OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Een monster heeft geen mensen recht, een mens heeft geen monster recht. Zo is het altijd al geweest. Een monster is geen mens en een mens is geen monster, een dier is geen persoon en een persoon is geen dier. Een turner is geen danser en een danser is een turner. Ik behoor tot de monsters... Dus ik heb geen mensen recht... Snap je me of niet? Ik kijk haar verlegen aan en dan haar dieren. Ze zijn mooi...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

"Ja voordat je dat gaat uitleggen wil ik dat je nu even je echte achternaam zegt en niet doet alsof je tweede naam je achternaam is!" Komt Ariël tussendoor. Ik kijk haar verbaast aan, waarom zou Quinn liegen? "Anders kan ik ook zeggen dat ik Ariël Jones ben..." zeg ik denkend aan Davy Jones, "En niet Killian Jones maar Davy Jones..." gaat ze verder. Ik ben benieuwd wat Quinn nu te zeggen heeft, zal ze echt hebben gelogen? Quinn slaakt een diepe zucht en mompelt dan haar achternaam. "Mills, mijn achternaam is Mills." Ze kijkt mij en Ariël om te beurt aan. "Mijn volledige naam is Quinn Reyna Mills." Verbaast kijk ik haar aan. 'Mills?' Nu weet ik waarom ik haar leek te herkennen en dacht dat ze Regina was. 'Ben je de dochter van Regina? Ik wist niet dat ze kinderen had, ik ken alleen Henry.' Ik ben even verward, zelfs Emma had het hier nooit over gehad. 'Maar als jouw moeder Regina is, dan kan zij ons helpen.' zeg ik blij. Regina had mij destijds ook geholpen in de zoektocht naar Anna en om mijn tante te verslaan, hier was ik haar nog eeuwig dankbaar voor. 'We moeten nu direct naar haar toe,' zei ik resoluut.

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Ik kijk haar zelfverzekerd aan,
"Mills, mijn achternaam is Mills." zegt ze, was dat nou zo moeilijk? "Mijn volledige naam is Quinn Reyna Mills." ongeïnteresseerd keek ik Quinn aan, oké, en dan? 'Mills?' mijn blik gaat van ongeïnteresseerd naar verbaast, wat was er dan met een Mills? 'Ben je de dochter van Regina? Ik wist niet dat ze kinderen had, ik ken alleen Henry.' volgens mij ontploft mijn brein! Ik snap hier niets meer van! 'Maar als jouw moeder Regina is, dan kan zij ons helpen.' helpen... Dat is niet echt mijn woord maar als het werkt om hieruit te komen doe ik mee. 'We moeten nu direct naar haar toe,' ik kijk Elsa even verbaast aan, zo met de deur in kajuit vallen zeg...
"Wees eerst even blij dat ze het heeft gezegd, dan zien we verder oké..." zeg ik fel, maar niet gemeen, "Ooit gehoord van, eerst aanvaarden, dan wachten, dan actie?" ik probeer Elsa te pijlen hoe ze reageert.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

De verbaasde blik van Elsa had ik al verwacht, dus deed mij niks meer. Iedereen zou gelijk doorhebben dat ik familie was van Regina. 'Ben je de dochter van Regina? Ik wist niet dat ze kinderen had, ik ken alleen Henry.' Elsa klinkt vrij verward, maar dan kan ik zeer goed begrijpen. Ik heb ook langer bij grootmoeder Cora geleefd dan bij mams. 'Maar als jouw moeder Regina is, dan kan zij ons helpen.' zegt Elsa vrij blij. Die woorden verbaasde mij. Hoe kon iemand nou denken dat mijn moeder iemand zou helpen? Zij was toch de veroorzaker van dit alles volgens iedereen? 'We moeten nu direct naar haar toe,' stelde Elsa vast. Ik wilde mijn hoofd schudden, maar deed het toch maar niet. Waarom had ik nu toch mijn achternaam vertelt? "Wees eerst even blij dat ze het heeft gezegd, dan zien we verder oké..." probeerde Ariël nu weer ruzie te maken? "Ooit gehoord van, eerst aanvaarden, dan wachten, dan actie?" dit was een reactie waar ik kon op reageren. "Had jij soms wel eens gehoord van privacy? Sommige mensen houden expres dingen achter. Binnen no-time weet heel de stad dat mijn moeder The Evil Queen is." het kwam er vrij bot uit en dit was ik niet van mezelf gewend. Waarom gedroeg ik me nu toch zo. "Mijn excuus." zei ik op een beleefde manier.

---

If no one else will defend the world then I must

"Wees eerst even blij dat ze het heeft gezegd, dan zien we verder oké..." merkt Ariël fel op, "Ooit gehoord van, eerst aanvaarden, dan wachten, dan actie?" Ik trek één wenkbrauw op en sla mijn armen over elkaar. Voordat ik kan reageren komt Quinn plotseling tussenbeide. "Had jij soms wel eens gehoord van privacy? Sommige mensen houden expres dingen achter. Binnen no-time weet heel de stad dat mijn moeder The Evil Queen is." klonk het vrij bot. Ik keek haar even dankbaar aan. "Mijn excuus." zei ze vervolgens na haar uitbarsting. Toch had Ariël ook wel een beetje gelijk, ik draafde meteen weer door. 'Het spijt mij ook, als jij liever niet naar je moeder gaat dan doen we dat niet.' Ik snapte niet zo goed waarom Quinn zo bang was dat iedereen haar geheim te weten zou komen. Zo erg was Regina toch niet? Ja ik heb haar meegemaakt als Evil Queen, maar daarbuiten valt ze best mee. Maar ik zou Quinn's haar keuze respecteren, aangezien het haar moeder is.

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"Had jij soms wel eens gehoord van privacy? Sommige mensen houden expres dingen achter. Binnen no-time weet heel de stad dat mijn moeder The Evil Queen is." Verbaast keek ik Quinn aan, oké, ik neem het een keer voor iemand op, krijg ik zo'n reactie. Weet ik ook wat ik niet moet doen. "Two can keep a secret if one of them is dead..." mompel ik geïrriteerd. "Mijn excuus." zegt ze, ik trek een wenkbrauw op, "Ja dat zeggen ze allemaal... Ik nam het voor je op en dan krijg je dit, serieus jullie zijn getikt!" man die landmensen zijn nog erger dan in die verhalen!
"De dochter van The Evil Queen, is handig om te weten..." merk ik op, ik had serieus geen idee wie die hele Regina Mills is, "Wie is The Evil Queen...?" vraag ik toch maar hardop, "Sorry mensen ik verdiep me niet in sprookjes, ik kijk naar het echte leven want ik ben echt..." ik kijk ze even aan, zou ik nu ook sorry moeten zeggen? Iedereen zegt het... Ach zo ben ik niet opgevoed, leen dingen en geef niet terug!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Nadat Ivy haar uitleg over haar beredenering van het monster zijn had gegeven snapte ik eigenlijk pas hoe ze zich erbij voelde. Je ziet het helemaal verkeerd, vindt je niet dat ieder monster het verdient ook een meisje te zijn, en dan zijn er een paar geluksvogels die dat ook werkelijk mogen ervaren. Luister je bent bijzonder, en dat monster in jou hoort bij jou, dus accepteer het maar gewoon ik stond op pakte haar bij haar arm en sprong van het dak af nu gingen we wat lekkers bij Granny's eten en daarna zou ik kijken of ik ergens een spoor van Tuuli's en Mackenzie' hun vader zou vinden, Ivy zou vast wel mee willen. Ik tilde mijn huisdieren op met een windvlaag en ook zij stonden weer op de grond. Ik trok Ivy aan haar arm mee en rende door de straten heen. Nog een klein stukje en ik kon op stoel neer ploffen bij Granny's.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

We all believe we're strong if we hold on for a little longer ||Kleding|| Haar||

Ik drink rustig mijn Mojito op, die heerlijk aanvoelt vanwege de alcohol. Ik ben eigenlijk te jong daarvoor, maar vele aanschouwen mij als volwassen, dus geniet ik daar maar lekker van. Ik bestel er nog eentje en wanneer die aankomt zie ik dat Isa met Ivy ook in Granny's is. Ik zwijg omdat ik niet veel goede dingen over haar heb gehoord. Ik speel met het rietje terwijl ik nadenk over hoe ik mijn vader terug krijg zonder Mackenzie's boek, aangezien dat het sowieso niet gaat worden. Tot zo ver heb ik totaal geen idee, dus dat begint al goed. Ik weet niet hoelang ik nog kan nadenken daarover maar ik hoop dat ik op tijd met een plan kom.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Ik glimlachte en maakte een salto voordat we op de grond stonden. Ga niet zo snel! Ik ben wel een monster, maar heb ook een zwakke maag! Ik glimlachte en nam nu het voor touw. Dan ging de weg over de daken en zo. Daarna sprong ik eraf en liet haar me weer trekken. Eenmaal daar plofte ik hijgend neer op een stoel en zuchtte. Dit... dit.... dit moeten we echt vaker doen!

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

'Het spijt mij ook, als jij liever niet naar je moeder gaat dan doen we dat niet.' Met een kleine glimlach geef ik Elsa een kort knikje als dank dat ze ze me begrijpt. Ariël kijkt mij verbaast aan na mijn uitval. Oja ik was even vergeten dat ze een piraat was en aan iedereen schijt had. Ik dacht al dat ze ze zich vroeg of laat aan mij ging ergeren. Dat doet ze dus blijkbaar bij iedereen. "Two can keep a secret if one of them is dead..." mompelde Ariël, maar ik negeerde die opmerking. Wanneer ik mijn excuus heb aangeboden kijkt ze met opgetrokken wenkbrauw aan, "Ja dat zeggen ze allemaal... Ik nam het voor je op en dan krijg je dit, serieus jullie zijn getikt!" wat was ik blij dat ik haar nu pas leerde kennen en haar niet al eerder had ontmoet. Wat konden piraten toch bot zijn. "De dochter van The Evil Queen, is handig om te weten..." aan haar stem te horen merkte ik vrij snel op dat ze geen idee was wie mijn moeder was. "Wie is The Evil Queen...?" ik gun haar geen eens meer een verbaasde blik. Ariël lijkt met de minuut te voorspelbaarder "Sorry mensen ik verdiep me niet in sprookjes, ik kijk naar het echte leven want ik ben echt..." Ik kijk met opgetrokken wenkbrauw naar Ariël en trek een verbaasde blik naar Elsa. Oke, dit kwam wel een beetje uit een onverwachte hoek. "Dus ik ben niet echt?" verhaal ik haar woorden. "Als ik niet echt ben, is mijn moeder ook niet echt. Dan hoef jij ook niet te weten wie zij is, want zij is ook niet echt?" Wat Ariël net had gezegd sloeg dus helemaal nergens op en op deze manier van communicatie maakte ze meer vijanden dan vrienden. Ik zou bijna haar behandelen hoe zij dat andere meisje had behandeld. Raar vol piraten...

---

If no one else will defend the world then I must

"Ja dat zeggen ze allemaal... Ik nam het voor je op en dan krijg je dit, serieus jullie zijn getikt!" Verbaast keek ik Ariël aan, waarom moest ze nou direct weer zo bot doen. "De dochter van The Evil Queen, is handig om te weten..." ging ze verder, het klonk niet echt alsof ze wist over wie dat was. Dit werd direct duidelijk bij haar volgende vraag. "Wie is The Evil Queen...?" vraagt het meisje. "Sorry mensen ik verdiep me niet in sprookjes, ik kijk naar het echte leven want ik ben echt..." Mijn mond valt open van verbazing, ik had werkelijk waar nog nooit zo'n tactloos en apart figuur ontmoet. Hier in Storybrooke viel ik misschien niet zo op, maar thuis was ik the Queen of Arendelle. Niemand zou zo tegen mij durven spreken, mede omdat ze bang waren voor mijn krachten, die ik nu zomaar onder controle leek te hebben. Ik zag dat Quinn haar net zo verbaast aanstaarde "Dus ik ben niet echt?" vroeg ze. "Als ik niet echt ben, is mijn moeder ook niet echt. Dan hoef jij ook niet te weten wie zij is, want zij is ook niet echt?" Ik moest lachen om de mindgame die Quinn nu speelde, ze had wel een punt. Hoe durfde Ariël ons zo te beledigen. Net alsof wij er iets aan konden doen dat we blijkbaar uit een sprookje komen? Dreigend liep ik op haar af. 'Zoals je ons al de hele tijd duidelijk maakt bevinden wij ons op het land en niet op de zee. Dat betekend dat jij hier helemaal niets te vertellen hebt, piraat. Ik bedoel een piraat op het droge is toch geen piraat te noemen.' zei ik spottend. Afkeurend keek ik Ariël aan.

---

When you believe your dreams come true

Ariel Sparrow, the Pirate
"Als ik niet echt ben, is mijn moeder ook niet echt. Dan hoef jij ook niet te weten wie zij is, want zij is ook niet echt?" Er kwam een grijns op mijn gezicht, "Daar heb je gelijk in, laat dan maar, ik hoef niet te weten wie ze is..." Dreigend liep Elsa op me af waardoor ik een grinnik niet kon weerstaan. 'Zoals je ons al de hele tijd duidelijk maakt bevinden wij ons op het land en niet op de zee. Dat betekend dat jij hier helemaal niets te vertellen hebt, piraat. Ik bedoel een piraat op het droge is toch geen piraat te noemen.' Weer begin ik te lachen, "Je kan dit ook zien als een heel groot schip..." Zeg ik en kijk haar recht aan, "Toch kan ik me inderdaad niet echt een Pirate noemen. Dus dan stel ik me even anders voor, Aangenaam, Ariël Sparrow..." Ik grijns, "Het meisje dat even raar is als haar vader en net iets minder gemeen dan mijn peetvader..." Ik denk even na, het haalt eigenlijk alleen maar niet fijne herinneringen op. Wat men noemt, een moeilijke jeugd... Ik voelde langzaam, heel langzaam tranen ontwikkelen in mijn ogen. Ik snoof even en veegde snel mijn tranen weg, ik hoop niet dat ze het hadden gezien.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik keek haar grijnzend aan, het was inderdaad heerlijk om een stuk gewoon ouderwets hard te rennen. Ik zag Tuuli ook zitten, maar ze was zo diep in gedachten verzonken dat ik maar niet naar haar toeging. Zwakke maag, dan zullen we is zien wat je te eten besteld want ook een zwakke maag heeft voedsel nodig. "Een hotdog met een warme chokomel voor mij" zei ik toen ze mijn bestelling kwamen opnemen. "Wat wil jij?" ik vroeg het haar want dan zou ze het mij via haar gedachten vertellen en kon ik het aan het meisje die onze bestelling opnam vertellen. Ik probeerde Tuuli's blik te vangen om duidelijk te maken dat ik haar vader zo ging zoeken maar Tuuli was te ver in gedachten verzonken. Ik bleef het proberen tot ik antwoord kreeg van Ivy, het zou me vast wel lukken om haar blik te vangen en via gebarentaal duidelijk te maken dat ik zo zou gaan zoeken.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ariël begint zomaar te lachen, wat mij boos maakt. "Je kan dit ook zien als een heel groot schip..." Zegt ze terwijl ze mij recht aan kijkt, "Toch kan ik me inderdaad niet echt een Pirate noemen. Dus dan stel ik me even anders voor, Aangenaam, Ariël Sparrow..." grijnst ze, "Het meisje dat even raar is als haar vader en net iets minder gemeen dan mijn peetvader..." Ik schud mijn hoofd, ze was ook echt raar waardoor ik niet boos kon blijven. De emotie in haar gezicht begint langzaam te veranderen en heel even lijkt het alsof de tranen in haar ogen staan. Als ze dan ook nog in haar ogen begint te wrijven weet ik het zeker. Ariël kende dus toch gevoel, maar het zou vast haar trots krenken dus besloot er niets over te zeggen. Ik knikte bemoedigend en liet het daarbij. 'Oke Ariël Sparrow, welkom aan boord. Dit schip heet Storybrooke, waar wij dus met z'n allen terecht zijn gekomen. We moeten dus opzoek gaan naar een oplossing, want ik wil graag weer naar huis. Ik draaide mij half naar Quinn om haar ook weer bij dit gesprek te betrekken.

---

When you believe your dreams come true

We all believe we're strong if we hold on for a little longer ||Kleding|| Haar||

Wanneer ik minder intresse heb om te spelen met het rietje van mijn Mojito, die trouwens minder goed smaakte als de eerste, zie ik af en toe de blik van Isa mijn kant op gaan. Ik zie haar iets gebaren wat volgens mij betekend dat ze mijn vader wilt zoeken. Ik glimlach en daarna knik ik. Als mijn Mojito op is, bestel ik een fruitensapje om de alcoholsmaak weg te spoelen, die iets te hevig was. Daarna reken ik af, maar ik blijf zitten op mijn plaats, wat overigens mocht van de bediende. Ik wil namelijk niet al te lang in het huis zijn dat een complete chaos is.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina