[RPG=SPEELTOPIC=1] Elements|| I believe in magic||Part 1 - Speeltopics

Elements Het is 19 mei 1900 wanneer op een dag er een negenling word geboren had niemand hun magische krachten verwacht, elk kind bestuurde zijn eigen element en iedereen kind had langzamehand zijn eigen magie ontwikkeld. Het was prachtig om te zien, maar de stiefmoeder van de volgende koningin was jaloers. Op een dag had ze van woede een bos in brand gezet en vervloekte de kinderen van haar stiefdochter en zorgde ervoor dat hun krachten sterker werden dan gedacht. De volgende koningin zag hoe haar kinderen de controle van hun magie verloren en dorpen gingen door hun magie neer. En toen kon ze niks meer dan haar eigen kinderen verbannen uit de stad, door haar verdriet vloog heel het land in sneeuw&ijs, en niemand kwam het land in of uit...

Wat er nu gaat gebeuren Het is ongeveer 60 jaar later en de elementen zijn uitgebreid. Nu zijn er familie's van toverkrachten die zich schuil houden in het bos ver van het paleis en het ijs vandaan. De kinderen willen hun moeder zien, omdat er een brief is gekomen dat hun land gevaar loopt door hun oma. Ondertussen is de nieuwe koningin net zo kwaad aardig als haar stiefmoeder en heeft geen behoefte aan haar kinderen, zei sluit zichzelf liever op dan 1 van hun gezichten te zien. Zei stuurt allemaal valstrikken naar haar kinderen toe voordat ze bij het paleis aankomen, want weet niet dat het haar kinderen zijn. Ze denkt dat het vijanden zijn die het land komen overnemen en vernietigen, en dat laat ze niet gebeuren. Ze stuurt opstoppingen, vervloekingen en valstrikken zodat ze nooit bij het land aankomen.

Elementen • water&zee • Duister&Nacht • aarde&natuur • vuur&as • lucht&wind • ijs&sneeuw • Tijd&gedachten • Storm&Bliksem • Dieren&Schijn

Rollen: Naam - element - spelernaam Sile Aura - lucht&wind- Verloren Elora Rhea Avalon - Tijd&Gedachten - Growlithe Agnete Egeté Paia - Ijs&Sneeuw- Polovina Ruelle Victoire Devereaux - Vuur&As- Cicatrice Csilla Bernadett Cili- Duister&Nacht- Shairell Tristan Reynhard- Aarde&Natuur- Aerodactyl Francisco Aadan Lewis - Tijd&Gedachten- Shairell Jo Mari Vesi- Water&Zee- JoSnape Rachel K. Green - Vuur&As- Gentil Adam Ákos Keller - Sneeuw&Ijs- Growlithe Faith Daniek Lewis - zee&water - httpLAURA Azara Ashley LaChanda - vuur&as - Samanthablaze James Vincent Stamos - Wind&Lucht - httpLAURA Jonathan McKay - natuur&aarde - Gentil Jonas Noach Slinks - Storm&Bliksem- XxXFREEDOMXxX Avan Rave Ravens - nacht&duister - JoSnape Alexander Dale - Dieren&Schijn - Verloren Ariël Melanie - Storm&Bliksem - JoSnape Grace Darcy Belle-Donna Loveless - Dieren&Schijn - XxXFREEDOMXxX Gereserveerd - Dieren&Schijn -BastetCat Gereserveerd- duister&nacht - DarkOne Eärlindë Séregon Kyngeston - Dieren&Schijn - DarkOne Aisla Nora Akam - Storm&Bliksem - Growlithe Olivia Dragon Gold - Ijs&sneeuw - Shairell Lisa Dale - Dier&Schijn - Lisadragonrider Aurora Bambi Costa - tijd&gedachten - _patch Margaret Freeze Greene- natuur&aarde - httpLAURA (Ps. stiefmoeder kan je nog reserveren, maar ik speel de moeder van de kinderen.)

Regels • Geen perfecte personages, er bestaan ook geen perfecte mensen. • Je hebt je beauty eigen rol, bespeel die dan ook in plaats die van andere. • Je mag niet meer dan 4 personages, vraag desnoods aan mij om nog meer. • Er zijn geen sterke en ook geen zwakke rollen, wanneer je professioneel wilt worden vraag het dan even. • Schelden mag, niet te vaak&niet te erg. • +16 is toegestaan. • Ik maak de topics aan • Minstens 150 woorden PRAATTOPIC ROLLENTOPIC [/face]

Beschrijving Land: Het best wel grote land Magyare lijkt van boven af een hele grote noordpool. Overal is het wit en er zijn geen normale meren meer, alles is ijs. Je kunt vaak schaatsen, maar dat kost energie. In de loop van de jaren is het land arm geworden en is er weinig voedsel. Er wonen ook nog dieren die in de kou kunnen overleven. Ook bestaan er eenhoorns&draken.

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 20:02 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Agnete Egeté Paia| Snow and Ice | Talking to

Ik haal diep adem. Ik kan mijn krachten nu nauwelijks in controle houden en ik ben bang wat er gebeurd als ik het niet onder controle weet te behouden. Waarschijnlijk bevries ik dan een hele populatie. Of een hele land. Of iedereen die leeft. Ik kijk in het rond, alles is wit en ijzig, wat logisch is vanwege mijn ijs en sneeuw krachten. Ik doe mijn witblonde haren in een staart en daarna sta ik op. Ik zie een konijn die blijkbaar al bevroren is vanwege mijn slechte beheersing. Verdrietig kijk ik naar de konijn, wetend dat hij dood is door mij. Ik raak het ijsblok aan, maar het bevriest niet. Angstig klim ik in de boom. Angstig voor mezelf. Angstig voor me krachten. Angstig voor nog meer slachtoffers. Angst voor de koelte. Angst voor eigenlijk alles wat ik doe.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

Ze schud mijn hand wel, maar laat hem snel weer los. "Hey.." zegt ineens een jongen kalm terwijl hij een arm om Jo heen slaat, wie is dat!? "Ik zie dat je al kennis hebt gemaakt met mijn zusje..." Dat is dus blijkbaar de broer van Jo, goed, ik ken zijn naam nog niet, maar hij lijkt me best wel aardig. Dan draait de-blijkbaar-broer-van-Jo zich om en loopt weer weg, ik kijk hem een beetje verbaasd na, 'wat deed hij net!?' Ik grinnik, 'en wat is de naam van je broer?' "Sorry voor mijn... broer..." ze klonk even raar, maar wel op een grappige toon. "Maar interessant nieuwtje, maar ik snap er niets van, ik ben hier vandaag voor het eerst..." Ik was weer verbaasd. 'Dus, heb je wel magie?' Ik glimlach, 'ik laat mijne wel zien.' Ik pak haar hand en draai mijn handen achter uit, samen zien we hoe Avan weer een arm om haar heen legt, daarna klap ik in mijn hand en zijn we weer terug bij af. 'Kun je dat ook?'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

Ik zag dat de jongen verbaast was en vroeg naar de naam van mijn broer, "Avan..." zeg ik zacht maar hij praat alweer verder,
'Dus, heb je wel magie?' hij glimlacht weer, 'ik laat mijne wel zien.' hij pakt mijn hand en draait zijn handen achter uit, samen zien we hoe Avan weer een arm om me heen legt, daarna klapt hij in zijn hand en zijn we weer terug 'Kun je dat ook?' ik kijk hem aan,
"Nee, ik heb geen magie..." ik hield me even stil, kijkend hoe hij zou reageren als hij zichzelf net had verraden op magie, "Ik ben het ermee eens, dat mensen met magie gestraft moeten worden, ze zijn gewoon de duivel zelf..." ik kijk hem bloedserieus aan, in mijn hoofd lig ik dubbel van het lachen maar hier hou ik mijn gezicht in de plooi. Ik wacht even voordat ik verder praat om zijn reactie te zien.
"Maar wel jammer dat, als ik daarmee eens zou zijn, dat ik dan mezelf ook aan moet geven..." er komt een speelse glimlach op mijn gezicht, zwaai onopvallend met mijn hand en er valt een bak water net naast Francisco.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

"Nee, ik heb geen magie..." Ze hield zich zelfeven stil, waardoor ik wel een klein beetje schrok. Dat had ik dus net mezelf net verraden, dat zou echt stom zijn geweest... "Ik ben het ermee eens, dat mensen met magie gestraft moeten worden, ze zijn gewoon de duivel zelf..."Ze kijkt me bloedserieus aan, ik lees haar gedachten waardoor ik ook lach. 'Ik kan ook gedachten lezen, was er bijna ingetrapt als ik niet even zin had om te lezen, dat heb ik niet vaak. Ik ben niet z'n school mens als ik lijk, hoor!' "Maar wel jammer dat, als ik daarmee eens zou zijn, dat ik dan mezelf ook aan moet geven..." Er verschijnt een speelse glimlach op haar gezicht, 1 die ik eigenlijk wel leuk vind. ik doe even een stap naar achteren voordat er een bak water naast me neer komt. 'Toekomst blik!'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

'Ik kan ook gedachten lezen, was er bijna ingetrapt als ik niet even zin had om te lezen, dat heb ik niet vaak. Ik ben niet z'n school mens als ik lijk, hoor!' ik kijk hem lachend aan als hij dan ook nog opzij springt voor de bak water en daarna nog een keer zegt dat hij kan gedachtenlezen, "Valsspeler" zeg ik met een knipoog. Hij is wel aardig al voelt het nu wel alsof ik nergens aan kan denken, of mag denken, wel een beetje beangstigend. Ik ben gewend om het meeste wat ik denk voor me te houden omdat veel niet zo aardig is...
"Dus je leest altijd gedachten?" vraag ik geïnteresseerd, ja wat? Ik moet toch weten waaraan ik wel en niet kan denken als ik bij hem sta... Ik kijk hem glimlachend aan maar daarna gaat mijn blik weer naar Avan, hij heeft dit allemaal voor mij kunnen regelen, dat ik nu ergens kan wonen, met allemaal mensen zoals mij.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

Ze kijkt me lachend aan, weer met die mooie glimlach."Valsspeler",zeg ze dan waarna een knipoog volgt. Ik ben niet zo gewend aan meiden zoals haar, ze is erg aardig bijna eng. Ja, aardigheid kan eng zijn. Weetje, aardig zijn is goed zijn, maar wat als je niet aardig bent altijd? Ben je dan een slecht persoon of zo? "Dus je leest altijd gedachten?" vraag ze ineens geïnteresseerd, nou nee? Ik lees toch niet altijd gedachten, dan was ik de slimste en wist ik elke roddel van iedereen, gedachten lezen is nog niks, maar het kost wel moeite! Alsof ik niks beters te doen heb!... Ze kijkt me glimlachend aan, opnieuw met die mooie glimlach. Haar blik daarna gaat naar Avan, zei heeft een grote broer, een vriend, een familielid. 'Hij betekend veel voor je? Of niet?' Mijn blik gaat met de hare mee, naar Avan haar broer.

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

Avan zat in de schaduw van de bomen, hij was interessant, ik wou hem beter leren kennen, net zoals iedereen hier, maar hij verbergt zoveel. Mysterieus...
'Hij betekend veel voor je? Of niet?' ik kijk weer naar Francisco en knik, "Ja..." dan bedenk ik me iets,
"Maar ik ken hem niet zo goed, ik heb hem ongeveer een maand geleden voor het eerst in een hele lange tijd weer ontmoet..." Ik kijk even naar beneden, mijn voeten, ik voel dat ze water nodig hebben, net zoals een plant, door water word mijn huid weer een beetje gezuiverd en zie ik er weer normaal uit, net zoals mensen drinken nodig hebben heb ik dat ook met mijn voeten, alleen dan ongeveer 1 keer in de maand...
Ik laat het water uit mijn hand stromen op mijn voeten, ik heb zwarte schoenen aan maar gek ik kan het water ook weer weg halen. Na even water gegeven te hebben voel ik me weer herboren, mijn ogen stralen weer, mijn lippen zijn roder en gek genoeg ben ik weer bleek, zoals normaal voor mij was. Ik laat het water opdrogen en kijk de jongen glimlachend aan,
"Maar ik kan geen gedachten lezen dus geef antwoord, lees je vaak gedachten?"

[ bericht aangepast op 28 juli 2016 - 22:24 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Francisco Aadan Lewis Tijd en gedachten

Avan zat in de schaduw van de bomen, de schaduw scheen donker over hem heen, hij leek me aardig, maar ook mysterieus... Ze knikt op mijn vraag."Ja..." dan zet ze ineens een denk blik op, ja ik kan ook blikken lezen. Niet zo goed, het is ook best simpel. "Maar ik ken hem niet zo goed, ik heb hem ongeveer een maand geleden voor het eerst in een hele lange tijd weer ontmoet..." Ze kijkt even naar beneden, naar haar voeten, normale mensen kijken zo vaak naar hun voeten, gewoon heel erg normaal. Ze laat ineens het water uit haar hand stromen op haar eigen voeten, ik staar naar haar natte zwarte schoenen. Ze zijn zijn best wel mooi. Ineens lijkt ze herboren, haar ogen stralen meer, haar lippen zijn roder en ze lijkt beter dan eerst, "Maar ik kan geen gedachten lezen dus geef antwoord, lees je vaak gedachten?" Ik schud mijn hoofd, 'wees niet bang.'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

Hij schud zijn hoofd, "Wees niet bang." ik kijk hem even aan, hij is anders dan de mensen die ik ken, aardiger... Niet dat ik altijd met zulke aardige mensen omga, ik bedoel ze hebben mij allemaal uit huis gezet omdat ik magie had, dat is toch niet erg aardig... Maar de meeste mensen vinden magie slecht, ik snap niet wat er slecht aan is, we zijn geen volgelingen van de duivel, hier word je mee geboren, het is een gave...
Ik glimlach weer bij de gedachten dat er gewoon 1 dorpje is van al deze mensen, allemaal met magie, allemaal zoals mij, ofja, iedereen heeft een andere achtergrond maar ze hebben allemaal magie...
Ik knik en er komt weer een speelse lach op mijn gezicht, "Ik ben nooit bang..." ik kijk hem aan, de pretlichtjes zijn in mijn ogen te zien.
Dan voel ik het, eindelijk, mijn haar begint te groeien, ik voel dat het 1 centimeter is gegroeid, water moet eerst naar je hoofd stijgen om je haar langer te laten worden, mijn haar is nu echt goud, ik ben blij met mijn haar, dat is ook meestal wat de mensen om me heen het mooist aan me vinden.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Zonder ook maar één keer om te kijken ren ik tussen de bomen door. De dennennaalden op de grond dempen het geluid van mijn voetstappen, maar mijn zware ademhaling is nog altijd duidelijk hoorbaar in de stilte van dit bos. Even kom ik tot stilstand. Ik kan niet vluchten, dat weet ik zelf ook wel. Er bestaat geen vluchtroute voor nachtmerries. Brandende huizen en schreeuwende mensen. Ik kan ze nog altijd horen, elke nacht, al weet ik dat die stemmen enkel in mijn hoofd bestaan. Ik schud mijn hoofd. Niet aan denken Ash, niet aan denken. Je moet positief blijven. Niet dat er veel positiefs is aan mijn leven op dit moment. Ik begin weer te rennen. Opeens slaat hoog boven me, in de lucht, Ember, mijn feniks, een schelle kreet. Het volgende moment duikt ze tussen het dichte bladerdek door en strijkt ze neer op mijn arm. Ik glimlach. "Heb je iets gevonden?"
Als antwoord laat ze nog een schelle kreet horen en stijgt ze weer op. Ik ren snel achter haar aan. In de verte doemen kleine lichtpuntjes op. Kleine lichtjes, een dorp. Ik kijk er aarzelend naar. Wat nu? Ik zwerf al tijden rond, levend van wat de natuur te bieden heeft. Eigenlijk verlang ik naar een echte, warme maaltijd en een echt bed. Een 'bed' van mos en bladeren is nou niet bepaald comfortabel. Ik zet voorzichtig een stap vooruit, alsof de grond onder mijn voeten zomaar kan ontploffen. Maar moet ik dan zomaar ergens aankloppen? En dan? Alles opnieuw in brand steken zeker? Nooit van mijn leven, vergeet het maar. Ik wil weer weglopen, terug de duisternis van het bos in, op zoek naar mijn volgende slaapkamer van takken en bladeren, maar een vreemd gevoel houdt me tegen. Het gevoel dat ik bekeken word. Met een bonzend hart draai ik me om. Twee ogen kijken me recht aan. En het zijn niet die van Ember.

---

Mati en sheva yelu. This action will have no echo.

Grace Darcy Belle-Donna Loveless
Lisa had het fluitje blijkbaar ook gehoord, anders rende ze niet achter me aan. 'Ja! Denk ik ook! Ik denk dat het links is, of rechts...' Ik wou nu dat ik natuur krachten had, die konden het zo even vragen aan de bomen welke kant ze op moesten. Of aan de grond voelen of het pad naar het dorp er is. Ik kon met dieren praten en me laten verdwijnen... 'Ik denk dat ik even moet veranderen...' Ik sprei mij armen uit en ren dan, zo hard ik kan, tot ik in een vogel verander en over de bomen heen vlieg naar mijn dorp. 'LISA!' Roep ik als ik een rondje weer boven haar vlieg en dan land. 'Dat kost moeite, maar mijn dorp is daar heen...' Ik wijs naar mijn linkerkant en kijk dan richting de feniks tussen de takken. 'Feniks, hij is daar...'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Lisa Dale

Meisje ~ 14 jaar ~ FC: Ryan Newman ~ Dieren & Schijn

Grace verandert zich in een vogel en vliegt dan weg, ze gaat kijken of ze haar dorp kan zien. Na een tijdje komt ze terug. 'LISA' Hoor ik, waarnaar ze boven mij vliegt en daarna land. 'Oké mooi, dan gaan we die kant op.' Ik wil gaan, maar dan zegt Grace dat de feniks daar is. Ik kijk tussen de takken en zie hem dan ook. 'Hij komt toch alleen als wij hem nodig hebben?' vraag ik aan Grace, maar Bonfire antwoord voor haar. 'Dat klopt Lisa, maar jullie moeten weten dat het gevaarlijk is in het dorp.' En met die woorden vliegt hij meteen weer weg. 'Het dorp is echt in gevaar, we moeten nu gaan.' Zeg ik tegen Grace. 'De snelste manier is vliegen kom.' Ik verander mezelf in een Slechtvalk, omdat dat de snelste vogel op aarde is en zo zijn we er eerder. Ik ga naast Shadow op de tak zitten en wacht tot Grace ook komt.

Ariël Watson
"I want to be Free"

Met grote passen loop ik het huis uit, ik merk dat er een donderswolk boven me hangt. Ik zucht en rol met mijn ogen, het moet me ook echt altijd achtervolgen...
Ik fluit even op mijn vingers en daar komt Fluffy al aan gevlogen, ze strijkt neer op mijn arm, Fluffy is een Noordse Stormvogel, ik kijk haar even aan, aai haar en laat haar weer omhoog vliegen. Snel vliegt ze het bos in, er komt een glimlach op mijn gezicht, ik kijk nog even achterom en ren dan haar achterna. Zo snel als ik kan, zo snel als de wind, rennen voelt fijn, volgens mij ben ik de snelste van het dorp. Rennen voelt alsof ik, vrij ben, dat is hetgene wat ik graag wil, vrij zijn, geen ouders die willen dat je iemand anders bent...
Ik ren steeds verder het bos in maar volg Fluffy niet meer, toch zie ik haar wel steeds naast me vliegen, nu volgt ze mij...
Mijn ogen schieten open als ik een meisje zie, een meisje in een rode jurk, meteen stop ik met rennen en ga achter een boom staan. Wat is ze aan het doen? Het lijkt alsof ze naar het dorp wil, maar wat kan ik daarover zeggen, ik kan geen gedachten lezen...
Ik loop langzaam naar haar toe, ik herken haar niet, zou ze nieuw zijn? Ik merk dat ze me door heeft, geschrokken draait ze zich om, ik kijk haar glimlachend aan, "Sorry, ik wou je niet laten schrikken..." zeg ik als ik nog een stap dichterbij doe, "Ariël..." ik kijk haar vriendelijk aan. Ik voel dat Fluffy op mijn schouder is gaan zitten. Ik kijk even naar haar maar kijk daarna snel weer naar het meisje. Wachtend op haar reactie.

(Praat tegen Azara)

[ bericht aangepast op 31 juli 2016 - 14:56 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik kijk recht in de blauwe ogen van een meisje met lang, blond haar. Op haar schouder zit een witte vogel met grijze vleugels. Ik heb zo'n vogel volgens mij al eens eerder gezien, maar ik zou zo niet weten waar. Vast niet in het bos, want die vogel ziet er nou niet bepaald uit of hij van boom naar boom vliegt en insecten eet.
Het meisje glimlacht naar me, een vriendelijke glimlach. Zo een heb ik al jaren niet gezien. Nu ik erover nadenk kan ik me de laatste keer dat iemand überhaupt naar me glimlachte niet eens herinneren.
"Sorry, ik wou je niet laten schrikken..." zegt ze, terwijl ze nog één stap in mijn richting zet. "Ariël..."
Dat moet haar naam zijn. Dus… dan moet ik me nu voorstellen, denk ik. Toch?
“I-ik ben Azara,” zeg ik zachtjes. Aarzelend zet ik een stap achteruit, waardoor mijn hand de schors van een boom aanraakt. Ik schrik en trek snel mijn hand in. Angstig werp ik een blik op de boom, die tot mijn grote opluchting niet in brand vliegt, noch tot as vergaat. Het beeld van een brandend bos komt in me op. En daarna een nog veel erger beeld: het beeld van het vuur dat zich verplaatst naar het dorp verderop, nadat het dit hele bos heeft platgebrand.
Allemaal mijn schuld.
Een gevoel van benauwdheid bekruipt me, paniek. Het vertroebeld de werking van al mijn organen, maakt me duizelig. Mijn ademhaling wordt zwaarder en het zweet staat op mijn voorhoofd. Help me.
“Gaat het?” De stem van het meisje -Ariël- brengt me weer een beetje bij mijn positieven.
Ik knik. “J-ja, het gaat wel,” mompel ik. Focus, Aza, kalmeer! Je moet rustig worden, anders wordt de kans dat je het bos en het dorp laat afbranden alleen maar groter. Ik haal diep adem, til mijn hoofd op en schenk Ariël iets wat een glimlach zou moeten zijn. Dit gaat niet echt soepel, zelfs voor mijn doen. Lekker bezig, Aza.

---

Mati en sheva yelu. This action will have no echo.

Ariël Watson
"I want to be Free"

“I-ik ben Azara,” zegt het meisje, ik kijk haar onderzoekend aan, is ze bang voor me? Ze raakt een boom aan en schrikt, wat is er met haar aan de hand? Waarvoor is ze bang?
“Gaat het?” vraag ik bezorgd, volgens mij gaat het helemaal niet goed met Azara, zo ziet het eruit... Ze lijkt ergens bang voor te zijn, waarvoor?
“J-ja, het gaat wel,” ik blijf haar aankijken, nee, dit liegt ze, sowieso... Of ja, misschien ook niet, ik ben daar niet zo goed in... Al praat ze wel zacht, het is eerder mompelen...'
Ze glimlacht even zwak naar me, ik glimlach terug, ze probeert het wel. Ik doe langzaam nog een stap dichterbij waardoor Fluffy even geschrokken begint te wapperen met haar vleugels, een van de vleugels komt bijna in mijn gezicht maar dat maakt me niet zoveel uit.
"Je hoeft niet bang te zijn..." zeg ik langzaam, "Angst zal alles alleen maar erger maken..." ik zet langzaam nog een stap dichterbij.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]