Dit weekend zijn mijn opa en oma uit Frankrijk naar Nederland gekomen en zijn we gaan uiteten. Klinkt leuk toch?
Dat was het ook geweest, ware het niet dat mijn oma een verschrikkelijk mens is. Stay with me oké, ja, het klinkt nogal lomp, maar het heeft een reden.
Mijn oma en de hele familie kunnen eigenlijk niet door een deur. Om een lang verhaal kort te maken; ze haat mensen die niet vloeiend Frans spreken, ondanks dat ze het wel proberen. Ze roddelt over mijn moeder en de rest van ons gezin in de keuken. Terwijl wij dat gewoon kunnen horen. Mijn opa mag van haar ook de helft van zijn familie niet meer spreken door een ruzie 40 jaar geleden. Dit is niet een recent iets, zo is ze altijd geweest.
Mijn moeder geeft haar kans na kans na kans en mijn opa is echt een top vent die geloof ik gewoon heeft geaccepteerd dat zijn vrouw zo is. Enfin, ze waren dus in Nederland en we zijn gaan eten bij een Italiaan. Het begon eigenlijk al meteen slecht, er was geen Frans menu beschikbaar (duh) en het duurde even voor het voorgerecht er was (25 minuten) dus was ze al wat pissig. Toen kreeg ze haar tomatensoep maar die vond ze onwijs vies. Egh. Ik bedoel, het is fucking tomatensoep en de rest vond het gewoon lekker pff
Vervolgens waren we ongeveer een kwartier op het hoofdgerecht aan het wachten tot mijn oma besloot dat ze de tomatensoep zo vies had gevonden, dat ze ook niet meer haar hoofdgerecht ging eten. Wat doet ze dus als haar (speciaal aangepaste) tapas schotel voor haar neus wordt gezet? Ze schuift een deel op de grond als de ober weg is. Expres.
Na een tijdje met een vies gezicht in haar eten te hebben geprikt en op fluistertoon tegen mijn opa te hebben gezegt dat mijn moeder ook nooit goede restaurants kan kiezen wilde ze gaan. Ik was zelf pas op de helft van mijn lasagne, de rest was wel klaar. Dus mijn opa de rekening halen en heeft ze vervolgens staand met haar jas aan me aan zitten te staren terwijl ik mijn eten zo snel mogelijk naar binnen werkte.
Uiteindelijk kwam de ober — een hele aardige, flamboyante Italiaan — ons nog allemaal een handje geven en bedanken voor ons bezoek. Je raadt het vast al, mijn oma draait zich met een vies gezicht weg toen hij zijn hand naar haar uitstak. Ik heb me echt in tijden niet zo erg geschaamd. Maar daarnaast ben ik ook gewoon echt onwijs boos op haar. Mijn moeder doet zo onwijs haar best om het haar naar haar zin te maken en mijn oma spuugt nog net niet in haar gezicht als dank. Bah. Het is dat ik mijn opa anders niet meer zou zien maar ik heb echt geen geduld meer voor die vrouw.
Heb jij ook familie leden die echt niet lijken te sporen?
When time and life shook hands and said goodbye.