[200] The Supernatural have to hide || Speeltopic - Speeltopics

Rollen:
Mermaids:
Man
Man
Man
Sunset Dyani Wade by Pans_Daughter
Alicia Rose Stone byDreamingGirlx
Vrouw
Werewolfs:
Kiano Odin Da Sangallo by Necessity
Man
Man
Vrouw Gereserveerd door Jaimz
Vrouw Fay Jazzlyn Nightwood by ItsImpossible
Vrouw
Vampire:
Eoin Callaghan by Saralonde
Gavin James Grant by GrandR
Man
Melaina Vasilisa Bizina by Polovina
Vrouw Gereserveerd voor Tarix
Amelia Claire Joseffs By Amarixe
Human:
Ayden Deemswood by ItsImpossible
Nikola Beniamin Vasilyev by Burnley
Man
Vrouw
Vrouw
Vrouw

Invullen:


Regels:


Het begin
We beginnen na de zomervakantie. De school is weer begonnen, je mag zelf bepalen in welk jaar je personage start, hoewel het wel leuk is als ze een beetje in dezelfde jaren zitten. De school is een gewone school, geen speciale richting qua vakken. Gewoon wiskunde, natuurkunde, economie, biologie etc.
De supernatural jongeren kunnen aan elkaar zien dat ze supernatural zijn, de menselijke weten dit natuurlijk nog niet!

[Mt]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

[MT, ik post hopelijk in het weekend wat]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Mt

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Sunset Dyani Wade

Heel veel zin om naar school te gaan had ik niet. Gisteravond al niet. Wanneer de wekker gaat, maakt dat het er niet beter op. Ik kreun geïrriteerd, sla de wekker uit en druk me wat op op mijn handen, terwijl ik mijn haar uit mijn gezicht veeg. Het was nog veel te vroeg. Ik liet me weer op het bed vallen en sloot mijn ogen. Ik sliep bijna totdat ik weer geroepen werd door mijn moeder.
"Sunset! Je komt te laat!" werd er naar boven geroepen. Ik kreunde opnieuw, maar gooide nu wel mijn benen het bed uit. Ik stond op, wreef in mijn ogen en ging opweg naar de badkamer. Douchen deed ik niet - ik keek wel uit. Mijn laatste aanraking met zuiver water was ruim 4 jaar geleden. De pijn was nog voelbaar als ik eraan dacht. Het had me bang gemaakt, zodanig dat ik nu dus niet meer met water in aanraking durfde te komen.
In plaats daarvan had ik een fles met water, gemengt met zeep staan, wat ik gebruikte om mezelf te wassen. Zo veranderde ik niet, deed het me geen pijn, en hoefde ik dus ook niet bang te zijn. Ik droogde me af met een handdoek en liep weer terug naar mijn kamer om kleding aan te doen.
Daarna liep ik naar beneden en pakte snel een appel. Met een blik op de klok liep ik naar de achterdeur om mijn fiets uit de schuur te pakken. Een jas had ik niet nodig, en een tas de eerste schooldag ook niet. En anders kon ik notities maken in mijn mobiel.
"Tot vanavond." riep ik voordat ik de deur achter me dichttrok. Ik pakte mijn fiets uit de schuur en fietste richting school.

[ bericht aangepast op 18 maart 2016 - 21:26 ]

Fay Jazzlyn Nightwood

Ik gaap en rek mij uit. Ik haal een hand door mijn haar, en stap mijn bed uit. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen, en probeer terwijl ik dat doe, de lichtknop te vinden. Als dat eindelijk gelukt is, kijk ik in de spiegel. Ik zie dat ik behoorlijk bleek ben, wat te verwachten was, aangezien het deze week volle maan was. Ik heb mij toen wel uitgeleefd. We zijn met drie andere families van weerwolven gaan jagen in het bos. Doden deed ik zelf nog niet, aangezien ik dat nou niet het leukst vind. Tevens had ik wel weer zin in school. Ik zou mijn vrienden weer zien, en mijn soortgenoten. Jaloers was ik wel op sommigen, want een paar waren in het buitenland geweest. Mijn familie ging niet vaak op vakantie, omdat mijn ouders altijd werkten. Ik mocht meestal wel mee, alleen deze keer had ik geen zin. Waar ik nu wel weer spijt van heb. Ik haal een washand over mijn gezicht. Ik douch morgen wel. Dan kijk ik in mijn kledingkast. Na lang aarzelen pak ik er een zwarte skinny jeans uit, met een wit hemdje erboven en een leren motorjack. Snel doe ik nog wat make-up op, en loop dan naar beneden toe. Als ik beneden ben hoor ik de stem van mijn moeder uit de keuken komen. 'Goedemorgen liefje, heb je lekker geslapen na vannacht?' roept ze. 'Ja hoor, ik viel erna wel als een blok in slaap' grinnik ik terug. 'Begrijpelijk' antwoord ze. Ik ruik nu dat ze een eitje met spek aan het bakken is. 'Hij komt eraan' roept ze, alsof ze mijn gedachten kan lezen. 'Oke' roep ik grijnzend terug. Mijn moeder kan goed koken, maar haar specialiteit is toch echt eitjes met spek. Na vijf minuten staat er dan ook een bord voor mijn neus te dampen. 'Dankje mam' zeg ik, terwijl ik glimlach. 'Als ik vrij heb, dan maak ik er ook wat leuks van' grijnst ze. Mijn moeder en vader hebben een dag in de twee weken vrij. Ze mogen ook vaker vrij, maar het gebeurd zelden dat ze dat doen. 'Wilt u wat te drinken mevrouw Fay?' hoor ik Maud, onze bediende zeggen. 'Ja heb je misschien wat thee voor mij? Mangothee graag' Antwoord ik. Toen ik net geboren was, kwam Maud als een kleine verschoppeling op een regenachtige dag aan de deur kloppen. Ze was helemaal doorweekt. Later bleek dat ze een afwijking had, waardoor haar familie haar niet wou. Sindsdien is ze altijd bij ons gebleven. Ik zie haar als een zus. Als ze even later een dampende kop thee voor mijn neus zet, geef ik haar dan ook een knuffel. 'Je moet trouwens wel opschieten,het is namelijk bijna tijd' zegt Maud plotseling. Ik zie op de klok dat er nog een halfuur is voor school begint. En aangezien ik nog mijn tas in moet pakken en 10 minuten moet fietsen, kan ik beter maar gelijk opstaan en gaan beginnen. Snel drink ik mijn laatste beetje thee op, geef Maud en Mama nog een knuffel, en ren naar boven. Dan pak ik mijn tas, en de dingen die ik voor een eerste dag school nodig heb. 'Ik ga!' Roep ik naar beneden toe. Dan ren ik naar buiten en pak mijn fiets uit de schuur. Ik doe het tuinhek achter mij dicht, en fiets richting school.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Ayden Deemswood

Als mijn wekker afgaat, steek ik mijn hand uit, om de wekker daarna met een mooie boog aan het andere eind van mijn kamer neer te laten komen. Stom schijt ding dat het ook is. Maar ik moet perse een wekker, omdat ik anders niet op tijd op school ben, en anders krijg ik waarschijnlijk weer enorme problemen, omdat ik onhandelbaar zou zijn ofzo. Alsof dat ermee te maken heeft als je je verslaapt. ik grom wat, en zwaai dat met een onmenselijke kracht mijn benen uit bed. Ik bekijk mezelf in de spiegel, mijn haar zit gewoon zoals altijd weer perfect in model, maar het is mijn haar, dus natuurlijk zit het altijd goed. Ik pak een stel jeans uit mijn kast, een rood shirt en een grijs vest, en ik keur mezelf in de spiegel. Als ik mezelf goedgekeurd heb, grijp ik mijn beanie van mijn nachtkastje, en ren naar beneden. Daar pak ik mijn sneakers, en dan ga ik snel naar de keuken om een broodje te smeren. Ik heb echt geen zin in school, maar ik moet mezelf maar gedragen, aangezien ik dan in een of ander gesticht gestopt word voor probleem kinderen. Daar heb ik dus al helemaal geen zin in. Ik roep nog eens door het huis, maar als ik alleen een antwoord van een bediende terug krijg, weet ik dat pa en ma al naar werk zijn. Fijn dat ze een briefje achterlaten, want dan krijg ik tenminste wel het idee dat ze niet vergeten dat er nog een nakomeling van hen in huis woont. Ik zucht en loop naar buiten. Ik pak mijn scooter, en dan stap ik op, aangezien ik toch vroeg op school moet zijn, zou ik dat maar even doen dan, zodat ze kunnen zien dat Ayden Deemswood zich heus wel kan gedragen, als ik er tenminste zin in heb. Ik grijns en start mijn scooter. Dan rij ik de straat in, richting school, verderop zie ik al een meisje die ik vaag ken. ik rij erlangs, terwijl ik grijnzend toeter.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

MT.

---

Il n'y a pas d'amour perdu

MT

---

We all just wanna be somebody

De tijd ging Kiano niet snel genoeg en tegelijkertijd veel te langzaam. Het was twee dagen na Volle Maan en hoewel de kracht van de maan voelbaar afnam, voelde hij nog steeds de aantrekkingskracht en de wolf in hem wilde het liefste ontsnappen en door de bossen rennen. De optie was zeer aantrekkelijk. Geen school, geen bloedzuigers en vooral geen gedachten. Hoewel je als wolf je menselijke gedachten ook wel had, was het toch makkelijker te verdragen. Je wolveninstincten waren ook sterk aanwezig en het was niet moeilijk om die instincten de overhand te laten hebben. Hij was al uren wakker en zeer rusteloos. De maan had zoals gewoonlijk een zeer sterk effect op hem en vulde zijn aderen met adrenaline, waardoor hij niet stil kon zitten en al een paar uur rondjes door zijn kamer aan het ijsberen was. Hij had er al best wel wat training op zitten en het zweet stond hem ook op de rug, maar de rust die lichamelijke inspanning hem normaal gaf, was uitgebleven. Ongeveer vijf minuten voor hij de deur uit zou gaan, sprong hij nog snel even onder de douche en met zijn haren nog nat, begaf hij zich richting de school. Met zijn motor duurde het niet lang voordat hij het plein in zicht kreeg – het feit dat hij zoals gewoonlijk veel te hard reed, hielp ook wel – en hij zuchtte diep. Hij had geen, maar dan ook echt geen zin in school. Overal waren mensen die lawaai maakten en geuren die de lucht vervuilden. Zeker zo vlak na de volle maan was hij daar zeer gevoelig voor en sloot hij zich het liefste alleen op. Gewoon geen gedoe aan zijn hoofd. Hij was redelijk vroeg en het was niet zo druk, maar het idee van de komende drukte zorgde al voor een zeer goed humeur bij hem – dus niet. Toen hij Fay bij de fietsen spotte, ontspande hij iets. Er was tenminste een bekende hier. Hij zette zijn motor op slot – stel je voor dat iemand hem zou stelen! – en liep richting het meisje. Zij had zijn after-moon buien al vaak genoeg meegemaakt en begreep hem tenminste. “Goedemorgen,” zei hij tegen haar toen hij haar had bereikt. Echt vrolijk kon het niet klinken, maar dat was hij ook niet, dus waarom zou hij doen alsof hij dat wel was? [Ik heb Fay alvast bij de fietsen laten staan. Sorry als je dat liever niet wilde, maar dat maakte het voor mij wat makkelijker om Kiano vast naar haar toe te sturen. Als je het anders wil hebben, zeg het maar, dan pas ik het aan.]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Fay Jazzlyn Nightwood

'Goedemorgen' hoorde ik een stem achter mij. Als ik me omdraai, staat Kiano daar. 'Hey' grijns ik vrolijk. 'Nog last van de vorige nachten?' vraag ik aan hem, terwijl ik mijn tas uit de bak voorop mijn fiets haalt. 'Ja, behoorlijk, en jij?' vraagt hij, ook al weet hij mijn antwoord waarschijnlijk al. 'Goed, ik heb er geen last van' antwoord ik, en ik zie zijn gezicht even wat minder blij kijken. 'Ach joh, het is ook voor mij nog wennen, probeer je gewoon zo veel mogelijk voor de omgeving af te sluiten, denk bijvoorbeeld heel erg sterk aan een ding, om ga aandachtig iets lezen ofzo' Zeg ik tegen hem, terwijl ik vrolijk tegen zijn schouder beuk. Hij grijnst en beukt vrolijk terug. 'Maar goed, heb je zin om de volgende volle maan weer mee te gaan jagen?' vraag ik aan hem. 'Moet ik even kijken' antwoord hij, terwijl hij zijn schouders ophaalt. 'Ik hoor het wel grijns ik. We lopen samen op het plekje af waar altijd de andere weerwolf-jongeren staan. Als wij aankomen, staan er al een paar anderen, maar lang nog niet iedereen. Als de zon door de wolken breekt, ga ik op een van de muurtjes zitten, en gooi genietend mijn hoofd naar achter, om mij door de zonnestralen te laten verwennen. Kiano komt naast mij zitten. 'Anders neem je een paracetamol, teen hoofdpijn enzo, kijk maar in mijn tas, daar zit een doosje paracetamol in, en een flesje water' zeg ik, zonder mijn ogen open te doen, of mijn hoofd op te richten. Ik hoor een geïrriteerde grom naast me, en grijns.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Ayden Deemswood


Eenmaal op het schoolplein aangekomen, zie ik aan de scooters die er al staan, dat Kiano er al is. Beter, anders ben ik alleen. Maar als ik zie dat hij bij een meisje staat -Fay heette ze volgens mij- zucht ik. Ik vind dat grietje maar raar. Ze doet alsof ze niet rijk is ofzo. Zo van kijk mij bescheiden zijn. Raar typ. Daarom snap ik ook niet waarom Kiano even later naast der gaat zitten. Ik zucht, en bedenk me dan dat ik mijn scooter beter weg kan zetten. Ik Zet hem in de schaduw van een van de bomen, zodat mijn zadel straks niet over heated is, zon en een zwart scooterzadel gaan niet samen, en ik heb geen zin om mijn achterste zitvlak te verbranden. Ik kijk om mij heen, en slof dan uiteindelijk naar een groepje gozers die ik wel ken, maar niet vaak mee omga. 'Yow Ayden' Zegt een van de jongens, terwijl hij zijn hand opsteekt voor een high-five. 'Yoww' antwoord ik, terwijl ik zijn high-five beantwoordt. Ik begroet de rest van de gasten precies hetzelfde. Er wordt mij een sigaret aangeboden, die ik gretig aanneem. Ik knik naar de jongen. Als we zo een tijdje gestaan hebben, voel ik ogen in mijn rug branden. Als ik een vluchtige blik over mijn schouder werp, zie ik Fay naar me kijken. Ik haal mijn schouders op, en draai weer terug.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Eoin Callaghan

Na een bloedzak type B-positief leeg gezogen te hebben aan de ontbijt tafel in de keuken, stond Eoin op en liep naar de gang toe om zijn bruine leren jas te pakken. Zo zou hij naar een voor hem nieuwe school toe gaan en te laat komen op de eerste dag was hij niet van plan. “Eoin Callaghan!” hoorde hij een lichtelijk geërgerde vrouwelijke stem achter hem. Zoals een moeder een kind riep om hem te corrigeren. Hij draaide zich om en zag Mary bij de deur naar de keuken staan. Mary was een vrouw van rond de 70, Eoin wist het niet zeker meer en een oudere vrouw vraag je niet om haar leeftijd. Mary had op haar 17e indruk gemaakt op Eoin, wat maar weinig mensen gelukt was sinds dat hij een vampier is. Hij hoefde er dan ook niet lang over na te denken bij wie hij zou aan kloppen, nu hij een nieuwe plaats nodig had om te verblijven. Een plaats waar hij zijn menselijke kant niet snel dacht te verliezen en waar het niet op zou vallen dat hij een vampier is. Je zou het ook wel een schuilplaats kunnen noemen. Eentje die niet snel gevonden zou worden, door bijvoorbeeld zijn broer of vijanden. Dit was namelijk een heel ander soort plek dan waar hij normaal heen ging.
“Je kunt niet zomaar je rotzooi laten slingeren hier. Sofie mag niet weten dat je...” zei de oude vrouw. Eoin pakte de vrouw zachtjes bij haar schouders vast. “Het spijt me. Ik weet het en zal voortaan beter op letten.” zei hij voordat Mary haar zin af kon maken. Sofie was de 7-jarige kleindochter van Mary, die al 2 jaar bij haar oma in woonde nadat haar ouders omgekomen waren.
“Ik zal het weggooien in mijn kamer en ga daarna naar school toe.” zei Eoin en drukte een kus op de wang van Mary. “Tot later.” zei hij met een grijns. Eoin deed wat hij net gezegd had en gooide het bloedzakje in zijn kamervertrekken weg. Hij was dankbaar dat hij van Mary hier mocht overnachten. Mary’s huis was een voormalig pension en hij had van haar een van de slaapkamers, badkamer en aangelegen woonkamer gekregen. Alleen de keuken moest hij delen. Al had hij wel een eigen koelkastje met slot op zijn kamer die nu gevuld was met bloedzakken.
Eoin stapte op zijn motor en reed richting de school. Hij voelde de wind door zijn haren heen gaan, wat een heerlijk gevoel van vrijheid gaf. Het was gebruikelijk om een helm te dragen op een motor, Eoin deed dit echter niet. Een motorongeluk kon hem toch niet doden en daarnaast zorgde zijn snelle reflexen ervoor dat hij niet zo snel in een ongeluk zou geraken. Een van de voordelen van het vampier zijn, waar Eoin altijd dankbaar gebruik van maakte. Al snel was hij bij de school aangekomen en parkeerde zijn motor in de daarvoor bestemde vakken. Het zag er al aardig druk uit bij de school. Hier zou hij best een aantal maanden onopgemerkt door kunnen brengen, dacht hij. Al moest hij nog wel aan het studeren wennen, de laatste keer dat hij naar een school was gegaan was al meer dan 100 jaar geleden.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 14:58 ]

Alicia Rose Stone

Geïrriteerd sloeg ik mijn wekker uit, een kreun verliet mijn mond toen ik opstond. Snel trok ik mij kleren aan en wierp nog een blik op de wekker, Shit een uur te vroeg gezet. Ik pakte de laatste appel en nadat ik die had opgegeten gooide ik die in de prullenbak. Wat moet nu nog doen? Het is de eerste schooldag na de vakantie. Ik stopte de belangrijke spullen die je nodig had voor de dag na de vakantie in mijn schooltas. Ik begon te glimlachen. Ik heb nog zat tijd over, ik kan eigenlijk nog wel een stukje zwemmen, dacht ik. Snel liep ik mijn huis uit en rende het water in. Mijn huis is lekker dicht bij de zee. Eenmaal onder water kneep ik mijn ogen stijf dicht vanwege de pijn, nadat de pijn verdwenen was ging ik zwemmen. Het leven onder water is zo geweldig. Ik zwom nog een stukje met de dolfijnen en zwom toen terug naar mijn huisje. Toen mijn benen weer waren verschenen pakte ik mijn tas en wierp ik nog snel een blik op mijn wekker, dit ga ik makkelijk rennen. Ik deed mijn huis op slot en stapte op mijn (nogal oude) fiets. en fietste naar school. Ik genoot van de wind in mijn haren, het is een geweldig gevoel, maar niks kan het gevoel van vrijheid in het water vervangen. Glimlachend kwam ik op school aan en zette mijn fiets bij de andere fietsen. Ik zag dat Fay er al was en dat ze samen met volgens mij was zijn Kiano tegen bij een muurtje stond, ook zag ik Ayden staan bij een paar andere jongens, een angstig gevoel bekroop me, we mogen dan wel vrienden zijn maar dat gevoel van angst verdwijnt nooit. Ik bleef staan waar is stond geen idee waar naartoe te gaan.

---

We all just wanna be somebody

Fay was duidelijk in een beter humeur dan Kiano was en toen ze hem vroeg of hij nog last van de vorige nachten had gehad, rolde hij even met zijn ogen. Hij had er altijd veel meer last dan anderen van gehad, dus deze keer zou echt geen uitzondering zijn. Vroeger toen hij nog de leeftijd was dat het nog niet zo vreemd was dat hij nog geen volledige controle had, hadden zijn ouders altijd grappend gezegd dat hij er gewoon meer moeite mee had en last van had omdat hij zo’n sterk karakter had. Toen hij ouder werd, werden er steeds minder grappen over gemaakt en was het vooral dat hij toch echt eens de controle moest gaan leren. Hij wist ook wel dat het gevaarlijk was en had het inmiddels redelijk onder controle, maar de katers van de maan bleven extreem sterk. “Natuurlijk, wat denk jij dan?” antwoordde hij haar dan ook. “Jij?” Hij wist haar antwoord eigenlijk al wel en haar advies kende hij ook al wel. Voor hem werkte het echter niet. Hij probeerde het altijd zo hard, maar het enige wat enigszins werkte, was zichzelf helemaal kapot te werken en zelfs dat bracht hem toch niet de rust die anderen wel hadden. “Ik zie nog wel,” was zijn antwoord op haar vraag of hij weer mee ging jagen de volgende keer. Hij jaagde eigenlijk het allerliefste in zijn eentje. Het maakte dan ook niet uit of hij iets ving of niet en hij kon zich echt volledig aan zijn instincten over geven. In een groep moest je toch altijd een bepaalde menselijkheid bewaren. Kiano liet zich naast Fay op het bankje ploffen. Toen ze hem een paracetamol aanraadde, kon hij een geïrriteerde grom niet binnenhouden. Het was niet zijn lichaam waar hij last van had. Het was de wolf binnenin hem die zo hard zijn best deed om te ontsnappen. “Dat is niet nodig,” antwoordde hij haar. Stilzitten was nu al moeilijk voor hem en hij sprong weer van het muurtje af, om er staand tegenaan te gaan leunen. Hij zou zo genoeg moeten stilzitten, dus even staan was niet verkeerd. “Nog iets meegemaakt deze zomer?” vroeg hij Fay terwijl hij het schoolplein rondkeek. Hij had haar wel twee dagen geleden gezien, maar echt bijpraten ging natuurlijk niet als je in een harig monster aan het veranderen was.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Fay Jazzlynn Nightwood

Kiano zat wat op het muurtje te wiebelen, en sprong er toen af. 'Nog iets meegemaakt deze zomer?' Vraagt Kiano. 'Mwah niet echt. Beetje jagen, beetje dit, beetje dat. Ma en pa waren aan het werk de hele week dus ik was of alleen thuis, of Maud was er ook' antwoordde ik, terwijl ik onder mijn wimpers door zat te loeren naar Kiano, die rusteloos stond te wiebelen, en af en toe heen en weer liep. 'En vertel eens wat heb jij meegemaakt in de vakantie?' Vroeg ik toen, om drie redenen. Een, omdat ik oprecht geïnteresseerd ben. Twee omdat het onbeleefd is om het niet aan hem te vragen, en drie, in de hoop dat hij stil bleef staan. Maar Kiano kennende werd dat het niet op dit moment. Terwijl Kiano verteld, en nog steeds heen en weer wiebelt, Volg ik alle bewegingen die hij maakt vanonder mijn wimpers door. Ik voel een licht geïrriteerde kriebel opkomen vanwege zijn ge-ijsbeer, maar ik onderdruk die maar even, aangezien het een beetje onbeleefd is om door zijn verhaal heen te praten. Als hij dan eindelijk klaar is met zijn verhaal, knik ik. In stilte zit ik nog steeds op de muur, lekker van het zonnetje te genieten. Als Kiano dan opeens weer begint te ijsberen, laat ik een diepe grom horen. 'Kiano, kan je nou niet eens even voor meer dan twee seconden op dezelfde plek blijven staan, het irriteert namelijk nogal' Grom ik geërgerd . Kiano kijkt mij aan met een blik die weer fantastisch te pijlen is voor mij. Maar niet heus. Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem strak aan. Ik ben benieuwd wie er als eerst wegkijkt, aangezien ik en Kiano er allebei goed in zijn.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.