RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

[ik meld me offline, ik moet naar het schoolfeest van mijn broertje ):]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Lynn, jij gaat erover en ik houd je vast. Als je niet wilt, dan draag ik je wel naar de overkant.' zegt Jonas, dit antwoord had ik niet verwacht en ik zie dat hij een beetje moeilijk kijkt bij het stukje 'dan draag ik je wel' dus zeg ik maar 'Ik ga er wel overheen' ik loop over de gladde boomstam, blij dat ik schoenen met een beetje grip heb aangetrokken, terwijl Jonas mijn hand vast houdt. Ik hoor onder me het water stromen, langs de boomstam. En als we aan de overkant komen, moet Jonas eerst zijn schoenen weer aantrekken, en dan kunnen we weer verder. 'Ik heb nu wel wat over mij verteld, maar wij ben jij dan?' vraag ik terwijl hij zijn schoenen aan trekt.

---

Just be yourself

Jonas Lynch

Gelukkig ging het zonder problemen. "Wie ik ben? Ik ben Jonas Lynch. Mijn origine ligt in Engeland. Ik ben dus Made in UK. Mijl hobby's zijn zingen, gitaar spelen, tekenen, tennissen, ... Ik ben op mij 4de in België gaan wonen en een jaar later werd mijn zusje, Elina geboren. Ik merk dat jou achternaam, Swan, ook niet echt Nederlands is. Weet je hoe dat komt?" Ik bekeek nog eens de prachtige natuur en nam weer enkele foto's. Ik keek dan op mijn horloge. "We wandelen nu al anderhalf uur. Waar is dat eindpunt toch?" Vroeg ik deels aan mezelf deels aan Lynn.

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Wie ik ben? Ik ben Jonas Lynch. Mijn origine ligt in Engeland. Ik ben dus Made in UK. Mijl hobby's zijn zingen, gitaar spelen, tekenen, tennissen, ... Ik ben op mij 4de in België gaan wonen en een jaar later werd mijn zusje, Elina geboren. Ik merk dat jou achternaam, Swan, ook niet echt Nederlands is. Weet je hoe dat komt?' Antwoordt Jonas. 'Speel jij ook gitaar?' vraag ik enthousiast. 'Ja mijn achternaam, mijn opa komt uit Amerika en kwam op vakantie in Nederland mijn oma tegen, ze wilde graag dat hij bij haar bleef, en nu woont familie Swan in Nederland. Heel cliché verhaal, maar oke'
'We wandelen nu al anderhalf uur. Waar is dat eindpunt toch?' vraagt Jonas zich hardop af, ik weet niet of het de bedoeling is dat ik reageer maar ik doe het gewoon. 'Geen idee' eerlijk gezegd vind ik het niet heel erg, maar dat zeg ik er maar niet achteraan. Ik kijk even op de kaart en zie dat we al best in de buurt komen van het einde. 'Met zo'n lange wandeling hoe gaan we dan al die andere opdrachten nog uitvoeren?' vraag ik. 'In welke opdracht heb jij eigenlijk het meest zin?

---

Just be yourself

Jonas Lynch

Opeens overspoelde ze me met vragen. "Ja, ik speel ook gitaar. Maar ik heb ze niet meegenomen..." Dan het tweede verhaal "Ik vind het best een leuk verhaal. Weet je wat je opa hier kwam doen?" De derde dan maar... Waar had ik het meeste zin in? De dropping denk ik... "De dropping. Niet per se omdat het met Sil is, maar het lijkt me gewoon wel leuk. Mag ik het plannetje even?" We kwamen al heel dicht in de buurt. Nog zo'n 500 meter. Ik stak het plannetje in mijn broekzak. Dat kon nog van pas komen bij de dropping...

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Ik heb geen idee wat mijn opa hier kwam doen, vast naar de mooie molens kijken ofzo. Zeg ik lachend 'De dropping. Niet per se omdat het met Sil is, maar het lijkt me gewoon wel leuk' antwoord Jonas op mijn 2e vraag. 'Ja, ik heb denk ik ook het meest zin in de dropping, ik deed het vroeger een keer met school, alleen toen was mijn groepje verdwaald, ik hoop dat dat niet nog eens gebeurd.' We lopen een tijdje in stilte door, en dan zien we het gebouw al verderop. 'Volgens mij is dat het gebouw weer' zeg ik, wat kan het anders zijn denk ik in mezelf.

---

Just be yourself

Jonas Lynch

We waren er bijna. De laatste meters. Het was niet ver meer. Nog enkele minuten en we waren er. En toen bleek dat onze weg werd verspert door prikkel draad. Met spanning... 10000 volt? "Hoe geraken we hier langst? Ik zocht op mijn gsm "hoe beschermen tegen 10000 volt" maar mijn Wifi viel weg. "Ik heb ooit gehoord dat hout niet geleid. Kunnen weg niet met een blok hout de draad wat vervormen zodat we erdoor kunnen ofzo?" Ik zocht al een droog stuk hout om te gebruiken. "Wie eerst?" Vroeg ik met een angstige, trillende stem. Deze onderneming had vele, vele risico's...

Albert vraagt of we het erop wagen om over het beekje te springen. Ik twijfel. "Op de route staat wel dat we hier over moeten. Wie weet loopt er geen ander pad terug naar het gebouw, maar als dat niet zo is kunnen we natuurlijk ook altijd gewoon dezelfde weg terugnemen," bedenk ik. "Dus: ik vind dat we erover moeten." Ik weet bijna zeker dat ik erover geraak met een aanloopje, Albert lijkt echter niet zeker van zichzelf. "Hé, jij mag kiezen, hoor. Denk je soms dat je er niet over geraakt?" Ik wil net zeggen dat hij er ook gewoon snel over kan lopen, maar het rptte hout valt uit elkaar en ik neem mijn woorden terug. Dat wordt springen. Als Albert het ook oké vindt, natuurlijk. En Ryan gaat voor een nieuw kleurtje! (;

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 17:24 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Wie eerst?' vraagt Jonas aan me. 'Ik ga wel eerst' zeg ik, omdat ik aan zijn trillende stem hoorde dat hij echt niet wilde.
Ik pak het stuk hout en probeer het hek wat open te krijgen, maar het lukt niet zo goed 'Waarom zetten ze dan ook prikkeldraad op de route?!' zeg ik geïrriteerd. Waarschijnlijk zijn we gewoon verkeerd gelopen. 'Jonas kunnen we niet beter op zoek naar de opening in het hek, we zijn tenminste ook in het bos gekomen' zeg ik terwijl ik nog steeds met de stok tegen het hek sla.

---

Just be yourself

Jonas Lynch

"Daar heb je gelijk in. Kom, we lopen langst het hek. Als je ook maar iets dat op een doorgang kan lijken ziet, zeg het dan." We wandelden en wandelden. We waren eerst vertrokken maar ofdat we ook eerst gingen aankomen wist ik niet... Ik nam wat foto's van het gebouw, van de omgeving en van details in het landschap. En natuurlijk van de boerderij. Na een tijdje kwamen we bij een poort. "Op slot." Zei ik op een zagerige toon. Ik raakte de poort aan. "Geen spanning. Klimmen dan maar?" Ik klampte me al vast aan het hek. "Dit moet lukken..."

Ryan leek er ook niet helemaal zeker van te zijn. 'Hé, jij mag kiezen, hoor. Denk je soms dat je er niet over geraakt?'
'Het valt wel te proberen, denk ik,' Albert had de woorden nog maar gesproken of het oude hout viel uit elkaar. Hij zuchtte. De brug was in ieder geval geen optie meer. Hij keek naar het water dat behoorlijk snel stroomde. Hij zou het of net wel of net niet halen. Als hij het niet zou proberen zou hij er ook nooit achter komen. 'Dan moeten we maar springen. Ik ga wel eerst.'
Hij liep naar de rand van het water en keek nog eens naar de overkant. Als hij de breedte goed inschatte moest het te doen zijn. Hij liep achteruit, nam een aanloopje en sprong.
Plons. Zijn rechterbeen stond op het droge, maar zijn linkerbeen was tot aan zijn kuit in het water beland. Hij trok een vies gezicht en liep de stenen op. Zijn hele broekspijp was nat en zijn sneaker was gevuld met water. Ach ja, hij was wel aan de overzijde. Hij keek naar Ryan die nog aan de andere kant stond. 'Jouw beurt!'

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 17:35 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Geen spanning. Klimmen dan maar? Dit moet lukken...' zegt Jonas als we na een tijdje wandelen bij een dichte poort aankomen. Ik keek naar het hek, ik denk dat het ongeveer anderhalve meter hoog is, zou ik daar overheen komen vraag ik me af. Jonas klampt zich al vast aan het hek. 'Is het misschien handiger als ik eerst ga? ik heb denk ik niet genoeg kracht in mijn armen om mezelf op te trekken aan het metaal.' vraag ik in de hoop dat hij het goed vindt. 'Ik denk dat het jou een stuk makkelijker afgaat'

---

Just be yourself

Randall Grey

Ik grijns breed, en ik denk dat ik zo'n beetje door heb wat er in zijn hoofd doolt. Hij is ten slotte gisteravond in het bos geweest - met Romy - en ik heb het idee dat dat tot best laat zou kunnen zijn geweest.
'Eigenlijk had ik het plan om te verdwalen, gewoon -' ik keek even om me heen '- om mevrouwtje Chevalier te irriteren.'
En ik hoop dat hij iets in mijn plan ziet.
Want Clementine irriteren... Dat is op het moment toch het leukste wat er is. Ik heb zelfs ergens opgevangen dat die lelijke beer van een Jonathan Sil heeft opgesloten in kamer 5.
Zeg nou zelf. Dat wijf en haar slaafje zijn echt niet te vertrouwen.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 19:45 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Albert zei dat hij eerst ging. Hij nam een aanloopje en sprong. Plons, en met een vies gezicht trekt hij zijn linkervoet uit het water. Ik hoop dat het mij beter afgaat. Ik neem een iets verdere aanloop dan Albert, voor de zekerheid. Ik loop en spring. Ik sta aan de overkant, zonder enig probleem. Dat was best makkelijk, vind ik. "Wil je een nieuw paar sokken? vraag ik aan Albert. "Ik heb een paar bij." Ik laat de rugzak van mijn schouder glijden en haal er een paar grijze sokken uit. Je weet maar nooit of er iemand nieuwe sokken nodig heeft.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 19:29 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Raven grijnsde. Hij hield wel van de gedachtengang van de andere jongen. Clementine uitdagen, wat niet al te grote problemen verzorgen. Een beetje uittesten wat voor vlees hij in de kuip had met Clementine. Het was hem allang duidelijk dat er hier geen alcohol geschonken zou worden - hij vroeg zich zelfs al af waar de koffie was - en hij moest op een manier de tijd doden. Hoe hij verder zou gaan - zich gedeisd houden of juist de grote herrieschopper worden - zou geheel door haar reactie bepaald worden. "Nou, laten we dan maar gaan. We willen toch niet te laat komen?" vroeg hij Randall net iets te onschuldig en met een net iets te uitdagende grijns. Net op dat moment viel zijn oog op een thermoskan die ergens in een hoekje gepropt stond. Het bleek gelukkig toch wel koffie te zijn. Hij schonk voor zichzelf een flinke kop vol en bood Randall ook aan. Met een beker koffie in de hand liep hij naast Randall naar het beginpunt, om als een van de laatste personen de aanwijzingen in ontvangst te nemen. Hij scande er snel overheen en kwam erachter dat in theorie de route behoorlijk duidelijk was en dat hij als iemand hem een kaart van de omgeving zou hebben gegeven, hij de route waarschijnlijk wel zou kunnen tekenen op de kaart. "De eerste instructie: ga rechtsaf in de richting van de omgevallen boom en volg het pad tot je bij een kruising komt," las hij voor. "Dus, linksaf dan maar?" “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.