Graham
Ruby gaf me gelijk, hoewel ik overduidelijk kon zien dat ze teleurgesteld was. 'Laten we maar teruggaan,' zei Ruby terwijl ze gaapte. Door haar gaap moest ik ook even geeuwen. 'Blijf je slapen?' vroeg ze. "Nouja, ik heb eigenlijk nachtdienst en zou.." Ruby zette haar puppyogen open en keek mij hoopvol. Die verdomd schattige ogen toch van haar. Ze wist gewoon mijn zwakke plek. "Vooruit dan maar." veranderde ik mijn antwoord. 'Regina vindt het vast wel goed,' Ruby klonk zeer overtuigend. 'Waar woon je eigenlijk?' Terwijl we rustig verder liepen legde ik uit dat het een huisje vrij dicht bij het bureau was. Tussen het huis van Regina en het politiebureau. "Je snapt zelf wel waarom ik daar woonde." mompelde ik zachtjes. Ruby sprong vanuit het niets op mijn rug, waardoor ik heel even door mijn knieën ging, maar ik wist me snel te herstellen. Ze gaf me een zoen in mijn nek waarom ik moest lachen. Toen klemde ze haar armen om mijn nek en probeerde ze mij een zuigzoen te geven. Ik probeerde het tegen te houden, maar tevergeefs. 'Die kreeg je nog terug,' zei ze plagend, toen ze van mijn rug afsprong. "Ow, jij.... ik krijg jou nog wel." ik moest er zelf eigenlijk wel om lachen. Het was een kwestie van mijn kraag omhoog en niemand kon het zien. Hand in hand liepen we naar het huis van Regina. We kwamen daar aan en liepenvia de achterkant naar binnen. 'We zijn er weer,' schreeuwde Ruby. Het bleef echter stil in huis. Op het keukentafeltje zag ik een briefje liggen.
Lieve Ruby,
Ben nog even weg naar het gemeentehuis. Heb wat laten liggen. Daarna moet ik nog even bij iemand langs
Xxxx Regina
If no one else will defend the world then I must
