[RPG - 200] 1900 | Harry Potter [Speeltopic] - Speeltopics

29 nov 2015 - 14:07 Ziegler is offline

Ziegler 20534

The old days of Hogwarts

Prefects

REGELS
• Je schrijft minimaal 200 woorden
• Houd geslacht en afdelingen gelijk
• Geen perfecte personages
• Reserveringen blijven 3 dagen staan
• Geen voorouders van bestaande personages
• Nieuwe topics worden geopend door BIack, Belmont, Rutherforth en mij
• Houd het gezellig
• Geen liefdesrelatie van te voren afspreken, laat dat zich ontwikkelen
• Het speelt zich af in 1900. Er zijn dus nog geen telefoons, All-stars en Starbuckstentjes

HET BEGIN
De studenten zijn allemaal op Hogwarts aangekomen (we slaan dus de treinrit over) en komen aan in the Great Hall. Ze nemen plaats aan hun afdelingstafel en mogen beginnen aan het avondmaal. Zodra het wordt aangegeven, mogen de studenten naar hun slaapvertrekken gaan.
Have fun!

Big girls cry when their hearts are breaking

29 nov 2015 - 16:46 Perseid is offline

Perseid 8184

Dandelion Saint Gallileo
Ravenclaw | 6th year | Pureblood

School was nog niet eens begonnen — en nu al liep Dandelion met een veel te dik boek in haar handen. Ze zag er onberispelijk uit in haar uniform, zoals de de deuren van de Great Hall doorliep om zich voor het zesde jaar op rij bij haar afdeling te voegen. Haar ogen lieten het papier pas los, toen ze de tafel bereikte. Ze glimlachte breeduit naar de bekende gezichten, alhoewel ze op zoek was naar een specifiek persoon. Ze vond hem aan de andere kant van de tafel — Evander. Haar blik schoot over de gezichten die haar inmiddels bekend waren, voor ze plaatsnam op een lege stoel. Het boek belandde op de plaats naast haar bord. Het meisje aan haar linkerzijde boog haar hoofd om de titel te lezen, maar fronste toen de onbekende taal haar tegemoet kwam.
'Schots.' Het was niet alleen voor Evander bedoeld; want ze had ontdekt dat haar ouders geen benul hadden van de taal en ze hen op deze manier ontzettend gemakkelijk kon beledigen. Vooral haar broers hadden in de vakantie aardig wat scheldwoorden te verduren gekregen. Ze begon er daadwerkelijk goed in te worden.
Haar blik richtte zich naar voren, waar de eerstejaars binnenkwamen. Ze kon zich nog heel goed herinneren dat zij daar liep. Alles was precies zoals haar ouders het hadden verteld. En toen had ze haar afdelingsgenoten leren kennen en een geheel nieuwe familie ontmoet. Ze hoopte op mooie aanwinsten voor Ravenclaw. Dan ging de rest vanzelf.

Feel the fire, but do not succumb to it.

29 nov 2015 - 17:09 Siwicki is offline

Siwicki 2883

JULES NICHOLAS MURRAY
Slytherin • 17 • 6th year • halfblood
Mama, we're all full of lies. Mama, we're meant for the flies. And right now they're building a coffin your size. Mama, we're all full of lies.

Het was weer het begin van het schooljaar, en dat betekende dezelfde droom die hij elk jaar had. Midden in de nacht was hij rechtovereind geschoten in zijn bed, het zweet op zijn voorhoofd en druipend over zijn rug.
Het was de droom die hij elk jaar had, mistens één keer, en telkens in de nacht voor het terugkeren naar Hogwarts. Vorig jaar had Jules er voor gekozen om dan maar helemaal niet te slapen, maar ook dat leek niet te helpen, en daarnaast had hij door het kleine beetje slaap dat hij had gehad de volgende dag een enorm ochtendhumeur. De droom wist zich, hoe dan ook, aan hem op te dringen.
Elk jaar weer probeerde hij het te vergeten, zich er overheen te zetten, en elk jaar bleven de beelden voorbij flitsen op zijn netvlies. Hij had het nog nooit met iemand gedeeld, niet met zijn tante of zijn zusje, laat staan een van zijn 'vrienden', voor zover hij die had. Hij deelde zijn emoties sowieso niet met mensen.
Er waren maar amper mensen met wie hij praatte, en er waren naast een aantal docenten geen mensen op deze school die wisten van de oorzaak van zijn nachtmerries, zijn chagrijn of zijn wantrouwende gedrag. Niet zo vreemd, toch, dat hij mensen wantrouwde nadat zijn vader, de grootste held in zijn leven, zijn moeder in koelen bloede ombracht?
Het was, zoals elk jaar, lastig voor hem geweest om zijn tante en zusje achter te laten. Elke keer weer knaagde aan hem een raar soort schuld, een angst; wat nou als..?
En zoals elk jaar schudde hij deze gedachten weer van zich af en wist hij zich in zijn koele, boze rol te laten glijden.
Het deed hem goed om weer terug te zijn op Hogwarts. Hier hoefde hij met niemand te praten, voor niemand te zorgen, niet bang te zijn. Hier was hij 'gewoon' Jules, een van de studenten. Niemand kende hem echt, niemand wilde iets van hem en dat was insgelijks.
Hij haalde een hand door zijn haar, dat lichtelijk omhoog stond, en vouwde de kraag van zijn witte blouse iets meer omhoog. Zijn gelaatsuitdrukking stond, zoals altijd, op 'onverschillig' en 'nonchalant', met een snufje 'mysterieus'.
Aan de Slytherin tafel was het nog redelijk rustig, en hoewel hij er een hekel aan had om ergens als eerste te zijn, liet hij zich toch maar aan de tafel zakken.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

29 nov 2015 - 17:12 EASE is offline

EASE 14238

E V E L Y N L A U R E L C R A W F O R D
“Success is not final, failure is not fatal; it is the courage to continue that counts.”
Gryffindor — 16/6th year — Chaser— Halfblood — Outfit

MET EEN BREDE GLIMLACH OP MIJN GEZICHT LIEP IK NAAR HET
kasteel toe. Zelda liep naast me en ook om haar lippen, lag zoals vaak, een grijns. Ik richtte mijn blik op het kasteel, en ik kon niet laten even na te denken hoe blij ik was weer terug te zijn op Hogwarts. Het was niet zo dat het thuis niet fijn was geweest, integendeel, het was juist ook wel fijn geweest om weer thuis te zijn. Maar na een paar weken begon ik alweer terug te verlangen naar Hogwarts, en zeker nu ik er weer was voelde ik me een stuk blijer. Ergens tussen deze mensenmassa liep ook mijn broertje rond, en hoewel hij nooit echt moest huilen, was het vanochtend vroeg weer drama geweest toen we naar het station vertrokken. Ik had enkel met mijn ogen gerold en tegen hem gezegd dat hij zich, als de Gryffindor die hij was, moest vermannen en niet zo aan moest stellen. Mijn ouders hadden me boos aangekeken en gezegd dat ik wat liever tegen hem had moeten doen en hem juist had moeten troosten, maar daar was ik het niet mee eens geweest. Ze hadden ook nog geprobeerd hem bij mij te laten zitten in dezelfde coupe, maar dat had ik al helemaal niet toegestaan, aangezien hij heus wel zelf naar zijn vrienden toe kon lopen. Nog altijd vroeg ik me af hoe het mogelijk was dat dat joch in dezelfde afdeling was gekomen als ik, en niet in Hufflepuff, waar mijn zus ook had gezeten. Het was totaal niet koud buiten, maar toen we binnenkwamen werd ik toch overwelfd door de aangename warmte in het kasteel. Om me heen hoorde ik allemaal mensen praten, en veel mensen vonden elkaar terug na een lange vakantie en wisselden verhalen uit. Aangekomen in The Great Hall vormde zich er een tevreden glimlach op mijn gezicht, en liep ik zelfverzekerd naar de Gryffindor tafel en zo af en toe glimlachte ik naar iemand die me bekend voorkwam. Daar aangekomen liep ik richting het midden van de tafel, om daar plaats te nemen.
"Duss, Zel," begon ik, "Al benieuwd naar wat voor'n kinderen er dit jaar in Gryffindor zullen worden ingedeeld?" vroeg ik mijn beste vriendin. Vorig jaar was er een jongetje geweest wat een beetje té vol van zichzelf was geweest, en hij was bijna verdronken in het meer toen hij wou bewijzen dat hij de octopus die daar leefde kon aaien. Bij de gedachte aan de jongen, die daarna een stuk stiller was geworden en zich had gerealiseerd dat hij lang niet alles kon wat hij dacht te kunnen, schudde ik even met mijn hoofd.

take me back to the basics and the simple life

29 nov 2015 - 17:37 Bishou is offline

Bishou 1676

LIA ROSE CARTER
Ravenclaw ~ 6th year ~ Pureblood

Bijna de hele dag had Lia niks gezegd. Niet omdat ze geen zin had in school en verlegen was ze ook niet. Simpelweg omdat ze niemand die ze kende was tegengekomen. Dat heb ik weer, was het eerste wat door haar heen was gegaan. Uiteindelijk besloot ze met een stel onbekenden uit Gryffindor te gaan zitten, die meteen nieuwsgierig een gesprek met haar begonnen. Lia had meegepraat, alsof ze de vierdeklassers graag had willen leren kennen, maar om eerlijk te zijn had ze helemaal geen behoefte om bevriend te raken met een paar kinderen die ten eerste veel jonger dan haar waren en die ze ten tweede, nooit echt meer zou spreken. Na een uurtje was ze in slaap gevallen, wat ze eigenlijk wel jammer vond. Dit was haar laatste reis naar Hogwarts als een leerling en nu had ze die niet echt meegemaakt. Toen Lia de Great Hall binnenliep, kreeg ze hetzelfde gevoel als toen ze vorig jaar naar binnen liep. En dat jaar ervoor, en dat jaar ervoor. Het gevoel van een nieuw begin, een frisse start. Ze nam zichzelf voor om dingen te verbeteren dit jaar, zodat ze ze goed kon afsluiten. Ze zou betere cijfers gaan halen voor de vakken die ze moeilijk vond en ze zou meer gaan trainen. Eventjes stond het meisje stil om van het moment te genieten en liep toen, met een zelfverzekerde glimlach die haar lippen sierde, verder de Great Hall in. Aan elke tafel zag ze al wat mensen zitten en sommigen kende ze zelfs. Na even rondgekeken te hebben liep ze naar haar afdeling toe, waar ze al een paar van haar klasgenoten zat. Lia liet zichzelf aan de tafel zakken en glimlachte naar de anderen aan de tafel. 'Hallo allemaal!'

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 17:38 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

29 nov 2015 - 17:45 reguluswife is offline

reguluswife 37248

FLORENCE EILIDH DEFOREST

HUFFLEPUFF || PUREBLOOD || SIXTEEN || SIXTH YEAR || SEEKER

We are young, we are gold, trying things we didn’t know

Florence was blij dat de treinreis eindelijk afgelopen was. Normaal vond ze de treinreis leuk, ze vond het fijn om iedereen weer te kunnen zien, maar nu moest ze van haar ouders bij Sage zitten voor de gehele reis. Ze had dat natuurlijk kunnen negeren en gewoon bij haar vrienden kunnen gaan zitten, maar sowieso dat haar zusje, Elsie, dat dan doorgespeeld had aan haar ouders. Als haar moeder niet zo ziek was had het wel gekund, maar als ze dat nu zou horen, zou dat haar enkel meer stress geven en dat wilde Flo niet op haar geweten hebben, dus had ze de gehele reis bij Sage in de coupé gezeten. Ze had voornamelijk uit het raam gekeken, en enkel een opmerking gemaakt wanneer Sage weer eens iets zei wat absoluut niet kon, wat nog redelijk vaak was. Flo dacht niet dat ze daar ooit aan zou wennen.
Toen ze de Great Hall bereikten, liep Florence, zonder nog iets tegen Sage te zeggen, naar de Hufflepuff tafel. Het liefste wilde ze nu met Evander praten, om haar frustraties van dat stomme gearrangeerde huwelijk kwijt te kunnen, maar gezien hij niet in haar afdeling zat ging dat lastig. Niet dat ze het anders wel gezegd had, want niet de hele tafel hoefde het te weten. Ze zou hem morgen wel opzoeken.
Haar blauwe ogen gleden over de Hufflepuff tafel en haar gezicht lichtte op toen ze Tedrick zag zitten. 'Hoi Teddy,' glimlachte ze breed en toen ze eenmaal naast hem zat, sloeg ze haar armen om hem heen voor een knuffel. Het kon haar op dat moment niet veel schelen dat het niet gepast was om een jongeman een knuffel te geven in openbaar.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

29 nov 2015 - 19:01 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 18:31 ]

29 nov 2015 - 19:25 Siwicki is offline

Siwicki 2883

VERONICA 'RONNIE' GEORGE
Hufflepuff • 16 • pureblood • chaser • 6th year

Een beetje gedesoriënteerd keek ze op. De vork, die ze nog steeds in haar bezit had, glipte met een luid kabaal uit haar handen en liet een kras achter op haar bovenbeen.
Wie had er zojuist tegen haar gepraat? Aan de ietwat vragende blik van Sophia wist ze af te leiden dat het de vraag bij haar vandaan was gekomen. Dat hoopte ze ten minste maar, want Veronica was niet al te goed in conclusies trekken. Weer een toevoeging bij het lijstje van dingen die ze niet kon. Het verbaasde haar een beetje dat het meisje ook maar probeerde om tegen haar te praten - dat had ze in de afgelopen jaren nog niet één keer gedaan, terwijl ze toch in dezelfde afdeling thuishoorden.
"Vakantie?" Ze herhaalde het woord om te doen alsof ze wel degelijk geluisterd had. "Waardeloos." Ze plukte met een glimlach wat aan de servet voor haar op de tafel en glimlachte. Goed zo, Ron, je bent zowaar met iemand in gesprek.
"En hoe was die van jou?" Stiekem stopte ze een druif, die op een van de grote schalen lag, in haar mond en liet ze het vruchtje in haar mond ontploffen terwijl ze met de rug van haar hand het kleine beetje sap van haar lippen veegde.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

29 nov 2015 - 20:09 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 18:31 ]

29 nov 2015 - 20:23 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mason Aslan Von Leirko

_______________________________________________________________

Gryffendor s 6th Year s Pureblood s Chaser

_______________________________________________________________

Met forse stappen liep Mason de Great Hall binnen en beet even nerveus op een irriterend velletje aan zijn onderlip. De jongen was altijd al een beetje het nerveusere type geweest, zeker als het ging om grote gebeurtenissen of verantwoordelijkheden. Nu hij eindelijk een zesdejaars was moest hij een voorbeeldige leerling zijn en zou hij koste wat het kost ervoor zorgen dat Gryffendor de meeste punten zou scoren, hoewel hij het niet zou kunnen laten om nog steeds zijn grappen uit te halen én de regels vast en zeker zou gaan overtreden... Tja iedereen kende hem hoe dan ook wel.
Mason was blij eindelijk in het vertrouwde Hogwarts te zijn.De geur van oude tovenaars en het geluid van zeurende geesten deden hem grijnzen, geweldig toch zo'n abnormale toverschool.
Uit zijn blazer haalde hij een toffee uit waarvan hij het goudkleurige papiertje ontrafelde en de zoetige smurry in zijn mond stak. Het enigste leuke aan de treinrit vond hij toch de snoepen die hij kon kopen met de pennies die hij had verdient door samen met zijn vader wat klusjes op te knappen.
Smekkend op de plakkerige boel dacht hij niet meer aan de stressige momenten maar eerder aan het vreugdige moment nu hij zijn vrienden zag zitten aan de tafels. Hoewel zijn vrienden overal wel zitten en hij hen het liefst allemaal dood knuffelde mocht hij enkel aan zijn eigen afdelingstafel zitten en rende hij dus als een klein kind door de snoepwinkel op zoek naar chocolade kikkers.

Met een nieuwsgierige blik zocht hij een bekend gezicht in de menigte en zag Evelyn en Zelda zitten. Meteen verscheen een grimas om zijn lippen waarna hij wat geweldig bij hen aan de banken schoof. "He ! Hoe gaat 'ie? "

Mary-Louise Aura Webb

_______________________________________________________________

Slytherin s 6th Year s Halfblood s

_______________________________________________________________

Met een geïrriteerde zucht haalde Mary-Lou een hand door haar blonde haren. Hoewel de meeste anderen hun lokken keurig samenbonden hield zij het net los en haperde ze even door enkele haar klitten welke haar nog meer begonnen te irriteren. Nee Mary-Louise had geen fijne rit achter de rug.
Enkele kleine eerstejaars hadden haar coupé binnen gestormd zoeken achter een weglopende chocolade kikker en een derdejaars hufflepuff begon telkens te schreien als ze naar het kind keek. 'Vervelende mensen' dacht ze en met normale passen liep ze richting de Great Hall. Waarom was ze ook alweer te koppig om naar haar vrienden te zoeken op de trein?
Even staarde ze naar haar zwarte wat afgesleten schoenen en haalde ze even diep in. Het was vreemd om weer op een school te komen waar je reputatie en status erg telt. En Lou wilde namelijk niet als het doetje van Slytherin overkomen dus zette ze haar bitchface op en keek met haar groene ogen rond eens ze de Great Hall binnen was en liep dan naar haar tafel toe waar ze Janel zag zitten en niet veel verder nog enkele bekende gezichten. Dus plofte ze zich tegenover de blondine waarbij ze even met haar arm tegen een warm en stevig iets stuikte en keek even naar de man naast haar. Jules Murray. Een jongen kon ze hem niet echt meer noemen en even twijfelde ze of ze hem wel moest begroetten of niet. "Murray" zei ze dus maar met een klein knikje, en dan grijnsde ze even naar Janel. "Dus laat ik maar vriendelijk zijn." begon ze en spuugde bijna het woord vriendelijk uit. "Hoe was jullie vakantie?" Even kort blikte ze naar de jongeman naast haar die zowat een hoofd groter was dan haar en daarna keek ze naar haar 'vriendin' - te zien in welke bui ze is-

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 20:23 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

29 nov 2015 - 20:26 Arcturus is offline

Arcturus 23120

MAT

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

29 nov 2015 - 21:30 Siwicki is offline

Siwicki 2883

VERONICA 'RONNIE' GEORGE
Hufflepuff • 16 • pureblood • chaser • 6th year

"Oh," mompelde ze, een tweede druif van de schaal pikkend. "Een hele zomer bij mjn familie."
Ze kauwde op de druif en wachtte geduldig af tot ze het ding kon doorslikken voordat ze verder praatte. "Ze zijn nogal... strict."
Dat was nog zacht uitgedrukt, haar ouders waren voornamelijk gewoon constant boos. Wat Ronnie ook deed, ze kon het niet goed doen. Haar volle naam werd zo ongeveer de hele vakantie door het huis gebulderd, omdat elk ding dat misging natuurlijk háár schuld was. Nou kon ze niet ontkennen dat het ontploffen van het toetje en het kwijtraken van haar moeder's oorbellen haar aan te rekenen waren, maar daar hield het dan ook op.
Ze kon niet wachten tot ze zeventien werd, zodat ze buiten haar ouders' verantwoordelijkheid zou vallen en ze eindelijk op haar eigen benen kon staan. Ze was immers intelligent genoeg, een baantje vinden zou wel lukken en geld verdienen kwam later wel.
"Jouw vakantie was vast geweldig, niet?" Ze overhandigde het meisje een druif en glimlachte. "Met je hele familie, met wie je het goed kunt vinden.." Ze kauwde nogmaals op een druif en haalde haar schouders op.

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 21:31 ]

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

29 nov 2015 - 21:43 Siwicki is offline

Siwicki 2883

"Dolletjes, Webb," mompelde hij als antwoord op Mary-Louise's vraag. Waarom praatte ze überhaupt tegen hem? Waarom reageerde hij überhaupt?
Het sarcasme droop van zijn stem af en het kon hem zo goed als niets schelen. Stel een domme vraag, krijg een dom antwoord.
Vakanties waren leuk toen je nog klein was. Nu was het alleen maar het uitstellen van verplichtingen, om een zomer lang helemaal niks te doen. Natuurlijk had hij wel genoten van een aantal weken vrij, maar écht vakantie vieren kon hij al jaren niet meer. Deze vakantie was er eentje in de rij 'prima, het kan niet erger dan de vakantie waarin ik elf werd', en de vakanties hierna zouden allemaal ongeveer hetzelfde worden.
Een aardig persoon zou nu vragen hoe háár vakantie was geweest, maar was hij een aardig persoon? Niet echt, hè?
Niet dat het hem niet interesseerde, maar het interesseerde hem nou ook weer niet genoeg om er naar te vragen.
Hij keek kort naar het meisje naast hem en richtte zijn ijzige blik toen weer op zijn handen, die gevouwen op de tafel lagen.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

29 nov 2015 - 22:22 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mary-Louise Aura Webb

_______________________________________________________________

Slytherin s 6th Year s Halfblood s

_______________________________________________________________

Haar groene ogen schoten meteen naar Murray toen hij zijn mond opende, iets wat ze niet verwacht had. Ze tilde één van haar donkere wenkbrauwen op en een spottend lachje verliet haar lippen eens ze zijn sarcasme hoorde. "Dat is voor het eerst, dacht dat je je tong had ingeslikt al deze jaren." zei ze wat neerbuigend en stak wat te eten in haar mond en kauwde even. Ze had hem al enkele keren horen praten maar aangezien hij nooit een woord met haar had gewisseld verraste het haar wel, maar langs de andere kant vond ze hem vervelend door zijn sarcastische ondertoon. "Zijn er nog andere trucjes die je kunt waar we niet van af weten? " vroeg ze op een uitdagende en licht speelse toon. Ze had zin om de jongen wat meer uit zijn comfort zone te halen en anders moest hij maar ophoepelen. Zij zat hier nu en had ook geen zin om zich te verplaatsen. Haar kille blik had ze op de bruinharige jongen gericht en probeerde even zijn blik te vangen, hoe dan ook had ze een lichte grijns om haar volle lippen en genoot ze wel wat van de aandacht - dat hij waarschijnlijk eerst niet wilde geven- Daarbij kon ze haar frustraties van net even uiten.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

29 nov 2015 - 22:41 Siwicki is offline

Siwicki 2883

"Trucjes?" Hij rolde kort met zijn ogen en keek het meisje aan. Hij moest haar meegeven, lef had ze zeker. Er waren maar weinig mensen die hun mond durfden open te trekken naar Jules. "Ja hoor, maar die zijn niet geschikt om hardop uit te spreken."
Hij knipoogde ironisch naar haar en rolde de mouwen van zijn trui omhoog, om zijn gebruinde en gespierde armen bloot te geven. Op zijn veertiende verjaardag had hij besloten nooit meer zwak en slap te zijn, en begon hij met sporten. Dat had de jaren daarna zeker zijn vruchten afgeworpen.
Zijn tante zou hem slaan als ze hoorde hoe hij tegen dit meisje praatte. Zijn moeder ook, trouwens, maar dat ging iets minder makkelijk. De vrouwen in zijn leven hadden hem geleerd om altijd netjes en beleefd te zijn, nooit vulgaire dingen te zeggen en meisjes altijd op handen te dragen als een ware gentleman. Maar goed; dat paste nou eenmaal niet bij de nukkige, mysterieuze jongen als wie hij zich voordeed.
"En hoe zit het met jouw trucjes? Hebben je baasjes je eindelijk 'zit', 'af', en 'blijf' geleerd?"

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

30 nov 2015 - 14:48 scarletwitch is offline

scarletwitch 3134

Janel "Nel" Gabrielle Dastreé
"I know what people think about me, and I know it's hard to change someones mind once it is made up."
Seeker ¤ Slytherin 6th year ¤ Pureblood

Ik let heel even niet op, maar de stem van Mary-Lou haalt me uit mijn gedachten. "Murray," zegt ze. Ze grijnst even naar me en ik grijns terug.
"Dus laat ik maar eens vriendelijk zijn. Hoe was jullie vakantie?" Veel tijd om te reageren heb ik niet, want Murray begint te praten. Vaak heb ik hem niet horen praten. Langzaam ontwikkeld zich een gesprek tussen de twee en ik draai een lok haar om mijn vinger. Als het eindelijk stil is tussen Mary-Lou en Murray begin ik te praten.
"Mijn vakantie was, waardeloos. Ouders die de hele tijd lopen zeuren over alles. Ugh." Ik denk even aan Samantha die ook al aan het zeuren was over hoe ik me moest gedragen op school. Alsof ik me aan die regels houd. Mijn blik schiet over de lerarentafel en ik zie het schoolhoofd zitten. Hij weet ook wel dat ik niet de vriendelijkste ben en dat is dan nog zacht uitgedrukt. Mensen rennen vaak voor mij weg als ze mij zien. Ik ben natuurlijk ook best wel eng. Of zoals mam zou zeggen: een irritant kind dat zich moet gedragen als een 16-jarige die een goede heks is. Ik kijk Mary-Louise aan enleg mijn handen op tafel. "Hoe was jouw vakantie?" vraag ik dan.

[ bericht aangepast op 30 nov 2015 - 14:48 ]

all because i liked a girl

Index RPG Actieve Topics Zoek