Ik las net een verhaal op tumblr, niet de enigste in zijn soort, dat een homo het huis was uitgezet door zijn ouders door zijn geaardheid. Dit op zich is al vreselijk. En het is begrijpelijk dat het één keer voor komt in al die staten die de VS heeft, maar néé. Dat deel van het verhaal wat ik gelezen had op tumblr heb ik zó vaak voorbij zien komen, en het maakt mij gewoon kwaad. Hoe kunnen ouders die hun bloedeigen kinderen de deur wijzen wanneer blijkt dat ze niet in een bepaald ideaalbeeld van die ouders (notabene) passen, zeggen dat ze van die kinderen houden?! Of laat ik het omdraaien: wanneer die ouders zeggen dat ze van dat kind houden (hoe oud ook), hoe kunnen ze dan door zoiets "onbenulligs" hen de deur wijzen.
Dit maakt me zo kwaad! Maar laat ik het je beter vertellen. Mijn tante is Jehova's getuige. Daar is niets mis mee op zich, maar mijn nicht heeft een vriendin. En weet je wat? Mijn tante heeft het daar moeilijk mee gehad (de details precies weet ik niet), maar ze heeft haar kind nooit de deur gewezen. Sterker nog, ze tolereert de vriendin van mijn nicht en gaat daar menselijk mee om. En nu kun je dat meer dan normaal vinden voor normale ouders, maar Jehova's getuige zijn vrij gelovige mensen, dus dit vind ik al knap. Niet het punt, dit was enkel om te illustreren dat een zeer gelovig persoon een LGBTQ-dochter niet de deur heeft gewezen, maar evenveel van haar is blijven houden, en zelfs de partner accepteert. Dan vertel mij eens, HOE IN HEMELSNAAM WIJZEN OUDERS NOG ALTIJD HUN KINDEREN DE DEUR! Het maakte me serieus ziedend.
Sorry voor de ramble. Ik had niet gedacht dat het zo lang zou worden, maar ik was een klein beetje kwaad en ik denk dat velen van jullie ook zo denken. Dus, wat vinden jullie hiervan?
*kleine toevoeging; het maakt het nog meer onbegrijpelijk wanneer je ziet dat een groot deel van de ouders streng Christelijk zijn, en Paus Franciscus heeft gezegd dat LGBTQ-mensen welkom zijn in de kerk. Ongelofelijk.
You could be great, you know, its all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
Phlegethon
