Elina 'Ellie' Kyriakou
Wanneer Jens zonder iets terug te zeggen vertrekt, kijkt ze hem met een bitchy gezicht na. Snel daarna loopt ze boos weg. "Waarom vraag je in hemelsnaam iets als je toch gaat negeren," mompel ik tegen mezelf als ik naar het park loop. Eenmaal aangekomen hoor ik mijn telefoon beep-en. Ik zie gauw daarna een bericht van mijn vriendin in Cyprus, Xenia.
Hi, hoe gaat het?.
Glimlachend antwoord ik dat het beter kan en dat ik nog geen vrienden heb. Dat is namelijk waar, ik had enkel bezoek omdat het nieuws was dat ik was aangevallen. Ook is het duidelijk dat normale mensen duidelijk een aparte groep is want volgens mijn gevoel hebben ze allemaal aparte Groepen. Vervolgens hoor ik weer stemmen in mijn hoofd, ik krijs het uit als er iemand wordt gedood in de scène. Wat is er met mij aan de hand. Waarom zie ik altijd het wanneer mensen sterven? Waarom gil ik zo hard dat de hele stad mij kan horen? Vervolgens weet ik het, ik ben geen mens, maar een Banshee, iemand die weet wanneer mensen sterven en stemmen horen.
Ellie weet nu dat ze een Banshee is.
[ bericht aangepast op 7 mei 2016 - 11:19 ]
‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina