Wat is een schrijfplan voor jou? - Story problemen

Hallo iedereen!

Sinds 2 jaar heb ik gesukkeld met een writers' block en heb al die tijd dus niet meer geschreven. Nu kriebelt het een tijdje in de vingers om terug te gaan schrijven. Omdat het toch lang geleden is, weet ik niet zo goed waar te beginnen. Daarom had ik gehoopt of jullie mij hiermee kunnen helpen.

Wat vinden jullie het belangrijkste om naar te kijken tijdens het schrijven van een verhaal? Hoe leggen jullie ideeën, personages, plaatsen van verloop, ... bij elkaar? Met welk fase tijdens het schrijfproces beginnen of eindigen jullie en wat gebeurt er ondertussen? Wanneer is het tijd om een titel te verzinnen? Hoe willen jullie potentiële lezers prikkelen? Wat doen jullie als jullie merken dat het verhaal een beetje in een slop geraakt?

^ Zulke vragen zie ik graag beantwoord worden.
Ook, ik heb geprobeerd om een mindmap te maken, zoals het hier ergens gesuggereerd is, maar ik snap de werking ervan niet zo goed. Of beter gezegd: ik snap niet welke fases je stap per stap kunt uitwerken daarin, want het is zo lang geleden.

Kortom, wat is een schrijfplan voor jou en welke relevante tips kan je meegeven?

Alvast bedankt (:

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

Ik neem een mt. Ben wel benieuwd naar anderen hun antwoorden. Zelf weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen.

Wel bedenk ik vaak het verhaal bij de titel die in mijn hoofd opkwam.

Alle ideeën voor het verhaal zet ik onder elkaar en beschrijf alles zo goed mogelijk. Van wat ik geschreven heb maak ik per dag in het verhaal een samenvatting, zodat ik makkelijk terug kan vinden wat wanneer gebeurd is en hoeveel dagen er verstreken zijn.

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 20:48 ]

Ik begin meestal blind aan een verhaal. Ik schrijf wat er in me opkomt.

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Het verschilt voor mij heel erg met welk motief ik aan een verhaal ga beginnen. Het grootste verschil is character- of plot driven. (Sorry voor alle Engelse termen die ik er in gooi :x)
-Ik begin met het bedenken van de grootste events. Wat is precies het geen waar ik naartoe wil schrijven? Wat is de climax van mijn verhaal? Voor character driven stories: Wat gaat er met mijn personage gebeuren. Voor plot driven stories: Wat zijn de grote thrilling moments in mijn verhaal?

Zodra ik dit in mijn hoofd heb, ga ik me bedenken hoe ik het verhaal wil lanceren. Ik hou van een nuchtere start... Laat het verhaal losjes beginnen. Uiteindelijk merk je dat je personage er vanzelf wel inrolt. (Althans, zo werkt het vaak bij mij.)
Iets waar ik zelf erg van houd is als het begin van het verhaal op een of andere manier gelinkt is aan het einde. (Dit zie je al erg vaak terug in boeken, films en series en zorgt voor 'a satisfying closure to character bonding'.)

Of mijn verhaal nu plot- of character driven is, ik zorg er aaaaltijd voor dat ik weet met wie ik werk. Oftewel, Er zijn altijd minimaal drie characters die ik volledig uitwerk zodat ik altijd een houvast heb als ik merk dat ik vast dreig te lopen in mijn eigen verhaal. Als je je characters goed genoeg kent, kun je hun minder bekende kant gebruiken om een dergelijke twist aan het plot te geven zodat het verhaal weer nieuw leven wordt ingeblazen.

Anywayyyyyy ik merk dat ik veel te veel educational crap aan het lullen ben.
Het belangrijkste is dat je enigszins weet wat je schrijfdoel is. Het is echt niet erg als je stukken gaat schrijven waarvan je eigenlijk niet precies weet waar het heen gaat, dit levert juist verrassende plot points op!
Ik heb op mijn opleiding al veel prietpraat gehad over storytelling, script writing, etc. Het belangrijkste wat ik daar van geleerd heb is dat er ontzettend veel regeltjes zijn in de wereld van storytelling, maar de belangrijkste regel is: 'If you know how to break a rule, that rule was never even applicable for you anyway.' -> directe quote van een storytelling teacher van me, iets waar ik altijd aan terug denk wanneer ik creatief bezig ben.

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 21:04 ]

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Even een mt

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 23:12 ]

Physics is awesome

Debbaut schreef:
Ik begin meestal blind aan een verhaal. Ik schrijf wat er in me opkomt.

chaos makes the muse

Ik heb nu een verhaal waar ik in periodes heel graag aan schrijf, dus ik ga het ook pas online zetten als het helemaal af is. Ik vind het ook fijn om soms stukken op papier te schrijven. Soms zit ik even vast in het verhaal, maar heb ik wel een idee voor iets verder in het verhaal, dus dan schrijf ik dat alvast op.
Deze methode werkt voor mij heel goed omdat ik me zo niet gedwongen voel om te schrijven.

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Kelmeckis schreef:
Even een mt

16 - 09 - '17

Zelf begin ik eigenlijk gewoon met schrijven. Desondanks heb ik wel altijd een bestand waarin ik het plot een soort van samen heb gevat, waarin ik de ideeën die ik erin voor wil laten komen heb opgesomd en ik heb een kort lijstje met de personages. Momenteel schrijf ik aan een verhaal waarin ik eigenlijk alleen de meest opvallende kenmerken van een personage heb genoemd. Om even een voorbeeld te noemen: een van mijn personages staat bekend om zijn vriendelijke uitdrukking en luchtige karakter. Dat staat dan in mijn lijstje. Wat er bijvoorbeeld niet in staat zijn dingen als hobby's etc. Soms heb ik verhalen waar ik de personages wel helemaal uit schrijf. Het ligt er een beetje aan hoe belangrijk de personages (en hun trekjes) zijn voor het verhaal. Ook is het handig zoveel mogelijk op te schrijven over je personages, locaties etc. als je het idee hebt in de toekomst vast te kunnen komen zitten. Dan heb je iets om op terug te grijpen en dat kan soms heel fijn zijn.

Zelf vind ik het verder fijn om in chronologische volgorde te schrijven. Ik heb anders de neiging later nog dingen te verzinnen, die ik niet toe zou kunnen voegen als het einde al is geschreven. Dan moet ik alles namelijk weer veranderen en dat is pittig veel werk. De titel schiet me meestal ergens tijdens het schrijven tebinnen. Ik denk er niet echt overna. Voor mijn gevoel moet een titel echt voortkomen uit het verhaal en het is dus niet iets dat je makkelijk verzint voordat je gaat schrijven. Mijn huidige werk heeft bijvoorbeeld ook geen titel en ik zit momenteel op 5k aan woorden (en ik gok dat het nog wel gaat verdubbelen voor ik iets verzin haha).

In ieder geval, mijn tip is dat je vooral op je gevoel af moet gaan. Wat voor de een goed werkt, kan voor de ander totaal niet werken. Het kan zelfs per verhaal verschillen. Het is maar net wat je wilt bereiken met jouw verhaal. Ik zou gewoon lekker gaan experimenteren met bijv. het uitwerken van personages, locaties etc. of gewoon zonder enig plan schrijven.

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

It's all in my head, just waiting to be thought of ^^

in love with the fictional characters, I'm sorry

Debbaut schreef:
Ik begin meestal blind aan een verhaal. Ik schrijf wat er in me opkomt.

Aan niets denken is ook denken.

Ik maak sinds kort meestal wel een document/iets voor de belangrijkste gebeurtenissen, zodat ik niet zo makkelijk vast loop. Dat ziet er ongeveer zo uit:

mortui vivos docent

MT, kan nog nuttig zijn ^^

Seasons will change, but I shall remain

Het verschilt mij bij eigenlijk een beetje per verhaal hoe ik aan het werk ga. Ik heb vaak wel een bepaald beeld in mijn gedachten waar ik naartoe wil (soms is het echt alleen één beeld of een scène). Als ik een beetje weet in wat voor tijd/welke omgeving het zich afspeelt en ik een hoofdprobleem heb bedacht, ga ik de personages verzinnen. Meestal is dat niet bijster uitgebreid, ik zoek wat plaatjes op internet waarbij ik een soort 'bingo' gevoel heb, geef ze een naam en een paar karaktereigenschappen en de rest ontwikkelt zich al schrijvende. In de meeste gevallen kom ik in de beginfase nog op nieuwe ideeën en zo ontstaat er een soort tijdlijntje met gebeurtenissen die moeten gaan plaatsvinden. Soms op papier, soms alleen in mijn hoofd. Dat is een beetje mijn houvast tijdens het schrijven. Ik probeer bij elk Q-hoofdstuk (600-1000 woorden) een mini-cliffhangertje te doen, of in elk geval iets te laten spelen waardoor mensen willen doorlezen, maar belangrijker nog: waardoor ik zelf ook door wil schrijven. Ik stop vaak op een moment dat ik eigenlijk wil doorgaan, zodat ik de volgende keer niet veel moed hoef te verzamelen om weer gaan te beginnen. (:

Every villain is a hero in his own mind.

Wat doen jullie als jullie merken dat het verhaal een beetje in een slop geraakt?
Als je verhaal in het slop komt, wilt dat zeggen dat alle spanning er is uitgevloeid. Veel mensen lossen dat op door te denken: oké, laat ik maar eens een bom erin werpen om hun aandacht terug te grijpen. Dan gooien ze meteen er een verandering in en doen ze daar een paar hoofdstukken iets mee en dan zitten ze opnieuw in het slop. Ook zijn mensen niet eens super enthousiast over het plotse werpen van die bom. Ze zijn niet echt gegrepen of geïntegreerd door de bom zelf. Als je in een impasse zit, wil je de spanning er terug inkrijgen en toch werkt het niet om een bom te gooien. Dat is logisch. Je moet weten wat spanning eigenlijk is. Dat is niet de bom zelf, maar HET IDEE van de bom. Dat is wat mensen grijpt. Het idee dat er wel eens een bom zou kunnen vallen, dat er één dreigt te vallen en ze willen zien hoe het uiteindelijk gebeurt en dàt het daadwerkelijk gebeurt. Stel. De bom is een kusscène.
Als je zegt, wending, ik zal twee personages eens onverwacht laten kussen. Ineens doen ze dat. Je reactie zal zijn. Huh? Oké, best leuk! Als je eerst tien hoofdstukken keihard zit te hinten dat er iets tussen hen is, dat ze wel eens zouden kunnen kussen en je rekt het en je bouwt het op, telkens en tandje hoger en hoger, tot je het zo hebt opgeschroefd en verhoogt dat de lezer op hun randje van hun stoel zit met hun nagels in hun armen. Maar het gebeurt nog niét. je geeft het ze niet. Dat is spanning. Niet de bom. Het idee van de bom. En dan pas gooi je hem uiteindelijk. Dan heb je effect en dan heb je ze gegrepen. Als je in een impasse zit en je lezers terug grijpen wilt, is het een goed idee om iets belangrijks te laten gebeuren om de spanning er terug in te voeren, maar wordt je belangrijke gebeurtenis niet voorbereid, dan ga je de lezer haast even weinig ''pakken'' ermee als wanneer je dat niet zou hebben gedaan.

[ bericht aangepast op 2 aug 2016 - 16:24 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Dank je, dank je, dank je wel voor deze zinvolle tips
Het is fascinerend om te zien hoe jullie ermee werken!

Het probleem bij mij is, dat ik het 'ik-schrijf-gewoon-maar-wat'-methode ook niet kan volhouden, uit schrik dat het verhaal vast gaat geraken of nergens heen gaat. Maar echt alle facetten zoals personages, plaatsen, verhaallijnen en zo opslaan in een documenten is het ook niet.

Kortom, ik ben een "meisje" van de gulden middenweg, en dat is net het moeilijkste om iets uit mijn duim te zuigen.

Nog een vraag dat ik vergeten was te stellen: hoe borrelt je brein van ideeën? En hoe ga je om met ideeën van een verhaal of meerdere?

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”