Naam: Timotej 'Tim' Aljaž Jež
Timotej Sloveense vorm van Timothy[Eert God]
Aljaž Sloveens met onbekende afkomst
Jež Sloveense vorm van Jez[Egel]
Leeftijd: 19, 5th of November
Specificaties van mutatie: Bovenmenselijke snelheid. Hij kan snel bewegen, daar houd het ongeveer bij op. Zijn uithoudingsvermogen is nogsteeds grotendeels menselijk, dus dat levert vaker dan eens problemen op. Zijn hoofd raast wel altijd op een bovenmenselijke snelheid door, waar hij aan is gewend, maar wat tijdens interacties nog wel eens voor problemen kan zorgen, omdat hij al 4 stappen verder is, als jij er net eentje hebt kunnen overdenken.
Uiterlijk: Op het eerste gezicht is Tim je standaard jongen. Aan zijn bleke huid en de botstructuur van zijn gezicht kan je nog zien dat hij eigenlijk uit Oost-Europa komt, maar zelfs dat valt toe te schrijven naar Ierland. Hier is hij wel blij mee, want hierdoor is hij eigenlijk nooit uit de toon gevallen tijdens zijn jeugd en puberteit. Zijn lichtbruine haren krullen iets en zitten altijd op de een of andere manier warrig om zijn hoofd. Zijn ogen zijn een schakering van groen en bruin, en zijn omrand met lange donkere wimpers en een bril met dikke glazen. Dat hij een mutant is, betekent namelijk niet dat hij de belabberde ogen van zijn moeder niet heeft kunnen erven. Meestal zitten er, zeker na het rennen met zijn hond, een boel beestjes en andere vuiligheid op, waardoor je hem ook vaker dan eens zijn bril furieus ziet poetsen. Zonder het ding ziet Tim namelijk bijna niets, en zou zelfs op wandelsnelheid nog tegen een boom lopen. Toch spelen in zijn ogen eigenlijk altijd speelse jongensachtige glinsteringen, die niets goeds kunnen betekenen, net als de scheve glimlach die meestal om zijn mondhoeken speelt. Door Tim's hoge activiteit heeft hij nooit veel vet rond zijn botten gehad, tot het magere toe. Hij is een slanke en redelijk gespierde jongen, al zijn Tim's spieren minder uitgesproken dan van mensen die naar de sportschool gaan. Hij is zo'n 1.80m, de gemiddelde lengte van een Sloveense man, waardoor hij iets langer is dan de gemiddelde man in Ierland. Zijn bewegingen zijn soepel, maar hij moet duidelijk overal over denken, zodat hij niet te snel gaat. Meestal draagt hij een strakke broek, met genoeg stretch om zich vrij te bewegen, en een wat losser t-shirt, om hem in zijn torso wat vrijheid te geven en zijn bouw iets te verhullen, afgedekt met een slobberende trui of vest. Tijdens het rennen is de lossere warme overkleding niet altijd handig, maar anders krijgt hij het koud als hij niet aan het rennen is. Zijn schoenen zijn meestal gewone sportschoenen. Tijdens het rennen zet hij nog wel eens een muts over zijn krullen, maar alleen als het hard waait of heel koud is.
Tim heeft een
Keltisch kruis met een klavertje op de buitenkant van zijn pols getattooeerd. Dit was een van de minst prettige ervaringen in zijn leven, omdat het voor hem zo veel langzamer ging, dan voor normale mensen, en hij geen bijna constante pijn had, maar elke keer een tussenpoos had tussen de naaldenprikjes. Hij heeft er dus ook niet meer, al zou hij misschien wel meer willen. Hij wil dat niet nogmaals doorstaan.
Innerlijk: Boven alles is Tim een lieve en goedaardige jongen, maar hij laat zeker niet over zich heen lopen. Hij is iemand die recht in zijn schoenen loopt en altijd doet wat hij beloofd, zelfs al moet hij daarvoor op zijn tandvlees lopen. Toch is hij niet iemand die aan de leiband loopt, maar te hoop loopt en koppig zijn eigen pad volgt. Hierdoor loopt hij nog wel eens in zeven sloten tegelijk of over heel erg dun ijs. Het loopt soms echt de spuigaten uit met zijn koppigheid, maar niemand is het tot nu toe gelukt om deze jongen in het gareel of de tredmolen te laten lopen. Hij heeft eerlijk gezegd nog niet door dat hij geen lopend paard kan beslaan, en loopt dan ook vaker dan eens veel te hard van stapel. Hierdoor lopen plannen van hem vaak spaak en moet hij dan weer de spitsroeden lopen, hoe vervelend hij dit ook vind. Als dit snel achter elkaar vaker gebeurt, kan de kleinste druppel zijn emmer doen overlopen, zeker omdat hij er niet goed tegen kan als mensen over al zijn schijven lopen, en wordt deze normaal zachtaardig en zorgzame jongen, de duivel op aarde, wat zeker niet altijd met een sisser afloopt. Mensen zeggen hem ook wel eens dat hij gewoon god's water over god's akker moet laten lopen, en zijn rolletje moet laten aflopen. Toch zal hij blijven rondlopen als een kip die haar ei niet kwijt kan. Door zijn snelheid, loopt hij gewoon heel snel met zijn ziel onder zijn arm, waardoor hij af en toe overkomt alsof hij met molentjes loopt. Het tegendeel is waar, want deze jongen is eigenlijk best heel pienter, het probleem is alleen dat hij aan de lopende band spaak loopt en nooit als een kat om de hete brei heen loopt. Zijn bestaan gaat dan ook hand in hand met problemen, al lopen dezen meestal gelukkig met een Jantje van Leiden af. In zijn bestaan blijft hij alleen constant over te hoge schoenen lopen, in plaats van alleen door muren te lopen waar deuren in zitten. Hij loopt over de wegen die hij zelf uitkiest, zit nooit stil, en is altijd opzoek naar het volgende avontuur.
Hij laat niet met zich lopen, en is vrij argwanened en stil naar vreemden, al is hij zoizo niet iemand waaruit informatie als een lopend vuurtje uit stroomt.
Verleden: Tim is geboren in Slovenië, maar verhuisde op zijn 3e jaar naar Ierland verhuisd, waar zijn vader een baan kreeg als scheepsbouwer. Hij leerde de talen die daar gevoerd werden relatief snel, en maakte vriendjes met de lokale kinderen, terwijl zijn ouders toch wat meer problemen hadden met zich aanpassen aan dit vreemde land. Hij voelt zich nu dan ook eigenlijk geen Sloveen meer, maar een Ier, al heeft hij officieel beide nationaliteiten.
Op eigenlijk alle fronten was Tim een normaal kind: Hij ravotte buiten met de kinderen uit de buurt, haalde goede, maar geen uitzonderlijke cijfers, kwam wel eens in de problemen, maar nooit ernstig. Toch was er een ding wat van kleins af aan al anders was aan Tim: zijn activiteit explosies. In elk geval dat dachten zijn ouders wat het was. Hij had er namelijk een handje van op even extreem actief te zijn, en zo zijn krachten ook te gebruiken, en daarna doodmoe neer te vallen. Nu werd het over tijd wel duidelijk, dat hij snel was, maar doordat hij als kind geen enorm uithoudingsvermogen had, kon hij nooit echt op topsnelheid komen.
Toen Tim ouder werd, werd zijn snelheid iets wat iedereen in de buurt begon op te vallen, waarna zijn ouders met hem naar de doctor zijn gegaan, in eerste instantie voor een doorverwijzing om hem te laten testen op ADHD. Zij dachten dat het gewoon lag aan energie, maar zijn leraren dachten aan ADHD, waardoor ze toch maar zijn gaan praten. Zijn doctor zag alleen heel iets anders, geen hyperactief kind, maar iets onverklaarbaars. Dit is wanneer de school is ingelicht. Op dit punt was Tim 9, en wilde zijn vriendjes van de basisschool niet achterlaten om naar Amerika te verhuizen, wat hij zoizo niet wilde. Daarbij konden zijn ouders de school niet betalen. Toen hij 12 was, en klaar met de basisschool, kreeg hij in de zomervakantie een beurs van een stille donateur, maar hij wees dit af. Hij wilde niet weg en kon, voor zover hij dacht, zijn kracht controleren. Het enige was, dat tijdens de puberteit ook de kracht zich steeds sterker begon te ontwikkelen, wat voor veel problemen zorgde. Hij kon zijn lichaam moeilijk controleren, en dus ook zijn energielevels waren heel wisselend. Dit had vooral het effect dat hij nog wel eens in de les in slaap viel, of midden onder een activiteit compleet instortte. Dit was verrassend genoeg nog te compenseren in zijn schoolcijfers, maar eindigde af en toe wel op de eerste hulp.
Op Tim's 17e verjaardag stond er plots een vreemde man voor de deur. Hij wilde eigenlijk de deur weer sluiten, maar hij gaf alleen een envelop af, voor hij wegliep. Op de envelop stond Tim's volledige naam in een net sierlijk handschrift, en erin zaten een aantal papieren, vliegtickets, en nog een brief voor een beurs. Dit keer besloot Tim wel te gaan in de zomervakantie, sinds hij toch klaar zou zijn met school. Hij nam afscheid van zijn vrienden en zijn familie, en vertrok naar de school.
Hij heeft zich hier nooit helemaal thuis gevoeld, maar is blij dat zij hem kunnen helpen zijn krachten in de hand te houden en ze te leren versterken. Het liefst zou hij natuurlijk teruggaan naar Ierland, en daar gaan studeren, maar hij weer inmiddels ook wel dat hij dat nooit voor elkaar gaat krijgen als hij zijn lichaam niet onder controle krijgt.
Relaties:
Michael Tim en Michael zijn vrienden, maar het gaat zeker niet altijd zonder wringen. Ten eerste zijn ze beiden enorm koppig, dus als ze allebei iets anders in hun kop krijgen, kunnen ze enorm botsen. Ook gaan Tim's gedachten zo enorm snel, dat Michael compleet gek wordt als hij zijn gedachten probeert te lezen. Hier is nog een probleem mee, want Tim wil absoluut niet dat er iemand in zijn hoofd kruipt. Michael omzeilt daarom Tim wel eens voor wat rust, en Tim geeft Michael af en toe een linkse hoek omdat die weer eens in zijn hoofd aan het wroeten is.
Extra: Toen TIm aankwam op de school, was het gelijk wel duidelijk dat hij zich er niet helemaal thuis voelde. Ook was er nooit iemand die zijn tempo aankon, maar ook niemand die hem lang genoeg kon bijbenen, om hem bij te brengen dat hij beter zijn energie kon spreiden, dan alles er in een keer uit te gooien, en mid-sprint neer te vallen van vermoeidheid. Dit zijn de redenen, waarom hij al tijden zijn mentor en docenten heeft geprobeerd over te halen in te stemmen met zijn plan om in een project te worden opgenomen om probleemhonden nog een kans te geven. Als kind had hij namelijk een Ierse Rood-Witte Setter, wiens energie eigenlijk niet te controleren was, behalve als de twee samen renden. Hij mist haar erg veel, bijna evenveel als zijn ouders, en hoopte nogsteeds dat hij in zo'n programma mag deelnemen. Zij vonden dit eigenlijk een heel goed idee, en besloten, toen het met Tim en zijn eerste hond heel goed leek te gaan, het programma schoolbreed te maken. Er waren zeker wel problemen, en het is een paar keer zo ver gegaan dat dieren bijna de pijp uit gingen door iets wat een mede-scholier had gedaan, maar over het algemeen gaat het heel goed.
Tim ontfermd zich in het programma vooral over honden die door hun overweldigende energie ontrainbaar zijn. In de afgelopen 2 jaar heeft hij 3 honden succesvol weten te helpen naar een nieuw thuis, en sinds kort heeft hij een nieuwe hond onder zijn hoede:
Ijslandse Herder Bailey. Ze is nog een ramp van hier tot Tokyo, maar Tim is vastbesloten ook haar verhaal tot een succesverhaal te maken.
Zijn vorige honden zijn:
Siberische Husky Ted
Nova Scotia Duck Tolling Retriever Rocky
Appenzeller Sennenhunde Milo
Door zijn snelheid kan Tim weinig hulpmiddelen gebruiken. Hetgeen wat hij altijd bij zich heeft, waarmee hij wel kan werken, is duct tape. Schroevendraaiers en veel andere hulpmiddelen smelten door de wrijving op de snelheden waarop Tim kan bewegen.
Tim is Linkshandig en heeft brilsterkte -9 en -8.75
Tim vind dat wat er in zijn hoofd omgaat privé n voor hem alleen is. Dit is ook de reden waarom hij erg wantrouwend is naar iedereen met een kracht in het mentale spectrum, of het nu gedachtenlezen is of mentale manipulatie om iets te laten ontploffen. Hij kan dan ook enorm ontploffen tegen iemand als Tim merkt dat diegene zijn krachten op de jongen loslaat, wat al snel tot fysiek geweld resulteerd. Michael is de enige die hij een vriend noemt met deze krachten, maar zelfs hem vertrouwd hij niet helemaal. De rest mijdt hij, zo goed en zo kwaad als hij kan, als de pest. De reden hiervoor is dat hij van jongs af aan de verhalen, en voorbeelden, kent van waar propaganda toe in staat is om mensen te laten doen en te laten accepteren. Hij ziet dit als een vorm van mentale manipulatie, en vindt het onacceptabel. Mensen hebben niet voor niets eigen ideeën en gedachten, het enige wat mensen nog privé hebben in totalitaire staten, en daar komt niets of niemand aan als het aan Tim ligt.
[ bericht aangepast op 23 maart 2016 - 14:04 ]
Bowties were never Cooler
