[MSV] Abduction - Speeltopic - Speeltopics

Zes jongens, zes criminelen, zes misbruikers, houden enkele jonge meisjes al een paar jaar vast. De villa waar ze in wonen zit heel goed in elkaar en geen enkel meisje is er ooit uit ontsnapt. Bovendien hebben ze allemaal een vreemde ketting aan, als ze toch een stap uit het huis doen, geeft het hen een elektrische shok. De meisjes worden misbruikt door de jongens, en zijn ook al vaak naar feestjes gegaan met de ergste mensen. Het is de nachtmerrie van elk meisje, en het is erg moeilijk om er wat tegen te doen. Maar na die twee jaar komt er nog het slechtste nieuws van al, één van de meisjes moet worden verkocht ! De criminelen hebben niet meer genoeg geld, en moeten dus één van hun slachtoffers aan klanten, die erg veel eisen verkopen. Word één van de meisjes echt verkocht ? Wie zijn de klanten ? Wat zullen de meisjes er aan doen ?

      Regels :
- Dit is een MSV, dus er is geen minimum aan woorden.
- 16+ is toegestaan.
- Zo vaak mogelijk reageren.
- Geen ruzie buiten de MSV.
- Vergeet niet dat de jongens geen lievertjes zijn, hou het dus realistisch altublieft.

      Jongens :
- Caleb Ferdill Cano - Allirian
- Tyler Jay Hale - Santanico
- Axton North Day - Sonder
- Keon Chase Young - Leithold
- Lukas "Luuk" Orlando Praxiteles - Whelve
- Björn Alexei Caligulae - Blagden

      Meisjes :
- Alison Miley Flavor - Allirian
- Ella Ruby Wade - Wander
- Calida Emerald Durante - Santanico
- Krista "Kris" Charlotte DiLaurentis - PaperTownsMargo
- Annette 'Anne' Rose Beauvau - Serenata
- Bradley Noelle Ackerman - Fukari

      Klanten :
- Carlos Enrique Montero - Cotrona
-
-

      Huis




Het begin
De meiden worden wakker en gaan naar de woonkamer waar de jongens al staan te praten. Deze avond organiseren de jongens een groot feest in hun feestzaal. De meisjes moeten er serveren, aan de bar staan en dansen. Vandaag moet iedereen zich klaar maken.

[ bericht aangepast op 2 okt 2015 - 20:05 ]

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

---

     
     
Bradley werd verschrikt wakker toen ze iemand hoorde gillen en met grote ogen keek het meisje om haar heen. Een geïrriteerde zucht verliet haar lippen toen haar blik op Ella landde. Het was niet de eerste keer, en zeker niet de laatste, dat Bradley zo werd gewekt en ergens bracht dat haar ook weer terug naar de realiteit, iets waar ze redelijk dankbaar voor was. Ze vond het zielig voor het meisje maar Bradley was van mening dat ze zich er over heen moest zetten en het accepteren. Althans, als het kwam doordat Ella gekidnapt was. Ze wist het niet helemaal zeker en had ook geen behoefte om een bevestiging van haar vermoedens te krijgen. Dat was immers niet Bradley's probleem.

Bradley haalde een hand door lokken heen waarna ze het in een rommelige knot boven op haar hoofd deed. Ze streek haar pyjama glad, wat bestond uit een wit hemdje en grijskleurige sweatpants, en liep gapend richting de woonkamer waar ze al enkele stemmen had gehoord.
"Goedemorgen, guys," zei het meisje met een iet wat geforceerde glimlach terwijl ze zich op een van de banken liet zakken. Ze zat in de kleermakerszit en had een kussen op schoot genomen waar ze zachtjes over heen streek. Haar gedachtes waren overal en nergens en zuchtend sloot ze haar ogen voor een aantal seconden.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

      Ella keek opzij naar Calida, die voor de spiegel haar make-up bijwerkte. Ze likte even met haar tong over haar lippen en knikte toen. "Ja, het gaat wel weer." Ze moest er maar het beste van maken. Een andere keus was er ook eigenlijk niet. Een kans om te ontsnappen was er niet en anders had het meisje daar toch het lef niet voor. Ella was veels te bang voor de jongens die hier in huis met harde hand regeerden. Veels te bang om gepakt te worden, en ze wist dondersgoed wat daar het gevolg van zou zijn. Nee, dat risico nam ze maar niet. Ella begon zich om te kleden en bond haar haar in een staart, waarna ze weer naar Calida keek. "Heb jij daar nooit last van?" vroeg ze toen wat aarzelend, "Van nachtmerries?"

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

BJÖRN ALEXEI CALIGULAE "Instruments of life can become instruments of mass destruction." "You lazy fucker", zei Björn toen hij earl grey uit de kast haalde waar zijn persoonlijke voorraad Twinings thee stond.Niet dat er echt veel mensen waren die thee dronken in het huis, van zijn persoonlijke stack moesten ze afblijven. Terwijl hij zich bezighield met de waterkoker antwoordde hij ook op Norths vraag. "Buiten 'A Brief History of Time' van Stephen Hawking, niet veel. Wacht jawel, de Spelbreker van Stephen King heb ik ook sinds aan mijn 'gelezen' lijst kunnen toevoegen. Ik wil het je wel lenen als je wil?", zei hij terwijl hij het kokende water over zijn theezakje goot. Hij pakte de tas met twee handen vast en negeerde de schroeiende hitte. Hij hoorde Bradleys stem de keuken in zweven, en die was toch net iets te vrolijk naar zijn zin, terwijl de vervelende Alison eten kwam halen in de keuken. "Flavor, geen eten in de woonkamer zonder toestemming, weet je nog wel", zei hij met een mierzoete, maar toch koude klank in zijn stem. De jongeman had er een grondige hekel aan als mensen aten in de woonkamer op plekken waar er niet gegeten moest worden. Hij gaf haar een waarschuwende blik en maakte duidelijk dat ze geen stap verder meer moest zetten. "Anyways, Hoeveel volk komt er eigenlijk vanavond?" vroeg Björn aan North in het Russisch, een taal die ze beiden spraken. hij wilde er ook zeker van zijn dat niemand anders het verstond, het was een beetje hun taal. Niemand die het echt begreep.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

KEON CHASE YOUNG

---

Het meisje liet zich niet afschrikken door zijn woorden, maar werd juist aangemoedigd om door te gaan met uitdagen.
'Waarschijnlijk wel, maar ik had vreemd genoeg veel zin om jullie dag te verpesten.' zei ze. Nog steeds liet hij zijn blik op de televisie hangen waar op het moment een programma over wereldrampen opstond, reuze interessant.
Vanuit zijn ooghoek zag hij Alison naar de keuken lopen waar ze een appel pakte. Voordat Keon op haar opmerking reageren kon, bekeurde Björn haar al voor het feit dat ze een appel pakte uit de keuken; iets wat ze helemaal niet mocht doen.
Fijn, vond Keon, hoefde hij dat kind tenminste niet te straffen. Hij wist genoeg manieren waarop hij haar kon straffen waarbij hij zichzelf ook nog plezierde, maar op het moment had hij gewoon even geen zin in gedoe.
'Waar zijn de andere dames?' zei Keon toen, nog steeds in de televisie, net hard genoeg om te kunnen horen. 'Wie heeft ze gezegd dat ze mogen treuzelen?'
Langzaam stond hij op en liep hij naar de kamer van de meisjes. Hij negeerde de blikken van anderen op zijn weg naar de kamer. Zonder enkele seconde te twijfelen en zonder blikken of blozen trok hij de deur open.
Hij ging in de kamer staan en trok de deur achter zich dicht. Hij wist maar al te goed dat vele jongens erg zouden genieten van de meisjes die net wakker zijn. Hij gunde het velen gewoon niet.
'Lukt het allemaal?' vroeg hij toen aan de meisjes. Hij had geen bijzondere klank in zijn stem, hij klonk gewoon aardig, maar bij hem kon je dat nooit echt vertrouwen.
Bradley zag hij niet meer in de slaapzaal. Hij keek even goed rond, maar hij kon haar niet vinden.
'Waar is Bradley?' vroeg hij de meisjes. Met moeite probeerde hij zijn ongerustheid te verbergen. Ze zou toch niet ontsnapt zijn? Één van de jongens had haar toch niet iets aangedaan?

[ bericht aangepast op 3 okt 2015 - 20:16 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Axton North Day       "Oh, this is heaven," mompelde North met gesloten ogen, terwijl hij de hete koffie door zijn keel voelde glijden. Hij moest toegeven dat hij misschien iets té vroeg was opgestaan, en dacht er aan om later nog een uurtje in zijn bed te gaan liggen. Hij reageerde niet op de opmerking van Björn - simpelweg omdat het waar was - , maar keek wel op toen Bradley de keuken binnenkwam.       Zijn ogen volgden haar goedkeurend totdat ze in de zetel neerzakte en hij enkel nog haar dot haar kon zien. Hij snoof lichtjes en nam nog een slok van zijn koffie, terwijl hij het kleine gedoe met Alison en haar appel verveeld in zich opnam. Eigenlijk kon het hem weinig schelen dat ze in de woonkamer at, hij deed het zelf ook wel eens, maar goed; regels zijn regels en je moest ze iedere keer handhaven, anders leerden ze het nooit. Niet dat ze anders ook alles perfect naleefden.       Nadat Keon de deur uitstapte om God weet wat te gaan doen, maakte North zich los van het aanrecht. Hij zette net een stap richting Bradley, toen Björn hem iets vroeg. Hij had enkele seconden nodig om naar zijn Russisch over te schakelen - aangezien hij het wel wat minder vlot kon spreken dan de andere man - maar antwoordde dan.       "Eénenvijftig, als ik me niet vergis. De zaal moet piekfijn in orde zijn, net zoals de meisjes. Het is chique volk dat afkomt, en hopelijk kunnen we ze overtuigen dat dit niet eenmalig hoeft te zijn." Hij zakte weer achterover en nam nog een slok. Toch kon hij het niet laten om even weer richting de zetels te kijken, al was het zo snel dat hij het zelf niet echt door had.

[ bericht aangepast op 7 okt 2015 - 0:18 ]

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Ze keek Ella aan en schudde toen haar hoofd. Calide was een van de meisjes die hier al langer zat, als ze zich niet vergiste het langste. Daarom had ze het een beetje op haar genomen om de rest te kalmeren, zover het kon. ''Alleen in de eerste twee maanden, daarna is het min of meer normaal voor me geworden. Nou ja... Normaal.. Je weet wat ik bedoel.'' antwoordde ze daarom ook met kalmte in haar stem, gesierd door een licht Spaans accent. Ze wou net wat zeggen toen de deur openvloog en ze keek naar een van de jongens die nu binnenstond, Keon. Toen hij zijn woorden hoorde hield ze nonchalant haar schouders op en kamde ondertussen haar donkere lokken nog eens door. ''Ze was er gisteravond nog, niet op gelet toen ik wakker werd.'' antwoordde ze op hem en ze wierp nog een korte blik op Ella. ''Besides, het is niet alsof ze kan ontsnappen hier.. Right?''

---

El Diablo.

Alison Miley Flavor

      Björn leek niet akkoord te zijn met het feit dat Alison in de woonkamer at en dat zei hij ook. Ze wist door de blik in zijn ogen dat ze maar beter deed wat er van haar verwacht werd. Geïrriteerd stond ze weer op. Na nog een hap van haar appel te hebben genomen gooide ze hem in de vuilbak. Ze had enorm veel zin om hetzelfde te doen met de jongens. Als ze ooit de kans zou krijgen zou ze geen moment twijfelen. "Nu blij ?", vroeg Alison met een duidelijke fake glimlach. Ze gooide haar haren naar achter en probeerde te begrijpen wat Björn en North zeiden. Het meisje had het altijd al vreselijk gevonden om die twee niet te kunnen begrijpen, als ze Russisch spraken.

[ bericht aangepast op 4 okt 2015 - 0:30 ]

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

BJÖRN ALEXEI CALIGULAE "Instruments of life can become instruments of mass destruction." Björn knikte goedkeurend toen er Russisch terug kwam van North. Hij wist dat de jongeman er niet helemaal vloeiend mee was, terwijl hijzelf opgegroeid was met het Russisch van zijn vader. Achteraf gezien is hij blij dat hij ooit zijn best had gedaan om de taal te leren toen hij jong was. Het is voor hem dan ook overduidelijk hoe moeilijk zijn studies Nederlands hem afgaan. Hij luisterde met aandacht naar de man voor hem, terwijl hij vanuit zijn ooghoeken dat kreng in het oog hield. "North, mijn vriend, als het dat soort is, is het een reden te meer voor mijn om er zeker te zijn. 51 is een redelijke opkomst voor die categorie van mensen, moet ik eventueel nog een les etiquette inlassen om er zeker van te zijn dat ze terugkeren?" vroeg hij terwijl hij zag hoe Alison haar ontbijt de vuilbak in wierp. Haar opmerking erna schoot echter wel in het verkeerde keelgat. "Jij vuile hoer", zei hij, nog steeds in het Russisch en met een lichte stemverheffing en greep haar bij de keel. Hij schakelde over naar zijn Engels en kneep hard genoeg om de dame in ademnood te brengen, maar niet te doden. "Het is dat je nog nodig bent vanavond, maar ik krijg je nog wel", zei hij, het was duidelijk dat zijn humeur net de diepte was ingedoken. "Maak dat je uit mijn ogen bent", fluisterde hij terwijl hij het meisje losliet. "NU", brulde hij er totaal onverwacht achteraan. En hij keerde haar de rug toe. "Ik zal die trut koste wat het kost nog breken", zei hij toen weer kalm tegen North terwijl hij zijn das weer fatsoeneerde en zijn rug rechtte. "Ik denk trouwens dat er nog Jack Daniels extra moet aangekocht worden", zei hij toen op kalme toen, alsof hij net, twee seconden geleden, geen uitbarsting had gehad.

[ bericht aangepast op 4 okt 2015 - 0:51 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

---

     
     
Bradley luisterde half naar het gesprek wat in de keuken werd gevoerd. Haar ogen dwaalde naar de televisie die aanstond en keek verveeld naar het scherm, het programma dat opstond ging over wereldrampen. Erg interessant vond het meisje het niet aangezien ze er al veel te vaak over had gelezen. Een gaap verliet haar mond en ze richtte haar aandacht weer op het gesprek wat vanuit de keuken kwam. Bradley hoorde Björn iets brullen waardoor ze een wenkbrauw omhoog deed, afvragend wat zich daar aan het afspelen was. Een moment eerder had ze Alison ook de keuken in zien gaan en het meisje ging er dan ook weer van uit dat Alison de jongens aan het uitdagen was. Inmiddels keek Bradley er niet meer van op aangezien Alison wel vaker dingen geflikt wat onacceptabel was.

Bradley was nieuwsgierig geworden en ze stond langzaam op om vervolgens richting de keuken te lopen.
"North, Björn," begroette Bradley de jongens met een knikje, "Goedemorgen."
Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze naar Alison en schudde medelevend met haar hoofd. "Accepteer het nou maar, Alison," fluisterde Bradley kortaf toen ze naast het andere meisje stond. "Je maakt het nu alleen maar nog moeilijker voor jezelf."
Bradley haar aandacht was al snel weer op de twee andere personen gericht en een kleine glimlach was rond haar lippen gespannen. Ze liet haar blik eerst over Björn heen glijden en daarna over North. Bradley's blik bleef iets langer bij de getatoeëerde jongen hangen en nam zijn ontblote bovenlichaam in haar op, met name zijn tatoeages. Nadat ze een banaan uit de fruitschaal had gepakt, liet ze zich ongemakkelijk op een stoel zakken. "Trouwens, wat zijn de plannen voor vandaag?"

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Axton North Day       Nonchalant haalde hij zijn schouders op. Voor hij kon antwoorden, vloekte hij zachtjes toen er een klets koffie over de rand van zijn kopje kletste. Hij had een formaat te klein genomen, en de koffie was te heet om veel ineens te drinken. "Ik weet niet of etiquette veel gaat uitmaken bij dit soort feestjes, maar ik heb zeker je hulp nodig bij het informeren en voorbereiden..." Voor hij verder kon gaan, viel Alison hen in de rede en kreeg Björn een zeer plotse, nog vrij kalme woede-aanval. Lichtelijk geïrriteerd keek North het tweetal aan, klaar om in te grijpen, moest zijn vriend net iets te ver gaan. Gelukkig was dat niet het geval, hoewel de uitval van de andere man zelfs North even deed schrikken. Er klotste een heel klein beetje koffie over de rand, maar de hitte was duidelijk voelbaar. Hij vloekte zachtjes en zette het kopje neer, waarna hij zijn hand onder de kraan hield.       "Zorg dan eerst maar voor vervanging, crazy fuck. Ik ga straks wel naar de winkel," gromde hij niet helemaal blij. Zijn humeur verbeterde echter een tikkeltje toen hij een zachte en ietwat onzekere stem achter zich hoorde.       "Goeiemorgen, Babydoll," groette hij terug. Hij draaide zich om en zag hoe Bradley zich in een stoel liet vallen. Ze zag er nog moe uit, en North had voor een seconde de behoefte om haar in zijn armen te nemen. Hij gromde lichtjes bij het aangename, doch vervelende gevoel en herstelde zich snel. Hij pakte de schotelvod en veegde snel zijn kopje wat af, voor hij weer een slok nam.       "Een feestje," grimaste hij nadat hij de mok weer op het aanrecht had gezet.

[ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 18:10 ]

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Alison Miley Flavor

      Voor dat Alison het wist greep Björn haar bij haar keel. Geschrokken zocht ze naar hulp, maar natuurlijk ging niemand in dit huis haar helpen. Ze kon met moeite ademen en voelde zich opeens erg zwak. Dit gevoel haatte ze, maar ze kon er niets aan doen. Alison luisterde naar de dreigingen van Björn. Ze probeerde wat te zeggen maar dat lukte amper.

      Na zijn laatste woorden te hebben uitgesproken liet Björn haar weer los. Ze viel hoestend op de grond. Ze was woedend, maar hield haar mond.
Voorzichtig stond ze weer op en liep weg, maar de stem van Bradley hield haar tegen. 'Hoe wil je dat ik deze situatie accepteer ? Die jongens hebben ons ontvoerd, gekwetst, vernederd. Ze mogen hier niet mee doorgaan, dat snap je toch wel ?', legde Alison hopeloos uit aan Bradley. Ze snapte duidelijk niet hoe Bradley zo kalm kon blijven, maar ergens vond het meisje het wel moedig.

[ bericht aangepast op 4 okt 2015 - 16:01 ]

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

KEON CHASE YOUNG

---

De meisjes trokken zich niet heel veel aan van zijn plotselinge binnentreding. Natuurlijk niet, ze waren gewend door ons gezien te worden. In welke kleding of staat maakte daarbij echt niet meer uit.
Één van de meisjes hield haar schouders op. Het was Calida.
'Ze was er gisteravond nog, niet op gelet toen ik wakker werd.' liet ze hem weten. Ja verdorie, gisteravond was gisteravond en Keon wilde weten waar ze nu was.
'Besides, het is niet alsof ze kan ontsnappen hier.. Right?' Daar had ze gelijk in. Het werd iets rustiger in Keons hoofd. Hij verharde zijn jukbeenderen en probeerde de mogelijke bezorgde blik uit zijn gezicht weg te halen.
'Schiet op oke?' mompelde hij nog even naar de meisjes, waarna hij de kamer verliet om weer terug naar de woonkamer te gaan en zich weer te plaatsen op zijn plaatsje op de bank.
Vanaf daar zag hij Bradley zitten. Hij keek even naar haar en er verscheen onopgemerkt een glimlach op zijn gezicht. Het was zo'n mooi meisje. Eigenlijk verdiende ze veel beter dan hier zijn.
Op het moment dat hij zijn glimlach voelde, haalde hij deze weer snel van zijn gezicht en richtte zijn blik op de televisie waar het nu ging over armoede in sommige landen. Er werd erg duidelijk gemaakt dat de grote verschillen gestopt moesten worden.
Het liet hem aan zijn gevoelens voor Bradley herinneren, omdat deze, net als de grote verschillen, gestopt worden moesten.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

BJÖRN ALEXEI CALIGULAE "People are the main source of all the trouble in the world." "Ik spring zelf wel in, je weet goed genoeg dat we ons de kost en inwoon van nog zo'n wicht niet kunnen permitteren, North. Dit kan zo niet blijven doorgaan", zei hij, zwaaiend met de feiten. Hij had er een hekel aan om het te blijven herhalen, maar ze hadden niet genoeg geld. Of voor alles wat er in het huis gebeurde was er niet genoeg geld. Björn zelf echter, leefde op het geld van het bedrijf van zijn dode moeder, geld dat hij nog steeds bleef ontvangen. Hij had ook af en toe nog contact met één van de andere grote aandeelhouders die hem up-to-date hield. Voor de rest moest hij gewoon niets doen. "Een feestje inderdaad. Waar blijft de rest trouwens? Ik wil deze saaie boel afgehandeld hebben dat er kan gewerkt worden hier", zei hij vervolgens tegen North. "En wanneer mors jij nu eens niet met je koffie, jeez, smoskont", zei hij terwijl hij een wenkbrauw optrok. Hij nam nog een slok van zijn thee, Björn deed het echter zonder te morsen, maar dat deed hij zelden. Hij was altijd voorzichtig, maar toch vastberaden als het op etiquette en regels aankwam. Deels ook door zijn Engelse opvoeding; omdat hij altijd de indruk kreeg dat Amerikanen minder gesteld waren op al die waarden en normen. Al die regels leken hier vaak niet te gelden en het irriteerde hem. Hij vond mensen soms zo onopgevoed lijken, alsof niemand hen ooit geleerd dat met je mond open eten onbeleefd was en dat sommige kledingstijlen gewoon ronduit hoerig waren. Alhoewel, voor Björn waren alle vrouwen hoeren, van welke klasse ook komen, hij vond het dan ook terecht dat er hier zaten die wel op de juiste manier behandeld werden. Of toch bijna...

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

---

     
     
Ze schudde zachtjes met haar hoofd toen ze naar de uitleg van Alison luisterde. "Ik snap je, maar dit kan zo toch niet verder? Alison, denk eens logisch na. Als je je steeds zo blijft verzettend en bijdehand loopt te doen dan heb je uiteindelijk alleen jezelf er mee," zei Bradley waarna het meisje Alison kort en troostend in haar armen nam. "Denk na voordat je dingen doet, meissie."

     
Bradley's mond vormde een "O," toen ze het antwoord van North had gehoord en trok één wenkbrauw op toen ze de bevestiging van Björn kreeg. Ze wist precies wat er vanavond ging plaats vinden en om eerlijk te zijn had Bradley de neiging om naar boven te gaan, onder de dekens kruipen en er niet meer onder vandaan komen voor de rest van de dag. Ze had een bloedhekel aan dat soort feesten en wilde liever relaxt op de bank zitten met een goed boek.
Bradley pakte haar banaan op om het vervolgens te pellen en er kleine hapjes van te nemen. Haar eetlust was als sneeuw voor de zon verdwenen toen ze het nieuws had gehoord en iet wat geïrriteerd keek ze naar de twee jongens. "Hoe laat begint het feest?" vroeg ze knorrig en stond op om vervolgens de half opgegeten banaan in de prullenbak te gooien en een glas uit één van de bovenkasten te pakken. Met een inwendige zucht verliet haar lippen en ze liet haar schouders een beetje zakken. Ze zat echt heel erg tegen het feestje op.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Axton North Day       Hoewel hij de meisjes achter zich hoorde fluisteren, lette hij er niet te veel op. Eigenlijk mochten ze niet echt met elkaar fezelen - om complotten te vermijden - maar North had echt geen zin om zich er mee bezig te houden. Daarbij wist hij zo goed als zeker dat ze elkaar enkel aan het troosten waren en hij verwachtte niet meteen een keukenmes in zijn rug.       Björns woorden trokken veel meer zijn aandacht en veroorzaakten een diepe frons op zijn gezicht. Hij wist ook wel dat hun financiële situatie steeds benauwder werd en het was zijn eigen schuld. Hij had te veel in andere dingen geïnvesteerd en er kwam te weinig binnen. Er moest en zou een oplossing komen. Hij zuchtte diep en dronk de rest van de koffie op.       "Wanneer ik een mok heb die groot genoeg is, verwaande fucker," gromde hij, waarna hij zonder er al te veel aandacht aan te besteden, het glas voor Bradley pakte. North was groot en dat was dan ook een reden dat alles nogal hoog stond in het huis.       "Wat stel jij dan voor? Want mijn ideeën beginnen langzaamaan uit te dunnen," vroeg hij aan Björn waarbij hij Bradleys vraag onbedoeld negeerde. Hij had gewoonweg te veel aan zijn hoofd.

---

Mijn brein breint zoals het breint.