200 || RPG Speeltopic —— Grande Pyramid Resort. - Speeltopics

3 feb 2016 - 20:43 Kefe is offline

Kefe 5051

• • V E R H A A L

Omdat het koud is en ik denk dat mensen wel behoefte hebben aan warmte — ikzelf wel in ieder geval.
Op een strand, ergens in Californië, ligt een groots resort. Er komen geen belangrijke mensen, enkel het doodnormale volk voor hun nodige rust. We gaan het echter niet over de gasten hebben, ditmaal gaat het over de werknemers van het Grande Pyramid Resort.
De meeste jongeren komen iedere zomer weer terug om hier te werken, wat betekend dat er al vele vriendschappen opgebouwd zijn inmiddels. Zo nu en dan komen er nieuwelingen, maar het duurt niet lang voordat deze ook omarmt worden door de groeiende groep — dat echter niet zonder de nodige ontgroening.
Van barmannen tot de dames achter de receptie, van de schoonmaaksters tot de koks, geen baan is te gek. Volg de levens van deze jongeren deze drukke zomer terwijl er wat ruzies uitbreken, er dronken uitspattingen gebeuren, het voorspelbare geklaag over de klanten en de nodige romances gebeuren. Het is immers vakantie, ook voor hen. Wie of wat je ook bent, je komt niet meer gauw van deze vriendschappen af.

• • R O L L E N

Mannen, acht.
• Isaiah Price • Asuka • 1.1 • Zeven jaar • Entertainmentteam •
• Dylan Garcia • katsjoepiek • 1.4 • Eén jaar • Entertainmentteam •
• Devin Cooper • Dumbledore • 1.3 • Vijf jaar • Barman / DJ •
• Carter Russell • Bylot • 1.3 • Vier jaar • Lifeguard •
• Gereserveerd • PecuIiar • Pagina • Jaren • Werk •
• Nolan Jacobs • Magari • 1.3 • Vijf jaar • Barman / Lifeguard •
• Ezra Attila • Jaimz • 1.5 • Jaren • Werk •
• Gereserveerd • Nippon • 1.7 • Vier jaar • Barman / Schoonmaker •

Vrouwen, acht.
• Bellissa Di Caprio • Asuka • 1.1 • Twee jaar • Schoonmaakster •
• Jamie Davis• MrsSmollett • 1.1 • Zes jaar • Receptioniste •
• Nova Bateman • Mirin • 1.5 • Drie jaar • Barvrouw •
• Ella Ashby • Sempre • 1.2 • Drie jaar • Chef-kok •
• Eveline Summers • tubbietoost • 1.4 • Twee jaar • Entertainmentteam •
~~• Solange Blaise • AtIas • 1.4 • Vier jaar • Receptioniste •~~
• Gereserveerd • PecuIiar • Pagina • Jaren • Werk •
• Polina Abdulov • Magari • 1.6 • Eén jaar • Patissier •
• Camillo Acosta • Zabini • 1.8 • Jaren • Werk •

• • S T A R T

We beginnen waarbij de meeste aan zullen komen, al kan het natuurlijk ook zijn dat anderen hier al vroeger aangekomen waren of dat er natuurlijk enkelingen waren die er de dag ervoor al aangekomen waren. Het avondeten wordt ondertussen opgediend, waar ze al welkom bij zijn om aan te schuiven. Het is ongeveer zes uur, wat betekend dat over zo'n twee uur het feest zal zijn dat er ieder jaar op het strand te vinden is — vanuit het personeel zelf. Er staat dan drank in koelboxen, er zijn wat lekkere snacks te vinden en er is een groots kampvuur. Voor nu; je kunt doen dat je personage er aankomt, of al door het hotel dwaalt. Zoals gewoonlijk is het warm en is het heerlijk weer en het water heeft een fijne temperatuur.
Ieder personeelslid heeft zijn eigen kamer, wat niets bijzonders is. Er staat een tweepersoonsbed (al kun je het beter een twijfelaar noemen) en het heeft één gemakkelijke stoel staan. Daarbuiten staan er twee kleine nachtkastjes en één kast die de gehele muur vult. Ze mogen er ontbijten, lunchen en dineren — al dragen ze geen bandjes, wat kan betekenen dat sommige personeelsleden de nieuwelingen niet zullen herkennen als zij iets willen eten. Misschien dat hier een mogelijke interactie in zit voor sommigen nieuwelingen. Verder mogen alle faciliteiten gebruikt worden in het resort, zo is er één groot zwembad, één sauna en meerdere standaard dingen. Bedenk het maar en het zit er. Iedereen is welkom om hier gebruik van te maken.

• • R E G E L S

— Minimaal 200 woorden per post.
— Niemand wordt buitengesloten, oftewel geen ORPG's in dit RPG.
— Als je meedoet, doe dan ook echt mee, geen eendagsvliegen.
— Het is verplicht (in het praattopic) om relatielijstjes te maken.
— OOC gaat in het praattopic, niet speeltopic.
— Geen andere personages besturen, mits dat besproken is.
— Alleen ik maak topics, mits ik iemand aanwijs en bla bla.

• • T O P I C S

Rollentopic: #1
Praattopic: #1
Speeltopic #1

[ bericht aangepast op 3 feb 2016 - 20:47 ]

I'm your little ray of pitch black.

3 feb 2016 - 20:45 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Big girls cry when their hearts are breaking

3 feb 2016 - 20:47 Gasly is offline

Gasly 1520

Faith is everything.

3 feb 2016 - 20:47 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

MT.

Everything is illuminated by the light of our past.

3 feb 2016 - 20:54 Kefe is offline

Kefe 5051

Met een klap gooide ik mijn koffer op het tweepersoonsbed, het had me toch wel opgelucht dat ze op zijn minst het personeel wat degelijke bedden gunden. Al had ik het ook niet erg gevonden om een appartementje met sommigen te huren hier in de buurt. Mocht ik al teveel last hiervan hebben, dan zou de kans groot zijn dat ik het zou voorstellen, maar voor nu was dit genoeg.
Het had me zelfs verbaasd dat ik in dezelfde kamer had gezeten, zo'n drie jaar op een rij nu. Het was dan wel een kamer aan het einde van de gang, maar het beviel me goed. De kamer van de schoonmaaksters zat direct na de mijne, waardoor ik niet al te veel last had van geluiden vanuit beide kanten — al had ik er geen besef van wie dit jaar naast mij zou slapen.
Ik rekte me even uit, waarna ik mijn koffer opende en alles binnen recordtempo opborg. Het zou niet lang duren voordat mijn kamer één grote bende zou worden, dus moeite deed ik er nooit voor. Ten slotte pakte ik mijn gitaar uit. Deze legde ik op het bed, evenals wat songteksten waar ik nog mee bezig was.
Kort liet ik mijn ogen over het bovenste blad glijden. Dit was geen songtekst geweest waar ik nog mee bezig was geweest, dit was het lied geweest dat ik voor Jamie geschreven had. Ik vouwde het blad netjes op, waarna ik deze terug stopte in mijn gitaarhoes waar hij veilig was. Zij was tot op de dag van vandaag de enige vrouw geweest op wie ik verliefd was geworden, de enige geweest die ik had vertrouwd en bij wie ik mezelf durfde te zijn.
Mijn handen balden zich tot vuisten, terwijl een zucht mijn lippen verliet. Ik was pissig geweest toen ze mijn aanbod niet aangenomen had om in Chicago te wonen. Volgens haar was New York beter geweest. Zoveel shit dat we doorstaan hadden, en het verhuizen was hetgeen geweest dat ons gebroken had. Eigenlijk was het ook gewoon lachwekkend, gezien het zo dom was geweest.
Even ging ik op het bed zitten, waarbij ik mijn telefoon uit mijn broekzak giste. Met een frons op mijn gezicht las ik een bericht van mijn zus, waarna ik mijn telefoon maar weer . De enige zoon zijn in een gezin van vier kinderen was vreselijk. Wat ik allemaal wel niet had moeten doorstaan met mijn zussen.
Ik had de drang voor een drankje, waardoor ik mijn kamer uitliep en op weg ging naar een bar. Morgen zou mijn eerste dag zijn, dus misschien dat het niet zo verstandig was om mezelf te bezatten — al was de neiging vreselijk groot geweest. Het idee dat ik mijn vrienden weer zou zien deed me goed, maar het feit dat ik wéér een jaar moest doorstaan terwijl mijn beste vrienden met Jamie flirtten was echt een grote zorg die ik droeg.

I S A I A H P R I C E
• • •
O7 jaren — Entertainmentteam
• • •
Net aangekomen in hotelkamer.

Terwijl ik op mijn volle onderlip beet keek ik naar een jongen die nog aan het surfen was. Hij leek zo vreselijk soepel te bewegen op het surfboard dat het me wist te verbazen. Dit zou alweer mijn derde jaar zijn in het Grande Pyramid Resort, en ik was hier nog lang niet klaar.
Wat viel er te klagen? Ik werkte samen met een stel aantrekkelijke wezens en had goede vriendschappen gesloten — al twijfelde ik of sommige van de personen me nog wel wilde spreken sinds mijn verandering. Met enkele had ik al contact gehad, maar erg veel was het niet geweest. Het was vreemd om terug ge zijn, maar ik hoopte zeker dat het me goed zou doen.
Ik droeg een bekertje in mijn handen, waar ik een grote slok van nam. De barman die mij mijn drinken had geschonken kende ik van de voorgaande jaren, en blijkbaar wist hij precies wat mijn smaak geweest moest zijn. Het was niet zo alsof ik ook maar één idee had van wat hij me had gegeven, maar het brandde in mijn keel, wat me goed leek te doen.
Ik plofte neer in het zand, wetende dat dit de plek was waar we op voorgaande jaren afgesproken om een goede start te maken met zijn allen. Over enkele uren zou het hier vol zitten met personeelsleden en vrienden. Nu was het een wat leger stukje strand met wat koppels her en der, terwijl er enkele meters verder wat kinderen heen en weer renden — ze leken erg diep in hun tikkertje te zitten.
Mijn ogen gleden toch weer naar de surfer, terwijl ik wat gemakkelijker achteruit ging zitten. Vorig jaar was ik voor het eerst op een surfplank gestapt, waarin ik vreselijk gefaald had. Dit jaar was ik echter van plan het opnieuw te doen, met pure schijt ditmaal. Wat kon de meningen van anderen interesseren, zolang je plezier had? Voorheen gaf ik teveel om de woorden van anderen, wat mij dieper en dieper in mijn schulp had gedrukt.
Ik voelde me dit jaar vrijer, losser alsof ik alles weer aankon. Het was vreselijk wat me overkomen was, maar ik wist dat mijn ouders mij niet wilden zien zoals ik was — het bange poppetje dat ze altijd wilde veranderen. Ik voelde me volwassener, zelfverzekerder en relaxter. Het was een vreemde transformatie waar ik volledig achter had gestaan.
Enkele voetstappen deden me laten opkijken. Het bleek echter een gast te zijn van het hotel, de man had ik eerder zien inchecken met zijn vrouw en dochter. De man glimlachte vriendelijk, terwijl hij zijn weg naar de zee versnelde. Mijn ogen gleden kort over de man heen, waarna mijn aandacht opnieuw naar de surfer gleed.
Wie van mijn vrienden of vriendelijke collega's konden surfen en zouden zin hebben om mij dat te leren? De drang om per direct op een surfboard te springen en iemand mee te sleuren was groots, al besefte ik ook wel dat dat geen nut had — mits ik iemand weg wilde duwen. Ik was oprecht benieuwd wat sommige van hen zouden zeggen.

B E L L I S S A D I C A P R I O
• • •
O2 jaren — Schoonmaakster
• • •
Hangt al rond op het strand.

[ bericht aangepast op 3 feb 2016 - 21:39 ]

I'm your little ray of pitch black.

3 feb 2016 - 20:55 Sempre is offline

Sempre 5089

When time and life shook hands and said goodbye.

3 feb 2016 - 21:02 Mirin is offline

Mirin 243

Dumbledore schreef:
MT

Don't judge my choices without understanding my reasons.

3 feb 2016 - 21:22 tubbietoost is offline

tubbietoost 1789

Mirin schreef:
(...)

The thing you do mean something to people -Ncis

3 feb 2016 - 21:57 Gasly is offline

Gasly 1520

Het voelde als thuiskomen zo gauw het resort in beeld kwam. Ik keek hier het hele jaar naar uit, vanaf de dag dat ik weer in New York kwam telde ik de dagen weer af tot ik hier weer heen kon. Hier had ik al mijn vrienden, en een leuke baan. En Isaiah. Ik gaf de taxichauffeur die me naar het resort gebracht had wat fooi, en trok mijn koffer achter me aan naar binnen. Het was al flink druk, maar ik kroop zelf even snel achter de receptie zodat ik niet in die lange rij hoefde te wachten op de sleutel van mijn kamer. Het was zoals altijd waar de overige personeelsleden ook verbleven, iedereen bij elkaar op de gang. Ik ging met mijn spullen de lift in, en schoof de zwarte zonnebril in mijn blonde haren. Opnieuw gleden mijn gedachten naar Isaiah. Hij was de eerste van het personeel die contact met me zocht toen ik hier net kwam werken, en eigenlijk is dat contact vanaf dat moment alleen maar sterker geworden. En dat liep uiteindelijk uit op een relatie, en het was de meest intense, passievolle relatie die ik ooit had gehad. Isaiah was anders dan alle andere mannen, en dat maakte het ook allemaal zo speciaal. Hij was de eerste die me echt had weten te raken tot diep vanbinnen, en de eerste die mijn hart echt wist te stelen en het Tot op de dag van vandaag nog bij zich droeg. We waren wel al twee jaar geen setje meer, maar toch zaten mijn gevoelens naar Isaiah nog diep. Dieper dan goed voor me was.
Ik liep snel de gang over toen de lift op de juiste etage gekomen was, mijn koffer met me meetrekkend, en mijn handtas stevig in mijn andere hand. De sleutelkaart had ik tussen mijn tanden ingeklemd, terwijl ik op zoek was naar de juiste kamer. Het was vrij achteraf, terwijl ik in de voorgaande jaren toch een kamer had die wat centraler in de gang lag. Het kwam mij wel goed uit, ik zou namelijk ook nachtdiensten moeten draaien, en dan had ik overdag wat rust. De schoonmaaksters hadden ook een aparte kamer en die was ook achteraf, dus ik hoopte maar dat ik de kamer ernaast zou hebben. Mijn koffer werkte niet echt bepaald mee, en na heel wat gevloek en gemopper besloot ik maar om voor het resterende deel wat ik nog moest lopen, mijn koffer maar te dragen. Ik haalde opgelucht adem toen ik eindelijk de juiste kamer gevonden had, en ik kwam tot de veronderstelling dat ik nog een buurman of vrouw had. Ik zou daar straks wel even binnenwippen, ik kende iedereen toch allang, en we liepen soms ook gewoon bij elkaar naar binnen. Ik gooide mijn koffer op het bed, en ik gooide meteen de gordijnen open om de ramen open te zetten voor wat frisse lucht. Ik deed mijn koffer open, en legde in een rap tempo de stapeltjes kleding in de kast. De schoenen die ik mee had genomen zette ik op de onderste plank, en de overige spullen die ik erin had zitten zoals een aantal foto's, legde ik op het bed zodat ik de koffer onder het bed kon schuiven. Ik fronste kort mijn wenkbrauwen, en pakte een foto van mij en Isaiah samen. Het was een van de laatste keren dat ik in Chicago was geweest, maar wel een van de mooiste foto's die ik van ons samen had. Het was bij zijn ouders thuis, en de foto was gemaakt Door zijn moeder. Chicago.. Hetgeen wat alles tussen ons kapot had gemaakt. Hij wilde dat ik bij hem kwam wonen omdat Chicago beter was voor zijn muziek, en ik wilde het vice versa omdat ik van mening was dat hij in New York betere kansen had in de muziek. Dat stomme verhuis gedoe heeft ervoor gezorgd dat we nu alweer twee jaar uit elkaar waren, maar toch nog af en toe het bed deelde. Het leek bespottelijk, maar voor mij klonk het zo logisch.
Ik liet alles liggen zoals ik het op bed gelegd had, en ik pakte mijn sleutelkaart om vervolgens de gang op te stappen. Ik klopte op de deur naast de mijne - ik was nieuwsgierig naast wie ik deze zomer zou slapen, en ik kon weer eens niet wachten tot het diner. Zou het Bellissa zijn? Ze was mijn beste vriendin geweest tot kort geleden. Ik wilde haar helpen, maar ze liet me niet toe. Ella misschien? Of toch.. Nee, ik wilde iedereen als buur, behalve Isaiah, als ik eerlijk was.

Jamie Davis

06 jaar | Receptioniste

[ bericht aangepast op 4 feb 2016 - 15:01 ]

Faith is everything.

3 feb 2016 - 22:45 Jaimz is offline

Jaimz 70

~~Late~~ MT.

3 feb 2016 - 23:40 Mirin is offline

Mirin 243

Nova Bateman || 3 jaar || Barvrouw

Ik zuchtte even toen ik mijn koffer uit de taxi tilde. De taxi die me naar het resort had gebracht. Het was alweer het derde jaar dat ik hier zou gaan werken. Het was allemaal drie jaar geleden begonnen toen ik nog samen met Jason was. Ik kreeg al hoofdpijn bij het denken aan zijn naam. Nog steeds snapte ik niet waarom ik iets in die jongen had gezien. Enfin, hij en mijn ouders waren dan ook de reden dat ik hier naartoe gevlucht was drie jaar geleden. Spijt heb ik nog geen moment gehad.
Ik knikte naar de taxichauffeur toen ik een briefje van 100 in zijn handen duwde. 'Het is wel goed zo.' zei ik waarna hij dankbaar naar me glimlachte. Met mijn koffer in mijn hand liep ik richting de ingang van het resort. Aan mijn voeten mijn witte Adidas Superstar en mijn lichaam gehuld in een korte hotpants en een witte top die strak om mijn lichaam spande. Mijn blonde krullen sprongen op mijn hoofd toen ik zwoegend het resort betrad. Ik groette mijn collega achter de receptie waarna ze me de sleutel van mijn hotelkamer toe schoof.
Ik vroeg me af waar Jamie was, mijn beste vriendin in dit resort. Drie jaar terug was zij degene die me had opgevangen en me wegwijs had gemaakt. Ik was haar hier nog steeds dankbaar voor.
Met mijn sleutel in mijn hand pakte ik de lift naar de juiste etage. Mijn hotelkamer bevond zich zoals ieder jaar ergens achteraf, ik was het gewend. De gasten mochten zo min mogelijk van het 'medewerkersleven' mee krijgen. Ik glimlachte toen ik Jamie in dezelfde gang als mij zag staan. 'Hey stranger!' riep ik door de gang waarna ik mijn weg naar haar vervolgde.

[ bericht aangepast op 3 feb 2016 - 23:41 ]

Don't judge my choices without understanding my reasons.

4 feb 2016 - 1:30 Siegmeyer is offline

Siegmeyer 37961

Eerste posts sucken altijd.

Caden Walsh.

Het is de tijd van het jaar weer. Zon, zee, strand, maar bovenal knappe dames komen hem tegemoet. Met een makkelijke gooi, belanden zijn koffers in de achterbak van zijn Dodge Charger van 1970. Normaal gesproken gebruikt hij zijn motor als hij ergens naartoe gaat, maar de laatste keer dat hij dit deed was het niet handig afgelopen en moest hij elke keer zijn koffers goed neer zetten (daarbij was het ook veel te krap voor hem).
Van de warmte dat zijn lichaam beslaat, en dat er amper een briesje staat, heeft hij een laag uitgesneden witte t-shirt aan (die hij eigenlijk de neiging heeft om uit te trekken) en een gescheurde jeans die het niet lang meer uithoudt.
Na iemand op te halen, gaat hij verder naar hun eindbestemming. “Hey sweet cheeks,” weet hij haar te begroeten. Als een heer beseft hij nog wel dat hij hulp biedt om de spullen in zijn auto te zetten. Als ze beiden in de auto zitten, start hij deze direct. “... Is er nog wat gebeurd? Je weet wel, deze tijd dat ik er niet was?” Het was eerst stil, waarna hij ongemakkelijk over zijn onderlip likte. Hij probeert naar informatie te winnen, maar hij weet niet direct hoe hij het moet vragen, dus hij voelt zich ietwat ongemakkelijk.

Billboards van trouwerijen, strand resorts en legoland komen voorbij zoeven wanneer de man deze passeert. Naast hem zit een jonge vrouw met kort bruin haar. Ze ziet er breekbaar uit en krijgt stilletjes last van het gevoel om haar een omhelzing te geven, maar aangezien hij daar niet van is, schraapt hij zijn keel. Hij richt zijn blik recht op de weg en probeert niet zijlings te kijken. Het is een soort vast iets geworden dat zij samen reizen naar het vakantieresort, mede doordat hij haar behoed van een mogelijke hachelijke, en eenzame toestand.
Op de radio staat er een oud rocknummer van Thin Lizzy, genaamd 'Boys Are Back In Town' en zodra hij dit te horen krijgt, zet hij de volume iets hoger. Bijna zijn ze er – van ver ziet hij de hoge, bekende gebouwen hem begroeten en de bekende geluiden van giechelende vrouwen vlakbij de kalmerende golven van de strand, kunnen zijn oren niet missen.
Hij stopt voor een stoplicht. Deze zou de laatste zijn voor hij een scherpe bocht naar rechts zou nemen en ze samen bij het eindpunt zijn. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij een rode Cabriolet naast hem stoppen voor het stoplicht, die linksaf keert. Het behaaglijke gehoor van giechelende vrouwen laat hem zijn hoofd keren en er vormt een glimlach rond zijn lippen.
“Hey doll, je bent zo hot, jij moet vast de reden voor de opwarming van de aarde zijn.” De blonde vrouw, met een mooie, volle boezem naar zijn mening, kijkt er echter niet van op, lacht alleen maar en rijdt door als het stoplicht op groen springt.
Caden ziet het niet als zijn verlies en haalt zijn schouders op, waarna hij zijn auto weer start en fel rechtsaf slaat. “Haar verlies,” mompelt hij, wanneer hij naar de vrouw naast hem kijkt en de auto met een vloeiende draai parkeerde.

[ bericht aangepast op 4 feb 2016 - 1:35 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

4 feb 2016 - 14:34 Iotte is offline

Iotte 952

someone out there feels better because you exist

4 feb 2016 - 15:05 tubbietoost is offline

tubbietoost 1789

Eveline Summers
Entertainmentteam - 2 jaar

Ik had bewust het laatste stuk naar het resort gelopen. De geur van het strand en de zee, de brandende zon en de vrolijke mensen gaven me het ultieme vakantiegevoel. Gisteren had ik afscheid genomen van mijn leerlingen, die nu ook lekker vakantie hadden. Ik was hier nu bijna een jaar niet geweest maar het voelde meteen weer vertrouwd. Ik luisterde naar de Eagels die 'hotel California' in mijn oor zongen en neuriede zachtjes mee terwijl het gebouw in zicht kwam. "Welkom thuis." zei ik zacht en ik merkte dat mijn pas versnelde.
Binnen liep ik meteen op de receptie af, waar ik achter 2 andere in de rij aansloot. Ik besloot Bellissa een appje te sturen om te kijken of ze er ook al was en toen ik eindelijk aan de beurt was nam ik vrolijk mijn keycard aan. Ik keek naar mijn kamernummer en baalde wel een beetje. Ik sliep ergens in het midden, wat betekende dat mijn nachtrust wel eens verstoord kon worden door feestende collega's. Het was zeker niet zo dat ik niet van feestjes hield, ik werd alleen niet graag wakker uit mijn slaap.
Toen ik mijn spullen uitgepakt had en mijn kast had ingeruimd liet ik me op bed vallen. Mijn maag knorde licht en ik bedacht me dat ik echt iets moest eten voor het feestje vanavond. Ik dacht aan Ella en hoopte dat ze er dit jaar weer was. Hoewel ik haar niet goed kende was ze een van de mensen die ik niet kon missen. Ze kon namelijk geweldig goed koken en elke maaltijd die ze bereidde was een feestje in je mond.

[ bericht aangepast op 4 feb 2016 - 15:06 ]

The thing you do mean something to people -Ncis

4 feb 2016 - 16:04 Kefe is offline

Kefe 5051

Eenmaal bij de dichtstbijzijnde bar aangekomen begroette ik Syd, een van de vaste barmannen in het Grand Pyramid Resort. 'Alles goed, man?' De man knikte langzaam. 'Gepromoveerd tot hoofd barman.' Er was een brede grijns af te lezen van zijn gezicht. Ik knikte trots. De man werkt hier al langer dan mij, als ik het goed had was dit zijn negende jaar alweer. Hij werkte er het gehele jaar door, dus gek was het niet dat ze hem gekozen hadden. 'Top man.'
Hij had simpelweg geknikt, al was het trots van zijn gezicht af te lezen. 'Baco?' Grijnzend schudde ik mijn hoofd. 'Doe maar een Jack.' Ik gleed op één van de barkrukken, terwijl ik met mijn ogen de bar checkte. Er liepen hier vaak aantrekkelijke dames rond, en als iemand van het entertainmentteam had je ook de nodige charmes nodig om mensen naar je toe te trekken. Een stukje vader zaten enkele vrijgezelle dames die hevig aan het lachen waren.
Een simpele grijns sierde mijn gezicht terwijl ik hen één voor één bekeek, waardoor ik besefte dat het Cheerleader effect oprecht was geweest. Dames werden gauw aantrekkelijker wanneer ze in een groep te vinden waren. Mijn ogen gleden daarom weer naar Syd, die mijn Jack net voor me neerzette. Ik gaf de man dankbaar een knikje, waarna ik mijn telefoon op de bar legde en er wat mee begon te kloten.
Ondertussen nam ik zo nu en dan een klein slokje van mijn whiskey, die haast een gat in mijn keel leek te branden. Zo'n hoge percentage alcohol was nooit een verstandige keuze gespaard met een droge keel. Ondanks dat het nu al te laat was, besloot ik dat ik vandaag misschien maar beter geen alcohol meer kon consumeren. Wat er ook zou gaan gebeuren.
Toen mijn zus me lastig bleef vallen omdat mijn status online was op Whatsapp borg ik mijn telefoon maar weer op in mijn broekzak. Soms konden vrouwen zo vreselijk vervelend zijn. Ik nipte nog eens van mijn whiskey, waardoor mijn lippen begonnen te prikken — toch voelde het stiekem goed.
Plots besefte ik me dat ik Syd geen geld had gegeven. Ik wenkte de man, waarna ik hem vroeg wat hij van me kreeg. Hij schudde lachend zijn hoofd. 'Deze is van de zaak.' Hij schonk mijn glas nog wat voller, waarna hij er weer vandoor ging. Aan de andere kant van de bar was hij aan het flirten met één van de dames uit de groep die ik eerder opgemerkt had. Met een geamuseerde blik staarde ik naar het tafereel.

I S A I A H P R I C E
• • •
O7 jaren — Entertainmentteam
• • •
Net aangekomen in hotelkamer.

Mijn telefoon maakte weer het vreemde geluidje dat waarover ik mezelf en mijn technologische luiheid vervloekte. Ik had er geen behoefte aan om een ander melodietje te zoeken, ondanks dat deze mij al mateloos irriteerde. Ik ontgrendelde het scherm, waar ik een Whatsapp bericht van Eveline aantrof. Een grijns speelde rondom mijn lippen, wetende dat ik hier niet lang meer alleen zou hoeven zitten. Ik antwoordde daarom gauw dat ik op het strand te vinden was. Waarschijnlijk zou ze me wel weten te vinden.
Terwijl ik wat onhandig met de telefoon in mijn hand speelde nam ik de gehele omgeving nog wat beter in me op. Het was raar om terug te zijn nu er zoveel was veranderd. Kort dacht ik aan mijn ouders, hoe erg ik ze miste en hoe ik het met verlies om was gegaan. Mijn vrienden thuis hadden het niet begrepen, maar ik moest toegeven dat mijn collega's hier er vaker wat meer begrip voor wisten op te brengen. Het zou fijn zijn om sommigen weer te zien, ik had ze namelijk echt vreselijk gemist.
In mijn ooghoek merkte ik op hoe de surfer deze kant opgelopen kwam. Mijn telefoon legde ik in het zand, terwijl ik mijn ogen rustig over zijn gespierde lichaam liet glijden. Gespierd was niet zozeer mijn type, maar ik moest zeggen dat hij er goed uitzag. Niet veel beter dan de gemiddelde collega van mij, maar alsnog. Een sierlijke grijns sierde mijn gezicht toen hij mijn kant opgelopen kwam. 'Bellissa.' Ineens drong het tot me door. Het was een van de mannen van het management geweest van het Grand Pyramid Resort.
Een lachje schoot tussen mijn lippen door. 'Hey, Bernard.' Hij was degene geweest die me aangenomen had en was een van de weinige personen in het management die geen complete zak was geweest. 'Ik had je niet op de lijst gezien, maar leuk dat je er weer bent.' Ik knikte beleefd naar de man, terwijl hij rustig doorliep naar het resort. Dat was ongemakkelijker dan verwacht, maar het was niet zo dat ik mijn charmes in de strijd moest gooien tegenover iemand die mij zou evalueren. Die fout zou ik niet nog eens begaan.
Na een zachte zucht rekte ik me kort uit, waarna mijn ogen weer richting de zee gleden. De geluiden die het met zich meebracht lieten me rusten. De zee was altijd mijn leven geweest, ondanks dat ik er zelf nooit echt rondom te vinden was. Voor mij was het vooral wanneer ik er eens was, dat het me wist te kalmeren — hoe vreemd dat ook klonk. Misschien was het nou juist wel omdat ik er nooit was, op deze afgelopen twee zomers na, en enkele keren daarvoor dat ik het strand opzocht met familie of vrienden.

B E L L I S S A D I C A P R I O
• • •
O2 jaren — Schoonmaakster
• • •
Hangt al rond op het strand.

I'm your little ray of pitch black.

4 feb 2016 - 17:14 Gasly is offline

Gasly 1520

Ik wilde me net weer naar mijn eigen kamer begeven, tot ik iemand — die voor mij héél bekend stond — iets in mijn richting hoorde roepen. Ik draaide me gelijk met een brede grijns om, waarna mijn vermoeden bevestigd werd. De vrolijke Nova met haar rondspringende krullen kwam op me afgelopen, en ik omhelsde haar kort.
‘Hello other stranger! Ben je net aangekomen?’ Het was vragen naar de bekende weg, aangezien haar koffer naar haar stond. Ergens hoopte ik dat zij de kamer had die zich direct naast de mijne bevond, en anders hier op z’n minst in de buurt. ‘Je bent ook geen spat veranderd, he? Welke kamer heb je? Ik heb die daar. Hier hoorde ik net ook wat gestommel, maar er werd niet open gedaan.’ Meldde ik haar met een kleine pruillip, terwijl ik naar de verschillende deuren wees. Nova was een meisje wat op het resort kwam werken toen ik er al zo’n drie jaar was, en bijna automatisch maakte ik haar de weg wijs. Het was geen enkele moeite, vooral omdat ze ontzettend vriendelijk en makkelijk in de omgang was. Zodoende is er eigenlijk ook een vriendschap ontstaan, die steeds hechter werd. Ik was er dankbaar voor, dat ik nu nog steeds een persoon had die ik vertrouwen kon. Bellissa sprak ik bijna niet meer, en Isaiah.. Er waren gewoon dingen die ik niet kon bespreken met een man.
‘Heb je al iemand van de groep gezien? Ik kijk er namelijk wel naar uit om iedereen weer te zien, ik heb ze toch wel gemist hoor het afgelopen jaar.’ Zei ik met een brede grijns op mijn gezicht, en liet mijn blik even door de gang heen glijden om te zien of er toch niet toevallig iemand nog aankwam. ‘We kunnen ook in één van de barretjes gaan kijken? Daar zitten de meesten wel, wanneer ze net aankomen. Of we zien ze vanavond wel op het strand, als je eerst je spullen uit wil pakken.’ Ik was inderdaad ontzettend benieuwd wie er al waren, maar ik was vooral nieuwsgierig of Isaiah er al was. Waarom wist ik niet, en ik wilde er ook niet teveel aan denken. Maar onbewust dacht ik toch aan hem, en meer dan normaal was als je geen relatie met diegene had. Ik vroeg mezelf ook vaak genoeg af waarom ik nog foto’s bewaarde, maar de foto’s waren de enige herinneringen die ik nog had aan die tijd, afgezien van de herinneringen waar geen foto’s van waren. Nova wist ook wel het fijne van Isaiah en mij, maar lang niet alles. En dat vond ik ook niet belangrijk, sommige dingen waren gewoon net iets te.. Privé.
‘En je moet me plechtig beloven, dat als ik nachtdienst heb, je me niet in de steek laat, maar wel eens komt kijken, goed?’ Ik keek even naar de kleine krullen op haar hoofd, en er verscheen direct een glimlach op mijn gezicht. Ik was altijd jaloers geweest op haar haren, maar aan de andere kant was ik ook wel weer gelukkig met mijn eigen bos haar.

Jamie Davis

06 jaar | Receptioniste

[ bericht aangepast op 4 feb 2016 - 17:15 ]

Faith is everything.

Index RPG Actieve Topics Zoek