Rol Aartsengel die hopeloos probeert als mens te leven en als mens te worden gezien. Hij is de oorlog, en vooral de doden, meer dan zat, en wil gewoon rust. Toch zit er iets onder de oppervlakte wat geen rust kan vinden. Hij is dan misschien God's generaal, degene die de zielen van de doden naar de hemel brengt, waardoor je zou denken dat vechten en dood in zijn bloed zit. Toch is Michael het helemaal zat en is verdwenen, zonder iets aan iemand te vertellen. Zijn 6 broers, de andere aartsengelen, weten wel hoe hij over de oorlog dacht voor hij verdween, en dat hij erover dacht om naar de aarde af te dalen. Toch heeft niemand ooit ook maar durven denken dat hij het echt zou doen tot het te laat was.
Naam Michael, maar hij gebruikt de naam Mikey Thomas Yorke.
Michael Hebreeuws, Wie is als God?, de Aartsengel
Mikey Verkleinde vorm van Michael
Thomas Grieks, Tweeling, apostel die twijfelt aan de opstanding van Jezus, vermoorde aartsbisschop van Canterbury
Yorke Engels, iemand uit York
Leeftijd Heel oud, maar hij ziet eruit als midden 20. Aan zijn manier van spreken merk je soms nog wel dat hij een stuk ouder is dan dat, maar vaak kan hij redelijk doorgaan als een sociaal ongemakkelijke student.
Karakter Op het eerste gezicht valt Mikey niet erg op. Hij is rustig, stil zelf, en duidelijk wat ongemakkelijk in de omgang. Hij lijkt klungelig en verlegen, en klampt duidelijk vast aan rust, reinheid en orde. Deze kant van hem is ook enorm gekenmerkt door OCD trekken. Alles moet schoon zijn, recht liggen, en tot in perfectie gesorteerd zijn. Hierin vind hij een mentale rust en houvast, die hij vaker dan eens nodig heeft. Dit is ook de manier om hem te kalmeren als hij gestrest is. Geef hem een doosje lucifers die niet allemaal de goede kant op liggen, of gooi een potje gekleurde paperclips omver. Hij heeft een routine in zijn leven, waar soldaten een puntje aan kunnen zuigen, wat hem rustig houdt, maar wat ook hint naar zijn ware identiteit.
Onder deze façade van ongemakkelijkheid en routine, zit een kant van hem die vecht om los te komen, maar die hij zo diep mogelijk probeert weg te stoppen. Dit is de kant met zijn eindeloze vechtlust, zijn meedogenloosheid, zijn onvoorspelbaarheid, zijn macht en dominantie. Dit is de kant die duidelijk weet wat hij wil, krijgt wat hij wil, en alles zal doen om daar te komen. De kant die hard en koud is geworden door het bloed vergiet en het allemaal niet meer kan schelen. Dit vind hij nog wel het ergste aan deze kant van hem, en de grootste reden waarom hij deze kant wegstopt met het motto 'Keep busy, keep sane'.
Omdat hij zijn zelfverzekerde, charismatische, en dominante kant wegstopt, en altijd bang is om de controle te verliezen, is Mikey vrij onzeker, en ongemakkelijk in de omgang. Flirten is niet voor hem weggelegd, en als iemand met hem flirt zal die het heel duidelijk moeten maken voor hij het ook maar door heeft. Hij heeft dan ook altijd een houvast nodig als hij met een mooi meisje praat, of in een gezelschap met mensen is. Hij heeft namelijk zeker lieve en zachte kanten, maar is gewoon zo ongemakkelijk en stil dat dit vaak niet wordt gezien.
Vroeger werd het ook niet gezien, juist omdat hij de tactische generaal was, die niet veel leek te geven om enkele levens, degene die zielen vervoerde, degene die nooit ook maar een gevoel leek te hebben. Iedereen had het alleen mis. Hij voelt zich nogsteeds persoonlijk schuldig voor elke dood uit de oorlog, en rouwt om ze allemaal. Ook probeerde hij altijd de overleden zielen gerust te stellen, en voor te bereiden op hun leven in de hemel en op het slagveld. Deze zachte kant, zijn gevoelige en meelevende kant, is ook de reden waarom hij uit de hemel is gevlucht, wat helemaal geen paradijs voor hem was.
Hij houd enorm van borduren, origami, piano spelen, koken, en sporten. Meestal houd hij het op hardlopen, push-ups en sit-ups. Soms kijkt hij ook wel eens TV, maar omdat het daar vaak ook gaat om strijd en competitie, laat hij het vaak maar. Zijn hele leven staat in het teken om hem rustig en in het gareel te houden. Zo kan hij de meedogenloze generaal der engelen in de hand houden. Zo kan hij een relatief normaal mensenleven lijden, wat precies is wat zijn zachte kant wil. De menselijke wereld is dan misschien niet perfect, verre van zelfs, maar waar hij leeft is het rustig en vredig, en dat is voor hem het dichtst bij paradijselijk als hij ooit is geweest. Toch kijkt hij altijd angstig over zin schouder, op de uitkijk voor Engelen of Demonen, uit angst om teruggetrokken te worden in zijn oude leven.
Als je hem ziet is hij dus een gesloten licht angstig grijs muisje, wat graag zijn eigen dingetjes doet, met sterke OCD trekken, maar die nooit een vlieg kwaad zou doen. Een lieve pientere jongen, die vrij awkward is in de omgang. Toch heeft hij een duistere kant, meedogenloos, kil, en dodelijk, die niemand liever wil zien, zeker Mikey zelf niet.
Uiterlijk [Damien Molony] Mikey is op het eerste gezicht geen hele opvallende man. Hij heeft donker, bijna zwart, enigsinds krullend haar, een bleke huid met littekens van de oorlog die zelfs zijn engelhuid niet kan helen, en glanzende zeer sprekende even donkere ogen. Zijn gezicht en zeker zijn ogen spreken boekdelen, terwijl hij zichzelf in de hand probeert te houden. Zijn ogen laten ook pas echt goed zien dat hij ouder is dan hij lijkt, en al helemaal dat hij veel meer verschrikkelijke beelden heeft gezien dan welk mens dan ook ooit in zijn leven zou kunnen zien. Met zijn 1.78m is hij niet verrassend lang, noch is hij extreem gespierd, al heeft hij een prima atletisch lichaam als hij eenmaal wel zijn shirt verliest. Hij zorgt alleen dat dit nooit gebeurt, vooral ook omdat hij dan op geen enkele mogelijke manier zijn vleugels meer kan verbergen. Soms heeft hij een stoppelbaardje, maar vaak houd hij zijn kaken glad geschoren en netjes, net als alles om hem heen. Dat zijn haren altijd maar warrig blijven zitten is hem dan ook een doorn in het oog. Meestal draagt Mikey een net effen shirt met knoopjes over zijn borst, die eigenlijk allemaal dicht zijn, met daaronder een donkere spijkerbroek en wat versleten zwarte Chelsea boots. Op zijn werk draagt hij een strak wit overhemd met korte mouwen, een rode giet, een zwart strikje en een zwarte broek. Alleen zijn schoenen zijn hetzelfde. Mikey wil gewoon niet opvallen en alles aan zijn hele wezen helpt daaraan mee, op zijn taalgebruik en ogen na. Als je dan toch zijn vleugels ziet, zul je zien dat ze zwart zijn met een platina randje, en een relatief kleine spanwijdte beslaan, maar nogsteeds zijn ze enorm imponerend en sterk, ook zullen zijn ogen in zijn ware vorm dezelfde kleur aannemen: compleet zwart, met alleen een platinakleurige pupil. Zelfs het oogwit is dan compleet verzwolgen door duisternis. Deze kant zal je haast nooit te zien krijgen, nooit als je geluk hebt.
Op zijn bleke huid heeft hij een tattooage staan:
zijn zwaard en schild heel klein precies op de plek waar zijn hart onder zit. Dit zodat hij nooit zou vergeten wat zijn afkomst en identiteit is, als hij dat al ooit zou kunnen.
Extra Mikey woont in een
oud klein huisje in een slaperig dorpje. Er gebeurt weinig en is weinig, maar het is genoeg. Iedereen kent elkaar, en accepteert hem volledig, alsof hij er al zijn hele leven heeft gewoond. Hij is geadopteerd door de gemeenschap, en daar heel blij mee. Toch vind hij het nog wel erg vreemd om op zondag naar de kerk te gaan, waar zowel hij als zijn vader wordt aanbeden. Hij is dan, ondanks dat hij is weggelopen, wel heel loyaal aan zijn vader, maar dit is wat veel. Hij gaat om erbij te horen, en voor de gezelligheid erna. Hij gaat mee in het leven en probeert er echt bij te horen, hoe moeilijk hij het soms ook vind. Toch kijkt hij altijd nog wat angstig over zijn schouder, uit angst voor Engelen die hem terug willen slepen of Demonen die hem om willen leggen, terwijl hij alleen maar een rustig leventje wil lijden zonder bloedvergiet en leed.
Hij werkt in een hostel als kelner en kamerjongen. Het is niet heel uitdagend, maar rustig en normaal en daar gaat het hem om. Hij werkte eerst in een antiekzaak, maar hij was toch bang daar te veel op te vallen als nog redelijk jonge man. Hij is gewoon moe van het eindeloze vechten en vooral de eindeloze stroom doden en gewonden. Hij heeft nu zeker liever een saai rustig baantje, dan dat hij zich weer in het bloedvergiet stort. Hij zou graag willen gaan studeren, maar is te bang om zijn zelfbeheersing te verliezen in een collegezaal, of dat een van de twee zijdes van de oorlog, welke maakt weinig uit, hem daar zullen vinden.
Om de kriebel te onderdrukken om toch zijn hemelse kant naar buiten te laten en zijn vechtlust los te laten, is hij enorm van de rust en orde. Dit gaat zo ver dat hij zware OCD trekken vertoont. Alles moet schoon zijn, precies recht liggen en gesorteerd en geordend zijn. Wanorde en drukte zijn de twee dingen die ervoor zorgen dat hij moeite krijgt met zijn zelfbeheersing.
[ bericht aangepast op 8 sep 2015 - 9:45 ]
Bowties were never Cooler
