Ik ben altijd de stille in de klas. Ik zeg nooit wat tegen iemand anders, en toch lijkt het dat ze mij moeten hebben. Iedereen doet altijd ontzettend boos tegen mij. Als iemand een (ontzettend grof) grapje maakt lijkt iedereen te lachen, maar wanneer ik een gewoon grapje maakt kijkt iedereen mij aan alsof ik een vloek heb uitgesproken. Soms word alles mij te veel en probeer ik het in te houden. Dan hebben we gym en dan loop ik weg. Dan geef ik zelfs nog aan dat het mij te veel word, vervolgens komt de leraar naar me toe.''Wat is er aan de hand?'' Ik zeg dan niks, omdat ik weet dat als ik iets zeg ik ga schreeuwen of huilen. Dan word de leraar boos en zegt die ''Ja als je niks zegt is er ook niks aan de hand'' terwijl ik met tranen in mijn ogen weg kijk. Vervolgens moet ik een uur nablijven, omdat ik ''niks zeg''. Als ik thuis kom en zeg tegen mijn vader dat het niet gaat, word ie boos op mij en zegt ie dat ik altijd zeur en een probleem kind ben. Dan geef ik aan dat hij niet tegen mij moet gaan schreeuwen, en word hij nog kwader en zegt dat ik ''al het slechte'' op hem schuif. Ik moet het niet wagen om te huilen want dan springt ie uit zijn vel.
Ik schrijf dit alles in het kort want ik heb wel meerde problemen. Ik zit nu mijn tranen in te houden terwijl mijn vader boos naar boven is gegaan en nu slaapt.
[ bericht aangepast op 9 mei 2016 - 14:40 ]
Si Deus me Relinquit, ego deum relinquo.
