Zo'n verdrietig gevoel - Stamcafé

Vandaag kreeg ik ineens zo'n verdrietig gevoel en eigenlijk was er geen aanleiding voor. Ik heb geen zielige film gekeken of een serie waarvan ik verdrietig zou kunnen worden. '

Toch denk ik dat ik wel weet hoe het komt, maar het is zo raar want normaal word ik daar niet verdrietig van en is alles gewoon prima.

Hebben jullie ook wel eens gehad, dat iets je opeens heel erg raakte terwijl je dit eigenlijk helemaal niet had verwacht?

Physics is awesome

Astriferous schreef:
Ja, ik heb ook momenten dat ik alleen maar kan somberen en dan niet weet hoe het komt. Verschrikkelijk vind ik het.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Wat bij mij dan meestal helpt is een grappige film kijken, of even iets doen wat ik leuk vind zoals een boek lezen of slapen (':

Years of love have been forgot. In the hatred of a minute. - Edgar Allan Poe

Ja, dat herken ik heel erg. Ik heb het de laatste tijd steeds vaker. Dan wordt ik somber, of moet ik huilen, terwijl er helemaal geen reden voor is. Zeer vervelend, en het maakt me aan het twijfelen of er misschien iets in mijn onderbewuste zit wat me somber maakt. Vooral nadat ik een aantal maanden geleden les had en ook begon te huilen zonder aanleiding, en de docent tegen mij zei dat er in mijn onderbewuste dan veel verdriet zou zitten (t was een beetje een zweverige les).

Inspiration can hit you any time

Dat komt bij mij vrijwel altijd op met de gedachte dat wij mensen helemaal zo oud niet worden.

No growth of the heart is ever a waste

Scully schreef:
(...)

Ja snap ik. Wel knap dat je er even aan toe geeft. Soms moet opgekropte emotie er even uit. Dat kan zich tijden lang opbouwen en dan ineens moet dat er even uit. En dat mag. Daarna zal je je beter voelen.

Physics is awesome

Astriferous schreef:
Ja, ik heb ook momenten dat ik alleen maar kan somberen en dan niet weet hoe het komt. Verschrikkelijk vind ik het.

Physics is awesome

Amaimon schreef:
(...)

Dit dus of even goede muziek luisteren om ervan af te komen.

Physics is awesome

Soms begin ik ineens uit het niets te huilen en dan heb ik ook zoiets van wtf? :')

Life is a beautiful struggle

Meride schreef:
Dat ken ik hoor! Wat ik dan meestal doe is wat tijd voor mezelf pakken! Shoppen nagels lakken gamen eten!
En veel meer.

Update: ik verjaar vandaag 26 juli (16 jaartjes)

Physics is awesome

Patholoog schreef:
(...)

Het kan ook ineens door stress of door hormonen komen.

Physics is awesome

Pyschopath schreef:
Wat bij mij dan meestal helpt is een grappige film kijken, of even iets doen wat ik leuk vind zoals een boek lezen of slapen (':

Physics is awesome

Constantine schreef:
Ja, dat herken ik heel erg. Ik heb het de laatste tijd steeds vaker. Dan wordt ik somber, of moet ik huilen, terwijl er helemaal geen reden voor is. Zeer vervelend, en het maakt me aan het twijfelen of er misschien iets in mijn onderbewuste zit wat me somber maakt. Vooral nadat ik een aantal maanden geleden les had en ook begon te huilen zonder aanleiding, en de docent tegen mij zei dat er in mijn onderbewuste dan veel verdriet zou zitten (t was een beetje een zweverige les).

Physics is awesome

Tokugawa schreef:
Dat komt bij mij vrijwel altijd op met de gedachte dat wij mensen helemaal zo oud niet worden.

Physics is awesome

Carlin schreef:
Soms begin ik ineens uit het niets te huilen en dan heb ik ook zoiets van wtf? :')

Physics is awesome