[RPG - 200] 1900 | Harry Potter [Speeltopic] - Speeltopics

29 nov 2015 - 14:07 Ziegler is offline

Ziegler 20534

The old days of Hogwarts

Prefects

REGELS
• Je schrijft minimaal 200 woorden
• Houd geslacht en afdelingen gelijk
• Geen perfecte personages
• Reserveringen blijven 3 dagen staan
• Geen voorouders van bestaande personages
• Nieuwe topics worden geopend door BIack, Belmont, Rutherforth en mij
• Houd het gezellig
• Geen liefdesrelatie van te voren afspreken, laat dat zich ontwikkelen
• Het speelt zich af in 1900. Er zijn dus nog geen telefoons, All-stars en Starbuckstentjes

HET BEGIN
De studenten zijn allemaal op Hogwarts aangekomen (we slaan dus de treinrit over) en komen aan in the Great Hall. Ze nemen plaats aan hun afdelingstafel en mogen beginnen aan het avondmaal. Zodra het wordt aangegeven, mogen de studenten naar hun slaapvertrekken gaan.
Have fun!

Big girls cry when their hearts are breaking

30 nov 2015 - 15:16 Naird is offline

Naird 10646

Zelda Nikki Haynes

Griselda • Gryffindor • Beater • Prefect • 16 • Sixth Year
"A life without danger is a waste of oxygen."

Half huppelend half lopend, begeef ik me samen met Evelyn naar het kasteel. Naarmate we het kasteel naderen, voel ik hoe de spanning zich al in mijn onderbuik opbouwt. Niet omdat ik bang ben – nee ik ben een Gryffindor, natuurlijk ben ik niet bang, eerder zenuwachtig en enthousiast eindelijk weer thuis te zijn. Nu was het natuurlijk leuk met mijn vader en moeder te zijn – en om Lucas weer te zien – mijn oudste broer Lucas die een paar jaren terug zijn tijd op Hogwarts had afgerond – ik heb nog nooit zo erg verlangd om terug te keren naar dit kasteel. Toch zal ik dit jaar weinig missen van mijn familie gezien ik nog 3 andere broertjes heb rondlopen op deze school – waarvan eentje net gaat beginnen aan zijn 'avontuur' op deze school. Ik moet even lachen bij deze metafoor, een avontuur wordt het zeker voor hem gezien hij net zo als ik een troublemaker is.
Hoewel ik in de trein nog even een coupé had gedeeld met Benjamin, Alfio en Alexander – mijn moeder heeft me opgescheept met vier broers; ik ben op haar na de enige vrouw in de familie – ben ik ze bij het uitstappen kwijt geraakt. Benjamin moest sowieso een andere kant op maar zowel Alfio als Alexander was ik kwijt geraakt bij de koetsen. Nou ja... Alexander zou ik nog wel aan de Afdelingstafel tegenkomen en Alfio wellicht aan die van Hufflepuff. Ongemerkt ben ik Evelyn naar binnen toe gevolg – soms is het toch handig om een onderbewustzijn te hebben. Eve neemt plaats en ik volg haar voorbeeld terwijl ik glimlachend rondkijk – het lijkt wel alsof ik nooit ben weggeweest. Alles is nog steeds in dezelfde staat als toen ik Hogwarts vorig jaar verliet.
'Duss, Zel," word ik uit mijn gedachten geroepen, 'Al benieuwd naar wat voor'n kinderen er dit jaar in Gryffindor zullen worden ingedeeld?' ik lach zachtjes en knik enthousiast. Als prefect leer ik meestal de newbies al meteen kennen dis dit gaat leuk worden.
'Natuurlijk! Mijn broertje Benjamin zit er dit jaar ook tussen en ik ben prefect dus ik verheug me natuurlijk!' ik grijns even kort en wil net wat aan mijn zin toevoegen voordat ik Mason zie verschijnen.
'He! Hoe gaat 'ie?' enthousiast spring ik op en vlieg hem om de hals terwijl ik een kus op zijn wang druk.
'Maze!' zeg ik vrolijk en knuffel hem stevig voordat ik lachend weer plaatsneem tussen hem en Eve in. Hij, Eve en Davey zijn mijn beste vrienden. Enkel Davey hoeft nog te arriveren en mijn avond kan niet meer stuk... Hoewel...
'Ehm... Gezien het nog rustig is...' ik kijk vluchtig de zaal rond. 'Ik moet jullie iets vertellen...'

I just caught the wave in your eyes

30 nov 2015 - 15:47 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 18:32 ]

30 nov 2015 - 15:55 Naird is offline

Naird 10646

Oisin Brody O Damhaín

Small deer • Slytherin • Keeper • 16 • Sixth Year
"Be so good they can't ignore you."

Een tikkeltje humeurig stap ik uit de koets en laat ee stel giechelende vierde jaars meisjes achter. Soms hè? Soms heb ik echt zin om gewoon mijn toverstok te pakken en de eerste de beste student die me irriteert gewoon even te vervloeken. Niet eens zozeer met een erge vloek – tenminste, niet persé, als iemand me echt irriteert zou ik me er wellicht nog aan wagen – maar om te beginnen een lichte. Gewoon dat die gene weet dat hij irritant is en hij maar beter een eindje van me van daan kan blijven. Zoals je al merkt, ik ben zo'n gezellig persoon. Sowieso is mijn humeur licht verpest door een stel eerste jaars in de trein die me half omver hadden gelopen in het gangpad – snotjochies.
Eenmaal ik binnen in de zaal sta kijk ik om me heen en laat mijn oog even kort vallen op Florence aan de Hufflepuff tafel. Nu zou je denken: Oisin en Hufflepuffs?. Tja, wat zal ik zeggen? Miracles do happen? Ooit ergens terug heb ik haar in een reflex gered toen ze bijna van een van de bewegende trappen viel. Ik had haar nog net op tijd terug kunnen trekken anders was ze in het niets gestapt en we kunnen wel raden wat daarna gebeurd zou zijn.
Echter loop ik haar straal voorbij richting de Slytherin tafel en neem plaats naast Mary-Lou. Jules houdt haar gezelschap en ik glimlach even kort hoewel mijn ogen niet echt meelachen.
'Hi guys,' mompel ik en keer me tot Mary-Lou. 'Hoe is 't?' //wauw wat een kwailiteit post. Not.

[ bericht aangepast op 30 nov 2015 - 16:49 ]

I just caught the wave in your eyes

30 nov 2015 - 16:01 Tad is offline

Tad 3475

Rhodé Levantis

Slytherin - 17 - Prefect - Chaser

I'd rather die on my feet,
than live on my knees

Elk jaar opnieuw bonkte haar hart net dat beetje sneller zodra ze het enorme kasteel dat ze haar 'thuis' mocht noemen zag. Zo ook dit jaar, al was ze ditmaal het meest van alle jaren opgelucht om eindelijk op haar eindbestemming te zijn aangekomen. De blinkende prefect badge op haar borst gaf haar dan misschien wel status - en god wist dat het goed met haar ogen wist te combineren - maar het had haar er al evengoed van weerhouden om op het station haar vrienden op te zoeken. Dientengevolge had ze de hele treinreis braaf naar een uitleg geluisterd over wat ze wel en niet zou mogen doen, naar welke verantwoordelijkheid ze gekregen had en hoe ze zich hiernaar zou moeten gedragen, iets wat - op zijn zachtst uitgedrukt - behoorlijk slaapverwekkend was geweest.
Een tevreden lachje sierde haar lippen dan ook toen ze met vlotte, zelfverzekerde passen richting de Grote Zaal liep. In een rechte lijn liep ze doelbewust naar haar bestemming toe, waarbij ze weigerde uit te wijken voor verdwaalde leerlingen uit andere afdelingen. In al die jaren dat ze hier rondwandelde had ze geleerd dat het hier zien en gezien worden was. Het was de eerste schooldag van het jaar die je gehele reputatie van dat jaar zou vaststellen. Stille wateren kwamen weer op school als vlijmscherpe redenaars; anderen maakten zichzelf compleet belachelijk om de rest van het jaar hier elke seconde aan herinnerd te worden. Een misstap op deze eerste dag zou niet snel vergeten worden, liet staan vergeten.
"Och gut, de puppy heeft leren blaffen, hoe aandoenlijk," klonk haar stem geamuseerd, toen ze het gesprek van haar afdelingsgenoten opving - Janel, Mary-Louise en Jules. Ongegeneerd liet ze zich tegenover hen aan de langgerekte tafel neerzakken. Haar woorden waren gericht op de woorden van Jules, want wist hij dan niet dat iedereen wist dat blaffende honden niet beten? Haar wenkbrauwen schoten echter aangenaam verrast omhoog toen hij aan Mary-Louise vroeg welke trucjes haar baasjes eindelijk haar eindelijk hadden geleerd.
"Nog gevat ook, I like it." Het was waar: ze kon wat gevat heen en weer pingpongen met woorden meer dan waarderen. Het was in ieder geval een stuk interessanter dan het beleefde, ongeïnteresseerde keuvelen over koetjes en kalfjes. Lou kennende zou ze met een pareltje van een antwoord terugkomen, daar twijfelde ze niet over. Zo moest ze eveneens eerlijk bekennen dat de brave rondvraag over hoe iedereens vakantie was haar niet het minst kon interesseren, al wist ze het op te brengen braaf haar mond te houden toen Janel hier wel op antwoordde. Het een tikkeltje ongeïnteresseerde geroffel van haar ranke vingers op de tafel... dat kon ze dan weer minder onderdrukken.

She's imperfect but she tries

30 nov 2015 - 16:38 Ziegler is offline

Ziegler 20534

David 'Davey' Nathaniel Devlin
Gryffindor • 6th year • Halfblood

Men zou liegen als er gezegd zou worden dat Davey punctueel is. Daarnaast viel er ook niet te ontkennen dat Davey chaotisch was. Daarom liep hij warrig door het kasteel heen, wetend dat hij bijna te laat zou zijn. Dat was voor hem nooit zo'n stressfactor geweest, maar hij wilde liever niet door alle studenten aangekeken worden als hij als laatste de Great Hall ingelopen kwam. Zelfs Davey Devlin hield niet van die aandacht. Daarom wandelde hij vlug de zaal in en voordat hij zich naar de afdelingstafel van Gryffindor begaf, haalde hij nog een hand door zijn blonde haar heen. Bijna uitgeput haalde hij eens diep adem en liep zelfverzekerd tussen alle tweedejaars door naar de tafel van Gryffindor toe. Dat hij tegen een aantal jonge jongens aan beukte omdat meneer er per se doorheen moest, maakte hem niets uit. Hij negeerde alle vuile blikken, omdat hij zichzelf toch overal te goed voor voelde.
Zijn ogen vielen op Mason, Zelda en Evelyn. Een grijns verscheen op zijn gezicht en hij liet zich neerzakken naast Mason. 'Hallo daar' grijnsde hij breed en sloeg een arm om Mason's arm heen. 'Hoe is het met jullie?'

Big girls cry when their hearts are breaking

30 nov 2015 - 19:53 Eilandpiraat is offline

Eilandpiraat 4618

Spinning around, I'm weightless.

30 nov 2015 - 21:18 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Celebran "Celeb" Serpen von Leirko

16 • Year 6 • 10th of June • Pureblood • Slytherin

Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet vinden; een nieuw jaar aan Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. Het is nou niet zo dat ik school niet leuk vind, het helpt met het verbeteren van mijn vele talenten en de lessen zijn goed. Het stoort me vooral dat het gros van de populatie hier op school het niet waard is om hier überhaupt te mogen rondlopen. Als je het mij vraagt kan je ze beter in de keuken zetten bij de huiselven, maar ik denk dat ze zelfs daar niet waardig genoeg voor zijn. Vuilnis, dat is het en het wordt eens hoog tijd dat het vuil buiten gezet wordt.
Ik hef mijn kin op en loop de de Grote Zaal binnen. Ik wil gelijk richting de Slytherin tafel lopen, maar als mijn oog op mijn nichtje valt, besluit ik toch eventjes een omweg te nemen.
'Ah, Veronica. Wat fijn om jou ook weer eens te mogen spreken,' zeg ik. Ik trek mijn neus op naar een tweedejaars Hufflepuffertje dat mij met open mond aanstaart, waardoor zijn gehele mondinhoud zichtbaar is. Jakkes. Even wil ik aanstalten om op de bank te gaan zitten, maar uiteindelijk zie ik daar toch maar van af. 'Vertel me eens, waarom zit je ook alweer tussen dit...,' met een vies gezicht gebaar ik naar de rest van de tafel, 'ik meen het Veronica, het is vreselijk zonde. Goed, ik wilde gewoon even gedag zeggen, we zouden snel weer eens een babbeltje moeten maken. Ik heb een paar ideeën om deze school wat te.... verbeteren, ontruimen, laat maar zeggen. Ik stuur je wel een uitnodiging via uil, ja?'

"I had fun in hell, can I come home now?"

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

30 nov 2015 - 21:40 Siwicki is offline

Siwicki 2883

VERONICA 'RONNIE' GEORGE
Hufflepuff • 16 • pureblood • chaser • 6th year

Er ontploft net een druif in mijn mond als mijn neefje me aanspreekt. Zijn neerbuigende toon zou vele van mijn afdelingsleden enorm kwetsen, maar ik weet niet beter. Dit is dezelfde toon waarmee hij op mijn zesde verjaardag mijn zelfgevlochten kapsel bekritiseerde, of het jurkje dat ik zelf maakte op mijn elfde verjaardag afkraakte.
"Druif?" Ik steek het paarse ding tussen mijn vingers naar hem uit en glimlach. "En je klinkt als mijn moeder, Brannie."
Ik steek mijn borst naar voren en imiteer het gekakel van mijn moeder. "Je bent veel te goed voor die afdeling, Veronica. Was je maar een ware Slytherin zoals je neef, Veronica."
Voorzichtig neem ik een slok van mijn water terwijl ik door mijn wimpers naar Celebran kijk. Hij heeft overduidelijk de goede genen in de familie geerfd, de welbekende, witblonde haren en de norse blik. Dat waar ik zo'n hekel aan heb. Als klein jochie was hij nog redelijk lief, maar daar is nu nog maar weinig van over. Ik ben maar wat blij dat ik niet zo'n afgunst jegens ongeveer alles heb als mijn neef. Als het aan mijn ouders lag, was ik een exacte, vrouwelijke kopie van hem geweest.
"Maar ik wacht je uitnodiging met smart af, Celebran."

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

30 nov 2015 - 22:05 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 18:32 ]

30 nov 2015 - 22:20 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mason Aslan Von Leirko

_______________________________________________________________

Gryffendor s 6th Year s Pureblood s Chaser

_______________________________________________________________

Automatisch verscheen een brede glimlach op zijn lippen toen Zelda hem enthousiast om de hals vloog en een vrolijke lach verliet zijn lippen terwijl hij het meisje dicht tegen zich aan drukte.
“Geweldig nu ik jullie zie !” Vrolijk kneep hij zijn ogen dicht toen ze haar lippen op zijn wang drukte en vaagde het dan even weg. Soms was hij echt een klein kind en maakte dan wat plaats zodat ze tussen hem en Evelyn kon zitten. Pas als haar stemvolume een toon lager lag en haar vrolijk enthousiasme verminderde keek hij serieuzer en zweeg even. “Wat i-“ zijn zin kon hij niet verder afwerken of hij voelde de houtenlatten onder zijn kont neerzakken en keek naast zich. Helaas voor hem en zijn vrienden heeft Mason een laag concentratie vermogen en is alweer zijn serieuze gemoedstand weer en staat er een enorme grijns om zijn lippen te glimmen. “DAVEY!” kirde hij vrolijk en woelde even door de blonde krullen van de jongeman. “Met mij is alles geweldig !” lachte hij even met zijn best aanstekelijke lach en had hem een schouderklopje. “Waar waren we ook alweer?” iets beschamend beet hij op zijn lip en keek vragend naar de twee meiden naast hem en dan richte hij zijn donkere kijkers even op Davey.

Mary-Louise Aura Webb

_______________________________________________________________

Slytherin s 6th Year s Halfblood s

_______________________________________________________________

Zijn woorden en ironisch bedoelde knipoog deed haar even snuiven en haar hersens begonnen al volop te werken voor een gepast weerwoord te vinden en eens ze die vond nam ze een teug adem en liet de woorden over haar lippen rollen. “Ah zo, stoere jongen hé? “ ze trok haar beide wenkbrauwen op en keek even naar Jules die een manier zocht om zich in het gesprek te kunnen mengen echter haf Rhodé haar geen kans door er ook een opmerking bij te gooien . Mary’s ogen schoten omhoog en keek rustig toe hoe de brunette zich aan de tafel toevoegde en even ging één van haar mondhoekjes omhoog. Soms mocht ze Rodé wel , maar zodra ze Jules aanprees vertrok haar gezicht wat en draaide ze haar hoofd van d’r weg en nukkig beet ze op haar lip bij zijn gelijkaardige spottende opmerking. Ze prote traag een stukje fruit in haar mond en bekeek de licht getinte jongen nauwkeurig en kauwde rustig bedenkend voor een weerwoord. “Niet” begon ze droogjes en dronk wat water om haar mond te spoelen. “ Ik heb tenminste niemand die me moet commanderen hoe en wat, kun jij niet zeggen hé? Gentleman” ze glimlachte even fake en keek dan naar Janel die de stilde wist te verbreken door te vertellen over haar vakantie. Niet dat die erg fijn bleek te zijn. “Mijn vakantie? Saai om eerlijk te zijn.” Antwoordde ze kort, ze zou een andere keer wel vertellen aan Janel over haar vakantie, ze had namelijk niet veel zin om over haar stomme broers te praten of haar halve dreuzelfamilie. Haar blik gleed koeltjes over de tafel heen en zodra ze beweging voelde keek ze even naast zich waar Oisin zich tussen haar en Rhodé wurmde en een lichte glimlach verscheen om haar lippen.
“Ah Oisin eindelijk!” zuchtte ze en haf hem een por in zijn maag. “Prima, jij?” zei ze met nadruk op de prima en blikte even naar Jules die ondanks zijn verdomt goede tegenzetten haar niet kon krenken. Licht geïrriteerd keek ze nog even hoe Rhodés vingers een vervelend tokkelend geluid maakten maar ze besloot er niet op de letten en keek nog even rond in de zaal maar draaide zich met een ruk weer om naar Oisin eens ze Celebran zag. Die verdomde jongen wist nog steeds haar stil te krijgen. Ze haatte hem met heel haar hart maar langs de andere kant had ze ook van hem gehouden.

[ bericht aangepast op 30 nov 2015 - 22:20 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

2 dec 2015 - 21:14 Kiramman is offline

Kiramman 12021

EVANDER BUCHANAN MACKINTOSH
Ravenclaw | 6th Year | Pure-blood | Prefect | Chaser

Evander glimlachte toen ze hem uitnodigde om te gaan zitten. Ze sloeg een boek dicht die ze blijkbaar aan het lezen was — Evander had er nog niet opgelet — en streek een pluk haar achter haar oren. Hij nam plaats op de bank naast haar en wierp een stiekeme blik op het boek: "Wat lees je?" vroeg hij, aangezien hij de titel niet meteen kon lezen. Echter stelde hij zijn vraag precies op hetzelfde moment als zij vroeg hoe zijn vakantie was. Evander boog zich opnieuw een stukje naar achteren om Amoire aan te kunnen kijken en opende het knopje van zijn blazer.
"Oh, ging wel. Ik heb niet zo erg veel dingen gedaan. Normaal gaat mijn familie elk jaar naar het vakantiehuis is Wales, maar dat is er niet van gekomen. Hoe was jou vakantie?"
Evander draaide zich een stukje om toen hij hoorde hoe meer en meer leerlingen de zaal binnenkwamen. Zijn ogen vielen op een kleine, blonde verschijning die plaats naam aan de andere kant van de tafel — Dandelion. Hij keek terug naar Amoire en schonk haar een verontschuldigende blik. "Ik wil niet onbeschoft zijn, maar zou je me willen excuseren? Ik ben zo terug."
Hij schonk haar nog een laatste verontschuldigende blik en liep toen langs de vele leerlingen heen naar zijn beste vriendin toe. Ze had hem niet zien aankomen dus boog hij zich over haar schouder en zei zachtjes in haar oor: "Heb je me gemist?"

kindness is never a burden.

3 dec 2015 - 19:11 Perseid is offline

Perseid 8184

Dandelion Saint Gallileo
Ravenclaw | 6th year | Pureblood

'Heb je me gemist?'
Er kroop een rilling door haar heen op het moment dat ze Evanders stem dicht bij haar hoorde. Ze rechtte haar rug en wierp een blik over haar schouder om hem een grijnzende glimlach toe te werpen.
'Ontzettend, gràdh.' Het feit dat hij naar haar toe was gekomen, benadrukte dat hun vriendschap goed zat. Alhoewel ze hem had geschreven in haar vakantie, was ze zo druk geweest thuis dat het als een ware thuiskomst voelde om hem nu in levenden lijve te zien. Haar ogen dwaalden kort over zijn gezicht, benieuwd of hij iets was veranderd in de tijd die ze hem niet had gezien. Maar hij was gewoon Evander gebleven. Haar favoriete Schot.
'Skifter heeft je denk ik het meest gemist.' Hoe hij het ook had gedaan liet ze achterwege, maar het feit dat nota bene haar eigen uil compleet weg was van de jongeman maakte dat het beest na iedere vakantie nog enthousiaster was om hem te zien dan zijzelf. Wel, misschien was het ook niet zo vreemd; gezien hijzelf had voorgelegd dat ze een uil zou nemen nadat haar lieve Lady Brompton was overleden na zestien rijke jaren. Ze miste de kat, maar een uil was goed. Zonder verandering zou ze niet groeien, en bovendien was er geen enkele pluizenbol die kon tippen aan de kat in kwestie.
'Ik weet dat het vroeg is, maar je moet me beloven dat je me meeneemt naar het Kerstbal thuis in Londen. Mijn ouders zijn er van overtuigd dat ik zonder hun hulp verloren ben.' Ze rolde haar ogen, aangezien de gedachte haar was besprongen op het moment dat ze aan thuis dacht. Nog even, en ze zouden dezelfde ideeën in hun hoofd krijgen als die van Evanders ouders.

* Gràdh = my love

Feel the fire, but do not succumb to it.

4 dec 2015 - 20:20 EASE is offline

EASE 14238

E V E L Y N L A U R E L C R A W F O R D
“Success is not final, failure is not fatal; it is the courage to continue that counts.”
Gryffindor — 16/6th year — Chaser— Halfblood — Outfit

AL SNEL VOEGT OOK MASON ZICH BIJ ONS, WAT ZOWEL OP MIJN
gezicht, als op die van Zelda brengt.
“Natuurlijk! Mijn broertje Benjamn zit er dit jaar ook tussen en ik ben prefect dus ik verheug me natuurlijk!” reageert Zelda op mijn vraag, wat mijn enthousiasme eigenlijk alleen maar aansteekt.
“Dat is ook zo! Denk je dat in Gryffindor komt?” vraag ik, een lichte grijns rond mijn lippen. In sommige families maak je mee dat alle kinderen in dezelfde afdeling komen. Bij mij was dit niet het geval, al zit mijn broertje wel in Gryffindor. Mijn zus zat in Hufflepuff, maar is ondertussen afgestudeerd aan Hogwarts. Hoe ze het voor elkaar krijgt om altijd zo rustig en lief te zijn tegenover iedereen is voor mij nog altijd een raadsel gebleken.
“He! Hoe gaat ‘ie?” vraagt Mason, waarna ik haast de kans niet krijg om een hoi te zeggen aangezien Zel meteen al opspringt en hem een knuffel geeft ter begroeting. Ik lach enkel, en begroet hem met een simpele, maar vrolijke, ‘hey’.
“Ehm… Gezien het nog rustig is… Ik moet jullie iets vertellen…” begint Zelda vervolgens te praten, nadat ze weer naast me op de bank is gaan zitten, en Mason weer naast haar.
“Nou meid, vertel es,” zeg ik met een licht duivelse grijns. Je weet maar nooit wat er te vertellen valt, maar dit klinkt niet echt als een verdrietig iets, dus ze zal wel een reden hebben om blij te zijn. Voordat Zelda echter ook daadwerkelijk kan vertellen wat ze ons wou vertellen, komt Davey aanlopen, die zich neer laat zakken naast Mason, ons in het algemeen begroet en vraagt hoe het gaat. Mason reageert meteen met een luide kreet.
“Waar waren we ook alweer?” vraagt hij echter, nadat hij Davey uitbundig en enthousiast begroet heeft.
“We waren bij Zel, die wat zou gaan vertellen.” Zeg ik grijzend, nadat ik mijn hoofd even schud. Ach, ze zijn gek, en soms een tikkeltje té, maar ze zijn wel fantastisch.

~~Eindelijk gepost! Sorry voor het lange wachten!~~

take me back to the basics and the simple life

5 dec 2015 - 19:44 Amobi is offline

Amobi 15201

TEDRICK MICHAEL SULLIVAN
Hufflepuff = 17 = Prefect

Het afscheid en de treinreis waren nogal saai en Tedrick had de hele reis doorgebracht in “z’n eentje.” Hij zat wel met anderen, maar hij luisterde naar hun gesprek en keek zelf uit het raam. Hij hield zich vaker uit gesprekken, bang om de verkeerde dingen te zeggen.
Tedrick was dan ook blij toen ze aangekomen waren en had iedereen snel even een vriendelijke glimlach toegeworpen en had daarna de trein verlaten. Wachten op zijn vrienden hoefde niet zo, want veel had hij er niet echt. Daarnaast had hij ze al zien weglopen, ze zaten namelijk ergens totaal anders en Teddy had daarnaast ook wel tegen hen gezegd dat wanneer het te lang duurde ze niet hoefden te wachten.
Nu zat Teddy in zijn eentje in de Grote Zaal aan de tafel van Hufflepuff. Hij keek om zich heen en zag nog niet echt mensen waar hij een gesprek mee – of überhaupt kon – voeren, maar na een tijdje kwam een bekend gezicht naar hem toelopen. Florence.
“Hoi Teddy,” glimlachte ze breed en toen ze eenmaal naast hem zat, sloeg ze haar armen om hem heen voor een knuffel. Teddy keek even rond of ze rare blikken kregen, maar sloeg zijn armen uiteindelijk ook om haar heen. “Hey Florie,” glimlachte Teddy terug. “Zin in het nieuwe jaar? Of het voedsel? Komen er nieuwe mensen in het zwerkbalteam dit jaar?” Teddy glimlachte nogmaals. Hij keek haar even aan. Het was een geweldige meid om als vriendin te hebben en Teddy noemde zichzelf dan ook gelukkig. "Heb je al wat vriendinnen gesproken? Hoe was je treinreis? Het afscheid met je ouders?" Teddy bleef maar doorvragen.
"Mijn treinreis was nogal, het typische verhaaltje wat je moet doen als klassenoudste, ik weet het wel. Het uitzicht was prachtig, zoals altijd!" Teddy lachte even. "Praat ik teveel? Moet je gerust zeggen hoor? Ik ben gewoon heel blij en enthousiast dat het jaar weer begint!" Teddy hield even een pauze zodat Florence kon antwoorden.

That is a perfect copy of reality.

5 dec 2015 - 23:01 Kiramman is offline

Kiramman 12021

EVANDER BUCHANAN MACKINTOSH
Ravenclaw | 6th Year | Pure-blood | Prefect | Chaser

Lion wierp hem een glimlach toe en zei "Ontzettend, gràdh." Hij trok een wenkbrauw op bij het horen van het Schotse woord voor het koosnaampje 'my love'. Vervolgens trok hij één mondhoek op en sloeg zijn armen over elkaar. "Het lijkt erop dat iemand veel gestudeerd heeft deze zomer om indruk op mij te maken." Hij had de indruk dat haar blonde haren een tint lichter waren geworden over de zomer, maar dat zei hij niet luidop in het geval het niet zo was en ze zich beledigd zou voelen. En dat was allesbehalve wat hij wilde doen.
"Skifter heeft je denk ik het meest gemist." Een zachte lach verliet Evanders lippen. "En Glaikit jou," antwoordde hij. "En natuurlijk Skifter zelf. Ik denk dat hij een beetje eenzaam was en Zelda heeft geen uil." Zijn glimlach verzwakte een beetje bij het denken aan zijn verloofde. Een rilling trok door zijn lichaam. Verloofde. Hij had Zelda graag, ze was heel erg dapper en spontaan en ze kwamen goed met elkaar overeen, maar wilde hij met haar trouwen? Niet echt. En de enige reden waarom hij het luidop meldde aan Lion was omdat hij wist dat Zelda er ook zo over na dacht.
"Ik weet dat het vroeg is, maar je moet me beloven dat je me meeneemt naar het Kerstbal thuis in Londen. Mijn ouders zijn er van overtuigd dat ik zonder hun hulp verloren ben," sprak Lion en rolde met haar ogen. Evander lachte. "Ik ben er niet van overtuigd dat je zonder hun hulp verloren bent. Ik geloof dat jij het geheim van het universum kunt ontrafelen en daar heb je niemand anders voor nodig. Aye, natuurlijk wil ik je vergezellen. Het zou me een eer zijn, cannie bonnie Lioness."

Aye - ja
Cannie - slim
Bonnie - mooi

[ bericht aangepast op 5 dec 2015 - 23:01 ]

kindness is never a burden.

Index RPG Actieve Topics Zoek