RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

MT, ga zo posten

---

mortui vivos docent

MT
Ik ook
Jeej hij is er!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

Ik loop rustig door het bos en kijk naar de eerste zonnestralen die tussen de boomtoppen verschijnen. Het is zo vreemd allemaal. De afgelopen maanden, je kunt gerust jaren zeggen, is er zoveel gebeurd. Iedereen is gewoon weer terug en Storybrooke bestaat niet meer. Ik was in mijn eentje al eerder teruggereisd naar the enchanted forest om opzoek te gaan naar familie, mensen zoals ik. Hierna ben ik in Oz verzeild geraakt en leerde ik Dorothy kennen. We waren gelukkig samen, maar het geluk stond niet aan mijn kant. Dorothy ging terug naar Cansas en ik bleef alleen achter. Nu ben ik terug in the enchanted forest, in Oz had ik niets meer te zoeken. Ik woonde weer bij Granny en ik was begonnen met opbouwen van een nieuw leven. Alleen ging dit nog erg moeizaam, ik kon Dorothy niet vergeten. Ik keek naar de inwoners van het bos die net als ik bezig waren hun draai weer op te pakken. Het was te hopen dat er nu eindelijk een aantal rustige jaren aan zouden komen, zonder dat we bedreigt, vervloekt of vermoord zouden worden.

---

When you believe your dreams come true

MT, ga wachten met posten tot ik wat meer van mijn familie heb voorbij zien komen xp

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jo Mari Gold

Zo stil mogelijk loop ik door het huis, niemand mocht me ontdekken en zeker mijn vader niet! Anders had ik een groot probleem. Ik had al zoveel ruzie met hem en dan kon dit er niet bij. Ik deed de deur open van zijn kamer en liep naar binnen, het zag er niet opgeruimd uit maar ook niet smerig, eigenlijk best normaal.
Ik keek in alle laden maar er was niets... Waar was die vervloekte Ring nu toch!? Ik zou Odin met de ring gaan betalen, hij vond hem mooi en hij had me een paar dagen geholpen met magie, niet dat hij het kon maar hij hielp me gewoon. En ook niet dat we vrienden zijn, want anders had ik hem nu niet hoeven te betalen. Eindelijk zie ik de zilveren ring liggen, vader had hem vaak om, ik hoop dat hij het niet zou zien. Ik griste de ring weg, nu maar hopen dat... ik hoorde een harde kraak onder mijn voeten, "#!$" fluisterde ik in mezelf, ik stond natuurlijk weer op een krakende plank...

[ bericht aangepast op 24 juni 2016 - 14:31 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ik wreef even aan mijn handen en zag dat er een ding miste, mijn geliefde ring die ik altijd om had, van de eetzaal waar ik vaak zat liep ik naar mijn kamer toe in de voorbijgaan liep ik langs de slaapkamer van mijn jongste zoon ik zag dat zijn deur open stond en ik stopte even om naar binnen te kijken ik zag zijn bruine haren onder zijn deken uitsteken, ik glimlachte even bij deze aanzicht, hij sliep nog die luilak, ik sloot de deur achter me en vervolgde mijn weg naar mijn kamer.

Eliana Gold
Ik liep door de tuinen van mijn vader van het zonnetje te genieten, eindelijk weer terug in the Enchanted forest wat had ik het hier gemist, dit, deze bomen waren beter dan de stad dat Storybrooke heette, hier voelde ik me tenminste thuis, hier voelde ik me op mijn gemak.

Mt zal posten als ik terug ben van de bios

Jo Mari Gold

Onrustig keek ik om me heen, hopelijk had niemand het gehoord. Ik zag dat ik een beetje rommel had achtergelaten dus ruimde het op, het was het beste dat pap er zo laat mogelijk achter kwam. Ik pakte de deurklink vast en keek nog even naar achter, ik had het ook kunnen opruimen met magie... Dat zou sneller geweest zijn... Ik deed de deur langzaam en stil open, en liep erdoor, deed de deur weer zacht dicht...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ik liep even naar een raam die uitkeek over de tuin, ik zag Eliana daar lopen die van het weer aan het genieten was het deed me wel een beetje goed om haar eindelijk weer gelukkig te zien, Storybrooke had haar geen goed gedaan gelukkig was ze een sterke vrouw en is ze er weer helemaal boven op geklommen. ik glimlachte en liep weer verder naar mijn kamer, ik naderde de laatste trappen.

Jo

Ik twijfel nog even of ik de deur nog op slot moet doen, ach, wat boeit het. Ik trok de deur met een harde knal dicht, oeps...
Op dat moment hoorde ik voetstappen van de trap af komen, nergens was plek om me te verstoppen, snel deed ik mijn handen achter mijn rug zodat diegene niet zou zien wat ik had, langzaam liep ik naar de trap, het was mijn vader, "Heyy..." zei ik overdreven onschuldig terwijl ik mijn liefste glimlach opzet.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ineens hoorde ik een harde knal, ik stond even stil vroeg me af wat dat was maar ik liep dan toch maar door ik kwam Jo bij de trap tegen, wat deed zei nou weer hier? ik keek haar even vragend aan. ''Heyy..' zei ze wat overdreven ik knikte alleen maar en liep gelijk door naar mijn kamer, het zal allemaal wel ik opende mijn slaapkamer deur en zodra ik binnen was deed ik hem weer dicht.

Jo
Vader knikte alleen en liep vervolgens snel verder, ik ging half de trap op maar toen hij zijn kamer deur dicht had gedaan liep ik weer naar beneden en luisterde aan de deur maar bedacht al snel dat ik daar niet veel wijzer uit zou worden dus besloot ik door het sleutelgat te kijken, daar zag ik meer.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ik liep naar een kast waar een kistje in zat, die kistje pakte ik eruit en maakte ik open daarin zat een klein doosje die ik pakte en waar een mooie ring inzat, de ring waarvan ik hoopte dat hij binnenkort om Belle haar vinger zou zitten. ik maakte het doosje weer dicht deed er wat spreuken over heen zodat niemand het kon open maken en ik het ook gelijk zou voelen als iemand het zou proberen, ik deed het terug in het kistje en daar deed ik hetzelfde mee de kist legde ik terug in de kast en daarna liep ik naar de la toe waar mijn eigen favoriete ring lag, ik maakte de kast open en wilde de ring pakken, ik kwam er achter dat hij er niet meer lag, ik pakte een kandelaar die op de kast lag en gooide die stuk op de grond terwijl ik woedend. 'Jo!!!' schreeuwde.

Jo

Ik zag dat Rumple allerlei dingen aan het doen was in zijn kamer maar ik kon niet goed zien wat, een sleutelgat is erg klein!
Hij deed de kast open waar de ring lag en merkte dat de ring er niet meer in zat, 'Jo!!!' schreeuwde hij woedend, van schrik viel ik op de grond maar herstelde me snel, als ik zou wegrennen was ik de klos en als ik naar hem toe zou gaan ben ik ook de klos, maar als ik weg zou rennen dan zou ik verdachter zijn dan als ik nu naar hem toega.
Zelfverzekerd deed ik de deur open en vroeg, "Wat is er?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Jo deed de deur open ik vermoedde daarom dat ze me aan het bespioneren was. 'Wat is er?'' vroeg ze aan mij.
'Waar is mijn ring!' riep ik kwaad naar haar, ik had de neiging om iets naar haar hoofd te gooien, haar te vervloeken, te wurgen maar ik wachtte er nog even mee, nog eventjes dadelijk kan ik haar wel wurgen of vervloeken of wat dan ook, ik wil eerst die ring en die zal ze vrijwillig aan mij geven anders heeft ze een heel groot probleem. 'Als ik die ring niet terug krijg dan heb ik een heel mooie kerker voor jou.'