Gemixte gevoelens - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik moet mijn hart luchten en ik zoek niet naar oplossingen, want het is geen echt probleem. Ik heb erover getwijfeld dit bij 'school' te zetten, maar aangezien het meer over het gevoel dan over de school gaat, plaats ik het hier. Alvast bedankt om het te lezen.

Zoals men misschien wel weet, heb ik besloten naar een andere school te gaan, in de dichtstbij gelegen Vlaamse stad (en dan bedoel ik een grote stad en geen stad à la Ronse): Gent. Van een katholieke school van 355 man, ongeveer, ga ik naar een atheneum van 2000 man, ongeveer. De aanpassing is, laat ons zeggen, groot. In eerste instantie ging ik daar Moderne Talen - Wiskunde gaan doen, omdat je dat bij ons niet kan. Uiteindelijk heb ik me ingeschreven voor Economie - Wetenschappen, wat bij ons ook niet kan. Toch heb ik enkele dagen geleden besloten Moderne Talen - Wetenschappen te gaan doen. Wat, wonder boven wonder, bij ons wel kan. Ik heb er echter al maanden geleden voor gekozen weg te gaan en ik wil er niet op terugkrabbelen, maar het is moeilijk. Ik heb er een dubbel gevoel bij.
      Langs de ene kant wil ik weg van overal waar ik met mijn zus vergeleken wordt of waar ik mezelf met mijn zus kan vergelijken: Mijn makkelijke zus, die zich aan alle situaties goed kan aanpassen en daarbovenop in haar vijfde jaar Latijn - Wiskunde - (Wetenschappen) er nog eens in slaagt meer dan 75% te halen (gemiddeld voor alle vakken meer dan een 7,5 staan, in Nederland) op een school die erom bekend staat een moeilijk niveau wiskunde en een moeilijk niveau Latijn te hebben. Maar wat ik achterlaat, is groot. Ik heb me er jaren niet thuisgevoeld en nu ik eindelijk een vriendengroep had die me niet lieten stikken, die elkaar niet lieten stikken, is het gedaan. Dan doemt de vraag op: Waarom laat je alles achter voor iets waarvan je niet weet wat het gaat geven? Waarom moet je dit helemaal alleen willen doen? Ik weet het niet, maar ik heb er heel gemixte gevoelens bij. Op mijn nieuwe school ken ik twee mensen, die ik al meer dan twee jaar niet meer heb gezien en die beiden in een lager jaar zitten dan ik. Nee, ik heb voor een school gekozen om van alle etiketten af te zijn, maar ik heb gemixte gevoelens. Ik weet het echt niet en ik slaap de laatste dagen best slecht - door de stress, ik weet het niet, maar ik moest dit even van mijn hart krijgen.

Een dikke knuffel voor iedereen die de moeite heeft genomen dit te lezen, bedankt daarvoor.

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Hmm, lastig! Uiteindelijk zit je op school om te leren en ik zou vooral kijken naar de school die jou het meeste kan bieden en het meest aansluit op jouw wensen qua kennisoverdracht.

Every villain is a hero in his own mind.

Dat soort keuzes zijn altijd zo lastig Ik hoop echt dat je er wel je draai gaat vinden. Dat vergt meestal wat tijd dus ik zou er voornamelijk niet teveel over inzitten. Waarschijnlijk moet je gewoon even wennen?

Happy Birthday my Potter!

Inderdaad moeilijke momenten, maar uiteindelijk kun je nooit zeker zijn van keuzes. Het beste wat je kunt doen is zonder al te veel na te denken naar je nieuwe school te gaan en zien wat het geeft. Want voor het zelfde geld bevalt het je daar zo goed dat je nooit meer weg wilt. En je vrienden die je achterlaat kun je nog altijd zien in de weekends en vakanties.(:
Dus gewoon afwachten en hopelijk valt alles gewoon mee.

Queer zijn is gewoon alles

Ik snap je twijfels en zorgen, maar zoals de anderen hier al zeiden: je zult even moeten wennen. Persoonlijk vind ik het best dapper dat je zelf zo'n keuze durft te maken. Je zult moeten zien wat het beste voor je is aangezien zo'n grote aanpassing niet niks is. Maar het lijkt me ook wel goed dat je op die nieuwe school helemaal opnieuw kunt beginnen, zonder vergeleken te worden. Zo kun je je concentreren op jezelf.

• Oh my lord •

Het is normaal dat je zenuwen hebt, omdat je naar een nieuwe school moet. (:
Ik ben ook van richting/school veranderd, en ik begrijp je gevoel. Ik kende zelfs maar 1 iemand daar, en zat er ook wat mee in. Ook omdat ik erg introvert ben. En ik was dus ook wat bang op het vlak van sociale contacten. Je kent daar geen mensen, en alles zal nieuw zijn.
Het is een beetje eng. Maar na een week ben je het al gewoon. En na een halfjaar kan je al zo goed met nieuwe mensen overweg, dat je het niet eens meer merkt. Geloof me, je zult blij zijn achteraf van alle onzin uit die vorige school verlost te zijn. Ook al is de overgang misschien spannend. Ik zag het aanvankelijk ook niet zitten. En wilde heel graag op mijn andere school blijven, maar god - dat was achteraf gezien de beste beslissing van mijn leven. Ik was ook blij opnieuw te kunnen beginnen. Niet over inzitten! Het begin is een beetje eng, maar je wordt het heel erg snel gewoon hoor! (:

[ bericht aangepast op 27 aug 2015 - 13:49 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik denk dat je inderdaad gewoon even moet wennen. Ik denk dat de keuze uiteindelijk beter is (zo vind ik het in ieder geval uit je omschrijving naar voren komen) en ik ben er van overtuigd dat je ook in Gent vrienden gaat maken hoor Leah

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.