[RPG - 250] Ashes to dust [Speeltopic] - Speeltopics

24 dec 2016 - 13:49 Frisk is offline

Frisk 8318

ASHES TO DUST
Wanneer zelfs het licht de duisternis niet verjaagt...

Wanneer de leider van de Centrale Kolonie vermoord wordt, breekt er langzaam maar zeker een chaos los. Vampiers houden zich niet meer aan het Eerste Verdrag en de Jagers hebben plots hun handen vol. De angst is bij de één verdwenen en rijst bij de andere. De nauwkeurige samenleving in Europa valt langzaam in duigen en het is niet meer duidelijk wie vriend of vijand is.

Dubhaile, de plaats waar het allemaal begon en nu dreigt te eindigen. De basis van de Centrale Kolonie is in rep en roer, zoekend naar een manier om zich van de Jagers en overgebleven voorstanders van het Eerste Verdrag te ontdoen. Ondertussen probeert de Jagergemeenschap in het stadje stand te houden. En er is ook nog een derde partij; de roedel weerwolven weet niet welke kant te kiezen. Zijn ze tegen de Jagers, of tegen de vampiers? Doen ze mee met de dreigende oorlog, of houden ze zich er buiten? Kunnen ze zich er überhaupt buiten houden? Zal de orde stand houden, of breekt de chaos opnieuw los. Eén ding is zeker;

als er niet snel iets gebeurt, zal de zon voor een lange tijd ondergaan.

EVEN EEN BEDANKJE

Om te beginnen wil ik even alle eer geven aan wie het toekomt. Deze Wereld heb ik namelijk niet alleen in elkaar geflanst, Marthe heeft me hierbij enorm veel geholpen, en het is dan ook een creatie van ons tweeën te noemen. De basis legde ik met een vorige RPG, en samen hebben we het daarna verder uitgewerkt voor ons verhaal.
Ook is er nog een plaatsje voor Xanthe, die me heeft geholpen met het nalezen van de informatie en de Russische tak van de Jagers meer heeft uitgewerkt.
Aan alletwee mijn patatjes: Thanks a lottle!

Het is vrijdag 23 december. De sneeuw die in de lucht hangt, kan de bloedrode kleur van de avondzon niet verjagen. Kerstmis zal dit jaar geen vrede brengen en de gebeurtenissen van de vorige avond bewijzen dat maar al te goed. Vier roedelleden zijn dood teruggevonden, zilveren kogels en vampierbeten overal. Het was een zwaar gevecht, want ook de kolonie is een lid kleiner. Van de Jagers? Geen spoor. Wie de grote schuldige is voor het vijfdelige bloedbad, weet niemand, en iedereen staat op scherp. De stad en zijn onwetende bewoners gaan gewoon door met feestvieren en op deze vrijdag is er extra veel volk op straat te vinden. Een voorbode voor een ramp?

(Ik stel voor dat de meesten zich naar de uitgaansbuurt begeven. Niet perse om te feesten, er kan ook ruzie gezocht worden of simpelweg de vrede bewaken.)
(Liefst) in post vermelden: wie? waar? Wezen? Interactie met wie?
(eventueel: leeftijd, gemoed, outfit,...)

EIGENLIJKE ROLLEN
VAMPIERS EN WEERWOLVEN ZIJN NOG BESCHIKBAAR

Weerwolven ~ 8 (4+4)

• Astro Caelen Atchison ~ 1.8 ~ 22 ~ Status ~ Kant ~ Ruben Pol ~ Nomophobe
• Zotikos "Timo" Reigan Savas-Green ~ 1.1 ~ 22 ~ Rogue ~ Kant ~ Luke Powell ~ Pickett
• Theodore Wyatt Atkinson ~ 1.7 ~ 21 ~ KK ~ Kant ~ Jay Alvarrez ~ greenlight22
• Dante Irving ~ 1.9 ~ 24 ~ BK ~ Kant ~ Faceclaim ~ Tarjei
• Gereserveerd ~ Pagina ~ Leeftijd ~ Status ~ Kant ~ Faceclaim ~ Nerwen
• Eilidh Frazier ~ 1.7 ~ 19 ~ KK ~ Kant ~ Elizabeth Turner ~ Stiles
• Ravelyn Valora Kaisen ~ 1.6 ~ 17 ~ BK ~ Kant ~ Faceclaim ~ LearnToPlay
• Lilith Mackenzie Victoria ~ 1.3 ~ 21 ~ Status ~ Kant ~ Carmella Rose ~ nobilta
• Charlotte Jasmine Kleyn ~ 1.5 ~ 16 ~ AK ~ Kant ~ Emma Watson ~ GinnyWeasley8

Vampiers ~ 7 (4+3)

• Aaron Sebastian Lukasiak ~ 1.7 ~ 22 (56) ~ Status ~ Kant ~ Ash Stymest ~ Ziegler
• Jem ~ Pagina ~ Leeftijd ~ Kolonie ~ Neutraal ~ Rob Knighton ~ MabeI
• Grigori Afanas Andrei Rykov ~ 1.4 ~ 23 (122) ~ Kolonie ~ Kant ~ Faceclaim ~ Syncline
• Nathanaël "Zach"(ary) Schröder ~ 1.10 ~ 21 (93) ~ Kolonie (Duitsland) ~ Kant ~ Maurice Sinclair ~ Leora
• Adeline Doan Sandlin ~ 1.11 ~ 23 (130) ~ Status ~ Kant ~ Faceclaim ~ Cahira
• Alexis Caithlin Ericsen ~ 1.6 ~ 19 (122) ~ Kolonie ~ Kant ~ Faceclaim ~ LearnToPlay
• Robine Sarah Jackson ~1.6 ~ 15 (228) ~ Kolonie ~ Kant ~ Lindsay Hansen ~ GinnyWeasley8

Jagers ~ 10 (4+6) ~ VOL!

• Lev Yevgeny Vasilyev ~ 1.1 ~ 29 ~ Reiziger (Rusland) ~ Tegen EV ~ Ivan N. ~ Yashiro
• Iago Sebastian Quill ~ 1.3 ~ 23 ~ Jager (Dubhaile) ~ (tegen EV) ~ Andy Walters ~ Ilvermorny
• Monroe Douglas Hamillton ~ 1.9 ~ 24 ~ Sniper ~ Kant ~ Faceclaim ~ Vaiana
• Yerev Sergei Vasilyev ~ 1.10 ~ 27 ~ Reizeiger (Rusland) ~ neutraal ~ Faceclaim ~ Scythe
• Gereserveerd ~ Pagina ~ Leeftijd ~ Status ~ Kant ~ Faceclaim ~ Ziegler
• Chara Louise Ackerman ~ 1.10 ~ 21 ~ Jagere (Dubhaile) ~ Voor EV ~ Ashley Moore ~ MabeI
• Ash(leigh) Theresa xxx ~ 1.4 ~ 19 ~ Status ~ Kant ~ Christina Kartchner ~ Barickson
• Noora Ingrid Valtersen ~ 1.4 ~ 20 ~ Heler/Leraar (Noors/Zweeds) ~ Kant ~ Isabella Peschardt ~ Tarjei
• Linez Gabriela Ribeiro ~ 1.6 ~ 22 ~ Jager (Dubhaile/Brazilië) ~ Kant ~ Lais Oliveira ~ Stiles
• Mæja Sacha Tómasson ~ 1.8 ~ 23 ~ Status ~ Kant ~ Anne Christine Speckhart ~ Marlow

REGELS

INFORMATIE

Rollentopic ~ Praattopic 1|2 ~ Speeltopic

[ bericht aangepast op 24 dec 2016 - 13:54 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 26 dec 2016 - 13:14 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

10 jan 2017 - 8:37 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Zotikos "Timo" Reigan Savas-Green
“Yet I believe the moon understands what it means to be human... —”

22 • Werewolf (Rogue) • Restaurant • Astro, Charlottte en Ravelyn

Ik breng de twee jongens hun drankjes en de kaarten, maar blijf nog steeds Charlotte, Ravelyn en Astro in de gaten houden. Ik kan niet meer horen wat ze zeggen, omdat ik net buiten gehoorsafstand ben, maar ik zie hoe Charlotte plotseling opstaat en frons. Ze loopt weg naar buiten en even moet ik de drang onderdrukken om richting Astro te lopen en te vragen wat er aan de hand is. Ik negeer die drang echter en neem plaats achter de bar waar ik een aantal vieze glazen begin te poleren en de jongens de kans geef om een gerecht uit te kiezen. Terwijl ik daarmee bezig ben zie ik dat Astro weer naar mij kijkt. Voor een aantal lange seconden kijken we elkaar in de ogen. Mijn wangen verkleuren en ongemakkelijk kijk ik weg. Snel ga ik verder met het schoonmaken van de glazen. Ik doe mijn best om te kunnen horen wat Ravelyn zegt, maar het lijkt alleen maar te gaan over het eten wat hier geserveerd wordt.
Enigzins teleurgesteld loop ik weer terug naar de jongens en neem ik afwezig hun bestelling op. Ik weet niet wat er met mij aan de hand is. Normaal heb ik nogal een grote mond, ben ik best dominant en sta ik sterk in mijn schoenen, maar de verschijning van de twee meisjes heeft mij uit balans gegooid en nu is het enige waar ik nog aan kan denken het moment dat ik gebeten werd — en Astro. Ik schud mijn hoofd en probeer Astro uit mijn gedachten te duwen, als er nu iets is waar ik mij zorgen om moet maken dan is het wie die meisjes zijn. Daar ga ik niet achter komen als ik er alleen maar over na kan denken hoe Astro's lippen op de mijne zouden voelen.

"—... Uncertain. Alone. Created by imperfections."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

10 jan 2017 - 12:05 Ken_ is offline

Ken_ 18305

MONROE DOUGLAS HAMILTON

DUBHAILE HUNTER

☼ Sniper , 24, With Dallis, At the club ☽

Een klakkend geluid weergalmde over de straat heen waardoor ik de vampier met nauwe ogen bekeek. Nu wist ik me zijn naam weer boven te halen, Jem.
"Wat vreselijk onbeleefd," Mompelde hij duidelijk niet onder de indruk en een walm van alcohol deed me hem een afkeurende blik verzenden. Dood zijn en in je tweede leven alles nog eens verspillen en goedkope verdovende middelen. Het was enorm zielig en des te meer een reden dat ik met alle liefde een einde wilde maken aan zijn doodsaaie -hah- leventje. "Is that a gun or are you just happy to see me?" De domme grijns om zijn lippen deed me even met mijn ogen rollen. Oh that bitch is sassing me? "Beiden." zei ik kattig en duidelijk sarcastisch terug waarna ik mijn geweer nog even in zijn ribben porde.
Het feit dat hij me probeerde uit te dagen irriteerde me enorm en dat zorgde er dan weer voor dat ik enorm nerveus werd. Verdomme. Kut faalangst. Hij glimlachte en een miliseconde vuurde ik mijn kogel. "Son of a B*tich!" vloekte ik luid waarna ik me in een reflex omdraaide en mijn geweer nu in volle glorie op hem gericht hield. De mensen waren toch te druk bezig met feesten om hier iets van de merken. Ik likte kort over mijn lippen wat een nerveuse tik van me was en concentreerde me weer op de vampier. Verdomme. Als ik me niet aan het EV hield had ik zo al tientallen kogels door zijn lijf kunnen gieren net zoals de zes kogels dat ik het liefst in zijn dronkenkoppie schoot. Mijn handen jeukten enorm maar ik hield me in. De faalangst duwde ik even aan de kant. Ik ging hier niet zomaar met lege handen weglopen laat staan dat ik dit perfecte jasje aan hem heb verneukt. Nee hij onderschatte ons enorm.
"Ik kan je heel wat vertellen, maar dat is niet mijn stijl," antwoordde hij op de vraag. "Al wat ik kwijt wil, is dat er meer zal volgen. Maar hé, jullie zien er best wel snugger uit, dus dat wist je vast wel." Ik gromde weer even,mijn kiezen stevig op elkaar gedrukt. "Als jullie me nu willen excuseren; ik ga me binnen aan de regels houden. Het is nogal koud."Hij hield zijn handen quasi onschuldig in de lucht en deed er nog een acht bij alsof hij het erg koud had. Dallis leek het moe te zijn en in enkele fracties van secondes hield ze twee messen tegen zijn keel aan en kwam ik nu ook dichterbij nog steeds mijn geweer op hem gericht houdend. Sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden en een sarcastisch lachje rolde over mijn lippen. Als hij nu nog eens zo dom was om te denken dat hij sneller kon zijn dan ons twee dan kon hij het vergeten. Echter bedacht ik me net dat ik beter een taser had meegenomen zodat we hem op z'n mist even lam konden houden zodat hij niet weg kon glippen. "Wie A zegt moet ook B zeggen, vriend." zei ik simpel . "Dus houd op met al die achterlijke bullshit van je en biecht op." mijn irritatie was groot en dat was duidelijk te zien. Ik blikte even naar Dallis als we de informatie hadden konden we hier weg en onderzoek doen. De vraag luidde vooral. Wie waren erbij betrokken, waarom en dan nog Wie houd zich nog aan het Ev?
"Verteld het ons gewoon en dan mag je gehoorzaam wat gaan feesten zonder dat er bloed moet vloeien."

-prutstukkie I know sowwy-

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

10 jan 2017 - 12:23 Syaoran is online

Syaoran 12983

——————————————————————————

——————————————————————————

Adeline Doan Sandlin

”You corrupted her soul and now you can’t handle the monster you’ve created.”

• Vampire • 23/130 • Zach •

Dat de jonge wolf een geïrriteerde zucht slaakte liet ik soepel langs me afglijden daar het me niet interesseerde wat hij vond of dacht, maar het feit dat mijn vertroeteling richting Zach hem wel iets leek te doen maakte de gehele situatie een tikkeltje boeiender dan ik hem in eerste instantie gevonden zou hebben. Ik had absoluut niks met de mensen die hun tere velletjes mochten verruilen voor een stuk bont en hun aanwezigheid maakte me eerder prikkelbaar dan dat ik er enigszins een beetje vrolijk van werd; tel daarbij het kleine gegeven op dat ik ze niet vertrouwde en je kwam aardig in de buurt van mijn verzuurde mening over hun soort — bevooroordeeld of niet. Mijn poelen volgde de jongen dan ook uiterst oplettend wanneer hij overeind komt en achter Zach vandaan stapt, waarbij hij eerst oogcontact poogt te maken met mijn beste vriend alvorens hij zonder pardon meent mijn hand beet pakken.
”Sorry ik ben me helemaal vergeten voor te stellen,” begon hij. “Theo, Zach’s boyfriend.”
Direct schoten mijn wenkbrauwen verrast de lucht in en terwijl een verloren grom zacht over mijn lippen heen rolde — wat als een waarschuwing had moeten dienen voor Theo om vooral niet aan te raken — schoot mijn blik haast direct naar Zach. Zijn vriendje? “Isn’t it, Princess?” Een golf van afkeer spoelde door mijn verdorven aderen heen en de eens zo heldere gloed van mijn blauwe kijkers besloten een donkere rand te krijgen. Veel tijd om überhaupt ook maar iets uit te brengen, kreeg ik amper want wat de jongen ook gezegd mocht hebben, ergens leek Zach het daar niet mee eens — of hij voelde zich lichtelijk voor het blok gezegd door de onsubtiele woorden van zijn schoothondje.
”Sinds wanneer verliest men de vertrouwen in de bestuur van de kolonie of zijn para. Degene die wantrouwen, zijn juist de personen die het meest in de gaten gehouden moeten worden. Ik had meer van jullie verwacht. Meer vertrouwen.”
Een sarcastisch geluidje verliet mijn lippen terwijl het monster in mijn binnenste waakzaam overeind kwam; ze was er niet van gediend om op zo’n toon aangesproken te worden, vooral niet wanneer de kolonie buiten kijf stond voor het gegeven waar Zach nu op betrapt ‘leek’. Dat de jongen achter me, zijn Para, verontschuldigende begon te mompelen betekende niet dat ik als een zwichtig persoon daaraan ging toegeven, tenslotte zou ik de laatste persoon binnen deze kamer zijn die ook maar een beetje van plan was een zinnig excuus te maken.
”Dit heeft weinig te maken met het vertrouwen hebben in het bestuur van de Kolonie noch iemands Para zijn,” gromde ik zacht, niet geheel onder de indruk van het feit dat Zach juist nu besloot zijn status tegen ons te gebruiken; en dan had ik het niet over zijn trouwe viervoeter langs hem, die nu evengoed vast niet blij ging zijn. “Misschien moet je je maar focussen op het vertrouwen van je geheime missie. Deze staat uiteraard ten alle tijden boven alles, niet waar?” Ik snoof licht en schudde mijn donkere krullen zachtjes een keer op en neer. Was ik hiervoor opgedoft? Om beschuldigd te moeten worden van iets terwijl mijn beste vriend zelf graag in de modder rolt met stinkende puppy’s? Hell no. Ik heb niet dagenlang gejank aan mijn hoofd gehad over het feit dat ik er weer eens uit moest voor een avondje uit, om vervolgens doodleuk aan de kant gezet te moeten worden. Het maakte mijn humeur er in ieder geval niet beter op.

~~Het zuigt, I'm so sorry..~~

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 jan 2017 - 16:43 Venustic is offline

Venustic 2690

THEODORE WYATT ATKINSON

21 YEARS | WEREWOLF | A HOSTEL | ZACH, AARON AND ADELINE

To live is the rearest thing in the world.
Most people exist,
that is all.

Zodra Theodore zich om had gedraaide naar Zach en hem na zijn woorden voor het eerst weer aan keek wist Theo dat hij de verkeerde beslissing had genomen. Hij had beter kunnen blijven zitten, hij had beter helemaal niks tegen de twee kunnen zeggen. Echter voelde Theodore de bedreiging van de twee vampiers die binnen waren gekomen en kon hij niet anders dan zijn territorium claimen. Tenminste wat hij vond dat de zijne moest zijn, Zach.
Echter reageerde Zach niet op Theodore zijn woorden, in plaats daarvan richtte hij zich naar de twee vampiers. Theodore volgde Zach met zijn ogen, luisterde naar wat hij zij, maar luisterde eigenlijk vooral naar de manier waarop Zach sprak. De manier waarop Zach sprak beviel Theodore niet honderd procent, de jongeman klonk kil en streng voor de andere twee. Zijn woorden waren dan wel niet op hem gericht, maar toch zorgden Zach zijn woorden voor een ongemakkelijk gevoel aan Theodore zijn zijde. Hij keek even naar de twee die hun hadden onderbroken, maar keek toen weer naar Zach die zich om had gedraaid en nu Theodores richting in keek. Ongeveer een seconde lang hield Theodore Zachs blik vast, maar toen keek hij weg. Wat had hij een hekel aan de twee die ze hadden gestoord, aan de toon die Zach had aangeslagen, Theodore had een hekel aan de gehele situatie, maar kon niks anders dan daar zitten en zich gedragen als een of andere voetenveeg.
De jongen was de eerste die zijn mond opende, nu keek Theodore wel weer op om te kunnen zien hoe hij echt op Zach zijn woorden reageerde. 'Dat was niet mijn bedoeling,' Sprak hij, de jongeman leek zich duidelijk schuldig te voelen tegenover Zach. Terwijl Theodore hield zijn hoofd scheef terwijl hij deze jongen nog eens goed in zich op nam. Hij leek niet perse het type wat makkelijk neerboog voor iemand naders, maar Zach zijn woorden leken duidelijk een effect op hem te hebben gehad. Deze jongen moest dan ook wel de para zijn waar Zach over had gesproken. 'Het spijt me, Z-zach...' Sprak hij nu, bij deze woorden krulden Theodore zijn lippen lichtjes omhoog. Hij kon het niet laten, maar ergens vond hij het amusant hoe deze jongeman op Zach reageerde, tegelijk kon Theodore het hem ook niet kwalijk nemen. Zach had nou eenmaal niet bepaald vriendelijk geklonken.
Na het excuses van de eerste jongen was het meisje, of de jonge vrouw, aan de beurt echter leek die niet in de stemming te zijn voor verontschuldigingen. Er kwam geen enkele spijt betuiging uit haar mond, in plaats daarvan sprak ze over het feit dat het vrij weinig te maken had met het vertrouwen in het bestuur van de kolonie of over zijn Para. “Misschien moet je je maar focussen op het vertrouwen van je geheime missie. Deze staat uiteraard ten alle tijden boven alles, niet waar?” Was het volgende wat de jongedame zei. De uitspraak zorgde ervoor dat Theodore de jongedame fronsend aan keek. Zach zijn geheime missie, daar had hij net uiteraard ook over gesproken, maar toen had Theodore er niet veel achter gezocht. Nu leek deze jongedame er echter opnieuw op in te willen gaan en hoe meer Theodore er over na dacht hoe groter het vermoeden werd dat de jongedame met Zach zijn geheime missie op hem doelde. Had Zach dan ook bedoeld? Was hij een geheime missie? Was dat de reden dat Zach hem vrijwel meteen naar het gebeuren van de vorige avond had gevraagd enkel omdat hij hij op een geheime missie was? Theodore begreep er helemaal niks meer van, hij begreep helemaal niks van vampieren en dus stond hij langzaam op. 'Ik denk dat het tijd is dat ik ga.' Sprak hij.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

10 jan 2017 - 19:17 LearnToPlay is offline

LearnToPlay 894

Ravelyn Valora Kaisen • Beta-werewolf girl • Restaurant • Astro, Zotikos

‘Ik kan de pasta arrabiata wel aanraden.’ Antwoord Astro uiteindelijk. Ik knik, 'Doe dat maar, en zou ik nog wat munt thee mogen? Jullie hebben een van de lekkerste' Grijns ik naar hem. ‘Zal ik er twee doorgeven, of komt die niet meer terug?’ Vraag Astro, terwijl hij naar de deur kijkt waardoor Charlotte is verdwenen. Ik bijt even weifelend op mijn lip. 'Euhm, geef er maar twee door, ook al heb ik werkelijk geen idee of ze nog terug komt, en anders heb ik twee keer een portie' grinnik ik. Ik begin weer met mijn nagels op de tafel te tikken. 'Bevalt het trouwens? Hier werken?' vraag ik aan Astro. Ik kijk Astro aan en glimlach. Ik speel nu in plaats van met mijn nagels met het hoekje van de tafel. Ik maak waarschijnlijk een nerveuze indruk, maar dat mag want ik ben het ook. Denk ik. Ik blik langs Astro heen naar de keuken , waar ik nog net de jongen kan zien. 'Hoe heet hij eigenlijk?' vraag ik aan Astro, met een hand gebaar richting de jongen, die de keuken uitkomt en richting één van de tafeltjes loopt. Ik schudt mijn hoofd en kijk weer naar mijn handen. 'Zou je wat voor me kunnen doen? Tegen hem zeggen dat ik hem iets moet vragen?' Vraag ik aan Astro, terwijl ik voel hoe mijn wangen rood worden,en buig mijn hoofd iets naar voren om de rode blos te verbergen achter mijn rode haren. Dit is nieuw. De brutale Ravelyn, begint te blozen. Wat is er mis met me, waarom word ik zo verlegen.

Prut stukje sorry

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

10 jan 2017 - 19:25 Mazino is online

Mazino 5485

Yerev Sergei Vasilyev

☆ Drawing is just visualizing on paper. ☆

27 ☆ Hunter ☆ HQ > Trainingsruimte ☆ Lev & Chara & Lin ☆ ootd ☆ Playlist

"острить, острить," zei Yerev op een onschuldige toon. "En wat bedoel je daar nu weer mee?! Ik heb wel meer prioriteiten dan kijken hoe jij de трепальщик льна uithangt tijdens training. Ik ben bijna zover dat we vampieren aan gort kunnen schieten. Die exploderende kogels komen met wat geluk ergens aankomende maand op je bureau te liggen voor testing." Yerev keek even verbaasd naar zijn broer bij het horen van de ondertoon van zijn stem toen hij Lin aansprak. Ergens had hij wat gemist, dat was duidelijk.
"Maar jij weet ook niet wat je wilt. Eerst zeur je dat we laat zijn, dan zeur je dat je mijn hulp nodig hebt met onzichtbare vampiers en nu ik 'm erin heb getekend is het nog niet goed." Yerev zuchtte, zijn broer was echt hopeloos als het ging om prioriteiten stellen.
"Ga je m'n vampier nog bekijken of niet?" vroeg hij, lichtelijk geïrriteerd aan Lev. Yerev kon het niet hebben dat zijn werk zomaar aan de kant gelegd was. "Die vampier is zelfs in 3D."*
"Dus jullie gaan mee? Mooi!" Yerev liep langs het stel weer de oefenruimte uit. Lev zou sowieso wel volgen, Lin wist hij niet zeker en Chara zou degene volgen bij wie ze zich het prettigst voelde, gokte hij, al kon Yerev zich niet helemaal beteken wie betere companie was, Lin of Lev. Persoonlijk verkoos hij Lev boven Lin, maar alleen maar om ervoor te zorgen dat Lev zichzelf niet vermoorde omdat Lev dacht dat hij die groep vampiers wel alleen aan kon. Onderweg naar buiten gooide Yerev zijn lege blikje Mountain Dew in de prullenbak. Ook maakte hij een kort uitstapje naar de keuken om daar een appel mee te nemen voor onderweg.

Translation notes: острить = geintje, трепальщик льна = uitslover
*Niveau van detail in de tekening is vergelijkbaar met dit plaatje

OOC: Oke niet heel geweldig, maar het is een post. Sorry dat het zo lang duurde!

Do it scared, but do it anyway.

11 jan 2017 - 15:22 Frisk is offline

Frisk 8318

JEM
❄ Vampier ♟ 750 / 25 ♟ Buiten ♟ Sussend - Op z'n hoede ♟ Monroe & Dallis ♟ Jeansbroek, legerlaarzen & donkergrijs T-shirt.❄

I'd say; look at all the fucks I give, but honestly, I don't care.

I have mixed drinks about feelings.

Meh.

Het koude metaal drukte tegen zijn keel en voor een moment vroeg hij zich af wat haar plan was. Als ze zijn keel zou doorsnijden, was hij niet meer verantwoordelijk voor wat zou volgen. Jem was niet iemand die je wilde laten doodbloeden. Aan de andere kant wist hij dat Jagers snel genoeg waren om het mes van zijn keel naar zijn hart te verplaatsen, en dat zag hij nog minder zitten.
Geloof me, ik zou niets liever willen dan nu in mijn bed liggen, maar voor jou maak ik gerust een uitzondering. Mijn neef mag misschien het initiatief nemen, ik kan het makkelijk afmaken voor hem.' Haar woorden, de koude buitenlucht en adrenaline, en ook gewoon het feit dat zijn lichaam alcohol razendsnel verwerkte als hij niet bleef drinken, maakten hem al een stuk nuchterder dan enkele minuten geleden. Hoewel hij nog een heel arsenaal aan sass had, leek het hem geen slim idee om dat nu op hen los te laten. Zoals al eerder vermeld, hield Jem zijn bloed liever in zijn aderen, waar het ook hoorde. Hij liet langzaam zijn handen zakken en strekte zijn rug.
De andere Jager leek zijn frustratie om te zetten in een sarcastisch lachje en Jem begon langzaamaan rekening te houden met de mogelijkheid dat ook de Jagers niet lang meer naar het Eerste Verdrag zouden luisteren. En dat was op dat moment nogal problematisch voor hem.
"Wie A zegt moet ook B zeggen, vriend. Dus houd op met al die achterlijke bullshit van je en biecht op," zei de mannelijke Jager duidelijk geïrriteerd. De twee wisselden een blik uit en Jem fronste. Hij begreep niet helemaal wat ze van hem moesten. Hij wist 'toevallig' dat er een tweede vampier aanwezig was die het hele voorval overleefd had en hem alles verteld had toen hij de jonge vrouw naar het station had gebracht, maar dat moesten ze ook weten. Tenslotte waren de Jagers allemaal weg kunnen komen.
"Verteld het ons gewoon en dan mag je gehoorzaam wat gaan feesten zonder dat er bloed moet vloeien." Jem's frons werd nog duidelijker toen hij doorkreeg dat ze echt niets wisten. Dit begon bijna interessant te worden. Hij duwde de messen op zijn keel wat aan de kant, krabde een sneeuwvlok van zijn neus en stak vervolgens zijn handen in zijn broekzakken. Hij was niet van plan om te vluchten, omdat hij dan waarschijnlijk twee pissed-off Jagers aan zijn broek had hangen en hij loste het liever zo even op. De kleinerende toon hoorde hij nauwelijks, aangezien dat hem toch geen moer kon schelen.
"Ik begrijp niet goed wat jullie van me willen. Er was een gevecht en er zijn doden aan onze kant en die van de weerwolven. That's it, meer weet ik niet," loog hij vloeiend. "Daarbij zijn er duidelijk wel Jagers die het overleefd hebben, dus jullie weten vast meer dan ik," besloot hij. Zijn oog viel plots op het gat in het vestje van de mannelijke Jager en hij kon het niet laten om zijn wenkbrauw op te trekken. Hoewel het al heel wat minder was, was Jem zeker nog niet helemaal nuchter, waardoor hij die avond al meer stomme opmerkingen had gemaakt dan het afgelopen decennium. En er volgde nog.
"You might want to fix that," zei hij, wijzend naar het vestje, waarna hij zichzelf mentaal voor de kop sloeg.

Mijn brein breint zoals het breint.

11 jan 2017 - 16:34 LearnToPlay is offline

LearnToPlay 894

Alexis Caithlin Ericsen • Vampire girl • On the streets • Walking into Jem, Monroe & Dallis

Na een tijdje in de hal te hebben gezeten, sta ik toch maar op, en ga naar mijn kamer waar ik mijn warme jas ophaal en naar buiten loop. Als ik buiten kom steek ik mijn hand uit, en vang de sneeuwvlokjes op. Ik begin te glimlachen. Winter is altijd mijn favoriete seizoen geweest. De sneeuwbal gevechten, het schaatsen, sneeuw engelen maken. En natuurlijk het kerstfeest zelf. Ik draai een rondje en loop dan naar de stad toe. Door de koude wind die er wel waait heb ik mijn capuchon alweer over mijn hoofd getrokken. Zachtjes begin ik een oud kerst liedje te neuriën. Ik loop richting het centrale plein. Eenmaal daar aangekomen loop ik langs een paar kraampjes. Bij een kraampje verkopen ze allemaal sjaals. Na een tijdje bij dat kraampje te hebben gekeken koop ik een zwarte wollen sjaal. Ik betaal de oude man en glimlach naar hem. Dan sla ik de sjaal om mijn nek. Ik loop nog een tijdje langs de kraampjes maar kan voor de rest niet iets leuks vinden. Ik besluit om maar weer door de steegjes te dwalen. En weer neurie ik een liedje. Ik kijk naar de gebouwen die fel verlicht zijn door kerst versiering, en een verdrietig gevoel overmant me. Vroeger voor ik een vampier werd, toen ik nog normaal werd, zaten we ook aan de tafel met de gehele familie. Ik schud mijn hoofd en recht mijn schouders. Ik dwaal weer af in mijn gedachtes als ik een hoek omloop. Dan zie ik tegenover mij drie mensen staan, waarvan eentje overduidelijk een vampier, en aan de andere te zien, hun uitstraling , gedrag, en de benarde positie waarin de vampier zich bevind, zijn het jagers. Ik kuch. 'Wat is hier nu weer aan de hand?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw.

ooc: slecht stukje sorry.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

11 jan 2017 - 18:52 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Zach
Vampire • Germany • @ A abandoned room in a hostel • With my hot 'n furry Werewolve

'Silence is not weakness and decency not pride.'

'Fucked
but not in a good way.'

Vanuit mijn vingers en vele ringen langs, hield ik Theodores blik vast. De jongen leek ongemakkelijk en ergens kon ik het wel begrijpen. Echter was het nu wel karma, voor hetgeen wat hij me net aangedaan had. Het was nou niet bepaald slim om je als weerwolf voor te stellen aan andere vampieren als míjn vriendje. Hadden we überhaupt een relatie? Ik wist het niet. Weerwolven waren redelijk onduidelijk.
'Dat was niet mijn bedoeling,' Ik haalde mijn blik weer van Theo af, om naar Aaron te kijken. De jongen had zijn ogen afgeslagen en ik wist maar al te goed waarom. Misschien had ik geen flauw idee meer door de jaren heen wie míjn para was, maar ik zorgde er wel voor dat Aaron het wél wist. Daarvoor had hij wel zijn eeuwenlange loyaliteit moeten beloven. Dat zou ik hem ook goed laten voelen ook. Wie loyaal is word beloont. Dat is wat ik al jaren zei. Echter had ik nooit kunnen weten dat Aaron zich zo goed zou gedragen jegens mij.
Ik keek naar Aarons gebalde vuisten, waar hij een excuus uitbracht. Mijn naam al stotterend. Het deed me ergens wel goed. Macht deed altijd goed, nietwaar. Voor ik echter naar hem toe kon lopen en hem belonen, kwam Adeline er weer tussen. As usual.
Een sarcastisch lachje verliet dan ook haar lippen, wat mijn blik meteen weer deed verharden.
‘Dit heeft weinig te maken met het vertrouwen hebben in het bestuur van de Kolonie noch iemands Para zijn.’ begon de zwartharige meisje dan ook, al grommend. Ze had het ongetwijfeld niet door, maar haar grom deed me denken aan een weerwolf. De ironie. But oh well. Someone really needs to suck her own blood. Like right now.
‘Misschien moet je je maar focussen op het vertrouwen van je geheime missie. Deze staat uiteraard ten alle tijden boven alles, niet waar?’ Ade schudde haar zwarte lokken los, ongetwijfeld bewust van haar rake laatste woorden. Ik beet dan ook zachtjes in mijn lip, waar mijn blik zich schuin over Theo liet dwalen. Was Theo te vertrouwen? Daarnet wist hij namelijk nog haarfijn me te verklaren dat zijn roedel bovenop mij ging. Was ik toch te naïef geweest? Of deed ik dit puur om mezelf niet een klein pleziertje te gunnen. Een pleziertje naar iets meer menselijk te voelen. I was such a fool for even thinking that…
Alsof Theo dan ook wist waar ik aan dacht, stond de jongen op. ‘Ik denk dat het tijd is dat ik ga.’ Maakte hij dan ook duidelijk. Echter voor hij kon gaan, duwde ik hem de bank weer in. Ondanks mijn vele twijfels over de jongen, wilde ik hem niet laten gaan. Puur omdat ik wist dat hij dan nooit meer terug naar mij zou keren en dat wilde ik niet.
‘Blijf zitten.’ Beval ik hem dan ook. Puur omdat ik even niet gewend was om geen controle op een situatie te hebben en omdat ik niet wilde dat hij nu ging.
‘Aaron houd je wel even gezelschap, terwijl ik even met Adeline moet praten.’ Verklaarde ik dan ook gauw. Ik liep dan ook naar Aaron terug, waar ik zijn kin omhoog deed en hem een klein glimlachje zond. ‘Just don’t doubt me twice.’ Antwoorde ik hem dan ook simpel, terwijl mijn vinger een enkele korte keer langs zijn kaak streelde en hem naar de bank begeleiden.
Ik greep naar Ade’s pols, waar ik haar mee naar de deur trok. Voor ik echter de twee achter liet, stak ik mijn hoofd nog door de deur. ‘Oh en terwijl we weg zijn, don’t kill each other, please.’ Met dat deed ik de deur weer dicht en trok Ade ver genoeg mee, zodat geen van de beide heren in het kleine kamertje ons nog konden horen. Zelfs niet als Theo zich als een weerwolf kon transformeren. Daarnaast, ik denk dat het behoorlijk awkward zou worden als Theo naakt ging waar Aaron bij was. Ik deed dan ook een schietgebedje naar de heren in de hoop dat ze daarmee kalm zouden blijven. Ze leken namelijk meer op elkaar dan op het eerste gezicht leek. Ze hielden allebei van moi. Dusja, wat wilde je nog meer.
Echter had ik nu een groter probleem op te lossen en dat was Adeline. Ze was niet zo lief als iemand haar – diep verborgen – gevoelens kwetste. Daarnaast kende Adeline me helaas te goed om door mijn leugens in te zien.
‘Well you can try to kill me, maar je hebt al zo weinig vrienden, noch vampieren in de wereld.’ Begon ik dan ook. Ik liet haar pols los en sloeg mijn armen over elkaar heen in de hoop krachtiger over te komen dan ik me voelde. Damn. My dead life was like a living titanic right now.
Mijn ogen schoten nog een enkele keer over de donkere schonen, voor er toch een - speels – lachje op mijn gezicht verscheen. ‘Je ziet er beter uit zo. Zonder spinnenwebben enzo. Het voelt haast alsof je je voor iemand opgedoft hebt en dan bedoel ik niet een arme mens die langsloopt om leeggezogen te worden door je.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

11 jan 2017 - 20:51 Naird is offline

Naird 10646

Astro Caelen Atchison
‘Stop asking me to trust you while I'm still coughing up water from the last time you let me drown.’

Ravelyn geeft aan dat ik gerust twee pasta arrabbiatas kan doorgeven aan de keuken. Ik knik en schrijf het met een slordig handschrift op mijn notebloc, ze snappen vast wel wat ik bedoel – of niet. Ik lach zachtjes als Ravelyn zegt dat ze anders beide porties wel opeet.
‘Bevalt het trouwens? Hier werken?’ Ik haal mijn schouders op en denk na over een redelijk antwoord.
‘Wel leuk hoor, mijn collega's zijn allemaal erg aardig.’ Ik kijk even om naar Zotikos. ‘Sommige klanten zijn alleen nogal onbeleefd, maar goed, lief glimlachen en stiekem uitscheden, niet waar?’ Ik grijns naar Ravelyn.
‘Hoe heet hij eigenlijk?’ vraagt ze me dan en verward volg haar blik.
‘Bedoel je Zotikos?’ Ik glimlach zwakjes. ‘Dat is Zotikos, of Timo, wat je fijn vindt, ik noem hem altijd Zotikos.’ Ik haal mijn schouders op. Ravelyn lijkt op het punt te staan wat te vragen, maar ik bespeur twijfel.
‘Zou je wat voor me kunnen doen? Tegen hem zeggen dat ik hem iets moet vragen?’ Ik frons even en knik dan langzaam. Hebben die twee een geheime relatie of zo? Nee dat zou wel heel raar zijn... hoeveel jonger is zij? Onbewust heb ik een vies gezicht getrokken.
‘Uhm ja is goed, ik ga even je bestelling doorgeven en je muntthee regelen, ben zo terug,’ zeg ik en loop dan terug naar de keuken. Daar meld ik dat er twee pasta arrabbiatas klaar meten worden gemaakt. Daarna zet ik een verse muntthee voor Ravelyn die ik samen met wat honing voor haar neus neerzet. ‘Voila.’ Ik kijk even om mij heen en zie dan Zotikos staan. Hij staat alweer te staren... naar mij? ‘Sorry, ik moet weer even... ik zal even doorgeven dat je hem wilt spreken,’ mompel ik snel tegen Ravelyn voordat ik richting Zotikos loop. Ik check even of hij niet bezet is en kijk hem aan.
‘Ik moest zeggen van Ravelyn dat ze je even wilt spreken...’ zeg ik zachtjes en er verschijnt langzaam een stomme grijns op mijn gezicht. ‘Haar wangen werden gelijk rood, moet ik iets weten over een geheime vriendin?’ Ik knipoog naar hem.

22 • Weerwolf • Kappa-kring • Restaurant • Zotikos, Charlotte, Ravelyn

I just caught the wave in your eyes

14 jan 2017 - 5:26 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Linez Gabriela Ribeiro

JAGER || HEADQUARTERS || MET CHARA EN DE RUSSEN ||

Er kwam niet veel reactie uit Chara. Het meisje met de krullen mompelde enkel wat ze gingen doen, op zo'n dat Lin haast zou denken dat ze haar net had gevraagd om een uitstapje te maken naar de onderwereld.
Lev's woorden daarna maakten weer duidelijk wat voor zonnestraaltje hij was. Ahum, niet dus. En ze dacht dat zijzelf erg was. 'Ribeiro, wat ben jij zelfs van plan? Одинокая охота in deze chaos? Een niet zo strak plan als je het mij vraagt.'
Lin's Russisch was niet erg goed, maar ze kon uit de context ongeveer halen wat hij bedoelde. En ja, ze ging liever alleen dan dat ze met mensen moest gaan die ze niet vertrouwde. Dan kon ze haar werk toch niet goed doen, dus kon ze net zo goed niet gaan. 'Het is niet dat ik het van plan was, maar ik vroeg het jou ook niet niet,' antwoordde ze schouderophalend.
Yerev scheen ook niet zo blij te zijn met zijn broer's reactie. Ze ving een blik op van zijn tekening, terwijl hij liet blijken dat hij het schijnbaar niet erg vond als ze meegingen. Wat dat betreft zou je niet denken dat de twee familie waren. De jongste van het stel verliet de zaal al, en gezien Lin geen zin had in Lev's humeur, liep ze achter Yerev aan.
'Je tekeningen zijn goed,' meldde ze hem met een oprechte glimlach. 'Heb je er ooit over nagedacht om je tekenkunsten ergens anders voor te gebruiken?'

[ bericht aangepast op 14 jan 2017 - 5:26 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

14 jan 2017 - 13:26 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Zotikos "Timo" Reigan Savas-Green
“Yet I believe the moon understands what it means to be human... —”

22 • Werewolf (Rogue) • Restaurant • Astro, Charlottte en Ravelyn

Ik schud mijzelf uit die gedachten. Het is echt niet oké om zo na te denken over mijn -mannelijke- collega. Een beschaamde blos verspreid zich over mijn wangen en ik stort mijzelf weer op het werk, waarbij ik de gedachten aan de kant probeer te duwen. Ik volg Astro met mijn ogen als hij terug komt lopen en een muntthee op komt halen. Ondertussen bedien ik een wat grotere groep die aan de andere kant van het restaurant zit en als ik terug kom, komt Astro recht op mijn afgelopen.
‘Ik moest zeggen van Ravelyn dat ze je even wilt spreken...’ zegt hij. Ik frons verbaasd en vraag mij sterk af waarom hij daarom moet grijnzen. Zijn volgende woorden, maken dit echter meteen duidelijk. ‘Haar wangen werden gelijk rood, moet ik iets weten over een geheime vriendin?’ Het duurt even voordat ik helemaal besef wat hij zojuist gesuggereerd heeft en waarschijnlijk zie ik er echt uit als een idioot. Ik schud mijn hoofd als ik besef dat ik nog steeds geen antwoord heb gegeten.
'Nee,' zeg ik, wat botter dan eigenlijk mijn bedoeling was. 'Ik ken haar niet eens.' Ik schud mijn hoofd in ongeloofwaardigheid en draai mij dan om, om weg te lopen. Ik weet niet waarom het onderwerp mij zo gepikeerd maakt, maar de gedachten dat ze met mij wil spreken, lijkt te betekenen dat ze mij kent. Het kan natuurlijk zijn dat we ooit een keer gepraat hebben in een café, maar ik ben er vrij zeker van dat dit een bevestiging is van mijn gedachten. Zij is degene die mij gebeten heeft, maar dat kan niet. Ze is pas zo jong. Ik slik en loop richting haar tafel.
'U wilde mij spreken,' zeg ik, zo beleefd mogelijk. Ik kijk haar echter niet aan en kijk net langs haar om haar blik te ontwijken.

"—... Uncertain. Alone. Created by imperfections."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

15 jan 2017 - 21:58 LearnToPlay is offline

LearnToPlay 894

Ravelyn Valora Kaisen • Beta-werewolf girl • Restaurant • Astro & Zotikos

Ik haal een hand door mijn haar. Dit gaat zo, zó fout. Waarom kwam ik ook weer op dit idee? Waarom leek dit mij een slim plan? Ik zucht en haal weer een hand door mijn haar. Dan kraak ik mijn knokkels, en daarna mijn nek. Het geeft me iets wat rust. Het is een van de weinige zekerheden in de storm van emoties die nu door mijn lichaam gieren. En hoe erg ik het ook hoop van niet, ik weet dat elke emotie die door mijn lichaam giert, voor de volle honderd procent te zien is in mijn ogen. ik zucht. Op dit moment zou ik alles ervoor willen geven dat Charlotte hier nog was, en dat we gezellig zaten te eten en dat die jongen ergens ver weg van mij was. Ik had verwacht hem nooit meer tegen te komen nadat ik hem gebeten had maar daar heb ik me nu dus toch blijkbaar lelijk in vergist. Ik slaak een zacht geluidje dat als een grom opgevat kan worden. 'U wilde mij spreken,' hoor ik ineens zijn stem. Ik kijk verschrikt op en sla gelijk mijn ogen weer af. Ik haal diep adem en kijk weer op. Zotikos ontwijkt mijn blik. Ongemakkelijk trek ik mijn mond open. 'Ja dat klopt, en je hoeft me geen U te noemen hoor, dan voel ik me oud' grinnik ik. 'Zouden we misschien buiten kunnen praten daar is het wat rustiger' Vraag ik. Ik kijk hem twijfelend aan.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

16 jan 2017 - 22:23 Naird is offline

Naird 10646

Astro Caelen Atchison
‘Stop asking me to trust you while I'm still coughing up water from the last time you let me drown.’

Zotikos geeft me een soort veeg uit de pan, een reactie waar ik niet op gerekend had en een beetje schaapachtig kijk ik hem aan. Eén van de gasten aan de tafel vraagt nog of alles wel okay is. Ik schud 'm af met een knik en loop achter Zotikos aan. Die gast heeft nog meer moodswings dan een vrouw tijdens een zekere periode in de maand. Hij staat stil naast Ravelyns tafel en ik probeer hun gesprek af te luisteren. Het enige wat ik meekrijg zijn echter wat losse flarden. Ravelyn wilt iets buiten doen – okay out of context klinkt dat vreemd – en ik frons even. Het is al minder druk dan een halfuur geleden, maar een personeelslid moeten missen komt wel een beetje ongelukkig uit op dit moment. Ik besluit in te grijpen.
‘Uhm pardon?’ Ik kuch zachtjes en tik op Zotikos' schouder. ‘Kom je wel snel terug?’ Okay slechte manier om het te brengen want: 1. nu klinkt het alsof ik hem ga missen – wat niet het geval zal zijn en 2. nu is het nogal duidelijk dat ik ze heb staan afluisteren. Subtiel Astro. Ik schraap mijn keel en bloos onbewust. ‘Ik bedoel, het is nogal druk en dus we hebben jouw hulp hard nodig hier. Houd het kort, okay?’

22 • Weerwolf • Kappa-kring • Restaurant • Zotikos, Charlotte, Ravelyn

[ bericht aangepast op 16 jan 2017 - 22:24 ]

I just caught the wave in your eyes

16 jan 2017 - 23:32 Frisk is offline

Frisk 8318

Chara Louise Ackerman
☛ Hunter ☮ 21 ☮ Hoofdgebouw ☮ Mood ☮ Lin, Yerev & Lev ☚

Throw me to the wolves and I'll propably die.

Bijna automatisch ging Chara een stapje achteruit toen Lev op hen afstapte. Ze was niet écht bang van hem, maar anderzijds wist ze ook niet of ze hem kon vertrouwen. Er waren genoeg Jagers - kennissen én onbekende gasten - die de voorbije jaren haar reactievermogen eens wilde uittesten, wat meestal eindigde met haar gat op de vloer. En ze was nu niet bepaald een fan van vallen.
“Hallo Ackerman," begroette hij haar, nadat hij een ijzig onderonsje had met Lin - iets waarbij Chara even de andere kant opkeek. Ze kromp ietwat ineen bij haar achternaam, al kwam dat meer uit gewoonte dan door de toon die Lev aansloeg.
"Wel, het plan is om een oogje in het zeil te gaan houden en…” Hij kon zijn zin niet afmaken, al had ze zo al door dat dit uitje niets voor haar zou zijn, want Yerev startte onbewust een echte, typische siblingdiscussie. Stiekem was ze hier erg jaloers op. Ze herinnerde zich nog maar vaag de band die ze met haar eigen broers en zus had, maar het was genoeg om het af en toe te missen. Er zaten heel wat Russische woorden in het taalgebruik van de mannen en aangezien Chara enkel Engels kon, stond ze er maar bij te staan terwijl ze ongeveer probeerde te volgen. Niet dat ze veel zou gezegd hebben, moest ze wel Russisch kunnen.
Hoewel ze helemaal niets bevestigd had, kwam Yerev al vrolijk tot de conclusie dat ze wel gingen meekomen. Zijn enthousiasme was wel aanstekelijk en zou haar bijna hebben doen instemmen. Bijna. Het volgende moment was hij de deur al uit. Lin volgde al snel.
“Hmm, Ackerman, waar is Iago? Is het geen gebruik van de Dubhaile филиал om altijd met partner te jagen?” Lev richtte zijn scherpe blik weer op haar, terwijl Chara er zo'n twintig centimeter naast keek. Ze had geen idee wat een 'filjel' was, maar ze dacht wel dat ze de rest van de vraag begreep. De Quill familie - en daarmee ook alle andere Jagers in Dubhaile - waren inderdaad héél gericht op samen uit, samen thuis, mede door het hoge aantal vampieren in de stad. Dat verklaarde ook meteen waarom ze nog liever een Ackerman met één van hen samen zette, dan dat ze de jongen alleen hadden opgeleid. Zowel zij zelf als Iago hadden daar vaak genoeg andere gedachten over.
"Weet ik niet," mompelde ze, op een tamelijk botte toon voor haar doen. Ze haalde ook haar schouders op. Ze wist echt niet waar Iago zat, maar ze wist wel waar hij niet was. Bij haar en dat vond ze prima zo. "Maar je hebt wel gelijk dat we altijd samen gaan hier. Dus ik vrees dat ik niet echt met jullie mee kan komen, sorry," ging ze verder. Ze vond het een prima excuus en liep Lev voorzichtig voorbij, van plan om haar boek terug te brengen naar de bib en een ander te pakken.

On a rare occassion, I feel like I'm almost good enough.

[ bericht aangepast op 16 jan 2017 - 23:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Index RPG Actieve Topics Zoek