Ruin schreef:
(...)
Ik zit hier echt flink te janken nu en ze begrijpen niet dat ik nu vet boos en teleurgesteld ben en niet met ze wil praten.
Hoe kan ik ze nog vertrouwen? Wat doen ze nog meer achter mijn rug om?
"Ja, het is een zware tijd met het overlijden van Fred en Olga, dus wij roken af en toe een sigaretje."
Dus wat? Dat betekend maar dat ik met mijn kutleven ook maar moet gaan roken? Wat is dat voor kutsmoes. Je kunt stress ook op een andere manier wegdrukken.
Nu snap ik ook waarom ze alleen naar de garage willen, alleen boodschappen willen doen, alleen alles willen doen.
Ik voel me nu zwaar, zwaar kut. Als zelfs mijn eigen ouders al dingen voor mij achterhouden, wie kan ik dan nog vertrouwen?
Ja, ik snap heel goed dat je dit echt heel kut vind en dat je je vertrouwen in je ouders even helemaal kwijt bent
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.