Naam Oliver Stanley Beckett
Leeftijd 16, 31 October
Uiterlijk Oliver is niet het meest opvallende jongetje van het dorp. Hij is zo'n 1.80m, lijkbleek en zo mager dat vroeger vaker dan eens de kinderbescherming heeft nagegaan of zijn ouders hem wel genoeg te eten gaven. Zijn zwarte haren zijn kort, met een wat langere lok aan de voorkant. Deze kleur haar heeft hij van zijn oma Olivia geërfd, naar wie hij ook is vernoemd, want niemand in zijn generatie of die van zijn ouders heeft zwart haar. Zijn stralende grote ogen zijn grijsblauw en laten altijd zien hoe hij zich voelt, hoe goed hij het ook probeert te maskeren. Ondanks dat hij tegenwoordig verre van goed in zijn vel zit en bijna alleen nog maar lacht als schijn, draagt de jongen eigenlijk altijd vrolijk gekleurde t-shirts en sokken, met zwarte skinny jeans. Zijn shirts zijn groot genoeg om iets van zijn magerheid te verbloemen, terwijl zijn broek het juist weer duidelijk maakt. Hij wil namelijk niet laten merken dat hij eigenlijk een ongelukkig mager scharminkeltje is. Oliver's armen, en in mindere mate de rest van zijn lichaam, zitten onder de brandwonden en littekens, door zijn obsessie. Dit is nog iets waar hij zich niet fijn over voelt, en waardoor hij nog minder probeert op te vallen.
Karakter Oliver is een jongen met veel verschillende gezichten en uitersten, die een voor een passen bij zijn emoties. Een kant van hem is vrolijk, opgetogen, lief en is echt in voor alles en staat voor iedereen klaar. Het gekste is voor hem nog niet gek genoeg en zijn moed gaat tot ver voorbij wat gezond is voor een mens. Hij is druk, stuitert rond en is echt de clown van het stel die iedereen kan opvrolijken en doen lachen, hoe diep ze ook in de put zitten. Hij is er dan ook altijd als je hem als vriend nodig hebt of een luisterend oor of advies wil hebben, van deze hopeloze optimist. Dit is hij meestal rond zijn vrienden, familie en bekenden. Een andere kant van hem, de kant die niemand graag naar boven ziet komen, is zijn duistere kant. Als deze naar boven komt is hij de schrik van velen. Hij is dan koud, meedogenloos, kil, onbevreesd en heel erg wreed. Als deze kant naar boven komt kan degene die hem heeft doen verschijnen beter vluchten, want hij is echt in staat om je luchtpijp eruit te rijten met zijn blote handen. Hij is dan echt bloed link en je wil hem echt niet tegen je hebben in deze staat van doen. Een staat die naar boven komt als je zijn familie of vrienden iets aan doet, aan probeert te doen of überhaupt negatief over hen spreekt. Toch is hij ook wel weer heel erg vergevingsgezind en houd hij zeker niet vast aan wraakgevoelens. Als derde heb je de hopeloze romanticus. Deze kant van Oliver komt maar weinig naar buiten. Eigenlijk alleen als hij alleen is en verliefd wordt het duidelijk in zijn poëzie. Zijn verliefdheid echt uiten heeft hij namelijk erg veel problemen en moeite mee. Hij durft het eigenlijk niet zo goed. Hoe moedig hij ook lijkt bij zijn vrienden en hoe stoer en onbevreesd hij ook lijkt als hij ze beschermt, zo bang is hij eigenlijk voor afwijzingen, waardoor hij zijn liefde alleen echt durft te tonen door poëzie . Als laatste heb je de kant die de meeste mensen het vaakst zien: De neutrale behulpzame onleesbare grijze muis. Hij velt eigenlijk geen oordelen over anderen, voor hij hun verhaal heeft gehoord, houd zich vaak ook afzijdig, zeker tegenover vreemden, om eerst hun verhaal te horen en dieper in hun hoofd te kunnen kijken, naar hun motieven, gedachtes en gevoelens, voor hij echt iets zegt of doet. Vaak lijkt hij hierdoor verlegen, maar eigenlijk is hij gewoon stil, omdat hij weinig zinnigs te zeggen heeft en niet zo houd van de kletskous uithangen als hij niets te zeggen heeft over een onderwerp. Vaak zit hij ook gewoon te dromen, dromen over later, dromen over zijn leven, dromen over andere werelden, werelden waar hij tijdens het schrijven compleet in weg kan zakken. Dat is ook echt wat Oliver het liefste doet in zijn vrije tijd: schrijven, al is dat soms wat lastig en is dit weer een gevalletje van schijnbare moed, omdat hij verre van zeker is dat hij er goed in is, en wil dus ook niemand het laten lezen. Onder al deze langen zit namelijk een best onzeker jongetje, wat zijn ware gevoelens grotendeels flink weet te onderdrukken tot hij ze eruit kan laten op papier. Toch zal hij altijd klaar staan als iemand echt hulp nodig heeft, of hij ze nou kent of niet. Hij valt niet snel op en houd zich erg op de achtergrond terwijl hij in stilte zijn werk doet en zijn leven leeft.
Geheim Oliver is gay, maar durft dit eigenlijk niet onder ogen te komen, zeker niet tegenover anderen. Hij is te bang dat iemand erachter komt en zijn leven vernietigd, aangezien hij nooit al heel populair is geweest. Toch is het niet helemaal een geheim, door zijn oogje op zijn buurjongen. Hij heeft vaker dan eens gedichten geschreven aan hem en over hem, maar is er nogsteeds enorm onzeker over en is heel bang dat het mis zal gaan, gewoon omdat hij altijd heeft gehoord dat hij niets waard is en daardoor maar heel weinig zelfvertrouwen of eigenwaarde heeft.
Oliver heeft vaker dan eens dingen in de fik gezet die niet in de brand horen te staan. Op school heeft hij vaker problemen gehad omdat hij tafeltjes, stoeltjes en bordenwissers vlam heeft doen vatten, maar hij heeft ook in het dorp allemaal dingen doen ontbranden. Hij houdt dit voor zichzelf, uit angst voor grote problemen met zijn ouders en de angst voor een strafblad. Toch is hij erg bang dat iemand het zal ontdekken, want vuur blijft een obsessie voor hem en hij kan het niet laten om zo nu en dan dingen in de fik te zetten.
Geschiedenis Oliver is geboren op een kille, ongure, en vooral duistere Halloween nacht. Als baby leek er niets mis met hem te zijn, behalve dat hij wat te licht was, maar dat zou door wat bijvoeding wel over gaan. Dit is nooit gebeurt, noch is hij echt een normaal kind geworden. Hij groeide op met vooral een hele sterke band met zijn vader, terwijl zijn moeder juist wat afstandelijker naar hem was. Hij wist nooit waarom, maar zijn naam deed haar ltijd herrinderen aan haar grote fout. Vanaf jonge leeftijd was wel duidelijk dat Oliver een obsessie had voor vuur, maar tot hij de lengte ervan begon te verbergen, vonden zijn ouders het wel schattig en ze hadden wel meer aan hun hoofd. Door Oliver's chronische en onverklaarbare ondergewicht hadden ze al er vroeg de kinderbescherming aan de deur, zijn ver onder de loep genomen, en toen er werd gedacht dat er toch iets achter werd gehouden is de jongen, tot verdriet van zijn ouders, een tijdje op kostschool gezet, van zijn 7e tot zijn 9e jaar. Hier liep zijn obsessie met vuur nog erger uit de hand, maar kon hij in die 2 jaar ook geen grammetje vet of spieren kweken, hoe ver ze hem ook volpropte, of lieten sporten. Dit is de reden waarom hij na twee jaar alleen in het weekend een dagje thuis te zijn geweest, weer naar huis mocht, en de kinderbescherming alleen in de gaten bleef houden of hij niet nog verder afviel. Toen dit na 2 jaar, op zijn 11e niet het geval was, is het dossier gesloten. Hierna leek het een tijd goed te gaan, al was het voor Tom en Alexis altijd opletten dat hun zoon genoeg at, Oliver is dus altijd wel een zorgenkindje geweest, door zijn fysieke gesteldheid, maar hij heeft ook een hele zware periode gehad in zijn mentale gesteldheid, waar hij eigenlijk nogsteeds in zit. Rond zijn 13e, toen de andere jongens begonnen te kijken naar meisjes en vriendinnetjes, kreeg Oliver dat helemaal niet. Hij zag meisjes helemaal niet zo, en zag ook helemaal de aantrekkelijkheid van meisjes niet. Hij fakete het wel, om niet uit de toon te vallen, maar kreeg toch het gevoel dat er iets mis met hem was. Zijn vader verzekerde dat het niet zo was, en dat het nog wel kwam, maar Oliver was daar verre van zeker van. Er was namelijk wel iets wat hem erg aantrekkelijk was, maar meisjes waren het niet. Door zijn opvoeding en leven in een klein dorpje zag hij dit als een onbespreekbaar en vooral schaamtevol ding, wat niet natuurlijk is. Hij besprak het dan ook met niemand, maar intussen brak het hem stukje bij beetje af. Zoizo was hij nooit de meest populaire op school, altijd een stille jongen in een hoekje, over het hoofd gezien en buitengesloten, maar hierdoor werd hij echt een eenling in afzondering. Hij begon zich ook steeds verder af te sluiten van zijn familie, en zelfs met zijn vader, met wie hij nog wel de beste band had. Hij raakte in een diepe depressie en het vuur wat voor hem altijd een soort vreemde troostende en verwarmende eigenschap had, werd een middel om hem nog te laten voelen en iets van zijn emoties tot uiting te brengen op een andere manier dan over papier, waar hij het toch nooit helemaal goed in woorden wist te vatten. Deze wonden houd Oliver zo goed mogelijk verborgen, om niet weer naar de doctor en de kinderbescherming te moeten, en mogelijk weer naar de kostschool, waar hij nooit meer naartoe terug wil.
Oliver leerde Jessie kennen toen hij naar de middelbare school ging en daar altijd als eenzaam vogeltje ronddwaalde. De oudere jongen heeft zich een beetje over Oliver ontfermd, zodat hij niet meer zo extreem alleen was, maar hij heeft er juist ook voor gezorgd dat Oliver in de knoop met zichzelf geraakt is. Ze zijn nog altijd goede vrienden, maar er is een boel niet uitgesproken tussen de twee, en hoe graag Oliver dat ook zou willen doen, hij is er niet zeker genoeg over, want waarom zou een jongen als Jessie ooit iets zien in een scharminkel als hijzelf.
Extra Oliver heeft een obsessie met vuur, van heel kleins af aan al, waardoor zijn vingertoppen ook onder de brandwondjes en littekentjes zitten. Hij is een bedreven pyromaan, waardoor het maar goed is dat de familie een open haard heeft, anders waren er al lang veel andere dingen de fik in gegaan.
Oliver zit al tijden te kijken naar een huisdier, maar niet gewoon een konijntje, een katje of een hondje, nee, een slang, hagedis, of leguaan. Hij wil gewoon een interessant dier. Misschien zelfs een wasbeertje of een stinkdiertje, maar hij is bang dat het van zijn ouders niet mag.
Hij werkt op zaterdag op de groentekraam op de markt en mag ook altijd een paar zakken groente meenemen aan het einde van de zaterdag, als extratje omdat hij een hard werkende werknemer is.
Oliver draagt de zippo aansteker van zijn oma Olivia altijd dichtbij hem, meestal in zijn borstzak of broekzak. Het is zijn dierbaarste bezit.
[ bericht aangepast op 29 feb 2016 - 10:16 ]
Bowties were never Cooler
