Zo'n verdrietig gevoel - Stamcafé

Vandaag kreeg ik ineens zo'n verdrietig gevoel en eigenlijk was er geen aanleiding voor. Ik heb geen zielige film gekeken of een serie waarvan ik verdrietig zou kunnen worden. '

Toch denk ik dat ik wel weet hoe het komt, maar het is zo raar want normaal word ik daar niet verdrietig van en is alles gewoon prima.

Hebben jullie ook wel eens gehad, dat iets je opeens heel erg raakte terwijl je dit eigenlijk helemaal niet had verwacht?

---

Physics is awesome

I know what you mean & het is inderdaad geen prettig gevoel.
Bij zulke momenten probeer ik vaak even alleen te zijn, tijd voor mezelf. Tekenen, gamen of slapen. Voor afleiding.

Jep, ik ken het gevoel.

Ik heb het soms dat ik opeens herinneringen krijg zonder aanleiding van dingen uit het verleden en dan ben ik ook een hele tijd verdrietig, maar ook echt zonder reden soms.

---

Queer zijn is gewoon alles

Ja ik ken het. Dat is dan altijd even heel rottig. Wat Clicker ook zegt inderdaad, zoek je rust. Neem de tijd om even wat dingen te doen waarbij je echt tot jezelf kan komen.

---

The truth is out there.

Clicker schreef:
I know what you mean & het is inderdaad geen prettig gevoel.
Bij zulke momenten probeer ik vaak even alleen te zijn, tijd voor mezelf. Tekenen, gamen of slapen. Voor afleiding.

Wat ben ik opgelucht dat je dit gevoel herkent. Nu en heel soms als ik ook in dit soort situatie ben, dan laat ik wel even een paar tranen stromen. Huilen is echt niks voor mij, maar soms moeten een paar tranen er gewoon uit blijkbaar. Het liefst ben ik dan ook alleen, want ik haat het als andere mensen het kunnen zien.

---

Physics is awesome

Cordon schreef:
Jep, ik ken het gevoel.

Ik heb het soms dat ik opeens herinneringen krijg zonder aanleiding van dingen uit het verleden en dan ben ik ook een hele tijd verdrietig, maar ook echt zonder reden soms.

Daarom snap ik het niet, vandaag is echt een fijne dag geweest en toen ineens kwam het zo binnen als het ware. Terwijl er geen aanleiding voor is.

---

Physics is awesome

Quokka schreef:
(...)

Wat ben ik opgelucht dat je dit gevoel herkent. Nu en heel soms als ik ook in dit soort situatie ben, dan laat ik wel even een paar tranen stromen. Huilen is echt niks voor mij, maar soms moeten een paar tranen er gewoon uit blijkbaar. Het liefst ben ik dan ook alleen, want ik haat het als andere mensen het kunnen zien.

Dat herken ik ook, soms even uithuilen wanneer alles een beetje teveel is. Daarna is heb je je hart echt even uitgelucht ^^
Dus je hoeft je niet echt druk te maken denk ik c;

Scully schreef:
Ja ik ken het. Dat is dan altijd even heel rottig. Wat Clicker ook zegt inderdaad, zoek je rust. Neem de tijd om even wat dingen te doen waarbij je echt tot jezelf kan komen.

Op dit soort momenten heb ik ook het gevoel dat ik tot mij zelf kom, alleen heb ik dan ook het gevoel dat het te heftig is of dat ik er het liefst voor wil weg rennen. Dan wil ik gewoon dat het moment voorbij gaat en dat ik mij weer anders voel.

---

Physics is awesome

Clicker schreef:
(...)
Dat herken ik ook, soms even uithuilen wanneer alles een beetje teveel is. Daarna is heb je je hart echt even uitgelucht ^^
Dus je hoeft je niet echt druk te maken denk ik c;

Mij druk maken doe ik niet, alleen het was even weer eens teveel voor mij, denk ik.

---

Physics is awesome

Ik denk dat de meesten hier zo nu en dan wel mee kampen, helaas. (: Dat heeft dan geen enkele aanleiding nodig, maar soms voel je je gewoon even heel somber. Even huilen is dan helemaal niet erg hoor, het kan juist erg opluchtend werken (bij mij dan toch).

---

She's imperfect but she tries

Mignon schreef:
Ik denk dat de meesten hier zo nu en dan wel mee kampen, helaas. (: Dat heeft dan geen enkele aanleiding nodig, maar soms voel je je gewoon even heel somber. Even huilen is dan helemaal niet erg hoor, het kan juist erg opluchtend werken (bij mij dan toch).

De reden er achter, ik kan beter zeggen de herinnering(en) die zorgt(zorgen) voor het gevoel maken het een rotgevoel. Bij mij werkt het ook altijd opluchtend, dan duurt het weer een hele tijd voordat het weer gebeurt.

---

Physics is awesome

Quokka schreef:
(...)

Op dit soort momenten heb ik ook het gevoel dat ik tot mij zelf kom, alleen heb ik dan ook het gevoel dat het te heftig is of dat ik er het liefst voor wil weg rennen. Dan wil ik gewoon dat het moment voorbij gaat en dat ik mij weer anders voel.

Ja snap ik. Wel knap dat je er even aan toe geeft. Soms moet opgekropte emotie er even uit. Dat kan zich tijden lang opbouwen en dan ineens moet dat er even uit. En dat mag. Daarna zal je je beter voelen.

---

The truth is out there.

Ja, ik heb ook momenten dat ik alleen maar kan somberen en dan niet weet hoe het komt. Verschrikkelijk vind ik het.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Clicker schreef:
I know what you mean & het is inderdaad geen prettig gevoel.
Bij zulke momenten probeer ik vaak even alleen te zijn, tijd voor mezelf. Tekenen, gamen of slapen. Voor afleiding.

Dit dus of even goede muziek luisteren om ervan af te komen.

---

Everything should have a balance, There is no light without darkness.

Dat ken ik hoor! Wat ik dan meestal doe is wat tijd voor mezelf pakken! Shoppen nagels lakken gamen eten!
En veel meer.

Update: ik verjaar vandaag 26 juli (16 jaartjes)

---

Life is like the ocean. It can be calm or still, and rough or rigid, but in the end, it is always beautiful

Scully schreef:
Ja ik ken het. Dat is dan altijd even heel rottig. Wat Clicker ook zegt inderdaad, zoek je rust. Neem de tijd om even wat dingen te doen waarbij je echt tot jezelf kan komen.

Het kan ook ineens door stress of door hormonen komen.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt