[MSV-0] Curfew - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 nov 2016 - 18:36 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

kindness is never a burden.

      Ember klemde haar kaken op elkaar. Het was hilarisch, min of meer, om die woorden uit Billy's mond te horen komen. Aangezien zij degene waren die er voor zorgden dat zij geen basis had. Hij had het vast ontzettend zwaar. Billy had klaarblijkelijk andere plannen, en de fles bleef tussen hun gezichten inhangen. Ze deed een beroep op de woorden waarmee ze zich uit deze situatie zou kunnen redden — maar daarvoor hoefde zij helemaal niets te zeggen. Haar ogen schoten over Ezra heen, en als ze niet zo'n gesloten gezicht had gehad hadden haar ogen vast veelbetekenend gekeken. In plaats daarvan herpakte ze zichzelf en haalde ze zonder enige omhaal een lege fles gin onder de bar vandaan.
      ‘Er staat er één achter.’ Haar wenkbrauwen kropen iets naar elkaar toe. De voorraadkast was geen plek waar ze zomaar naartoe konden: ze wisten wel beter dan wanhopige meisjes toegang te verschaffen tot een plek met drank en ander spul tot aan het plafond. Dat betekende dat ze sleutels nodig had. En een chaperone. ‘Maar er is cognac en whiskey.’ Met dat, plukte ze de bijna volle fles uit Billy's hand.

Feel the fire, but do not succumb to it.

      Toen Ezra was verschenen had Billy flink gebaald maar probeerde het zo min mogelijk te laten merken, daarom stak hij nog een sigaret op en probeerde niet tegen te stribbelen toen de nog bijna volle fles whiskey uit zijn handen werd geplukt. Ze was er zo mooi onder uit gekomen en Ezra had daar zeker bij geholpen. ''Je stoorde enkel ons gesprek maar veel aan waardes hechten we toch niet in dit huis, blijkt maar weer.''
Billy trok aan de rits van zijn vest en gooide hem over de bar, ''wij kunnen wel even naar achter, als je dat wilt Ember?''

Everything is illuminated by the light of our past.

Beide meisjes keken hem verbaasd aan toen hij om een glas water vroeg. Bas vond het zelf nu niet echt zo speciaal, hij dronk best vaak water, al moest hij wel toegeven dat dat meestal niet aan een bar was. Hij knikte naar Lexa ter bevestiging en keek Alya cynisch aan. De voorbije week was rot geweest, en zij hoefde hem daar niet aan te herinneren.
      "Dat zie je toch," mompelde hij nors, waarna hij het glas water van Lexa aanpakte. Hij nam een slok zonder haar te bedanken en schudde zijn hoofd. Het glas draaide rond in zijn vingers en hij dacht na over wat hij zou gaan doen die avond. Hij was niet erg praatgraag, dus in de bar blijven vond hij nu niet zo'n aantrekkelijke optie. Hij kon altijd even gaan trainen, het was tenslotte even geleden, maar na een week eenzaamheid in het kleinste kamertje, had hij toch behoefte aan iet of wat gezelschap. Tenslotte was hij niet volkomen gevoelloos.
      "En... Wat zijn jullie plannen?" vroeg Bas plots. Hij was zelf verbaasd dat die vraag door hem gesteld werd, maar de woorden waren er nu uit. En hij verveelde zich echt.

Mijn brein breint zoals het breint.

kindness is never a burden.

      Ember trok een wenkbrauw de hoogte in toen Billy zich van zijn vest ontdeed. Ze hoopte dat het daarbij bleef. Niet dat ze probeerde te raden naar wat er onder andermans kleding zat. Ze had min of meer verwacht dat Ezra niet voor iets anders zou gaan, waardoor ze zich voor een tweede maal tegen de bar aan drukte om hem te laten passeren. In zijn voorbijgaan, echter, gaf ze een zachte duw tegen zijn been.
      ‘Aanlokkelijk aanbod, maar er moet meer aangevuld worden. Ik ben zo terug.’ Niet dat ze dat vertelde uit de goedheid van haar hart. Hopelijk inspireerde dat hem om te blijven, en zichzelf niet uit te nodigen in dat krappe hol. Ember schudde haar hoofd en liep voor beide heren uit. Ze stopte pas met lopen toen ze de voorraadkast bereikte en haalde een wrange hand door haar haren.

Feel the fire, but do not succumb to it.

      Billy had de mild kritiserende blik van Ezra heus wel opgevallen maar besloot er niet op in te gaan maar wierp enkel een dodelijke blik zijn kant op. Hij verplaatste zich vervolgens kort naar de zij en liet Ember er netjes langs terwijl zijn blik vluchtig over haar gestalte liet gaan.
Ember nam vervolgens de leiding naar de voorraadkast en Billy had zijn horloge goed gedraaid terwijl hij met een open hand aangaf dat hij de sleutels wou, zwijgend wachtte hij toe en leunde tegen de deur aan terwijl hij zijn handen over elkaar vouwde.

Everything is illuminated by the light of our past.

'Nope,' antwoordde Ayla terwijl ze met een tevreden glimlach de inhoud van de fles in het lege glas schonk. Eigenlijk was het niet toegestaan, maar als geen van de jongens er iets van zei ging ze zich er niet aan houden. Als ze er wel iets van zeiden, was het alsnog vraag of ze er naar zou luisteren.
      Een spottend lachje kwam over haar lippen toen Bas vroeg over hun "plannen". 'Solliciteren voor een nieuwe baan, naar de kapper gaan, olifanten jagen, plannen voor werelddominatie,' meldde ze sarcastisch, waarna ze met haar ogen rolde. Alsof ze ooit plannen kon maken in dat stomme huis. 'En dan zeggen ze dat domme vragen niet bestaan, not true,' murmelde ze, waarna ze een grote slok van het alcoholische goedje nam.

[ bericht aangepast op 10 nov 2016 - 22:31 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ bericht aangepast op 13 nov 2016 - 13:59 ]

kindness is never a burden.

Zweet parelde lichtjes op de brunette haar voorhoofd en terwijl haar vuisten hardhandig tegen het leer aan knalde, galmde het geluid daarvan zacht door de kamer heen.Jazmín had zich teruggetrokken in de ruimte van Bas, waar hij voor zichzelf trainde én waar hij haar trainde. Ze had echter op dit moment geen behoefte aan hulp. Op dit moment wilde ze in rust haar eigen stoom afblazen en daarbij hielp een bokszak het beste; deze klaagde namelijk niet, of leidde haar ook niet af; wat de jongeman echter wel wist te doen.
      Haar jukbeen brandde nog licht van de klap die ze eerder vandaag te verduren had gehad toen haar vlugge vingers net iets te langzaam waren en een mollige oude vent haar gezicht liet kennismaken met zijn vuist. De gedachten alleen liet Jazmín opnieuw grommen en gaven haar slagen tegen de zak een stoot aan meer kracht. Het mocht dan wellicht niet voor het eerst zijn dat ze een knal kreeg, maar wel voor het eerst dat een vent dit gewaagd gehad en nog in haar gezicht ook. “Bellota.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

      In situaties als deze, was Ember dankbaar dat ze niet claustrofobisch was. Ze treuzelde enigszins in haar bewegingen, wetende dat ze hier niet zou kunnen blijven hangen tot ze toestemming zou krijgen om zich terug te trekken. Knipperend tegen het schrale licht, pakte ze uiteindelijk twee flessen tonic die bovenop een stellingkast hadden gestaan. Na het controleren van de datum, hield ze de flessen sceptisch in één arm voor ze op zoek ging naar de bombay saphire. Ze kon zich niet herinneren dat het was binnen gekomen, maar een eerder bezoek aan de kast had haar laten weten dat er nog wel één moest staan. Dranken als whiskey en wodka waren er ten overvloed. Maar meer exquisite soorten? Eén van haar mondhoeken krulde de hoogte in toen ze de beoogde fles vond.
      ‘Bedankt.’ Hij had even goed Billy kunnen laten gaan -- en dat wist Ember maar al te goed. Ook al zou Ezra het allesbehalve zo zien. Ze stak één van de flessen naar hem uit, omdat drie niet zo gemakkelijk droeg, voor ze haar hoofd schudde. ‘Zijn mijn diensten echt nog vereist vanavond?’ Ember betwijfelde het, aangezien het behoorlijk rustig was.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Billy had geërgerd met zijn ogen gerold, als het Ezra zijn bedoeling was om hem zo uit het plaatje te drukken was het hem goed gelukt. Billy ging echter niet lopen tegenstribbelen en ondanks de stevige muren hoorde hij het gegalm van een boksbal. Het konden maar twee mensen zijn en zelf had hij ook wel zin om zich in het zweet te werken.
      Toen hij de deur opendeed zag hij Jazmin nog de benodigde scheldwoorden roepen terwijl ze de boksbal aan het vernietigen was. 'Alles goed?'

Everything is illuminated by the light of our past.