[200] Temptation Island || Koh Tao || Speeltopic - Speeltopics

24 feb 2016 - 20:49 Gasly is offline

Gasly 1520

V E R H A A L.

Ooit gedacht dat je partner vreemdging? Of wetende dat je wederhelft vreemdgaat maar dat je hem of haar nog een laatste kans wil geven? Temptation Island is een eiland vol "onschuldig" geflirt, vreemdgaan, aantrekkelijke vrijgezellen, knappe stellen en uiteraard een prijs — waarom zouden we dit anders doen? Een tropische bestemming met een geweldige setting inclusief bar, romantische plekjes en een prachtig kampvuur doen je al snel het vakantiegevoel geven, laat staan als je partner er niet bij is. Zou jij vreemdgaan wanneer de optie er was — al was het maar om je partner terug te pakken op wat hij of zij jou aangedaan heeft? Kan jouw relatie de ultieme relatietest doorstaan? Kan je het aan om te zien of je partner de verleiding van de vrijgezellen kan weerstaan? Temptation Island is de plek om je grenzen op te zoeken en die van je partner te ontdekken. Is de relatie sterk genoeg om door deze ultieme test heen te komen?

"Picture the life you dreamed of living. The person you pictured being with. Picture the job you dreamed you'd have. Are you living the life you envisioned for yourself? Are you who you wanted to be when you grew up? Open your eyes. Take a good look around you. How's the view? Do you like what you see? Think back again to when you were little. Are you living the life you pictured for yourself? Or are you still dreaming of something even bigger?"

P E R S O N A G E S.

Mannen.
• Nikos Payne • Asuka • 1.1 • Vrijgezel •
• Jack Nicholas Aodth • Sempre • 1.1 • In een relatie •
• Lloyd Devin Thompson • Bylot • 1.4 • Vrijgezel •
• Jason Harry Boreas • Magari • 1.1 • Vrijgezel •
• Daniel Young • watahmaloehn • 1.2 • In een relatie •
• Giovanni Rafaele Vinci • MatthewMMurdock • 1.4 • In een relatie •

Vrouwen.
• Addison Amelia Montgomery • MrsSmollett • 1.1 • In een relatie •
• Jazmín Valeria Fuensanta • Deryth • 1.1 • Vrijgezel •
• Krista Bengstsson • Polovina • 1.1 • In een relatie •
• June Jennifer Melcom • Magari • 1.1 • Vrijgezel •
• Sunset Dyani Wade • Pans_Daughter • 1.2 • In een relatie •
• Vanessa Rosa Flemming • tirzaj • 1.3 • Vrijgezel •

Koppels.
Addison Amelia Montgomery & Jack Nicholas Aodth
Krista Bengstsson & Daniel Young
Sunset Dyani Wade & Giovanni Rafaele Vinci

Dit is het speeltopic voor de 3 vrouwen in een relatie, en de 3 vrijgezelle mannen.

“You can seek the advice of others, surround yourself with trusted advisors. But in the end, the decision is always yours and yours alone. And when it’s time to act and you’re all alone with your back against the wall, the only voice that matters is the one in your head. The one telling you what you already knew. The one that’s almost always right.”

O N D E R K O M E N S.
Het gemeenschappelijke huis. Hier zullen ze overdag de tijd doorbrengen. Hier bevindt zich ook de keuken, en de badkamers en dergelijke.
Dit zijn hun slaapvertrekken. Dit is hun stukje privé op het eiland.
Dit is de opstelling. Dus het gemeenschappelijke huis in het midden, met aan weerszijden drie huisjes. Alles staat in verbinding met elkaar.

In ieder huis bevind zich ook een aparte ruimte, waar de mannen & vrouwen die in een relatie zitten, elke avond rond een uur of 8/9 naar beelden van hun partner op het andere eiland kunnen kijken. Ze krijgen dan zo'n 15/20 minuten aan beeldmateriaal te zien.

R E G E L S.

— Je reservering blijft 2 dagen staan. Als je meer tijd nodig hebt, kan je dit aangeven.
— Minimaal 200 woorden per post, dit is makkelijk te halen voor iedereen.
— Er zijn 12 rollen beschikbaar. 3 vrouwen in een relatie, 3 mannen in een relatie. 3 vrijgezelle mannen, 3 vrijgezelle vrouwen. Dit is ook het maximum.
— Ik hou niet van buitensluiten, dit wil ik dus ook niet hebben in dit RPG.
— Niemand is perfect, iedereen heeft flaws.
— Als je meedoet, wil ik ook echt dat je actief meedoet, en dus niet dat je een eendagsvlieg bent.
— Het liefst wil ik dat iedereen een relatielijstje maakt in het praattopic. Dus gewoon wat je indruk is van ieder personage.
— Geen andere personages besturen, mits dit besproken is.
— Alleen ik maak topics, mits ik iemand aanwijs om dit te doen.
— Dit RPG is gemaakt met officiële toestemming van LanieH.

T O P I C S.

Rollentopic: #1
Praattopic: #1 & #2
Speeltopic: #1 & #2

B E G I N.
[justify]We beginnen bij het punt dat iedereen net afscheid genomen heeft en zich net gesetteld heeft in hun slaapvertrekken. Iedereen kan bij elkaar binnen lopen, of naar het gemeenschappelijke huis gaan.

[ bericht aangepast op 6 maart 2016 - 17:30 ]

Faith is everything.

29 feb 2016 - 11:37 Pans_Daughter is offline

Pans_Daughter 149

Sunset Dyani Wade

Ik was echter niet de laatste, na mij kwam er nog een man het huis binnen, die zich voorstelde als Jason. Gelukkig, want dan zou niet alle aandacht meer op mij staan, omdat ik dus niet de laatste was. Ik hield niet echt van aandacht, al moest ik zeggen dat ik het wel fijn vond dat we maar zo'n klein groepje hadden, zodat kans op buitensluiting kleiner was. Ik had dan liever aandacht namelijk, dan dat ik buitengesloten werd. Nu was het natuurlijk zo dat iedereen kon zien dat ik me teruggetrokken had en verlegen was, maar toch voelde ik duidelijk de blikken van zowel Nikos als Lloyd kort over mijn lichaam gaan. Ongemakkelijk tikte ik een paar keer met mijn voet op de grond, het was gewoon een zenuwachtige tic van me, ik had het niet eens door. Addison vroeg wie er allemaal wat te drinken wilde.
"Ik lust ook wel wat, graag," zei ik met een glimlach naar het meisje.

29 feb 2016 - 18:36 Kefe is offline

Kefe 5051

N I K O S • P A Y N E
• Blinded by the lovely ladies. •

'Lig je prima zo?' vroeg Addison me met een schuin hoofd, waardoor ik zachtjes moest lachen. 'Licht prima inderdaad.' Ik drukte met mijn elleboog wat meer in het kussen dat op de bedjes lag, waarna ik tevreden knikte. 'Goede bedjes. Er gaat er een mee naar huis.' Een grijns speelde op mijn gezicht terwijl ik het zei.
'Wil iemand trouwens iets drinken? De koelkast zal vast al wel gevuld zijn,' vertelde Addison, waardoor ik even met een verwarde blik haar kant op keek. Het was alsof ze mijn gedachten kon lezen. Kirsta, Lloyd en Sunset antwoordde, al kwam er tussen die antwoorden een derde man aangelopen. 'Hey, ik ben Jason.' Hij gaf een wat terughoudende zwaai. 'Nikos.' Ik wierp de man een grijns toe, terwijl ik mijn vuist uitstak naar hem.
Mijn blik gleed naar Addison. 'Ik wil ook wel wat, maar ik loop wel mee, anders wordt het je echt teveel,' kalm stond ik op, terwijl ik rustig wachtte tot zij zich gereed maakte om mee te lopen. Ik had geen flauw idee welke kant ik op moest, dus ik hoopte maar dat de brunette me daarbij zou kunnen helpen. 'Weet je eigenlijk waar we heen moeten?' Een grijns sierde mijn gezicht, terwijl ik rondkeek. Ondertussen stak ik nonchalant een hand in mijn broekzak, terwijl ik soepeltjes in mijn slippers stapte. Het was hier waarschijnlijk veilig, maar het liet me toch wat prettiger voelen, vooral op de eerste dag.
Op een kalm tempo begon ik achteruit weg te lopen van het groepje waar ik de komende dagen mee op moest trekken. 'Jullie drinken komt eraan, maar eerst eens zien te vinden waar precies.' Ik hield mijn hand bij mijn voorhoofd, waarna ik deze in een soort van zwaai hun kant op wierp, alsof ik een of andere soldaat was geweest. Een jongensachtige grijns had mijn gezicht gesierd terwijl ik deze handeling maakte, wetende dat het waardeloos was geweest. Ik draaide me vervolgens rustig om, terwijl ik opnieuw rondkeek. Misschien niet zozeer zoekend, eerder genietend van de omgeving.

[Ugh, hij is veel te kort. Het spijt me. T_T]

I'm your little ray of pitch black.

29 feb 2016 - 19:52 Gasly is offline

Gasly 1520

’Licht prima inderdaad.’ Ik keek geamuseerd toe, en sloeg met een glimlach mijn armen over elkaar. ‘Goede bedjes. Er gaat er een mee naar huis.’ Ik schoot in de lach. ‘Dus, jij gaat één van die bedjes in je koffer proppen als deze tien dagen voorbij zijn?’ De grijns die op zijn gezicht verscheen was duidelijk zichtbaar, en ik schudde kort mijn hoofd. Er kwam van verschillende kanten een positief antwoord op mijn vraag, waardoor ik me losmaakte van het bedje waar ik zo even op gezeten had. ‘Hey, ik ben Jason.’ Mijn blik gleed in de richting van het geluid, en er verscheen opnieuw een glimlach op mijn gezicht. De laatste man was ook aangekomen. Tenminste, ik ging ervanuit dat hij de laatste persoon in dit gezelschap zou zijn.
‘Hi. Ik ben Addison. Welkom.’ De glimlach op mijn gezicht werd iets breder, en mijn blik gleed weer naar Nikos toen ik ervanuit ging dat de volgende woorden op mij waren gericht. ‘Ik wil ook wel wat, maar ik loop wel mee, anders wordt het je echt teveel.’ Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik toe hoe Nikos van het ligbedje af kwam, en zijn voeten in zijn slippers stak. ‘Weet je eigenlijk waar we heen moeten?’ Ik keek hem lachend aan, en liep zijn richting op toen hij achteruit weg begon te lopen van de groep. ‘Jullie drinken komt eraan, maar eerst eens zien te vinden waar precies.’ De lach op mijn gezicht kwam opnieuw tevoorschijn toen hij een soort van soldaten groet uitvoerde. Ik stapte met een glimlach het huis binnen, en ik keek even omhoog naar Nikos.
‘Trouwens.. Denk je dat ik één of andere hulpeloze jongedame ben? Ik kan heus wel wat drinken zelf meenemen.’ Zei ik lachend, en keek hem kort aan. ‘Nee, grapje. Lief van je dat je meeloopt.’ Zei ik met een glimlach, en ik keek kort met een frons in mijn voorhoofd in de rondte. ‘Maar goed.. Texas dus, hm? Woon je daar nog steeds? Of is het accent gewoon bij je blijven hangen?’

Addison Amelia Montgomery

"It's not childish to hold on to hope, it's actually hard, very, very hard."

Faith is everything.

7 maart 2016 - 21:17 Kefe is offline

Kefe 5051

N I K O S • P A Y N E
• I sure as hell need a cool down. •

Addison had haar armen over elkaar geslagen, waarna ze gelachen had om mijn opmerking. 'Dus, jij gaat één van die bedjes in je koffer proppen als deze tien dagen voorbij zijn?' De brunette begon te grijnzen, waardoor ik automatisch meedeed. 'Doe niet zo raar, die past toch niet in mijn koffer? Gewoon in mijn vrije hand. Het valt te proberen natuurlijk. Nooit geschoten is altijd mis.'
Opnieuw had ik Addison aan het lachen weten te krijgen, wat voor mij betekende dat zij de meest sympathieke persoon van de dames was. Al wist je immers maar nooit of één van hen eventueel wat losser zou gaan worden.
Ik volgde Addison een huisje in, waarna ze me aankeek. 'Trouwens.. Denk je dat ik één of andere hulpeloze jongedame ben? Ik kan heus wel wat drinken zelf meenemen.' Verassend keek ik haar aan. 'Rawr, iemand heeft haar klauwen uit. Niet gewend dat mannen behulpzaam zijn?' Ik glimlachte lichtjes. 'Blijkbaar waren de andere mannen geen heren, want het is wel zo beleefd om aan te bieden mee te lopen.'
Even bleef ik stil. 'Stiekem doe ik het ook om erachter te komen waar ik drinken kan halen.' Ditmaal begon ik te grijnzen, het was ook wel waar geweest. Anders zou ik de eerste dag onwetend zijn. Hoe graag ik het ook had dat mensen mij bediende, het was geen probleem om zelf zo nu en dan wat te drinken te halen.
'Nee, grapje. Lief van je dat je meeloopt,' zei Addison uiteindelijk lachend. Quasi geschokken staarde ik haar aan. 'Vergeet dan maar alles wat je zonet gehoord hebt.' Ik wierp haar een knipoog toe, wat automatisch voor me was, waarna ik de ruimte rondkeek.
'Maar goed.. Texas dus, hm? Woon je daar nog steeds? Of is het accent gewoon bij je blijven hangen?' het verbaasde me kort dat zij degene was die de vragen stelde, ik was immers toch de verleider? De interesse vond ik immers wel schattig, al was het helaas mijn accent dat een gespreksonderwerp werd. Vreselijk.
Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, ik woon er al een hele tijd niet meer. Het accent is echter moeilijk af te schudden.' Mijn zussen zouden me vermoorden, mocht dit uitgezonden worden. Zoekend begon ik rond te kijken, op zoek naar het drinken zodat we het ergens anders over konden hebben. Ik trof echter een bar aan, waardoor ik er grijnzend opaf liep. 'Oh, lekker!'

I'm your little ray of pitch black.

8 maart 2016 - 13:38 Gasly is offline

Gasly 1520

'Rawr, iemand heeft haar klauwen uit. Niet gewend dat mannen behulpzaam zijn? Blijkbaar waren de andere mannen geen heren, want het is wel zo beleefd om aan te bieden mee te lopen.' Ik schoot in de lach, en keek Nikos even met een schuin hoofd aan. ‘De andere mannen zijn ook vast wel heren, daar kan ik nu nog niet over oordelen.’ Zei ik met een glimlach, en trok mijn wenkbrauwen op toen hij zei dat hij het ook deed om erachter te komen waar hij het drinken kon vinden. ‘Oh.. Zit dat zo? Dan moet je niet naar mij kijken want ik heb namelijk ook geen flauw idee waar we het drinken vandaan kunnen halen.’ Zei ik lachend, en liet mijn ogen even door de ruimte gaan.
‘Vergeet dan maar alles wat je zonet gehoord hebt.’ De knipoog vanuit zijn kant was niet te missen, maar het was ook niet erg. ‘Nee, ik woon er al een hele tijd niet meer. Het accent is echter moeilijk af te schudden.’ Was zijn antwoord op mijn vraag of hij nog steeds in Texas woonde, en ik besloot er verder ook niet meer op in te gaan. Ik had echter nog geen spoor gevonden van iets wat ook maar op drinken leek, tot Nikos me uit mijn gedachten haalde terwijl hij met een grijns op zijn gezicht op een bar af liep. Natuurlijk, dat hadden we eigenlijk gelijk moeten zien.
‘Oh, lekker!’ Ik keek lachend naar de man die nieuwsgierig rond leek te kijken bij de bar, terwijl ik zelf ook mijn ogen even langs alle verschillende soorten drank liet glijden. Het ‘normale’ drinken zou vast wel in de keuken te vinden zijn. ‘Kies jij maar wat uit, dan pak ik de glazen. Goed?’ Zonder nog op een antwoord te wachten richtte ik me op de hoge kast waar de verschillende glazen in stonden, en ik pakte met een lichte frons in mijn voorhoofd een wijnglas en een champagne glas.
‘Nu weet ik dat vrouwen niet vies zijn van een glas wijn, maar hoe zit dat eigenlijk bij mannen? Jack drinkt bijvoorbeeld alleen rode wijn, die vind witte wijn dus echt niet lekker. Denken alle mannen zo over wijn, of valt dat wel mee? Anders kunnen we ook champagne meenemen of iets anders, er staan glazen genoeg.’ Ik knikte naar de kast waar ik voor stond, terwijl mijn gedachten weer naar Jack af leken te dwalen. Wat zou hij nu aan het doen zijn, op het andere eiland? Kwam ik nog vaak voor in zijn gedachten? Ik haalde kort mijn schouders op, en zette de glazen weer terug in de kast. ‘En, heb je al iets gevonden wat we mee naar buiten kunnen nemen?’

Addison Amelia Montgomery

"It's not childish to hold on to hope, it's actually hard, very, very hard."

[ bericht aangepast op 8 maart 2016 - 13:47 ]

Faith is everything.

8 maart 2016 - 16:01 Sempre is offline

Sempre 5089

MATTHEW SHAW

• There's nothing that can’t be fixed with a night of scotch •

Je kunt er niets aan doen Matthew, het is niet jouw schuld dat het vliegtuig vertraging had, was de zin die ik als een soort mantra in mijn hoofd bleef herhalen. Het was duidelijk aan me te zien dat ik niet geamuseerd was door het feit dat ik als laatste op het eiland aan zou komen. Mijn mondhoeken waren iets omlaag gekruld en mijn ogen die toch al bijna nooit straalden, waren donker, alsof het zo ging stormen.
"En hier is microfoon," zei een man waarna hij het microfoontje aan me gaf en ik die ongeïnteresseerd weg stopte. "Ja, ja, ik wil de rest nu gaan ontmoeten." Was mijn ongeduldige antwoord. De man gaf een knikje en ik begreep daaruit dat ik ein-de-lijk erachter zou komen wat voor mensen al op het eiland zaten.
De eerste twee personen die ik zag stonden bij een bar. Zonder goed na te denken of überhaupt een plan te hebben en stapte ik op de twee af. Een jongen en een meisje concludeerde ik en nog voor ik had hoeven te knipperen, was de kilheid van mijn gezicht verdwenen en stond er enthousiasme op te lezen. Om de twee niet te laten schrikken kuchte ik even, waarna ik de jongen een knikje gaf en de brunette een stralende glimlach toewierp. "Mijn excuses voor het feit dat ik zo laat ben." Waren mijn woorden terwijl mijn ogen gefocust bleven op de vrouw voor me. De jongeman leek me niet onaardig, maar we waren hier nou eenmaal met een doel en he, ik had er lang op moeten wachten.
Het interesseerde me weinig of ze wisten dat er nog iemand werd verwacht of dat ze hadden aangenomen al compleet te zijn, want zo'n verlate binnenkomst had ook zo zijn voordelen. "Mijn naam is Matthew," zei ik terwijl ik mijn hand uitstak naar de brunette, om er een lichte kus op de drukken zodra ze haar hand in de mijne had gelegt. Zachte handen, constateerde ik, dat was iets goeds. Verder was ze niet echt mijn type, ze leek me iemand die nogal zelf bewust was en ik had nou eenmaal iemand nodig die me op mijn plek kon zetten. Maar dat wilde niet zeggen dat ik het niet zou proberen, wie weet kon ze me nog eens verbazen.

When time and life shook hands and said goodbye.

15 maart 2016 - 11:25 Kefe is offline

Kefe 5051

N I K O S • P A Y N E
• What a dick. •

De brunette had gelachen om mijn opmerking, waar ik ook zeker voor was gegaan. 'De andere mannen zijn ook vast wel heren, daar kan ik nu nog niet over oordelen.' Ik knikte langzaam. 'Touche, Addison. Touche.'
'Oh.. Zit dat zo? Dan moet je niet naar mij kijken want ik heb namelijk ook geen flauw idee waar we het drinken vandaan kunnen halen,' vertelde ze lachend. 'Nou, nu hebben we samen de eer om alle dorstige personen van drinken te voorzien. We zijn eigenlijk gewoon helden.' Lachend keek ik rond, waarbij ik echt opmerkte hoe mooi het er hier uitzag. Hier zou ik zeker wel van kunnen genieten.
'Kies jij maar wat uit, dan pak ik de glazen. Goed?’ Addison was er alweer vandoor gegaan, waardoor ik haar kort met mijn ogen volgde. Uiteindelijk pakte ik verschillende flessen. Een nachtclub hebben was nog niet zo'n drama, blijkbaar. Was iedereen eigenlijk al wel uit op wat alcohol? Op zijn minst een shotje om van start te gaan kon toch wel? 'Addison, zijn er shotglaasjes?'
‘Nu weet ik dat vrouwen niet vies zijn van een glas wijn, maar hoe zit dat eigenlijk bij mannen? Jack drinkt bijvoorbeeld alleen rode wijn, die vind witte wijn dus echt niet lekker. Denken alle mannen zo over wijn, of valt dat wel mee? Anders kunnen we ook champagne meenemen of iets anders, er staan glazen genoeg,' ratelde Addison aan één stuk door. 'Ikzelf ben wel in voor wat wijn, rood of wit. De meeste mannen vinden witte wijn te vrouwelijk, ondanks dat rode wijn vaker door vrouwen gedronken lijkt te worden. Maar het verschild denk ik echt per persoon.'
'En, heb je al iets gevonden wat we mee naar buiten kunnen nemen?' vroeg Addison, waardoor ik naar de flessen voor me keek. 'Hier is wel het een en ander te vinden. 'Ze hebben hier heerlijke bruine rum, al denk ik niet dat iedereen dat kan waarderen. Misschien een shotje tequila om de start aan te duidden?'
Er klonk een kuch, waardoor ik omkeek. 'Mijn excuses voor het feit dat ik zo laat ben.' Zei een andere man met bruin haar, nadat hij mij een knikje gaf. Hij was al gauw enkel geïnteresseerd in Addison, waardoor ik rustig tegen de bar aan leunde en het tafereel bekeek. 'Mijn naam is Matthew.' Ik trok een wenkbrauw op. 'Nikos.'

[ bericht aangepast op 15 maart 2016 - 11:26 ]

I'm your little ray of pitch black.

23 maart 2016 - 11:49 Gasly is offline

Gasly 1520

‘Addison, zijn er shotglaasjes?’ Ik keek op toen Nikos deze vraag stelde, waarna ik weer kort in de kast van de glazen keek. ‘Jawel.. Meer dan genoeg zelfs.’ Ik had zelf verwacht dat er van ieder glas één voor ieder zou zijn, maar niets was minder waar. Er waren van elk soort glazen voldoende aanwezig, alsof ze dachten dat we de afwas niet zouden gaan doen. ‘Ikzelf ben wel in voor wat wijn, rood of wit. De meeste mannen vinden witte wijn te vrouwelijk, ondanks dat rode wijn vaker door vrouwen gedronken lijkt te worden. Maar het verschild denk ik echt per persoon.’ Ik keek de man voor me even verbaasd aan, waarna ik één wenkbrauw op trok. ‘Zo.. Je hebt er verstand van begrijp ik? Interessant. Dan mag je vanavond cocktails maken, of heb je daar weer net geen verstand van?’ Er verscheen een glimlach op mijn gezicht, en ik voegde me weer naast hem toen zijn blik weer naar de flessen drank gleden.
‘Hier is wel het een en ander te vinden. Ze hebben hier heerlijke bruine rum, al denk ik niet dat iedereen dat kan waarderen. Misschien een shotje tequila om de start aan te duidden?’ Ik knikte met een tevreden glimlach, voordat ik de flessen van de rum en tequila uit de kast haalde. ‘Dan hebben ze iets te kiezen. Misschien zijn er juist wel mensen die de rum kunnen waarderen.’ Niet veel later klonk er een zachte kuch achter ons, waarop ik me omdraaide en in het gezicht van een vriendelijk uitziende man keek.
‘Mijn excuses voor het feit dat ik zo laat ben.’ Ik wist niet of er een precieze tijd afgesproken was dat iedereen hier moest zijn, dus hij was vast niet heel veel te laat. Misschien waren wij allemaal juist vroeg. ‘Mijn naam is Matthew.’ Er verscheen een tevreden glimlach op mijn gezicht toen hij een kus op de rug van mijn hand drukte, en ik haalde mijn hand weer uit de zijne. ‘Mijn naam is Addison, nice to meet you.’ Achter Matthew zag ik nog een andere dame lopen, en ik drukte de flessen van de rum en tequila in Nikos’ handen. ‘Als jullie me even willen excuseren, ik ben zo terug.’ Ik liep op de langharige brunette af, terwijl er opnieuw een glimlach op mijn gezicht verscheen.
‘Hi.. Ik ben Addison, heb je ook interesse in iets te drinken? We zijn namelijk net bezig iets te pakken.’ Ik knikte naar Matthew en Nikos die nog bij de drank stonden, en ik keek weer naar de brunette voor me. Ze zag er vriendelijk uit, dat zeer zeker. Ik wilde gelijk vragen naar de reden waarom ze besloten had hieraan deel te nemen, maar ik kon me nog net inhouden. Soms had mijn nieuwsgierigheid de overhand, maar vaak wist ik dat ook net op tijd de kop in te drukken.

Addison Amelia Montgomery

"It's not childish to hold on to hope, it's actually hard, very, very hard."

Faith is everything.

23 maart 2016 - 18:08 Sempre is offline

Sempre 5089

MATTHEW SHAW

• There's nothing that can’t be fixed with a night of scotch •

De man die naast de brunette had gestaan keek me met een blik aan die me deed glimlachen. Ongetwijfeld had ik zijn poging om te verleiden onderbroken, want zodra ik me voorstelde keek hij me met een opgetrokken wenkbrauw aan waarna hij zichzelf voorstelde. Nikos heette de man, die naar mijn mening iets bruiner was dan natuurlijk was. Meer aandacht besteedde ik niet aan hem, ik was niet gekomen om hem in te palmen.
De brunette met de korte haren antwoordde dat haar naam Addison was waarna ik knikte. "Een prachtige naam voor een prachtige dame," concludeerde ik om mijn ogen even in de hare te boren. De gedachten die ik eerder had gehad kwamen weer in me op, nee ze was niet direct mijn type hoewel er wel iets was wat ik interessant vond.
Addison drukte wat flessen drank in de handen van bruine jongen en ik trok een wenkbrauw op, om vervolgens toe te kijken hoe ze op een ander meisje afliep. Ah, dat was wel meer mijn type, concludeerde ik terwijl ik mijn ogen over het lichaam van de brunette met lange haren liet glijden. Om niet bij Nikos te hoeven blijven staan schonk ik een bodempje scotch voor mezelf in, schonk de jongen langs me een knikje en liep vervolgens naar de twee dames toe.
"Ah, ik ben dus niet de laatste," zei ik met een brede lach terwijl ik een kleine slok nam van mijn drinken. Het was erg goede scotch en daar was ik blij mee gezien dit het liefste dronk. "Mijn naam is Matthew," ook haar hield ik mijn hand voor hoewel mijn ogen langer op de hare gericht bleven dan nodig was geweest.

[ bericht aangepast op 23 maart 2016 - 18:09 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

23 maart 2016 - 19:11 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————
——————————————

——————————————

II Anna Louisa Shevon II

“Only the one who hurts you can comfort you.
Only the one who inflicts the pain can take it away.”

Een zachte zucht rolde over mijn lippen heen terwijl ik een hand door mijn haren heen haalde, waarbij de ander losjes op mijn heup steunden. Het was inmiddels al enkele uren geleden dat ik afscheid had genomen van Giovanni — een afscheid wat me enigszins een beetje zwaar was gevallen, hetgeen wat voornamelijk te maken had met het feit dat ik hem nu voor meer dan een week niet meer zou zien; iets wat thuis haast nooit meer voorkwam, op wellicht misschien een dag of twee in de week na. Het feit dat ik naar hem kon kijken op een beeldscherm maakte het er ook niet beter op en ik had dan ook mijn uiterste best moeten doen om die gedachten uit mijn hoofd te zetten.
Het geluk bleef me echter niet lang mee want het busje wat me naar ons deel van het eiland zou brengen besloot ook nog eens een lekke band te krijgen, waardoor ik pas een kwartier geleden hier aan kwam. Nu, tien minuten later, had ik in alle rust mijn koffer uit gepakt en enkele spullen een plekje gegeven. Als ik ergens een hekel aan had dan was het leven uit een reiskoffer — het gaf na een dag of twee zo’n zooitje. Nu mocht ik zo nu en dan een aardige rommelkont van mezelf zijn, mijn kleding had ik liever toch netjes uitgehangen of strak gevouwen op een plank.
Zachtjes kauwde ik op de binnen kant van mijn wang alvorens ik besloot mijn koffer in de hoek van mijn hut te zetten, waarna ik vervolgens mezelf omkleedde en het spijkershortje met de witte blouse verruilde voor een zacht roze, dun jurkje waaronder ik een bikini had aangetrokken. Blootsvoets verliet ik mijn hut terwijl ik daarbuiten een paar slippers op de grond terecht liet komen en mijn poelen een keer rond liet glijden. In de verte ving ik bewegingen op die me deden besluiten er eens een kijkje te gaan nemen.
Mijn komst was vermoedelijk al veel later dan de rest dus nog later aankomen stond niet bovenaan mijn lijstje. Terwijl ik mijn voeten in de slippers liet glijden kon ik een subtiele glimlach niet tegengaan. Giovanni wilde nog niet dood gevonden worden in slippers — wat voor slippers dan ook — ik kon hem onbewust dan ook al in mijn hoofd horen mopperen over het feit dat ik ze op een zomerse dag toch echt graag droeg. Het was makkelijk, plus het liep ook nog eens heerlijk. Lichtjes schudde ik met mijn hoofd en liep in een trage pas richting de plek waar ik mensen had gezien.

Zodra ik het drietal naderde — twee mannen en een vrouw — kwam dien laatste met een glimlach op haar gezicht op me afgelopen. Voor heel even liet ik mijn poelen over haar heen glijden, waarna ook mijn mondhoeken zich al snel om krulde en ik haar een warme, vriendelijke blik toewierp.
”Hi.. Ik ben Addison, heb je ook interesse in iets te drinken? We zijn namelijk net bezig iets te pakken.”
Subtiel knikte ze een keer naar de mannen achter haar, waarop ik het niet kon laten even mijn ogen naar hen af te laten glijden; waar ik een stuk beter zicht op had nu ik dichter bij stond en tevens eerlijk moest bekennen dat beide heren er zeker niet verkeerd uit zagen. Maar ze waren niet Gio, gonsde er kort als een subtiele waarschuwing door mijn hoofd heen. Vervolgens richtte ik mijn zicht weer op de brunette voor me.
“Mijn naam is Anna, leuk je te ontmoeten,” reageerde ik vriendelijk en strook enkele haren achter mijn oor. “En ik lust zeker wel iets te drinken, is er wijn? Of stel ik nu een hele stomme vraag,” grijnsde ik licht en beet zachtjes een keer in mijn onderlip. Op dat zelfde moment kwam één van de twee jongens ook onze kant in gelopen, met in zijn hand een glas die gevuld was met wat leek op een goudkleurig goedje.
”Ah, ik ben dus niet de laatste,” sprak hij vriendelijk, waarna hij een slok van zijn drankje nam. Nieuwsgierig als dat ik was gleden mijn poelen ditmaal een stuk langzamer over de jongen heen en wilde ik voor een klein moment inwendig vloeken. Van veraf hadden de mannen er al niet slecht uit gezien, maar van dichtbij leken ze haast nog knapper — wat het ons bezette dames nog weleens een heel stuk moeilijker kon maken dan we voorheen gedacht zouden hebben. “Mijn naam is Matthew,” vervolgde hij waarbij hij zijn hand op hief en me zo de gelegenheid bood deze aan te nemen.
”Anna,” glimlachte ik hem toe. “En zo te horen ben ik dus ook niet een van de laatste. Wat was de vertraging bij jou, ook een lekke band?” Een zacht, grinnikend geluid rolde over mijn lippen heen terwijl ik van hem naar Addison keek, en weer terug.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

24 maart 2016 - 12:27 KIaus is offline

KIaus 21035

Latoya Maria Jones
Het afscheid van Daniel was me toch zwaarder gevallen dan ik had gedacht. Het begin van onze relatie hadden we een paar uur uit elkaar gewoond, maar nu we inmiddels al een tijdje samen woonden, en Daniel nog wel langer in dezelfde stad woonde, was ik het eigenlijk verleerd om ver van hem gescheiden te zijn. Soms zagen we elkaar niet veel, zeker in drukke weken, maar uiteindelijk lagen we toch weer samen in een bed of zaten samen op de bank. Dat zou nu niet zo zijn, en dat raakte me toch wel. Natuurlijk ging ik genieten, daar was geen twijfel aan, want wie wilde nu niet op een prachtig tropisch eiland rondhangen, al zou het altijd leuker zijn geweest als ik dit samen met Daniel had kunnen doen. Maar we deden dit voor een doel: Om te kijken of we echt zo goed waren voor elkaar als het leek, want ik kon nu niet zeggen dat onze relatie altijd op rolletjes liep. Eigenlijk net als de trip naar het eiland, want er ging echt van alles mis, maar nu was ik er eindelijk toch. Ik sleepte mijn koffer met me mee, naar de kamer die me was aangewezen. Daar pakte ik eerst maar mijn spulletjes uit. Uit een koffer leven was zo armzalig, en daarbij wilde ik me na zo'n trip ook wel omkleden. Het zomerjurkje wat ik aan had, verwisselde ik voor een pastelblauwe bikini met een dun wit jurkje erover. Ik zette nog een zonnebril op mijn hoofd tussen mijn krullen en schoof in mijn sandalen met een hak voor ik de kamer uit liep. Ik was niet lang, dus ik droeg eigenlijk altijd hakken, zelfs op het strand of hier aan zee. Zo liep ik naar buiten, en zag daar een jongen staan, een mooie jongen om eerlijk te zijn. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik naar hem toe en ging vederlicht langs zijn arm, voor ik voor hem stil bleef staan. Ik zou straks de rest wel vinden, want alleen zouden we hier vast niet zijn, maar hij was de eerste die ik had gezien. "Hey. Heb ik veel gemist, of ben ik nog op tijd?" Ik draaide speels een van mijn krullen om mijn vinger. Van een afstandje had hij er knap uitgezien, maar zo dichtbij was pas echt goed zichtbaar hoe goed hij eruit zag. Toch dreef Daniel nogsteeds door mijn hoofd, en dat was goed, dat hield me op het rechte pad. Ik wilde niet verpesten wat we hadden, al zou dat nog moeilijk worden als de andere heren hier net zo knap waren als degene hier voor me. "Ik ben Latoya trouwens" zei ik snel, toen ik er toch achter kwam dat ik me nog niet had voorgesteld.

Bowties were never Cooler

24 maart 2016 - 16:49 Iotte is offline

Iotte 952

Lloyd Devin Thompson

In gedachten stond ik ietwat in mezelf van het uitzicht en de rust te genieten. Het zouden een paar hele leuke dagen worden, dat stond zeker vast. Kort schoten mijn ogen toch nog een keer van het prachtige uitzicht naar het verfrissende water in het zwembad. Nu ik hier alleen zat kon ik best wel even een duik nemen, niet dat ik een echte zwembroek aanhad, maar deze broek kon er prima mee door. Met een soepele beweging ontdeed ik me van mijn t shirt en stond op het punt om naar het zwembad te lopen tot een prachtige brunette mijn aandacht trok. Ik staakte mijn poging tot te zwemmen meteen terwijl de schone dame vlak voor mij stil bleef staan en meende dat zijn mijn arm aanraakte, wat mij op een positieve manier kippenvel bezorgde. "Hey. Heb ik veel gemist, of ben ik nog op tijd?" vroeg de brunette terwijl ze een van haar vele krullen speels om haar vinger draaide. Mijn blik volgde even kort haar beweging terwijl een grijns mijn lippen sierde. Dit zou nog eens interessant worden. "Ik ben Latoya trouwens" voegde ze er snel aan toe. "Nou Latoya, welkom. Mijn naam is Lloyd" Ik knipoogde terwijl ik me bewust was dat mijn bovenlichaam nog steeds ontbloot was. "En je hebt nog niet echt iets gemist, de rest zijn wat drankjes halen maar ze zullen zo wel terug komen, dus je moet het nu even met mij doen" grapte ik. Ik stond zelden met mijn mond vol tanden maar moest toegeven dat ik - ook al waren het maar een paar luttele seconde - even geen woorden had gehad bij haar verschijning. Ik was echt oprecht geïnteresseerd in de dame die voor mij stond en had zin om haar echt te gaan leren kennen. "Maar vertel eens wat over jezelf, Latoya, waar kom je vandaan?"

someone out there feels better because you exist

Index RPG Actieve Topics Zoek