RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

Julia Lisa Dragon

Sil was gaan slapen en Cinderella ging aan een andere tafel zitten. Dus ik zat hier nog alleen met Lynn. Ik pakte met mijn vork wat prut dat 'voedsel' moest voorstellen. Hoe oud ben je eigenlijk? Vroeg ik aan Lynn. Ik nam een hapje en het smaakte eigenlijk niet slecht. Bond ik het nou echt niet vies. Het zal wel iets chemisch zijn met wat smaakstoffen of zoiets. Ik keek om me heen, iedereen was aan het eten, behalve Sil. Zij was aan het slapen. Ik was nog niet moe, ik ben eigenlijk heel hyper. Ik keek weer naar Lynn en wachtte op haar antwoord.

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 7:44 ]

Jonas Lynch

Iel. Dat eten moest ik echt niet hebben. Ik nam een beetje tomaten en liep dan naar mijn kamer. Ik kleedde me om en zag dat Sil sliep. Ik at mijn verfrommelde boterhammen op en begon te lezen. Zou Henk het overleven?

Ryan komt nerveus naast haar zitten en ze fronst even, maar hecht er niet veel waarde aan. Ergens had ze opgevangen dat bedtijd om elf uur was, wat redelijk was aangezien anderen nog redelijk jong waren. Ze zou in bed wel gewoon even lezen als ze nog niet moe was. ‘‘Hey, ik ga zo eventjes wandelen denk ik. Gewoon, in de omgeving. Wil iemand mee?’’ Vroeg ze aan niemand in particular, maar hard genoeg zodat iedereen om zich heen het zou horen. Ze dronk haar glas met water leeg en bracht haar dienblad terug naar waar ze hem vandaan had. De kantine was niet echt groot, gebouwd voor een man of 100. Maar het gebouw was enorm. Zodoende vroeg ze zich af waarvoor al die ruimte gebruikt werd.

---

tya

[Guys ik ben terug en er is heel erg veel gebeurd mag ik een samenvattingkje? Dan kan ik weer up-to-date zijn en meedoen]

---

"Ik vind Sanne erg aardig, maar er mag wel 80 decibel af."

Sans schreef:
[Guys ik ben terug en er is heel erg veel gebeurd mag ik een samenvattingkje? Dan kan ik weer up-to-date zijn en meedoen]

(check het praattopic even, dan typ ik 't daar)

---

tya

Randall Grey
Ik leun wat op mijn ellebogen als er op eens van die walgelijke aardappelpuree op me afschiet. Ik zie dat Ryan schuldig kijkt, maar ik kan me er niet op concentreren.
Razendsnel verzin ik de oplossingen.
Vooroverbuigen? Nee, dan word Romy geraakt. Opvangen? Misschien... Terug meppen? Dat lijkt me het beste idee.
Net als Ryan opstaat komt het spul op zijn buik terecht, en mijn vernietigende blik in zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 10:28 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Op mijn boek kan ik me niet concentreren. Diep zuchtend leg ik hem op de plank die naast mijn bed aan de muur pak. Voorzichig pak ik mijn telefoon. Ik durf hem bijna niet te ontgrendelen, bang voor wat ik allemaal over me heen krijg van het thuisfront. Mijn vader was het er niet mee eens dat ik zou gaan en mijn moeder weet het niet. Ik open het eerste berichtje, hopend op wat positiefs. 'Hee Anna! Ik hoop dat je het een beetje naar je zin hebt. Situatie hier: met de dag erger. Pa en ma bekijken elkaar niet meer en Carl zie je niet. Nou ja, komt wel goed. Veel plezier! Jamesss.' Dan heb ik toch wel geluk dat ik hier zit. Ik zie dat mijn vader me vijf berichten heeft gestuurd, maar zonder die te bekijken leg ik mijn mobiel weer weg en kruip verder onder de deken.

---

chaos makes the muse

Eigenlijk moest Raven wel lachen om de reacties van de anderen. De ene - zoals het meisje dat nu bij hem aan tafel was gaan zitten - spuugde het eten uit en vond het echt niet te eten, terwijl de ander - zoals Albert - een dappere poging deed om het eten naar binnen te krijgen en Clementine zelfs nog bedankte voor de moeite, maar stiekem wel op chocolade uit was. Hij moest toegeven dat het eten niet fantastisch was - verre van dat - maar het was wel naar binnen te krijgen met wat moeite. Sowieso, waarschijnlijk zou het eten constant zo blijven, dus hij kon er maar beter snel aan wennen, net zoals de anderen zouden moeten. Ook chocoladevoorraden raakten ooit op. Het meisje naast hem kon nooit ouder dan een jaar of 16 a 17 zijn. Hij vroeg zich af waarom zo'n jong meisje aan zo'n project meedeed. Zij was overigens niet de enige hier van die leeftijd. Dit project scheen heel veen tieners aan te trekken. Blijkbaar was geld toch een zeer goede stimulans voor die leeftijdscategorie. "Niet nadenken tijdens het eten," was zijn zeer goede advies tegen haar. "Cinderella is het toch?" Hij had vaag iets meegekregen over haar naam en het leek hem wel een verstandig plan om zo snel mogelijk alle namen uit zijn hoofd te leren. Je wist nooit waar dat van pas kon komen. Iets verderop verkondigde Romy dat ze een wandeling ging maken en ze vroeg of er iemand meeging. "Heb je nog even tijd?" vroeg hij haar. Hij had - aangezien hij behoorlijk laat in de zaal was gekomen - zijn eten nog niet op, maar hij had ook wel zin om even buiten te zijn. Of hij zou meelopen of gewoon even zou gaan staan roken wist hij nog niet, maar frisse lucht klonk als een goed plan. “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Hij keek toe hoe Anna wegliep. Zelf was hij nog lang niet moe. Hij was er van overtuigd dat hij geen oog dicht zou doen voordat hij meer duidelijkheid had. Hij nam een laatste hap van zijn eten en tikte ongeduldig met zijn vingers op de tafel. Er hing hier een vreemde sfeer, maar dat konden ook zenuwen zijn. Misschien moest hij niet zo piekeren. Clementine leek aardig te zijn, ook al was ze mysterieus, het eten was niet zo vies als hij had verwacht en ze waren nog niet eens begonnen. Wat kon er nou verkeerd gaan? Hij had niet zoveel thrillers moeten lezen.
‘Hey, ik ga zo eventjes wandelen denk ik. Gewoon, in de omgeving. Wil iemand mee?’ vroeg Romy spontaan.
'Ik ga mee,' zijn nieuwsgierigheid was te groot om te wachten tot iedereen hun eten op had.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

‘‘Of course.’’ Zei ze en stond er redelijk van versteld dat er zoveel animo was. ‘‘Even wachten op Raven, en dan gaan we?’’ Ze had het idee dat Albert heel graag van tafel wilde, dus richtte ze zich op Raven, en zei: ‘‘Dooreten, jij.’’ Ze vond het raar, en ietwat ongemakkelijk om iemand constant bij zijn bijnaam te noemen. Vooral aangezien die bijnaam Raven was. Daar zou ze hem wel eens naar vragen. Ze maakte een notitie daarvan in haar hoofd en speelde ondertussen maar weer eens met haar lange lokken. Ze hield niet van wachten, ze was nou niet echt de geduldigste. Ze plukte wat aan haar adidas broek en dacht dat ze er misschien een beetje ‘‘psycho’’ uit met haar topje, maar het zat lekker. (ik was mijn vorige ‘‘comfy’’ outfit kwijt, lol)

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 15:32 ]

---

tya

Lynn Swan-18 jaar

'Hoe oud ben je eigenlijk?' vraagt Julia aan mij tijdens het eten,
'Ik ben 18 jaar, en jij?' antwoord ik.
Ik neem een hap van het eten, het smaakt echt nergens naar...., Ik vraag me af wat ze hier in hebben gestopt.
Ik kijk om me heen en dwaal een beetje af in mijn gedachten, Ik zie een paar anderen verderop, waaronder een meisje waarvan ik dacht dat ze Romy heette, de jongens kijken haar echt half kwijlend aan, niet om uit te staan, ik kan echt niet tegen dat soort dingen, en ondertussen geeft Julia antwoord.
Sorry, wat zei je? Ik dacht even ergens anders aan.
Julia herhaalt haar zin 'Ik ben...'

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 15:59 ]

---

Just be yourself

Anna Hope van der Loo.

Woelend in mijn bed kom ik tot de conclusie dat ik toch nog niet moe genoeg ben om in slaap te vallen. Mijn joggingbroek vervang ik de door een jeans en mijn shirt verhul ik onder een vestje. Ik stap in mijn sneakers en loop richting de eetzaal. Halverwege bedenk ik me dat we de omgeving mochten gaan verkennen. Ik loop richting de deur waar we eerder deze dag door naar binnen zijn gekomen en snuif de avondlucht op. Gek genoeg lijkt het buiten een aangenamere temperatuur te hebben dan binnen. Ik haal mijn schouders op en loop naar de rand van het bos. Waar in het land zijn we in hemelsnaam?

---

chaos makes the muse

Jonas Lynch

Ik wist niet wat te doen. Henk was gered. Ik had mijn pyjama al aan maar ik deed er mijn normale kleren over. Ik liep naar buiten. Ik moest gewoon weten wat er achter die deur in de kantine was... Ik zag dat je onmogelijk in de kantine kon geraken langst een andere kant, dus ook niet in de kamer er naast. Ik wandelde dan maar richting de boerderij. Eens aangekomen zag ik dat ze leeg stond. Als ik kon zou ik hier zo veel als mogelijk vrije tijd rondbrengen. Het was hier tenslotte oh zo rustig. Geen gezaag of andere storende geluiden. Enkel de fluitende vogels en de wind. Ik hoop dat we hier nog mogen komen na vandaag... Ik keek naar de fabriek. Het was echt storend in het landschap. Maar eigenlijk viel het langst de andere kant niet echt op. Opeens werd de lucht zwart en begon het te regen. Ik rende naar de fabriek en kwam net op tijd binnen. Toen kwamen de eerste donderslagen en bliksems... Net op tijd. Ik liep terug naar mijn kamer en ging op mijn bed zitten. En dan pakte ik wat verder uit.

Cinderella Marieanne de Boer

'Ik Ga slapen.' Zeg ik tegen Julia en Lynn. Ik loop naar boven
en open per ongeluk de verkeerde deur. 'O sorry', zeg ik.

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jonas Lynch

Opeens komt Cinderella binnenlopen. Ze biedt haar excuses aan. "Het is niets! Je moet het hier ook nog wat leren kennen. Anderen doen daar zelfs nog niet eens moeite voor." Zeg ik lachend terwijl ik wijs richting Sil. "Nog plannen vandaag?" Opeens trilt mijn gsm. "Oh sorry wacht even." Ik bekijk mijn berichten.
1 nieuw bericht - Elina Lynch
Mijn zusje weeral. "Sorry, dat is mijn zusje. Waarschijnlijk weeral onzin."
SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM SPAM
"Jep, onzin." Ik laat haar mijn berichten zien. "Zie je, enkel onzin. Altijd spamachtige toestanden..."