Even van me af schrijven. - Stamcafé

Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben gaat het niet best met mij. En van me afschrijven helpt me. Ik weet dat ik al vaker topics over hetzelfde heb gemaakt, maar het lucht me toch keer op keer weer op. Ik hoef dan ook geen reacties hierop, ookal zijn ze vaak wel fijn. Maar het moet er gewoon even uit.


In mijn 1e en 2e jaar van het middelbare ben ik depressief (ik heb nooit een officieel label gehad, maar ik weet gewoon niet hoe ik het anders moet noemen.) geweest met zelfmoordneigingen. Ik had al vier basisscholen gehad waar ik keer op keer werd gepest en ook het middelbaar was zo.
Sinds ik van die depressiedinges af ben heb ik nog wel met regelmaat last van dips. Zo ook nu.

Ik voel me waardeloos, lig het liefste de hele dag in bed. Eet veel om me daar weer schuldig om te voelen en mezelf uit te maken voor lelijk etc. Ik heb nergens meer zin in en soms zijn de zm gedachtes ook weer terug.

Verstandelijk gezien weet ik wel dat ik actief moet blijven en leuke dingen moet gaan doen zodat ik erover heen kom. Maar emotioneel gezien is dit nog te ver weg. Ik weet dat ik heus wel op dat punt kom, want ik ben er al aan het komen dat ik in ieder geval al weer accordeonspelen onderneem. Maar het gaat allemaal niet vanzelf. En emotioneel gezien zit ik eigenlijk nog steeds in de fase dat ik de hele dag in bed blijven wil en sociaal contact wil vermijden.

Het is allemaal zo tegenstrijdig. Aan de ene kant weet ik dénk ik wel ongeveer wat ik moet doen om uit deze dip te komen, maar emotioneel loop ik nog ver achter. Emotie en verstand liggen bij mij behoorlijk vaak ver van elkaar af, wat ik heel moeilijk vind om mee te dealen.

Ook ben ik helemaal klaar met de dips maar ik weet niet hoe ik er definitief vanaf komen kan. En dat is iets wat me ook enorm moedeloos maakt voor de toekomst.
Naar een psycholoog ben ik wel eens geweest voor een tijd, maar mijn ogen dichtdoen en aan leuke dingen denken verhelpt bij mij het probleem niet en daarom wil ik er niet nog weer een keer heen. Toch is het iedere keer weer de vraag wanneer ik ooit uit een dip kom, want die tijden verschillen. En óf ik wel uit een dip kom. Tot nu toe heeft gebleken van wel, maar wat als het me een keer niet lukt? Ook dat houdt me best bezig.

Allemaal gezeur enzo, dus applaus als je dit gelezen hebt. Nogmaals, ik weet dat ik wel vaker dit soort achtige topics heb aangemaakt, maar het lucht me gewoon op om alles op deze manier op te schrijven.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Ik heb niet bijzonder veel tips voor je, maar wel heel erg veel herkenning. En ik weet dat meerdere mensen dit hebben, dus weet in ieder geval dat je niet de enige bent. Sowieso ben je al heel ver - je weet wat je moet doen en langzamerhand pak je het op. Emotioneel komt later wel, echt. Zolang je het maar wel op je eigen tempo doet. Toch raad ik je wel aan om nog eens met iemand te praten die je zou kunnen helpen. Als je ouders geen optie zijn kun je naar de huisarts. Of online, daar zijn ook verschillende chatsites waar je even je verhaal kwijt kunt. Anoniem. Een psycholoog zou je weer kunnen overwegen. Zelf ben ik daar ook geweest maar ik heb nooit de opdracht gehad om te denken aan leuke dingen. Vind het ook heel bijzonder dat ie dat zei, trouwens.

En ja, je komt uit je dip, ook al lijkt het een eeuwigheid te duren. En er komt een dag dat je terugkijkt en dat je lacht omdat het toen zó lang voelde en in de realiteit maar heel kort was

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Khal schreef:
Ik heb niet bijzonder veel tips voor je, maar wel heel erg veel herkenning. En ik weet dat meerdere mensen dit hebben, dus weet in ieder geval dat je niet de enige bent. Sowieso ben je al heel ver - je weet wat je moet doen en langzamerhand pak je het op. Emotioneel komt later wel, echt. Zolang je het maar wel op je eigen tempo doet. Toch raad ik je wel aan om nog eens met iemand te praten die je zou kunnen helpen. Als je ouders geen optie zijn kun je naar de huisarts. Of online, daar zijn ook verschillende chatsites waar je even je verhaal kwijt kunt. Anoniem. Een psycholoog zou je weer kunnen overwegen. Zelf ben ik daar ook geweest maar ik heb nooit de opdracht gehad om te denken aan leuke dingen. Vind het ook heel bijzonder dat ie dat zei, trouwens.

En ja, je komt uit je dip, ook al lijkt het een eeuwigheid te duren. En er komt een dag dat je terugkijkt en dat je lacht omdat het toen zó lang voelde en in de realiteit maar heel kort was

Voor mijn gevoel kan ik het dus niet op mijn eigen tempo doen. Mijn ouders vinden dat de gehele dag accordeon spelen dé oplossing is en vinden dat ik dat dus ook maar moet doen. Zo niet moet ik kostgeld betalen en ziekenfonds toch ook weer. Stiekem heb ik daar geen zin in dus ben ik toch maar al aan de studie weer gegaan de hele dag door.

Nouja mijn ervaringen met psychologen zijn dus niet al te best. En mijn huisarts heb ik geen klik mee. Mijn ouders weten wel zo ongeveer af van mijn dips en wat er speelt, maar zoals ik al zei is hun oplossing om accordeon te spelen. Zo'n forum valt wel te overwegen inderdaad, maar ik vraag me dan af wat ik er precies mee opschiet. Of zal ik het maar gewoon eens doen en over me heen laten komen wat er op gereageerd wordt?

Dankje voor je reactie in ieder geval. <3 En hopelijk kom ik ook inderdaad uiteindelijk van alle dips af. Zou het leven een stuk fijner maken.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Ik weet niet wat voor tip ik kan geven, maar ik heb misschien wel één paar tips tegen een dip. Als eerste stel niet te veel eisen aan jezelf, en neem even rust, want het is bewezen, dat mensen,die depri zijn rust willen. Als tweede ga iets met je handen. Zoals de meeste hobby's. Het schijnt, dat als je iets met je handen doet, zoals: (Tekenen, tuinieren, breien, schilderen, piano spelen, gitaarspelen, koken, bakken enz) dat je dan gelukkig wordt, en helpt tegen depressie. Ga bewegen, want door bewegen krijg je energie. Zorg dat jij je kan concentreren, want het schijnt dat mensen die een depressie moeite hebben om te concentreren. En let vooral wat je eet, want als je gezond eet, dat je eerde gelukkig zal worden.

---

wees jezelf dan ben je al mooi genoeg

Flowerpowers schreef:
Ik weet niet wat voor tip ik kan geven, maar ik heb misschien wel één paar tips tegen een dip. Als eerste stel niet te veel eisen aan jezelf, en neem even rust, want het is bewezen, dat mensen,die depri zijn rust willen. Als tweede ga iets met je handen. Zoals de meeste hobby's. Het schijnt, dat als je iets met je handen doet, zoals: (Tekenen, tuinieren, breien, schilderen, piano spelen, gitaarspelen, koken, bakken enz) dat je dan gelukkig wordt, en helpt tegen depressie. Ga bewegen, want door bewegen krijg je energie. Zorg dat jij je kan concentreren, want het schijnt dat mensen die een depressie moeite hebben om te concentreren. En let vooral wat je eet, want als je gezond eet, dat je eerde gelukkig zal worden.

Ja maar de hele dag in bed liggen is ook weer niet goed, right?
Accordeon spelen is met mijn handen en verder loop ik wel met de hond. Maar het zijn de nogal standaard dingen die ik doe eigenlijk. Ben ook wel opzoek naar iets nieuws, maar dat roep ik al een hele poos en ik heb nog steeds niets gevonden. Ik heb inderdaad veel moeite met concentreren eigenlijk, heb je wel gelijk in. En ik moet ook beter gaan eten. Misschien maar weer eens fruit in huis halen oid. Thanks. <3

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

GiIderoy_ schreef:
(...)

Voor mijn gevoel kan ik het dus niet op mijn eigen tempo doen. Mijn ouders vinden dat de gehele dag accordeon spelen dé oplossing is en vinden dat ik dat dus ook maar moet doen. Zo niet moet ik kostgeld betalen en ziekenfonds toch ook weer. Stiekem heb ik daar geen zin in dus ben ik toch maar al aan de studie weer gegaan de hele dag door.

Nouja mijn ervaringen met psychologen zijn dus niet al te best. En mijn huisarts heb ik geen klik mee. Mijn ouders weten wel zo ongeveer af van mijn dips en wat er speelt, maar zoals ik al zei is hun oplossing om accordeon te spelen. Zo'n forum valt wel te overwegen inderdaad, maar ik vraag me dan af wat ik er precies mee opschiet. Of zal ik het maar gewoon eens doen en over me heen laten komen wat er op gereageerd wordt?

Dankje voor je reactie in ieder geval. <3 En hopelijk kom ik ook inderdaad uiteindelijk van alle dips af. Zou het leven een stuk fijner maken.

Wat jammer dat je ouders zo 'moeilijk' doen. En ik snap dat als je geen goede ervaringen hebt dat hulp niet erg aantrekkelijk klinkt. Dan moet je het ook niet doen, want als je er al niet positief instaat heeft het vaak al niet zo heel veel zin.
Ik heb zelf eens gechat op een website. Dat was 1 op 1, moest je ook een afspraak voor maken. Is gratis en je kon je ook weer afmelden als je je toch bedacht. Is met een vrijwilliger, geloof ik, maar wel iemand die echt weet waar ze het over heeft. Niet zomaar iemand zoals ik. En je krijgt geen opdrachten of afspraken of doorverwijzingen of wat dan ook. Gewoon iemand die naar je luistert, die er verstand van heeft en je eventueel kan helpen. Of in ieder geval ervoor zorgt dat jij even je verhaal kwijt kunt.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Khal schreef:
(...)

Wat jammer dat je ouders zo 'moeilijk' doen. En ik snap dat als je geen goede ervaringen hebt dat hulp niet erg aantrekkelijk klinkt. Dan moet je het ook niet doen, want als je er al niet positief instaat heeft het vaak al niet zo heel veel zin.
Ik heb zelf eens gechat op een website. Dat was 1 op 1, moest je ook een afspraak voor maken. Is gratis en je kon je ook weer afmelden als je je toch bedacht. Is met een vrijwilliger, geloof ik, maar wel iemand die echt weet waar ze het over heeft. Niet zomaar iemand zoals ik. En je krijgt geen opdrachten of afspraken of doorverwijzingen of wat dan ook. Gewoon iemand die naar je luistert, die er verstand van heeft en je eventueel kan helpen. Of in ieder geval ervoor zorgt dat jij even je verhaal kwijt kunt.

Zo'n 1-op-1 chat klinkt opzich wel fijn. Weet je nog waar dat is? Anders ga ik even googlen. Mijn verhaal kwijtkunnen klinkt toch wel prettig. Hoewel ik dat eigenlijk al in de vorm van dit topic ook wel weer heb gedaan.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Als jij erachter komt zou ik het ook graag weten, want ik heb de oplossing ook nog niet gevonden.

---

#WWED - What Would Emma Do?

Junns schreef:
Als jij erachter komt zou ik het ook graag weten, want ik heb de oplossing ook nog niet gevonden.

Hugs voor ons dan! <3

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

GiIderoy_ schreef:
(...)

Ja maar de hele dag in bed liggen is ook weer niet goed, right?
Accordeon spelen is met mijn handen en verder loop ik wel met de hond. Maar het zijn de nogal standaard dingen die ik doe eigenlijk. Ben ook wel opzoek naar iets nieuws, maar dat roep ik al een hele poos en ik heb nog steeds niets gevonden. Ik heb inderdaad veel moeite met concentreren eigenlijk, heb je wel gelijk in. En ik moet ook beter gaan eten. Misschien maar weer eens fruit in huis halen oid. Thanks. <3

Met rusten wil ik vooral zeggen een dagje vrij nemen, en niet te veel eisen te doen. Met rust kan je ook op de bank ontspannen en tv kijken.
Ik was nog vergeten te zeggen als advies. Doe extra aardig, want het is bewezen, dat mensen die aardig zijn langer leven, gezonder zijn en een betere nachtrust hebben. Met aardig wil ik vooral zeggen, mensen helpen, vrijwilligers werk doen. Iemand voorgang geven in de rij of complimentjes geven aan mensen. Maakt niet uit of het tegen een vreemde of bekende is.

---

wees jezelf dan ben je al mooi genoeg