Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [6] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Captain Killian Jones Hook

'Pan laat hem nooit van het eiland afgaan, of mij.' de vrouw zuchtte. 'U bent hier op Neverland gekomen, u kunt hier ook weer weg...' ik knik met mijn hoofd. "Dat kan inderdaad, maar dan moet ik wel een strijdbijl met iemand begraven en weer voor diegene gaan werken." ik blijf even stil. "net zoals vroeger." ik pak mijn rum en neem een slok en spring van boord op het strand naast de vrouw. "Maar toen was toen en nu is nu, Love." ik kuch even en merk dat ik haar opnieuw Love noemde. "Sorry Mate." bied ik snel mijn excuses aan. u kunt hier ook weer weg... het waren de woorden van het meisje wat door mijn hoofd heen galmde. Ik kon niet terug, hoewel dat wel moest. Ik moest terug om een crocodile te villen en dat kon nu niet. Ik draai me richting het schip. Ik had iemand die Pan graag wilde. Misschien moest ik toch maar die strijdbijl begraven.

---

If no one else will defend the world then I must

Ik liep voorzichtig naar het eten toe toen ik opeens iemand zag opstaan, ik hield mijn adem in maar zag dat hij met zijn rug naar mij toe stond. Zo stil als ik kon liep ik naar hem toe, pak mijn dolk en houd het voor zijn kil, "1 kik en je gaat eraan..." fluister ik in zijn oor, de jongen knikte instemmend. Ik haalde langzaam mijn dolk bij zijn keel vandaan waardoor hij zich onmiddellijk omdraaide, "Help! Verstekeling!" ik schop tegen zijn maag waardoor hij naar achter valt, pak nog snel wat voedsel daarna schieten ogen omhoog, zo snel als ik kan klim ik naar boven en sta op het dek, snel spring ik over de rand en kom precies voor Hook en een ander meisje "Verdomme..." fluister ik tegen mezelf terwijl ik mijn voedsel achter mijn rug houd.

[ bericht aangepast op 24 aug 2016 - 23:03 ]

---

When you see me, I'm not here

Caitlin

'' I'm Forever Alone.''

De man knikt. "Dat kan inderdaad, maar dan moet ik wel een strijdbijl met iemand begraven en weer voor diegene gaan werken... Net zoals vroeger." Hij neemt een slok wat dan ook en spring naast me, ik leg mijn handen op mijn buik en kijk hem weer aan. "Maar toen was toen en nu is nu, Love.'' Ik snapte half hem niet, op Neverland stond de tijd toch stil? "Sorry Mate." Ik haal mijn schouders op. 'Laat me raden, de strijdbijl is voor Pan bedoeld.' Ineens beland er een meisje voor mij en Hook. 'Eeehm, hallo... '

[ bericht aangepast op 24 aug 2016 - 23:09 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Charlie

Ik grijnsde breed zodra ik zag dat de aandacht plots was gevestigd op een andere verstekeling, mooi. Misschien kon ik Rainbow nu stil neerslaan. Ik teleporteerde vlak achter het krukje, ik had het mes van de jongen in het kraaienest mee gesmokkeld. Met het handvat gaf ik een harde klap tegen haar hoofd zodat ze bewusteloos zou raken.
'Sorry Rainbow, maar als jij echte vrienden had zou je het heel goed begrijpen.' mompelde ik en teleporteerde in de cel. Ik hield het lange mes omhoog. 'Ik weet dat dit niet je bedoeling was, maar ik heb je nodig. Ik heb mijn vrienden nodig. Als gevangene kan je toch niet zien vanuit Hook. Ik kan je wel vertellen hoe dat is.' zei ik snel, pakte haar hand en teleporteerde vervolgens met Ariël aan de rand van de lagune, dit was veel magie in één keer...

---

obsessive rage

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Opeens verscheen Charlie achter Rainbow, ze sloeg Rainbow in een keer neer waardoor ik mijn ogen dichtkneep. Ik hou helemaal niet van geweld...
'Sorry Rainbow, maar als jij echte vrienden had zou je het heel goed begrijpen.' mompelde ze waardoor ik glimlachte. Meteen teleporteerde ze in mijn cel en hield het mes omhoog. 'Ik weet dat dit niet je bedoeling was, maar ik heb je nodig. Ik heb mijn vrienden nodig. Als gevangene kan je toch niet zien vanuit Hook. Ik kan je wel vertellen hoe dat is.' zei ze, ze pakte mijn hand en teleporteerde me weg. Ik keek haar aan en gaf Charlie meteen een knuffel, "Bedankt..." zeg ik, "Maar Hook heeft nog steeds mijn boek..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Nee, Peter heeft het. Hij heeft het mee gejat. En dan nog, zonder jou kunnen ze er niks mee!' Ik maakte ook de touwen bij haar voeten los. 'Ik... Heb alleen denk ik wel iets doms gedaan... Ik... Heb er ook in geschreven, het ging niet weg...'

[Joho Two Lifes ook doen ]

---

obsessive rage

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

'Nee, Peter heeft het. Hij heeft het mee gejat. En dan nog, zonder jou kunnen ze er niks mee!' Ik zuchtte van opluchting terwijl Charlie mijn voeten losmaakte, het boek is veilig... 'Ik... Heb alleen denk ik wel iets doms gedaan... Ik... Heb er ook in geschreven, het ging niet weg...' mijn ogen worden groot,
"Wat heb je erin geschreven?" vraag ik bezorgd, "Charlie, het is cruciaal om te weten wat je hebt geschreven!" ik kijk haar doordringend aan, dit mag niet...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

Het meisje haalt haar schouders op. 'Laat me raden, de strijdbijl is voor Pan bedoeld.' voordat ik antwoord kan geven staat er plots een nieuw meisje tussen ons in. 'Eeehm, hallo... ' zegt het eerste meisje. "Bloody Hell Pan, wat is er met je gebeurd?" mompel ik zachtjes tegen mezelf. Maar dan zie ik voedsel achter de rug van het tweede meisje. Het meisje wat net van het schip afsprong, mijn schip. "Aangenaam Love," zeg ik met een klein lachje. Ik maak een kleine buiging. "Killian Jones," mijn lach verdwijnt en een serieuze blik komt te voorschijn. "Maar hier kent ieder mij als Captain Hook. Dat klopt Captain," ik wijs naar het schip. "Dat is mijn schip, The Jolly Rogger en dat," ik wijs naar het voedsel achter de rug van het tweede meisje. "komt van mijn schip. Ik houd niet zo van dieven." fluister ik in haar oor.

---

If no one else will defend the world then I must

Charlie

'Geen verhaal,' gaf ik toe. 'Het was meer een test... Één ding was niet voor mij, maar bij dat andere ding... Ik dacht dat het weg zou gaan...' Ik sloeg mijn ogen neer en voelde toen een traan over mijn wang glijden. 'Dit is zo stom... Ik wilde de zinnen die jij gedwongen op moest schrijven weghalen, alleen besef ik nu dat ik die van Hook misschien wel teveel voor mezelf gedaan heb, en dan ga ik dood... En het gaat nooit zo uitpakken als ik wil, dat doet mijn magie niet het...' Ik opende mijn ogen weer en probeerde een lichtje te laten verschijnen, in plaats daarvan kwam er een rookpluim om mijn arm dansen. Maar een klein vlammetje danste op mijn hand. 'Het verandert naar een andere vorm... Misschien dood ik Peter nu wel, of Hook, het was zo stom van me!'

---

obsessive rage

'Eeehm, hallo... ' zegt het meisje tegen over Hook "Aangenaam Love," zegt hij met een klein lachje terwijl ik hem nog steeds aankeek. hij maakte een kleine buiging. "Killian Jones," zijn lach verdwijnt en een serieuze blik komt te voorschijn. "Maar hier kent ieder mij als Captain Hook. Dat klopt Captain," hij wijst naar het schip "Dat is mijn schip, The Jolly Rogger en dat," hij wijst naar het voedsel achter mijn rug "komt van mijn schip. Ik houd niet zo van dieven." fluistert hij in mijn oor waardoor ik kippenvel krijg, ik praat nooit met mensen laat staan dat ze tegen mij praten, "Dat weet ik, daarom steel ik van je, je bent de Captain maar..." fluister ik terug, "Ik ken je, langer dan jij zult denken..." ik kijk naar het meisje, "Aangenaam, Anna...." zeg ik vriendelijk.

---

When you see me, I'm not here

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Ik leg mijn hand op Charlie haar schouder, "Je hebt een fout gemaakt, maar dat is normaal, fouten maken is niet erg, maar beloof me dat je het nooit weer zal doen..." zeg ik met een zwakke glimlach,
"Het zou inderdaad kunnen dat alles verkeerd uitpakt, al geloof ik niet dat je zal sterven, dat hoop ik niet...." zeg ik zacht, "Mag ik het boek? Dan kan ik kijken hoe ernstig het zo ongeveer is..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Ik haalde het boek tevoorschijn, Peter had het nooit terug gepakt, en het hopelijk ook niet gelezen. 'Hier,' zei ik en wees de tekst aan. 'Ik blijf de rest van mijn leven van die pen af. Ik doe domme dingen.'

---

obsessive rage

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

"Tja raak het ook maar niet aan..." zeg ik en kijk naar de tekst, R.I.P. dacht ik in mijn hoofd, ik liet een lieve glimlach zien aan Charlie om haar niet ongerust te laten worden, toch boezemt me dit angst op. Het is echt best wel erg... "Het zal vast niet zo erg zijn..." zeg ik het boek dichtklappend, "Kom, laten we het leuk maken..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Ariël, je kan niet liegen.' zei ik moedeloos. 'Ik weet hoe erg het is. Ik ga dood, hartstikke dood. Zo dom ben ik niet.'

---

obsessive rage

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Ik kijk naar beneden, "Dat is niet zeker maar..." ik zucht even, "Maar het ziet er niet zo goed uit..." ik kijk haar aan, "We moeten hopen..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]