[RPG=SPEELTOPIC=1] Elements|| I believe in magic||Part 1 - Speeltopics

Elements Het is 19 mei 1900 wanneer op een dag er een negenling word geboren had niemand hun magische krachten verwacht, elk kind bestuurde zijn eigen element en iedereen kind had langzamehand zijn eigen magie ontwikkeld. Het was prachtig om te zien, maar de stiefmoeder van de volgende koningin was jaloers. Op een dag had ze van woede een bos in brand gezet en vervloekte de kinderen van haar stiefdochter en zorgde ervoor dat hun krachten sterker werden dan gedacht. De volgende koningin zag hoe haar kinderen de controle van hun magie verloren en dorpen gingen door hun magie neer. En toen kon ze niks meer dan haar eigen kinderen verbannen uit de stad, door haar verdriet vloog heel het land in sneeuw&ijs, en niemand kwam het land in of uit...

Wat er nu gaat gebeuren Het is ongeveer 60 jaar later en de elementen zijn uitgebreid. Nu zijn er familie's van toverkrachten die zich schuil houden in het bos ver van het paleis en het ijs vandaan. De kinderen willen hun moeder zien, omdat er een brief is gekomen dat hun land gevaar loopt door hun oma. Ondertussen is de nieuwe koningin net zo kwaad aardig als haar stiefmoeder en heeft geen behoefte aan haar kinderen, zei sluit zichzelf liever op dan 1 van hun gezichten te zien. Zei stuurt allemaal valstrikken naar haar kinderen toe voordat ze bij het paleis aankomen, want weet niet dat het haar kinderen zijn. Ze denkt dat het vijanden zijn die het land komen overnemen en vernietigen, en dat laat ze niet gebeuren. Ze stuurt opstoppingen, vervloekingen en valstrikken zodat ze nooit bij het land aankomen.

Elementen • water&zee • Duister&Nacht • aarde&natuur • vuur&as • lucht&wind • ijs&sneeuw • Tijd&gedachten • Storm&Bliksem • Dieren&Schijn

Rollen: Naam - element - spelernaam Sile Aura - lucht&wind- Verloren Elora Rhea Avalon - Tijd&Gedachten - Growlithe Agnete Egeté Paia - Ijs&Sneeuw- Polovina Ruelle Victoire Devereaux - Vuur&As- Cicatrice Csilla Bernadett Cili- Duister&Nacht- Shairell Tristan Reynhard- Aarde&Natuur- Aerodactyl Francisco Aadan Lewis - Tijd&Gedachten- Shairell Jo Mari Vesi- Water&Zee- JoSnape Rachel K. Green - Vuur&As- Gentil Adam Ákos Keller - Sneeuw&Ijs- Growlithe Faith Daniek Lewis - zee&water - httpLAURA Azara Ashley LaChanda - vuur&as - Samanthablaze James Vincent Stamos - Wind&Lucht - httpLAURA Jonathan McKay - natuur&aarde - Gentil Jonas Noach Slinks - Storm&Bliksem- XxXFREEDOMXxX Avan Rave Ravens - nacht&duister - JoSnape Alexander Dale - Dieren&Schijn - Verloren Ariël Melanie - Storm&Bliksem - JoSnape Grace Darcy Belle-Donna Loveless - Dieren&Schijn - XxXFREEDOMXxX Gereserveerd - Dieren&Schijn -BastetCat Gereserveerd- duister&nacht - DarkOne Eärlindë Séregon Kyngeston - Dieren&Schijn - DarkOne Aisla Nora Akam - Storm&Bliksem - Growlithe Olivia Dragon Gold - Ijs&sneeuw - Shairell Lisa Dale - Dier&Schijn - Lisadragonrider Aurora Bambi Costa - tijd&gedachten - _patch Margaret Freeze Greene- natuur&aarde - httpLAURA (Ps. stiefmoeder kan je nog reserveren, maar ik speel de moeder van de kinderen.)

Regels • Geen perfecte personages, er bestaan ook geen perfecte mensen. • Je hebt je beauty eigen rol, bespeel die dan ook in plaats die van andere. • Je mag niet meer dan 4 personages, vraag desnoods aan mij om nog meer. • Er zijn geen sterke en ook geen zwakke rollen, wanneer je professioneel wilt worden vraag het dan even. • Schelden mag, niet te vaak&niet te erg. • +16 is toegestaan. • Ik maak de topics aan • Minstens 150 woorden PRAATTOPIC ROLLENTOPIC [/face]

Beschrijving Land: Het best wel grote land Magyare lijkt van boven af een hele grote noordpool. Overal is het wit en er zijn geen normale meren meer, alles is ijs. Je kunt vaak schaatsen, maar dat kost energie. In de loop van de jaren is het land arm geworden en is er weinig voedsel. Er wonen ook nog dieren die in de kou kunnen overleven. Ook bestaan er eenhoorns&draken.

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 20:02 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Ariël zucht even en richt zich dan tot mij. "Gewoon rustig blijven..." zegt ze kalm. Hoe doet ze dat toch, zo rustig blijven? Hoe krijgt ze dat toch voor elkaar? "Mijn ouders zullen niet boos zijn..." zegt ze. Ik kijk haar vragend aan, hopend op meer uitleg. "Ik denk dat ik naar huis kan gaan zonder problemen, maar ik ben bang dat ik nu even niet naar huis wil gaan, dat zouden mijn ouders alleen maar leuk vinden..." zegt ze. Oké, nu snap ik er nog veel minder van dan eerst.
Ze kijkt even over haar schouder, maar als ze niets hoort of ziet kijkt ze weer voor zich uit. "Je mag met me mee naar huis..." fluistert ze tegen mij. Ze staat op en klimt gebukt de kuil uit. Ik volg haar voorbeeld. Wie weet zijn die mannen nog steeds in de buurt en het lijkt me niet zo prettig als ze ons te pakken krijgen. Helemaal niet zelfs. Die man van daarstraks leek al niet blij, dus ik heb al helemaal geen zin in nog meer mannen met een slecht humeur.
"Anders gaan we eerst even naar mijn eigen gebouwde huis, daar kunnen we verder praten..." gaat Ariël verder. Ze gaat overeind staan. De wind blaast door haar haren. Dan draait ze zich om en loopt ze weg, waarschijnlijk naar haar huis. Ik aarzel even, omdat ze niet omkijkt en me niet roept, maar loop dan toch achter haar aan. Ze zei dat ik mee mocht, dus dat doe ik dan ook. Ik kijk even naar de lucht, op zoek naar Ember.
Zacht fluister ik haar naam. Enkele seconden later landt ze op mijn schouder.
Snel ren ik Ariël achterna. “Wacht op mij!”

---

Mati en sheva yelu. This action will have no echo.

Ariël Watson
"I want to be Free"

Azara staat op en loopt me achterna terwijl ze roept dat ik even moet wachten. Ik stop even en kijkt naar achter. Gelukkig stopte ik anders was er iemand op me gevallen. Ik kijk met grote ogen naar het meisje,
"Help haar... help haar alsjeblieft..." hoor ik, ik kijk naar boven, een draak? Hoe kan ik hem verstaan? Misschien... Ach laat maar, dit meisje heeft hulp nodig...
Snel kniel ik naast haar neer, haar arm bloed... Ik kijk om me heen, nergens iets waarmee ik het kan verbinden...
Zonder goed na te denken scheur ik een stuk stof van mijn kleding en verbind de wond. Ik kijk nog even omhoog naar de draak terwijl Fluffy op mijn schouder gaat zitten. Dan kijk ik achter me, naar Azara, lach even naar haar zodat ze weet dat ze niet vergeten word, en draai me dan weer naar het meisje. Ik haal al mijn kracht bijeen en til haar op, hopelijk is ze niet heel erg gewond...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ariël komt tot stilstand en werpt een blik over haar schouder, naar mij. Dan zie ik plotseling een meisje, met een bleke huid en heel licht haar. Ariël ziet haar ook. Niet dat dat ongewoon is, want ze ligt letterlijk aan haar voeten. Niet te missen.
"Help haar... help haar alsjeblieft..." hoor ik een onbekende stem plotseling zeggen. Meteen kijk ik omhoog, wat op zich al vreemd is. Welke idioot kijkt er nou naar de lucht als hij een stem hoort? Stemmen komen van mensen en die kunnen over het algemeen niet vliegen. Ik zeg niet dat er niemand is die kan vliegen, want na alles wat er vandaag gebeurd is, is er niets meer dat mij nog kan verbazen.
Wat ik zie als ik omhoog kijk, is een draak. Waarschijnlijk doelt hij op het meisje dat voor Ariël op de grond ligt, wat ze ziet er niet al te best uit en...
Stop. Wacht even. Een draak?! En sinds wanneer praten die?!
Ik schud mijn hoofd in een poging alle vragen en gedachten te laten stoppen, maar het helpt allemaal niets. Ik heb sowieso geen idee waarom er zoveel vragen door mij hoofd spoken; zo nieuwsgierig ben ik normaal gesproken niet. Ach, het zal wel.
Ik kijk weer naar het meisje, dat nog altijd op de grond ligt.
Ga haar vooral niet helpen joh, dat is ook totáál niet wat die draak bedoelde. Blijf daar vooral lekker rustig staan.
Bedankt, sarcastisch deel van mij. Nu weet ik in ieder geval weer waar ik mee bezig was. Ik loop behoedzaam op Ariël en het onbekende meisje af. Ariël is ondertussen naast haar neer geknield en is… haar arm aan het verbinden? Wat is hier gaande?
Plots valt het me op dat haar arm met bloed besmeurd is. Ja, dat is best een goede verklaring voor het feit dat Ariël een stuk stof om haar arm wikkelt. Haar vogel -Ik weet nog steeds niet wat het nou is- zit op haar schouder. Ze werpt nog een blik op de draak boven haa hoofd en glimlacht dan over haar schouder naar mij.
Ik glimlach voorzichtig terug. Een beetje opgelaten blijf ik van een afstandje staan kijken. Ik weet nooit zo goed wat ik moet doen op dit soort momenten.
Ga je haar nou nog helpen of wat?
Jaja, ik ga al. Jeetje, die gesprekken met mezelf hebben echt effect. Al denk ik niet dat het helemaal normaal is om zo met jezelf te “praten”. Maar ik ben dan ook niet echt normaal. Nee, eerder zo gek als een deur.
Ariël tilt het meisje voorzichtig op. Nog steeds met een opgelaten gevoel loop ik op haar af. Met elke stap die ik dichterbij kom wordt mijn beschermende kant meer en meer geprikkeld. Ik ga steeds harder lopen, en dan rennen, tot ik bij Ariël en het mesje ben. “Is ze in orde? Komt het goed met haar?” fluister ik onzeker. Ik werp een blik van het Ariël naar het meisje, en dan weer naar Ariël. We moeten iets doen, haar helpen. Zoveel is me wel duidelijk.

[ bericht aangepast op 6 aug 2016 - 9:06 ]

---

Mati en sheva yelu. This action will have no echo.

Olivia Dragon Gold

''Dragons Are My Family, Ice Is My Passion''

Ik open half mijn ogen, ik was misselijk en duizelig tegelijk. Blake kan het puntje van de neus nog net door het raam steken, maar ook echt een heel klein beetje van haar neus. Voorzichtig aai ik haar neus. Dan kijk ik voorzichtig de andere kant op. 'W-wie zijn j-jullie?' Ik kijk van de ene naar de ander. Wanneer ik recht op wil zitten doet mijn hoofd pijn, niet bewegen Olivia. Alsjeblieft pijn ga weg... Er licht stof op mijn arm, wat is er gebeurd? Ik kijk Blake vragend aan die nu probeert haar oog door het raam te duwen, je viel naar beneden, ze helpen je alleen maar, rustig! Ik kijk weer naar de twee meisjes. 'I-ik ben Olivia. Mijn draak haar naam is Blake, ze kan met iedereen praten die ze wil.'

[ bericht aangepast op 5 aug 2016 - 11:45 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

Zei is best schattig, ze zier er best mooi uit... Niet dat ik verliefd op haar ben! Echt niet, als dat wel zo is moet zei het ook terug voelen, maar dat word hem toch niet... Ik heb nou eenmaal een angst voor mensen verliezen, zo meteen verlies ik haar ook! Ik glimlach omdat zei ook moet glimlachen, 'waar denk je aan?' Weetje, dat is echt de raarste vraag ooit voor mij. Ik kan het gewoon lezen en nu vraag ik het. 'Sorry, het klink dom. Het is even netter om het gewoon te vragen dan het te lezen.' Ik ga naast haar staan, 'iedereen is ooit bang...' Haar haar begint te glimmen en haar ogen geven bijna licht, mijn hand doet een plukje achter haar oor. 'Je haar is best wel mooi...' Ik grinnik, 'zullen we naar het dorpje?'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

'waar denk je aan?' Ik grinnik even, hij gebruikt zijn krachten echt niet of gewoon heel erg onopvallend. 'Sorry, het klink dom. Het is even netter om het gewoon te vragen dan het te lezen.' Ik kijk hem even aan, "Ik dacht aan vroeger..." zeg ik met een glimlach. Hij gaat naast haar staan, 'iedereen is ooit bang...' Hij heeft gelijk, ik was vroeger vooral bang voor het donker, nu? Ik denk dat ik daar nog wel eens achter kom. Als mijn haar begint te glimmen doet hij een plukje achter mijn oor . 'Je haar is best wel mooi...' even worden mijn wangen rood, hoe moet ik hierop antwoorden, "Dankje..." stotter ik snel. Complimenten, dat ben ik niet gewend. 'zullen we naar het dorpje?' ik kijk even achterom, Avan red zichzelf wel, al staat hij daar zo alleen in het duister, waarom gaat niemand naar hem toe? Ik glimlach als ik weer terug kijk, "Ja is goed..." ik doe een stap naar voren, en kijk dan naar lachend Francisco, als hij dan toch geen gedachten leest...
Ik draai weer onopvallend met mijn hand en er komt weer een bak water naar beneden vallen, weer naast Francisco maar dat was de bedoeling.

Ariël Watson
"I want to be Free"

Snel komt Azara naar me toe rennen waardoor ik haar dankbaar aankijk. Zo goed ben ik niet in mensen verzorgen. Ik kan het wel maar niet dat ik er in de leer voor ben. “Is ze in orde? Komt het goed met haar.." ze klinkt onzeker, "Wat ik tot nu toe heb gezien heeft ze alleen te veel bloed verloren. Maar ze moet wel snel naar mijn huis..." ik kijk even om me heen, "We zijn er bijna, kan je die grote bult zien? Daarachter staat het..." zeg ik en wijs naar een grote bult verderop. Ik schrik even op als het meisje begint te praten, 'W-wie zijn j-jullie?' ik maak een langzaam gebaar dat ze stil moet zijn, ze moet gewoon even slapen ofzo.
'I-ik ben Olivia. Mijn draak haar naam is Blake, ze kan met iedereen praten die ze wil.' ik kijk naar de draak en dan weer terug,
"Stil maar, je bent veilig, we brengen je naar mijn huis..." fluister ik terwijl ik haar nu goed vastpak, omhoog til en een stukje verder loop. "Azara kom je...?" vraag ik aan Azara, ik wil niet dat ze achterblijft of voelt alsof ze niet meer gezien word. Ze heeft al genoeg problemen volgens mij.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Wat ik tot nu toe heb gezien heeft ze alleen te veel bloed verloren. Maar ze moet wel snel naar mijn huis..." zegt Ariël tegen mij. Ze kijkt even om zich heen. "We zijn er bijna, kan je die grote bult zien? Daarachter staat het..." zegt ze, terwijl ze naar een grote bult verderop wijst.
“W-wie zijn j-jullie?”
Ik schrik me dood bij het horen van die zwakke, gebroken stem, die wel van het meisje moet zijn. Mensen zouden eens moeten leren eerst een teken van leven te geven voor ze beginnen met praten. Want doe je dat niet, dan is het een hele effectieve manier om iemand bijna een hartaanval van schrik te bezorgen. Niemand verwacht immers dat iemand in zo'n staat plots begint te praten.
Ariël probeert haar met langzaam gebaar het zwijgen op te leggen, maar ze trekt zich er niets van aan en praat gewoon verder.
“I-ik ben Olivia. Mijn draak haar naam is Blake, ze kan met iedereen praten die ze wil,” legt ze met een bibberende stem uit.
Ariël en ik werpen allebei een blik op de draak, alvorens het meisje -Olivia- weer aan te kijken.
"Stil maar, je bent veilig, we brengen je naar mijn huis..." fluistert Ariël, terwijl ze haar steviger vast pakt, omhoog tilt en een stukje verder tussen de bomen door loopt. "Azara kom je...?" vraagt ze aan mij.
Ik knik en loop achter haar aan. Ariël is officieel de aardigste persoon ooit. Hoe ze mij kalmeerde, hoe ze voor Olivia zorgt. Ze is in ieder geval liever dan ik. Al zegt dat niet zo veel, want ik heb een een compleet dorp vernietigend en niet eens de verantwoordelijkheid op me genomen. Ik zucht onhoorbaar. “Ik kom eraan!”

---

Mati en sheva yelu. This action will have no echo.

Olivia Dragon Gold

''Dragons Are My Family, Ice Is My Passion''

Ik verstond er niet veel van, ik wist niet waar Blake was, ik wist niet wat ze nou eigenlijk zeiden, ik wist niet wat er gebeurd was. Het enige dat ik eigenlijk echt wist was dat ik hier lag in het meisje haar armen te wachten ergens op... Hulp? Medicijnen? Onderzoek naar gevaarlijke of vreemde beestjes die besmettelijk zijn voor andere wezens op deze aarde? Ik had eigenlijk geen idee wat ze deed. Ik wilde nu alleen nog maar slapen, uitrusten en Blake vinden. Wacht eens... De brief... Zat hij nog in mijn rugzak? Of is hij er uit gevallen tijdens de lange rit hierheen. Ik had hem net nog! Heb ik mijn rugzak tenminste nog wel op? Het is best vreemd om in iemands armen te liggen. Stil maar, je bent veilig, we brengen je naar mijn huis... Ik knikte, 'bedankt...'

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

Interessant. Meiden kunnen je laten schrikken met water, en hun gevoelens goed verbergen. Ze slaan je niet uit vrije wil, ze doen het als grapje. Terwijl jongens rammen doen zei het zachtjes om je niet pijn te doen. En als ze rammen is het omdat je ze kuste, ze pijn deed of omdat ze boos zijn. Dan vinden wij dat meiden onbegrijpelijk zijn, maar wij slaan ze niet terug. Zijn we dan bang om ze pijn te doen? Of omdat we zo boos zijn dat we vergeten ze terug te slaan? Is het om die reden? Ik schrik uit mijn gedachten wanneer er een bak water naast me neer valt. 'Kun je ook iets anders dan een bak water omgooien? Misschien een emmer? Een olifanten slurf?' Zei ik op een sarcastische toon.

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

'Kun je ook iets anders dan een bak water omgooien? Misschien een emmer? Een olifanten slurf?' zegt Francis sarcastisch.
"Oh je wilt iets anders over je heen krijgen?!" zeg ik en loop naar hem toe, hij vraagt er zelf om, ik kijk hem aan,
"Mijn excuses alvast, het spijt me..." ik voelde dat ik langzaam mezelf werd, de niet zo aardige mij, maar dan had hij ook maar niet die opmerking moeten maken! Maar hij was aardig, anders dan de anderen. Ik toverde een glas water in mijn hand en gooide het over hem heen zodat hij nu wél nat werd,
"Bedoelde je zoiets?" vraag ik aan hem, het klonk een tikkeltje gemeen maar meer aardig.
"Het spijt me..." zeg ik als ik door heb dat het totaal niet aardig was, ik doe een stapje naar achter, waar ben ik mee bezig!? Het eerste persoon dat aardig tegen mij was heb ik nu 'pijn' gedaan...

Ariël Watson
"I want to be Free"

Ik hoorde nog vaag dat Azara iets zei, ik geef haar nog een blik van, het komt wel goed, en loop dan verder,
'bedankt...' ik schrik zo erg dat ik haar bijna laat vallen maar laat het niet merken, dat zou best erg zijn...
Ik loop langzaam de bult op, man dat is zwaar me iemand in je armen. Daar zag ik mijn huisje, groot was het niet maar het was ook niet heel erg klein.
Ik loop voorzichtig de bult weer af en kijk of Azara me volgt, ik hoop het. Ik ontwijk nog een paar stenen en bomen maar dan zijn we bij het huisje. Het zit niet op slot, dat doe ik nooit. Stel iemand is gewond dan kan ie er altijd in komen ook zonder mijn toestemming. Ik schuif de deur open met mijn rug en leg het meisje meteen op bed, "Je moet rusten..." fluister ik terwijl ik een deken over haar heen leg en weer terug naar de deur loop om Azara te laten zien dat ik hier ben.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

"Oh je wilt iets anders over je heen krijgen?!" Zegt ze, ik knik. 'Misschien kan het naast me of in mijn mond.' "Mijn excuses alvast, het spijt me..." Toen viel er een beker water over me heen, eigenlijk was het best wel verfrissend. Heerlijk vers water met de hand gemaakt. "Bedoelde je zoiets?" Ik knik, 'de volgende keer mag het iets kouder, dat voelt misschien fijner.' "Het spijt me..." Ik grinnik, 'nee.. dank je. Het is lekker om water over je heen te krijgen, word je wakker van.' Mijn grinnik gaat over in een schater lach. 'Misschien moet je ook even wat water over je heen, word je er ook weer wakker van.' Ik ga voor haar staan en sla het water uit mijn haar zodat ze ook nat word. 'Is het lekker?' Ik sla mijn haar weer naar achter en glimlach.

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

Ik haal opgelucht adem als Francis het goed opneemt, 'de volgende keer mag het iets kouder, dat voelt misschien fijner.' ik glimlach even, zwak, maar het is er wel. 'nee.. dank je. Het is lekker om water over je heen te krijgen, word je wakker van.' zijn grinnik gaat over in een schater lach waardoor ik even schrik. 'Misschien moet je ook even wat water over je heen, word je er ook weer wakker van.' hij gaat voor me staan en slaat het water uit zijn haar zodat ik ook nat word, geschrokken doe ik een stapje naar achter. 'Is het lekker?' ik sla het water van me af,
"Gadver!" roep ik uit, "Dat water zat in je haar, weet je wel hoe vies dat is!?" een brede grijns kon ik alleen niet onderdrukken waarna ik hem een stomp gaf.
Ik loop even tussen de bomen door, "Kom je?" vraag ik als ik ongeveer 5 meter van hem afsta, ik hoop dat hij achter me aan komt, ik houd niet zo van alleen zijn en hij is wel aardig. Ik houd een boom vast en kijk hem dan weer aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

'Wil je lopen, we kunnen ook via de toekomst.' Ik grinnik en volg haar 5 meter waar ze zelf staat. 'Wil je naar mijn dorp of wil je nog even een lange omweg maken door het bos en ergens - ik weet niet waar - uitkomen?' Ik grinnik en loop een beetje voor uit. De geur van de natuur deed me goed, alleen is het nog steeds een beetje warm. 'Mag ik nog even een beker water? Ik heb dorst!' Ik glimlach en keek weer naar haar lieve gezichtje, ze was best aardig. Misschien ontstond hier een vriendschap in? Een vriendschap die ver ging of veel te ver terug in de tijd ging. 'Ik weet hier ergens een meer. Hij is best mooi en groot, ik heb eigenlijk geen idee of het een hij of een zij is.'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

'Wil je lopen, we kunnen ook via de toekomst.' hij gaat naast me staan. 'Wil je naar mijn dorp of wil je nog even een lange omweg maken door het bos en ergens - ik weet niet waar - uitkomen?' Francis grinnikt en loopt een stukje verder waardoor ik hem langzaam volg. 'Mag ik nog even een beker water? Ik heb dorst!' hij glimlacht waardoor ik ook een lachje niet kon verbergen. Snel toverde ik een glas met water en gaf het aan hem, "Tja sorry maar ik heb geen ijskrachten..." zeg ik er met een knipoog achteraan. 'Ik weet hier ergens een meer. Hij is best mooi en groot, ik heb eigenlijk geen idee of het een hij of een zij is.' ik schiet in de lach, "Lastig beoordelen he, kom dan gaan we het vragen..." vraag ik aan hem terwijl ik zijn hand vastpak en hem een kant op trek, dan sta ik stil,
"Welke kant moeten we op?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ariël geeft me nog een geruststellende blik, om aan te geven dat het allemaal wel goed gaat komen, en loopt dan weer door richting de bult. Daar ergens zou dan haar huisje moeten zijn.
Opeens lijkt Ariël te schrikken, waardoor ze Olivia bijna laat vallen. Ik kijk meteen om me heen, op zoek naar hetgeen dat Ariël zo liet schrikken, maar er is niets te zien. Langzaam dringt het tot me door dat ze waarschijnlijk schrok van Olivia. Ik zucht opgelucht, maar blijf op mijn hoede om me heen kijken. Je weet maar nooit.
Op de bult draait Ariël zich nogmaals om, om te kijken of ik haar nog wel volg. Ik zwaai even om aan te geven dat ik er nog ben, maar ze ziet het niet, omdat ze zich alweer omgedraaid heeft en aan de andere kant weer de heuvel af loopt, nog altijd met Olivia in haar armen.
Als ik de top van de heuvel ben, zie ik het huisje. Het is klein en ziet er schattig uit. Maar het is wel van hout. En het laatste wat ik wil is Ariëls huis afbranden, helemaal na alles wat ze voor me gedaan heeft. Ik heb vandaag al genoeg tot as laten vergaan. Een huis of boom is geen feniks: het herrijst niet uit de as. Ik blijf op een afstandje staan en kijk toe hoe Ariël naar binnen loopt. Even later loopt ze weer naar buiten, zonder Olivia in haar armen. Ik kijk haar bezorgd aan. “Komt het weer helemaal goed met haar?”

---

Mati en sheva yelu. This action will have no echo.

Feniks schreef:

Aurora Bambi Costa

The trouble is you think you have time

"Excuses geaccepteerd," mompelde hij. Hij stond op en zuchtte geïrriteerd het viel me op dat hij donker wolken om zich heen had waar sneeuw uit kwam vallen. Even vroeg ik me af of hij net zoals ik zou zijn. Zou hij ook een element hebben?
"Het spijt me ook, ik kan soms redelijk koud uit de hoek komen," mompelde hij. Ik hoopte dat mijn blik nog steeds verborgen zat achter mijn haar want naar mijn idee wierp ik hele vreemde blikken op de jongen. Hoe kon het zijn dat hij me aan mezelf deed denken. "Ik heb je nog nooit gezien in het dorp? Waar kom je vandaan?" vroeg hij mij.
'Welk dorp' vroeg ik hem 'ik ben niet zo goed met mensen ze hebben nogal een hekel aan mij' ik probeerde hem met een blik duidelijk te maken wat ik bedoelde. Het was een stuk makkelijker geweest als je het bij mij ook aan de buitenkant kan zien maar dat was niet het geval. Ik zag Moon haar hoofdje naar achteren draaien en ze huilde een keer. Toen dacht ik terug aan het meisje dat achter ons aan kwam. Al mijn schaamte was in één keer verdwenen en ik pakte de jongen bij de hand.
'REN' zei ik en gaf hem een korte samenvatting van wat er is gebeurd 'Een meisje, op het grasveld ik riep Moon, ze hoorde ons en kwam achter ons aan. Mens' voegde ik eraan toe. 'Ik ben geen mens, een afstammeling van de negenling' de woorden rolden over mijn lippen. Ik zou het normaal niet zo heel snel vertellen maar nu rolden de woorden over mijn lippen.

Naam:Adam Ákos Keller .

---

---

"Welk dorp?" vroeg ze mij. "Ik ben niet zo goed met mensen ze hebben nogal een hekel aan mij." Ze keek mij een beetje vreemd aan, maar ik snapte niet helemaal wat ze bedoelde. Misschien was ze echt niet van hier, maar één van de verdere dorpen. Daar zouden mensen haar inderdaad niet accepteren.
'REN' schreewde ze uit het niets en pakte mijn hand.'Een meisje, op het grasveld ik riep Moon, ze hoorde ons en kwam achter ons aan. Mens.' Een beetje verward probeerde ik het tot mij laten door te dringen.
'Ik ben geen mens, een afstammeling van de negenling," voegde ze er aan toe. Het klonk allemaal nogal bang naar mijn mening. Ik sloot ook mijn vingers om haar pols en stopte langzaam met rennen, en bracht ons beide tot een halt.
"Ho maar wacht eens even, naar mijn weten komen gewone mensen hier toch niet echt," zei ik heel rustig. "Ik weet niet of het opvalt, maar ik ben namelijk ook niet gewoon." Ik wees even naar een paar verschillende sneeuwvlokjes om mij heen, "Ik heb het niet helemaal onder controle als ik stress," gaf ik toe.
Ik bekeek het meisje nu even goed. Ze was niet heel anders dan ik. Ik zou ook bang geweest als iemand mij mijn hele leven als een of andere tovenaar beschouwd had.
"Ik beloof dat je veilig bent hier, maar emh, of ik hem het gemist, of ik weet je naam nog niet. Ik ben Adam."

---

We've lived in the shadows for far too long.