Ik voel me super ongelukkig - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik voel me echt zo, zo slecht. Sommige is het vast al opgevallen in het lucht je hart topic.
Gister is het heel erg uit de hand gelopen thuis en hebben mijn ouders mij in de avond (20:00 uur) uit huis gezet. Ik moest wat spullen pakken en opa kwam me ophalen met de auto. Nu verblijf ik bij mijn opa en oma tot en met zondag, daarna kan ik terug naar huis (waar ik niet zo zin in heb) en mag ik alleen nog maar boven zijn. Eten wordt voor me gemaakt en dat mag ik beneden opeten, maar daarna moet ik weer naar boven. Alleen als zij niet thuis zijn zou ik beneden mogen zitten.
Dit heb ik allemaal van mijn oma gehoord en ik voel me daar echt klote over. Maar waar ik me nog meer klote over voel is dat ik 3 maanden de tijd heb om iets te zoeken om te gaan wonen.
Het is duidelijk dat ze me niet meer willen hebben, waarom zouden ze ook. Ik doe toch niets goed volgens hen.
Ze horen alleen de negatieve dingen die ik zeg, ze horen dingen die ik NIET zeg en ze zien alleen maar de troep die ik achterlaat. Ik laat hun uitpraten als zij iets willen melden of uitleggen, maar als ik iets uit wil leggen of rustig iets probeer te melden wordt er meteen doorheen geschreeuwd. Vinden ze het gek dat ik dan boos wordt? Blijkbaar wel, want ik ben nu de boeman en gebeten hond.
Ik zie het allemaal even niet meer zitten
Ik heb ook niemand om erover te praten, want opa en oma doen er geen uitspraak over als ik tegen ze vertel wat er dwars zit. Mijn psycholoog duurt nog lang voor ik daar een afspraak heb en ik snap helemaal niet hoe ik dat allemaal moet doen...
Nu ben ik vanmiddag weer, stiekem (wil niet dat oma het weet, ze maakt zich al druk om mijn melatonine), aan mijn kalmeringstabletten begonnen. Het weet me wel wat te kalmeren, gelukkig.
Er speelt nog meer, maar dit is het grootste pobleem. Met de rest wil ik jullie niet lastig vallen.

Ugh

[ bericht aangepast op 12 nov 2015 - 19:17 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Jonty schreef:

Yolanda:
Weet je hoe vaak ik mijn excuus al heb aangeboden en hoe vaak dat al is afgeslagen? Te vaak om op twee handen te tellen.
Er valt niet te praten met ze. Telkens als ik iets zeg is het niet waar of klopt het niet volgens hen. En als ik de tijd krijg om überhaupt uit te praten, barst de bom meteen. We hebben al zo vaak met elkaar om de tafel gezeten, maar telkens maakte dat alles erger dan dat het was. Gister was gewoon de druppel voor iedereen, terwijl het om een heel onzinnig iets ging.

Ik weet niet of jullie dat al geprobeerd hebben, wij praten ruzies meestal uit met een ''tussenpersoon'' die een soort van rechter speelt. Beide partijen doen om de beurt hun zegje, zonder dat de ander daar doorheen praat, waar de ''rechter'' dus op toeziet. Beide partijen moeten de boodschap bij zichzelf houden (ik merk dat ik me er erg aan irriteer dat...) waar daarna de andere partij weer op regaeert met een ''ik-boodschap.'' Dan vraag je aan beide partijen welke oplossing ze graag zouden zien en kom je mogelijk tot een aanvaardbaar comprimis.

Althans zo gaat het bij ons, het duurt lang, maar het werkt echt heel goed. De ''rechter'' moet wel de orde goed kunnen bewaren, anders wordt het alsonog een zooitje.
Maar die persoon bestaat vast wel, en het uitpraten op een goede manier met een tussenpersoon is beter dan een open wond houden.

Ik hoop dat je hoer wat aan hebt, en heel veel sterkte en een grote knuffel dwars door je scherm heen. (voel je hem? Ik ben wel klein, dus je moet naar beneden kijken (': Sterkte en succes!!)

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

HANAYA schreef:
Misschien stom da'k het zeg, maar kun je niet die drie maanden bij je opa en oma blijven wonen en daar wat gaan zoeken? Waarom ik dat zo zeg, is dat ik het ongelofelijk naar en onrechtvaardig vind dat ze jou, iemand van 19 jaar en geen kind meer, uit huis kicken en vervolgens huisarrest geven. Misschien dat je het wel zo asociaal bont gemaakt heb dat je ouders er klaar mee zijn, maar dan nog. Je geeft zelf aan dat ze weigeren naar jou te luisteren. In opvoeding is het niet alleen maar eenrichtingsverkeer, al wil je je kind zo af en toe wel hardhandig de mond snoeren.
Heb je geen vrienden of andere familieleden? Of iemand om overdag heen te gaan? Dan ben je ook bij je ouders weg. Ik weet niet of dat kan?
Het is wel een fucked up situatie hoor. Sterkte ;o

Dit, inderdaad. Het lijkt mij voor iedereen toch wel beter als je wat langer bij je opa en oma blijft (mits dit mogelijk is, natuurlijk). Hierdoor krijgen jij en je ouders even wat tijd om adem te halen en na te denken en ben je toch bij familie die voor je kan zorgen.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

In het verleden hebben de gezinstherapiën gehad, hebben we vaak rond de tafel gezeten en veel dingen besproken, maar het helpt niets. Als ik aan kom zetten met een rechter-rollenspel gaan ze me uitlachen. Er is er ook een in huis die zijn poot met deze dingen stijf houd en dat is mijn vader. Alsof hij niet wil dat het veranderd of zo. Leuk he...

Bij mijn opa en oma blijven is geen optie. Dat redden zij niet kwa geld, maar ik trek dat zelf ook niet. Mijn oma heeft een best opvliegend karakter en ik voelde me vandaag al super ongemakkelijk daardoor. Dus ja, enige optie is om thuis te blijven. Misschien gaat het 3-maanden limiet weg, ik hoop het, maar dan moet ik echt mijn best gaan doen. Maar als mijn ouders zo kut blijven doen, kan ik moeilijk lief en leuk blijven... struggles...

---

Ich liebe dich 27.12.23

SonOfGondor schreef:
(...)

Kan ik me voorstellen. Alleen ik heb niet het idee dat je ouders het beter maken. Heb je gedacht over een studentenhuis ofzo? Dan heb je meer mensen om je heen? Of misschien kun je samen met een vriend(in) een appartement huren?

Een studentenhuis? No way gose, mij niet gezien. Nope, nope, nope.
Ik heb het een tijd geleden met mijn beste vriendin erover gehad, maar zij is nog niet klaar om uit huis(boot) te gaan. Snap ik ook wel, ze heeft het goed daar. Daarbij hebben we beiden ook geen inkomen en studeren we nog.
Enige inkomen die ik heb is mijn stufie en daar betaal ik al mijn rekeningen van...

[ bericht aangepast op 12 nov 2015 - 21:43 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Jonty schreef:
(...)

Een studentenhuis? No way gose, mij niet gezien. Nope, nope, nope.
Ik heb het een tijd geleden met mijn beste vriendin erover gehad, maar zij is nog niet klaar om uit huis(boot) te gaan. Snap ik ook wel, ze heeft het goed daar. Daarbij hebben we beiden ook geen inkomen en studeren we nog.
Enige inkomen die ik heb is mijn stufie en daar betaal ik al mijn rekeningen van...

Dat kan ik me heel goed voorstellen, hoor. Ik zou het ook nooit willen. Is een bijbaantje een optie? Anders zou je aan bijlenen kunnen denken. Het klinkt slecht, maar de rente is vrij laag en het klinkt of het je zou helpen.

---

Rest in Peace, Son of Gondor

SonOfGondor schreef:
(...)

Dat kan ik me heel goed voorstellen, hoor. Ik zou het ook nooit willen. Is een bijbaantje een optie? Anders zou je aan bijlenen kunnen denken. Het klinkt slecht, maar de rente is vrij laag en het klinkt of het je zou helpen.

Ik word nergens aangenomen omdat ik geen werkervaring heb... hoe krijg ik werkervaring als ik niet wordt aangenomen. Daarbij neemt mijn studie echt zoveel tijd in beslag en werkt dat echt op de toppen van mijn dinges. Idk hoe dat heet.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Oh, dat is inderdaad echt een onwijze rot situatie. Het enige wat ik je kan bieden zijn een knuffel en een luisterend oor. Dus als je iets kwijt wilt, zoek mijn pb op. Ik kan misschien geen advies geven, maar ik kan zeker "luisteren" zover het luisteren is als je het typt (;

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Ik vind het nog steeds jammer om te horen, ik snap dat je je rot voelt. Hopelijk kan je een beetje op adem komen nu je bij je oma en opa bent en hopelijk gaat het snel weer beter. Het is wel stom dat je van je oma moet horen hoe het zal zijn als je thuis komt, alleen maar boven zitten, wauw zeg... Je weet dat je altijd bij me terecht kan als er wat is, dus hou je vooral niet in en spam me maar vol als je daar behoefte aan hebt. Heel succes en sterkte!

---

16 - 09 - '17

Jonty schreef:
(...)

Ik word nergens aangenomen omdat ik geen werkervaring heb... hoe krijg ik werkervaring als ik niet wordt aangenomen. Daarbij neemt mijn studie echt zoveel tijd in beslag en werkt dat echt op de toppen van mijn dinges. Idk hoe dat heet.

Ik kan alleen maar zeggen: blijf proberen! Ik moet wel 200 keer hebben gesolliciteerd voordat ik mijn huidige baan kreeg. Tenminste, als je een baan wilt, natuurlijk, want ik kan me voorstellen dat het lastig te combineren is met je studie. Ik weet niet hoe ver je volgende afspraak met de psycholoog is, maar misschien kan hij/zij je werken of je verwijzen naar mensen die je wel kunnen helpen?

---

Rest in Peace, Son of Gondor

Jonty schreef:
(...)

Een studentenhuis? No way gose, mij niet gezien. Nope, nope, nope.
Ik heb het een tijd geleden met mijn beste vriendin erover gehad, maar zij is nog niet klaar om uit huis(boot) te gaan. Snap ik ook wel, ze heeft het goed daar. Daarbij hebben we beiden ook geen inkomen en studeren we nog.
Enige inkomen die ik heb is mijn stufie en daar betaal ik al mijn rekeningen van...

Je ouders zijn tot je 21ste financieel verantwoordelijk voor je. Omdat je volgens de wet dan pas echt volwassen bent en op je eigen benen moet kunnen staan. Ik weet niet wat je moet doen, als je ouders dit dus weigeren, maar ik zou het even opzoeken als ik jou was. Want dit mag volgens de wet dus gewoon niet.
Verder heel veel sterkte.

[ bericht aangepast op 12 nov 2015 - 22:52 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''