Graham
'Heb ik gezegd dat ik om mijn dochter geef? ik wil alleen niet dat ze te veel zegt wat ze niet mag zeggen, ze is zwak ze durft niet eens de hart van een simpele hert uit te rukken en die te verpulveren.' hij keek me woedend aan, maar ik bleef kalm. 'Maar ik zal haar wel eens roepen dan zullen we eens horen.' Gold draaide zich om en riep richting het magazijn naar Vittoria.
'Vittoria, deze Sherrif hier Graham vertelt dat hij jou niet heeft ontvoerd is dat waar?' Ze schudde haar hoofd. Ik was opgelucht. Tot Gold naar toeliep en ze opeens ja zei. "Wat? Dit is belachelijk. Ze is bang voor je Gold. Ik vind het niet gek dat ze geen hart uit een hert wil rukken. Als ze zoals jou wilde worden had ze je dolk wel gepakt en je neer gestoken." Ik besefte nu dat ik te ver was gegaan.
Regina
Whale liet zijn koffie vallen en sprong achter zijn stoel. 'Evi...uhum mevrouw Mills, wat doet u hier? U hoort te herstellen in bed.' Hij deed het volgens mij nog net niet in zijn broek. "Ik ben hersteld. Wat een geweldig recept, magie." zei ik met mijn valse glimlach. 'Kun je je huisdier bij je houden?' smeekte hij. Hij krabbelde weer overeind en frummelde wat aan zijn stropdas. "Ik weet dat jij schuldig bent Whale. Jij was de enige arts die Ruby geholpen heeft. Zeg op waar is haar cape." Met mijn boze blik keek ik hem aan, terwijl ik Ruby rustig aaide. "Owja, ik ben misschien nog geduldig, maar Ruby als wolf is niet zo geduldig. Je kan maar beter snel antwoorden."
If no one else will defend the world then I must