Dat je een zin niet mag beginnen met "en" vind ik persoonlijk echt bullshit. Ik weet niet wie dat bedacht heeft, en of ik dit had moeten weten, maar als ik één regel keihard aan m'n laars lap, is het die wel.
Het kon ook een plastic verpakking zijn van een kant-en-klaar-maaltijd waarvoor iemand niet de moeite had genomen het in een afvalbak te gooien. Of misschien was het de papieren zak waarin een vers broodje van de bakker had gezeten. Feit bleef dat ...
Stoort dit jou? Nee, mij ook niet. Als jouw verhaal lekker loopt, gaat niemand erom zeuren als jij met een voegwoord start. Nog drie;
Vooruitgang was het toverwoord. Maar niet voor Sigurd Maelstrom. Het laatste lichtpuntje ...
Jarenlang had hij bovenaan gestaan in de bestsellerlijsten – nu had hij al anderhalf jaar geen boek uitgebracht. En wie zou hem missen?
Het was tijd om te veranderen. Om het roer om te gooien. En hij wist niet hoe het zou aflopen, maar ...
Wauw, ik merk nu dat ik het echt veelvuldig toepas. Anyway, probeer eens voor jezelf wat uit. Klinkt het lekkerder met een voegwoord vooraan in de zin? Mooi laten staan!
Over je enters. Ik ben het met bovenstaanden eens dat dat vooral een gevoelskwestie is. Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van enters, maar dat ligt maar net aan de situatie die je beschrijft. Waar ik je wél op wil wijzen, is het volgende. Schrijf je een gesproken zin, met daarna onmiddellijk nog een gesproken zin, dan moet er een enter. Niet zo:
'Jantje, kom je eten?' 'Ja, ik kom!'
Maar zo;
'Jantje, kom je eten?'
'Ja, ik kom!'
Ik hoop dat ik je zo een beetje heb geholpen. Mocht je nog vragen hebben, nu of in de toekomst, dan mag je altijd mailen! Ik help je graag.
[ bericht aangepast op 16 mei 2016 - 17:58 ]
Slightly drunk.