Eigenlijk heb ik gewoon even een knuffeltje nodig - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik moet dit even kwijt, ik heb even mensen nodig die er voor me willen zijn zonder dat ik het ze opdring door ze te bellen of te appen. Voel je vrij om dit wel of niet te lezen en niet te reageren. Ik maak er maar gewoon een topic van, in de plaats van alles in 10 losse berichtjes in het LJH te gooien. Eigenlijk heb ik gewoon even een knuffeltje nodig of iemand die me vertelt dat het niet mijn schuld is, al hoeft dat niet de waarheid te zijn.

Mijn ouders besloten mij gister avond een tirade te geven over het feit dat ik geschokt en boos was omdat mijn broertje mijn stiefmoeder in zijn gezicht sloeg midden in een restaurant. Ik had de sfeer verpest en mijn broertje enorm van streek gemaakt. Sterker nog, zodra ik enige vorm van negatieve emotie laat zien is mijn broertje van slag. (Niet omdat hij iets heeft, maar omdat hij zo tegen mij opkijkt.)
Hij is inmiddels zelfs bang van mij geworden, sneren ze. En sinds mijn depressie kan ik bijna alleen maar negatieve emoties tonen. Kortom, volgens mijn ouders doe ik mijn broertje alleen maar pijn en ben ik niks goeds voor hem. Oh, en ze zijn niet vergeten erbij te zeggen dat zij ook heel veel pijn hebben door mijn aanwezigheid en al mijn problemen. Dat ik wel eens aan anderen mag denken (niet beseffend dat ik zo stilletjes ben en me terug trek - een paar van de negatieve emoties die mijn broertje van streek maken - om niemand tot last te zijn) en dat ik dus gewoon een egoïstisch kind ben dat alleen maar aan haar eigen problemen denkt en geen rekening houd met anderen.
"Dus dan kan ik er maar beter niet meer zijn." Niet overdreven, ik was serieus enorm van streek en dan neemt mijn negatieve stemmetje de controle over. Normaal denk en voel ik deze gedachten altijd, maar nu flapte het er uit omdat ik misschien wel onderbewust hoopte dat ze zouden zeggen dat dat niet zo is.
"Het is inderdaad vaak heel zwaar met jou.", is het antwoord.
Ik zou kunnen zeggen dat het mooi weer is of dat ik zin heb in chocolade (wat beiden waar is) om toch maar met een vrolijke noot af te sluiten. Maar eigenlijk heb ik gisteravond gejankt tot mijn buik pijn deed en ik in een handdoek moest hyperventileren om niemand wakker te maken en dat mijn ogen daardoor nog steeds enorm gezwollen zijn en dat ik me momenteel de meest mislukte, verschrikkelijkste persoon op de wereld voel.

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 11:54 ]

---

Frey_ > Whittaker

*virtuele omhelzing/knuffel*
Het eerste wat ik denk is dat het logisch is dat je je geschokt en boos daarom was. Dat lijkt me een normale reactie, die iedereen zou hebben. Ik zie niet per se hoe dta het hele etentje moet verpesten als er duidelijk meer dingen gebeurt zijn.
Ik geloof niet dat je alleen maar aan jezelf denkt, zoals je zegt, kans is groot dat je niemand tot last wilt zijn en daarom stil bent.
En depressies zijn zwaar, maar geen reden om er niet meer te hoeven zijn. Er zijn mensen voor je en niemand kan de meest mislukte of verschRikkelijkste persoon op aarde zijn. Iedereen heeft kwaliteiten en mindere kanten.

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Mijn god, Lieke. Ik vind het zo erg voor je dat je ouders je niet steunen. Zij horen een rolmodel te zijn voor je broertje, niet jij. Ik vind het zo egoïstisch van ouders als ze zo doen. Zij hebben voor een kind gekozen en dan weet je dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. Als ouders zijnde horen ze je te steunen en je zo goed mogelijk door deze periode heen te helpen, zeggen dat je alles erger maakt voor iedereen is nou niet bepaald steunen of helpen. Als ze graag zo'n geweldig leuk leven wilden hebben, hadden ze maar geen kinderen moeten nemen.

---

Your make-up is terrible

Ten eerste:

Maar ik vind het echt zo kut voor je dat je ouders op deze manier met je omgaan. Ik vind het juist goed van je dat je het opnam voor je broertje. Dat je boos werd is echt alleen maar logisch. Kun je misschien met je broertje praten erover? Niet over je depressie of zo, maar misschien helpt het wel als jullie gewoon samen een gesprek hebben zonder dat je ouders ertussen zitten. En dat van je ouders vind ik echt laag, die horen je te steunen, nu al helemaal. Maar je kan hiermee ook altijd bij mij komen, ook al komt het uit het niets of zo, je hoeft geen 'reden' te hebben om erover te beginnen. Ik ben er voor je man.

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 12:04 ]

---

Caution first, always.

Het is jammer dat je ouders je niet steunen, ik hoop voor je dat dat in de toekomst zal veranderen. Je kan er niets aan doen dat je een depressie hebt, dus wat begrip mag wel. Succes nog met alles!

---

16 - 09 - '17

Townsend schreef:
Maar ik vind het echt zo kut voor je dat je ouders op deze manier met je omgaan. Ik vind het juist goed van je dat je het opnam voor je broertje. Dat je boos werd is echt niet minder dan logisch. Kun je misschien met je broertje praten erover? Niet over je depressie of zo, maar misschien helpt het wel als jullie gewoon samen een gesprek hebben zonder dat je ouders ertussen zitten. En dat van je ouders vind ik echt laag, die horen je te steunen, nu al helemaal. Maar je kan hiermee ook altijd bij mij komen, ook al komt het uit het niets of zo, je hoeft geen 'reden' te hebben om erover te beginnen. Ik ben er voor je man.

Het is juist andersom helaas, ik was boos op mijn broertje. Hij was degene die mijn stiefmoeder in het gezicht sloeg en ik was geschokt dat hij zo respectloos was en werd boos op hem. Mijn broertje is bang voor me, ik denk niet dat ik in hem een bondgenoot zal vinden.
Dank je dat je er altijd voor me wil zijn, daar ben ik echt heel blij mee <3

-

Dank jullie wel voor al jullie lieve woorden. Ik heb dit enorm nodig en ik ben blij dat op Quizlet zo veel lieve mensen zijn die er voor anderen willen zijn. Dit is echt heel fijn, bedankt <3

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 12:08 ]

---

Frey_ > Whittaker

Villainess schreef:
(...)

Het is juist andersom helaas, ik was boos op mijn broertje. Hij was degene die mijn stiefmoeder in het gezicht sloeg en ik was geschokt dat hij zo respectloos was en werd boos op hem. Mijn broertje is bang voor me, ik denk niet dat ik in hem een bondgenoot zal vinden.
Dank je dat je er altijd voor me wil zijn, daar ben ik echt heel blij mee <3

-

Dank jullie wel voor al jullie lieve woorden. Ik heb dit enorm nodig en ik ben blij dat op Quizlet zo veel lieve mensen zijn die er voor anderen willen zijn. Dit is echt heel fijn, bedankt <3

Oh op die manier. Naja, dan is het nog steeds logisch om boos te zijn, dat zou ik ook zijn. Het is gewoon niet oké om een ander pijn te doen, al helemaal niet in een restaurant. Maar dat zal echt wel bijtrekken man. Ik weet niet hoe oud je broertje is, maar waarschijnlijk is hij ook gewoon van zichzelf geschrokken en raakte hij nog meer in paniek toen je boos werd. Hoe het ook gegaan is, ik vind dat je het recht had om boos te worden.

---

Caution first, always.

Townsend schreef:
(...)
Oh op die manier. Naja, dan is het nog steeds logisch om boos te zijn, dat zou ik ook zijn. Het is gewoon niet oké om een ander pijn te doen, al helemaal niet in een restaurant. Maar dat zal echt wel bijtrekken man. Ik weet niet hoe oud je broertje is, maar waarschijnlijk is hij ook gewoon van zichzelf geschrokken en raakte hij nog meer in paniek toen je boos werd. Hoe het ook gegaan is, ik vind dat je het recht had om boos te worden.

Dat is zo en dat heeft hij vaker. Maar ook als ik gewoon niet sad ben en voor me uit zit te staren denkt hij dat ik boos op hem ben, dus raakt hij van streek. Hij is super onzeker en denkt dat hij een slecht mens is en dat vind ik heel erg, maar dat ik dan de schuld krijg omdat ik me vaak slecht voel en hij daardoor van streek raakt vind ik gewoon meh

---

Frey_ > Whittaker

* virtuele knuffel aanval *
Al zou ik willen dat ik je nu gewoon even echt een knuffel kan geven. Jeetje, ik vind het zo enorm rot voor je. Vooral omdat je ouders er echt zwaarder aan tillen dan nodig is, krijg ik het idee. Ik snap dat je boos werd op je broertje. Zelf zou ik precies zo hebben gehandeld, zonder twijfel. Ik vind het echt heel erg dat je ouders je zo afvallen, terwijl je niet lekker in je vel zit. Ik kan niet echt raad geven o.i.d, maar weet wel dat je altijd bij me terecht kunt om je hart te luchten, mocht je daar behoefte aan hebben c: In mijn ogen verdien je dit niet en je verdient het al helemaal niet om die emoties alleen te moeten dragen.

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Villainess schreef:
(...)

Dat is zo en dat heeft hij vaker. Maar ook als ik gewoon niet sad ben en voor me uit zit te staren denkt hij dat ik boos op hem ben, dus raakt hij van streek. Hij is super onzeker en denkt dat hij een slecht mens is en dat vind ik heel erg, maar dat ik dan de schuld krijg omdat ik me vaak slecht voel en hij daardoor van streek raakt vind ik gewoon meh

Abhjwf lastig man. Ik zou dan gewoon even afwachten tot hij niet meer bang overkomt, en dan echt met hem gaan praten. Door dingen uit te spreken kan zoveel een stuk duidelijker worden. Ik denk echt dat dat een goed idee zou zijn. Het lijkt voor mij, voor zover ik kan weten, duidelijk dat jullie wel heel veel om elkaar geven, als hij bang is dat jij boos op hem bent, en jij verdriet om het feit dat hij bang voor je is.

---

Caution first, always.

Lieve Lieke,
je bent absoluut niet de meest verschrikkelijke persoon op de wereld. Je bent hartstikke lief, je houdt juist rekening met anderen en het lijkt me gewoon zwaar om een depressie te hebben. Lieke, je bent het waard!

Ik denk dat je vader en stiefmoeder het misschien niet juist vinden dat jij je broertje daar op aan spreekt, omdat zij dat eigenlijk zouden moeten doen. Misschien vallen ze daarom zo tegen je uit. Maar.. dan zouden zij dan ook wel direct juist moeten reageren op je broertje, dan had jij ook niet boos hoeven worden op hem en het aan je vader en stiefmoeder over kunnen laten.

Wat ik wil zeggen is dat het echt niet allemaal aan jou ligt! <3 Zo iets is altijd een samenloop van omstandigheden.

En je vader en stiefmoeder zouden jouw als hun kind (kind van haar man) door een moeilijke periode als deze heen moeten helpen, ook al vinden ze het zelf misschien zwaar. Door dat zo te zeggen maken ze het voor jou alleen nog maar erger.

ik denk dat het met jou en je broertje wel goed komt, hij kijkt immers tegen je op. (:

Als je hierover met me wil praten of als je hier langs wil komen, mag altijd he!

Nooo Lieke, meid :C

Je bent een ontzettende lieve en geweldige meid, en je houd echt zo veel rekening met anderen- in tegenstelling tot wat je ouders beweren. Ik vind het nergens op slaan dat je broertje dan die negatieve emoties overneemt of wat dan ook, zo werkt het gewoon niet. Het is echt absoluut niet jouw schuld en ik vind het echt heel rot voor je dat je je nu zo unhappy voelt :c
*Hugs you very long*
Wat ontzettend balen dat je ouders je niet steunen en niet zien waar jíj doorheen gaat. Als grote zus van twee zusjes, vind ik dat je echt volkomen gelijk hebt dat je je broertje daarop aansprak -hoewel het misschien niet helemaal jouw plaats was, maar dat terzijde- wat het ís respectloos en hij zou er wel degelijk op aangesproken moeten worden.
Ik vind het niet kunnen dat jíj de schuld krijgt, omdat je broertje van streek raakt. Als dat dan zogenaamd (want ik vind het een vreemde redenering) op een vreemde (!) manier zou kunnen komen omdat je even niets zegt, mag hij wel even iets sterker in zijn schoenen gaan staan.
->Geen idee of je dat al gedaan hebt; maar misschien zou je hem kunnen uitleggen dat je niet boos op hem bent als je even voor je uitstaart? Als hij dat begrijpt, raakt hij er minder van streek van, en krijg jij niet onterecht de schuld.

Als één van de weinigen woon ik wel in de buurt, als je een echte knuffel wil, mag je die natuurlijk altijd komen halen <3

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Aah meis wat rot voor je. Het is duidelijk dat je ouders net zo min met je gevoelens om kunnen gaan als jij, dus het is onzin dat jij de schuld krijgt van het feit dat zij tekortschieten. Ik hoop dat jullie gezin een manier gaat vinden om beter met elkaar om te gaan - en ik hoop natuurlijk vooral dat je je uit je depressie zult vechten binnenkort!<3

---

Every villain is a hero in his own mind.

All of the above^^ Bijna alles wat ik aan je wou zeggen, is al een keer voorgezegd. We're all here for you

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 14:02 ]

---

If you got my back in the darkest hours, I got yours for the rest of your life

N'aaahw.... :c Come here girl!

Agressie is nooit de oplossing en het feit dat jouw broertje jouw stiefmoeder in het gezicht sloeg -vindt ik- een geldige reden om van te schrikken. Zoiets kan gewoon niet door de beugel en het is terecht dat hij wordt aangesproken op zijn gedrag. Het is misschien niet helemaal jouw plaats om dit te doen - maar als beide ouders niet optreden in zo'n situatie vindt ik dat jij als oudere zus zijnde dit recht wel hebt. Al helemaal als jouw broertje tegen jou op kijkt, des te meer reden dat hij zich zal realiseren dat dit gedrag niet gepast is als hem dit wordt verteld door zijn "idool."
Ik lijdt zelf ook aan depressie en ik merk maar al te vaak dat mensen vaak gewoon niet weten wat depressie nu precies inhoudt en wat dit betekend voor iemand die hieraan lijdt. Ik vindt het dan ook een enorm slap excuus dat je wordt afgerekend op je depressie en al helemaal dat dit tegen je wordt gebruikt. Er is niemand die denkt; 'Weet je wat? Vandaag zal ik eens depressief worden! Dat wordt leuk!' Nee, nee en nog eens nee. Jij hebt hier ook niet voor gekozen en alleen omdat je meer mindere dan goede dagen kent, betekend dit niet dat je niet je uiterste best doet voor jezelf en voor anderen.
Ik zal eerlijk bekennen dat ik je niet heel goed ken, maar je hebt je voor mij (hier op Q) uit de doeken gedaan als een persoon die weldegelijk om anderen geeft en aan anderen denkt. Ik denk dat die reacties meer een tekort koming zijn van je ouders, dan van jou. Ik weet dat het enorm lastig is, maar probeer hun reacties los te laten. Als we het hebben over negativiteit, durf ik te wedden dat zij jou meer pijn doen met hun negativiteit dan jij jouw broertje.
Daarnaast snap ik de "dus dan kan ik er maar beter niet meer zijn" reactie als geen ander. Ik begrijp ook niet waar je ouders het lef vandaan halen om met hun antwoord te reageren. Als ik naar mezelf kijk ben ik (als ik zulke dingen zeg) redelijk snel opweg naar een dieptepunt (zo noem ik het maar even), zulke antwoorden helpen dan absoluut NIET. Ik vindt het zorgelijk dat jouw ouders geen handvaten lijken te helpen om jouw deels te begeleiden/steunen als je richting een dieptepunt gaat. Ik vindt het ironisch dat ze jouw gedrag als "schadelijk" voor je broertje bestempelen, want als je het mij vraagt zijn zij juist schadelijk voor jou.

Jij verdient zoveel meer dan deze "steun" van jouw ouders als je een moeilijke periode in je leven meemaakt.
Ik weet niet hoe oud je broertje is, maar misschien is het een idee om een-op-een een keertje een gesprek met hem te hebben, waarin je bespreekt dat je veel om hem geeft maar dat je momenteel in de knoop zit met jezelf waardoor je dit wellicht minder laat blijken. Je moet juist kracht halen uit het feit dat jij zijn grote voorbeeld bent! Je ouders zijn stom bezig als ze zeggen dat je hem pijn doet, terwijl je hem eigenlijk laat zien wat voor een krachtig en dapper persoon je bent!
Als dat geen goed voorbeeld is, weet ik het ook niet meer.

Heel veel sterkte meid! Mocht je ooit op zoek zijn naar een 'luisterend' oor, mag je me altijd een PB'tje sturen.

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 15:41 ]

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Ik ben echt verrast en geroerd door zo veel motiverende en lieve reacties van mensen die ik soms niet eens persoonlijk ken. Ik haal hier ontzettend veel steun uit en eigenlijk kan ik jullie niet in woorden uitleggen hoe graag ik jullie wil bedanken. You are the best <3

---

Frey_ > Whittaker