• Ken je dat moment waarop de leerkracht groepjes gaat maken en je denkt: niet die persoon, niet die persoon, niet die persoon, iedereen, behalve die persoon! Maar, uiteindelijk, zit je toch opgescheept met die persoon als partner? Jep, dat heb ik dus aan de hand.

    Voor Latijn moeten we een soort van 'lesgeven'. We moeten een gedicht bespreken en ervoor zorgen dat onze klasgenoten het grammaticaal en inhoudelijk begrijpen en het kunnen vertalen. Er hangt ook een creatieve opdracht aan vast, die op meetelt voor bijna de helft van de punten. Allemaal geen probleem, maar het punt is: ik zit vast aan een partner waar ik totaal niet mee overweg kan. Ik ben sowieso al iemand die liever alleen werkt, zeker als we iets creatiefs moeten doen, maar meestal weet ik me er wel door te worstelen. Nu dus niet.

    We hebben al twee lesuren verspild aan het verzinnen van een creatief iets om in de opdracht te verwerken en we hebben nog steeds niets. Morgen mogen we nog een halve les aan de opdracht werken en dan moeten we klaar zijn. Ik heb al verschillende dingen voorgesteld: een poster maken, een collage, een heel vlotte vertaling maken in dichtvorm, een soort van 'trailer' voor het gedicht, een modern gedicht over hetzelfde thema vergelijken met ons gedicht, een liedje aan het gedicht linken... Maar nope.

    Helaas zijn we nog steeds geen stap verder en bij ieder ding dat ik voorstel, zegt hij: 'Ja, dat kunnen we doen.' Maar uiteindelijk neemt niemand het initiatief om er ook echt aan te beginnen.

    Ik ben echt bang dat we heel die opdracht gaan verpesten en het is zelfs zo erg dat ik met tegenzin naar de les Latijn gaan omdat ik weet dat we er in de les aan mogen werken. Niet alleen kan ik totaal niet met mijn groepspartner overweg, maar ook doet die gast echt twee keer niks en beslist hij ruim vijf minuten voordat de les gedaan is om al zijn spullen op te ruimen en ermee te stoppen. (En ik ben van mening dat je in vijf minuten tijd nog vrij veel kunt doen.)

    Dus, nog iemand die een hekel heeft aan groepswerken - en vooral de groepspartners? Ik had deze opdracht echt liever alleen gemaakt *zucht*

    Bedankt om mijn gezeur aan te horen


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Da's echt herkenbaar
    Ik heb best wel een aparte smaak rondom creatieve opdrachten en tja mijn klas heeft vooral kinda standaard mensen die dan echt zoiets hebben van 'wtf'?


    What's meant to be will find it's way

    Wij waren oneven dus ik werkte alleen of altijd met dezelfde vaste vriendinnen, waarvan ik wist dat het in orde zou zijn, maar ik kan me je frustratie echt wel inbeelden. Als we toch willekeurig werden ingedeeld en ik bij zo'n flierefluiter of afwachtende mensen terecht kwam, heb ik altijd gewoon zelf het voortouw genomen en het in gang gezet, omdat ik gewoon wilde dat het in orde zou zijn. Als ze treuzelen moet je gewoon een beetje duidelijker beginnen zeggen van oké doen we nu dat? Anders blijf je daar zo zitten. Gewoon je eigen idee op tafel smijten en de taakverdeling voorstellen, anders zit je er de dag voor de deadline nog. Iemand moet het doen. (:

    [ bericht aangepast op 12 mei 2016 - 18:28 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Op de middelbare werkte ik het liefst alleen. En als ik niet alleen werkte, begon ik altijd met een taakverdeling te maken. Niemand zou anders het initiatief nemen om ook maar iets uit te voeren, dus dan stelde ik maar een taakverdeling op. Kon ik achteraf altijd zeggen: niet mijn fout dat dat deel niet af is. Oh, ik heb zo'n frustraties gehad met groepswerken. Zo'n verschrikkelijke FRUSTRATIES.
    Misschien is het handig als je gewoon zelf maar de knoop doorhakt en een van je creatieve voorstellen gaat uitwerken. Hij heeft op alles gezegd Ja, kan wel dus dan is hij het er in elk geval mee eens. Je legt hem gewoon dingen op die hij moet doen en jij doet je eigen ding. Is het straks in elk geval af. Je mag hem toch al niet, dus daar heb je al niks mee te verliezen.

    Succes (:


    Slightly drunk.

    Maar het probleem met jullie voorstel is dat ik te verlegen ben om zelf het voortouw te nemen en alles alleen doen wil ik niet. Enerzijds omdat ik niet al het werk zelf wil doen en anderzijds omdat ik niet genoeg lef heb om tegen de lerares te zeggen dat ik eigenlijk alles heb gedaan en ik heb geen zin om hem mijn punten cadeau te geven >.< Ik hoop gewoon dat het morgen beter gaat, maar ik vrees ervoor :/


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Romi, één ding: denk alsjeblieft aan jezelf. Op dit gebied moet je niet afhankelijk zijn van anderen, want dat werkt toch niet. Ga niet alles alleen doen. Stel een taakverdeling op en zorg dat iedereen op de hoogte is van z'n taken. Dan is het niet jouw schuld als dingen niet af zijn en kan de docent jou simpelweg geen aftrek geven. Ik weet hoe moeilijk zo'n situatie is, ik heb er talloze keren ook zelf in gezeten. Maar als ik iets heb geleerd, is het wel dat je duidelijk moet communiceren en vooral niet mensen te vaak moet vergeven. Herinner hem één, misschien twee keer aan 't feit dat het groepswerk is en dat niet alles van jou moet afhangen, maar daarna zoekt 'ie het zelf maar uit. Zet jij gewoon lekker jouw naam, en niet die van hem, onder jouw uitwerking. Klaar. Die mensen moeten zich schamen voor hun gedrag. Je hebt er niets aan om alles maar zelf te gaan doen om de lieve vrede te bewaren. Daar heb je alleen jezelf mee. En eerlijk? Van duidelijk zeggen "kom van je luie reet af" groei je. Echt.


    Slightly drunk.

    Oké, dat is inderdaad wel lastig, als je verlegen bent daarin. (:
    Durf je het wel achter de schermen? Bijvoorbeeld je stelt een document op, op je computer met je idee in en met de taakverdeling om het te realiseren? En dan geef je het aan ze, één op één en zeg je: ik had een ideetje, vind je dit goed voor het groepswerk? Dan heb je die verbale druk niet om je naar voren te moeten werpen in groep en moet je niet zo in het middelpunt staan van de belangstelling.

    [ bericht aangepast op 12 mei 2016 - 18:55 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Hoe staat het er nu voor, Romi?


    Slightly drunk.

    Jerker schreef:
    Hoe staat het er nu voor, Romi?

    We hebben uiteindelijk toch beslist om vlug een collage te maken, dus ik ben vrij opgelucht nu.


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.