Duivelsgebroed schreef:
(...)
Klopt ja, al komt bij l'appel de vide / Call of the void volgens mij vooral de gedachte naar voren dat je jezelf wat aan wil doen. Achter het stuur bijvoorbeeld de gedachte hebben: als ik nu tegen de boom rij, ben ik er geweest.
Wat trouwens ook wel eens voor komt bij mij, best stom. Maar de interesse erin is niet raar denk ik, ik vraag me ook echt af waar het vandaan komt.
Het moet haast wel een soort instinct zijn. De wet van de sterkste.
Ik noemde het al in die eerdere post, het is een beetje zoals mensen zich beheersen om niet als apen tekeer te gaan :"D.
Al met al doe ik mijn naam eer aan
Ik heb het nog wel eens als ik bij een stoplicht sta te wachten of bij een afgrond sta. Zo van: 'Als ik nu naar voren stap lig ik onder een auto/in een ravijn.' Of als je ergens bij het water een foto staat te maken en je plotseling voorstelt wat er zou gebeuren als je je telefoon in het water laat vallen. Volgens mij werkt dat allemaal een beetje volgens hetzelfde principe. Het is niet iets wat je echt zou willen doen, maar meer het idee dat het kan dat opeens in je opborrelt.
Ik denk inderdaad wel dat er zo'n soort verklaring voor moet zijn.
Homura schreef:
(...)
Ik ook!
Ik zet het geluid ook altijd op een "goed" getal! Dat van mijn computer moet een tiental zijn, en dat van de televisie moet deelbaar zijn door vijf. 
Bij mij moet het ook een getal dat deelbaar is door 5 zijn. Ook als ik lijstjes maak van dingen en dan de punten nummer, dan moet het aantal punten bij mij ook altijd deelbaar zijn door vijf.
Ik erger me er stiekem ook wel eens aan als mensen wc-papier niet langs het randje afscheuren.
En ik durf 's nachts soms niet in de spiegel te kijken, omdat ik me dan opeens alle Bloody Mary/die-en-die-komt-je-halen-als-je-deze-kettingmail-niet-doorstuurt-achtige verhalen herinner die ik ooit gelezen of gehoord heb. Ik weet dat dat nergens op slaat, maar blijkbaar wil mijn fantasie nog wel eens op hol slaan als het donker is.
"Take my advice; I don't use it anyway."
