Een kleine, ietwat ongemakkelijke grijns trok rond haar lippen toen Marije een slok nam en haar blik heel vluchtig die van Slater vond. Hij was niet de enige met wie ze had gezoend (ze was haar dronken bui met Mosh nog niet vergeten), maar wel de meest recente. Ze was niet verliefd op hem en was er achteraf ook wel achtergekomen dat hij helemaal niet haar type was, en hij paste ook veel beter bij Gail.
Ze vroeg zich af wie er dan wel bij haar paste. Iemand als Simon, waarschijnlijk, al was daar ook gebleken dat het niet werkte. Ze hadden het lang volgehouden, maar inmiddels was ze ook wel over hem heen - hoopte ze. Ze dacht nog wel eens aan hem en vroeg zich wel eens af hoe het met hem ging. Nu ze niet meer thuis woonde (en Johan ook niet), kwam ze hem eigenlijk nooit meer tegen.
Tussen haar wimpers door keek ze de groep rond. De meeste jongens kende ze al vrij lang en jongens als Jasper en Flynn kon ze niet eens meer op meer dan een vriendschappelijke manier bekijken, omdat ze altijd bij hun partner - DJ en Angel - leken te hebben gehoord. Ze slaakte een zachte zucht en vond zichzelf nogal oppervlakkig dat dit momenteel haar grootste zorg was, maar tegelijk vond ze het ook heerlijk dat ze niet de zorgen droeg die anderen met zich meedroegen. Dit was tenminste iets leuks om je druk over te maken.
De enige die ze aantrekkelijk vond, was de jongen die met Helen mee was gekomen. Ze vond hem niet direct overkomen als een regelrechte charmeur zoals Helen dat wel kon zijn, maar misschien kwam dat wel door zijn bril. Ten slotte had ze hem al meerdere flirterige opmerkingen naar Helen horen maken. Even had ze zelfs gedacht dat het Helens vriend was, maar eigenlijk kon ze zich dat maar moeilijk voorstellen en dat bleek ook inderdaad niet zo te zijn.
'Is zoiets ook ooit verjaard?' zei Roxy grijnzend. 'Of moet ik nu zelfs voor jou drinken?' Ze gaf Tommie een plagerige duw en nam toen toch maar een slok, omdat ze toch wel wist dat dat moest en omdat ze gewoon zin had in bier.
Johan dronk ook, maar niet van harte. Zijn zoen met Ilse was al jaren geleden en het was allemaal achter de rug, maar hij had er nog steeds spijt van. Het was de reden van het einde van zijn relatie en dat was toch behoorlijk pijnlijk geweest. Hij vond Ilse ook niet meer aantrekkelijk; hij wist niet of hij haar ooit op die manier aantrekkelijk had gevonden. Hij kon niet ontkennen dat ze knap was, zelfs nu ze letterlijk en figuurlijk was getekend voor het leven, maar ze kenden elkaar al te lang en het was te raar.
Zijn oog was echter direct gevallen op het meisje dat de vraag had gesteld. Ze was een typische Italiaanse schone, met haar donkerbruine, naar zwarte neigende, golvende haar, haar donkerroze, volle lippen en haar zwarte ogen die rondkeken alsof ze iedereen interessant vond. Ze was slank, leek niet al te lang en had een Italiaans getinte huid. Haar stem was mooi, met een Italiaans accent dat haar alleen maar charmanter maakte.
Johan merkte pas dat hij naar haar staarde toen ze hem ook aankeek en er een glimlach op haar gezicht verscheen, die haar alleen maar mooier maakte. Hij sloeg zijn ogen neer, niet in staat om haar glimlach te beantwoorden; inwendig vervloekte hij zichzelf voor zijn reactie. Dit was helemaal niets voor hem en hij vroeg zich af of dit werd bedoeld met 'liefde op het eerste gezicht'; of ging dat te ver? Hij wist ten slotte niets van haar, behalve dat ze uit Italië kwam en dat haar vader de campingbaas was. Hij had geprobeerd wat flarden van het gesprek tussen haar en Flynn op te vangen, maar dat was hem niet gelukt omdat het veel te rumoerig was in zo'n grote groep.
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
