In het midden van Los Angeles bevindt zich een bekende stripclub waar elke avond een paar meisjes een optreden geven aan allen die het wensen. Ze verblijven samen met de andere werknemers in hetzelfde gebouw. Sommige zitten er al jaren, andere zijn net nieuw. Voor sommige is het een leuke ervaring, voor andere een plicht. Elk meisje heeft haar eigen reden. We volgen hier het dagelijkse leven van deze mensen, dat niet altijd zo makkelijk verloopt.
Regels stripclub
- De optredens beginnen vanaf 20u en eindigen om 3u 's ochtends.
- De werknemers en danseressen hebben vrij van 3u s'ochtends tot 15u. Daarna moeten ze oefenen voor het optreden en zich klaarmaken.
- Geen seks/liefde/kus
- Meiden mogen zo weinig mogelijk het gebouw verlaten, alleen voor noodgevallen (tijdens de optredens)
Het begin :
Het is weer een nieuwe dag. Iedereen wordt wakker en gaat ontbijten. Ze hebben allemaal vrij tot 15u en mogen doen wat ze ook maar willen.
[200] Los Angeles stripclub - Speeltopic - Speeltopics
-
15 april 2016 - 20:04
15 april 2016 - 20:09
15 april 2016 - 20:15
15 april 2016 - 20:24
15 april 2016 - 20:40
Ryan Jack Evere
Ryan werd wakker en het eerste wat hij deed was in zijn ogen wrijven. Ugh, hij had immense hoofdpijn. Hij wist wel weer eens hoe laat het was. Gelukkig was hij niet misselijk. Hij opende zijn ogen en keek om zich heen. Oeh…… Dit was toch even niet de omgeving die hij verwacht had gezien het een kerkhof betrof, en niet zijn vertrouwelijke kamer. Lekker wakker worden dit. Vaker dan eens kwam het voor dat hij in een kamer wakker werd anders dan de zijne. Hij was eigenlijk maar weinig in die kamer te vinden. Soms sliep hij zelfs nog op straat, dat was hij zo gewend.
Hij wist wel zo ongeveer hoe hij hier terecht gekomen. Hij stuiterde nu zelfs nog een beetje na van de drugs die hij genomen had. Hoewel hij ze echt niet nodig had om te feesten, vond hij het toch wel fijn om te gebruiken omdat je dan nog meer los kon gaan en voornamelijk de hele avond kon doorhalen zonder energie te verliezen. Voor je gevoel dan. Hoe hij aan die drugs kwam? Simpel: op straat. Het was immers zo makkelijk om aan drugs te komen als je nog genoeg connecties had in die buurten waar het het meest verkocht werd en bovenal als je daar nog steeds als die junkie herkend werd. Hoe hij hier terecht was gekomen? Geen idee. Waarschijnlijk wist hij zelfs nog in zijn onderbewust deze plek te vinden en was hij daar wonderbaarlijk ook heelhuids gekomen. Hij had na de hele avond feesten waarschijnlijk niemand meer mee om mee te partyen, hoewel dat niet vaak voorkwam en was zo regelrecht naar haar graf toe getrokken. Hij veegde wat modder van zijn kleren af zodat deze nagenoeg schoon waren. Dezelfde kleren als gisteren natuurlijk. Hij keek naar de letters op de grafsteen waar hij nu voor geknield zat. “Bo Emily Celeste” luidde de letters die hij zachtjes over zijn lippen liet rollen.
Hij had haar nog steeds niet kunnen loslaten, al was ze al een tijdje overleden. Zo lang geleden was het allemaal ook weer niet. Hij was net niet meer dakloos en als er een ding was wat hij associeerde met zijn leven dan was het Bo. Ook al was zij onderdeel van zijn leven op straat, ze vulde nog steeds zijn gedachten nu hij wel een job had en een dak boven zijn hoofd.
Bo was het meest gekke, spontane, grappige en –naar zijn mening- mooiste meisje wat hij ooit was tegengekomen. Niets kon tegen Bo op, had hij altijd gedacht. Hij had haar leren kennen toen hij al een tijd op straat leefde. Een tijdje nadat hij Dylan had leren kennen. Haar naam leek te leven op straat, al dacht hij eerst doordat het kwam doordat ze gewoonweg veel connecties had en had hij toen nog niet door dat dat kwam doordat ze drugs dealde. En veel mensen daarvoor dus bij Bo terechtkwamen. Hij gebruikte, maar zij gebruikte ook. Ze werden op elkaar verliefd en al snel stonden ze dan ook bekend als ‘het junkie-stelletje’. Bo en Ryan werden altijd in 1 mond genoemd. Als je vroeg naar Bo, vroeg je tegelijkertijd ook naar Ryan. Als je vroeg naar Ryan, vroeg je ook altijd indirect naar Bo. Het was immers Ryan & Bo en iedereen in de buurt beschouwde hun als een setje en niet twee personen afzonderlijk van elkaar, gezien ze bijna altijd bij elkaar waren.
Ze waren onafscheidelijk. Hoewel ze vaak samen waren ging Ryan nog steeds vaak met zijn vrienden om. Zijn vrienden werden zo ook die van haar en vice versa, waardoor hij nog een groter netwerk kreeg. Bo & Ryan waren een lief, maar gek stel bleek al snel. Ze werden echter wel gemogen door velen in het straatleven van LA, ook omdat ze voor vermaak zorgden. Ze konden namelijk perfect toneelstukjes spelen. Ze hadden diverse versies die ze regelmatig uitvoerden om aan geld te komen. Het vaakst nog speelden ze twee geliefden, dat was maar al te makkelijk gezien ze verliefd op elkaar waren, die net op straat waren gezet of geen geld hadden voor de bruiloft die ze wilden organiseren. Heel zielig, natuurlijk, zo’n jong verliefd stel zonder geld, dus al snel kregen ze daar geld voor. Al helemaal als ze elkaar even een passionele maar wanhopige kus gaven. En van dat geld kochten ze altijd drugs. Samen deden ze alles. Ze waren vrij klef en intiem. Ze deelden altijd alle drugs en gebruikten samen, ook hun naalden leenden ze van elkaar. Bo was eigenlijk de reden dat hij verslaafd was geworden. Immers, zij kon zo makkelijk aan alles komen en wist meestal ook een goede prijs voor elkaar te krijgen. Maar hij was smoorverliefd op haar.
Zij bleef bij hem als hij ziek was, wat vrij vaak was. Op die momenten had niemand hem wat van drugs willen geven, ook al bood hij nog aan om meer te betalen dan de gebruikelijke prijs. Echter kon Bo alles krijgen wat ze wilde en kocht ze dus wat hij nodig had, heroïne. Ze bleef altijd aan zijn zijde zitten als hij ziek was en, nadat hij wat bij haar gesmeekt had, spoot ze regelmatig de heroïne bij hem in. Iets wat hij zelf niet meer kon doen als hij ziek was. Samen namen ze nogal wat risico’s qua drugsgebruik, gezien ze beiden te nieuwsgierig waren om ook niet nieuwe dingen te gebruiken. Zo kwam het op een dag, die hij als een donkere dag herinnerde, dat ze slecht spul hadden gekocht. Het was heerlijk en ze hadden er aardig wat van genomen. Beiden zo high als wat merkten ze pas te laat dat het geen goed spul was. Zelf werd hij er erg ziek van, maar verder niets. Bo stierf die nacht in zijn armen aan een overdosis. Hij was er kapot van en wilde haar dan ook niet loslaten, al was ze al dood. Uiteindelijk werd ze uit zijn armen getrokken en bleef hij alleen achter. Nu was er geen Bo meer. Hij wist niet wat hij zonder haar aan moest. Niemand vroeg hem nog naar Bo, gezien iedereen wist dat Bo was overleden aan een overdosis. Toch werd er nog steeds over hun als Ryan & Bo gesproken als ze het over 1 van die twee hadden.
Het verwerkingsproces verliep maar moeizaam. Ryan zonder Bo was niets. Hij sloot zich af van zijn vrienden en begon steeds meer alleen ergens te zitten, waardoor hij ook al gauw wat van die vrienden verloor of gewoonweg niet meer zag. Echter in die tijd alleen begon hij te denken. Op een dag besloot hij dat hij wat moest maken van zijn leven en in het geheim begon hij dan ook een nieuwe studie, iets wat hij eigenlijk altijd al had willen doen: namelijk all-round ontwerper, met een specialisatie in grafisch vormgeven. Het was raar om op straat te leven en tegelijkertijd een opleiding te volgen maar het werkte. Hij was nog steeds verslaafd maar overhoorde op school iemand over een goede rahab. Gezien het zo goed ging met zijn opleiding besloot hij dat daar ook verandering in moest komen, wilde hij zijn laatste jaar, wat echt druk ging worden gezien het een versnelde opleiding was, halen. Met veel moeite wist hij dan ook clean te worden.
En nu zat hij hier. Een nieuw hoofdstuk in zijn leven: Ryan zonder Bo, gewoon Ryan. Maar dan wel een Ryan die ‘een normaal leven had’. Echter, was hij niet meer zoveel dagen clean, maar had hij nu zoveel dagen weer gebruikt. En Bo was nog steeds niet uit zijn hoofd te krijgen, wat ook niet wilde als je de achtergrond van je mobiel nog steeds had ingesteld op een foto van jezelf en je overleden vriendin. En al helemaal niet als je geknield boven haar graf zat.
Hij hoorde hier niet te zijn, in ieder geval niet op dit moment. Te laat komen voor werk was iets dat vast stond, gezien hij hier nu zat en het nog even lopen was van het kerkhof naar de stripclub. Deze plek had iets rustigs. Iets magisch ergens zelfs, ook al was het van een macabere aard. Oh, hij herinnerde zich net dat hij toch vrij had tot 15.00 en het dus niets uitmaakte. Ofwel: hij kon hier nog wel even tijd doorbrengen. Ook al had hij knallende hoofdpijn en deed de koude buitenlucht hem niet goed, gezien hij enkel een t-shirt aan had. Hij merkte een rode roos op waarop hij blijkbaar had gezeten, en die hij ongetwijfeld van zo’n mannetje had weten te jatten of aftroggelen. Ach, het was een mooie roos dus legde hij deze bij haar graf, waar hij hoorde. Meer dan bloemen leggen kon hij niet. Bidden, daar deed hij niet aan en hoewel hij af en toe wel voor haar graf sprak, wist hij dat dit haar niet terug zou halen uit de dood.[ bericht aangepast op 15 april 2016 - 20:45 ]
Aan niets denken is ook denken.
15 april 2016 - 20:42
15 april 2016 - 22:29
16 april 2016 - 8:20
17 april 2016 - 15:55
Benjamin Valentine Pointer
Keep your head up
Een doffe klap was te horen in de kamer, naast het geluid van een zeurend alarm die al zo'n zes minuten geluid aan het maken was. Een vermoeide kreun verliet mijn lippen terwijl ik vocht met mijn deken die me in zijn omarming had verwikkeld. Na me uit de verwarring van warm linnen had geworsteld gooide ik deze weer op het bed en maakte dit met wat tegenzin op. Gezien ik wist dat ik in de avond te moe zou zijn om dit te doen en nog eerder zou gaan slapen in de sofa dan een rommelig bed. Een geeuw verliet mijn lippen en even strekte ik me uit voordat ik even vermoeid krabbelde aan mijn drie-dagen-oud stoppelbaartje. Vandaag was het een rustige zaterdag. Mijn zoontje kwam pas volgende week nog eens langs en een idee had ik nog niet, dus daar kon ik dan vandaag even over nadenken, na het werk dan. Ik meende me te herinneren dat Byron me deze week had gevraagd of ik even naar de leidingen in zijn appartementsdeel wilde gaan kijken, dus dat zou ik dan eens gaan doen.
Maar eerst douchen
Ik grabbelde wat kleren bij elkaar die goed combineerden samen en slenterde dan op mijn gemak naar de badkamer. De tegelvloer was ijzig koud en branden tegen mijn blote voeten. en op mijn tippen trippelde ik naar de douche, mijn kleren gooide ik op mijn lavabo waarna ik me ontdeed van mijn shirt en boxer. Eens ik de juiste warmte had ingesteld deed ik de kraan aan en voelde de nog koude druppels op mijn schouders kletteren. Na even begon deze een verdraagzame temperatuur aan te nemen en zeepte mijn lichaam en mijn haren in. Ik moet er nog altijd deftig uitzien op het werk dus ook mijn baardje ging wat getrimd moeten worden, wat ik in een kwartier ook gefikst had. Na mijn kleren aangedaan te hebben spoort ik nog wat deo op en ging ik de badkamer weer uit. Met mijn haren werd er toch nooit wat speciaals gedaan en het was niet dat het een enorm vogelnest was.
Het volgende in lijn ochtenschema was ontbijt en laat het nou eens zijn dat ik iedere zaterdag 'Pancakes' bakte. Al fluitend liep ik mijn mini keuken in en haalde een pan uit en zette die op de stoof. Vervolgens haalde ik nog wat boter, bloem , melk en alle andere ingrediënten uit de koelkast. De schelpjes van de eieren braken gemakkelijk en eens ik alles had mixte ik het beslag grondig. Gezien haast iedereen wist dat ik zaterdag pannenkoeken bakte zette ik de deur van mijn flatje open zodat diegene die wilden eentje konden meepikken. Al neuriënd op begon ik met mijn pannenkoeken te bakken en wachtte tot iemand me kwam vergezellen.
(wie wil mag dus zo binnen wippen c: )[ bericht aangepast op 17 april 2016 - 15:55 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
18 april 2016 - 10:36
Ryan Jack Evere
Ryan zat rustig geknield voor het graf van de overleden vriendin van hem waar hij nog steeds zielsveel van hield. Maar wie hij geen liefde meer kon geven. Hij kon enkele deze rode roos op haar graf leggen, ergens hopend dat hij toch een keer zou kunnen geloven in leven na de dood of iets dergelijks. Zodat hij zo’n mooie boodschap kon geloven als dat ze deze roos zou kunnen ruiken, dat ze hem zou kunnen zien en voelen. En dat ze wist dat hij haar nooit zou vergeten, ook al was ze er niet meer. Moest hij niet eens een keer door met zijn leven? De doden in het dodenrijk laten en zichzelf weer in het land der levenden begeven? Moest hij niet eens wat minder vaak hier komen, zodat hij niet herkend werd door de onderhouder van de begraafplaats?
Ja, misschien moest dat. Maar hij wilde dat niet. Hij wilde haar nog niet loslaten, net zo min als toen ze dood in zijn armen had gelegen.
Zijn kleren zaten al enigszins onder de modder dus dit maakte niet meer uit. Hij genoot van de stilte en het rustige windje dat hem weer tot leven bracht uit zijn gedachten. Hij praatte wat tegen het graf en bleef naar de letters kijken die sierlijk gekruld waren. Ze pasten niet helemaal bij haar, merkte hij iedere keer weer op. Hij wist niet wie dit had gedaan, maar het klopte niet. Bo was een vrolijk maar ook enigszins wild meisje geweest, niet iemand die sierlijke letters nodig had maar meer speelse of wat aparts.
Hij was op een gegeven moment uitgepraat en hielp zichzelf eraan herinneren dat het, ondanks dat hij nu wel vrij was, geen goed idee was om heel nog veel meer tijd te spenderen. Hij kwam hier zeker nog wel terug, dat wel…
Hij stond op en probeerde de modder van zijn kleren te vegen, niet dat het werkte. Hij veegde het alleen maar uit. Ach, hij had een zwarte broek aan en shirt met grafisch printje, die voor een groot gedeelte ook zwart was, dus het maakte niet zoveel uit (zie kleding foto).
Hij was nog enigszins hyper door de drugs dus stuiterde hij door de straten van LA. Die kende hij redelijk goed, althans hij wist deze route gewoon heel goed. Dat hij aan het rennen was en andere mensen hem daarop konden aankijken, boeide hem niet. Niet dat je gelijk als een idioot aangekeken werd in LA, dat soort dingen gebeurden hier wel vaker en de redenen liepen zeer uiteen. Hij kwam dan ook sneller dan verwacht aan bij het gebouw waar hij aardig wat tijd spendeerde. Hij was opgehouden met rennen en hoewel hij nog meer dan genoeg energie had, moest hij even op adem komen. Immers, die vermoeidheid uitspatting zou later op de dag toch nog een keer moeten komen. Hij ging wel meerdere dagen kort achter elkaar uit, en gevolg was dat hij gewoon steeds over zijn limit van energie heen ging, zonder het door te hebben, om vervolgens ergens op een andere dag wel een heel vermoeid moment te hebben.
Hij liep vrolijk door de hallen. Hij was nog klaarwakker. Hij dacht aan van alles en nog wat, gezien zijn hoofd meestal een chaos was gevuld met associaties die vervlogen en van het een naar het ander gingen. Hij was ook nog te hyper om rustig stilletjes door de gangen te lopen, om ervoor te zorgen dat hij niet anderen wakker maakte. Hoe vroeg was het eigenlijk? Hij had geen idee. Net zo min van als hij eruit zag, al zal dat wel enigszins verwilderd zijn. Hmm, misschien moest hij toch maar even kort gaan douchen voordat hij iets anders zou gaan doen. Hij was dan ook van plan om dit te gaan doen en liep richting zijn kamer. Hij was al doorgelopen maar merkte toen nog steeds de geur op van… pannekoeken. Dat rook echt heerlijk en hij wist al van wie die waren. Immers, iedereen zo ongeveer hier kon dat wel weten. Gezien de beste man, wat was het een held, iedere zaterdag pannekoeken bakte en iedereen die wou binnen kon lopen om te genieten van deze geweldige kookkunst. Hij twijfelde, maar liep toch terug, gezien hij niet aan deze geur voorbij kon lopen.
Eigenlijk kwam dit wel heel goed uit. Hij was nog enigszins hyper dus dan had hij altijd zin in ongezonde en vooral zoete dingen. Soms kocht hij een heel pak lolly’s voor nadat hij drugs had genomen om allerlei smaakjes te kunnen uitproberen. Nu had hij de hele avond doorgehaald en was hij flink los gegaan met het stappen, dus dan kon je zeker wat eten gebruiken. Hij wist ergens ook wel dat hij honger had, al merkte hij dat altijd pas als hij iets at.
Hij ging in de deuropening staan van Benjamin zijn kamer en leunde relaxed tegen het hout. Hij richtte zijn blik op de man en rook nog even de deur, die echt heel goed was. “Damn, dat ruikt goed” zei hij waarmee hij zijn aanwezigheid aankondigde. Hij kwam, na nog even hebben aangezien hoe de man bezig was met bakken, uit de deuropening en liep de kamer binnen. Hij voelde zich hier wel zo vrij om zonder toestemming een stoel te pakken en er enigszins onderuitgezakt op te gaan zitten. Met een vrolijke glimlach keek hij naar de man. “Hee, Benjamin, alweer bezig op deze vroege ochtend?” wat nogal een retorische vraag was. “Hoe gaat het?” vroeg hij hem. Hij was oprecht geïnteresseerd in mensen dus zou hij ook rustig naar het antwoord luisteren.Aan niets denken is ook denken.
18 april 2016 - 20:06
Audrey Carol Vang
Ik word wakker door het geluid van mijn telefoon. Normaal zet ik mijn wekker niet maar vandaag wou ik eens vroeg gaan joggen. Niet dat ik de meest sportieve persoon ben maar dat wil ik graag veranderen door hiermee te beginnen. Op dit moment heb ik er al spijt van want ik ben nog verschrikkelijk moe. Misschien had ik gisteren beter wat vroeger in mijn bed gekropen. Weer een dag hier. Ik heb er echt gene zin in maar het moet wel. Het liefst zou ik de dagen willen aftellen tot ik hier weg kan maar helaas kan ik dit niet doen want wanneer geraak ik hier ooit weg? Ik heb amper iets. Het geld die ik verdien gebruik ik voor kleren enzo. Ik wandel de badkamer in. M'n kleren had ik al klaargelegd gisterenavond. Zodat ik toch nog iets langer kon slapen. Want ik heb minstens tien minuten nodig om uit te zoeken wat ik wil dragen. Ik spuit wat deo en daarna nog een beetje parfum. Want ik heb echt een hekel aan mensen die stinken. Ik doe mijn pyjama uit en doe dan een zwart t-shirt aan. Daarna trek ik mijn grijze jogging's broek aan met zwarte strepen aan de zijkanten. Ik steek mijn blonde haren vast en bekijk mezelf nog eens in de spiegel. Ik zie er ongelofelijk moe uit. Slim van me om mezelf dan nog wat uit te gaan putten. Ik bekijk nog even snel mijn Facebook en doe dan mijn Nike schoenen aan. Het zal buiten wel warm genoeg zijn om gewoon in mijn t-shirt te vertrekken. Wanneer ik in de gang kom ruik ik al direct de geur pannenkoeken. Juist, het is zaterdag vandaag bakt Benji altijd pannenkoeken. Ik garandeer het je, ze zijn zalig! Toch iets die de zaterdagen hier beter maakt. Ik wandel naar de kamer en zie Benji en Ryan zitten. "Mmm wat ruikt het hier weer lekker", lach ik wanneer ik tegen de deuropening sta. "Smakelijk trouwens", voeg ik er nog aan toe.[ bericht aangepast op 18 april 2016 - 20:07 ]
18 april 2016 - 21:32
Byron William Smith
Ik schrik wakker als ik de wekker van mijn telefoon hoor. Ik zet mijn wekker uit en ik zucht. Ik haat ochtenden.
Ik stap mijn bed uit en ik open mijn gordijn een stukje om te zien wat voor weer het is. Het is heerlijk weer en het wordt weer eens tijd om mijn oude hobby op te gaan pakken. het wordt weer eens tijd dat ik ga hardlopen. Vroeger hielp het mij erg om mijn hoofd leeg te maken.
Ik trek mijn joggingbroek en een shirt uit de kast en ik trek mijn sportschoenen aan. Ik hoop heilig dat mijn conditie niet zo afgezwakt is dat ik de straat niet eens uit komt. Het is immers alweer een tijd geleden.
Ik ben net onderweg naar de keuken voor een goed en stevig ontbijt als ik pannenkoeken ruik. Dat moet het goed doen voor een rondje LA.
''Goeiemorgen'' Ik loop de keuken in en ik pak een glas uit de kast. Ik vul deze met water en hang met mijn neus over het bord met pannenkoeken.
''Lekker Ben'' complimenteer ik hem en ik neem er twee op mijn bord. Ik neem plaats aan de keukentafel, doe er een klein beetje stroop op en ik begin met eten.There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face
18 april 2016 - 21:51
Kayla Syrena Sanchez
Als mijn wekker gaat, druk ik die uit en mijn vinger gaat automatisch naar mijn facebook app om mijn social media te checken.
Ik ben best blij dat ik een ochtendmens ben maar het is lastig om 's ochtends op te staan als je tot drie uur 's nachts hebt gefeest.
Ik rek me uit, sla dan de denken van me af en stap uit bed. Ik start mijn laptop op maar als ik zie dat mijn ouders nog niet online zijn op Skype, besluit ik eerst wat te gaan eten. Ik trek mijn ochtendjas aan en ik haal een borstel door mijn haar om mezelf een beetje te fatsoeneren. Ik weet dat ik geen sleeping beauty ben, maar dat kan me niks schelen.
Ik sluit mijn kamerdeur achter me en ik loop over de gang, de trap af, naar de keuken.
''Morning guys'' groet ik iedereen in de keuken en ik kijk in de pan.
''Goed werk Benji'' complimenteer ik hem en ik steel een stukje pannenkoek van hem. Ik besluit toch maar voor de yoghurt met granen te nemen aangezien ik pannenkoeken, brood en dat soort dingen nooit goed weg krijg in de ochtend. Ik roer het goedje een beetje door elkaar en ik neem een hap terwijl ik op mijn telefoon mijn whatsapp en facebook doorkijk.There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face
18 april 2016 - 22:00
Benjamin Valentine Pointer
Keep your head up
Met mijn pan op het vuur en de boter die bubbelde, wachtend op het eerste likje beslag zat ik zachtjes heen en weeg te bewegen op een liedje die maar niet uit mijn hoofd geraakte. De woorden rolden dan ook half neuriënd half murmelend over mijn lippen terwijl ik nog wat beslag roerde en goot een goede lepel beslag in de sidderende pan. "Yeah, I'm just a teenage dirtbag baby" kwam er over mijn lippen terwijl ik als een halve debiel danste. Ik flipte de pannenkoek om en zag dat ie mooi bruin gebakken was, precies hoe ik hem wilde. Zelf was ik geen erg grote voorstander van de echte american pancakes en gooide er altijd een vleugje extra vanille bij en maakte ze iets dunner, zodat ze eetbaarder waren. Na de eerste perfecte pancake kwamen de volgende sneller en sneller. "Her boyfriend's a dick" song ik ondertussen mompelend verder en keek om zodra ik de eerste stem van de ochtend hoorde. “Damn, dat ruikt goed” de stem was lichtelijk vermoeid en schraapte iets, maar ik herkende hem goed genoeg om te weten dat Ryan aan mijn deuropening stond. "Goeie morgen, zin in een pannenkoek?" vroeg ik de jongen geamuseerd terwijl ik hem over mijn schouder aankeek. Ik mocht mijn zicht niet lang van de pannenkoeken houden of ze zouden zwartgeblakerde schoenzolen worden. Na enkele minuten zat Ryan dan ook op één van de stoelen achter hem en om mezelf en Ryan even een showtje te geven gooide ik in een vloeiende beweging het stukje zoetigheid in de lucht en ving deze behendig weer op voordat ik hem op het stapeltje andere pannenkoeken gooide en dit bord aan Ryan voorschotelde“Hee, Benjamin, alweer bezig op deze vroege ochtend?” vroeg hij wat best wel logisch leek. "Zoals altijd, want ik ben zo'n harde werker." zei ik iets sarcastisch met een grijnsje en haalde dan mijn schouders op." Maar ja, inderdaad Pancake saterday." . Daarna nam ik de stroop, chocolade siroop en bloemsuiker en legde die erbij. " Be my guest" zei ik grijnzend. "Ja weet waar je wat kan vinden he." zei ik doelend op drank, al zal hij niet meteen iets van alcohol vinden in mijn koelkast maar eerder fruitsap en melk en kinderfrisdrank. Ik steunde met mijn armen tegen het werkblad en keek geamuseerd naar Ryan. “Hoe gaat het?” vroeg hij me vervolgens en kort krabbelde ik even door mijn haar. "Goed , denk ik. Weer een normale dag." zei ik alsof mijn levenneits was. "Met jou?" kaatste ik de vraag terug en keek op eens ik merkte dat we gezelschap bijkregen. "Mmm wat ruikt het hier weer lekker", Het was Audrey ze leek haar sportkledij aan te hebben dus misschien ging ze wel vroeg gaan joggen of op wandel. "Morgen Audrey" begroette ik haar met een glimlachje, ze was een aangename meid en ik zag haar wel als een vriendin van me "Smakelijk trouwens", vervolgde ze en ik wenkte haar. "Kom er toch bij zitten, ik krijg al deze zoetigheid niet op in mijn eentje en Ryan vast ook niet." zei ik met een zacht lachje.
Erg lang duurde het dan ook niet voordat Byron en ook Kayla binnenkamen. Zelf had ik een pannenkoek opgerold voor mezelf en at ik er een stukje van. Byron nam meteen twee pannenkoeken en vond ook de stroop en Kayla besloot even kort te proeven door een stukje van het gebak tussen mijn handen te stelen en er even van te snoepen wat me deed lachen. "Bedankt, eet smakelijk trouwens." zei ik tevreden en begon na mijn pannenkoek meteen met een volgende bakte.
[ bericht aangepast op 18 april 2016 - 22:18 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
18 april 2016 - 22:29
Alejandra Senona Belmonte
Ik gaap en rol nog een keer om in bed. Ochtenden... Van mij mochten ze verboden worden. Maar dan zouden het de middagen worden.. En dan de avonden.. En uiteindelijk zou er niets meer zijn. Dus helaas is dat geen oplossing. Na een tijdje sta ik eindelijk op en ik loop naar mijn badkamer, waar ik een snelle douche neem. Mijn zwarte lokken doe ik in een knot en ik doe wat mascara op. Ik grijns even naar mijn spiegelbeeld en loop naar mijn kledingkast. Mijn ogen glijden over de verschillende stofjes en ik hou mijn hoofd wat schuin.
Ik was altijd al een fan van de cheeky kleding, vooral door de warme temperaturen in Mexico. Sinds ik hier werkte was het ook niet heel anders geworden. Uiteindelijk doe ik shorts aan met een comfortabel shirt en mijn zwarte Nikes. Ik wist al wat er te wachten stond. Zaterdag, dus pancakes bij Ben. Ik doe snel mijn telefoon in mijn kontzak en doe wat parfum op, waarna ik snel zijn kant op ga. Ik loop naar binnen en zie al wat mensen. 'Ik ben niet te laat toch?' zeg ik met mijn bekende speelse grijns.El Diablo.
19 april 2016 - 0:43
