probleem niet. Ze bedoelde het vast wel goed, maar zoals ik haar al verteld had -had ik nu echt geen behoefte aan haar preek over mijn drugsgebruik.
    Ik leunde wat naar Isak toe. "Ik hoop dat je genoeg alcohol in huis hebt, want als dit de hele dag zo door blijft gaan ga ik dat écht nodig hebben vanavond." mompelde ik op een redelijk zachte toon, doelend op het feit dat ik sinds mijn blowsessie al van zo'n beetje van iedereen hier een preek gekregen had.


    How far is far

    Alvast een MT

    Naam: Morgan Mikaela Engström.


    "I have literally no ability to focus when I need to, but when I'm interested, I can't get my mind off it."
    |Fotografisch geheugen | ADD | Faceclaim is Daisy Clementine Smith

    Natuurlijk moest precies Richard mijn uitnodiging aannemen. Een rilling liep over mijn rug, maar de glimlach op mijn gezicht probeerde ik zo goed mogelijk te behouden. Toch verliet een zachtte zucht mijn lippen, die ik niet meer tegen kon houden. Hij zou het vast niet gemerkt hebben, Ik liep richting het gedeelte van de kantine waar ze broodjes verkochten, terwijl ik mijn lerenjack doorzocht naar mijn geld.
    "Ugh, alsof ik niet al tijd te kort kwam moet ik nu ook drank gaan halen voor vanavond," zei ik meer tegen mezelf dan tegen Richard. Ik keek even naar hem om, om daarna zacht op mijn ,lip te bijten. En daar moest ik dan mee dronken worden en zien hoe hij zijn vriendin aflebberde? Super leuk. No sarcasm. Of misschien toch wel. De kantine was zoals altijd voor mijn gevoel veel te vol en de witte muren gave het een stoisch gevoel.
    "Rich, wat wil ik?" vroeg ik aan de jongen, fronsend kijkend naar de keuzes die ik had. Misschien iets met kip, of ik kon altijd salade nemen, zo'n honger had ik niet, mijn doel was puur de groep ontsnappen. "Karaoke, dat wil ik vanavond, doe je dan wel mee? Maar nu weet ik nog steeds niet wat ik nu wil." Ik was snel ageleid, en mijn gedachtegang was niet altijd even logisch, blame it on my ADD, maar Richard wist dat ondertussen ook wel.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Isak Valtersen
    “Blast the music until you can't feel a fucking thing.”


    17 • Jaar twee • Kantine • Met veel mensen
    Ik ben ergens nogal teleurgesteld als Morgan mij amper aandacht schenkt en besluit een broodje te gaan halen. Ik weet niet zo goed wat ik gedaan heb, maar zij en Bry lijken mij absoluut geen aandacht te willen schenken. Een beetje ongemakkelijk haal ik een hand door mijn blonde haar om vervolgens weer mijn capuchon over mijn hoofd te trekken. Ik volg de rest van het gesprek niet echt goed, omdat ik te erg bezig ben met andere dingen en als ik uiteindelijk weer terug in het gesprek val snap ik er niks meer van. Het gesprek is voornamelijk tussen Even, Bry en Lucas. Ik leun nog steeds een beetje tegen de muur. Ergens wil ik weglopen. Ik heb zo toch weer les en ik heb niet echt het gevoel alsof ik dit gesprek ga kunnen volgen. Of je doet gewoon eens je best om je te mengen, Isak?
          'Even,' stelt de jongen zich aan mij voor, maar voordat ik überhaupt de kans heb om mij te mengen begint Cecilie over Frans. 'Sorry, ik kan Lucas toch slecht alleen laten,' zegt hij tegen haar. Ik kijk naar Lucas die zich prima lijkt te vermaken samen met Bry.
          'Je hebt toch niet de hele pauze...' 'Ja, Céline. Ja, ik heb de hele pauze zitten blowen. Problemen mee?' Ik volg het gesprek en kijk toe hoe de jongen genaamd Even steeds geïrriteerder lijkt te raken. 'Sorry, maar ik heb hier nu écht even geen zin in.' Hij gaat aan de andere kant naast mij zitten en leun wat mijn kant op. 'Ik hoop dat je genoeg alcohol in huis hebt, want als dit de hele dag zo door blijft gaan ga ik dat écht nodig hebben vanavond.' Ik kijk hem aan en moet zachtjes lachen.
          'Ik denk wel dat dat geregeld kan worden,' zeg ik. Voor een momentje twijfel. 'Ehm... je hebt niet toevallig nog een joint?' vraag ik zachtjes zodat de andere mij niet horen. Ik kijk op naar hem en neem een slok van mijn water nadat ik het laatste stuk van mijn lunch weggewerkt heb. 'Of... nee, laat maar het is waarschijnlijk toch te laat nu.'

    "GOLDEN TRAGEDY"


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    E V E N      B E C H      N Æ S H E I M

    19 • Jaar drie • Kantine • Isak •
    Isak lachte zacht na mijn opmerking, en ik keek hem aan, wachtend op de verlossende woorden over de drank. Ik haalde opgelucht adem, en sloeg mijn ogen ten hemel. "Thank god." zei ik, en lachte naar hem. Ik lokte het misschien zelf uit, maar ik was er een beetje klaar mee dat iedereen hier dacht te weten wat goed voor mij was, en mij te vertellen wat ik wel en niet kon doen. Juist die negatieve aandacht was een uitnodiging voor mij om me juist nog erger te gaan "misdragen". Toch was het al snel gaan vervelen, en was ik er nu wel een beetje klaar mee.
    Ik keek lichtelijk verbaasd op naar Isak na zijn vraag, en voelde mijn mondhoeken opkrullen. "Eindelijk iemand die er wel vrede mee heeft." zuchtte ik, en voelde in de zakken van mijn jas. Toen ik het spul eerder deze middag na veel graafwerk uit mijn tas had weten te vissen had ik de rest uit voorzorg maar in mijn een van mijn jaszakken gepropt, mezelf een andere zoektocht besparend.
    Ik haalde één van de joints uit mijn jaszak, en hield deze omhoog. "Toevallig wel." grijnsde ik. Ik maakte me wel zorgen over het feit dat mijn voorraad aan zijn eind begon te komen. Afgaand op mijn tast had ik er hooguit nog maar drie, en op de vraag of ik thuis nog ergens had -had ik geen antwoord. Niet veel later betrapte ik mezelf op staren, en keek snel de andere kant even op.
    Ik keek weer terug naar hem toen ik zijn volgende opmerking hoorde, en trok één van mijn wenkbrauwen op. "Je maakt een grapje zeker?" vroeg ik, en lachte even terwijl ik wat naar achter leunde. Isak had gelijk, de pauze liep op zijn eind, maar voor mij was dat echt geen probleem. Ik had er absoluut geen moeite mee om een of twee lesuurtjes te skippen, zeker niet in de staat waar ik nu in was. Ik was even vergeten dat dat voor anderen misschien wel wat uitmaakte.
    "Kom op, doe niet zo flauw." zei ik op gedempte toon zodat de rest niet volop mee kon genieten met ons gesprek, en stootte hem aan met mijn schouder.
    Ik liep wat van hem vandaan, en wenkte hem terwijl ik de joint achter mijn oor klemde, zodat ik niet door de gangen van de school zou lopen met een joint in het volle zicht.

    [ bericht aangepast op 5 jan 2017 - 13:03 ]


    How far is far

    RICHARD VINCENZO MCKENZIE

    SOMETIMES MEMORIES OF YOU SNEAK OUT OF MY EYES AND ROLL DOWN MY CHEEKS




    17 • Kantine • Tweede jaars • talking

    .De blondine liep op haar gemak voor hem uit door de kantine richting de plek waar ze broodjes zouden kopen. Ze graaide wat in de zakken van haar jasje en leek wat te mopperen over het idee om te gaan in "Ugh, alsof ik niet al tijd te kort kwam moet ik nu ook drank gaan halen voor vanavond," Ze leek het niet tegen hem te hebben maar toch wilde hij haar wel een voorstel doen en viste zijn portemonnee uit zijn broekzak om een broodje te betalen. "Ik kan je wel wat geld lenen voor vanavond" zei hij met zijn blik gevestigd op de inhoud van zijn portemonnee waar nog zo'n extra 50 euro in verstopt zat. "Of beter nog, ik betaal de drank gewoon voor je, " Om een discussie te voorkomen drukte hij het vijftig euro biljet in haar handen en richtte zijn blik weer op hetgeen waar we voor kwamen, een broodje halen. Net voordat hij een broodje wilde gaan bestellen vroeg ze hem wat ze zelf moest nemen waardoor hij een lach niet kon onderdrukken en zich naar haar toedraaiden. Toen hij een voorstel wilde doen naar iets wat ze zou moeten nemen, begon ze weer over vanavond maar nu over karaoke. Iets waar hij persoonlijk een enorme hekel aanhad, niet om naar te kijken want dat was lachwekkend maar de jongeman zag zich het zelf niet doen. Hij rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd toen ze voor de zoveelste keer afgeleid was van het kopen van een broodje. "Come on, make up your mind" zeg hij met een speelse grijns voordat hij zich terugdraaide naar de vrouw die ongeduldig stond te wachten en een broodje gezond bestelde. Morgan kennende stond hij hier nog wel even, voordat zij een keuze had gemaakt zou de pauze al wel voorbij zijn. Niet dat hij zich hier aan irriteerde want hij vond het altijd wel gezellig met haar.


    Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

    x

    [ bericht aangepast op 3 jan 2017 - 9:39 ]


    Life is tough, my darling, but so are you - Stephanie Bennet Hendry

    Ik liep de klas uit naar de kantine, voor de eerste pauze. Ik had geen zin om met iemand te praten, dus probeerde ik niet echt direct op te vallen. Roerloos ging ik aan een tafel zitten te kijken hoe twee personen bij de broodjes stonden, wat eigenlijk was niets anders interessant. Ik legde allebei mijn handen op mijn buik en keek naar mijn zuurstof tank die leek op een rol koffer die verbonden was met een draadje aan mijn neus. Ik dacht aan het moment dat de dokter zei dat ik nog 2 extra jaren te leven had, maar longkanker echter niet te genezen was. Het had me pijn gedaan en ik had me een week op mijn kamer opgesloten, maar toen kwam ik op de conclusie dat dit niet te beste opzie was. Ik draaide me weer op naar het warme broodjes loket en bekeek vanaf mijn plaats de broodjes. Ik stond op en zette even mijn verlegenheid aan de kant, als ik dat had dan, en liep op het deel van de warme broodjes af. ''Kip is best lekker...'' Begon ik, voordat ik me kon bedenken dat het vreemd is als je ineens tegen iemand begon te praten die jou volgens mij niet kent.


    Maud Alfhild Synnøve
    ''I'm a grenade.''

    [ bericht aangepast op 3 jan 2017 - 10:42 ]

    Naam: Morgan Mikaela Engström.


    "I have literally no ability to focus when I need to, but when I'm interested, I can't get my mind off it."
    |Fotografisch geheugen | ADD | Faceclaim is Daisy Clementine Smith

    Rijkeluis kindje. Ik zei het misschien niet, maar ik dacht het wel. Ik gooide mijn haar even naar achter terwijl Richard me vertelde dat ik een keuze moest gaan maken. Ik keek hem even met een opgetrokken wenkbrauw en een grijns is.
    "En ik maar denken dat je me langer kent dan vandaag," ze ik hallf lachend. Ik had geen flauw idee wat ik wilde. Had ik wel vaker last van en meestal pakte dat niet zo goed uit voor me. Ik was dan ook allang blij dat ik in ieder geval wist wat ik met mijn leven wilde doen, dat maakte alles een stuk makkelijker.
    "Kip is best lekker," hoorde ik naast me. Ik draaide mijn hoofd en zag Maud. Ik kende haar van gezicht, ik wist wie ze was en wat ze had, maar echt kennen? Nee, dat deed ik niet. Ik twijfelde even of ik moest antwoorden, maar ik zag niet in waarom ik de opmerking zou negeren; of beter gezegd, ik zag niet in waarom ze het niet tegen mij en Richard zou hebben.
    "Kijk, ze is tenminste behulpzaam," zei ik lachend terwijl ik in Richard's zei pokte. "Maar jij ook bedankt voor je nuttige opmerking." Een rilling ging weer door me heen toen ik hem aanraakte. Oh Morgan, doe dat dan ook niet. Ik zuchtte weer. Ik bestelde een broodje kip, maar zonder de sla en of ze er extra saus of wilde doen. Daarna betaalde ik en nam ik een hap van mijn broodje. "Moet jij nog wat Rich?"
    Ik keek daarna vanuit mijn ooghoek naar het meisje dat ik eigenlijk alleen van gezicht kende en lachte naar haar. "Ik ben Morgan, dit is Richard," zei ik.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Ik had geen zin om met iemand te praten, dus liep in in de pauze naar een muurtje en zette mijn voet er tegen aan. Op dat moment begon mijn telefoon te trillen. Hey, is dit niet een goed vriendinnetje voor je? Hij stuurde een foto van een meisje. Ik begon te lachen, Is ze niet meer iets voor jou? Ik drukte op verzenden. Direct daarna trilde mijn telefoon weer, Mocht ik willen. Ik stak mijn joint aan en begon een nieuw bericht in te typen, Deze kans krijg je nooit meer. Ik begon opnieuw te grijnzen, even keek ik op van mijn telefoon om te zien wie er allemaal op het plein was. Een paar uit zijn klas liepen wat rond te dwalen, voor de rest bijna niemand. Ik richtte me weer op mijn telefoon. Ik heb echt niks aan je hè. Ik las het berichtje een paar keer opnieuw om het tot me door te laten dringen dat het sarcasme was, dan haal ik geen bier voor je vanavond hoor. Ik begon beenkramp te krijgen dus zette mijn andere voet ook op de grond en begon met mijn andere voet tegen de muur te leunen. Ik pakte mijn joint in mijn vingers en gooide hem toen op de grond waar ik hem uitspreidde. Ik had geen zin om langer te wachten tot Enar reageerde. En gleed met mijn rug langs de muur tot dat ik op de grond belandde en me kleiner voelde dan ik al was.


    Ricci Heimdal Freystein
    ''I'm not you're little boy anymore.''

    [ bericht aangepast op 3 jan 2017 - 11:25 ]