[RPG] [200] Graceling • Speeltopic - Speeltopics

Een gave. Het word gevreesd door elke ouder. Zodra het kind zijn of haar ogen opent is hun lot besloten.
Gave's zijn speciale krachten die sommige mensen kunnen bezitten. De ogen van het kind zijn in twee verschillende kleuren en hierdoor ben je te herkennen als je een gave hebt. Zodra het kind de leeftijd van 12 heeft bereikt, wordt hij of zij gestuurd naar de koning om te leren over de gave die het kind bezit. De gave kan bij het ene kind sneller worden ontdekt dan bij het andere kind en zorgt hierdoor vaak voor frustraties bij de koning. Uiteindelijk besluit de koning om een groep van mensen met een nog onbekende gave te verbannen naar het einde van het verboden woud. Ze zijn verplicht om nooit meer terug te keren naar het paleis, tenzij ze hun gave's hebben ontdekt. Ze moeten op elkaar vertrouwen willen ze het overleven.

Rollen:

• Vrouwen:

~ Maxis Asher • Ascendant 1,3
~ {G} • Kenopsia
~ Avery Parker • Cujo 1,3
~ Kiera Collier • Amberle 1,3
~ Rachel Clay • N_Mikaelson 1,5
~ Ashton Grimson • Eavan 1,3
~ {G} • Constellation

• Mannen:

~ {G} • Bostick
~ Dimitri Grigory Volikov • Ratonhnhake 1,4
~ Nero "Neo" Blackthorn • Crater 1,2
~ Marcellus • Morgen 1,5
~ Daniel Colin Paine • Malikx 1,3
~ Dragan Demirci • Asgardian 1,3
~ Noah Lucas Young • GusWaters 1,3
~ Sabazios Tórshan Landon • Bylot 1,4
~ Asra Parker • Cujo 1,4

Regels:

- Er is een minimum van 200 woorden per post, dit moet haalbaar zijn.
- Alleen Kenopsia maakt de topics aan, tenzij anders aangegeven.
- Bestuur elkaars personages alleen met toestemming.
- OOC het liefst in het praattopic, of onder je post. Gelieve hier geen aparte posts voor aan te maken.
- Probeer niemand buiten te sluiten.

Topics:

Rollentopic

Praattopic


Omgeving:

Het land bestaat niet zoals onze eigen wereld. Er is één koninkrijk met verschillende steden en kleine dorpen. Technologische spullen bestaan niet en het enige waar je iets aan hebt zijn wapens zoals zwaarden, dolken etc. Het verboden woud is niks voor niks verboden. Wezens schuilen hier die tot elke nachtmerrie in staat zijn.

Gave's:

Telekinese - Bostick
Atmokinese - Cujo
Killing - Kenopsia
Pyrokinese - Ascendant
Sense manipulation - Amberle
Zielsverwisseling - Ratonhnhake
Necromancy - Crater
Aerokinese - Eavan
Geokinese - Constellation
Umbrakinese - GusWaters
Cryokinese - Malikx
Besterking - Morgen
Mnemokinesis - N_Mikaelson


Begin:

De begaafden zitten nu al voor een maand in het bos. Een klein kamp is opgebouwd en bestaat uit verschillende tenten die bestaan uit stokken en huiden van dieren. Het kamp staat naast een meer en het meer is dan weer omringd door het woud. De verhouding tussen de mensen is verdeeld. Langzamerhand komen mensen erachter wat hun gave is door middel van de gevaren in het woud.
Het is een warme zomermiddag. Iedereen doet zijn of haar eigen taak binnenin het kamp, traint of doet iets voor zijn eigen vermaak.

[ bericht aangepast op 7 jan 2016 - 17:52 ]

---

"Rebellion's are build on hope"

Daniel Colin Paine

---

Ik keek recht in de ogen van Dragan en gromde maar een glimlach speelde toch rond mijn lippen. 'Wat wil je, het loopt hier rond met wie weet welke soort dieren die ons willen opvreten.' Zei ik en draaide met mijn ogen. 'Nou ik was net ook aan het denken om ook nog eens in het meer te gaan want het is te warm voor de tijd van het jaar.' Zei ik zuchtend. Ik staarde naar het papier. 'Dat is niets.' Zei ik en grist het van de grond en staarde er zuchtend naar. 'Ga je zo mee nog een duik nemen?' Vroeg ik hem glimlachend. Ik voelde me altijd thuis bij Dragan. Ook al had hij een uiterlijk om bang van te zijn maar hij had iets in zich waar ik me veilig en geborgen door voelde. En dat gevoel vond ik goed, dat gevoel wou ik altijd voelen. Zouden de andere nog steeds op hun plek zitten of zouden ze ook eindelijk iets anders gaan doen zijn? Ik was alle,sinds blij dat Dragan mij gezelschap kwam houden. 'Wat zou er aan de andere kant van het meer zijn? Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig.' Zei ik en speelde met het papiertje en keek er nog even naar en zuchtte.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 0:07 ]

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

KIERA COLLIER

---

I'd never been a good damsel in distress.
I was a "hands-on" damsel

---

      Ze zwom al een stuk bij het kamp vandaan, verscholen achter een stel bosjes, maar natuurlijk moest alsnog iemand hier komen. Kiera hoorde hem voordat ze hem zag. Niet doordat hij praatte, maar doordat het geluid van brekende takjes onder zijn voeten helder in haar oren klonken. Ze hoefde niet op te kijken om te weten wie het was, dat kon ze ruiken. Was het iemand anders geweest, dan had ze gesnauwd dat de persoon moest oprotten, gezien ze naakt aan het zwemmen was en het niet bepaald waardeerde als mensen haar dan begluren. Inmiddels had ze een vermoedden wat haar gave was, en dat kwam hier zeer bij van pas, gezien ze slechts haar zintuigen hoefde te verscherpen om te weten of er iemand aankwam of iemand aan het kijken was. Aan het begin kreeg ze nog hoofdpijn door de plots overweldigende kleuren, geluiden en geuren, maar daar had ze eigenlijk al geen last meer van, enkel wanneer ze het voor een lange tijd aanhield.
      Omdat ze wist wie het was keek ze ook niet op en deed ze alsof ze niet doorhad dat hij er was, in de hoop dat hij weg zou gaan. Maar natuurlijk deed hij dat niet. Met een diepe zucht keek ze op toen hij begon te praatten en toen hij klaar was keek ze hem voor enkele seconden ongelovig aan, om vervolgens in geamuseerd schaterlachen uit te barsten. Dit zou het hoogtepunt van haar dag worden.
      'Als naakt zwemmen iemand een hoer maakt, dan vrees ik dat ik je moet mededelen dat je in een kamp vol met hoeren zit,' meldde ze hem met een quasi-verontschuldigend gezicht. 'Enkel idioten zwemmen met kleding aan. Maar goed, jij waarschijnlijk ook, aan je opmerking te merken.' Kiera glimlachte lichtjes om het bestempelen van hem als een idioot, zonder hem letterlijk een idioot te noemen.
      'En alsjeblieft zeg, ik en iedere man hier verleiden?' Ze lachte opnieuw. 'Ik kan 90% van de mannen hier niet uitstaan en met de andere 10% zou ik ook niet willen slapen. Ik ben dus geen hoer, en ook geen viezerik die mensen bespied als ze aan het zwemmen zijn, wat ik niet kan zeggen van iedereen in deze tien meter omtrek.' Aan de twinkeling in haar ogen was duidelijk te zien hoe amuserend ze de hele situatie vond. 'Overigens, ik kan nu tenminste zeggen dat ik fris ruik, wat ik niet van jou kan zeggen. Misschien zou je ook eens moeten gaan zwemmen.' Ze zette nog enkele stappen naar voren in het water, tot haar hals en sleutelbeen boven het water was, maar alles vanaf de aanzet van haar borsten niet, omdat ze wist dat ze het hem zou irriteren.
      'En het is niet erg vriendelijk dat je zegt dat ik van jouw part verscheurd mag worden, ik heb je vannacht nog wel warm gehouden,' vervolgde ze zogenaamd gekwetst.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Dragan Daran Demirci

Daniël had gegromd, maar toch geglimlacht, waardoor Dragans grijns was verbreed.
'Wat wil je, het loopt hier rond met wie weet welke soort dieren die ons willen opvreten.' Zei hij, terwijl hij met zijn ogen draaide. 'Nou ik was net ook aan het denken om ook nog eens in het meer te gaan want het is te warm voor de tijd van het jaar,' zei hij zuchtend waarna hij naar het papier staarde. 'Dat is niets.' Daniël griste het van de grond en staarde er zuchtend naar. 'Ga je zo mee nog een duik nemen?' Dragan vroeg niet door over het papier, maar knikte in plaats daarvan.
'Ik ben er net ook al in geweest, maar voor jou zal ik wel nog een keer gaan.' Zei hij met een grijns. De koelte die het water zojuist had gegeven, was alweer weg aan het vagen, waardoor hij het weer warm begon te krijgen.
'Wat zou er aan de andere kant van het meer zijn? Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig.' Zei Daniël en speelde met het papiertje en keek er nog even naar en zuchtte. Dragan wierp een zijdelingse blik op hem en fronste lichtjes. De man had in de afgelopen minuten meer gezicht dan normaal.
'Jij hebt wel veel voor om te zuchten, hè. Wat zit er op je hart?' Toen stond hij op en keek op zijn vriend neer. 'Er is maar een manier om erachter te komen wat er aan de andere kant van het meer is. Durf je het aan?' Er zat een grappende ondertoon in zijn stem en hij keek Daniël met twinkelende ogen aan. 'I don't blame you if you are scared.' Zei Dragan in het Engels, iets wat automatisch was gegaan doordat hij het vloeiend sprak. Hij stak zijn hand uit naar Daniël om hem overeind te trekken.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Daniel Colin Paine

---

'Ik ben er net ook al in geweest, maar voor jou zal ik wel nog een keer gaan.' Zei Dragan met een grijns en ik glimlachte liefjes. 'Nou apprecieer ik enorm babe.' Zei ik met een knipoog. Ik keek op zij na de volgende zin en zuchtte automatisch weer. 'Sorry, ik weet niet. Het lijkt allemaal zo geforceerd, het kamp enzo.' Zei ik schouder ophalend. Ik keek even naar het blaadje en vouwde het open en het meer dat ik had getekend kwam weer boven. Hij trok even een bedenkelijk gezicht over zijn volgende vraag maar ik glimlachte toch. 'Lets go.' Fluisterde ik en pakte zijn hand aan waar een klein schokje afkwam. Ik bloosde even. God die jongen. Ik keek naar het meer. 'Het is niet dat iemand ons gaat missen.' Zei ik en keek naar de overkant van het meer en staarde dan even in zijn ogen. Ik slikte en liet zijn hand los die ik nog altijd vast had. Ik liep naar het meer en gooide het papiertje op de grond en gooide mijn shirt neer op de grond en draaide me om. 'Je hebt toch geen twijfels om met me mee te gaan.' grijnsde ik speels en deed mijn schoenen en sokken uit ook mijn broek legde ik op het stapeltje en ik stapte in het water en zuchtte blij door de afkoeling en keek hem afwachtend aan.

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

MT

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Ze siste toen de pees van de boog tegen haar blote arm aankwam. Vloekend liet ze de boog uit haar hand glijden en keek ze naar de rode plek die groter werd. Haar technieken oefenen was het enige wat haar rustig hield de afgelopen maand, maar hierdoor zat ze zo onderhand goed onder de blauwe plekken. Ze ging in een kleermaker positie zitten en staarde met een zucht naar haar arm. Ze beet ondertussen op haar lip en tikte nerveus met haar rechterwijsvinger op haar knie. Ze wilde meer doen, ze wilde een doel. Stil zitten was werkelijk niks voor haar en ze ergerde zich dan ook dood.
Ze keek voor zich uit en staarde naar de pijl die de stam van de boom had doorboord. Het had precies de witte vlek geraakt die ze er op had gekregen met een bepaalde soort witte bes. Ze vroeg zich af of jagen haar gave was, maar in sluipen was ze slecht, dus dat was het niet. Ze zuchtte en liet zich naar achteren vallen op het gras, waarom moest het ook zo moeilijk zijn. Het leek wel op een familie vloek. Eerst kon Neo zijn gave niet vinden en nu zij ook niet.
Ze sloot haar ogen en luisterde naar de wind de zachtjes door de bomen ging. Ze kon nog een paar pijlen schieten, maar zonder bescherming zou ze alleen maar meer blauwe plekken krijgen en hoewel ze dat niet erg vond, zou het later nog best eens pijnlijk kunnen worden. Waarom moest ze ook zijn vervloekt met deze ogen? Waarom kon ze niet gewoon helpen op een simpele boerderij? Het liefst knipte ze nu eigenlijk haar lange lokken af en ging ze verder het leven door als een jongen, maar ze hield ervan om een dame te zijn en dat was simpelweg de enige reden dat ze het niet deed. Ze opende haar ogen weer en staarde naar de blauwe lucht. Ergens deze dag zou een nieuw pakket aankomen van het kasteel en hier keek ze erg naar uit. Altijd zaten er wel iets van wapens in het pakket of spullen om wapens mee te maken en hoe meer, hoe beter. Ze ging rechtop zitten en staarde naar de bomen om haar heen. Er moest meer te doen zijn in het verboden woud dan alleen dit. Ze sprong op, greep de twee dolken die ze af had gedaan tijdens het schieten en klopte haar broek snel af. Vervolgens zuchtte ze nog een keer diep en begon het verboden woud dieper in te lopen.

---

"Rebellion's are build on hope"

Dragan Daran Demirci

'Nou apprecieer ik enorm babe.' Zei Daniël met een knipoog. Hij keek op zij na de volgende zin en zuchtte automatisch weer. 'Sorry, ik weet niet. Het lijkt allemaal zo geforceerd, het kamp enzo.' Zei hij schouder ophalend. Dragan knikte even begrijpelijk en keek even fronsend naar hem. 'Lets go.' Fluisterde Daniël en pakte zijn hand aan. Dragan trok hem omhoog en keek achter zich naar het meer. Toen hij weer naar Daniël keek, zag hij dat hij naar het meer keek.
'Het is niet dat iemand ons gaat missen.' Zei hij en keek naar de overkant van het meer en keek Dragan toen even in zijn ogen. De man had niet doorgehad dat zijn vriend zijn hand nog vast had totdat hij hem losliet. Daniël liep naar het meer, gooide het papiertje op de grond en gooide zijn shirt neer op de grond waarna hij zich omdraaide. 'Je hebt toch geen twijfels om met me mee te gaan.' Grijnsde hij speels en deed zijn laatste kledingstukken uit die hij op een stapeltje legde voordat hij het water inliep en de ander afwachtend aankeek.
'Twijfels? Ik durf er zelfs een wedstrijd van te maken. Wie het eerst aan dblootsteldens.' Zei Dragan met een grijns, zijn wenkbrauw opgetrokken. Hij had al geen shirt aan, dus hij hoefde alleen zijn broek, sokken en schoenen nog uit te trekken. Onopvallend pakte hij het papiertje op en stopte het tussen zijn kleren. Toen rende hij het water in en sprong Daniël, zodat hij niet kon gaan zwemmen. 'Kom op, Danny, je loopt achter!' Een lach verliet zijn lippen voordat hij weg begon te zwemmen. In de verte zag hij dat er nog iemand in het meer was, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Toen hij aan de kant kwam, keek hij grijnzend achterom naar Daniël die een seconde na hem het water uit kwam lopen. Dragan haalde een hand door zijn natte haren heen en grijnsde naar hem.
'Dus, krijgt de winnaar ook een prijs?' vroeg hij, een brede grijns op zijn lippen. Toen draaide hij zich om en keek naar het bos voor zich. 'Nou, avonturier, laten we zien wat het bos ons te bieden heeft.' Langzaam begon Dragan vooruit te lopen, uitkijkend dat hij niet ergens in zou gaan staan en hij bedacht zich dat ze misschien beter om het meer konden lopen door het feit dat ze zich nu aan alles blootstelden.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Daniel Colin Paine

---

toen hij op me sprong lachte ik en hij was al aan de overkant ik gromde even maar zwom em dan toch achterna. Ik liet het water uit en liet men hand door men haar gaan. Ik moest lachen toen hij vroeg wat de winaar kreeg. 'Nou wat wilt de winaar?' Vroeg ik glimlachend. 'Kies maar iets.' Zei ik en knipoogde naar hem. Ik keek door het bos en vreemd genoeg was ik niet bang ik was eerder nieuwsgierig. Ik glimlachte liefjes naar hem en zette men eerste voet in het donkere bos en keek rond. Veel verschil was er tot nu toe niet. Wat had ik eigenlijk gehoopt? Dat er hier wel iets te beleven viel. 'Het is hier rustig, als je alleen wilt zijn of seks wilt hebben beste plek.' Zei ik eerlijk en liep nog wat verder en zag iets verderop dat het bos uiteenweek. 'Kom.' Zei ik en pakte zijn hand en loosde hem mee naar daar. Het was een open plek met een enorme boom kn het midden. Er stonden verschillende bloemen en het was prachtig. Ik grijnsde breed en liet me op het gras vallen en zuchtte. Ik keek naar de bloem naast me. 'Kunnen we hier niet blijven. Alleen wij twee?' Vroeg ik en keek hem aan.

[ bericht aangepast op 11 jan 2016 - 8:58 ]

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

| NERO BLACKTHORN |

---

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 0:43 ]

---

kindness is never a burden.

Dragan Daran Demirci

'Nou wat wilt de winaar?' Vroeg Daniël glimlachend, nadat hij had gelachen. 'Kies maar iets.' Zei hij en knipoogde naar hem.
'Hmm, daar kom ik later nog op terug, als ik dan iets nodig heb.' Antwoordde Dragan hem met een grijns. Daniël glimlachte liefjes en begon het bos in te lopen.
'Het is hier rustig, als je alleen wilt zijn of seks wilt hebben beste plek.' Zei zijn vriendeerlijk en liep nog wat verder.
'Ik zal het onthouden voor als ik het eens keer wil hebben.' Grijnsde Dragan en volgde hem op de voet.
'Kom.' Zei Daniël opeens en pakte zijn hand, hem meeloosend naar een open plek, vol bloemen, met een boom in het midden. Zijn vriend grijnsde breed en liet zich op het gras voelen om vervolgens te zuchten. Zijn blik ging naar de bloem naast zich voordat hij Dragan aankeek.
'Kunnen we hier niet blijven. Alleen wij twee?' vroeg hij. Met een 'oef' geluidje liet Dragan zich naast Daniël op de grond zakken, maar bleef in tegenstelling tot hem zitten.
'Daniël, dat zou heerlijk zijn, geen gezeur van anderen aan je hoofd, maar we moeten op een gegeven moment terug. Dat weet ik zelfs, hoe lekker ik het ook zou vinden om weg te zijn. Trouwens, in het stelletje ongeregeld aan het andere kant van het meer, heb hij ook nog mensen zitten waar je omgeeft en mee omgaat en ook andersom, in tegenstelling tot mij,' een zucht verliet zijn lippen. 'Wat is er aan de hand Daniël? Je lijkt je niet goed te voelen.' Dragans blik was serieus geworden terwijl hij de man aankeek.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Daniel Colin Paine

---

'laat het me maar weten.' Glimlach ik zwak en zuchtte. 'Drag, ik ben er en er zullen er nog wel zijn.' Fluisterde ik en legde men hand op zijn knie. Ik ging recht zitten en keek hem recht in zijn ogen aan. 'Je bent men beste vriend.' Zei ik zacht en keek hem onderzoekend aan. 'We slagen er ons wel door.' Ik slikte en keek even naar de boom men hand lag nog altijd op zijn knie. Ik wist niet of het hem stoorde dus haalde ik hem er langzaam af. 'Wat er met me is? Ik weet het niet ik voel me niet goed alle mentaal.' Mompelde ik eerlijk. Ik was altijd eerlijk tegen hem. 'Ik ben het beu hier te zitten, het leven, het alleen zijn.' Zei ik zacht en focuste me op iets anders toen men ogen begonnen te vullen met tranen. Ik ging niet huilen. Ik keek naar de boom en dan terug naar hem. 'Ik weet het allemaal niet meer.' Zei ik zacht en speelde met men eigen vingers. Het was me allemaal teveel. Ik wou aan alles ontsnappen maar dat leek nooit te lukken. Alles kwam terug en ik voelde me nog meer alleen ook al zat ik in gezeldschap.

[ bericht aangepast op 11 jan 2016 - 21:35 ]

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dragan Daran Demirci

'Laat het me maar weten.' Glimlachtte Daniël zwak en zuchtte. 'Drag, ik ben er en er zullen er nog wel zijn.' Fluisterde hij en legde zijn hand op de knie van Dragan. Daniël ging recht zitten en keek hem recht in zijn ogen aan. 'Je bent men beste vriend.' Zei hij zacht en keek hem onderzoekend aan. 'We slagen er ons wel door.' Dragan grijnsde naar hem.
'Je hoeft je geen zorgen om mij te maken. Het maakt me nooit uit hoeveel vrienden ik heb, zelfs als ik er geen heb. Maar toch bedankt, Danny.' Dragan zag hem slikken en zijn hand van zijn knie weghalen.
'Wat er met me is? Ik weet het niet ik voel me niet goed alle mentaal,' mompelde Daniël. 'Ik ben het beu hier te zitten, het leven, het alleen zijn.' Hij keek even weg naar de boom voordat hij terugkeek, maar Dragan had het al gezien. 'Ik weet het allemaal niet meer.' Even was Dragan stil voordat hij zich achterover op het gras liet liggen, op kijkend naar Daniël.
'Misschien ligt het aan onze gaves, het krijgen ervan. Ons hier droppen verbetert het gezond verstand van ons nou ook niet echt,' zei Dragan. 'Ik denk dat we hier nog wel een tijdje kunnen blijven. Ze hebben ons de komende uren toch nog niet nodig.' Ondertussen voelde hij zijn huid alweer opdrogen en ook zijn haar begon droog te worden. Met zijn hand ging hij even over zijn armen om te voelen of ze al droog waren en bemerkte dat zijn huid door de zo'n heet aan begon te voelen.
'Ik vraag me af wat onze krachten zullen zijn.' Zei Dragan en veranderde daarmee het onderwerp.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Daniel Colin Paine

---

ik liet me naast hem op de grond vallen en haal men schouders op. 'Dat kan die verdomde gaves ook.' Zei ik geirriteerd. 'Geloof je er eigenlijk in? Alle het lijkt me een beetje onmogelijk maar als het zo zou zijn wil ik iets nuttigs.' Zei ik knikkend. 'Het maakt me niet echt uit wat eerlijk gezegd. Jij?' En dacht na over andere woorden. 'als ik ooit zou verdwijnen.' Zei ik. ' kom me dan hier zoeken.' Zei ik glimlachend. Ik voelde de rust op me terug keren en dat vond ik fijn. Ik schoot recht. 'Laten we nog iets voorbij de boom gaan?' Vroeg ik glimlachend en stak men hand naar hem uit. Ik draaide daarna een vaag rondje en lachte om mezelf en keek hem dan serieus aan. 'Sorry.' Grijns ik en voelde hoe de zon achter een grote wolk verdween en ik was even opgelucht. Dan kon ik toch even afkoelen. Dat vond ik verschrikkelijk. Misschien moest ik als we terug gingen nog maar iets tekenen. Ik vond er een uitweg en misschien kon ik het eens laten zien aan iemand. Aan Dragan misschien.

[ bericht aangepast op 18 jan 2016 - 19:01 ]

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas