[RPG] Players and WAGs • O1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 20:25 ]

---

El Diablo.

Alfie Jamie Doyle ‘’Oh nee?’’ Sprak ze iet wat verbaasd en haar ogen diep geboord in de mijne. ‘’Watch me.’’ Ik lachte zachtjes en schudde mijn hoofd, tot ze haar vingers op mijn kin legde en zo mij dwong haar recht aan te kijken. ‘’Ten eerste; mijn ogen zitten hier.’’ Met haar vingers wees ze naar haar ogen waardoor het enkel wat duidelijker werd. ‘’En ten tweede; als je zo graag wil dat ik een borstvergroting neem, ik ben over drie maanden jarig.’’ Ik lachte nogmaals en knikte, ‘’een vervroegd cadeautje word dat dan lief.’’ Haar ogen vonden die van mij weer en ik sprong wat op zij toen ze op mijn kont sloeg, ‘’kan je ook gelijk wat doen aan die kont van je.’’ Ik staarde haar quasi-beledigd aan en schudde mijn hoofd, de deur van de badkamer werd op slot gedraaid en mijn ogen bleven op de kale deur hangen tot ik mijn spullen bij elkaar begon te rapen.       ‘’Geen idee, kijk zelf zou ik zeggen,’’ antwoordde Skye enkele seconde later en ik maakte dan ook een kleine hup richting het raam. ‘’Ja, verdomme Skye, nu is het jouw beurt om op te schieten,’’ sprak ik en lachte kort toen ik zag hoe de taxi zich arriveerde op onze oprit. Ik stapte terug richting de badkamer deur en leunde iets tegen de muur tot ik haar weer zag verschijnen in de deuropening met een lieve glimlach. ‘’Ja dat ben ik nog vergeten te zeggen tegen je,’’ sprak ze en ik beet voorzichtig op mijn lip. ‘’Je hebt geweldig gespeeld vandaag, ik kon mijn ogen niet van je afhouden.’’ Ze knipoogde en drukte haar lippen op mijn wang waardoor ik breed grijnsde en haar van achter pakte bij de voordeur, ‘’slijmbal,’’ mompelde ik lachend terwijl ik mijn vingers door haar haar strook. ‘’Heb je alles?’’ Vroeg ik toen voor de zekerheid en keek even om mij heen voordat ik uit de deur stapte en haar met mij mee trok voordat ik de sleutel omdraaide. ‘’Maar goed, over die wedstrijd..’’ Begon ik en genoot van de zon. ‘’Had je die pass gezien? Ik wist gewoon dat we gingen winnen, ik voelde het; ik zei zelfs aan het begin..’’ Ik glimlachte zwakjes toen ik mezelf hoorde praten over iets wat ik haar misschien al twintig keer had verteld, ‘’sorry, het begint je te vervelen of niet?’’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

Toen lag ik op de grond, wat een beschamende vertoning. Ik zuchtte even. “Oh, Axel toch,” bracht Nerea uit zodra ze door had dat ik op de grond lag. Ik merkte dat ze haar lach wilde inhouden. Ik begon zelf echter ook te lachen.
      ”Ik had het kunnen weten, Axel die een hele dag overleeft zonder uit te glijden is onwerkelijk,” zei ik terwijl ik mezelf weer overeind duwde. “Ons zelfde verzonnen gezegde ‘Een dag niet gevallen, is een dag niet geleefd,’ blijft dan ook heel toepasselijk,” grinnikte ze zacht. Ik grinnikte ook en ik liep naar haar toe, waarna ik haar omhelsde. Ze leunde iets tegen me aan. “Je bent mooi, je ziet er mooi uit.” Lichte blossen kleurde haar wangen en ik begon zachtjes te giechelen. Vanuit de spiegel waarin we keken blikte ze mij een paar tellen zwijgzaam aan.
      Vervolgens draaide ze zich naar mij toe, sloeg ze haar armen om mijn nek zodra ze op de tippen van haar tenen was gaan staan. Ik voelde hoe ze haar lippen zachtjes op die van mij had gedrukt en ik drukte de mijne op de hare. Ik hield haar stevig vast, bang dat ze zou vallen wanneer ik dat niet deed. “Te amo,” mompelde ze zacht en ze kuste me nog één keer. Daarna ging ze verder met de laatste dingetjes, waarna ze gereed was om te vertrekken. Ik volgde haar bewegingen en handelingen stilletjes met mijn ogen, met een glimlach op mijn gezicht. Ik hield van dit meisje, met heel mijn hart. Ik zou voor geen goud een ander willen. Nerea was alles wat ik leuk vond in een meisje - ik had dan ook al een tijdje een crush op haar, voordat het pas echt wat tussen ons werd.
”Weet je zeker dat ik zo mee kan? Is het niet te gewoontjes?" vroeg Nerea opeens aan mij, doelend op haar outfit. Ik raakte uit mijn gedachten en ik bekeek haar outfit even en ik kon het niet laten om weer te glimlachen.
“Het is zeker niet te gewoontjes, het is perfect. Je hoeft geen dure jurk aan of zo - dat straalt geen Nerea uit, dit wel,” zei ik en ik liep naar haar toe om haar hand te pakken. “Ben je klaar om de andere WAGs te zien? Of te ontmoeten, ik heb werkelijk geen idee welke stiekeme dingen jij en de andere vrouwen doen, of dat sommigen nieuwe vriendinnen hebben,” ratelde ik aan een stuk door. Ik keek haar aan en ik glimlachte naar haar. “Wil je trouwens een taxi, of een uber? Of.. Of een eigen auto? Hoewel.. Worden we dan niet gestalkt door de paparazzi?”

[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 22:13 ]

---

That is a perfect copy of reality.

• Twenty-Two • Outfit • A night out with my love • With Axel •

      ”Het is zeker niet gewoontjes, het is perfect. Je hoeft geen dure jurk aan of zo — dat straalt geen Nerea uit, dit wel.”
Heel even trok ik een ‘Meh’ gezicht bij het horen van het woordje ‘dure jurk’. Het was niet dat ik niet graag een jurk aan had, als het echt nodig was wist ik er opzeker een tevoorschijn te halen, maar ik voelde me het fijnste bij de kleding die ik nu droeg; shortjes, of skinny’s en leggings. Het was tevens ook wat Axel al zei: een dure jurk zou geen Nerea uitstralen en dat dit deed wel. “Je hebt gelijk,” bracht ik dan ook uit en verstrengelde mijn vingers met de zijne zodra hij mijn hand beetpakte.
      ”Ben je klaar om de andere WAGs te zien? Of te ontmoeten, ik heb werkelijk geen idee welke stiekeme dingen jij en de andere vrouwen doen, of dat sommigen nieuwe vriendinnen hebben.” Een zachte grinnik rolde over mijn lippen heen. “We doen geen stiekeme dingen, hooguit onze mannen aanmoedigen vanuit de zijlijn, of de tribune. Althans de meeste van ons dan.”
Onderweg naar de voordeur graaide ik het bijpassende jasje van en kapstok af, viste daarbij de sleutels uit de schaal die op de sidetable in de kleine gang stond en dit allemaal zonder ook maar één keer de hand van Axel los te laten.
      Ik keek zeker uit naar de andere WAGs en dan met name eigenlijk meer naar Kari, daar zij inmiddels mijn beste vriendin was — nog voor dit alles bij elkaar was gekomen. Axel en ik hadden er uiteindelijk zelfs voor gezorgd dat zij en Kris elkaar leerde kennen, wat op een tactvolle manier is ontstaan via een dubbel-date. Met de meeste van de andere vrouwen wist ik over het algemeen aardig over weg te gaan, al zaten er enkele bij waar ik absoluut niks van moest hebben; met name de geldbewuste golddiggers die puur bij hun geliefde waren voor de inhoud van hun banksaldo. Vreselijk waren zij.
      “Wil je trouwens een taxi, of een uber? Of.. Of een eigen auto? Hoewel.. Worden we dan niet gestalkt door de paparazzi?”
Bedenkelijk keek ik een paar tellen op naar Axel, voordat ik een besluit trachtte te maken.”Paparazzi gaat er toch wel wezen, denk je niet?” bracht ik uit, waarbij ik mijn afkeuring zo min mogelijk probeerde door te laten schemeren. Dit soort dingen waren een compleet nieuwe wereld voor ons, en ik had dan ook de ruime tijd nodig om er aan te wennen — als me dat al ging lukken. “Maar misschien is het beter om niet zelf te rijden, anders kun je helemaal niet drinken, mocht je daar zin in hebben,” vervolgde ik. “Een taxi dan maar?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Een zachte grinnik rolde over haar lippen heen toen ik begon over haar en de andere WAGs. “We doen geen stiekeme dingen, hooguit onze mannen aanmoedigen vanuit de zijlijn, of de tribune. Althans de meeste van ons dan.”
Onderweg naar de voordeur graaide ze het bijpassende jasje van en kapstok af, viste daarbij de sleutels uit de schaal die op een kleine tafel stond, mijn hand vasthoudend.
     “En waarom geloof ik dat niet?” vroeg ik met een plagende ondertoon aan haar. Ik kende sommige WAGs. De meesten vaag, sinds ik nog de noob van het team was. Daarbij wisselden sommigen om de maand van vriendin, wat dus ook niet bij te houden was. Een van de meiden kende ik wel goed, Kari. Dit was dan ook de vriendin van mijn neef en daarnaast was ze ook goed bevriend met Nerea. Ik wreef even kort over de knie heen die een lange blessure had gehad.
      “Wil je trouwens een taxi, of een uber? Of.. Of een eigen auto? Hoewel.. Worden we dan niet gestalkt door de paparazzi?”
Bedenkelijk keek ze een paar tellen op naar mij, voordat ze een besluit maakte.”Paparazzi gaat er toch wel wezen, denk je niet?” antwoordde ze, waarbij ze haar afkeuring zo min mogelijk probeerde door te laten schemeren. Ik merkte het nog en ik giechelde even kort. “Maar misschien is het beter om niet zelf te rijden, anders kun je helemaal niet drinken, mocht je daar zin in hebben,” vervolgde ze. “Een taxi dan maar?”
Ik knikte, daar had ze wel een punt. “Je hebt gelijk, ik bel wel voor een taxi,” zei ik, wat ik ook direct deed. Ik stond nu met Nerea buiten te wachten en ik keek haar aan. We hadden nog nauwelijks over de wedstrijd gepraat en eigenlijk was ik heel benieuwd wat ze nu van mij had gevonden.
“Dus.. Wat vond je van mij op het veld?” vroeg ik toen en ik glimlachte even. “De taxi moet er over een niet al te lange tijd zijn trouwens,” zei ik er snel tussendoor.

---

That is a perfect copy of reality.

---

Kris kon het niet laten om Kari van top tot teen in zich op te nemen door zijn ogen over haar lichaam te laten rollen. Een goedkeurend, maar ingetogen knikje gunde hij haar als teken van waardering voor hoe ze eruit zag. Kris was niet het type geweest dat hardop zou schreeuwen hoe geweldig ze eruit zag. Dat deed hij niet omdat hij het niet goed vond om vrouwen zo toe te schreeuwen. Hij ging liever met souplesse met haar om en zolang Kari zich gewaardeerd voelde, was dat goed genoeg voor hem.       'Ik heb ooit eens gelezen dat man buns kaalheid veroorzaken.' grapte ze. Kris wierp kort een blik in de spiegel en zat grijnzend aan het knotje op zijn achterhoofd. Voor hem was die haarstijl eerder handigheid dan echt schoonheid, ondanks dat hij wist dat het tegenwoordig mode was voor mannen om de haarstijlen van vrouwen over te nemen. Kari maakte nog een grapje en kuste Kris. Hij lachte kort en opende deur. 'Laten we gaan,' zei hij lachend en hij liet haar voor gaan.       'Sommige wel, sommige niet. Maar Nerea en Axel komen, dus het zal sowieso een leuke avond worden.' gaf ze als antwoord op zijn vraag. Begrijpelijk knikte hij Axel was zijn neef, dus dat moest sowieso wel goed komen. 'En natuurlijk heb ik zin in een avond met jou,' zei Kari. 'Als je lief bent, tenminste'       'Zegt er een hoor,' grapte Kris en hij grijnsde naar Kari. 'Ik ben hier zo lief als wat, dus maak je geen zorgen' Hij startte de auto en reed hard weg. Niet heel veel later kwamen ze aan bij de bar. Kris parkeerde de auto zorgvuldig, stapte uit en haastte zich gauw naar de deur van Kari om deze open te houden voor haar. 'My lady,' zei hij zoetsappig, maar meteen lachte hij om te laten blijken dat hij niet zo cheesy was.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

• Twenty-Two • Outfit • A night out with my love • With Axel •

      ”Je hebt gelijk, ik bel wel voor een taxi.”
Glimlachend keek ik naar Axel op terwijl hij zijn eigen woorden direct opvolgde. Enkele tellen later stonden we buiten te wachten tot ons vervoermiddel zou verschijnen. Mijn poelen gleden kort een keer om ons een, waarbij ik de straat afspeurde naar eventuele paparazzi en stilletjes hoopte dat ze mijn woonplek nog niet gevonden hadden. Het idee dat we straks niet meer onbezonnen de straat op konden gaan was iets wat er nog maar met moeite in leek te gaan.
      ”Dus. . . Wat vond je van mij op het veld?” klonk de vragende stem van Axel. Glimlachend keek ik naar hem op terwijl ik mijn gedachten even terug liet gaan naar de wedstrijd, een anderhalf uur geleden. Ik was vervuld met trots geweest toen ik hem op het veld had gespot, en mijn luide kreten waren dan ook meer voor hem geweest dan het gehele team. Natuurlijk was ik oprecht blij voor het hele team toen deze de winst binnen haalde, maar die gold meer voor mijn vriendje daar dit zijn allereerste wedstrijd was geweest. “De taxi moet er over een niet al te lange tijd zijn trouwens.”
      Ik knikte lichtjes en leunde subtiel tegen hem aan terwijl we geduldig wachtte. “Ik vond je geweldig,” bracht ik uit als antwoord op zijn vraag en sloeg mijn poelen glunderend naar hem op. “Je hebt onwijs goed je best gedaan en je verdediging was perfect.” Een tevreden grijns krulde zich op mijn lippen, waarna ik een vluchtige kus op zijn wang drukte. “Ik durf te wedden dat Papá en Kesari er net zo over denken,” voegde ik er aan toe en voelde de trots voor mijn geliefde alleen maar meer groeien.
      Vanuit de verte zag ik de taxi naderen en geheel automatisch liep ik er samen met Axel op af. “En, hoe vond je het zelf gaan?” vroeg ik hem, waar ik ondertussen de taxi-chauffeur een Spaanse begroeting toewierp alvorens ik het portier opende zodat Axel en ik in konden stappen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

WE GAAN SKIPPEN! IEDEREEN IS AANGEKOMEN BIJ DE LOUNGE EN DE AVOND KAN BEGINNEN!

---

El Diablo.

Ilya Milan Kalev
Het had nog even geduurd voor we uiteindelijk alle vier bij de club aan waren gekomen. Ik had mezelf tegen de deur genesteld, zo ver mogelijk weg van Skye, want het was nog altijd best heel ongemakkelijk tussen ons. Ik wilde deze avond en deze geweldige overwinning niet laten bezoedelen door ongemakkelijkheid tussen ons. In de taxi gaf ik Char nog een kusje op haar wang, voor ik de deur opende, en haar met een licht handje meenam de club in. Ik was moe, en had veel pijn, zeker nu ik weer even had stilgezeten, maar wilde de pers die hier stond dat niet laten zien. Dit was dan ook nog een reden, waarom ik weinig uit ging. Nu was ik zoizo geen feestbeest, zoals sommigen van deze jongens. Ik beet me er redelijk door om binnen te komen zonder te hinken of te strompelen. Toch liet ik me eenmaal binnen eigenlijk direct op een barkruk zakken. Dit was echt niet leuk meer, maar ik wilde echt niet dingen gaan slikken of stoppen met voetballen. Ik bestelde een glas wijn voor mijn dame, en een glas pure Vodka voor mezelf. Hopelijk kon ik mezelf zo wat van de pijn af halen. Misschien dat ik vanaf hier wel met Kris een praatje kon aanknopen, maar voor nu dronk ik rustig mijn Vodka. Ik wilde het liefst gewoon praten, drinken, alles vergeten, en op tijd naar huis om de avond verder te vieren met Char, al zou zij waarschijnlijk het meeste echte zware werk moeten doen. Misschien zou de alcohol iets helpen, maar ik wilde ook weer niet te bezopen worden. Toch tikte ik vrij vlot mijn Vodka weg, en wachtte tot het zou gaan werken. Ik had geen behoefte om veel te feesten, of echt los te gaan, maar ik hoopte wel dat ik hier niet alleen zou zitten de rest van de avond, of dat ik Char zou belemmeren in het hebben van een goede tijd.

---

Bowties were never Cooler